ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
********เป็นเรื่องราวของเด็กผู้ชายลูกครึ่งจีนตัวขาวที่ชอบคุยกับหม่าม้าของเค้า
“หม่าม้า ทำไมต้องตั้งชื่อนี้ให้อ้ายก็ไม่รู้” เด็กชายอ้ายหนี่ตอนอายุเจ็ดขวบมาบ่นกับหม่าม้าหลังกลับจากโรงเรียน
“ม้าไม่ได้ตั้ง อาม่านู้นตั้ง ถ้าไม่พอใจก็ไปคุยเอง” หม่าม้าที่กำลังยุ่งอยู่กับการออกกำลังหน้าทีวีตอบกลับมา
“อาม่าไปสวรรค์แล้ว อ้ายจะไปบอกได้ยังไง” พูดจบหม่าม้าก็ยังไม่สนใจ เด็กชายอ้ายหนี่เลยหนีขึ้นห้องด้วยความโมโห
เด็กชายอ้ายหนี่ตอนอายุสิบห้ากลับมาคุยกับหม่าม้าหลังโรงเรียนเลิก“หม่าม้า ย้ายโรงเรียนใหม่มีคนมาล้อชื่อด้วย” พอวางกระเป๋าเสร็จก็รีบบอกทันที
“หรอ แล้วอ้ายทำยังไง” หม่าม้าที่กำลังรดน้ำต้นไม้ถามกลับมา
“อ้ายกระชากคอเสื้อ แล้วบอกว่าถ้าไม่อยากเจ็บตัวก็อย่ามาล้อ” บอกหม่าม้าด้วยน้ำเสียงรู้สึกผิด เข้าโรงเรียนใหม่วันแรกก็มีเรื่องทะเลาะวิวาทซะแล้ว หม่าม้าจะผิดหวังมั้ยนะ แต่พอได้ยินที่ม้าพูดความรู้สึกผิดกับม้าก็หายไป
“ดีแล้ว ใครแกล้งก็ต่อยมันไปเลย อย่าไปยอม เรารวย เราเบ่งได้นะอาตี๋น้อยๆ ของหม่าม้า” อ้ายหนี่มองม้าอย่างโมโหก่อนจะหนีขึ้นห้องอีกครั้ง
อ้ายหนี่ตอนอายุสิบเจ็ดกลับจากหอพักมาคุยกับหม่าม้า“หม่าม้า อ้ายมีเรื่องจะสารภาพ” บอกหม่าม้าด้วยเสียงแผ่วเบา
“หืม เรื่องอะไร” หม่าม้าที่กำลังเล่นเกมรีบกดหยุดแล้วถามกลับมา
“อ้ายว่าอ้ายชอบผู้ชาย” พอสารภาพเสร็จหม่าม้าก็นิ่งไป
“อ้ายขอโทษนะหม่าม้า อย่าโกรธเลยนะ” ก้มหน้าลงต่ำเพราะยังไม่อยากสบตาหม่าม้าตอนนี้
“อ้าย หม่าม้าก็คิดว่าเรื่องใหญ่อะไร ที่แท้ก็เรื่องแค่นี้เอง ดูสิหม่าม๊าแพ้เกมเลย”
“หม่าม้า อ้ายชอบผู้ชายนะ แล้วอ้ายก็เป็นลูกชายคนเดียวของบ้านด้วย อ้ายมีหลานให้ม้าไม่ได้”
“ผู้ชายก็ผู้ชายสิ อ้ายจะรักชอบใครม้าไม่ว่าหรอก ส่วนเรื่องหลาน เอาจริงๆ ม้าไม่ค่อยชอบเด็ก แค่เลี้ยงอ้ายมาก็เต็มกลืนแล้ว ม้าไม่อยากพูดว่าเพราะม้าพลาดเลยมีอ้ายเดี๋ยวอ้ายจะเสียใจ ยังไงอ้ายไม่ต้องมาเครีดแทน ม้าแฮปปี้” หม่าม้าพูดจบก็ยิ้มให้อ้ายหนี่ก่อนจะยื่นโทรศัพท์มาให้
“ม้าอยากได้สติ้กเกอร์อันนี้ อ้ายซื้อให้หน่อยสิ จะเอาไปคุยกับเพื่อน” อ้ายหนี่มองม้าอย่างโมโห เรื่องนี้เขาเครียดแทบตาย แล้วดูหม่าม้าสิ
“อ้ายไม่โหลดให้หม่าม้าหรอก” พูดจบก็เดินหนีขึ้นห้องเหมือนทุกครั้ง
“เอาแต่ใจเหมือนใครนะ ไม่ไหวๆ” หม่าม้าบ่นแล้วก้มหน้าเล่นเกมต่อ
อ้ายหนี่ตอนอายุสิบเก้ากลับมาบ้านเพราะหม่าม้าบอกมีคนอยากให้เจอ
“อ้ายหนี่ สวัสดีกู๋ชางสิ” หม่าม้าที่นั่งอยู่บนโซฟาบอกอ้ายหนี่ที่กำลังงงๆ
“สวัสดีครับ” ยกมือไหว้ตามที่หม่าม้าบอก กู๋ชางยกมือรับไหว้ด้วยรอยยิ้ม
“ไม่คิดว่าจะโตขนาดนี้” กู๋ชางหันไปบอกหม่าม้า
“แน่สิ ชางเห็นตอนสามเดือนได้มั้ง เดี๋ยวคุยกันไปก่อนนะ” พูดจบหม่าม้าก็ลุกขึ้นเดินออกไป อ้ายหนี่มองกู๋ชางด้วยความรู้สึกเกร็งๆ ไม่กล้าพูดอะไรออกมา
“แล้วนี่เรียนจบรึยัง” กู๋ชางเป็นคนทำลายความเงียบ
“ยังครับ เอ่อ” อ้ายหนี่ทำท่าจะถามแต่ไม่ยอมถามสักที
“มีอะไรจะถามรึเปล่า”
“คือ ขอโทษที่เสียมารยาทนะครับ เดี๋ยวอ้ายขอไปเข้าห้องน้ำแปปนึง” พูดจบก็เดินเข้าไปในครัวที่หม่าม้ากำลังเตรียมขนมใส่จาน
“หม่าม้า กู๋ชางเป็นใคร แฟนใหม่หรอ”
“แฟนใหม่อะไร นั่นน้องชายม้าเอง”
“เรามีญาติด้วยหรอหม่าม้า” อันนี้อ้ายหนี่สงสัยจริงๆ เพราะคิดว่าเรามีกันแค่สองคนมาตลอด
“มีสิ นั่งอยู่บนโซฟานู่นไง ไป ออกไปอยู่เป็นเพื่อนกู๋ชาง อย่าให้เค้านั่งคนเดียว” แล้วอ้ายหนี่ก็ต้องกลับไปนั่งข้างกู๋ชางที่ถึงจะยิ้มแต่ก็มีรังสีความน่ากลัวแปลกๆ แผ่ออกมา
อ้ายหนี่ตอนอายุยี่สิบกำลังอยู่ในสนามบิน“หม่าม้าต้องรับโทรศัพท์อ้ายด้วย อ้ายจะโทรหาทุกวันตอนมืดๆ”
“รู้แล้วๆ อ้ายย้ำม้ามาตั้งกี่รอบ” หม่าม้าตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเอือมๆ
“แล้วก็จะไปต่างจังหวัดหรือต่างประเทศก็บอกกันก่อน อย่าแอบไป”
“จ้า อ้ายต้องขึ้นเครื่องแล้วนะ”
“หม่าม้า อ้ายคิดถึง ไม่ไปได้มั้ย” สุดท้ายก็เข้ามาอดหม่าม้าเอาไว้
“ไปเถอะ ไม่ต้องคิดถึง เดี๋ยวม้าคอลไลน์หา เคนะ”
“ทำไมหม่าม้าไม่เสียใจเลย อ้ายไปตั้งหลายเดือนนะ” ผละออกมาแล้วถามหม่าม้าอย่างไม่เข้าใจ
“หม่าม้าเข้าใจ แล้วหม่าม้าก็คิดถึงๆ อ้ายมากแน่ๆ”
“หม่าม้าดูไม่จริงใจอ่ะ อ้ายไปแล้วก็ได้” บอกอย่างโมโหก่อนจะเดินไปขึ้นเครื่อง ใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงก็ถึงที่หมาย ‘ฮ่องกง’
อ้ายหนี่มองหาคนที่มารับก็จะยิ้มเมื่อเห็นคนมองหา
“กู๋ชาง” เรียกคนที่ยืนรอด้วยรอยยิ้ม
“เป็นยังไงบ้าง เหนื่อยมั้ย” กู๋ชางเอากระเป๋าเดินทางไปแล้วชวนคุย
“ไม่เหนื่อยครับ บินสามชั่วโมงเอง” บอกเสร็จก็เดินตามกู๋ชางออกมาจากสนามบิน
“เดี๋ยวจะพาไปดูที่พักนะ อ้ายพักกับกู๋ โอเคมั้ย”
“โอเคครับ เดี๋ยวขอไลน์บอกหม่าม้าก่อนนะ” บอกกู๋ชางก่อนจะก้มลงพิมพ์ข้อความบอกหม่าม้าว่าถึงแล้ว
“แล้วไหนรถเราครับ” พอพิมพ์เสร็จก็เงยหน้าขึ้นมาถาม
“นู้นไง” กู๋ชี้ไปที่รถสีดำคันหรูที่มีผู้ชายใส่สูทดำยืนอยู่ห้าคน
“เอ่อ” อ้ายหนี่กำลังพูดไม่ออก
“ไปขึ้นรถกันเถอะ” อ้ายเดินตามกู๋ชางไป พอผู้ชายใส่สูทเห็นกู๋ชางก็โค้งลงพร้อมกัน
“ยินดีต้อนรับครับ คุณชายอ้ายหนี่” ทุกคนกล่าวอย่างพร้อมเพรียงกัน อ้ายหนี่มองอย่างอึ้งๆ กู๋ชางบอกให้อ้ายหนี่เดินขึ้นรถ อ้ายพึ่งรู้ว่าเรามีรถตั้งสามคัน รถที่อ้ายกับกู๋ชางนั่งเป็นคันตรงกลาง มีรถคันหน้ากับคันท้ายคอยประกบ
“ถ้าอ้ายไม่รู้คิดว่ากู๋ชางเป็นมาเฟีย” อ้ายพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้ง
“หืม” กู๋ชางละสายตาจากหน้าจอไอแพด
“อ้ายคิดมาก” กู๋ชางตอบอ้ายด้วยรอยยิ้มแปลกๆ อีกแล้ว อ้ายได้แต่ส่งยิ้มแหยๆ ไปให้ หม่าม้าอ้ายจะร้องไห้แล้ว
อ้ายหนี่ตอนมาอยู่ฮ่องกงได้สองเดือนโทรหาหม่าม้า“ทำไมหม่าม้ารับสายช้า” พอหม่าม้ารับก็รีบบ่น
“ม้าดูละครอยู่”
“หม่าม้า วันนี้อ้ายไปกินเป็ดมาด้วย อร่อยมากๆ แล้วเฮียหมิงก็พาอ้ายไปนั่งเรือข้ามแม่น้ำ สวยมากเลย” อ้ายยังเล่าเรื่องราวที่ได้เจอให้หม่าม้าฟัง
“ดีแล้ว แต่หม่าม้าว่าอ้ายอ้วนขึ้นมั้ย รู้สึกแก้มย้อยกว่าเดิมอีก”
“หม่าม้า!” เรียกหม่าม้าด้วยความโมโห ก่อนจะหันไปมองประตูที่มีเสียงกดรหัสเข้ามา
“กู๋น่าจะกลับมาแล้ว เดี๋ยวอ้ายไปเตรียมน้ำก่อนนะ”
“โอเค หม่าม้าคิดถึงนะ”
“อ้ายก็คิดถึง” บอกจบก็วางสาย อ้ายเดินไปในครัวเทน้ำผลไม้เย็นชื่นใจใส่แก้วมารอรับกู๋ชางที่เข้ามา
“กู๋ กินน้ำก่อน”
“ขอบคุณครับ แล้ววันนี้ไปซนที่ไหนมา” อ้ายเดินไปนั่งตรงโซฟาข้างๆ กู๋ชางแล้วเริ่มเล่า
“วันนี้เฮียหมิงพาไปกินเป็ด แล้วก็ไปนั่งเรือ” อ้ายเล่าให้กู๋ชางฟังถึงสิ่งที่ได้เจอ ส่วนเฮียหมิงก็เป็นลูกน้องที่กู๋ให้มาดูแลอ้าย
“กู๋ว่าอ้ายอ้วนขึ้นมั้ย”
“อืม” กู๋ชางทำหน้าคิดหนัก
“ไม่ต้องคิดนานขนาดนี้ก็ได้ อ้วนก็บอกว่าอ้วน อ้ายโอเค”
“อ้วน”
“กู๋!” แต่พอได้ยินคำตอบก็เรียกกู๋อย่างไม่พอใจ
“เอ้า ไหนบอกรับได้ไง” กู๋ชางของอ้ายถามด้วยรอยยิ้ม
“ถึงอ้วนก็น่ารัก ดูสิแก้มย้อยจะถึงพื้นแล้ว” ไม่พูดเปล่าเอื้อมมือมาบีบแก้มนิ่มอย่างหมั่นเขี้ยว อ้ายมองอย่างไม่พอใจ ก่อนจะสะดุ้งอย่างตกใจเมื่ออยู่ดีๆ คนข้างๆ ก็โน้มตัวลงมาหอมแก้มดังฟอด
“นุ่มนิ่มเป็นซาลาเปาเลย” พอพูดจบก็ลุกขึ้นเดินตรงไปห้องนอน
“กู๋จะมาหอมแล้วบอกแก้มอ้ายเป็นซาลาเปาไม่ได้”
“ใครบอกแก้มอ้าย ตัวอ้ายต่างหากเป็นซาลาเปา” ก่อนเข้าห้องก็หันมาบอกด้วยท่าทางยียวนเป็นที่สุด
“กู๋อยากกินซาลาเปานะ” คราวนี้อ้ายนิ่งไปเลย หม่าม้า กู๋ชางพูดจาแปลกๆ กับอ้ายอีกแล้ว ได้แต่ฟ้องหม่าม้าในใจ แล้วหนีเข้าห้องนอนเหมือนทุกที
อ้ายหนี่ตอนมาอยู่ฮ่องกงได้สี่เดือนคอลไลน์หาหม่าม้า“หม่าม้า กินข้าวรึยัง” ถามหม่าม้าทั้งๆ ที่ตัวเองก็กำลังจะกินข้าว
“ม้ากินแล้ว ทำสลัดกิน แล้วอ้ายกินอะไร เห็นบอกหม่าม้าว่าจะลดความอ้วน” อ้ายยิ้มแหยๆ ให้หม่าม้า
“อ้ายกินไก่ทอด ต้มจืด แล้วก็ปลานิ่งมะนาว” พอหม่าม้าฟังก็ทำหน้าเอือมๆ
“แต่อ้ายจะลดจริงๆ นะ อันนี้กู๋ซื้อมาให้”
“ช่างเถอะ แล้วนี่อ้ายอยู่คนเดียวหรอ”
“เปล่า กู๋ชางอาบน้ำอยู่” พูดจบก็ตักข้าวเข้าปาก
“หม่าม้าจะไปเที่ยวเกาหลีกับเพื่อนๆ นะ จะไปตามรอยโอปป้า”
“หม่าม้าไปกี่วันอ่ะ”
“ไปห้าวัน อ้ายอาจจะติดต่อไม่ได้ตอนม้าขึ้นเครื่อง”
“โอเค หม่าม้าอ้ายมีเรื่องจะเม้าด้วย” บอกหม่าม้าอย่างนึกขึ้นได้
“เม้าเรื่อง” หม่าม้าถามอย่างสนใจ
“กู๋ชางอ่ะกลัวผี อ้ายก็รู้สึกอยู่ว่าห้องนี้มันแปลกๆ นี่อ้ายก็ไปนอนเป็นเพื่อนกู๋ บางคืนอ้ายรู้สึกเหมือนมีคนมาทับเลยนะ ตื่นเช้ามาตัวก็เป็นรอยจ้ำแดงๆ แต่อ้ายไม่กล้าบอกเดี๋ยวกู๋จะยิ่งกลัว” พอหม่าม้าฟังจบก็นิ่งไปเลย
“นี่อ้ายก็สวดมนต์ทุกคืน แต่ไม่รู้เค้าจะฟังภาษาไทยออกมั้ย”
“อ้าย หม่าม้าปวดหัวมาก”
“หม่าม้าเป็นอะไร” อ้ายหนี่ถามด้วยความเป็นห่วง
“หม่าม้าไม่คิดเลยว่าจะซื่อบื้อขนาดนี้ ยังไงก็ระวังตัวด้วยละกัน เดี๋ยวม้าโทรหาชางก่อน”
“กู๋อาบน้ำ”
“รู้แล้ว” บอกก่อนจะตัดสายไป ตอนนี้โกรธตัวเองมาก ทำไมถึงเลี้ยงลูกออกมาได้แบบนี้นะ ตอนอายุเท่าอ้ายหนี่จำได้ว่าแซ่บมาก ผู้หญิงด้วยกันยังเรียกแม่ แล้วมาดูลูกตัวเองโดนคนเค้าทำอะไรยังไม่รู้ตัวคิดว่าเป็นผี หม่าม้าปวดหัว!
อ้ายหนี่ตอนมาอยู่ฮ่องกงได้ห้าเดือนโทรหาหม่าม้า“หม่าม้า เรื่องใหญ่ๆ” พอหม่าม้ารับก็รีบพูด
“ว่าไง มีเรื่องอะไร” หม่าม้าก็ถามด้วยน้ำเสียงตกใจ
“กู๋ชางอ่ะหม่าม้า กู๋ชาง”
“ทำไม มันทำอะไรอ้าย”
“เปล่า อ้ายจะถามว่ากู๋ชางไม่ใช่น้องแท้ๆ ของหม่าม้าหรอ” พออ้ายถามจบหม่าม้าก็เงียบไปเลย
“หม่าม้าเงียบทำไม มันเป็นเรื่องกระทบกระเทือนใจใรครอบครัวหรอ”
“อ้าย” หม่าม้าเรียกชื่ออ้ายสั้นๆ
“ถ้าหม่าม้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไร”
“เป็นไม่ใช่ความลับอะไร นี่อ้ายไปอยู่ตั้งหลายเดือนพึ่งรู้เรื่องหรอ”
“อื้ม อ้ายคิดว่ากู๋เป็นน้องแท้ๆ ของหม่าม้า นี่พึ่งรู้เรื่องจากพ่อบ้านเก่าขอบ้านกู๋”
“อ้ายไปอยู่มีเอะใจสักนิดมั้ย”
“ไม่เลยหม่าม้า”
“แล้วการกระทำของชาง”
“ก็ดูแลอ้ายดีมากเลยนะหม่าม้า ถึงจะชอบพูดแปลกๆ แต่กู๋ชางไม่เก่งภาษาไทยอ้ายเข้าใจ” พอหม่าม้าฟังก็ถอนหายใจ
“อ้ายหนี่”
“ครับ”
“ชางพูดภาษาไทยตั้งแต่เด็ก” คราวนี้อ้ายหนี่เงียบไป
“เข้าใจแล้วใช่มั้ย” หม่าม้าถามย้ำ
“เข้าใจแล้ว กู๋ชางพูดภาษาไทยมาตั้งแต่เด็กๆ แต่ไม่ใช่เจ้าของภาษามันก็มีผิดพลาดบ้าง หม่าม้าไม่ต้องห่วงอ้ายคอยสอนภาษาไทยให้กู๋ชางอยู่”
“อ้าย หม่าม้าปวดหัว แค่นี้ก่อนนะ”
“เดี๋ยวสิหม่าม้า อ้ายยังมีเรื่องจะเล่า” แต่หม่าม้าไม่ฟังตัดสายไปเลย
อ้ายหนี่ตอนมาอยู่ฮ่องกงได้เจ็ดเดือนโทรหาหม่าม้า“หม่าม้าทำไรอยู่”
“เล่นไพ่” หม่าม้าตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเนือยๆ
“เดี๋ยวอ้ายจะฟ้องตำรวจ”
“ไม่กลัว แล้ววันนี้มีอะไรจะเล่า”
“หม่าม้าวันนี้อ้ายไปเที่ยวแล้วไม่ได้บอกกู๋ กู๋โมโหอ้ายเลย” บอกด้วยน้ำเสียงกังวล
“แล้วทำไมไม่บอก”
“ก็อ้ายคิดว่าไปแปปเดียว แต่กู๋ดันกลับมาก่อน นี่ยังไม่ยอมคุยกับอ้ายเลย” หม่าม้าฟังน้ำเสียงหงอยๆ ของอ้ายแล้วส่ายหัว
“ก็ไปง้อ” บอกง่ายๆ
“ง้อยังไง”
“อ้ายก็ไปอ้อนๆ เหมือนที่อ้อนม้านั่นแหละ รับรองหาย”
“หม่าม้าแน่ใจนะ”
“แน่ใจสิ” หม่าม้ายืนยัน อ้างเลยวางสายแล้วเดินเข้าห้องไปหาคนที่นั่งอยู่บนเตียง
“กู๋ชาง อาบน้ำแล้วหรอ”
“อืม” กู๋ชางของอ้ายตอบกลับมาสั้นๆ
“อย่าโกรธอ้ายเลยนะ อ้ายไม่ทำแล้ว ถ้าจะไปไหนจะบอกกู๋ทุกครั้ง” ลงทุนนั่งไปบนตัก กู๋นิ่งไปอย่างตกใจ
“นะ นะ อย่าโกรธนะ” แถมด้วยเอามือคล้องคอแล้วซบหน้าลงบนไหล่
“อ้าย ลุกก่อนเร็ว” กู๋ชางบอกด้วยน้ำเสียงแหบๆ
“ไม่ลุก กู๋หายโกรธอ้ายก่อน” ช้อนตามองอย่างอ้อนๆ
“ใครสอนให้ทำแบบนี้” เอื้อมมือไปโอบเอาไว้
“หม่าม้า”
“อ่อ” พอกู๋ฟังก็ยิ้มออกมา
“ให้โอกาสอีกที ลุกเร็ว”
“ไม่ลุก” บอกด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“งั้นกู๋ไม่ปล่อยแล้วนะ” ไม่พูดเปล่าเอื้อมมือขึ้นลูบหลังเล็ก ก่อนจะหอมหัวหอมๆ ของคนบนตักแล้วพูดต่อ
“อ้ายอย่าร้องก็แล้วกัน” อ้ายหนี่มองกู๋ชางอย่างงงๆ ก่อนจะเข้าใจคำว่าพูดของกู๋ที่บอกว่า ‘อย่าร้อง’ ก็ตอนที่ตัวเองโดนดันลงบนที่นอนหนานุ่ม
“ว่าไง โทรมาตอนนี้ไม่คิดว่าคนเค้าหลับกันหมดแล้วหรอ”
“พี่สอนอะไรอ้าย”
“ก็อ้ายอยากง้อชาง พี่ก็บอกให้ง้อเหมือนที่ง้อพี่ เป็นไงได้ผลมั้ย”
“ได้”
“ได้ผล?”
“ได้ผัว” แล้วกู๋ชางก็กดตัดสายไป มองคนที่นอนหลับอยู่บนเตียงด้วยสายตาอ่อนโยน โชคร้ายจริงๆ ที่อ้ายหนี่มีหม่าม้าที่แนะนำอะไรแบบนี้.
***
จบแล้ววว เรื่องของน้องอ้ายหนี่ หม่าม้า และกู๋ชาง เป็นยังไงคอมเม้นต์บอกกันด้วยน้าาา
เรื่องนิยายเรื่องอื่นที่แต่ง
เรื่องสั้น
เพลิงผลาญ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70291.0สีเทียนของกี
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69596.0เรื่องยาว
ยามมะลิลา
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69387.0 
หัวข้อ: เรื่องสั้น #เรื่องเล่าของอ้ายหนี่ ตอนเดียวจบ [4/8/2562] (อ่าน 5161 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก