ซ่องชำเราบุรุษ
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ซ่องชำเราบุรุษ  (อ่าน 1917 ครั้ง)

ออฟไลน์ satsukode

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ซ่องชำเราบุรุษ
« เมื่อ20-08-2020 18:27:44 »

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
Share This Topic To FaceBook
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ satsukode

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: ซ่องชำเราบุรุษ
«ตอบ #1 เมื่อ21-08-2020 03:00:05 »

ณ กรุงศรีอโยธยา

"พ่อเพิ่ม พ่อเพิ่ม อยู่หรือไม่"เสียงชายหนุ่มกระทง หนักแน่นดุดันดังขึ้นที่ตีนเรือนทำเอาคนในเรือนสะดุ้งกันเป็นแถว

"จมื่นไวยวรนาถ อยู่หรือไม่ จมื่นไวยฯ"ดูท่าว่ายิ่งคนในเรือนยังไม่ออกมาพูดจาพาทีกันนานเท่าใด คนที่ตีนเรือนก็ยิ่งจะตะโกนหนักขึ้นเท่านั้น แถวยังเริ่มเรียกผู้ที่หมายจะมาพบด้วยชื่อยศอย่างเสียดสี

"กระไร ผู้ใดโวยวาย มีใครตายหรือไร ใยต้องตะโกนกันเสียงดังเอะอะมะเทิ่ง"เสียงหญิงวัยกลางคนดังขึ้นที่ประตูเรือนอย่างเกรี้ยวกราด

"อู้ยย คุณหญิงพิกุล คุณป้า ฉันไหว้จะ"พอหญิงวัยกลางคน ท่าทางสง่าอย่างหญิงผู้ดีปรากฎหน้าประตูด้วยท่าทีไม่พอใจอย่างหาที่สุดมิได้ ก็ทำเอาผู้มาเยือนสะดุ้งจนตัวโยน ก่อนจะยกมือไหว้ทักทายด้วยท่าทางนอบน้อมกว่าปกติ ด้วยรู้ว่ากำลังทำตัวไม่งาม

"พ่อมั่น มีกระไรหละลูก ใยมาเพลานี้ แล้วนี่อย่างไร ลูกมิต้องไปออกศึกด้วยหรืออย่างไร ใยไม่อยู่เรือนเก็บข้าวเก็บของ อีกสองวันขุนหลวงก็จะเรียกเวรไปตีเมืองเชลียงมิใช่ฤๅ มาตะโกนเอะอะอยู่บ้านแม่ มีธุระอันใดกับพ่อเพิ่ม"คุณหญิงผู้เป็นมารดาของพ่อเพิ่มถามด้วยเสียงดุ

"ข้าเก็บของเสร็จแล้วขอรับคุณป้า ข้าเลยว่าจะมาชวน..."ผู้มาเยือนเริ่มพูดด้วยน้ำเสียงอ้อมแอ้มไม่เต็มปาก เพราะกิจที่เขามานั้นก็หมายจะมาชวนลูกชายเจ้าของบ้านไปสำมะเรกินสุรากันที่วัดพนัญเชิง แลเขาเองก็แอบมีความคิดแผลงๆบางประการอยู่ในใจ

"จะพากันไปเที่ยวสำมะเรกินสุรากันอีกหละซิ นี่กะไร จะออกศึกกันอยู่อีกไม่กี่วัน ใยไม่อยู่เรือนให้พ่อแม่ชื่นใจ กลับมาชวนกันไปเที่ยวราวกับบ้านเมืองปกติ"คุณหญิงกล่าวอย่างรู้ทัน หากแต่พอมองเข้ามาในเรือน ก็เห็นบุตรชายกำลังแต่งตัวอย่างคนจะออกเที่ยวเรียบร้อยแล้ว

นางได้แต่ส่ายหน้าอย่างระอาใจ แต่นางก็รู้ดีว่าพ่อเพิ่มบุตรชายหัวแก้วหัวแหวนของนางนั้นบัดนี้ก็เติบโตแต่เนื้อหนุ่มแล้ว จะห้ามปราม ขัดขวางอย่างสมัยเด็กๆก็คงจะไม่ได้

"นี่รู้กันอยู่แล้วใช่หรือไม่ หึ ถ้าเรือแม่มิรั่วจนต้องยา ทำให้ต้องออกเรือนผิดเวลา พวกตัวคงแอบหนีไปเที่ยวกันสบายใจไม่คิดจะบอกแม่กระมัง"นางหันไปเอ็ดลูกอย่างอดมิได้

"คุณแม่ขอรับ ลูกจักต้องไปออกศึก มิรู้นานเท่าใดจักได้กลับ ลูกขอไปผ่อนคลายสักหน่อยเถิดขอรับ"หนุ่มร่างสูงใหญ่กำยำผิวแทนเข้มอย่างคนร่ำเรียนวิชาการต่อสู้ ตรงเข้ามากอดเอวแม่ของตนอย่างอ้อนๆ หากเป็นผู้อื่นไม่ใช่พ่อมั่นมาเห็นคงอดหัวร่อกับท่าทางที่ไม่สมกับภาพลักษณ์ของคนตรงหน้าเป็นที่ยิ่งอยู่เป็นแน่

"หืม จะไปก็ไปเถิด แต่ต้องดูแลตัวเองด้วยนะลูก แม่ยังนึกเสียดายอยู่ที่ไม่ได้อยู่ส่งเจ้าไปออกศึก ด้วยคุณยายที่บางกอกท่านป่วยหนัก แม่ต้องไปดู แล้วนี้มีอัด มีเบี้ยอยู่หรือไม่ เอานี่..."แม้คุณหยิงพิกุลจะไม่พอใจนักที่ลูกของตัวจะไปสำมะเรเที่ยวเตร่ แต่ด้วยความเป็นแม่ นางก็ควักถุงเบี้ยออกมาหมายจะให้บุตรของนางไว้ใช้

"แม่ ลูกเป็นถึงจหมื่นไวยแล้วหนา เบี้ยอัด ลูกก็พอมี แม่เก็บไว้เถิด โอสถพระราชทานที่ลูกนำมาจากในวังแม่เอาไปแล้วหรือไม่ เอาไปให้คุณยายท่านหนา ท่านจะได้หายเจ็บหายไข้ ขุนมั่น เอ็งรอท่าซักหน่อยเถิด ข้าขอช่วยแม่ข้าขนของขึ้นเรือก่อน เสร็จเมื่อใดค่อยไปกัน"พ่อเพิ่มพุดกับแม่เสียงอ่อนโยนก่อนจะตะโกนลงไปบอกเพื่อนให้ค่อยท่าก่อน

...

หลังจากส่งคุณหญิงพิกุลขึ้นเรือเดินทางไปแล้วพ่อเพิ่มและพ่อมั่นก็แจวเรือเรียบพระนครไปยังวัดพนัญเชิง

"วันนี้เห็นอำแดงแช่มที่โรงสุราว่าได้เหล้าใหม่มาจากชุมชนโปรตุเกส เรียกว่าไวแดงกระไรนี่แหละ เค้าว่านุ่มนัก ข้าเองยังไม่เคยลอง เราไปลองชิมกันสักหน่อยเถิด"

"เช่นนั้นรึ มิเคยกิน ใยหูตาจึงแวววาวดุจตาทรายเช่นนั้นเล่า ขุนศรีสุนทรโวหาร"หนุ่มคมเข้มกล่าวสัพพยอกสหายรักอย่างรู้ทัน คนเจ้าบทเจ้ากลอนสันดานกวีเช่นนี้ มีฤๅจะพลาดเรื่องสุรา ที่พูดว่ามิเคยลองจะมีความจริงสักกี่มากน้อยเทียว

"บะ นั่นประไร ปิดท่านมิได้เลยหนา ข้าไปลองมาแล้วให้ชอบนัก ข้าท้าพนันเจ้าสองเบี้ยเลยว่าเมื่อเจ้าได้ลองเจ้าจักชอบเช่นกัน"

ทั้งสองสนทนาพาที่กันเป็นที่เอิกเกริกยินนัก แต่ก็หาได้แปลกไม่ เพราะยิ่งเข้าใกล้วัดพนัญเชิงมากเท่าใดเสียงหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ก็ดังอึงคะนึงขึ้นมากเท่านั้นด้วยที่บริเวณนี้มีทั้งซุ้มยาดอง โรงเหล้า บ่อนไก่ แลที่หาความสำราญอยู่มากนัด

"แม่แช่มจ๊ะ แม่แช่ม ฉันขออย่างเมื่อวานสองสำรับ ยกมาให้ไวเถิด"เมื่อตีนผ่านธรณีประตูเข้ามาได้พ่อมั่นก็ตะโกนหาเจ้าของร้านอย่างคุ้นเคย ร้านที่เขาทั้งสองมานั้นเป็นโรงเหล้าอย่างโรงเตี๊ยมจีนสองชั้น เป็นไม้ใหญ่โต ชั้นสองแอบค้าฝิ่นแม้ไม่ใหญ่เป็นล่ำเป็นสันอย่างตลาดบ้านจีน แต่กลิ่นก็อบอ่วนพอให้ผู้เข้ามาต้องเคลิบเคลิ้มด้วยกลิ่นฝิ่นอยู่ไม่น้อย มิใช่ซุ้มเล็ก เพิ่งใบจากอย่างหยาบก็หาไม่

"อ่าว พ่อมั่น แหม่ เพิ่งมาเมื่อวาน วันนี้ก็มาอีก พึงใจสุราของข้าหรือจ๊ะ ไปๆ ไปนั่งให้เป็นที่เป็นทาง ไอแดง ไอแดงเว้ย มาต้อนรับแขกเร็ว จัดที่จัดทางให้ท่านๆอย่าให้เชื่องให้ช้าไป เร็วๆเว้ย"แม่แช่มสาวร่างท้วมนุ่งแต่โจงกระเบน เผยให้เห็นพุงใหญ่ๆแลนมย้วยยานราวกับคอกระเช้าตะโกนเรียกทาสของตนเสียงดัง

มีชายชราคนหนึ่งที่พออนุมานได้ว่าคือไอแดงวิ่งหลุนๆมาค้อมคำนับก่อนจะผายมือแลพูดเชิญๆพาหนุ่มกระทงทั้งสองไปยังที่นั่ง

วันนี้คนเยอะจริงๆจนที่นั่งดีๆแทบจะหาไม่ได้ คราแรกไอแดงเชิญชวนให้พวกเขาขึ้นไปยังชั้นสองและพ่อมั่นก็ดูมีท่าทีกระดี้กระด้า กระสันจะขึ้นไปเสียเต็มประดา แต่พ่อเพิ่มดูจะรู้ทันเพื่อนรักอยู่ว่า ถ้าพวกเขาขึ้นไปชั้นสองคงมิได้หยุดแค่เพียงสุราเป็นแน่ ถึงเขาจะชอบเที่ยว แต่ก็หาได้ปล่อยตัวหนักหนาเช่นไอมั่นเพื่อนรักแต่อย่างใด เขาจึงยืนกรานจะนั่งกินสุราที่ชั้นล่างเท่านั้นก่อนจะเดินอาดๆไปทางโต๊ะข้างประตูหลังร้านที่เค้าเห็นฝาหลั่งสองคนเพิ่งออกไป มันทำเอาเพื่อนของเขาขุ่นใจไม่น้อยด้วยหวังจะพาเพื่อนของเขาไปลองอะไรใหม่ๆ

"ไม่ต้องมาทำหน้างอเป็นตะหวักเลยไอมั่น ข้าหาอยากลองยาสูบไม่ เกิดข้าไปลงแดงกลางสนามรบขึ้นมาจักทำอย่างไร"พ่อเพิ่มกลางเสียงเข้มจริงๆเค้าไม่ชอบกลิ่นคละคลุ้งเช่นนั้น มันทำให้เค้าเวียนหัว แค่ได้กลิ่นที่ตรงนี้ยังทำให้เค้ามึนงงพอประมาณทีเดียว

"หืยยย มึงนี่ ไอแดงว่าไงมึง"ไอมั่นหัวเสียที่เพื่อนไม่ทำอย่างที่เขาต้องการ แค่ก็มีเรื่องให้เค้าหัวเสียจขี้นไปอีกเมื่อไอแดงมาบอกว่าไวแดงเหลือเพียงขวดเดียว

"ขวดเดียว ให้แมวกินหมดยังปีนต้นไม้ได้อยู่เลยกระมัง มันจะไปเมากระไรได้วะ"
"ต้องขออภัยจริงๆนะขอรับ แต่ว่าวันนี้เราได้เหล้าใหม่มาจากตลาดบ้านจีน เรียกว่าเหล้านารีแดงขอรับ รสชาติอย่างงี้ ไวแดงจืดเป็นน้ำเปล่าเลยนะขอรับ"ทาสชราเสนอของใหม่แก้เกี้ยวด้วยไหวพริบอย่างพ่อค้า เพียงเท่านี้คนบ้าสุราอย่างไอมั่นก็หูตาวาวราวกับได้เพชรนิลจินดาก็มิปาน

"จริงหรอวะ งั้นก็รีบไปเอามาอย่าช้าที ถ้าดีจริงข้าจักกำนัลเอ็งให้ถึงใจทีเดียว"

เพียงไม่นานสุราแลกับแกล้มก็มาเต็มโต๊ะ ทั้งสองลองลิ้มชิมสุราจีนสีเหลืองอำพันทันทีที่ไหถูกวางบนโต๊ะ

รสชาตินี้สมราคาคุยของทาสเฒ่าจริง รสแรกออกหวาน ซักพักจึงฝาด ถึงกลางลิ้นให้เปรี้ยว ถึงโคนลิ้นจึงขม แต่เมื่อลงคอแล้วให้ร้อนผะผ่าว ราวกับกลืนถ่านร้อนๆก็มิป่าน

"อ้า สุรากะไรนี่ ข้ามิเคยกิน มันช่าง หืม ข้าหาคำบรรยายกระไรมิได้เลย"พ่อเพิ่มพยักหน้าอย่างเห็นด้วย แลยิ่งแกร้มกับมะขามเปียก ถั่วคั่วยิ่งแล้วใหญ่ มินานคู่สหายคอทองแดงก็เริ่มคลองสติกันมิอยู่


เหง่งๆ

"พวกเราเป็นทหารกรมเวียง ทางการมีคำสั่ง ร้านนี้ลักลอบค้าฝิ่นโดยไม่ได้รับอนุญาต ให้กุมตัวเจ้าของร้านแลผู้เสพไปชำระความ ห้ามผู้ใดออกจากร้าน"เสียงตีฆ้องร้องป่าวดังขึ้นกลางร้านพร้อมกับทหารกรมเวียงสิบกว่านายกรูเข้ามาในร้านมันทำเอาทั้งร้านปั่นป่วนไปหมด สองสหายแม้จะมึนๆจากฤทธิ์สุราแต่ก็ยังพอมีสติอยู่บ้าง โชคดีที่พวกเค้านั่งใกล้ประตูหลังร้านเค้าจึงฉวยจังหวะชุลมุนหนีออกทางหลังร้านได้ทัน

"อีแช่มนี่กระไร สงสัยวันนี้ลืมจ่ายส่วยนายสิบกระมัง เค้าถึงได้มาตั้งท่าหาเรื่องเช่นนั้น ดีที่เราอยู่ใกล้ประตูหลังจึงหนีออกมาได้ทัน"

"ใช่ หากอยู่ชั้นสอง ป่านนี้พวกเราคงได้นอนตะแลงแกงกันกระมังค่ำนี้"พ่อเพิ่มกล่าวสัพพยอกเพื่อนรักเพราะหากเค้ายอมตามเพื่อนขึ้นชั้นสองป่านนี้เค้ายังนึกไม่ออกเลยว่าจักหาทางรอดได้อย่างไร คงต้องกระโดดหน้าต่างลงมากระมัง

"วันนี้ฤกษ์ไม่ดีตั้งแต่เหล้าหมดแล้ว เราแยกย้ายกันกลับเรือนเถิด"พ่อเพิ่มกล่าวอย่างหนักแน่นก่อนจะเดินนำเพื่อนรักไปที่เรือ

"ไอมั่นๆ นี่เอ็งเมาหนักแล้วหรือกระไร เรือนข้ามิได้ไปทางนี้..."พ่อเพิ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงตกใจเมื่อหัวเรือมิได้หันไปทางเรือนเขา แต่มันกลับมุ่งไปทางป้อมเพชร

"ข้าหาได้เมาไม่ แต่ข้ายังมิสะใจเลย เหล้านารีแดงนี้ดีนัก ข้าว่าจะไปตลาดบ้านจีนซักหน่อย เอ็งย่อมๆข้าหน่อยเถิด"ไอมั่นพูดลิ้นเปลี้ย

"เอ็งนี่หน้า ถ้าเป็นเช่นนี้วันหลังข้าจักไม่ไปไหนกับเอ็งแล้วหนา"

ทั้งสองพายเรือผ่านป้อมเพชร ผ่านวัดพุทไธศวรรย์ก่อนจะเทียบท่าที่ตลาดบ้านจีน

ทั้งสองเที่ยวทะเวนหาร้านที่มีเหล้านารีแดงขาย แต่ดูเหมือนว่ามันจะเป็นของใหม่เสียเหลือเกิน จึงยากที่จะหาร้านใดขายไม่ จะมีก็แต่ร้านโคมเขียวเท่านั้นที่มีขาย

"เดี๋ยว นี่ซ่องชำเราบุรุษมิใช่ฤๅ มันจะดีหรือวะ"พ่อเพิ่มพูดเสียงหวาดหวัน แท้ที่จริงแล้ว เค้ายังไม่เคยเล่นชู้กับหญิงใดมาก่อนเลยในชีวิต เค้าคิดว่าเพราะหญิงชาวอโยธยาไม่นิยมนุ่งผ้า ปล่อยเนื้อปล่อยตัว จนเค้าเห็นเสียจนชินชา เค้าจึงไม่ใคร่จะเสพสังวาทกับหญิงใดซักเท่าใด

"กลัวกระไรวะ ชายใดก็มาที่นี่กันทั้งนั้น หาต้องหวาดหวั่นสิ่งใดไม่"ว่าแล้วไอมั่นก็ลากเพื่อนรักของเค้าเข้าร้าน

ออฟไลน์ satsukode

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 3
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: ซ่องชำเราบุรุษ
«ตอบ #2 เมื่อ21-08-2020 03:01:03 »

...

นายไฮเป็นลูกคนกลางของซ้อลี้เจ้าของซ่องแห่งนี้ ด้วยความเป็นลูกคนกลางเค้าจึงไม่ค่อยได้รับการใส่ใจจากอาม้าเท่าเฮีย ตี๋ของเค้ามากนักเค้าจึงตัวเล็กแกรนผิวซีดอย่างคนขาดสารอาหาร นุ่งเพียงโจงกระเบนตัวโครงที่ได้รับสืบทอดจากอาเฮีย ทุกวันเค้าจะมีหน้าที่วิ่งตามห้องต่างๆเพื่อค่อยรับใช้ จัดหาข้าวของให้เหล่าอาเจ่เวลาบริการลูกค้า ไม่เหมือนอาเฮียที่เป็นคนนั่งเก๊ะเก็บเงิน ส่วนอาตี๋ไปเที่ยวเล่นที่ไหนเค้าก็หารู้ไม่

และวันนี้ก็เป็นเช่นทุกวันที่เค้าต้องค่อยยืนหน้าระเบียงชั้นสองรอดูว่าอาเจ่คนไหนจะเรียกใช้เค้าไปทำอะไร

"อาไฮๆ ลื้อเอากระโถนไปเทซิ แล้วเอาใส้หมูมาให้อั้วด้วย ใส้หมูหมดแล้ว"ใส้หมูเป็นสิ่งที่ทางร้านเอาไว้ให้ผู้ชายใส่เวลามีอะไรกับหญิงคณิกาเพื่อที่พวกนางๆจะได้ไม่ท้อง แต่ก็มีหลุดบ้างบางครั้ง เค้าเองก็เคยต้องช่วยเจ่ๆรีดเด็กแล้วเอาไปฝังหลังร้านบ้างนานๆครับ

"ครับ"ชายร่างเล็กเดินกึ่งวิ่งไปที่ห้องที่สามนับจากที่เค้ายืนก่อนจะก้มหยิบกระโถนที่เต็มไปด้วยใส้หมูและน้ำกามก่อนจะเดินลงบันไดมา ในสายตาชินชา เค้ามีความหวังว่าซักวันเค้าจะได้ออกไปจากที่แห่งนี้ ไม่จำเป็นต้องได้ดีกว่าอาตั่วเฮีย หรือสุขสบายกว่าอาโซ้ยตี๋ก็ได้ แต่เค้าไม่อยากต้องมาเจออะไรแบบนี้อีกแล้ว มันทั้งเหม็น ทั้งเหนื่อย แถมต้องมาก่อกรรมทำร้ายเด็กตาดำๆ มันช่างไม่ดีเอาเสียเลย ถ้าเค้าเก็บเงินได้ซักสี่ซ้าห้าบาทเค้าจะออกไปซื้อที่นาซักที่ปลูกข้าวล่าสัตว์มันคงจะอิสระกว่านี้เป็นแน่

"กระโถนๆ อุบๆ แหวะ เหม็นหวะ กระโถนอะไรวะเนี่ย เอาไปทิ้งไป"
"ไอเพิ่มเอ้ย เอ็งก็ด่าแต่ข้า ดูตัวเองซิ หัวจะทิ่มอวกอยู่แล้ว ไอเตี้ยเอ็งจะไปไหนก็ไปไป๊"ขณะที่เค้ากำลังถือกระโถนจะลงไปทิ้ง เค้าก็เดินสวนกับลูกค้าคนหนึงรูปร่างสูงใหญ่กำยำแต่ท่าทางเมามายที่ข้างซ้ายมีเพื่อนรูปร่างผอมสูงหิ้วปีก และข้างขวามีอาเจ่ส้มหิ้วปีกอีกข้างกำลังพยุงกันขึ้นไปชั้นสอง แต่พอเค้าเดินมาใกล้ชายร่างสูงกำยำกลับชิงกระโถนเค้าไปอ้วกใส่เสียจนเกือบล้น ดีที่ไม่ไปโดนจมูกโด่งได้รูปของตัวเองเข้า เค้าได้แต่มองอย่างสมเพชนี่ก็เป็นภาพจำเจของเค้าอีกเช่นกัน

เค้าเอาจอบไปขุดหลุมก่อนจะเทสิ่งปฏิกูลลงไปแล้วฝังกลบ เค้าเคยมักง่ายสาดๆของเสียไปที่ลานหญ้าหนังร้าน แต่ไม่นานกลิ่นก็โชยจนเค้าเองนี้แหละที่ทนไม่ได้ จนต้องเอาจอบ ของคู่กายที่ใช้ฝังเด็กนี่แหละขุดฝังสิ่งปฏิกูลทุกวันๆ

เค้าแวะไปในครัวโกยใส้หมูใส่กระทงก่อนจะเดินกลับขึ้นชั้นสอง แต่ระหว่างทางเค้าต้องเดินผ่านห้องเก็บเงิน ห้องที่เงียบที่สุดเพราะอาเฮียต้องใช้สมาธิในการคิดเงิน และดูจะหรูหราที่สุดเพราะมันเป็นสุดท้ายที่จะสร้างความประทับใจให้ลูกค้าพึงพอใจและกลับมาใช้บริการใหม่

"อาไฮๆ ลื้อมาก็ดีแล้ว เดี๋ยวลื้อแวะไปดูห้องห้าหน่อยนะ ลูกค้าเมามาก ไม่รู้จะอวกเละเทะเต็มห้องหรือเปล่า แต่ลื้อดูแลอีดีๆน้า เพราะท่าทางจะกระเป๋าหนัก อีเหมาห้องนั้นทั้งคืนเลย เสียลายเมาหนักไปหน่อย ไม่งั้นน้าอั้วจะจัดเช้งวับๆไปให้อีซักคนสองคน รับรองได้ลูกค้าประจำหน้าใหม่แน่"อาเฮียพูดด้วยท่าทางเพ้อฝัน แต่ก็ช่างประไรหน้าที่เค้าก็แค่ไปเช็ดอวกก็แค่นั้น ก็หวังว่าพ่อกระเป๋าหนักของอาเฮียจะสิ้นท่าไปแล้ว งานของเค้าวันนี้จะได้เบาลงหน่อยอีกอย่างนี่ก็ค่ำมากแล้ว เสร็จจากเช็ดอวกเค้าคงได้นอนซักที

ก๊อกๆ เค้าเคาะประตูเบาอย่างรู้งาน เพราะไม่มีลูกค้าคนไหนอยากถูกขัดจังหวะซักเท่าไหร่
"เจ๊ฝ้าย อั้วเอาใส้หมูมาให้แล้ว"
"ช้าจริง เออ เดี๋ยวลื้อแวะไปดูลูกค้าห้องห้าหน่อยนะ จัดห้องหับให้ดี ถ้าอั้วรับแขกคนนี้เสร็จอั้วว่าจะไปดูซักหน่อย เห็นแวบๆ หล๊อหล่อ แถมท่าทางกระเป๋าหนัก เผื่อโชคดีเดี๋ยวข้าปันส่วนให้เอามั้ย"อาเจ่พูดด้วยดวงตาวาวระยับ แต่ก็ดีเหมือนกันเค้าจะได้ๆเบี้ยไปหยอดไห

อาไฮเดินเข้ามาในห้องห้าก่อนจะลั่นกลอนเพื่อแสดงว่าคนอยู่ในห้องแล้ว โชคเป็นของเค้าที่ดูเหมือนคนในห้องจะสิ้นฤทธิ์แล้ว เค้าคงมีหน้าที่แค่จัดห้องเตรียมใส้ เตรียมเครื่องหอมนิดหน่อย ภารกิจในวันนี้เค้าก็คงจะเสร็จสิ้น

อาไฮจัดแจงห้องหับอยู่ซักพักแล้วตรียมจะออกจากห้อง

อึบ อุแวะ

เรียบร้อยเค้ารู้ได้ทันทีว่าเสียงนั้นคืออะไร ดูเหมือนงานของเค้าวันนี้จะไม่จบลงง่ายๆเป็นแน่แท้ อาไฮเดินมาดูคนเมาไม่ได้สติก็เห็นว่ามีเศษน้ำลายย้อยลงมาจนถึงคอ เค้าจำได้แล้วว่าคนผู้นี้คือคนๆเดียวกับที่เอากระโถนเค้าไปอ้วกที่กระได คงอ้วกหมดใส้หมดพุงแล้วกระมังจึงมีแต่น้ำลายไหลย้อยราวกับหมูนอนหลับก็ไม่ปาน เค้าไปหยิบผ้าหลังม่านกันมาผืนหนึ่ง จัดการชุบน้ำแล้วนำมาเช็ดหน้าเช็ดคอ ทำความสะอาดให้คนเมา ดีที่ไม่มีร่องรอยเลอะเทอะมากมายกะไรนักเพียงชั่วครู่เค้าก็ทำความสะอาดเสร็จ ด้วยความเคยชินของคนดูแลความเรียบร้อย อาไฮจึงสำรวจทั่วเตียงเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีคราวเกรอะกรังอะไรเหลืออยู่

จังหวะนั้นเองพ่อเพิ่มก็เริ่มสร่างเมาขึ้นบ้าง เค้ารู้สึกถึงไออุ่นบริเวณใบหน้าจนต้องปรือตามอง แล้วภาพที่เค้าเห็นก็คือยอดอกสีชมพูระเรื่อที่เห็นลางๆจากแสงจันทร์มันเพ็ญ จะด้วยเพราะฤทธิ์สุรานารีแดง หรือเพราะความต้องการส่วนลึกที่เจ้าตัวเองก็ไม่เคยรู้มันทำให้ความรู้สึกของเค้าตอนนี้มันร้อนรุ่มยิ่งนัก ด้วยฤทธิ์สุราทำให้บัดนี้เค้าไม่อาจยับยั้งชั่งใจไม่ให้รวบเอาร่างบางตรงหน้ามาเชยชมได้

"นายท่าน อืม จะทำกะไรข้า ข้าหาเล่นเพื่อนไม่ นายท่านปล่อย อืม"สิ้นเสียงเพียงเท่านั้นเมื่อมือหยาบใหญ่นั้นยกขึ้นปิดปากอาไฮ ก่อนจะพลิกร่างของเค้าลงไปนอนบนเตียง บัดนี้เองที่แสงจันทร์ได้อาบทั่วร่างของคนตรงหน้า พ่อเพิ่มไม่เคยเห็นร่างใดจะต้องใจเค้าเช่นนี้ หน้าอกแบนราบขาวจั๊วอย่างลูกเจ๊ก หน้าอกกระเพื่อมไหวจนเห็นซี่โครงมันช่างดูรุ่มร้อนกระไรเช่นนี้ สายตาสั่นระริกราวกับเนื้อทรายตื่นกลัว มันกลับยิ่งทำให้เค้ารู้สึกมีอำนาจ ดุจดั่งเสือที่กำลังขย่ำเนื้ออันโอชะ

อาไฮทั้งทุบทั้งถีบคนร่างใหญ่กว่าอย่างสุดกำลัง แต่ราวกับว่าคนตรงหน้าเป็นยักษ์ปักหลักจึงหาได้กระเทือนด้วยการกระทำของเค้าไม่ ยิ่งเค้าถีบมากเท่าไหร่ผ้าโจงกระเบนที่คนตรงหน้าสวมใส่ก็ยิ่งคลายลงๆ จนบัดนี้มันก็แหวกออกเห็นหัวปลาดุกตัวเคืองกำลังผงกหัวหงึกๆอย่างน่าหวาดกลัว

พ่อเพิ่มก้มลงดูดดุนยอดอกสีชมพูระเรื่อ มันมีรสเค็มประแล่มอย่างคนทำงาน เพราะเมามายกระมังมันทำให้เค้าไม่รู้สึกรับเกียจกลิ่นอาจม กลิ่นเหงื่อใคร่ของชายร่างบางคนนี้เลยซักนิด ชายร่างใหญ่กระตุกโจงกระเบนของอาไฮออกอย่างง่ายดายด้วยมันเป็นผ้าผืนใหญ่หลวมโคร่งแลบัดนี้ก็เหลือเพียงร่างเปลือยเปล่าสองร่างกำลังกำลังถูไถกันอย่างเผ็ดร้อน

ก๊อกๆ
"อาไฮ ลื้อเก็บห้องเสร็จหรือยัง"เสียงเจ้ฝ้ายดังมาจากประตูจนเรียกความสนใจของพ่อเพิ่มได้ จังหวะนั้นเองอาไฮก็อาศัยแรงเท่าที่มีถีบยอดอกพ่อเพิ่มเข้าเต็มแรงจนพ่อเพิ่มกระเด็นไปปลายเตียง อาไฮรีบลุกขึ้นคว้าผ้าได้ก็ก็เตรียมวิ่งไปที่ประตูแต่พ่อเพิ่มก็ไวเท่าความคิด มือใหย๋เข้าคว้าข้อเท้าของอาไฮจนล้มลงกับพื้น

"เจ... อืม"พ่อเพิ่มปิดปากอาไฮอีกครั้ง จึงมีเพียงเสียงอู้อี่ดังออกมา ร่างเล็กพยายามตะเกียดตะกายให้หลุดจากจากการพันธนาการ แต่กลายเป็นว่าขาเรียวแยกออกเป็นจังหวะพอดีที่ปลาดุกตัวเคืองตรงกับร่องพอดี เมื่อดิ้นกันไปมามันจึงมุดพรุบเข้าไปในรูสวาทได้อย่างพอดีเหมาะเจาะ

กึก
"อื้ม!!!"
"อ่า สุดยอด"พ่อเพิ่มคราวเสียงกระเส่า เค้าไม่เคยรู้สึกซาบซ่านเช่นนี้มาก่อนเลยในชีวิต ผิดกับอาไฮที่บัดนี้ตาเหลือกตาลาน จะใคร่ดิ้นพลานให้สมเจ็บก็หาทำได้ไม่ มันทรมานราวกับมีใครเอาลูกหมากพร้าวมายัดเข้าปากเค้ารวดเดียวทั้งลูก

"เอ้า อีตัวไหนมันมาตัดหน้ากูวะ"เจ้ฝ้ายได้ยินแต่เสียงครางกระเส่าขอพ่อเพิ่มก็เข้าใจว่ามีอีนางคนไหนมาชิงตัดหน้านางไปเสียก่อนแล้ว นางรู้สึกเสียดายเป็นที่ยิ่ง แต่ก็ถือว่านางพลาดไป นางจึงเดินกลับห้องตัวเองไปด้วยใจห่อเหี่ยว

"อึก อึก อึก"
พ่อเพิ่มขยับเอวเข้าไปเรื่อยๆด้วยสัญชาตญาน แกนกายที่ยาวเกือบคืบแลใหญ่เกือบหกสิบหุนค่อยๆเสือกเข้าไปในช่องทางที่ไม่เคยมีใครล่วงล้ำ ช่องทางของอาไฮหดเกร็งราวกับจะต่อต้านสิ่งแปลกปลอมไม่ให้ลุกล้ำเข้ามาแต่สำหรับพ่อเพิ่มแล้วมันราวกับมีมือนุ่มนิ่มชะโลมน้ำมันสนนวดคลึงแกนกายของเค้าอยู่ แกนกายยาวใหญ่ถูกดันเข้าไอย่างยากเย็น เมื่อมันติดขัดคราใด พ่อเพิ่มก็จะค่อยๆชักแกนกายออกมานิดหน่อยก่อนจะค่อยๆเสือกไสมันกลับไปให้ลึกขึ้น จนบัดนี้มันเข้ามาจนสุดโคน เค้ารู้สึกได้เลยว่าบัดนี้พวงกระโปกของเค้ากำลังสัมผัสกับพวงกระโปกของอาไฮ มันเป็นความรู้สึกนุ่มนิ่มหยุ่นยานแต่กลับรู้สึกดีเป็นที่ยิ่ง

"อะ อ้าาา"
แม้จะเมามาย แต่เพราะพ่อเพิ่มไม่เคยเสียวซ่านเช่นนี้มาก่อนเพียงแค่แกนกายเข้าไปสุดเค้าก็ถึงฝั่งฝัน แกนกายของเค้ากระตุก กึก กึก พ่นน้ำรักพวยพุ่งภายในช่องทางของอาไฮอย่างมากมาย

"อ่า โคตรดีเลย"พ่อเพิ่มทิ้งตัวลงทาบทับอาไฮอย่างสุขสม มือหนาค่อยๆคลายออกจากปากของคนใต้ร่าง

"พอเถิด ข้าไม่ไหวแล้ว"เสียงจากคนใต้ร่างช่างรวยรินทำให้คนที่เพิ่งจะเสร็จนึกสงสารไม่ได้ พ่อเพิ่มยันตัวลุกขึ้นอย่างเซๆด้วยยังเมาอยู่มากพร้อมกับแกนกายที่หลุดออกจากช่องทางสวาทเสียงดังบล็อก น้ำสีขาวขุ่นผสมสีแดงระเรื่อค่อยๆไหลย้อนออกมาจากช่องทางของอาไฮ เด็กหนุ่มค่อยๆยันตัวหมายจะยืนขึ้น แต่ความเจ็บแปรบที่ช่วงล่างก็ทำเอาคนตัวเล็กทรุดลงไปกับพื้นอีกครั้ง

พ่อเพิ่มเห็นอาการของคนตรงหน้าแล้วให้สงสารเป็นยิ่งนัก เค้าเข้าไปพลิกตัวด้วยหวังจะอุ้มคนตรงหน้าไปที่เตียง แต่เมื่อแสงสาดส่องบนเรือนกายของคนตรงหน้าอีกครั้ง มันทำเอาพ่อเพิ่มแทบอยากกระทำล่วงเกินชายตรงหน้าอีกครั้ง เค้ากลั้นใจอุ้มอาไฮไปวางบนเตียงก่อนจะเดินไปหลังม่านกั้นเพื่อหาอะไรมาเช็ดเนื้อเช็ดตัวคนร่างบาง

พ่อเพิ่มเดินออกมาพร้อมกับผ้าชุบน้ำแลครุอันเล็กๆอันหนึ่ง เค้าเห็นอาไฮกำลังพยายามลุกยืนพร้อมกับโกยเศษผ้าขึ้นปิดบังร่างกาย พ่อเพิ่มจึงรีบวางครุลงแล้วเข้าไปหมายจะพยุงคนตัวเล็ก แต่เค้ากลับถูกสะบัดออก

"ปล่อยข้าเถิดท่าน ข้าจักกลับห้อง"อาไฮใช้แรงที่พอมีพยายามสะบัดมือของพ่อเพิ่มออก
"จะไปกะไรได้ ดูก็รู้ ขึ้นเดินไปหกกะล้มหกกะลุกจะทำอย่างไร อย่าดื้อนอนลง"คนเมาดันร่างคนดื้ออย่างขัดใจ เค้าเองก็ใช่ว่าจะสร่างมากนักการคุมสติจึงยังทำได้ไม่เต็มที อาไฮที่บัดนี้เมื่อถูกเหวี่ยงขึ้นเตียงอย่างแรงอาการจุกก็แล่นแปรบขึ้นมาอีก

ภาพอาไฮล้อนจ้อนว่ายั่วตาแล้ว คนร่างบางในสภาพผ้าผ่อนรุ่งริ่งมันยิ่งยัวยวนยิ่งกว่า

"ท่านจักทำกะไร"มือหยาบลูบไล้ต้นขาขาวเนียนอย่างลืมตัว จนเมื่อได้ยินเสียงของอาไฮ
"ข้า ข้าไม่ไหวแล้ว"

พรึบ
พ่อเพิ่มว่าเพียงเท่านั้นก็กระตุกผ้าที่ห่อหุ้มเรือนกายของอาไฮออกอย่างรวดเร็วจนบัดนี้ร่างเปลีอยเปล่าก็เผยออกมาให้พ่อเพิ่มได้เห็นเต็มตาอีกครั้ง อาไฮพยายามลุกหนี แต่มือใหญ่ก็กดบ่าของเค้าเอาไว้

"ปล่อยข้า...อืม"อาไฮถูกปิดปากอีกครั้ง แต่ครานี้เป็นปากของพ่อเพิ่มเองที่ปิดปากของอาไฮเพราะมือข้างหนึ่งกำลังกดบ่าอาไฮอยู่ ส่วนอีกมือก็กำลังแยกขาเรียวๆให้เปิดออกอีกครั้ง เอวของพ่อเพิ่มขยับวนหาช่องทางอย่างคล่องแคล่วด้วยสัญชาตญาณและเมื่อพบมันก็แทงพลวดเข้าไปได้ในทีเดียวด้วยน้ำของเก่าของเค้ายังมีอยู่ และช่องทางก็หาได้ปิดสนิทเหมือนเดิมไม่ แต่มันก็ยังคับแน่นดูดตอดอย่างดีอยู่เช่นเดิม

อาไฮพยายามบ่ายหน้าหนีให้ปากเเป็นอิสระ ด้วยหวังจะร้องให้คนช่วย แต่บัดนี้มือของพ่อเพิ่มที่ใช้กดบ่าของอาไฮมันไม่จำเป็นเสียแล้ว มันจึงถูกใช้ตรึงหัวของคนตรงหน้าไม่ให้ขยับหนี

พ่อเพิ่มยกขาของอาไฮขึ้นพาดบ่าแล้วจึงกอบกุมแกนกายของร่างเล็กถอกขึ้นถอกลงตามแรงอารมณ์ของตน พ่อเพิ่มหารู้ไม่ว่าทุกครั้งที่เค้าอัดกระแทกแกนกายเข้าไปในตัวอาไฮ หัวบานใหญ่อของเค้าไปกดจุดกระสันของร่างบางทุกครา พ่อเพิ่มรู้แต่เพียงว่าหากกระแทกจุดนี้ช่องทางสวาทจะนวดบีบแกนกายของเค้าแรงกว่าจุดอื่น พ่อเพิ่มโอบร่างอาไฮแล้วอุ้มขึ้นยืนกระแทกอย่างสาแก่ใจยิ่ง ร่างบางทำกะไรหาได้ไม่ เค้าทำได้แค่เพียงโอบคอคนตรงหน้าด้วยหวังไม่ให้ตก

พ่อเพิ่มจับบั้นท้ายขาวเนียนโยกคลึงให้ช่องทางด้านในชักรอกแกนกายของเค้าตามใจปราถนาหัวบานใหญ่กระแทกจุดกระสันของอาไฮกึกๆ แลเพราะคุมจังหวะเองไม่ได้ความตื่นเต้นบวกความเสียวจึงประดังประเดเข้ามาอย่างห้ามไม่อยู่ แลวาระสุดท้ายของอาไฮก็มาถึง

ปรีด ปรีด
แกนกายที่มีขนรำไรกระตุกเกร็งพ่นน้ำเงี่ยนออกมามากมาย ทุกจังหวะที่แกนกายพุ่นน้ำออกมาช่องทางด้านหลังก็รัดรึงแกนกายของพ่อเพิ่มตามจังหวะพ่น น้ำของอาไฮกระเด็นออกมาอาบมัดกล้ามท้องหกลูกของพ่อเพิ่มจนเปียกเยิ้ม แลบางส่วนยังกระเด็นไปถึงคางของพ่อเพิ่ม

อาไฮเสร็จสมไปแล้ว แต่พ่อเพิ่มยังหาเสร็จสมไม่ เค้ากดแช่แกนกายเพื่อซึมซับแรงบีบครึงเอาไว้ให้ได้มากที่สุด แรงนวดหนุดๆค่อยๆเบาลงก่อนที่พ่อเพิ่มจะคุ้มร่างอาไฮไปนั่งบนโต๊ะกลางห้อง อาไฮนอนแผ่กลางโต๊ะอย่างโรยรา ถึงจะถึงจุดสุดยอดแล้ว แต่เพราะมิได้ชัดด้วยตัวเอง ความกระสันจึงยังไม่หมดเสียทีเดียว เมื่อถูกพ่อเพิ่มกดกระแทกเข้ามาอาไฮจึงยังพอมีอารมณ์อยู่บ้าง เค้านอนหลับตาไม่อยากรับรู้สิ่งใด ปล่อยให้ชายตรงหน้ากระทำชำเราช่องทางของเค้าอย่างไรก็ทำ จักดูดนม กดจูบ เลียรักแร้ที่ไร้ขน รือจักแตะต้องล่วงล้ำเค้ากระไรก็ทำ เพราะบัดนี้สำหรับชายตรงหน้า เค้าไม่เหลืออะไรแล้ว

ท่องล่างพ่อเพิ่มขยับอาวุธประจำกายที่บัดนี้มันปร้าบไปด้วยน้ำหล่อลื่น น้ำรัก แลน้ำเลือดของอีกฝ่ายอย่างเพลิดเพลิน ส่วนท่อนบนนั้นเล่า ก็พรมจุบ ดูดเสีย ชิมทุกส่วนของอีกฝ่ายอย่างหิวกระหาย เค้าติดใจที่กลิ่นตัวอีกฝ่ายมันเหม็นอยู่มากนัก พ่อเพิ่มจึงอุ้มอีกฝ่ายขึ้นจากโต๊ะไปยังอ่างน้ำหลังม่านกันก่อนจะอุ้มอีกฝ่ายลงอ่างไม้แช่น้ำใบใหญ่พร้อมกัน พ่อเพิ่มไม่ใคร่ให้แกนกายของตนหลุดออกจากตัวร่างบางแม้เพียงชั่วอึดใจเดียว เค้าเอาใยบวบชุบน้ำแลเช็ดพรมร่างบางที่บัดนี้ไม่ขัดขืนเค้าอีกแล้ว จากนั้นจึงเอาหมากกรูดลูบไล้ทั่วร่างเพื่อไล่กลิ่น แลทุกการกระทำแกนกายของเค้าไม่ได้หลุดออกจากตัวอาไฮเลย

จัก จัก จัก
เมื่อขัดสีตัวเสร็จ พ่อเพิ่มก็จับเอวอาไฮชักขึ้นชักลงตามอารมณ์เสียซ่านของตนเอง ยื่งเสียวขึ้นพ่อเพิ่มก็ยิ่งโยกสะโพกอาไฮแรงขึ้นจนในที่สุดพ่อเพิ่มก็เสียววูบราวกับตกจากที่สูงอีกครา เค้าอัดแกนกายเข้าไปลึกสุดพร้อมกับดันบั้นเอวอาไฮให้ปักลงมาที่ตักของเค้าอย่างแนบแน่น พ่อเพิ่มดึงอาไฮเข้ามากอดอย่างแนบชิดพร้อมกับที่แกนกายของพ่อเพิ่มกระตุกอยู่ในตัวอาไฮรุนแรงจนรู้สึกได้

ทั้งคู่กอดกายกันอยู่ในอ่างน้ำอยู่ซักพัก อาไฮก้ลุกขึ้นด้วยใบหน้าเรียบเฉยก่อนจะก้าวออกจากอ่าง พ่อเพิ่มมองดูแผ่นหลังขาวที่กำลังเช็ดตัวอย่างหลงไหล แม้จะเสร็จไปสองน้ำแล้ว แต่เค้ายังรู้สึกว่าหาพอไม่

"ท่านพักผ่อนเถิด ข้าหารบกวนท่านไม่แล้ว" อาไฮพูดเสียงเรียบนิ่ง ไม่มีคำต่อว่า ไม่มีคำตัดพอ ช่างดูเรียบเฉยจนหน้าใจหาย

"เดี๋ยว ข้าจักมาหาเอ็งอีกได้หรือไม่"พ่อเพิ่มกล่าวขณะลุกขึ้นจากอ่าง

"อันที่จริงข้าหาได้เป็นคณิกาไม่ ท่านจงเลือกหญิงงามในนี้มาดูแลท่านเถิดจักเหมาะกว่า"

"เช่นนั้นฤๅ แต่ที่นี่ข้าเสียเบี้ยแล้ว ข้าจักเลือกผู้ใดก็ได้ แลคืนนี้ข้าเลือกเอ็ง แลคืนนี้ยังไม่หมดคืน ข้าจักเสพสมกับเอ็งเท่าไหร่ก็ได้"
ว่าแล้วพ่อเพิ่มก็กระตุกผ้าที่อาไฮกำลังใส่ลงไปกองที่พื้นอีกครั้ง พ่อเพิ่มอุ้มอาไฮขึ้นเตียงโดยไม่สนใจสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นตกใจของอาไฮแม้แต่น้อยก็หาไม่ พ่อเพิ่มเริ่มเชยชมผลงานของตนเองอย่างละเอียด บัดนี้ร่างบางไม่มีกลิ่นเหม็นอะไรเหลืออีกแล้ว มันยิ่งขับให้เห็นผิวขาวซีด แขนที่เรียวเล็ก จนหากใครได้เห็นคงนึกเวทนา แต่สำหรับเค้ามันช่างมีเสน่ดึงดูดยิ่งนัก รักแร้ต้นขาหน้าท้องที่ไร้ขน ช่างหน้าลิ้มลองไปเสียทุกส่วน แลบัดนี้มีส่วนหนึ่งทีี่เค้ายังไม่เคยได้ลิ้มลองเลย

50%

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3132
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
Re: ซ่องชำเราบุรุษ
«ตอบ #3 เมื่อ25-08-2020 23:10:15 »

ค้าง :ling1:

ออฟไลน์ วายซ่า

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2224
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +205/-6
Re: ซ่องชำเราบุรุษ
«ตอบ #4 เมื่อ26-08-2020 07:43:29 »

 :jul1:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด