[เรื่องสั้น ตอนเดียวจบ] สัญญา - 2/6/2562 [#FGFseries] #3
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น ตอนเดียวจบ] สัญญา - 2/6/2562 [#FGFseries] #3  (อ่าน 6522 ครั้ง)

ออฟไลน์ plusoneproject

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

********************************************************
อ่านแล้วติชมอย่างไร บอกกล่าวพูดคุยกันได้ที่ https://twitter.com/PlusOneNovel นะคะ

edit 2/6/62 สนใจเรื่องสั้นในซีรีย์เดียวกันนี้ จิ้มจากสารบัญนี้ได้เลยค่ะ อ่านแยกก็ได้ อ่านตามลำดับก็ดีน้า

[#FGFseries] #1 กลับบ้าน

[#FGFseries] #2 เหงา

[#FGFseries] #3 สัญญา

[#FGFseries] #4 พันธะ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-10-2019 23:28:58 โดย plusoneproject »

ออฟไลน์ plusoneproject

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
[เรื่องสั้นตอนเดียวจบ] #FGFseries #3

สัญญา 

“พัฒน์ นี่ปฏิเสธไปอีกแล้วหรือ”
เสียงเพื่อนสนิทดังขึ้นพร้อมๆ กับร่างที่ทรุดนั่งลงตรงบนเก้าอี้ว่างฝั่งตรงข้าม

“ปฏิเสธอะไร”

“โห อย่ามา คนเขาพูดกันให้แซ่ดไปหมด”

“ก็ไม่รู้ว่าพูดถึงเรื่องอะไร จู่ๆ ก็ถามแบบไม่มีที่มาที่ไป เราจะไปเข้าใจได้ไงว่าถามเรื่องอะไร”

“แล้ววันนี้ปฏิเสธใครไปล่ะ”

ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนที่จะเอ่ยตอบคำถามคลายความสงสัยนั้นไป
“ก็พี่ต้น”

“โห อดีตดีกรีเดือนวิศวะ ไม่ได้อยู่ในความสนใจของคุณพัฒน์เลยหรือครับ ไม่ธรรมดาๆ”

“พอเถอะ เราไม่ได้สนใจจะคบเขา ก็ปฏิเสธไปให้ชัดเจนแหละดีแล้ว จะได้ไม่ลำบากใจกันทั้งสองฝ่าย เป็นพี่น้องกันแบบนี้สบายใจกว่า”

“พระเจ้า คุณญาณพัฒน์ ไม่ทราบว่าเป็นดาราช่องไหน ตอบแบบซุปตาร์มากไปละ”

“ก็จริงไหมละ”

“งั้นมั้ง แต่ไม่คิดจะลองคบดูก่อนบ้างหรือไง นี่ตั้งแต่เข้าปีหนึ่งมานี่ปฏิเสธคนที่มาจีบ จากหัวบันไดคณะเปียกจนแห้งไปหมดละ”

“เรามีคนที่ชอบแล้ว”

“คนที่อายุมากกว่าเป็นเท่าตัว อยู่ข้างบ้าน ดูแลมาตั้งแต่เด็กที่พ่อแม่เสีย ประทับใจมาก แอบชอบเพราะความอบอุ่น เป็นผู้ใหญ่ โอ๊ย ขี้เกียจจะฟังแล้วพัฒน์ นี่ไปบ้านนายมาไม่รู้กี่รอบ ส่องจนไม่รู้จะส่องยังไงแล้ว อยากเจอจะตาย อยากรู้จริงว่าหล่อขนาดไหน เอาจริงนะ มาลองคบคนที่อยู่ในวัยเดียวกันไม่ดีกว่าหรือไง นี่แบบดูห่างไกลกันทุกเรื่อง ทั้งอายุอีก นั่นมันวัยลุงเลยนะ ถึงตอนเด็กๆ จะชอบยังไง โตมาแล้วไม่จำเป็นต้องชอบแล้วป่ะ”

“เรียกวัยอาก็พอไหมกาย เขาอายุน้อยกว่าพ่อเรา เรียกอาก็พอเถอะ”
ผมมองค้อนเพื่อนสนิทเล็กน้อย แล้วก็เลือกที่จะไม่ต่อปากต่อคำอะไรอีก ก่อนจะก้มหน้าลงหาหนังสือที่อ่านค้างอยู่ แต่ดูเหมือนคู่สนทนาจะไม่ปล่อยให้ผมอยู่ในความสงบ ด้วยการเอื้อมมือมาปิดหน้าหนังสือที่ผมกำลังให้ความสนใจ
“พอ ไม่ต้องอ่านแล้ว”

“ทำไมอีก”

“วันนี้มีนัดไปกินเลี้ยงสายรหัส จำได้ไหม”

ผมส่ายหน้าให้กับเพื่อนแทนคำตอบ แต่เพื่อนตัวดีก็ขึ้นเสียงกลับมาในทันที
“ทำไม อะไรอีก จะไม่ไปใช่ไหมเนี่ย”

“อืม บอกพี่ทรายแล้ว พี่เขาก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่”

“ว่า นี่อะให้เรามาคุยกับพัฒน์ ว่าให้มาโน้มน้าว จะลากจะจูง ยังไงก็ต้องชวนพัฒน์ไปด้วยให้ได้”

“เราไม่ไป เขาก็เลี้ยงสายกันได้น่า”

“ได้น่ะได้ แต่ความรู้สึกมันต่างกัน ก็พี่ทรายพี่รหัสพัฒน์ เป็นแฟนกับพี่พลพี่รหัสเราใช่ไหม แล้วพี่พลพี่รหัสเราก็ดันเป็นลูกพี่ลูกน้องกับพี่ต้นใช่ป่ะ เข้าใจหรือยังว่าทำไมเราถึงต้องกลายมาเป็นคนมาคะยั้นคะยอพัฒน์อยู่นี่อะ”

“งั้นยิ่งไม่อยากไปกว่าเดิมอีก”

“แง พัฒน์ไปเหอะนะ ถือว่าไปเป็นเพื่อนเราก็ได้”

“กายก็ไปกับพี่ทราย พี่พล ยังไงก็สนิทกับพี่ทรายอยู่แล้วนี่ ไม่เห็นจะมีปัญหาอะไรเลย”

“นะๆๆๆ ขอร้องเถอะนะพัฒน์ นี่ถ้าพัฒน์ไม่ไปนะ เราต้องโดนไล่ออกจากสายรหัสแน่ๆ เลย”

“สายรหัสนี่มันไล่ออกกันได้ด้วยหรือ แล้วมีกับออกมันต่างกันยังไง เราไม่เห็นว่ามันจะสำคัญอะไรขนาดนั้น”

“มันก็ไม่ได้สำคัญขนาดนั้น แต่เราก็ควรมีชีวิตในรั้วมหา’ลัยแบบสงบสุข ร่างเริงสดใส และมีความสนุกสนานไม่ให้หรือไง สายรหัสมันก็เป็นส่วนประกอบในนั้นนะ”

ผมมองเพื่อนสนิทที่กำลังทำสายตาเว้าวอนโน้มน้าวให้ผมคล้อยตาม แล้วก็ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
“พัฒน์ นะๆๆๆๆ คือถ้าพัฒน์ไป แม่เราก็จะอนุญาตให้ไปด้วยไง เราจะได้บอกว่าเราไปค้างกับพัฒน์ นะๆๆๆ”

“นี่คือเหตุผลที่แท้จริงใช่ไหม”

“น่านะ พี่พลเขาจะพาไปเลี้ยงที่ร้านเหล้าหลังม. ด้วย ปกติพวกเราเข้าได้ที่ไหน พวกเรายังแค่ 19 ยังไม่ 20 อะ”

“ก็รู้ว่าเข้าไม่ได้ แล้วจะไปทำไมล่ะ”

“พี่ต้นเขามีเส้นเจ้าของร้านไง พี่พลบอกว่าเดี๋ยวเค้าเคลียร์เอง”

กายเอื้อมมือมาจับแขนผมแล้วเขย่าพร้อมออดอ้อนแกมบังคับต่อ
“นะพัฒน์ พัฒน์คือที่พึ่งสุดท้ายของเราเลยนะ พี่ถ้าพัฒน์ไม่ไป แม่ก็ต้องไม่ให้เราไป แล้วเราก็จะอดไป แล้วชีวิตมหา’ลัยของเราก็จะกลายเป็นความเหี่ยวเฉา หดหู น่าสงสารมากๆ เลยนะ”

กายยังคงส่งสายตาออดอ้อน และเขย่าแขนผมต่อไป จนผมถอนหายใจออกมาอีกครั้งพร้อมกับทำสีหน้าระอาใส่
“อย่ามาถอนหายใจเลยนะพัฒน์ ได้โปรดเห็นแก่มิตรภาพของเรา ไปเป็นเพื่อนเราเถอะนะ”

และในที่สุด ผมก็ยอมแพ้แก่ลูกอ้อนของเพื่อน
“ไปก็ได้ แต่เราไม่กลับดึกนะ แล้วก็ไม่ดื่มด้วย โอเคไหม”

“โอเค๊ ถ้าใครจะให้พัฒน์ดื่ม หรือมายุ่ง เดี๋ยวจัดการเอง เย้ เดี๋ยวโทรไปบอกพี่พลก่อนน้า”
เมื่อกายเดินเพื่อออกไปคุยโทรศัพท์ โต๊ะในห้องสมุดที่ผมกำลังครอบครองก็กลับมาสู่ความสงบ ให้ผมได้สนใจกับหนังสือตรงหน้าอีกครั้ง
.
.
.
.
“เอ้า น้องๆ มาแล้ว ทางนี้ๆ กาย พัฒน์ มาๆ มานั่งนี่”
เมื่อนั่งลงบนโซฟาเรียบร้อยแล้ว และได้เอ่ยทักทายรุ่นพี่ทั้งหลายที่มานั่งรออยู่แล้ว พี่ต้นซึ่งนั่งร่วมวงอยู่ด้วยนั้นก็เป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้นมา
“น้องพัฒน์ จะดื่มอะไรดี เดี๋ยวพี่จัดการให้”

“ผมไม่ดื่มครับ นี่มาเป็นเพื่อนกายเฉยๆ”

“งั้นไงดี ให้พี่สั่งน้ำผลไม้ให้ไหม”

เมื่ออีกฝ่ายคะยั้นคะยอ ผมจึงจำต้องรับความปรารถนาดีมาด้วยความเกรงใจ ผมพยักหน้าลงแทนคำตอบรับ แล้วสักพักน้ำสีหวานที่พี่ต้นบอกว่าเป็นน้ำผลไม้ก็ถูกส่งมาเสิร์ฟที่โต๊ะ ผมไม่ได้ให้ความสนใจอะไรกับมัน เพียงแต่รับแล้วก็มาวางไว้ตรงหน้าเฉยๆ
แต่เมื่อเวลาผ่านไปสักครู่ เมื่อเครื่องดื่มถูกเสิร์ฟพรั่งพร้อมในมือทุกคน เสียงของพี่พลก็เรียกความสนใจให้ทุกคนที่ร่วมโต๊ะก็ดังขึ้น
“มาๆ ทุกคนยกแก้วขึ้นมา เนื่องในโอกาสในการเลี้ยงสายอย่างเป็นทางการ ต้องมาชนกันหน่อย มาๆ ยกขึ้นมา เฮ้ แล้วดื่มให้หมดแก้วนะ”

ผมซึ่งมีเพียงแก้วน้ำผลไม้ในมือเพียงแก้วเดียว ก็ได้แต่ยกมันขึ้นเพื่อร่วมกิจกรรมการชนแก้วอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ นั่นรวมถึงการดื่มน้ำสีหวาน รสชาติแสบคอนี่ลงไปด้วย
“แค่กๆ”

“พัฒน์เป็นอะไร”
กายซึ่งเห็นผมไอออกมาเพราะสำลักเครื่องดื่มก็ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง พร้อมส่งแก้วเครื่องดื่มแก้วหนึ่งให้ผมรับมาเพื่อคลายสำลัก
“เอ้า น้ำๆ ดื่มน้ำก่อน”

“เราไม่เป็นไรๆ”
น้ำสีหวานแสบคอนั่น ไม่ค่อยจะเหมือนรสชาติน้ำผลไม้ที่ผมคุ้นเคยนัก แต่มันอาจจะเพราะเป็นน้ำหวานสังเคราะห์มากกว่าจะเป็นน้ำผลไม้จริงๆ ซึ่งผมเองก็ไม่ค่อยได้ดื่มนัก

“พัฒน์ออกไปเต้นกับเราไป”
ผมส่ายหน้าพร้อมปฏิเสธเพื่อนสนิท

“กายไปเต้นเถอะ เรานั่งรอที่นี่ได้”

“ไม่ไปจริงอะ ไม่เบื่อหรอ ไปเต้นกันๆ เพลงที่เปิดคือดีมากเลยนะ”

“อืม ไปเถอะ เรานั่งรอได้จริงๆ”

“อืม งั้นเราไปนะ ไปพี่ทรายไปเต้นกันดีกว่าครับ”

กายกับพี่ทรายออกเดินเข้าไปสมทบกับกลุ่มคนซึ่งกำลังเต้นอย่างเมามันท่ามกลางไฟสลัว ผมมองตามแล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมานั่งไถดูเพื่อฆ่าเวลา แต่ก็ต้องมาสะดุดเพราะเสียงเรียกของพี่ต้นที่ดังขึ้นมา
“พัฒน์”

ผมเงยหน้าขึ้น และสังเกตว่าตอนนี้ที่โต๊ะเหลือแค่ผมกับพี่ต้นนั่งอยู่เพียงสองคน และโซนที่เรานั่งก็เป็นโซนวีไอพี มีพาร์ทิชั่นกั้นบังพื้นที่แยกจากพื้นที่ของนักเที่ยวคนอื่นๆ ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดกับการอยู่ตามลำพังขึ้นมาเล็กน้อย
“ครับพี่ต้น”

“ไม่คุยกับพี่เลย ยังโกรธพี่อยู่หรือ”

ผมส่ายหน้าปฏิเสธ
“ผมจะไปโกรธพี่ต้นเรื่องอะไรกันครับ”

“ก็เรื่องที่พี่บอกว่า พี่ไม่สามารถจะเป็นพี่ของพัฒน์ได้นะสิ” พี่ต้นพูดพลางขยับที่นั่งเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นเรื่อยๆ  และที่ๆ ผมนั่งอยู่ตอนนี้ซึ่งเป็นโซฟายาว ผมจึงเลือกขยับตัวถอยอีกฝ่ายมาจนชิดพนักด้านหนึ่ง

“ขอโทษจริงๆ ครับพี่ อย่างที่ผมบอกพี่แล้ว ผมมีคนที่ชอบอยู่แล้ว และผมเคารพพี่เป็นพี่ชายคนหนึ่งจริงๆ”
ผมบอกออกไป แต่สายตาพี่ต้นก็ยังคงจ้องมาที่ผม และด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่อีกฝ่ายดื่มเข้าไปนั้น ทำให้สายตาของพี่ต้นดูแดงก่ำ และเขาก็ค่อยๆ ขยับเลื่อนตัวมาใกล้ผมมากขึ้นเรื่อยๆ 
“พี่ชอบพัฒน์จริงๆ นะ ชอบมากๆ เลย พัฒน์จะไม่ให้โอกาสพี่จริงๆ หรือ”

ในตอนนี้ ผมรู้สึกว่าลมหายใจที่กำลังสูดเข้าออก กำลังกลายเป็นติดขัด อุณหภูมิรอบๆ ข้างดูเหมือนจะสูงมากขึ้น อาจจะเป็นเพราะผมรู้สึกกังวลที่ต้องอยู่กับพี่ต้นในสถานการณ์น่าอึดอัดนี่หรือเปล่านะ
“พี่ต้น ขยับออกไปนิดนึงได้ไหมครับ”

“พัฒน์รังเกียจพี่หรือ”

ผมหายใจเข้าออกลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ และร่างกายรู้สึกกระสับกระส่ายจากความร้อนภายในที่เพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ ผมจึงออกปากขอร้องอีกฝ่ายอีกครั้ง
“ไม่ใช่ครับ ผมแค่ร้อน พี่ขยับห่างออกไปหน่อยเถอะนะครับ”

ไม่เพียงอีกฝ่ายไม่ฟังการร้องขอของผม แต่กลับเอาร่างกายและแขนทั้งสองข้างมาคร่อมกักร่างกายของผมไว้ พร้อมขยับใบหน้าเข้ามาใกล้กับใบหน้าของผมเข้าไปอีก ลมหายใจที่ร้อนผ่าวของพี่ต้นที่เจือกลิ่นเหล้ารดลงที่ใบหน้าของผม นั่นยิ่งทำให้ผมรู้สึกอึดอัด รู้สึกถึงความร้อนในร่างกายที่กำลังแผ่ออกมา และกำลังหายใจยากลำบากมากขึ้นเรื่อยๆ 

“พี่ต้น ผมขอร้องละ ขยับออกไปเถอะนะครับ ผมร้อน เหมือนจะหายใจไม่ออก”

“พี่รู้ว่าพัฒน์ร้อน และไม่ใช่เพราะอากาศด้วย ให้พี่ช่วยพัฒน์นะ”
จบคำนั้น พี่ต้นเอาริมฝีปากของเขาทาบลงที่แก้มของผม และในขณะที่ผมยังไม่ทันจะทำความเข้าใจกับอาการผิดปกติของตัวเอง ริมฝีปากและใบหน้าของเขาก็เลื่อนไล่ไปที่หู พร้อมๆ กับลิ้นที่ถูกเอามาไล้เลียและแหย่เข้าไปที่ใบหู

“พี่ต้นจะทำอะไร พี่เมาแล้ว พอเถอะครับ อย่าทำอย่างนี้” ผมร้องห้ามในขณะที่ยกมือพยายามจะดันร่างของอีกฝ่ายให้ออกไปจากตัว แต่ร่างกายของผมกลับไม่มีเรี่ยวแรงเอาเสียเลย กลายเป็นว่ามือที่พยายามยกขึ้นจะดันอกของอีกฝ่ายออกก็ถูกรวบขึ้นเหนือหัวด้วยมือเพียงข้างเดียวของพี่ต้น

“พัฒน์ เป็นของพี่เถอะ พี่สัญญาว่าจะดูแลพัฒน์ พี่รักพัฒน์นะ”
พี่ต้นพูดขึ้นในขณะที่มือข้างหนึ่งกักขังอิสระของผมไว้ และมืออีกข้างกำลังสอดเข้าไปเลิกเสื้อของผม และลูบไล่ขึ้นมาตั้งแต่ช่วงท้องจนถึงหน้าอก แม้ผมพยายามร้องห้ามเท่าไร แต่นอกจากเสียงที่ติดขัดมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว ความร้อนในกายกลับเพิ่มสูงขึ้น และความรู้สึกเสียววาบกลับตีขึ้นมาตามมือที่อีกฝ่ายลากไล้

“พี่ต้น อึก หยุดเถอะครับ ผมขอร้อง เราเป็นพี่น้องที่ดีต่อกันแล้วไงครับ อือ”

“พี่รู้ว่าตอนนี้พัฒน์ไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นหรอก กำลังรู้สึกเสียวใช่ไหมละ รู้สึกอยากขึ้นมาแล้วใช่ไหม เดี๋ยวพัฒน์ก็จะไม่บอกว่าไม่แล้วล่ะ จะมีแต่ขออีกเท่านั้นละ”
คำพูดของพี่ต้น ทำให้สติที่กำลังจะรางเลือนของผมเข้าใจสาเหตุของความร้อนในกาย และอาการหายใจติดขัดขึ้นมาได้ในทันที แต่ตอนนี้เหมือนเสียงของผมก็กำลังจะหายไป ไม่อาจจะเปล่งออกมาเรียกร้องขอความเห็นใจจากอีกฝ่าย มือที่พยายามดิ้นรนขัดขืนกลับค่อยๆ อ่อนแรงจนแม้อีกฝ่ายคลายการจับกุม ผมก็ไม่อาจจะยกมันขึ้นมาผลักคนที่กำลังจะรุกรานให้ออกไปจากร่างกายผมได้
การพยายามเปล่งเสียงอีกครั้งของผมแทบไม่มีเสียงลอดออกมา แต่ตอนนี้ในใจของผมคิดถึงเพียงคนๆ เดียว คนๆ เดียวที่ผมเฝ้าแอบรัก ผมกำลังจะสูญเสียร่างกายให้ความโง่งมที่ไม่ระมัดระวังตัวเอง 
“ไม่ อึก ปล่อยผม อึก ไม่เอา อา..อาพฤษภ ช่วยผม..ช่วยผมด้วยด้วย”

พี่ต้นยังคงปักป่ายไปตามร่างกายของผม มือของเขากำลังบีบเข้าที่หน้าอก ทำให้ร่างกายของผมบิดดิ้นด้วยความรู้สึกไวเกินควบคุม และปฏิกิริยาทางร่างกายส่วนล่างกลางกายซึ่งโป่งนูนขึ้นสัมผัสเข้ากับขาของเขาที่กดทับอยู่ ยิ่งทำให้เขาพอใจจนไม่สนใจการอ้อนวอนของผมยิ่งขึ้นไปอีก
“ไม่ต้องร้องให้ใครช่วยแล้วพัฒน์ ตอนนี้ ไม่มีใครอยู่ตรงนี้แล้ว เพื่อนเราพี่ก็ให้คนกันออกไปแล้ว เรามามีความสุขกันดีกว่า ไม่มีใครรบกวนเราหรอกนะ พัฒน์เองก็รู้สึกขนาดนี้แล้วนี่”

ขณะที่สมองกำลังจะตัดการรับรู้จากการถูกฤทธิ์ยามอมเมา ผมกลับได้ยินเสียงๆ หนึ่งดังขึ้น เสียงที่ผมคุ้นเคย พร้อมๆ เสียงโวยวายด้วยความตกใจของพี่ต้น
“จะหยุดได้หรือยัง”

“มึงเป็นใคร เข้ามาส่วนนี้ได้ยังไง เฮ้ยๆ อึก”

ผมรู้สึกเพียงว่า ความอึดอัดที่จากการถูกทาบทับกำลังหายไป ร่างกายของผมก็เบาขึ้น ดูเหมือนกำลังจะลอยสูงขึ้น และเสียงที่ผมเปล่งออกมาก็ยังคงเป็นชื่อเขา
“อา...อาพฤษภ”
.
.
.
.
.
.
“อื้อ ร้อน”
สัมผัสที่แตะเข้าที่ร่างกายของผม ทำให้ผมสะดุ้งตัว ลืมตาตื่นขึ้นมา

“เป็นอย่างไรบ้าง รู้สึกอย่างไรบ้างพัฒน์”

“อา..อาพฤษภ นี่ผมฝันอยู่หรือเปล่า”

“ฝันอะไรล่ะ ถ้าไม่เรียกแล้วไปไม่ทัน ป่านนี้เราจะเป็นยังไงรู้หรือเปล่า”

“ผมขอโทษ ผมไม่น่าไว้ใจเขาเลย”

“มนุษย์นี่นะ เป็นสิ่งมีชีวิตที่รักแรงเกลียดแรง เราไปปฏิเสธเขา แต่เขาไม่ใส่ใจความรู้สึกของเรามันก็เป็นอย่างนั้นแหละ”

ผมสบสายตาเข้ากับอาพฤษภ และรู้สึกสะดุดกับคำพูดนั่น
“ใช่ครับ คนเราถ้ารักแล้ว บางครั้งมันก็ปักใจ ไม่เปลี่ยนอะไรง่ายๆ อึก”

“เป็นอะไรไปพัฒน์”

“ร่างกายผม มันร้อนไปหมด อือ ผมหายใจไม่ออก อาช่วยผมด้วย ช่วยผมที”
เสียงผมสั่นเครือ และเว้าวอน สายตาของผม ซึ่งตอนนี้มันพร่าไปหมด ก็กำลังส่งสายตาปรือๆ ไปที่เขา คำที่เอ่ยออกจากปาก มันไม่ใช่การสนทนาปกติที่ผมจะกล้าพูดกับอาพฤษภเลย
“อาพฤษภ ผมขอร้อง ช่วยผมด้วย ผมจะตายอยู่แล้ว มันร้อนไปหมด มันเจ็บไปหมด”

ผมไม่รู้ว่าตอนนี้ร่างกายของผมดิ้นพร่านขนาดไหน แต่มือของผมข้างหนึ่งกำลังเอื้อมลงไปกุมบริเวณแก่นกลางกายที่มันขยายขึ้น คับแน่นอยู่ใต้กางเกง ส่วนมืออีกข้าง ผมใช้มันสอดเข้าใต้ชายเสื้อ แล้วเอื้อมมาบีบจุกเล็กที่หน้าอกของตัวเอง
ผมรู้ว่าการกระทำทั้งหมดอยู่ใต้สายตาของคนที่ผมแอบชอบมาทั้งชีวิต ที่ตอนนี้ยังคงนั่งนิ่งอยู่ที่ขอบเตียง และมันคงเป็นการกระทำที่อีกฝ่ายไม่ถูกใจเท่าใดนัก แต่จะทำอย่างไรได้ในเมื่อตอนนี้ร่างกายของผม มันไม่เชื่อฟังคำสั่งสมองไปเสียแล้ว และไม่นานก็คงตกอยู่ภายใต้สัญชาติญาณตามแรงกระตุ้นของยาที่ถูกหลอกให้ดื่มเข้าไป
ผมใช้แรงเฮือกสุดท้ายยันร่างกายขึ้น ละมือทั้งสองข้างจากร่างกายตัวเอง และโถมร่างกายของตัวเองที่อยู่ภายใต้เสื้อผ้าหลุดลุ่ยเข้าหาอาพฤษภ บดเบียดร่างกายทุกส่วนเข้ากับร่างกายของเขาและเว้าวอนเขาอีกครั้ง พร้อมๆ กับหยดน้ำที่เริ่มเปียกชื้นในดวงตา ทำให้เสียงที่สั่นเครือเพราะไม่มีเรี่ยวแรง ยิ่งสั่นเครือเข้าไปอีก
“อา ช่วยผมด้วย อือ ผมขอร้อง นะ อึก”

“พัฒน์จะเสียใจที่ทำแบบนี้เมื่อมีสติ”

“ไม่มีวัน” ผมตะโกนกลับในทันที “ผมรักอา ผมรักอาได้ยินไหม รักอามาทั้งชีวิต อาช่วยผมนะ”

“อาแค่ดูพัฒน์ตามหน้าที่”

“หน้าที่อะไร เราไม่ได้เป็นอะไรกัน ไม่ได้เป็นญาติกัน ในชีวิตผมไม่มีใครแล้ว ก็มีแค่อาคอยดูแล”

“อาแค่มีสัญญาว่าต้องดูแลพัฒน์ให้ดีที่สุด พัฒน์ก็แค่ผูกผัน”

“ผมไม่สน ผมโตแล้ว คิดได้เองแล้ว รู้จักแยกแยะความรู้สึกว่าอะไรคือรัก อะไรคือผูกพัน ผมรักอา ได้ยินไหม ผมรักอา”

แรงที่ผมคิดว่าเหือดหายไปแล้ว ถูกผมเค้นออกมาอีกครั้ง เพื่อทั้งตะโกนบอกความรู้สึกที่ไม่เคยได้บอก และโถมตัวสุดแรงเอาริมฝีปากทาบทับริมฝีปากของเขา
ผมพยายามขบเม้มริมฝีปากของเขาให้ตอบสนอง แต่แรงที่มากกว่าทำให้เขาขืนกายถอยห่าง แม้ว่าแขนจะยังยอมยกขึ้นมาโอบกอดผมไว้เพื่อไม่ให้ร่างกายของผมเอนล้มไป
“พัฒน์จะเสียใจที่ทำแบบนี้นะ”

“ผมจะไม่เสียใจ ในชีวิตนี้ ผมจะไม่รักใครอีกแล้วนอกจากอา”

“อย่าพูดในสิ่งที่ทำไม่ได้ คำพูดนั้นมีพลังในการสัญญาผูกมัดนะรู้ไหม”

“งั้นก็ดี อึก งั้นผมจะพูดอีก ผมรักอาได้ยินไหม ผมรักอามาตลอด ถ้าคำพูดมันมีพลังผูกมัดอาได้ ก็ขอให้มันผูกมัดอาอยู่กับผมไปตลอดชีวิต”

“พัฒน์” อาพฤษภตะโกนดังขึ้นเมื่อจบคำ “อย่าล้อเล่นกับคำสัญญา”

“ผมไม่ได้ล้อเล่น เมื่อไรอาจะเชื่อว่าผมไม่ได้ล้อเล่น ผมโตแล้ว มองผมสิ ผมไม่ใช่เด็ก 10 ขวบที่อาต้องดูแลประคบประหงมอีกแล้ว รักผมเถอะนะครับ”

“ถ้าทำสัญญา อาจะต้องอยู่กับพัฒน์ไปตลอดชีวิตเลยนะ ไม่ใช่แค่พัฒน์โตเป็นผู้ใหญ่ แต่หมายถึงตลอดชีวิต ตลอดชีวิตจริงๆ”

“ผมสัญญา ผมจะอยู่กับอาไปตลอดชีวิต อาก็จะอยู่กับผมไปตลอดชีวิต ผมรักอานะ เราจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต กอดผมเถอะนะ ผมจะไม่ไหวแล้ว ร่างกายมันจะเหมือนจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ”
และเหมือนคำวิงวอนครั้งนี้ของผมจะเป็นผล ใบหน้าของอาเลื่อนขยับมาใกล้ใบหน้าของผม ริมฝีปากของอาก็ขยับเข้ามาหาริมฝีปากของผม ผมได้ยินอาพูดประโยคเดียว ก่อนที่สติสัมปชัญญะของผมเหมือนจะร่วงหล่น
“สัญญา”

ร่างกายที่ร้อนผ่าวของผมกำลังถูกไล้เลียจากริมฝีปากของคนที่ผมรัก ความรู้สึกอึดอัดในร่างกายเหมือนค่อยๆ จางหายไปตามการขยับเลื่อนของริมฝีปากนั้น อาพฤษภเลื่อนริมฝีปากไปทุกส่วนของร่างกายผม ตั้งแต่ใบหน้า ลำคอ ไม่เพียงแค่สัมผัสผ่าน แต่ขบเม้ม ซึ่งมันทั้งสร้างความเสียวซ่าน และความรู้สึกวาบไหวไปพร้อมๆ กัน
ความอ่อนแรงของร่างกายทำให้ผมไม่มีแม้แต่ปัญญาจะตอบสนองด้วยวาจา ได้แต่ครางเสียงอืออาไม่เป็นประโยค ทั้งๆ ที่ผมอยากจะบอกว่าผมดีใจ และรู้สึกดีเพียงใด มือที่อยากยกขึ้นโอบกอดเขาให้สมกับการรอคอยมาเนิ่นนาน ก็ทำได้เพียงวางแปะอยู่ข้างกายไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ดังใจ
และเหมือนอาพฤษภจะเข้าใจความอึกอัดในใจของผม เขาเอามือมาลูบหัวของผมแผ่วเบา และกดจมูกไปที่หน้าผาก พร้อมเอ่ยสิ่งที่ผมไม่คิดว่าจะมีโอกาสได้ยินในชีวิตนี้
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวอาจัดการเอง”
แล้วการจัดการเองของอาพฤษภ ก็เป็นสิ่งที่เกินคาดหมายของผมเหลือเกิน

ปากและลิ้นร้อนผ่าวของอากำลังเคลื่อนไหวไล่ลงไปที่แก่นกายไม่รักดีของผม แม้ผมส่งเสียงครางอืออา เพราะว่ารู้สึกกระดากอายในสิ่งที่อีกฝ่ายกำลังจะทำ ร่างกายก็พาลดิ้นไปมา
“อย่ากลัว อยู่นิ่งๆ ไม่เจ็บนะ อาจะทำเบาๆ”
เสียงทุ้มล่อหลอกของอาดังขึ้น เหมือนจะปลอบใจผมตอนทำแผลเมื่อสมัยเด็กๆ อย่างใดอย่างนั้น
ผมยิ้มขำ และนั้นก็ทำให้อายิ้มตอบก่อนที่ปากจะครอบครองเข้ากับบริเวณอ่อนไหวของผม
“อือ อาพฤษภ”

เขาไม่ตอบผมด้วยคำพูดอีกแล้ว แต่กำลังตอบผมด้วยการกระทำ เพราะทันทีที่ผมเรียกชื่อเขา ความแรงของการดูดและขบเม้มจะเพิ่มแรงขึ้น และนั่นก็ทำให้ผมต้องเรียกชื่อเขาซ้ำไปมา จึงกลายเป็นการดูดและขบที่เป็นจังหวะสลับหนักเบาไปโดยปริยาย
“ผม อา ผม อืม อาพฤษภ ผมจะไปแล้ว”

ตอนนี้เสียงผมเรียกอา ปนกับเสียงครางจนแยกไม่ออกแล้ว พร้อมๆ กับความรู้สึกวาบหวามที่มันพัดตีขึ้นจากส่วนล่างตามการปรนนิบัติดูแลจากอีกฝ่ายอย่างต่อเนื่อง จนในที่สุดพายุที่พักวนในช่องท้องของผมก็สลายตัวลงพร้อมๆ กับสายน้ำสีขุ่นที่พุ่งเข้าสู่โพลงปากของอาพฤษภ ซึ่งยังไม่ยอมละออกจากพื้นที่ใดๆ ของร่างกายผมเลย
ผมหายใจหอบ พอๆ กับที่รู้สึกหายใจสะดวกขึ้นมาก เมื่อความร้อนระลอกหนึ่งได้ถูกขจัดออกไป
“ดีขึ้นไหม”

“ครับ” ผมตอบรับได้เพียงเท่านั้น

“งั้นก็ดีแล้ว”

ผมชะงักกับคำพูดของอา จึงยันร่างขึ้นพร้อมส่งสายตาสั่นๆ และน้ำตาที่กำลังไหลออกมาหล่อเลี้ยง
เมื่อมองไปที่อีกฝ่ายที่ยังคร่อมร่างกายส่วนล่างของผมอยู่ ผมไม่เข้าใจว่าอาหมายความว่าอย่างไร หรือเขาต้องการจะหยุดแต่เพียงเท่านี้ แต่แล้วเขาก็เอ่ยดักขึ้น
“อย่าเพิ่งร้อง”

“อาไม่รักผมใช่ไหม”
เขาถอนหายใจออกมาเฮือกหนึ่ง นั่นทำให้ผมยิ่งใจร่วงหล่นไปที่อีก

“ฉันสัญญาแล้ว ว่าจะดูแลเธอ”
แล้วร่างกายของเขาก็ขยับขึ้นมาคร่อมทั้งร่างของผมไว้ พร้อมๆ กลับพลิกให้ผมคว่ำร่างลง ก่อนจะดันหมอนเข้ารองที่หน้าท้องผมเพื่อให้สะโพกสูงเด่นขึ้นกว่าส่วนอื่น
“ฉันก็จะดูแลเธอไปให้ถึงที่สุด ไม่ต้องกลัว”

สิ้นคำน้ำสัญญานั้น เขาก้มลงแนบใบหน้าเข้ากับบั้นท้ายของผม ลิ้นของเขาเริ่มไล้เลียเนื้อนิ่มตรงบริเวณเอวและสะโพก ก่อนที่จะรุกล้ำเข้าไปในพื้นที่ที่แอบซ่อนท่ามกลางรอยแยก
“อาพฤษภ อึก อย่า”
ผมรู้ว่าเขากำลังจะทำอะไร แต่เสียงร้องห้ามของผมกลับกลายเป็นสัญญาณเริ่มต้นรุกรานไปแทน ลิ้นของเขาไม่ได้รอคำอนุญาต พอๆ กับที่ไม่ใส่ใจเสียงห้ามปราม มันรุกล้ำเข้าไปในที่ที่ผมเองก็ไม่เคยสำรวจ สร้างความชุ่มชื้นหล่อลื่นด้วยน้ำลายประกอบกัน พร้อมๆ กันอาก็ส่งนิ้วเข้ามาในจังหวะที่ผมเองก็ยังไมได้ตั้งตัว จนผมถึงกับสะดุ้งและร้องออก
“อึก เจ็บ”

“เจ็บหรือ โอ๋นะ เดี๋ยวอาเป่าให้ ไม่เจ็บแล้วนะ”

แล้วการเป่าของเขาในบริเวณนั้นก็ทำให้แอบยิ้มขำขึ้นมา ในขณะที่ลมจากปากสัมผัสถูกส่งเข้าไปปลอบประโลมในซอกหลืบลึก และนิ้วของอาก็เริ่มขยับอีกครั้งพร้อมๆ กับการเพิ่มจำนวน
“อืม อึก อาครับ ผม ผม..อืม อาพฤษภ”
ผมเหมือนคนขาดความสามารถในการควบคุมการพูด ได้แต่ร้องอืออา และเรียกชื่อเขาสลับไปมา แล้วเขาก็ปลอบผมราวเด็กน้อยอีกครั้ง

“อย่าร้องนะ สัญญาว่าจะเจ็บนิดเดียว”
ความอบอุ่นจากคำพูดนั้นแผ่ซ่านเข้ามาในใจผม พร้อมๆ กับความเจ็บที่แล่นขึ้นมาจากส่วนอ่อนไหวโดยไม่ทันตั้งตัว
“อา อือ อาครับ”

เขาขยับและสอดร่างของตัวเองเข้ามาทีละน้อยๆ  ในขณะที่ผมก็ได้แต่ร้องเรียกผสมร้องคราง จนตัวเองก็ไม่อาจบอกได้ว่า เสียงนั้นตั้งใจเรียกชื่ออา หรือว่าเพียงเสียงครางตามความเสียวที่ก่อตัวขึ้น
อาขยับตัวเข้ามาจนสุดทาง แล้วก็ทาบทับร่างกายลงมาแนบสนิทกับร่างกายของผม และเริ่มค่อยๆ เคลื่อนตัวขยับเป็นจังหวะเข้าและออกจากร่างกายผม
มือข้างหนึ่งของเขาเอื้อมมาลูบผมเหมือนจะเป็นการปลอบโยนในการกระทำที่รุนแรงที่ดำเนินอยู่
แต่มืออีกข้างเขากลับเลื่อนมาวางที่หน้าอก และเอานิ้วคีบเข้าที่ตุ่มไตสีเชอรี่ที่นูนขึ้นมาน้อยๆ ให้แข็งเป็นไตมากขึ้นราวกับกำลังปลุกเร้า
ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกที่กำลังได้ถูกป้อนจากส่วนล่าง มือที่กำลังลูบไล้ และปากที่กำลังขยับมาป้อนจูบหวานๆ แต่มีลิ้นที่กำลังไล่ต้อนลิ้นในปากของผมอย่างระรานนั้น รวมแล้วควรเรียกว่าความรู้สึกอย่างไร
มันเสียวซ่าน มันดื่มด่ำ มันแสนหวาน และมีความเจ็บปวดเจือปน แต่ผมขอเรียกมันว่า “รัก”

อาพฤษภยังไม่หยุดขยับการเคลื่อนไหวเข้าออก แม้ว่าตอนนี้ร่างกายของผมกำลังดิ้นพล่านตอบสนอง ผมปลดปล่อยออกมาอีกครั้งโดยที่ไม่ได้ถูกสัมผัส ส่วนช่องทางก็กำลังบีบรัดตัวตนของเขาราวหวงแหนตัวตนของเขา จนกระทั่งผมได้ยินเสียงครางยาวๆ ขึ้น และการขยับขับเคลื่อนที่กำลังเชื่องช้าลง และเน้นย้ำลงอีกไม่กี่ครั้ง การรุกรานเกี่ยวรัดของร่างก็ได้หยุดลง พร้อมกับความเปียกชื้นที่ถูกดึงออกมาราดรดบริเวณต้นขา
มือของอาพฤษภยังคงลูบอยู่ที่ศีรษะของผม และเสียงทุ้มที่เอ่ยขึ้นเบาๆ ราวกำลังกล่อมผมนอน
“พัฒน์นอนเถอะ เดี๋ยวอาจัดการเอง”
.
.
.
.
.
.
.
.



ออฟไลน์ plusoneproject

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
“ข้าต้องขอโทษจริงๆ ที่รักษาสัญญาไว้ไม่ได้จนถึงปลายทาง”

“ไม่ใช่ความผิดของท่านหรอก เพราะเจ้าพัฒน์มันดื้อเองต่างหาก”

เสียงสนทนาที่ดังขึ้นไม่ไกล ปลุกให้ผมตื่นขึ้น และเสียงที่คุ้นเคยเหล่านั้น ทำให้ผมพยายามลืมตาขึ้นมอง

นั่นพ่อ เหมือนผมจะเห็นพ่อ แต่เดี๋ยวนะ พ่อเสียไปตั้งนานแล้วไม่ใช่หรือ แล้วผมเห็นพ่อได้อย่างไร และนั่นทำให้ผมอดที่จะตกใจจนสะดุ้งตัว พร้อมๆ กับตะโกนเรียกอีกฝ่ายไมได้
“พ่อ”

“ว่าไง เจ้าพัฒน์”

“ทำไมพ่อมาอยู่ที่นี่ได้”

“เอ้า นี่บ้านพ่อ ทำไมพ่อจะอยู่ไม่ได้”

“เดี๋ยวนะ ก็พ่อตายไปแล้ว ตายไปตั้งหลายปีแล้วด้วย”

“ก็เพราะห่วงพัฒน์นั่นล่ะ พ่อก็เลยไม่ได้ไปไหนเสียที รอพักอยู่ที่สวรรค์มาหลายปีคอยส่องลูกนั่นล่ะ”

“แล้วพ่อมานี่ได้ยังไง ตั้งนานทำไมไม่เคยมาหา”

“เดี๋ยวๆ ใจเย็นๆ ลูก คือไม่ตกใจหน่อยหรือที่พ่อมาให้เห็นขนาดนี้”

“จะตกใจทำไมครับ พ่อก็คือพ่อ หรือพ่อจะมาหลอกผมหรือไง”

“ฮะๆๆ เจ้าลูกคนนี้ ให้มันได้อย่างนี้สิ”

“แล้วสรุป พ่อมาได้ไง”
พ่อไม่ได้ตอบคำถามผม และเป็นอาพฤษภที่นั่งอยู่ข้างๆ บนเตียงเป็นคนตอบแทน

“ก็เพราะเจ้าทำลายสัญญาที่พ่อเจ้าทำก่อนเวลาที่สมควรน่ะสิ”

“ทำไมอาเห็นพ่อด้วยล่ะ แล้วอาไม่กลัวพ่อหรือ”

“ข้าจะกลัวทำไม ในเมื่อข้าก็ไม่ต่างจากพ่อเจ้า”

“หมายความว่ายังไงครับอา” ผมหันไปมองหน้าอาพฤษภ สลับกับร่างของพ่อที่กำลังยืนอมยิ้มอยู่ ก่อนที่พ่อจะเอ่ยปากออกมา
“พ่อเคยขอสัญญาให้ท่านพฤษภช่วยดูแลลูกแทนตอนที่พ่อใกล้จะตาย ตอนที่ดวงวิญญาณกำลังจะหลุดลอย จิตที่มีนิวรณ์ ก็เลยมีพลังสื่อสารกับพ่อซื้อของลูก ท่านพฤษภเป็นพ่อซื้อของลูก ดูท่านให้ดีๆ สิ”

ผมหันไปจ้องหน้าอาพฤษภอีกครั้ง และในแวบหนึ่งนั้น ผมเห็นใบหน้าของวัวซ้อนทับกับใบหน้าของอา
“อาเป็น...”

“ใช่ ชื่อข้า ก็บอกขนาดนี้แล้วว่าข้าเป็นอะไร เพียงเจ้าไม่สังเกต”

“ผมนึกว่า เพราะอาเกิดเดือนพฤษภา เลยชื่อนี้”

“นั่นก็ไม่ผิด มนุษย์เอารูปร่างของข้ามาใช้ขนาดนามดวงดาว และลัคนาราศีนั้น พฤษภ จึงกลายมาเป็นชื่อของเดือนและดวงดาวประจำลัคนานั้น ส่วนหน้าที่ข้าก็คือดูแลผู้ที่เกิดวันศุกร์เช่นเจ้า ว่าอย่างไร ตอนนี้เจ้ายังอยากทำสัญญากับเรา ให้อยู่ด้วยกันตลอดชีวิตหรือไม่”

“อาอย่ามาดูถูกผม อย่ามาถามลองใจ ผมไม่ได้รักอาเพราะรูปร่าง และรักอาด้วยจิตใจ ผมบอกแล้วว่า ผมโตพอที่จะแยกแยะแล้ว”

“งั้นพ่อก็ไม่ต้องอยู่เป็นห่วงลูกแล้วละนะ โตแล้วก็อย่าดื้อให้มันมากนักล่ะ” พ่อพูดเพียงเท่านั้น แล้วร่างของพ่อก็เลือนหายไป

“พ่อ”

“พ่อเจ้าไปเกิดแล้ว เขาติดนิวรณ์เพราะเจ้าอยู่หลายปี สัญญากับข้าได้จบลงแล้ว เขาจึงเข้าสู่วัฏอีกครั้ง”

“แล้วอาจะหายไปด้วยไหมครับ”

“ไม่ เช่นที่บอก คำพูดนั้นมีอำนาจผูกมัด เมื่อเจ้าเอ่ยปาก สัญญาที่ทำกับเจ้านั้นจะอยู่ตราบชั่วอายุขัยของเจ้า ถึงจะเสียใจตอนนี้ก็ไม่ได้แล้วรู้หรือไม่”

สิ้นคำยืนยันของอาพฤษภ ผมยิ้มออกมา และโถมทั้งร่างเข้าสู่อ้อมกอดของอีกฝ่าย
“ผมรักอา รักมาตั้งแต่แรก รักมาตั้งแต่ได้รู้จัก แล้วทำไมผมต้องเสียใจด้วยละครับ ถ้าคำพูดนั้นมีอำนาจผูกมัด งั้นผมก็ขอผูกมัดให้อาอยู่กับผมไปตลอดชีวิต อย่าทิ้งผมไป สัญญาสิ”

แล้วในที่สุด ผมก็ได้เห็นการคลี่ยิ้มของคนที่ผมรักเต็มสายตา พร้อมการตอบรับสัญญาระหว่างเรา
“ข้าสัญญา”
.
.
.
.
เอาวันศุกร์ตามคำเรียกร้องมาเสิร์ฟค่ะ คนวันศุกร์ ก็จะดื้อๆ หน่อย แต่รักใครละรักมั่นน้า แหะๆ เพราะคนเขียนก็เกิดวันศุกร์ ขออวยนิดนึง พ่อซื้อวันนี้ก็จะมีศีรษะเป็นโคนะคะ เนื่องจากลองเล่าแบบนี้ คุณพ่อซื้อก็เลยต้องมีชื่อเรียกในบทสนทนา แต่จริงๆ แม่ซื้อวันนี้ไม่ได้ชื่อนี้นะคะ ^^

ตอนนี้คิด แท็กให้เรื่องสั้นในซีรีย์นี้ได้แล้ว คือ #FGFseries
ซึ่ง FGF นั้นมาจาก Fairy Godfather หรือพ่อซื้อนั่นเอง ก็พ่อซื้ออะเนาะ (ฮา)

ขอบคุณมากนะคะที่แวะเข้ามาอ่าน ถ้าไงไปทักทายกันได้ที่ทวิตเตอร์ >>  https://twitter.com/PlusOneNovel  ได้เสมอนะคะ คนเขียนเหงา T.T
ถ้าชอบ ไม่ชอบอย่างไร ฝากคอมเม้นด้วยนะคะ


**********************
edit 31/10/62 สนใจเรื่องสั้นในซีรีย์เดียวกันนี้ จิ้มจากสารบัญนี้ได้เลยค่ะ อ่านแยกก็ได้ อ่านตามลำดับก็ดีน้า

[#FGFseries] #1 กลับบ้าน

[#FGFseries] #2 เหงา

[#FGFseries] #3 สัญญา

[#FGFseries] #4 พันธะ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 31-10-2019 23:29:29 โดย plusoneproject »

ออฟไลน์ ืืnanana21

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 116
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
โอ้ยยยย ชอบมากๆๆๆๆค่ะ
คุณอากร๊าวใจเหลือเกิน
รออีก 4 วันนะคะ รอวันเสาร์ของเค้าด้วย

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3333
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1

ออฟไลน์ NormalVee

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 129
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0

ออฟไลน์ Petit.K

  • Petit parapluie
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 840
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-0
 :hao7: น่ารักเหมือนเดิมเลยค่าาา พ่อวื้อแต่ละวันคาแรคเตอร์ต่างกีนจริงๆ ชอบๆ

ออฟไลน์ Ginny Jinny

  • ความเป็นจริงมันวุ่นวาย ก็ขอให้ใจมันสบายๆในความฝัน
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-4
พ่อซื้อแต่ะคนชอบๆ

ออฟไลน์ Quatree

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 279
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-1

ออฟไลน์ Jiraapp

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 383
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
แหมคุณอาคะ :hao7:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Fufufeel

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 138
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
ลุ้นเลยว่าพระเอกเป็นอะไร แต่งสนุกมากเลยค่ะ ชอบมากๆเลย :pig4: :pig4:

ออฟไลน์ totorobabii

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 66
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
คุณอาฟีลแด๊ดดี้มั่กๆ ชอบบบบบ
รอเรื่องใหม่อยู่นะคะะ :hao7:

ออฟไลน์ KKIMKIMMY

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 40
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
พ่อซื้อเซตนี้คือแซ่บทุดคน

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด