บทที่ 8 เฉยเมย
จูบเมื่อคืนนั้นเหมือนกับความฝัน เมื่อไอ้เสือนั้นตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าข้างกายนั้นว่างเปล่า
เพื่อนรักเพียงคนเดียวของไอ้เสือกลับไปแล้ว กลับไปตอนที่ไอ้เสือนั้นหลับเป็นตาย มันเพิ่งจะได้นอนหลับจริงๆก็ปาเข้าไปตีสองกว่า....
....ทิ้งเอาไว้เพียงกลิ่นกายหอมๆอันเป็นกลิ่นเฉพาะตัว
รสจูบเมื่อคืนวานนั้นทำเอาไอ้เสือไม่อาจข่มตาหลับลงได้ มันนอนพลิกไปมา เดี๋ยวหลับ เดี๋ยวตื่น เสียบหูฟังเพลงก็แล้ว ลุกไปกินน้ำ ลุกไปฉี่ วนอยู่อย่างนั้น ในขณะที่ตัวต้นเหตุสามารถนอนหลับลงได้อย่างสบายใจ
"โทรมสัสๆเบยกู"
เงาสะท้อนในกระจก คือเด็กผู้ชายหน้าโหดกับผมทรงสกินเฮด คิ้วข้างหนึ่งแหว่งเนื่องจากแผลเป็นที่เคยโดนอริตีตอนมีเรื่อง ยิ่งทำให้หน้านั้นดูเหี้ยม และกร้านโลก
.....ทาทิ้งไว้เพียงข้ามคืน ตื่นขึ้นพร้อมผิวสวยกระจ่างใส....สองกระปุก จากราคา 6990 บาท เหลือเพียง 1550 บาท....
เสียงโฆษณาครีมบำรุงผิวดังออกมาจากโทรทัศน์ ไอ้เสือไม่ได้สนใจแต่อย่างใด มันกำลังเพ่งมองปากของตัวเองที่บวมเจ่อเนื่องจากจูบแรกในชีวิต.....
.
.
.
.
[ไอ้เสือ]
อย่าเรียกกูเสือเลย เรียกหมาเถอะ
ตอนนี้ไอ้มินกับอิงฟ้ากลับมาสวีทหวานกันเหมือนเดิม เหมือนกับว่าไอ้ที่มีเรื่องตึงๆกันนั้น เป็นเพียงแค่ลมตดที่พัดผ่านไป
เรื่องจูบก็เช่นกัน
ไม่เพียงแค่ไอ้มินจะทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่ผมรู้สึกเลยว่ามันกำลังเมินผม....แบบ....จะเรียกว่าอะไรดีล่ะ หลบหน้า....หรือเข้าหน้าไม่ติดกันนะ?
ไม่หรอก...ไม่ใช่สักอย่างนั่นแหละ เพราะถ้ามันมีท่าทีอะไรบ้าง แม้สักนิด ก็คงจะดีกว่านี้ มันสามารถสบตาผมได้ด้วยแววตาที่ดูว่างเปล่าเฉยชา ยิ้ม และโบกมือทักทายกันในคลาสเรียน เอ่ยปากชวนกินข้าวเที่ยง ว่าจะกินที่โรงอาหารคณะไหน
อ้อผมนึกออกแล้ว ใช้คำว่าไม่สนใจกันเลยจะดีกว่า มันเป็นไอ้มินคนเดิมที่สนใจผมน้อยลงกว่าเดิม
อันที่จริง
มันกับอิงฟ้าไม่มีปัญหาอะไรกัน ก็ดีแล้วล่ะ
แต่ทำไมกันนะ
ทำไมถึงมีแต่ผมคนเดียวที่คิดมากกับจูบของมัน
ชั่ววูบ ไม่มีอะไรพิเศษ
ทั้งที่ผมรู้สึกดีเหี้ยเหี้ย
ผมเดินช้าลง
มองคนสองคนที่เดินนำหน้า
ร่างสูง.....กับ.....ร่างสั้น
คนที่โคตรเหมาะสมกัน
การแอบรักเพื่อนสนิทของตัวเองมันควรจะจบลงแค่นี้ใช่หรือไม่
ความเป็นเพื่อนอาจจะยังต้องดำเนินต่อ เพียงแต่ช่องว่างของผมกับมันควรจะเว้นออกจากกันมากขึ้น
จากคนละโลก เปลี่ยนเป็นคนละจักรวาล
ต่อให้ผมเป็นเกย์ ผมก็ไม่ใช่เกย์ที่จะอยู่ในกลุ่มเดียวกับมันอยู่ดี
กับการตกหลุมรักมัน ผมไม่ได้คิดเรื่องรุกรับ หรือบทบาทผัวเมียเลยสักนิด
ผมแค่รักมัน...มันที่ดีกับผมมากๆ
ผมน่ะ....เป็นแค่ไอ้เด๋อคนหนึ่งที่ไม่มีความรู้เรื่องเกย์ในหัว แต่กลับไปตกหลุมรักเกย์อย่างมันที่โคตรจะฮ็อตเหี้ยๆในโลกของมัน
ที่สนานกับโลกของผม
.
.
.
.
"พี่เบาหน่อยแก้วที่ห้าแล้วนะ"
"มึงแดกขนาดนี้ ไม่ใช่ตัดขาแล้วนะเสือ จองวัดไว้ได้เลย"
ผมนั่งอยู่ที่ร้านขนมใกล้มหาลัย ข้างผมคือไอดิน ส่วนฝั่งตรงข้ามคือพี่แบงค์
ก็....เล่นไลน์มานัดผมพร้อมกัน....พอดีผมดันว่าง...แล้วก็พอดีว่าผมขี้เกียจปฏิเสธใคร ก็เลยนัดรวมกันสามคนให้แม่งจบๆไป
ช็อคโกแลตมิ้นท์ก็น่ากิน เข้มข้นสุด
บราวน์นี่ปั่นก็น่าอร่อย เพิ่มวิป โรยช็อคชิพกับชิ้นบราวน์นี่
โอริโอ้มิลค์เช็ค กรุ๊บกร๊อบ
นมสดคาราเมล
นมสดบราวน์ชูก้าร์
เผลอแป๊บเดียว.....ห้าแก้ว พุงก็จะป่องๆเหมือนคนท้องอยู่หน่อยๆ
ไอดินกับพี่แบงค์ดูจะคุยถูกคอกันซึ่งนั่นดีมาก ฟีลแบบ....ขอผมเต๊าะพี่เสือนะครับ แล้วพี่แบงค์ก็บอกว่า...ช่วยดูแลมันหน่อยนึง ดีที่ผมไม่ต้องคอยห้ามศึกอย่างตอนที่ไอ้มินกับพี่แบงค์ป๊ะหน้ากัน
กินหวานแล้ว สมองก็นึกถึงของคาวมื้อเย็นที่จะถึง
"เฮีย....เค้าอยากกินข้าวขาหมูหนังเยิ้มๆ"
"พวกที่ร้านจะปาร์ตี้ซีฟู้ดส์กันว่ะ ส่งมาในไลน์กรุ๊ปเมื่อกี้ สนมั้ย....ไอ้เสือ....เจ้าดิน"
พอได้ยินว่าซีฟู้ดส์ ภาพขาหมูก็ต้องรีมูฟออกจากสมองไปก่อน ภาพกุ้ง หมึก หอยแมลงภู่มาแทนที่ในหัว ผมเคยบอกยัง ว่าผมน่ะ.....ทำน้ำจิ้มซีฟู้ดส์อร่อยนะ
หมดจากวันนี้ไป ผมหาเวลาไปตรวจเบาหวานกับคลอเรสเตอร์รอลท่าจะดี
.
.
.
.
ยันหว่างอ่ะพูดเลย
ปาร์ตี้ซีฟู้ดส์นั้นแค่บังหน้า เพราะหลังสี่ทุ่มไปแล้วก็เหล้าเบียร์ล้วนๆนี่แหละไอ้สัส
บรรยากาศในร้านสักที่ปิดเลี้ยงกันนั้นโหวกเหวกเสียงดังมาก ไฟแมร่งก็สลัวเหมือนผับ มีจ้างดงจ้างเด็กมาเอนเตอร์เทรนสามสี่คน ไอ้ตัวผมน่ะเดี๋ยวชนเดี๋ยวชน แล้วก็ภาพตัด จำอะไรไม่ได้ รู้ตัวอีกทีคือถูกพี่แบงค์แมร่งถ่ายคลิปไอ้เสือกอดลำโพงร้องไห้ โดยมีไอ้ไอดินยืนโอ๋เอ๋.....โอ๋เอ๋ กลับอีกคลิปที่ไปวอแวขอกินนมน้องพริตตี้
โคตรอาย
อายเหี้ยๆ
ผมคงต้องพักดีท็อกซ์ตับไตยาวๆ
"พี่.....โอเคนะครับ นอนพักผ่อน ตื่นมาอย่าลืมหาอะไรกิน ถ้าไม่ไหวก็โทรบอกผม"
"นี่หน้ากูมันบวมได้ขนาดนี้เลยอ่อวะ"
ไอ้เด็กดินขับรถมาส่งผมที่หน้าหอพัก สภาพมันดูเป็นคนที่สุด ไอ้พี่แบงค์น่ะเหรอ นอนตายกองอยู่กับเพื่อนๆของแก ก่อนกลับมาผมก็เลยเขียนรูปหรรมไว้บนหน้าผากแกเป็นการเอาคืน
"ขอบใจที่มาส่ง"
"ก็ต้องมาส่งอยู่แล้วป่ะครับ"
"เจอกันมึงๆ วันหลังพากูไปกินคลีนๆ"
"พี่อย่าลืมยาแก้แฮงค์"
"เครๆ"
ผมคิดว่าผมนั้นสร่าง แต่ผมเดินได้โคตรเป๋ เซไปเซมา จนพี่ยามต้องเข้ามาถาม ผมก็ยกมือเป็นปางห้ามญาติ แล้วบอกสบายยยย มือมีห้านิ้ว ไม่สั่นไม่เบลอ
แล้วผมก็เจอไอ้มิน
มันเดินออกมาจากห้องของอิงฟ้า
และมันทักผมก่อนได้อย่างเป็นธรรมชาติสุดๆ
"ไงเสือ"
"ฮายยย...เพี่ยนนนน"
"เพิ่งกลับ? เมื่อคืนหนักเลยสิ กูเห็นคลิปที่พี่แบงค์เค้าแท็กมึงละ"
"แล้วมึงอ่ะ จะกลับแล้ว"
"เปล่า....กูจะลงไปซื้อข้าวให้อิง เมื่อคืนหนักเหมือนกัน"
นั่นผมรู้ ว่ามันคงเยเย้กันทั้งคืน
ไม่มีอะไรจะคุยแล้ว ปิดบทสนทนาตามมารยาท แล้วกลับห้องสิเสือ....
"มินเดี๋ยวก่อน"
"???"
"กูมีเรื่องจะเคลียร์กับมึง"
ปากเจ้ากรรมดันพูดอะไรโง่ๆ
"เข้าไปห้องกูแป๊บได้มั้ย"
หน้าของไอ้เหี้ยมิน...นิ่งดีจังเลย อยากย่ำหน้าแมร่ง
"ถ้าเรื่องจูบ กูเคลียร์กับมึงตรงนี้เลยละกัน ว่ากูไม่ตั้งใจ กูขอโทษ มึงลืมมันไปซะแล้วก็ใช้ชีวิตต่อไปเถอะนะ หรือถ้าอยากชกกู ก็เอาเลย จะได้ไม่ค้างคากัน"
"โอเคเพื่อน กูเก็ท มึงไปซื้อข้าวให้เมียมึงไป๊"
ผมรีบเข้าห้องตัวเอง
เมื่อกี้เสียงมึงไม่สั่นเลย....เก่งมากเสือ
ผมทิ้งตัวลงเตียง นอนคว่ำหน้าในท่าแพลงกิ้ง
ฮึบไว้เสือ
ลูกผู้ชายเขาไม่ร้องไห้กันหรอก
.
.
.
.
.
To be con
ตอนหน้าให้มินเล่าบ้างนะคะ
หัวข้อ: ไอ้เสือ by มัสยากลับมาจากป่าช้า - บทที่ 8 เฉยเมย [Update 13/12/19] (อ่าน 4478 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก