ตอนที่ 9 พี่เป็นแฟนดินครับ
“ฮัลโหลแม่คร้าบ แม่อยู่ไหนแล้วครับ ดินคิดถึง” อ้อนแม่นิดนึง
“แม่อยู่หน้าปากซอยบ้านเราแล้วลูก รอแปปนึงนะ”
“คร้าบ งั้นดินลงไปรอแม่ข้างล่างนะ”
“เรียกตรีลงมาด้วยนะ แม่มีของจะให้”
“ของอะไรเหรอครับ”
“ไม่บอก รอดูเอาเองสิ”
“คร้าบ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับดินจะลงไปแล้ว”
“จ๊ะ”
“ตรี ลงไปรอแม่กัน จะถึงแล้ว”
“อืม..ไปสิ”
“แม่บอกว่ามีของฝากมาให้ด้วยนะ อะไรหว่า”
“ของกินละมั้ง”
“ขอคอมเครื่องใหม่ได้มั้ยอ่า 555”
“ตลกแล้ว คอมมึงก็ยังแรงอยู่เลย”
“ป่ะๆลงไปกันได้แล้ว”
ผมกับตรีเดินลงมารอพ่อกับแม่ที่ห้องนั่งเล่นข้างล่าง ซักพักพ่อกับแม่ก็มาถึงพร้อมกับน้องสาวสุดแสบด้วย
“พี่ดินนน แม่ซื้อมือถือให้หนูด้วยแหละ อิอิ รู่นใหม่ล่าสุดเลยนะ ดูสิ”
และก็เอามือือของซัมซุงรุ่นล่าสุดที่กำลังฮิตๆออกมาโชว์ผม แต่ผมไม่ค่อยชอบก็เลยเฉยๆมากกับการอวดของในครั้งนี้ของน้องสาว
“เฉยๆอะ พี่ไม่ชอบรุ่นนี้”
“ว่าละ แม่นี้เลือกถูกใจพี่ดินแน่ๆ”
“เลือกอะไรเหรอ”
“ดิน อันนี้ไงของฝากจากแม่ มีของตรีด้วยนะ”
“โหหห แม่ขอบคุณคร้าบบบบบ รักแม่ม๊ากมากเลย” ผมรีบเข้าไปกอดแม่
“เหมือนเด็กเลยนะเรานิ พอเลิกกอดได้แล้วแม่จะไปทำกับข้าว”
“แม่ครับแต่นี้มันแพงมากเลยนะครับ ตรีคงรับไว้ไม่ได้หรอกครับ”ตรีบอกแม่ผม เพราะมือถือที่แม่ซื้อมาให้ผมกับตรี เป็นรุ่นเดียวกัน สีเหมือนกันและที่สำคัญเป็นรุ่นที่คนฮิตมากๆเลย แพงซะด้วย
“รับไว้เถอะลูก ดินใช้อะไร ตรีก็ต้องใช้ให้เหมือนกัน แค่ตั้งใจเรียนกันก็พอแล้วนะ” แม่ผมพูดและยิ้มอย่างอบอุ่นให้ไอ้ตรี (แม่ผมรักมันมากกว่าผมอีกเนี้ย)
“ขอบคุณนะมากนะครับแม่ ที่รักตรีมากขนาดนี้ ตรีกับดินจะตั้งใจเรียนครับ”
“งั้นนั่งรอแม่ทำกับข้าวก่อนนะ”
“ครับผม” ผมกับตรีพูดพร้อมกัน
“มาดูนั่งรอกับพ่อมา พ่อซื้อมาตั้งหลายเรื่องแหนะ”
“โหห นี่พ่อเหมาห้างเขามาเหรอครับ จะดูหมดมั้ยครับ”ผมตะลึงกับแผ่นDVDที่พ่อซื้อมา หลายเรื่องมากๆ ถ้าจะดูหมดนี้ต้องว่างจริงๆนะ
“เอาเรื่องนี้มั้ยน่าดู” พ่อผมชูแผ่นหนังขึ้นมา
“ ’2012 วันสิ้นโลก’น่าสนุกดีนะครับ” แหนะ ไอ้ตรีรีบเข้าข้างพ่อทันที
“อ่ะๆ เปิดเลยสิจะได้ไม่เสียเวลา” ผมรีบบอกตรีให้มันเอาหนังไปเปิด
ผม ตรีและพ่อ นั่งอยู่หนังกันอยู่ในห้องนั่งเล่น แม่กับน้องไปทำกับข้าวอยู่ในครัว จริงๆผมชอบทำกับข้าวนะ เพราะแม่สอนทำกับข้าวตั้งแต่ขึ้นม.1ก็ฝึกทำให้พ่อกับแม่กินมาเรื่อยๆจนรสชาติโอเค พอน้องขึ้นม.1แม่ก็เลยสอนน้องบ้าง แหม่ ก็สมควรสอนน้องบ้างนะ ผมเป็นผู้ชายแม่ยังสอนเลย ถ้าไม่สอนน้องนี้ยังไงๆอยู่นะ
“เสร็จแล้วจ้า มาๆกินข้าวกันได้แล้ว”
“หืมม หอมจังเลย ฝีมือแม่ใช่มั้ยเนี้ย”
“ฝีมือน้องตั้งหาก ของแม่อยู่นี้”
“งั้นกินข้าวแม่ดีกว่า ฮิฮิ” ผมแกล้งน้อง
“โหห พี่ดินอะ ทรายทำก็อร่อยเหมือนกันนะ ลองชิมดูก่อน”
“ผัดกะเพราหมูชิ้นเหรอ ไหนชิมหน่อยสิ” อื้ม ก็โอเคนะ แต่อ่อนเผ็ดไปนิด
“ก็เริ่มดีขึ้นแล้วน้า แต่พี่ว่ามันอ่อนเผ็ดไปนิดนึงอะ”
“โหห ก็หนูยังกินเผ็ดมากไม่ได้นิ”
“ก็อร่อยแล้วละ มาๆกินข้าวพี่หิวแล้ว”
ผมกับครอบครัวก็นั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะกินข้าว ใช่แล้วตรีก็นั่งด้วย ก็แม่รับมันเข้ามาเป็นลูกอีกคนแล้วนิ (ชิ) เรากินข้าวกันไป พูดคุยกันเล็กน้อย พ่อกับแม่ก็ถามถึงที่เรียนพิเศษ ว่าเราสองคนจะไปเรียนพิเศษวันเสาร์กันที่ไหน จากที่ผมดูๆมา
ส่วนใหญ่นักเรียนที่โรงเรียนเราก็เรียนพิเศษกันที่ปากน้ำนะ เพราะส่วนใหญ่จะเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนเปิดสอนเองด้วยแหละ เพราะที่โรงเรียนมีกิจกรรมเยอะ เวลาเรียนก็เลยจะน้อย ลำพังแค่สอบในโรงเรียนเด็กนักเรียนทำได้อยู่แล้ว แต่ถ้าต้องไปแข่งกับโรงเรียนอื่นเนี้ยสิจะไม่ไหวก็เลยจะต้องเรียนพิเศษกัน
“อิ่มจังเลย~” ผมกินเยอะมาก เพราะเมื่อเช้ากินแค่แซนวิสที่แม่ทำไว้ให้
“อร่อยมากเลยครับ” ไอ้ตรีชมแม่ผมอีกแล้ว
“กับข้าวทรายอร่อยมั้ยพี่ตรี”น้องสาวเอ่ยปากถาม
“อร่อยสิ พี่ชอบ”
“แหวะ มึงยังไม่เคยกินฝีมือกูนะสิ อร่อยกว่าตั้งเยอะ”
“ก็ทำให้กินหน่อยสิ”
“ถ้ากินแล้วติดใจอย่ามาโทษกูนะ”
“งุ้ยย แม่พี่เขาคุยไรกันอะ หนูเขิน ไปดีกว่า”
“เขินบ้าอะไรของแก ทรายติ๊งต๊อง”
“โวยวายใหญ่เลย เขินอะไรของเรา” แม่ก็เอากับเขาไปด้วย
“ดินไปปั่นจักรยานดีกว่า”
“จะไปไหนอะ ไปด้วยดิ”ตรีถามผม
“จะไปเล่นตรงสุดซอย”
“มีอะไรที่นั้น?” ตรีทำหน้าสงสัย
“ก็ไปสิจะได้รู้” ผมเอาจักรยานออกมารอที่หน้าบ้าน ซักพักตรีก็ออกมา
“มึงปั่นนะ กูนั่ง”
“อ้าว ไหนมึงบอกว่ามึงจะไปปั่นจักรยาน”
“ก็กูเปลี่ยนใจแล้ว มึงตัวใหญ่จะให้กูปั่นได้ไง”
“กูว่าตัวกูกับมึงก็พอๆกันนะ ยกเว้นไอ้นั้น.....” มันทำเป็นมากระซิบ
“กวนตีน ไอ้ควาย จะปั่นไม่ปั่น”
“เออ ขาไปกูปั่น แต่ขากลับมึงปั่นนะ” มันเสนอมาผมก็รับไว้
“ตกลง” ผมยิ้มรับข้อตกลงนี้ทันที
“จับแน่นๆนะน้องนะ”
“น้องพ่องสิ ปั่นช้าๆดีๆด้วย”
ไอ้ตรีปั่นจักรยานพาผมไปตรงที่สุดซอยบ้านผม ที่ตรงนั้นจะเป็นที่โล่งมีศาลาเล็กๆให้นั่ง มีบ่อปลาล้อมรอบ ที่ตรงนี้มีลมพัดตลอดเวลา ผมชอบมานั่งที่นี้บ่อยๆ เพราะมันรู้สึกผ่อนคลายมาก มองไปในน้ำเห็นปลาว่ายน้ำ มีบัวอยู่ในบ่อด้วย
“ดินน เหม่ออะไร”
“เปล่านิ แค่ลมพัดเย็นดี”
“มึงอึดอัดรึเปล่าอยู่กับกู”
“ถ้ากูรู้สึกอึกอัดจะชวนมึงมาอยู่ด้วยทำไม ประสาท”
“อืม ขอบใจนะ”
“มึงละ อึดอัดรึเปล่ามาอยู่บ้านกู”
“ไม่อึดอัดเลย พ่อกับแม่มึงดีกับกูมาก กูรู้สึกเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก พ่อแม่กูเขาก็เป็นแบบนี้แหละ มึงอยู่ไปก็จะชินเอง”
“มึงจะให้กูอยู่ตลอดไปเลยเหรอ”
“นั้นมันก็เรื่องของมึง!”
“กลับบ้านดีกว่า บ่ายสองกว่าแล้ว” ผมบอกไอ้ตรี
“ทำไมรีบกลับจัง”
“ก็กูอยากเล่นคอมแล้วอะ เบื่อแล้ว”
“เบื่อง่ายจัง ยังงี้มึงจะเบื่อกูรึเปล่า”
“มึงอย่ามามั่ว ไปกลับบ้านกัน”ผมละเบื่อมันจริงๆ
“ขึ้นมาสิจะเดินกลับรึไง”
มันเดินมานั่งข้างหลัง ตัวแม่งหนักซะมัดทำไมต้องมาปั่นให้มันนั่งด้วยนะ
มันนั่งอยู่ข้างหลังทำตัวน่าลำคาญมือมันจับนู้นจับนี้ไม่ยอมอยู่เฉยๆเลย
“มึงเชื่อกูมั้ย ถ้ามึงยังไม่นั่งเฉยๆ กูจะสลัดให้มึงตกเดี๋ยวนี้เลย”
“ทำไมมึงโหดกับกูจังวะ”
“ก็มึงมันกวนตีน” ทำไมชอบให้กูด่านักวะ
พอปั่นมาถึงบ้านเราสองคนก็ขึ้นไปบนห้องนอน หยิบกล่องมือถือที่แม่เพิ่งซื้อให้มาแกะกล่อง อยากใช้มากกก แม่ผมนี่รู้ใจลูกสุดๆ
“ทำไมแม่ซื้อให้กูกับมึงสีเดียวกันเลยอะ” แม่ซื้อสีแดงมา2เครื่องเลย
“ก็แม่มึงบอกไงว่าใช้ไรก็ต้องเหมือนกัน” ยิ้มทำเหี้ยไรไอ้นี้
“แล้วถ้าหยิบสลับกันจะทำไงเหมือนกันขนาดนี้”
“ก็ไม่เห็นเป็นไร เราอยู่บ้านเดียวกันเปล่าวะ”
“ก็จริงอยู่ว่าอยู่บ้านเดียวกัน แต่บางทีก็นะ มึงเอาสติกเกอร์ไปติดเลย”
ผมจะให้มันติดสติกเกอร์ไว้ข้างหลังจะได้มีตำหนิหน่อย ไม่งั้นงงตาย
“ไม่เอาของใหม่กริบขนาดนี้ จะให้มาติดได้ไง สลับกันก็ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“เบื่อมึง กูเล่นมือถือดีกว่า แต่แม่งทัชสกรีนทั้งจอเลยวะไม่ชิน”
“ของบางอย่างอะแรกๆก็ไม่ชินหรอก นานๆไปเดี๋ยวก็ชิน” ไอ้นิพูดไรของมัน
ผมนั่งเล่นมือถือใหม่กับไอ้ตรีสองคน ก็สวยดีนะ เครื่องสีดำมีแถบสีแดง
หูฟังเสียงเพราะมาก ฟินเวอร์อะไรแบบนี้ เหมาะสำหรับคนรักเสียงดนตรีจริงๆ
นอนเล่นมือถืออยู่บนที่นอนดีๆ ก็มีควายบางตัวชอบมานอนเบียด นอนทับ นอนกอด
อะไรของแม่งก็ไม่รู้ น่าลำคาญเป็นบ้า แต่ก็ขี้เกียจไปเถียงมัน เถียงทีไรแพ้ตลอด
“ตรี เล่นเกมส์กันเหอะ”
“อยากเล่นกับกูอะดิ” ไอ้นี้
“งั้นกูเล่นคนเดียวก็ได้”
“เห้ยไม่ได้ มึงต้องรอเล่นกับคู่รักดิวะ มันจะได้บัพพิเศษ”
“แหวะ ใครคู่รักมึง แค่คู่แต่งป่ะ อย่ามั่วนิ่ม”
“ก็ไม่เห็นว่าจะต่างกันตรงไหน”
“ไม่ต่างยังไง”
“ซักวันเดี๋ยวมึงก็รู้เอง ไอ้โง่” มันว่าผมเฉยเลย
“มึงว่าใครโง่”
“ก็ว่ามึงนั้นแหละ”
“กูไม่เถียงกับมึงแล้วลำคาญ จะเล่นไม่เล่น” เบื่อมันมากกก
“ก็กำลังเข้าเกมส์อยู่เนี้ยไง ไม่เห็นเหรอ”
“มึงตีน๊า เดี๋ยวกูหามอนเตอร์ให้”
“ตลกดีนะ ไม่ต้องเลยช่วยกันตีสิ”
“เป็นคู่แต่งที่ไม่ช่วยอะไรเลย น่าเบื่อ”
“กูต้องพูดคำนั้นมากกว่ามึงนะ” ไอ้ตรีมันปากร้ายใช่มั้ยทุกคน
ผมกับตรีเล่นเกมส์กันจนยาว ถึงหกโมงเย็น แม่ก็เรียกไปกินข้าว พอกินเสร็จเรียบร้อยก็ผลัดกันไปอาบน้ำ วันนี้รู้สึกอยากแช่น้ำอุ่นในอ่างจังเลย
“ตรี วันนี้กูอาบน้ำนานหน่อยนะ อยากแช่น้ำอุ่นอ่า”
“อืม กูแช่ด้วยคนดิ” ไอ้บ้านิ
“มึงก็ต่อคิวสิ”
“อาบด้วยกันเนี้ยแหละวันนี้ จะอายอะไรนักหนา”
“เอามือถือเข้าไปเปิดเพลงด้วยนะ”
ขี้เกียจจะเถียงกับมันแล้ว ก็เลยเข้าไปแช่ในอ่างน้ำพร้อมกับมัน น้ำอุ่นสบายตัวมากๆ จะสบายกว่านี้ถ้าไม่มีไอ้บ้าตรีคอยวุ่นวายอยู่ข้างๆเนี้ย แต่วันนี้ก็ไม่มีอะไรนอกจากต่างคนต่างอาบน้ำนะ พออาบน้ำเสร็จเราสองคนก็เข้านอนกันตั้งแต่สามทุ่ม เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปโรงเรียน พรุ่งนี้เป็นวันแรกที่เราสองคนจะเดินทางไปโรงเรียนพร้อมกัน
**เสียงนาฬิกาปลุกเวลา 05.30 น.**
“ดิน ดิน ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำกันเร็ว”
“อืออ มึงไปอาบน้ำก่อนมั้ยอ่า กูขอนอนต่ออีกแปปนึงนะตรี” กูง่วงอ่า
“ไม่ได้นอนต่อมันจะเพลีย ว่าก็จะสายด้วย ลุกเลย”
“อือออ น๊าอีกนิดนึงนะ”
“ไม่ลุกใช่มั้ย”
“อ๊ะ!” ไอ้ตรีไอ้บ้า จั๊กจี้ผมเฉยเลย คนก็ยิ่งบ้าจี้อยู่
“ตื่นยังงง”
“อือ ตื่นแล้ว อย่าแกล้งดิ”
“ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำกันได้แล้ว”
“ทำไมต้องอาบน้ำพร้อมกันด้วยอะ”
“ก็จะได้ไม่สายไง ไปได้แล้ว”
ผมอาบน้ำแต่งตัวทำอะไรพร้อมกับมันทุกอย่าง ยกเว้นตอนปวดท้องจะไล่มันออกไปก่อน เพราะผมชอบปวดท้องถ่ายหนักตอนเช้าเป็นประจำ พอเราสองคนแต่งตัวเสร็จ ก็ไปขึ้นรถสองแถวไปลงตรงถนนเส้นหลักที่จะไปโรงเรียนและก็นั่งรถเมลล์อีกต่อนึงก็จะถึงโรงเรียน ผมสองคนตัวติดกันตลอดเวลาจนเพื่อนๆในกลุ่มถาม
“ดิน มึงสนิทกับมันขนาดนี้เลยเหรอ ตัวติดกันตลอดเลย”
“ก็ปกตินะ ทำไมอะ”
“มือถือก็ใช้เหมือนกัน กูเห็นนะสีเดียวรุ่นเดียวกัเลย เครื่องใหม่ด้วย”ไอ้เมฆ
“แหม่ ก็รุ่นนี้มันฮิตใครก็ใช้เปล่าวะ” ผมรีบแก้ตัว
“เหรอ ฮิตแค่มึงสองคนเหรอ เห็นทั้งห้องมีแต่มึงสองคนใช้นะ” เอ่อออ
“มึงก็คิดมากไปนะ พอๆเลิกบ้า ไปเรียน” ผมเบนความสนใจ
ซักพักเสียงมือถือของผมดังขึ้นมองไปที่หน้าจอเป็นเบอร์แปลก ผมกดรับ
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ ใช่เบอร์พี่ดินรึเปล่าคะ”
“ใช่ครับ ว่าแต่นี้ใครเหรอครับ” ปลายสายเป็นใครก็ไม่รู้ ผมไม่คุ้นเสียงเลย
“ฟ้าเองค่ะ พี่ดิน ที่ขอเบอร์พี่ไปตอนอยู่ห้องสมุดไงคะ” อ่อออ ลืมไปเลย
“อ่อครับ มีอะไรรึเปล่า”
“ฟ้าไม่เห็นพี่ออนMSNเลยค่ะ”
“ช่วงนี้พี่ยุ่งๆครับ”
“อ่อ งั้นเย็นนี้ว่างมั้ยคะ”
“เย็นนี้พี่มีธุระแล้วครับ”
“น่าเสียดายจัง แล้วพรุ่งนี้ละคะ”
“พรุ่งนี้ยังไม่รู้ครับ” เชี้ยถามไรเยอะแยะกูคิดไม่ทัน
“งั้นตอนนี้อยู่ติวให้ฟ้าหน่อยได้มั้ยคะ มีเรื่องอยากปรึกษา”
“อ่อ ได้ครับ งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ”
“ได้ค่ะ ไว้เจอกันนะคะ”
“ครับ” แล้วน้องฟ้าก็วางสายไป ปล่อยให้ผมงงกับการมัดมือชกมากๆ
“ใครโทรมาวะ” ไอ้ตรีเดินมานั่งข้างผม
“รุ่นน้อง”
“รุ่นน้องที่ไหน”
“ก็ที่โรงเรียนเราเนี้ยแหละ”
“ผู้หญิง ผู้ชาย?” ถามเยอะแยะอีกคนละ
“ผู้หญิง มึงจะถามทำไมเยอะแยะเนี้ย กูยิ่งเครียดอยู่”
“เครียดอะไร”
“ก็พรุ่งนี้น้องเขาจะให้อยู่ติวอะไรไม่รู้ตอนเย็น กูขี้เกียจกลับบ้านมืด”
“เดี๋ยวกูจัดการเอง ไม่ต้องห่วง”
“มึงจะจัดการยังไงของมึง”
“เดี๋ยวมึงก็รู้ ก็เล่นตามกูแล้วกัน ตกลงมั้ย”
“อืม”
“มึงจะสลับมือถือกับกูมั้ย”
“สลับทำไม?”
“ก็เผื่อน้องเขาโทรมาอีก กูจะได้รับแทนไง”
“แล้วถ้ากูอยากฟังเพลงอะ”
“เครื่องกูก็ลงมาเพลย์ลิสต์เดียวกันกับมึงนั้นแหละ”
“เออ ก็ได้”
ผมก็เลยสลับมือถือของผมกับไอ้ตรี ก็ไม่ผิดสังเกตุอะไรนะ เพราะแม่งเหมือนกันขนาดนี้ใครจะไปรู้ว่าสลับกัน พอพักเที่ยงผมก็ไปกินข้าวกับเพื่อนผม
ไอ้ตรีก็ไปกินกับกลุ่มเพื่อนมัน เราจะแยกกันก็แค่เวลากินข้าวเที่ยงเท่านั้น ไม่ใช่อะไรหรอกนะ ก็โต๊ะมันเต็มนั่งไม่พอ ถ้านั่งได้ 10 คน มันก็คงมารวมกันหมดแล้ว แยกกันหน่อยก็ดี จะได้มีเวลาอยู่กับเพื่อนในกลุ่มบ้าง กลับบ้านไปก็เจอหน้ามันทั้งวันทั้งคืน
[Part ของตรี]
พอถึงเวลาพักเที่ยงผมกับเพื่อนก็พากันไปที่โรงอาหาร แต่ระหว่างที่กำลังนั่งกินข้าว โทรศัพท์มือถือของไอ้ดินก็สั่น แจ้งเตือนว่ามีคนส่งSMSมา ใครวะ ไอ้ดินยังไม่ได้บันทึกชื่อไว้ว่าเบอร์นี้เป็นใคร ผมเลยกดเข้าไปดูข้อความที่ส่งมา
‘เที่ยงแล้วอย่าลืมกินข้าวด้วยนะคะ ฟ้าเป็นห่วง พรุ่งนี้อย่าลืมนะคะ’
อ่อ ที่แท้ก็รุ่นน้องที่มาทำให้ไอ้ดินกำลังเครียดอยู่นี้เอง ผมก็เลยถือวิสาสะตอบกลับข้อความไปว่า
‘พรุ่งนี้พี่มีนัดกับแฟนแล้ว แต่เดี๋ยวพี่ไปหาเราก่อนแปปนึงนะ เดี๋ยวพี่พาแฟนไปด้วย’
หึ ให้มันรู้ซะบ้างนะ ว่ากำลังเล่นอยู่กับใครน้องสาว คิดจะมาแข่งกับพี่อย่าฝันเลย
คนนี้พี่จ้องมานานแล้ว เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆ ไม่มีทาง
“ไอ้ตรี กูถามไรหน่อยดิ” ไอ้คิท
“ถามไรวะ”
“ทำไมมึงมาโรงเรียนพร้อมกันกับไอ้ดินเลยวะ กูเห็นนะเมื่อเช้า”
“ก็มารถเมล์พร้อมกันแปลกตรงไหนวะ”
“แล้วมือถือมึงอะ ใช้เหมือนกันเลยนะ ซื้อใหม่ซะด้วย”
“ก็รุ่นนี้มันฮิต”
“แล้วมึงต้องสลับมือถือกันด้วยเหรอวะ?”
“มึงมั่วแล้ว” มันรู้ได้ไงวะ
“อย่ามาโกหกกู กูเพื่อนมึงนะ เมื่อกี้กูลองโทรไปหามึงตอนมึงกำลังพิมพ์อะไรอยู่ กูกะว่าจะแกล้งแต่เห็นมึงยังพิมพ์ต่อได้อยู่ กูเลยรู้ว่าไม่ใช่เครื่องมึง”
“เอ่อ คือกูน่าจะหยิบสลับกับมันตอนนั่งด้วยกัน ก็กูนั่งข้างกันป่าววะ”
“มึงบอกกูมาตามตรง มึงยังชอบมันอยู่ใช่มั้ย”
“คือกู กูไม่รู้วะ”
“ไอ้ตรี พวกกูเพื่อนมึงนะเว้ย ถ้ามึงชอบใครพวกกูก็ช่วยเต็มที่ป่าววะ ถ้ามึงมัวแต่ลังเลแบบนี้ ระวังเถอะมึง ไอ้ดินมันอัธยาศัยดีมีแต่คนชอบ”
“เออ กูก็พยายามอยู่นี้ไงวะ”
“พยายามเชี้ยไร มันคิดกับมึงแค่เพื่อนนะเว้ย มึงแม่งไม่ชัดเจน มันยิ่งซื่อๆอยู่ ระวังเถอะมึง กูเห็นรุ่นน้องมาเต๊าะมันตั้งหลายคน มันยิ่งดูอ่อนไหวต่อโลกอยู่”
“เออ ไอ้เชี้ยคิทมึงนี้ก็บิ้วกูจัง กูรู้แล้ว พวกมึงก็ช่วยเป็นหูเป็นตาให้กูด้วย”
“หึ กูนึกว่าจะปากแข็งต่อไป ที่แท้ก็กลัวคนแย่งเหมือนกันนี่”
“เออดิวะ มันยิ่งซื่อๆเหมือนที่มึงพูดอยู่”
ก็จริงที่ไอ้คิทมันพูดนะ ไอ้ดินแม่งผมทำอะไรมัน มันก็ยอมไปซะทุกอย่าง จะไม่ให้ผมกลัวได้ยังไง ถ้ามีใครมีทำแบบนี้กับมันแล้วถ้ามันยอมเขาละ ถ้ามันเป็นคนอ่อนไหวง่ายอย่างที่ไอ้คิทพูดละ ผมคงจะต้องเสียมันไปแน่ๆ ผมคงยอมรับไม่ได้
ตอนเย็นผมกับไอ้ดินกลับบ้านด้วยกัน แต่ขากลับมันพาผมนั่งแท็กซี่กับเพื่อนมันอีกสองคน คือน้อยกับโบว์และก็มีผมกับมันสี่คน แชร์ค่ารถกัน ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ซักพักผมกับดินก็ถึงบ้าน
“พ่อ สวัสดีครับ แม่ สวัสดีครับ” ผมกับดินสวัสดีพ่อกับแม่
“กลับมาแล้วเหรอ มากินข้าวกันก่อนมั้ย” แม่ดินถาม
“กำลังหิวเลย งั้นขอกินข้าวก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำนะครับ” ไอ้ดินรีบตอบ
“ตรีก็มากินด้วยกันนะ” แม่เรียกผมกินข้าวด้วยกัน
พวกเรานั่งกินข้าวไปคุยเรื่องที่โรงเรียนไป พ่อกับแม่ก็ถามเรื่องที่โรงเรียน ถามว่าอนาคตอยากเรียนอะไรต่อ ผมยังไม่ได้คิดเอาไว้เลย พอเราสองคนกินข้าวเสร็จก็ขึ้นไปบนห้องนอน
“โอ๊ย วันนี้เหนื่อยจังเลย” ไอ้ดินนอนลงบนเตียง บ่นอิดออด
“อะไรแค่นี้บ่นแล้ว”
“ก็มันเหนื่อยจริงๆนี้หว่า”
“ไปอาบน้ำกันมั้ย กูเหนียวตัว” ผมชวนไอ้ดินไปอาบน้ำด้วยกัน
“ตอนเย็นมึงอาบก่อนได้มั้ยอ่า กูขี้เกียจ”
“ไม่ต้องเลย ลุกขึ้นมาอาบเสร็จค่อยมานอน ตกลงมั้ย”
“อือออ ขี้เกียจ มึงไปก่อนเลย”
“มึงจะลุกดีๆมั้ย หรือจะให้กูอุ้มไปโยนลงอ่าง”
“มึงอุ้มกูไหวเหรอ”
“จะลองมั้ยละ” ผมทำท่ากำลังจะเดินไปหาไอ้ดิน อยู่ๆมันก็ลุกขึ้น
“ก็ลุกเองได้ ไม่ต้อง”
“ก็แค่นั้น เดี๋ยวกูไปเปิดน้ำอุ่นรอ ตามมาไวๆด้วย”
“เออ เป็นพ่อกูรึไง สั่งจังเลย” มันบ่นแต่ก็ยอมทำตาม
ผมเข้าไปเปิดน้ำร้อนรอไอ้ดิน ซักพักมันก็ตามเข้ามา นั่งแช่น้ำอุ่นในอ่าง
“อืมม สบายดีจังเลย” มันทำท่าเคลิ้ม
“เห็นมั้ยละ บอกแล้วว่าให้มาอาบน้ำก่อน....นั่งดีๆเดี๋ยวกูถูหลังให้”
“ไม่เอา ไม่ต้องก็ได้”
“กูบอกให้นั่งดีๆไม่ได้ถาม”
“มึงมันเผด็จการจังวะ” ก็มึงมันหัวอ่อนไง กูก็ต้องเผด็จการสิวะ
ผมถูหลังให้ไอ้ดิน ตัวไอ้ดินผิวดีมากทั้งขาวทั้งเนียนและก็ลีนๆมองเห็นมัดกล้ามเนื้อขึ้นเล็กน้อย ก็ของมันดีแบบนี้จะให้ผมทนอยู่ได้ยังไง
“มึงถูเสร็จยังหลังกูเปื่อยหมดแล้วมั้ง” ไอ้ดินเริ่มบ่นแล้วครับ
“เออ จะเสร็จแล้วทนหน่อยนะ”
ผมให้มันลุกไปล้างตัว ผมก็รีบอาบน้ำตามบ้าง เดี๋ยวมันหนีไปนอนก่อน
พอผมออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอ้ดินมันนอนหลับแล้ว มันนอนใส่บ๊อกเซอร์บางๆ
วันนี้นอนไม่ใส่เสื้อกล้ามด้วยนะ แต่ผมกลัวมันหนาวตอนกลางคืน ผมก็เลยนอนกอดมันทั้งคืนจนเช้า
เวลา 05.30น. เป็นเวลาที่ผมกับดินต้องตื่นไปอาบน้ำเพื่อไปโรงเรียน ผมตื่นก่อนมันตลอด ต้องมาคอยปลุกไอ้คนขี้เซา ให้ลุกไปอาบน้ำพร้อมกันในตอนเช้า
วันนี้ตอนเรียนมันดูกังวลใจอะไรบางอย่าง พอถามมันก็ไม่ยอมตอบ แต่ถ้าในผมเดา
ก็น่าจะเป็นเรื่องรุ่นน้องที่มาตามตื้อมันอยู่ ผมไม่อยากให้มันกังวลใจหรือเป็นแบบนี้เลย เพราะปกติดินจะเป็นคนร่าเริง สดใจ เป็นที่ชื่นชอบของเพื่อนๆทุกคน ถึงจะดูเกรียนๆ กวนตีนบ้าง แต่มันก็ทำให้ทุกคนยิ้มได้ มันเป็นตัวของมันเองแบบนี้ดีแล้ว
“ดิน ตอนนี้เย็นนี้นัดเจอน้องเขาที่ไหน?”
“น่าจะเป็นใต้อาคารเรียนมั้ง”
“อ่อ งั้นจะไปแล้วบอกกูด้วยนะ”
“อืม กำลังจะไปแล้วเนี้ย จะได้รีบกลับบ้านไง”
“อ่อ งั้นไปกันเลยดิป่ะ”
ไอ้ดินพาผมเดินลงไปใต้อาคารเรียน เจอรุ่นน้องผู้หญิงนั่งรอไอ้ดินอยู่3คน
หนึ่งในนั้นทักทายกับไอ้ดิน
“สวัสดีค่ะพี่ดิน ไหนว่าจะติวให้หนูอ่าคะวันนี้”
“ก็พี่ก็มาแล้วนี้ไงครับ” ไอ้ดินทำหน้างง
“ก็ไหนพี่ว่ามีนัดกับแฟนไงคะ วันนี้”
“หะ เอ่อพี่ส่งไปเหรอ?”
“ใช่ค่ะ”
“พี่ส่งเองแหละ” ผมพูดให้รุ่นน้องได้ยิน
“อ่อ พี่เพื่อนพี่ดินใช่มั้ยคะ”
“พี่ก็ส่งไปบอกน้องแล้วไม่ใช่เหรอครับว่าเป็นอะไร”
“เอ่อ พี่พูดเล่นใช่มั้ยคะ”
“พี่ไม่ได้พูดเล่นนะครับ แล้วพี่ก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของพี่”
พอพูดจบผมก็เอาแขนกอดคอไอ้ดิน เตรียมจะเดินออกจากการสนทนา
“เดี๋ยวสิคะ พี่ดิน พี่เขาพูดเล่นใช่มั้ยคะ” น้องดูกระวนกระวายมาก ผมมองหน้าไอ้ดิน ส่งสายตาบอกมันไปว่าให้มันพูดตามที่คุยกันไว้
“พี่เขาพูดจริง เอ่อ พี่ไปก่อนนะ” ไอ้ดินกอดคอผมเดินออกจากมาจากกลุ่มรุ่นน้องปล่อยให้รุ่นน้องช็อคกับเหตุการณ์เมื่อซักครู่ ก็ช่วยไม่ได้คนนี้ผมจองแล้ว
หัวข้อ: Pure love ผู้ชายคนนี้ ที่ใจอยากจะรัก [18+] อัพตอนที่ 18 03/05/63 (อ่าน 5030 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก