[เรื่องสั้น] Aloha at midnight [END]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] Aloha at midnight [END]  (อ่าน 1467 ครั้ง)

ออฟไลน์ Ninnin

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 40
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
[เรื่องสั้น] Aloha at midnight [END]
« เมื่อ23-04-2019 11:55:42 »

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************


Aloha at midnight



    "โดดเรียนอีกแล้วนะมึง" เจ้าของสรรพนามมึงพิมพ์ตอบยุกยิก

    "กูไปไม่ไหว" ขนาดจะขยับเปลี่ยนท่านอนยังทำหน้าเหยเก ร่ายกายขาวโพลนเปลือยเปล่า มีรอยมือรอยฟันประปรายโดยเฉพาะแผ่นอกเรียบแบนที่มียอดอกสีชมพูชูชัน

   "อีกแล้ว?" เขาจิ๊ปากอย่างขัดใจ รู้สึกว่าเพื่อนถามเยอะจนเริ่มน่ารำคาญ

   "ก็เหมือนเดิมอะ เอากันยันเช้า" พิมพ์ ๆ ตอบให้จบจะได้เลิกถามมาก แล้วรีบกดออกจากแอปพลิเคชั่นสีเขียว เป้าหมายคือยูทูปเพราะอยากนอนหลับตาฟังเพลงเฉย ๆ รู้สึกเบื่อหน่ายและไร้จุดหมายเช่นทุกวัน

   "เจ็บมากมั้ย" อยากจะตะโกนถามอีกฝ่ายว่ามึงไม่เรียนหรือไง ถึงว่างมาไลน์หาคนอื่นแบบนี้ ว่าจะไม่ตอบแล้วแต่สุดท้ายก็กดอ่านจนได้

   "เจ็บ แต่เขาดีมาก หล่อแล้วก็เอาเก่งสุด"

   ไม่มีคำถามใหม่ปรากฏบนหน้าจอ หลังจากรอประมาณ 1 นาที ก็กดกลับไปฟังเพลงต่อ เลือกเพลงเดิม วางโทรศัพท์ไว้ข้างตัวบนฟูกยับย่นที่ผ่านสมรภูมิอันดุเดือนมาทั้งคืน

   เด็กหนุ่มนอนคว่ำหน้าเหยียดแขนขาสุดความยาว ทั้งเนื้อทั้งตัวไม่มีเสื้อผ้าสักชิ้นติดกาย แต่ยังมีความอายตัวเองอยู่บ้างก็เลยคว้าผ้าห่มมาคลุม ๆ พอเป็นพิธี

   นาฬิกาบนผนังบอกเวลา 11.25 น. ใครบางคนบนเตียงนอนค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความลำบาก เขานิ่วหน้าด้วยความเจ็บแต่ถึงอย่างนั้นก็ต้องบอกว่าเจ็บน้อยลงเพราะกินยาแก้ปวดสองเม็ดก่อนนอน ทันทีที่ลืมตาตื่นก็ควานหาโทรศัพท์มาเช็คอาจจะมีคนมาติดต่อธุรกิจที่ทำอยู่ เรียกให้สวยหรูไปอย่างนั้นแหละ ความจริงคือรับจ๊อบขายตัว

   "บ่ายมาเรียนมั้ยวะ" อ่า นึกเสียดายนิดหน่อยที่ไม่ใช่ลูกค้า แต่เป็นเพื่อนสนิทคนเดียวที่ไลน์มาหาเช้าเย็น ก็คนเดียวกับเมื่อเช้านั่นแหละ

   "คิดว่าจะไป เก็บโควต้าไว้หน่อย"

   "เออ เจอกันที่คณะหรือโรงอาหาร"

   "กว่ากูจะถึงมึงคงกินเสร็จแล้ว เจอที่คณะง่ายดี"

   "มึงจะกินก่อนเรียนมั้ย ตอบให้ตรง"

   "นี่พ่อหรือเพื่อนวะ"
   
   "อย่าลีลา"

   "กินก่อน สั่งกะเพราหมูสับให้กูด้วย"

   "ก็แค่นี้ เจอกัน"

   คนที่เพิ่งฝากเพื่อนซื้อข้าวกัดฟันคว้าผ้าขนหนูรีบเดินเข้าห้องน้ำ ยืนใต้ฝักบัวปล่อยให้น้ำไหลลงหัวจนถึงปลายเท้า ก้มมองร่างกายตัวเองได้ความรู้สึกหลากหลาย ที่เด่นชัดที่สุดคงจะเป็นความไร้ค่าที่เกาะกินใจมาเนิ่นนาน ความเย็นจากสายน้ำช่วยขจัดความคิดฟุ้งซ่านออกไปได้บ้าง ใช้เวลาไม่นานก็มานั่งเป่าผมหน้ากระจก เพราะผมซอยสั้นแบบผู้ชายทั่วไปทำให้ไม่เปลืองเวลามากนัก เขาไม่ลืมทาครีมกัดแดดเพราะไม่อยากหน้าไหม้ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวอดต่อรองค่าตัว อีกอย่างแดดประเทศไทยนับวันยิ่งร้อนเหมือนซ้อมตกนรก

   นาฬิกาข้อมือบอกเวลา 12.20 น. เด็กหนุ่มตัวสูง ตาคมสวย ผิวขาวอย่างลูกครึ่งไทย-จีน ในชุดนักศึกษาของมหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่งกำลังยกขาคล่อมมอเตอร์ไซต์รับจ้างหน้าประตูมหาวิทยาลัยฝั่งที่ใกล้หอพักที่สุด ใครบางคนแอบนิ่วหน้าด้วยความเจ็บที่ช่วงล่าง

   "ไปโรงอาหารคณะวิทย์ครับ" เพราะตั้งแต่เช้ามายังไม่มีอะไรตกถึงท้องนอกจากกล้วยหอมจากร้านสะดวกซื้อที่มักมีไว้ติดห้องกันตาย

   ถึงจะเจ็บก้นไปบ้างแต่ทุกอย่างก็ผ่านไปด้วยดีเพราะตอนนี้เขาพาตัวเองมายืนหน้าโรงอาหารเรียบร้อย ผู้คนหนาแน่นพอสมควรตามช่วงเวลา เห็นเพื่อนนั่งคนเดียวอยู่ที่โต๊ะตัวยาว รอบ ๆ มีหลายสายตาแอบชำเลืองมอง ถ้าเดาไม่ผิดเขาคิดว่าผู้หญิงที่เดินคอตกกลับโต๊ะ มีกลุ่มเพื่อนตบไหล่ให้กำลังใจน่าจะเพิ่งถูก นายพชรพล. จึงเจริญโภคทรัพย์ ปฏิเสธแน่นอน

   "หน้าลอยมาเลย" คือคำทักทายจากเพื่อนสนิท หมอนี่ทำสีหน้าปกติแม้จะเพิ่งหักอกคนอื่นไปหมาด ๆ

   "เหี้ย จริงเหรอ" คนถูกทักยกมือจับหน้าอัตโนมัติ ทำหน้าตกใจสุดขีดจนฝ่ายช่างอำหลุดหัวเราะ

   "นิสัยไม่ดี กูเกือบวิ่งไปดูกระจกในห้องน้ำละเนี่ย"

   "มึงขาวขนาดนี้มันจะลอยได้ไง นั่ง ๆ ข้าวน่าจะยังร้อนอยู่ เพิ่งได้ตะกี้เลย" คนพูดว่ายาวพลางดันจานข้าวให้คนมาใหม่

   "มึงซื้อเป๊บซี่ให้ด้วยเหรอ" หลังจากกลืนข้าวคำแรกลงคอถึงเพิ่งเห็นว่าข้างตัวมีน้ำอัดลม 1 ขวด กับน้ำแข็งเปล่า 1 แก้ว

   "62 บาท อย่าลืมจ่าย" แสร้งทำเป็นทวงเงินเพราะไม่รู้จะพูดอะไรต่อ เขามักจะประหม่าเมื่อต้องมองหน้าอีกฝ่ายตรง ๆนัยน์ตาสีดำสนิทจึงเสมองอย่างอื่นแทน

   "เอ้า ไม่ต้องทอน" มือเรียวยื่นเงินพอดีกับราคาให้เพื่อน เจ้าตัวยิ่มเผล่ได้อย่างน่ารักน่าชังจนใครอีกคนเกือบเสียอาการ

   "มึงไม่กินเหรอปอนด์"

   "เพิ่งกินข้าวมาตอนเกือบสิบโมง ยังอิ่มอยู่เลย"

   "เมื่อเช้าอาจารย์เช็คชื่อมั้ย"

   "ไม่อะ"

   "โชคดีจริงอะไรจริง"

   "กิน ๆ เข้า จะบ่ายแล้ว"

......................................................

   "มึงไปไหนต่อปะ" คนที่นั่งเหม่อสะดุ้ง

   "ไม่อะ อยากกลับห้องนอน" เขาตอบตามจริง รู้สึกเหนื่อยแล้วก็หนักตัวแปลก ๆ

   "วันนี้ต้องทำงานมั้ย" คนถูกถามหันมองเสี้ยวหน้าของเพื่อนสนิท อีกฝ่ายไม่ได้มองมา ตาคู่คมคู่นั้นทอดมองเบื้องหน้า เป็นวิวถนนที่มีรถสวนไปมา จักรยานบ้าง รถยนต์บ้าง ฝั่งตรงข้ามคือตึกคณะวิทยาศาสตร์ที่ชั้นล่างสุดเป็นโรงอาหารติดเครื่องปรับอากาศที่เขาใช้ฝากท้องเป็นประจำ เพราะโรงอาหารคณะตัวเองไม่ติดแอร์

   "งานอะไรอะ รายงานที่ต้องส่งเดือนหน้าอะเหรอ" ว่ายิ้ม ๆ แม้จะรู้ว่าเพื่อนถามอะไรก็ตาม

   "เดี๋ยวนี้หัดกวนนะ" มือใหญ่ยกขึ้นมายีผมคนตัวเล็กกว่า หัวใจเต้นกระหน่ำเพราะนาน ๆ ครั้งเขาจะกล้าถึงเนื้อถึงตัวกับอีกฝ่าย

   "จะกลับไปนอน ใครจะบ้ารับถี่ขนาดนั้นล่ะ"

   ความเงียบเกิดขึ้นชั่วขณะ คนช่างถามไม่ได้ถามอะไรต่อ ปล่อยให้เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ จากที่มองตรงไปข้างหน้าเปลี่ยนเป็นเหลียวมองคนข้างกาย เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยเรียกชื่อเพื่อนสนิทอย่างอ่อนโอน

   "กีร์ต้า"

   "หือ" เจ้าของชื่อหันมองคนที่มองอยู่ก่อน กีร์ต้าเลิกคิ้วเป็นเชิงถามว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรต่อ

   "อยากเลิกทำมั้ย"  ไม่ต้องขยายความก็พอรู้ว่าคุยเรื่องอะไรกันอยู่

   "เลิกทำไมอะ สนุกดี ได้เงินด้วย"

   แล้วเขาก็ไม่กล้าถามอะไรต่ออีก ความเงียบโรยตัวโอบล้อมคน 2 คน บรรยากาศอึมคลึมคล้ายจะหายใจลำบาก แต่เป็นอย่างนั้นได้ไม่นานก็มีคนมาใหม่เข้ามาทำลายความเงียบ

   "พี่ปอนด์ พี่กีร์ต้า สวัสดีค่ะ"

   "มายังไงเรา" ปอนด์เอ่ยทักน้องรหัสปี 1 ที่เคยเห็นหน้ากันบ้าง หลัก ๆ จะเป็นวันกินเลี้ยงสายที่จะเจอกันนานหน่อย แล้วก็ที่หอพักเพราะบังเอิญเลือกอยู่ที่เดียวกัน

   "แวะมาร้านถ่ายเอกสารค่ะ ร้านอื่นคิวเยอะเลยลองมาที่นี่ดูค่ะ" เธอตอบฉะฉาน พร้อมโชว์ชีทเรียนของปี 1 ให้ดู

   "เรียนหนักมั้ยเรา"

   "ก็เรื่อย ๆ ค่ะ" เธอตอบเขาแต่สายตาแอบชำเลืองมองคนที่นั่งข้างพี่รหัส

   "น้องรู้จักพี่ด้วยเหรอครับ" กีร์ต้าที่มั่นใจว่าถูกมองแล้วก็มั่นใจด้วยว่าไม่เคยรู้จักอีกฝ่ายแน่นอนถามด้วยท่าทางสบาย ๆ

   "อ๋อ รู้จักค่ะ ก็พี่เป็นเพื่อนพี่ปอนด์นี่คะ"

   "ครับ" กีร์ต้ารับคำ แต่ในใจเต็มไปด้วยความคลางแคลงสงสัย เพราะมั่นใจว่าไม่รู้จักแน่นอน เขาไม่เคยเข้าร่วมกิจกรรมรับน้อง ไม่เคยเจอน้องคนนี้พร้อมเพื่อนสนิท

   "สงสัยอะไร หืม" คนถูกถามหันมองเพื่อน กำลังจะอ้าปากตอบว่าไม่มีอะไรก็ถูกตัดหน้าด้วยเสียงหวานใสของใครอีกคนเสียก่อน

   "คืนนี้หนูขอโทรหาพี่ปอนด์ได้มั้ยคะ พอดีมีเรื่องเรียนจะปรึกษาค่ะ"

   "เอ่อ ครับ"

   คนมาใหม่กลับไปแล้ว กีร์ต้ามองตามเจ้าของพวงหางม้าที่สะบัดไปมาตามจังหวะก้าวเดินห่างออกไปทีละน้อย ยอมรับว่ายังสงสัยแต่เดี๋ยวอีกสักพักก็คงลืม เพราะไม่เคยใส่ใจอะไรนาน

   "ทำไมน้องไม่โทรหาปี 2 นะ"

   "ถามโง่ ๆ ก็เขาอยากจีบมึงไง"

   "พูดเป็นเล่น น้องยังเด็ก"

   "ตอนปี 1 มึงเป็นเดือนคณะ ลืมเหรอ"

   "นี่ชีทคาบเมื่อเช้าที่มึงโดด" มือหนายื่นเอกสารประกอบการเรียน 2 ชุด ให้เพื่อน เป็นของเขา 1 ชุด ที่มีรอยไฮไลท์กับเขียนสรุปส่วนสำคัญทุกหน้า อีกชุดเป็นชีทเปล่าสำหรับคนขาดเรียน

   "ขอบคุณมากนะ" กีร์ต้ารับเอกสารจากมือเพื่อนสอดลงเป้ใบเล็ก นั่งคุยสัพเพเหระกันอีกเดี๋ยวต่างฝ่ายก็แยกย้าย

......................................................

   
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ Ninnin

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 40
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: [เรื่องสั้น] Aloha at midnight
«ตอบ #1 เมื่อ23-04-2019 11:56:31 »

ท้องฟ้าเวลากลางคืนเป็นสีดำสนิท มองไม่เห็นดาวสักดวงไม่เหมือนตอนอยู่บ้านสวนที่เชียงใหม่ ไฟสีส้มสว่างวาบ มือหนายกป้องกันลมพัด ขณะที่ปลายมวนบุหรี่กำลังถูกจุด ไม่นานควันสีเทาก็พวยพุ่งเป็นเกลียวตัดกับสีทะมึนของท้องฟ้า ปอนด์ไม่ใช่คนสูบบุหรี่จัด เขาจะใช้มันก็ต่อเมื่อมีเรื่องให้คิดเท่านั้น
   เมื่อสักครู่เขาเพิ่งวางสายจากการสนทนาสั้น ๆ กับน้องรหัส เธอบอกเสียงเครียดถึงสิ่งที่รับรู้มาเกี่ยวกับเพื่อนสนิทของเขา กำชับนักหนาว่าเป็นห่วงพี่รหัสกลัวจะตกเป็นขี้ปากใครต่อใครหากยังคบกับเพื่อนที่ขายตัวแลกเงิน เขาดุและตักเตือน พูดชัดเจนว่าสิ่งที่เธอรู้มาไม่เป็นความจริงทั้งที่รู้เต็มอก กำชับว่าห้ามนำเรื่องนี้ไปพูดที่ไหนเพราะจะทำให้คนถูกพูดถึงได้รับความเสียหายร้ายแรงและเธอเองจะเดือดร้อน ไม่รู้ว่าเผลอทำเสียงเข้มมากเกินไปหรือเปล่า เนื่องจากปลายสายร้องไห้สะอื้น
......................................................

   ใกล้ถึงฤดูกาลสอบมิดเทอม นิสิตส่วนใหญ่เริ่มเตรียมตัวอ่านหนังสือ จะมีก็แค่ส่วนน้อยที่ยังทำตัวเลื่อนลอยเรียนแค่พอผ่านไม่สนใจอะไรจริงจัง หนึ่งในนั้นคือนาย กชกร หรือกีร์ต้าผู้รับจ๊อบอาชีพเสริมคือขายตัว และตอนนี้เจ้าตัวก็กำลังปฏิบัติงานอย่างเต็มความสามารถ

   ร่างสมส่วนบิดเร่า ๆ ตามแรงอารมณ์ที่พุ่งสูง ยอดอกสีชมพูอ่อนชูอันถูกขบกัดด้วยฟันคมของคนที่คล่อมบนร่าง อีกข้างที่ว่างก็ถูกนิ้วหัวแม่มือสากบดขยี้ตามแรงอารมณ์ ปลายเท้าและสองมือจิกผ้าปูที่นอนแทบขาดวิ่น แอ่นอกรับโพรงปากร้อนที่ดูดดึงยอดอกอย่างลืมอาย

   "อ๊ะ..อื้อ"

   สองมือเรียวขยุ้มบนกลุ่มผมสีเข้มของผู้ชายตัวใหญ่ ช่องทางด้านหลังถูกสอดใส่ด้วยสามนิ้วเพื่อเปิดทาง เขาขยับนิ้วเข้าออกเนิบนาบเป็นจังหวะ ร่างขาวบางโอบรัดแน่นจนใครอีกคนเริ่มทนไม่ไหว

   "อึก..อื้ออ"

   รู้สึกจุกจนเจ็บเมื่อความใหญ่โตสอดแทรกเข้ามาในตัวแทนนิ้วมือโดยไม่บอกกล่าว แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังรู้สึกว่ายังไม่พอ

   "อื้อ แรงอีก..อึก" สิ้นคำขออีกฝ่ายก็จัดให้ถึงใจเหลือเกิน ร่างของกชกรสะเทือนตามแรงที่อีกฝ่ายกระแทกใส่ ความเสียวซ่านแล่นไปทั่วร่างจนอยากกรีดร้องสุดเสียง แต่ที่ทำได้มีแค่คว้าเสื้อที่ถูกถอดกองไว้ส่ง ๆ มาอุดปาก

   ชั่ววินาทีที่หลับตาภาพความรุนแรงในครอบครัวฉายชัดในความทรงจำ สามีใหม่ของมารดาเป็นคนใจดี คือคำยกยอจากคนทั่วไป แต่เบื้องหลังกลับเลวระยำเกินมนุษย์ น้ำตาไหลอาบแก้มด้วยความขมขื่น น่าแปลกที่คนข้างบนไม่สังเกตเห็นหรือไม่ก็เห็นแต่ไม่จำเป็นต้องใส่ใจ

   "อ้าขากว้าง ๆ" คนถูกสั่งทำตามอย่างว่าง่าย แต่คงไม่ทันใจอีกฝ่ายเพราะเขาจับเอาท่อนขาเรียวสวยไปพาดบ่าแทน อึดใจเดียวทั้งร่างบอบบางก็ไหวเอน รองรับแรงกระแทกกระทั้นที่ใส่มาไม่หยุด ขาเตียงลั่นเอี๊ยดอ๊าดแข่งกับเสียงครางสุขสมของผู้ชายตัวใหญ่กว่า ภาพฝันร้ายในความทรงจำกระจัดกระจายหายไป ถูกแทนที่ด้วยความต้องการที่พุ่งสูง 

   "โทรตั้งหลายสาย เป็นอะไรหรือเปล่า"

   นัยน์ตากลมสวยเหลือบมองคนที่นอนหลับอยู่ข้างกาย ไม่เหลือแรงลุกเดินไปคุยไกล ๆ จึงใช้วิธีป้องปากพูดเบา ๆ แทน

   "เข้าห้องน้ำอยู่ มีอะไร" ก็ไม่รู้ว่าจะต้องโกหกทำไม รู้แค่ว่าไม่อยากบอกออกไปว่ากำลังถูกเอา

   "พรุ่งนี้จะชวนไปกินมื้อเย็นที่ร้านอาหารเปิดใหม่ ของลูกพี่ลูกน้องกูเอง "

   "เหรอ เอาสิ"

   รอยยิ้มอ่อนจากแต้มบนใบหน้าหล่อคมของคนปลายสาย ปอนด์กำลังจะนัดแนะเวลาแต่ไม่ได้พูดออกไปเพราะมีเสียงแทรกเข้ามาเสียก่อน

   "อย่าเพิ่งกวน คุยโทรศัพท์อยู่ อ๊ะ"

   "ทำอีกรอบนึง"

   สิ้นคำขอนั้นเขาก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยครางกระเส่า

   "อื้อ ใส่ถุงก่อน อื้ออ เดี๋ยวสิ"

   "นอนคว่ำให้หน่อย"

   "อื้อ..อึก"

   คนหัวใจสลายวางโทรศัพท์ไว้บนเตียงนอน คว้าบุหรี่กับไฟแช็กเดินออกไปนอกระเบียง นัยน์ตาแดงก่ำเหม่อมองไปแสนไกล

. ......................................................


   กีร์ต้านั่งเอนหลังพิงหัวเตียง เหงื่อไคลไหลซึมตามไรผม เขาเพิ่งกลับจากมหาวิทยาลัย แม้เมื่อคืนจะหนักไปบ้างแต่ก็ไม่คิดจะทิ้งการเรียนขนาดนั้น อีกนิดเดียวก็จะเรียนจบแล้ว

   มือเรียวยกรีโมตกดลดอุณหภูมิเครื่องปรับอากาศ เพราะอากาศร้อนทำให้ปวดศีรษะเป็นประจำ เขาวางรีโมตแล้วเปลี่ยนเป็นล้วงโทรศัพท์ในเป้ขึ้นมากดเล่น เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ไม่เจอเพื่อนสนิทในคณะ คิดไว้ว่าจะโทรไปหาเรื่องนัดกินข้าวแต่พอเห็นข้อความในแอปพลิเคชั่นไลน์ก็เปลี่ยนใจไม่โทร

   "เดี๋ยวทุ่มนึงไปรับที่หอนะ"

   เพื่อนตัวเล็กกว่าของปอนด์ไม่ได้พิมพ์ตอบกลับไป เจ้าตัวทำเพียงส่งสติ๊กเกอร์ที่มีคำว่าโอเคส่งไปแทน ร่างบางสมส่วนเอนราบนอนบนฟูกนุ่ม นัยน์ตาว่างเปล่ามองเพดานสีขาวโพลน ภาพความน่าอดสูสมัยวัยเยาว์ย้อนกลับมาทำร้ายเหมือนเช่นทุกครั้งที่ต้องอยู่คนเดียว

......................................................


   "เป็นอะไร หน้าเครียด ๆ นะ"

   "สนใจด้วยเหรอ"

   "มึงเป็นอะไร ถามเหมือนเป็นผัวไปได้" มือหนากำพวงมาลัยรถแน่นระงับอารมณ์ อยากจะพูดให้อีกฝ่ายเจ็บแสบเสียบ้าง แต่น่าเสียดายที่ นายพชรพล ไม่เคยทำแบบนั้นเลยสักหนเดียว อย่างมากก็แค่...

   "คนเมื่อคืนเป็นยังไงบ้าง เอากันถึงเช้าเลยมั้ย"

   "ไม่ถึงขนาดนั้น น่าจะอายุน้อยกว่ากู เอ้อ ร้านที่จะไปมีอะไรกินมั่งอะ หิวไส้จะขาด" เหมือนพูดกับลมฟ้าอากาศเพราะคู่สนทนาไม่ตอบอะไรเลย ทั้งรถเงียบกริบจนได้ยินเสียงหายใจ

   หลังจากฝ่ารถติดมาพักใหญ่ก็ถึงจุดหมายเสียที สองคนลงจากรถ เดินเข้าร้านขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่ ตกแต่งสไตล์ทันสมัย เน้นพื้นที่สีเขียวทั่วบริเวณ มีคนมาก่อนบ้างประปราย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นคนรู้จักของเจ้าของกิจการและเพื่อน ๆ กันทั้งนั้น จุดประสงค์คือต้องการประชาสัมพันธ์และฉลองเปิดร้านไปในตัว

   บรรยากาศในร้านเป็นไปด้วยความครื้นเครง ทุกคนมีความสุขกับอาหารจานอร่อยและวงดนตรีสดฝีมือเยี่ยม

   "สุดยอดเลย ร้องเพราะมาก" คนข้างตัวไม่ได้ตอบอะไร ความอยากอาหารของกชกรลดลงจนข้าวในจานแทบไม่พร่องลงไปสักนิด

   "พี่ปอนด์คะ ช่วยเลื่อนจานกุ้งผัดผงกะหรี่ให้แพรหน่อยค่ะ" เหลือเชื่อมากที่น้องรหัสปี 1 ของพชรพลนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม เธอมากับพี่ชายที่เป็นรุ่นน้องของเจ้าของร้าน

   "ขอบคุณค่ะ" เธอยิ้มตาปิดให้คนที่เลื่อนจานอาหารให้ ไม่วายเผื่อแผ่ให้คนที่ทำให้ต้องถูกดุจนเสียน้ำตา แต่ถึงอย่างนั้นเธอก็ไม่ใช่นางร้ายที่ไหน จุดประสงค์เดียวคือต้องการแยกพี่รหัสที่หมายปองออกจากเพื่อนของเขาเท่านั้นเอง และวันนี้แพรวามีแผนเด็ด

   "ไปห้องน้ำ" กีร์ต้าบอกเพื่อนที่เงยหน้ามองตอนที่เขาลุกยืน บางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าถ้าจะเมินกันขนาดนี้แล้วจะมาสนใจทำไม

   เป้าหมายในการลุกออกมาเพราะเจอคู่ค้าคนเมื่อคืน โลกกลมจนน่ากลัว แต่ถึงยังไงคำเชื้อเชิญในแอปพลิเคชั่นไลน์ก็น่าสนใจกว่า บวกกับปริมาณแอลกอฮอล์ที่มีสูงในเลือด นึกโกรธคนที่เดินจากมา อยากถามว่าเป็นบ้าอะไรแต่ไม่กล้าพอ ใจนึงกลัวว่าจะเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืน

   "ว่าไง" เสียงห้าวหวานเอ่ยทักทายผู้ชายที่นอนกอดกันเมื่อคืน อีกฝ่ายยืนพิงผนังร้านในมุมอับและลับตาแสงส่องไม่ถึง

   "คืนนี้ต่ออีกมั้ยครับ" เขาว่ายิ้ม ๆ

   "ดีล" ฝ่ายตอบรับเดินเข้าไปหาคนตัวใหญ่กว่าคล้ายมีแรงดึงดูดบางอย่าง กลีบปากบางถูกฉกฉวยอย่างง่ายดายเพราะกีร์ต้าตัวน้อยสมยอมด้วยความยินดี

   จากที่คิดว่าแค่จูบก็เริ่มเลยเถิด เสียงครางอย่างพึงใจเล็ดลอดเมื่ออีกคนปรนเปรอจนแทบทนไม่ไหว มือใหญ่ขยุ้มกลุ่มผมสีดำสนิทนุ่มมือขณะที่แอ่นลำตัวช่วงล่างกระแทกเข้าไปในโพรงปากอุ่นร้อน วินาทีที่ความต้องการกำลังจะถูกปลดปล่อยหางตาเหลือบไปเห็นว่ามีคนอื่นยืนมองอยู่ไม่ไกล

   "มีคนมา" รีบดันคนที่นั่งคุกเข่าตรงหน้าออกให้พ้นตัว ดึงกางเกงขึ้นมาสวมอย่างเร็ว

   ใบหน้าหวานตระหนกเหลียวมองข้ามไหล่ ภาพที่เห็นทำเอาเย็นวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า มือไม้เย็นเฉียบรีบติดกระดุมเสื้อตลอดจนจัดทรงผมให้เข้าที่ กำลังจะเดินไปหาแต่ฝ่ายนั้นก็หันหลังให้แล้วเดินจากไปรวดเร็ว

   ในอกวูบโหวงอย่างบอกไม่ถูก ถึงอย่างนั้นก็ยังมีแรงพาตัวเองกลับไปนั่งที่โต๊ะอาหาร  ส่วนคนที่เพิ่งสนุกด้วยกันเขาไม่เห็นอีกเลย

   ที่โต๊ะอาหารไม่มีนายพชรพลและน้องรหัสปี 1 ของเขา มีแค่คนใครก็ไม่รู้ที่นายกีร์ต้าไม่รู้จัก แต่รอไม่นานคนที่หายไป 2  คน ก็กลับมา ไม่มีใครพูดอะไร ทุกคนเอาแต่ก้มหน้าไม่สบตากัน

   ถึงเวลาแยกย้าย นาฬิกาบอกเวลาสี่ทุ่มเศษ สารถีคนเดิมนั่งนิ่งหลังพวงมาลัยรถ ส่วนคนที่มาด้วยกันเอนหลังมองออกนอกหน้าต่างรถ ถนนค่อนข้างโล่งเพราะดึกพอสมควร ใครบางคนถึงขับเร็วเหมือนอยากใช้ประกันอุบัติเหตุเต็มที

   "ทำไมไม่รอให้ถึงห้องก่อน ไม่อายคนเหรอวะถามจริง"

   ในที่สุดก็มีคนหมดความอดทนเป็นคนแรก

   "เรื่องของกู วุ่นวายเกินไปแล้วมึงอะ" เพราะมีความผิดติดตัวใครบางคนก็เลยเผลอเสียงดังหวังกลบเกลื่อน

   "ต่อไปนี้จะไม่วุ่นวายแน่"

   "ทำได้เหรอมึงอะ"

   "น้องแพรขอคบ แล้วกูก็ตอบตกลง ต่อไปนี้คงไม่ทำตัวติดกับมึงอีกแล้ว จะไปเละเทะที่ไหนก็เชิญ" เจ้าของหัวใจพังยับว่ายาวเหยียด ตาแดงก่ำเพ่งมองถนนเบื้องหน้า ก็เลยไม่เห็นว่าแก้มใสมีน้ำตาไหลอาบ

   กีร์ต้าไม่รู้ว่าน้ำตาไหลเนื่องจากสาเหตอะไร เพราะถูกด่า หรือเพราะเพิ่งรู้ว่าปวดใจมากแค่ไหนที่คนน่ารำคาญในสายตากำลังจะหายไปจากชีวิต
















          ห่างหายจากการเขียนไปนานมากกกกกกกกกก อาจจะป่วง ๆ นิดนึง ติชม คอมเม้นต์ได้ตามสบาย อยากหวีดในทวิตเตอร์ หรือต้องการติดต่อคนเขียน ติดแท็ก #คุณยูกิ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ
[/pre]

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
Re: [เรื่องสั้น] Aloha at midnight [END]
«ตอบ #2 เมื่อ23-04-2019 14:19:11 »

เศร้าแฮะ..... :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ unicorncolour

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1001
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
Re: [เรื่องสั้น] Aloha at midnight [END]
«ตอบ #3 เมื่อ01-12-2019 11:55:40 »

จบแบบนี้เลย  :ling1: 

 :hao5: :hao5: :hao5:

ออฟไลน์ JanTi

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 146
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: [เรื่องสั้น] Aloha at midnight [END]
«ตอบ #4 เมื่อ08-12-2019 17:39:06 »

 :hao5:

ออฟไลน์ Piechicofic

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 41
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: [เรื่องสั้น] Aloha at midnight [END]
«ตอบ #5 เมื่อ13-12-2019 02:51:45 »

เจ็บปวดเหลือหลาย

ออฟไลน์ lolli_candy99

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 57
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: [เรื่องสั้น] Aloha at midnight [END]
«ตอบ #6 เมื่อ13-12-2019 13:36:40 »

 เศร้ามากกก

ออฟไลน์ tasteurr

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 573
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +18/-0
Re: [เรื่องสั้น] Aloha at midnight [END]
«ตอบ #7 เมื่อ13-12-2019 13:56:09 »

ฮือออ หน่วงใจ  :sad2:
รอคุณคนเขียนมาต่อนะคะ

 :pig4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด