ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม *****************************************************************************************
เรื่องสั้น
เศษเสี้ยวหัวใจที่ไม่สมบูรณ์
ตอนที่ 1คำเตือน : มีเนื้อหาของการถูกบังคับขืนใจ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
พวกเขาแต่งงานกันเข้าปีที่เจ็ดแล้ว
เป็นปีที่ใครๆ ต่างก็บอกว่าอาถรรพ์ หากคู่รักสามารถผ่านพ้นมันไปได้ก็จะรักกันมากขึ้น แต่ถ้าไม่...ก็มีแต่ต้องเลิกราหย่าร้างกันไป
กวินทร์ไม่รู้ว่าตอนนี้ความสัมพันธ์ของเขากับเลออนเป็นแบบไหนกันแน่
ยังรักกันดี
...หรือแค่อยู่ด้วยกันไปวันๆ
ต่อหน้าทุกคนน่ะเหรอ?
"น่าอิจฉาจังเลยน้า ฉลองแต่งงานปีที่เจ็ดแล้ว แถมยังรักกันดีอีกด้วย สงสัยอาถรรพ์เจ็ดปีจะไม่มีผลกับคู่นี้"
กวินทร์ยิ้มขำให้กับคำแซวของรุ่นพี่ที่รู้จัก "ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ"
"มีครอบครัวที่สมบูรณ์แบบก็ดีแล้วจ้า ดีใจด้วยจริงๆ แล้วนี่จะไปเที่ยวฉลองครบรอบแต่งงานกันที่ไหนล่ะ?"
"ยังไม่รู้เลยครับ ผมกะจะให้วินเลือก" เลออนเป็นฝ่ายตอบบ้างแล้วคราวนี้
กวินทร์กับเลออนตีหน้ายิ้มหวานทักทายกับทุกคนในงานปาร์ตี้ เพราะเป็นคนมีหน้ามีตาในสังคม เป็นนักธุรกิจหนุ่มไฟแรงด้วยกันทั้งคู่ ตระกูลของทั้งสองร่ำรวยและมีชื่อเสียง การแต่งงานเป็นที่พูดถึงอยู่ตลอด ยิ่งเมื่อทุกคนเห็นถึงความสัมพันธ์อันดีของทั้งคู่ ก็ยิ่งชื่นชมในความรักอันมั่นคงนี้
โดยไม่รู้เลยว่าความเป็นจริงนั้นช่างห่างไกลเป็นอย่างมาก
ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ความหวานละมุนจางหายไป
ไม่รู้ว่าตั้งแต่ตอนไหนที่ความรักมันจืดจางลงเรื่อยๆ
...ไม่ทันได้รู้ตัวเลยสักนิด
ทั้งกวินทร์ ทั้งเลออน พวกเขาอยู่ด้วยกัน ทำเหมือนว่ารักกันดีไม่เปลี่ยนแปลง แสดงออกว่าทุกอย่างปกติ ราวกับว่าการรักกันอยู่ทุกวันมันคือหน้าที่ ไม่ใช่ความรู้สึกจริงๆ จากหัวใจ
งานเลี้ยงจบลงในที่สุด ทั้งสองส่งแขกทั้งหมดกลับบ้าน สั่งงานกับบรรดาพ่อบ้านแม่บ้านเล็กน้อยก่อนพากันขึ้นห้องเพื่ออาบน้ำนอน คืนนี้ดึกและเหนื่อยล้าเกินกว่าจะทำอะไรต่อ
ชายหนุ่มลูกครึ่งอังกฤษถอดเสื้อสูทพาดกับพนักโซฟาปลายเตียง เขายิ้มให้ผู้เป็นภรรยนก่อนจะเอ่ยขึ้นตามมา
"วินไปอาบก่อนเลย เดี๋ยวเลอาบทีหลัง"
กวินทร์ยิ้มรับโดยไม่พูดอะไร ก้าวเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายอันอ่อนล้า อดคิดไม่ได้ว่าถ้าหากเป็นเมื่อก่อนตอนที่เขากับเลออนแต่งงานกันใหม่ๆ เลออนคงจะขอเข้ามาอาบน้ำพร้อมกันกับเขา และมันก็จะไม่จบที่การอาบน้ำอยู่เสมอ
...แต่มาวันนี้อะไรๆ ก็เปลี่ยนไป รวมทั้งความสัมพันธ์ฉันสามีภรรยาของพวกเขาด้วย
กวินทร์ไม่รู้ว่าเขายังรักเลออนอยู่ไหม เขาไม่แน่ใจเลยจริงๆ แต่สิ่งหนึ่งที่ชายหนุ่มแน่ใจเป็นอย่างมากก็คือ...เลออนไม่ได้รักเขาแล้ว
ที่เราทั้งคู่อยู่ด้วยกันทุกวันนี้ ก็เพราะเราเคยชินกับการมีอีกคนอยู่ข้างๆ เสมอ เคยชินกับภาพลักษณ์ว่าเราเป็นคู่แต่งงานที่สมบูรณ์แบบ เป็นคู่รักที่น่าอิจฉาที่สุดในโลก
แต่เปล่าเลย มันไม่ใช่อย่างนั้นอีกต่อไปแล้ว
บางที...ความรักของเราอาจมาถึงจุดอิ่มตัว รอเวลาพังทลายลงอย่างเชื่องช้า
แต่เจ็บปวดแสนสาหัส
กวินทร์ก้าวออกจากห้องน้ำ ทันเห็นเลออนพิมพ์ข้อความคุยกับใครสักคนด้วยรอยยิ้มสดใส รอยยิ้มที่ไม่เคยมีให้เขามานานแล้ว...อาจจะหนึ่งปีได้ล่ะมั้ง
"นอนก่อนก็ได้นะวิน" เลออนเงยหน้าขึ้นมาบอก เขาวางโทรศัพท์ไว้บนเตียงก่อนเดินเข้าห้องน้ำไป
คล้อยหลังสามี กวินทร์หยิบโทรศัพท์ของอีกฝ่ายขึ้นมาดู เลออนไม่เคยล็อกหน้าจอ ไม่มีความลับกับเขา และไม่ปิดบัง...ว่ากำลังคุยกับใครคนหนึ่งมาสักพักแล้ว
หน้าแชตปรากฏข้อความสนทนาแสนน่ารักของคนสองคน เนื้อความในนั้นมีความหยอกล้อ เย้าแหย่ หยอดคำหวานให้กันและกัน กวินทร์ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นใคร แต่ลึกๆ เขาอดรู้สึกอิจฉาไม่ได้ที่คนๆ นี้ทำให้เลออนยิ้มกว้างอยู่ทุกวัน
ยิ้มที่เคยเป็นของเขา กลายเป็นของคนๆ นี้ไปแล้ว
มาวันนี้...กวินทร์คิดว่ามันถึงเวลาแล้วที่ควรจะจบลง
ไม่ใช่เลออนกับใครคนนั้นที่ต้องจบ เขาไม่คิดจะรั้งหรือยื้อผู้ชายที่ไม่ได้รักเขาแล้วเอาไว้หรอกน่ะ การทำอย่างนั้นก็ไม่ต่างอะไรจากไอ้ขี้แพ้คนหนึ่งที่ร้องขอความรักกลับคืนทั้งที่รู้ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้
ดังนั้น...เป็นเขากับเลออนต่างหากล่ะที่ควรยุติความสัมพันธ์ตลอดเจ็ดปีที่แต่งงานกันได้แล้ว
ไม่รักก็ควรแยกทางกันก็ถูกต้องแล้วไม่ใช่เหรอ?
ชายหนุ่มวางโทรศัพท์ไว้ที่เดิม เขาเดินไปยืนริมระเบียง เหม่อมองท้องฟ้าสีเข้มของกลางดึกที่นาฬิกาเคลื่อนผ่านเที่ยงคืนมาได้สักพักแล้ว
เสียงประตูห้องน้ำเปิดออกพร้อมเสียงร้องทักจากสามี "อ้าว ยังไม่นอนอีกเหรอ"
"ยังไม่ง่วงน่ะ" กวินทร์ตอบโดยไม่หันไปมอง
"งั้นดีเลย เลว่าจะถามวิน ครบรอบปีนี้เราไปเที่ยวที่ไหนกันดี เลให้วินเลือก"
กวินทร์ยิ้มบาง...แฝงความเจ็บปวดเอาไว้เพียงเศษเสี้ยวจิตวิญญาณ เขาหันหลังกลับมา จ้องมองคนรักที่กำลังกดโทรศัพท์ด้วยมือข้างเดียว ทั้งที่ควรจะไปแต่งตัวก่อน แต่เลออนก็เลือกที่จะตอบข้อความใครคนนั้นมากกว่าที่จะเงยหน้ามาคุยกับเขา
"เล" กวินทร์เอ่ยเรียกผู้เป็นสามี
"ครับ?" คนถูกเรียกตอบรับแต่ปากกลับยิ้มให้คนในโทรศัพท์
ก่อนหนุ่มลูกครึ่งจะต้องนิ่งงันเงยหน้าขวับ เมื่อกวินทร์พูดขึ้นว่า...
"เรา...หย่ากันเถอะ"
ความเงียบงันเกาะกุมพวกเขาทั้งคู่เอาไว้ เป็นชั่วโมงได้แล้วมั้งที่ทั้งสองนั่งอยู่บนเตียงคนละฝั่ง หันหลังให้กันโดยไม่พูดอะไรแม้แต่คำเดียว
การหย่า...มันคือเรื่องใหญ่
กวินทร์ตัดสินใจดีแล้ว ก่อนเขาจะพูดคำนี้ออกมา เขาคิดไตร่ตรองมันซ้ำๆ คิดแล้วคิดอีกมาตลอดหลายเดือน เขาบอกไม่ได้ว่าเขารู้สึกเจ็บไหมที่เป็นฝ่ายพูดออกไป ชายหนุ่มรู้แต่ว่าวินาทีที่ได้เอ่ยเอื้อนคำๆ นี้
หัวใจที่ด้านชาของเขาก็หนักอึ้งจนแทบพังทลาย
“วินไปนอนห้องนอนแขกนะ”
กวินทร์พูดขึ้นพลางลุกยืน เขาก้าวเท้าอย่างมั่นคงไปทางประตูห้อง เลือกไม่สบตา ไม่มองหน้า ไม่แม้แต่จะปล่อยให้หางตาตัวเองได้เห็นเศษเสี้ยวร่างกายของคู่ชีวิต
แต่ยังไม่ทันที่ชายหนุ่มจะได้หมุนลูกบิดเปิดประตู แขนข้างหนึ่งของเขาก็ถูกคว้าเอาไว้เสียก่อน
หมับ!
“ไม่ วิน”
“...”
“ไม่ เลไม่หย่า” หนุ่มลูกครึ่งพูดขึ้นในที่สุด มือหนาเผลอบีบแขนเรียวแน่นจนกวินทร์เจ็บ แต่เขาก็ไม่ได้สะบัดออกหรือแสดงอาการว่าเจ็บออกไป “ยังไงก็ไม่หย่า!”
กวินทร์ถอนหายใจยาว “เลก็รู้ว่าทำไมวินถึงขอหย่า”
“...”
“เราไม่ได้รักกันแล้วไม่ใช่หรือไง?”
“ไม่ เรายังรักกันดีต่างหาก”
“เล” เป็นอีกครั้งที่กวินทร์ถอนหายใจ เขาเริ่มเหนื่อยแล้ว...เหนื่อยกับความรักที่ฝืนทน เหนื่อยกับความรักที่หมดลงแต่กลับหลอกตัวเองว่ามันยังมีอยู่ “เลิกหลอกตัวเองเถอะ”
“เลไม่ได้...”
“เราไม่ได้รักกันแล้ว เพราะถ้ายังรัก เลคงไม่มีคนอื่น”
“ไม่วิน! เลรักวิน!”
“แล้วเลจะบอกว่าคนที่เลคุยด้วยเป็นแค่เพื่อนหรือไง!? เลคิดว่าวินโง่งั้นเหรอ!? เพื่อนที่ไหนเขาบอกรักกันแบบนั้นเล!” กวินทร์ระเบิดอารมณ์ออกมาในที่สุด
เขา...ที่ไม่เคยโกรธจนตะโกนใส่หน้าใคร เวลานี้กำลังตะโกนใส่ชายผู้เป็นสามี
เลออนตกตะลึงจนนิ่งงันอีกครั้ง
“เลิกหลอกตัวเอง หลอกทุกคน ยอมรับความจริงเถอะว่าเราควรจะหย่ากัน”
“...”
“วันนี้วินจะไปนอนห้องอื่น”
กวินทร์สะบัดแขนออกจากมือหนา แต่ก็เป็นอิสระได้เพียงไม่นานเพราะคราวนี้เลออนพุ่งมารวบตัวเขาไปกอดแน่น ก่อนลากพาเขาไปทิ้งตัวลงบนเตียง เรี่ยวแรงอันมหาศาลกดเขาให้นอนหงายจนขยับไปไหนไม่ได้ เลออนคร่อมทับเขาไว้จนไร้ซึ่งหนทางหลีกหนี
“เลไม่ยอม ยังไงเลก็ไม่หย่า!”
“ปล่อยวินนะเล!”
นอกจากจะไม่ทำตามแล้ว เลออนยังใช้ความรุนแรงกับร่างกายของภรรยา เขาฉีกเสื้อผ้ากวินทร์ออก ประกบจูบบดขยี้เรียวปากคนใต้ร่างอย่างไร้ความปรานี กวินทร์ไม่ได้ยอม เขาพยายามผลักดันอีกฝ่ายให้ออกไป แต่คนที่ตัวผอมบางอย่างเขาหรือจะสู้ผู้ชายร่างกายกำยำที่ออกกำลังกายอยู่เสมอได้ไหว
สุดท้ายชายหนุ่มก็ได้แต่ปล่อยให้สามีทำตามอำเภอใจ เขาไม่ขัดขืน ปล่อยตัวนิ่งเฉยให้เลออนได้สำรวจร่างกายของเขาอย่างที่เคยทำเมื่อนานมาแล้ว
จูบที่เคยอ่อนหวาน เวลานี้กลับสร้างรอยแผลในปากให้เขา
มือที่เคยลูบไล้อย่างนุ่มนวล กลับบีบขยี้เขาจนบอบช้ำไปทั้งตัว
สัมผัสที่เคยอบอุ่น กลับเต็มไปด้วยความดุดันร้ายกาจ
ไม่มีอีกแล้วคนที่เคยรักเคยทะนุถนอมเขา ยามนี้มีแต่ผู้ชายที่บังคับขืนใจเขาให้อยู่ใต้อาณัติ
“เลไม่หย่า เลไม่ยอมทำแบบนั้นเด็ดขาด”
กวินทร์หลับตา ปล่อยให้หยาดน้ำใสไหลหยดลงบนเตียงนอน เม้มปากกลั้นเสียงสะอื้นไห้ เก็บกักความเจ็บปวดจากแรงกระแทกกระทั้นที่สอดแทรกเข้ามาในร่างกายซ้ำแล้วซ้ำเล่าโดยไม่สนว่าเขาจะเจ็บหรือไม่
“เลรักวิน รักวิน...”
คำรักที่เคยหวานหู เวลานี้เป็นดั่งยาพิษอาบย้อมหัวใจของกวินทร์ให้ตายลง
รักเหรอ?
ก็แค่คำหลอกลวงเท่านั้น_______________________
พล็อตนี้ต่อยอดมาจากการเล่มเกมสนุกๆ ในเพจและทวิตเตอร์ค่ะ เปิดรับรีเควสต์แต่งนิยายสั้นๆ ตามพล็อตและชื่อพระนายตามที่นักอ่านบอกมา แล้วเราชอบเรื่องนี้มาก เลยขอมาต่อยอดเขียนเป็นเรื่องสั้นขนาดยาว คงยาว 3-5 ตอนจบเท่านั้นค่ะ
ขอบคุณคุณ @jjchnsr666 ด้วยนะคะสำหรับพล็อตนี้ หวังว่าจะชอบนะคะ ^^
หัวข้อ: END (เรื่องสั้น) เศษเสี้ยวหัวใจที่ไม่สมบูรณ์ :: ตอนที่ 5 (31-08-2019) (อ่าน 3723 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก