อ้อนรักครั้งที่ 05
"อะไรไม่ได้บอกให้เลิกกันสักหน่อย"
"บอก คิดดีๆ จำไม่ได้หรือไงยังเด็กอยู่แท้ๆความจำเสื่อมหรือไง"
จะว่าไปเหมือนจะเคยบอกจริงด้วย อย่ามาบอกว่าเลิกเพราะผมบอกหน่อยเลยเลิกเพราะจับได้ว่าแฟนนอกใจก็บอกมาเถอะ แถเก่งจริง
"หึหึ"
"อะไร ปล่อยได้แล้วคนเยอะ"
"ศินทร์คะ ลินขอโทษเรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหมลินสัญญาลินจะไม่ทำแบบนี้อีก"
คุณมิลินดึงแขนของพ่อเลี้ยงที่โอบเอวผมอยู่ออกแล้วเอามือน้อยๆของเธอจับมือพ่อเลี้ยงเอาไว้ร้องไห้น้ำตาไหลอาบน้ำเป็นสายอย่างน่าสงสาร ร้องไห้จนตัวโยน
"ลินปล่อยเถอะ ตอนนี้คุณเป็นอิสระแล้วอยากทำอะไรก็ทำอยากมีอะไรกับใครก็มี ตอนนี้ผมเองก็มีอ้อนรักอยู่ข้างๆแล้ว"
เฮ้ยๆ ผมหันขวับไปมองพอเลี้ยงทันที ตอนไหนไปอยู่ข้างๆตอนไหน ให้ตายสิมีรางวัลนักแสดงยอดเยี่ยมแต่งเรื่องยอดเยี่ยมอะไรแบบนี้ไหมจะยกให้พ่อเลี้ยงไปเลย ขี้ตู่ชะมัด พ่อเลี้ยงค่อยๆแกะมือคุณมิลินออกจากมือของตัวเอง ก่อนจะเดินมาจับมือผมไว้แน่นผมนี่ทั้งจิกทั้งสะบัดยังไม่ยอมปล่อย ผมเหนื่อยผมเลยหยุดยอมให้พ่อเลี้ยงจับ อยากปล่อยก็คงปล่อยเองนั้นแหละมือผมนี่ เอ๊ะ ยังไง
"ลินรู้ศินทร์โกรธและศินทร์ยังรักลินอยู่เราคบกันมาตั้งหลายปี เราจะมาเลิกกันเพราะเรื่องแค่นี้หรอคะศินทร์"
"เรื่องแค่นี้ คุณเห็นว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องแค่นี้หรอ"
"ลินก็แค่เผลอเป็นครั้งคราว ทำไมคุณถึงไม่ยอมให้อภัยลินที่คุณกำลังจะแต่งงานลินทร์ยังไม่ว่าอะไรคุณเลย ถ้าคุณไม่ยอมให้อภัยลิน ลินจะไปอยู่กับคุณอานนท์จริงๆนะศินทร์ ลินไม่ได้ขู่"
"ผมคงไม่เคยรู้จีกคนเลยจริงๆมิลิน คุณอยากจะไปอยู่กับใครก็ไปเถอะ ผมขอให้คุณโชคดี"
"เพราะเด็กนี่อสี้ยมคุณสินะคะ"
อ้าว ลามๆลามเป็นไฟลามทุ่งเลยนะแม่ เดี๋ยวๆ
"อย่าพาลสิป้า ทำตัวเองทั้งนั้น"
"แกเรียกใครป้า ไอ้เด็กหน้าไม่อายแย่งผัวชาวบ้านไอ้เด็กวิปริตผิดเพศ"
"อ้าวคุณ ปากดีงี้เคยปากแตกไหม"
อันดาครับถลกแขนเสื้อขึ้นแล้วครับนางพร้อมชนมากตอนนี้
" นั้นดิ สวยนะแต่ต่ำมากอะ"
นี่ก็ไม่ยอมน้อยหน้าเหมือนกัน พวกมันเป็นงี้แหละครับด่ากันเองตีกันเองได้แต่คนอื่นอย่ามาหือ เราร่วมรบด้วยกันแน่
"โหห แรงอยู่นะป้า วิปริตแล้วไงผิดเพศแล้วไงขนาดป้าว่าผมไม่ปกติผมยังแย่งผัวป้ามาได้อะ คิดดูดิ"
"คิดอะไรของแกห๊ะ"
"ป้าเป็นผู้หญิงแท้ๆแต่มัดใจชายไม่อยู่ทำให้เขาหัวซุกหัวซุนมาซุกอกผมอะคนที่ป้าบอกว่าวิปริตอะ ป้าต้องแย่ขนาดไหนวะผู้ชายถึงได้ทิ้งโดนเทแบบนี้ แต่ว่านั้นแหละป้ามีสำรองนี่นา อ่า งั้นก็ขอละนะครับผู้ชายคนนี้"
"แกก็ได้แค่นั้นแหละ ศินทร์ยอมแต่งงานกับแกก็เพราะพ่อแม่เขาบังคับแค่นั้นแหละ เขาเอาแกไม่ลงหรอก"
"ก็ลองดูสิ ว่าพ่อเลี้ยงจะเอาผมไหม ลองถามพ่อเลี้ยงดูสิ"
ทุกคนคงสงสัยใช่ไหมครับว่าทำไมพ่อเลี้ยงถึงไม่ห้ามผมที่กำลังฉะกับป้านี่อยู่เพราะพ่อเลี้ยงห้ามไม่ได้ไงครับ ผมปิดปสกพ่อเลี้ยงไว้อะ ไหนจะโดนนุ่มฟูกับอันดาจับแขนไว้คนละข้างอีก เป็นภาพที่ตลกเอาเรื่องนะครับ ถึงจะแข็งแรงแต่สามคนจับก็ใช่จะหลุดได้ง่ายๆนะครับ
"ปล่อยพ่อเลี้ยงได้แล้ว"
"พ่อเลี้ยงเขามาถามแหนะ พ่อเลี้ยงจะเอาอ้อนปะครับ"
ผมช้อนตาขึ้นมองพ่อเลี้ยงอย่างอ้อนๆมือก็ลูบไล้ใบหน้าคมไปด้วย
"เอา"
"ศินทร์"
"ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม ลินต่อไปนี้เราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกแล้ว อย่ามาให้ผมเห็นหน้าคุณอีก ไปอ้อน"
" ไปไหน"
"ไปเอา"
" ห๊ะ"
พ่อเลี้ยงเดินจูงมือผมที่กำลังอึ้งกับคำว่า 'ไปเอา' เมื่อกี๊ลากมาที่ลาดจอดรถก่อนจะหันไปถามอันดาและนุ่มฟูที่เดินตามหลังมาอย่างเกร็งๆ ไม่เกร็งได้ยังไงพ่อเลี้ยงในตอนนี้หน้าโคตรดุเลย แถมมือยังเหนียวยิ่งกว่ากาวตราช้างอีก (เกี่ยว?)
"เอ่อ พวกเราสองคนเอารถมาค่ะ"
"ใช่ครับ"
"งั้นขับรถกลับดีๆ ถึงแล้วโทรมาบอกอ้อนรักด้วยแล้วกัน"
"ครับ/ค่ะ"
พูดจบทั้งสองคนก็มองหน้ากันอย่าขอความคิดเห็นแล้วหันมามองหน้าผมก่อนจะพยักหน้าแล้วชูกำปั้นให้ผมส่วนอันดาชูสองนิ้วให้ยิ้มแฉ่ง แล้วพากันกลับบ้านไป
ส่วนผมก็กำลังแกะมือเหนียวๆนี่ออกจากข้อมือตัวเองแต่นั้นแหละครับผลยังเหมือนเดิมครับไม่สำเร็จ จะร้องง
"ปล่อยยย"
"ไม่อ้อนแล้วหรือไง"
"ใครอ้อนไม่มีหรอกปล่อยเลย จะกลับแล้วดึกแล้วเนี่ย"
"อืมก็กลับไง เดี๋ยวไปส่ง"
"ส่งอะไรเอารถมา ปล่อยเลยนะ"
"อย่าดื้อ เชนขับรถฉันตามมา"
"ครับนาย"
"อย่าให้พูดซ้ำหลายรอบ เดี๋ยวจะได้เจอดีตอนนี้ฉันยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่"
หึ่ยย อารมณ์ไม่ดีแล้วอะไรกับผมเล่ายังไม่ได้ทำอะไรให้เลยแม้แต่นิดเดียว หรือโกรธที่ต่อว่าคุณมิลินที่รักงั้นหรอ หึ แล้วมาทำใจแข็งตัดขาดเขาทั้งที่ตัวเองเจ็บปางตายแล้วมั้งนั้น
"เอากุญแจรถเธอมา"
" เอ้า"
ผมยื่นกุญแจรถให้พ่อเลี้ยงอยากไปส่งนักก็ไปดีเหมือนกันจะได้ไม่ต้องขับเอง อยากเป็นคนขับรถนักก็เป็นไปเลย
พ่อเลี้ยงขับรถไปส่งผมถึงบ้านจริงๆ ตอนนี้รถของผมจอดอยู่ที่โรงจอดรถเรียบร้อยแล้วครับ
"กลับไปดิ"
"ไล่?"
"อืม"
"หันมานี่ก่อน อ้อนรักอย่าพึ่งลง"
"ปลดล็อคเลยนะพ่อเลี้ยง"
"หันมา"
"อะไรนักหนา อ๊ะ"
"หึหึ"
ผมกัดปากแน่น จะใกล้เกินไปแล้วหน้าผมกับหน้าพ่อเลี้ยงในตอนนี้จะใกล้เกินไปแล้ว ไม่รู้ว่าพ่อเลี้ยงโน้มตัวมาใกล้ขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
"อย่ากัดปาก"
"ถอยออกไปดิ"
จุ๊บ
"แค่นี้ก่อน แต่งงานค่อยเอาอย่าใจร้อนนักเลย"
"ชิ พ่อเลี้ยง!!!"
ผมมองตามหลังพ่อเลี้ยงที่เดินหัวเราะหึหึ เดินลงไปจากรถแล้วตรงไปทางหน้าบ้านของผมที่มีรถของพ่อเลี้ยงจอดรออยู่ ให้ตายสิพ่อเลี้ยงจุ๊บหน้าผากผม จุ๊บแบบไม่ทันตั้งตัวฉวยโอกาสที่สุด แล้วอะไรคือแต่งงานค่อยเอาเอาอะไรวะ โถ่เอ้ยย
ผมเดินกระฟัดกระเฟี้ยดเข้ามาในเจอคุณพ่อนั่งดูข่าวกีฬาอยู่ที่ห้องนั่งเล่นเลยเดินเข้าไปอ้อนคุณพ่อให้หายหงุดหงิดก่อน
"อ้าวเข้ามาช้าจริง พ่อเห็นรถเข้ามาตั้งนานแล้ว"
"..."
"เอ้าเงียบ"
จะให้ตอบไงอะมาช้าเพราะโดนพ่อเลี้ยงแต๊ะอั๋งอยู่หรือไงไม่มีทางหรอก
"อืมม เหมือนจะเห็นหลังผู้ชายเดินไวไวไปทางหน้าบ้านนะใคร"
"อะไร"
"ใครมาส่งตอบ"
"พ่อเลี้ยงไงจะใครหละ"
"อ่อ ที่บอกว่าไปเที่ยวนี่ไปเที่ยวกับพ่อเลี้ยงมาหรอเดทสินะ"
เดท ถ้าอย่างที่เจอวันนี้เรียกเดทหละก็คงเป็นเดทที่แย่ที่สุดเท่าที่เคยเจอมาแล้ว
"ไม่ใช่"
"ดีๆกระชับความสัมพันธ์ เขาต้องชอบลูกพ่อบ้างแล้วหละไม่งั้นไม่มาส่งหรอก เสน่ห์แรงดีจริงๆเลยอ้อนรักของพ่อเนี่ย"
โอเค ผมว่าถผมพูดอะไรไปพ่อก็คงไม่ฟังละผมขึ้นไปนอนดีกว่าฝันดีนะครับทุกคน
#################################
รีไรท์ใหม่แล้วน้าา
หัวข้อ: อ้อนรักพิชิตใจคุณสามี #อ้อนรักครั้งที่ 12 #Up(09/08/2563) (อ่าน 8761 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก