หัวข้อ: [เรื่องสั้น] #สงกรานต์กับหวานใจ I know what you did last Songkran : ตอนที่ 2

[pymberry]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17


เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

[pymberry]

I know what you did last Songkran

#สงกรานต์กับหวานใจ



เปียกปอนตอนที่ 1

“ทำงี้ได้ไงอ่ะแม่~” สีหน้าอาจจะกระเง้ากระงอดเหมือนเคย แต่คุณเชื่อผมเถอะว่าตอนนี้ผมหัวเสียมากจนเตะลมต่อยฟ้ามั่วไปหมด ไม่สนฝรั่งตาน้ำข้าวที่หันมามองด้วยความสงสัยใดๆทั้งนั้น

 

(( “ลูกเข้าใจคำว่าทัวร์ไฟไหม้มั้ยลูก ถูกขนาดนี้หาไม่ได้แล้วนะ สงกรานต์กับซากุระคือของคู่กันลูกก็รู้ไม่ใช่เหรอ” ))

 

“........”  ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย!?

 

ผมได้แต่ทอดถอนใจใส่โทรศัพท์ พยายามทำปากเบะแสดงถึงความไม่พอใจสุดฤทธิ์แต่ดูแม่ผมจะไม่สนใจเลย ท่านวิดีโอคอลคุยกับผมในขณะที่มือไม้ก็ชี้สั่งให้คุณพ่อยัดแจ็คเก็ตตัวเก่งลงกระเป๋าเดินทาง พ่อผมเองก็ง่วงอยู่กับการเลือกหมวกใบสวยเอามาปิดหัวล้านจะได้ถ่ายรูปสวยๆ เฮ้อ~ สนใจลูกชายคนนี้กันบ้างมั้ยเนี่ย

 

(( “ทัวร์มันแค่สี่ห้าวันเองลูกเดี๋ยวพ่อกับแม่ก็กลับมาแล้ว อีกอย่าง.. น้ำหนาว กลับมาครั้งนี้ลูกจะกลับมาอยู่เมืองไทยเป็นการถาวรเลยไม่ใช่เหรอจ๊ะ ก็เรียนจบแล้วนี่ เดี๋ยวเราก็จะได้อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาพ่อแม่ลูกกันไปตลอดแล้ว” ))

 

ผมเงียบไป พยายามเก็บสีหน้าส่อพิรุธไม่ให้แม่สงสัยได้ ปกติผมเก็บความลับกับแม่ไม่ได้หรอกก็ผมลูกแม่นิ! ดวงตาสีเปลือกไม้ที่แม่บอกว่ามันมักจะกลอกกลิ้งอย่างผิดปกติเสมอเวลาผมโกหกก็เหมือนพิน็อกคิโอกับจมูกยาวๆนั่นแหละ

 

แต่ตอนนี้ท่านมัวแต่เลือกคัทชูคู่สวยอยู่ว่าจะเอาสีดำหรือสีน้ำตาลไปดีท่านจึงไม่มีสมาธิวิดีโอคอลคุยกับผมเท่าไหร่นัก

 

พอเห็นสีหน้าเปี่ยมสุขของพ่อกับแม่ตอนกำลังจัดกระเป๋าเดินทางผมก็ชักจะอารมณ์เย็นขึ้นแล้วล่ะ พวกท่านชอบท่องเที่ยวมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เวลาว่างของผู้สูงวัยที่วันๆเซิร์จหาแต่ทัวร์ไฟไหม้มันเป็นปกติวิสัยของคุณพ่อคุณแม่ผม บ้านเราไม่ได้ร่ำรวยมากมายอะไรแต่ก็มีเงินมากพอที่จะไปเที่ยวต่างประเทศแถบเอเชียได้  หรือแม้แต่มีกำลังทรัพย์พอสมควรที่จะส่งผมเรียนต่อ MBA ที่ออสเตรเลียได้ พ่อผมมองว่ามันเป็นการลงทุนที่คุ้มค่า เพราะจบเมืองนอกเมืองนานอกจากจะได้วิชายังได้ภาษา เกิดตกอับเศรษฐกิจฟุบฟองสบู่แตกโพละขึ้นมาอีก อย่างไรเสียถ้าผมรู้ภาษาที่สองอย่างเชี่ยวชาญก็น่าจะใช้ทำมาหากินอย่างอื่นนอกจากทำงานบริษัทได้

 

พวกท่านไม่รู้หรอกว่าผมวางแผนจะใช้ภาษาที่สอง คือภาษาอังกฤษ เป็นพื้นฐานในชีวิตประจำวันแล้ว

 

บริษัทไฟแนนซ์เชียลยักษ์ใหญ่ที่ออสเตรเลียพึ่งจะรับผมเข้าทำงาน ฟังดูเท่ไม่หยอกใช่มั้ยล่ะ แต่ผมไม่กล้าบอกแม่หรอก

 

ผมเป็นลูกแม่ผมรู้นิสัยท่านดี ผมไปเรียนปริญญาโทแค่ 2 ปีท่านยังพอทำใจ แต่ถ้าจะให้อยู่เมืองนอกตลอดไปคงเกินจะรับไหว แม่ผมได้ขาดใจตายเพราะคิดถึงผมเป็นแน่แท้

 

ท่านคัดค้านหัวชนฝาแน่ๆ เชื่อผมเต๊อะ!!

 

(( “อย่างอนพ่อกับแม่เลยนะลูก ไปสี่ซ้าห้าวันเดี๋ยวก็กลับแล้ว ส่วนทางนี้ไม่ต้องห่วง แม่หาคนมาดูแลลูกในช่วงสงกรานต์ไว้แล้วล่ะ” ))

 

“ผมโตแล้วนะแม่ไม่ต้องให้ใครมาดูแลหรอก”

 

(( “ก็ไม่ได้ให้มาดูแล แค่หาใครมาอยู่เป็นเพื่อนลูกในช่วงสงกรานต์น่ะ อยู่บ้านคนเดียวในช่วงเทศกาลครึกครื้นอย่างนี้แม่กลัวลูกจะเหงา” ))

 

“แล้วใครทิ้งผมไปดูซากุระล่ะ” ผมบ่นอุบอิบพองลมจนแก้มป่อง



แต่พลานุภาพของทัวร์ราคาถูกดูจะแผ่แสงออร่าเจิดจ้ากว่ามาก ตอนนี้พ่อกับแม่ไม่สนแล้วว่าลูกในไส้จะน้อยอกน้อยใจยังไง มือไม้จัดเสื้อผ้าลงกระเป๋าเป็นระวิงวุ่นวายใหญ่ ใครมันตั้งชื่อ “ทัวร์ไฟไหม้” วะเพราะมันเหมือนไฟไหม้จริงๆเลยให้ตายเหอะ!

 

(( “พอถึงสุวรรณภูมิลูกมองหาป้ายชื่อของตัวเองนะ แม่หาคนไปรับไว้ให้แล้ว” ))

 

“ผมนั่งแท็กซี่กลับบ้านเองได้แม่ ไม่ต้อง........”

 

(( “แค่นี้ก่อนนะลูกบริษัททัวร์โทรมา แม่รักหนูนะ จุ๊บๆ” ))

 

แม่ตัดสายผมซะอย่างนั้น.........

 

นี่ผมเป็นลูกแม่จริงๆรึเปล่าเนี่ย! หรือแม่เก็บผมมาจากป่าแถวๆอุทยานแห่งชาติน้ำหนาวกันแน่!

 

“Hope you have a safe trip back home”

 

ผมสะดุ้งสุดตัวที่จู่ๆก็มีมือใหญ่มาแตะบ่าเบาๆ ว่าที่ BOSS ในอนาคตของผมเองครับ Mr. Smith เขามาอวยพรให้ผมเดินทางกลับประเทศไทยอย่างปลอดภัยด้วยรอยยิ้ม

 

“See you in a few weeks. I look forward to working with you , Jin”

 

คุณโจนส์เรียกผมว่า “จิน” อย่างสนิทสนมเพราะเราผ่านการพูดคุยกันมาหลายครั้งหลายครากว่าผมจะได้งานที่บริษัทนี้ บริษัทไฟแนนซ์เชียลใหญ่โตแต่การสัมภาษณ์งาน การดูแลพนักงานในบริษัทเป็นกันเองมาก  ผมรู้สึกโชคดีจริงๆที่ได้ทำงานในบริษัทนี้

 

เหลือด่านสุดท้ายก็คือคุณพ่อคุณแม่ของผมนี่แหละ ผมหวังว่าหลังจากพวกท่านไปดูซากุระจนจิตใจชื่นบานแล้วก็น่าจะเปิดโอกาสรับฟังความต้องการของผม ที่อยากจะท้าทายความสามารถที่ได้ร่ำเรียนมาบ้าง

 
 

#สงกรานต์กับหวานใจ

 

อากาศเมืองไทยช่วงเดือนเมษายังคงร้อนตับแตกเหมือนเดิน สนามบินก็ตกแต่งสวยงามด้วยธีมของสงกรานต์ต้อนรับเทศกาลที่มีชื่อเสียงที่สุดของประเทศไทย กวาดตามองไปทางไหนก็มีแต่ความสดชื่นสดใส ผมเผลอยิ้มกว้างออกมาอย่างห้ามใจเอาไว้ไม่ได้  ... ผมกลับถึง “บ้าน” แล้วจริงๆ

 

ผมลากกระเป๋าเดินทางใบเขื่องออกมาตามทางเดินเรื่อยๆด้วยรอยยิ้ม แต่หัวใจฟูฟ่องของผมมันฟุบแฟบลงทันทีเมื่อเดินออกมาจนถึงบริเวณที่มีคนมารอรับ

 

ไม่ว่าใครที่เดินออกมาจะต้องเห็นป้ายที่ทำจากฟิวเจอร์บอร์ดขนาดใหญ่เบ้อเร้อจนสามารถโบกหัวคนให้หัวโนได้ ภายในฟิวเจอร์บอร์ดสีดำ ถูกประดับประดาด้วยกระดาษสะท้อนแสงสีสันแสบตา กระดาษเหล่านั้นถูกตัดแปะเป็นตัวอักษรอ่านได้ว่า

 

“ น้องน้ำหนาวหวานใจพี่สงกรานต์ ”

 

แม่บอกว่าออกมาจากสนามบินให้มองหาป้ายชื่อของตัวเองให้ดีๆจะส่งคนไปรับ นี่มันไม่ใช่ป้ายชื่อธรรมดาๆแล้ว มันเว่อร์วังอลังการยังกะต้อนรับนักกีฬาโอลิมปิกกลับสู่มาตุภูมิ แล้วแม่ส่ง พี่สงกรานต์ มารับเนี่ยนะ! คงไม่รู้ล่ะสิว่าเรารู้จักกันแล้ว

 

ตัวผมแข็งทื่อเมื่อเห็นตาเรียวคมกริบของพี่สงกรานต์มองผมอย่างมีเลศนัย ในสายธารของผู้คนที่หลั่งไหลเดินกันให้ขวักไขว่มีผมเพียงคนเดียวที่หยุดยืนนิ่งชะงักงันด้วยมันตกใจจนทำอะไรไม่ถูก กว่าผมจะได้สติแล้วก้าวเดินหนีออกไปจากตรงนั้นก็ดูจะไม่ทันการเสียแล้ว

 


“น้องน้ำหนาว~~~~~” พี่สงกรานต์เรียกผมด้วยเสียงสองอย่างน่าขนลุก หนำซ้ำเจ้าคนตัวยักษ์ยังกระพือป้ายพึ่บพั่บเรียกให้ผมเดินเข้ามาหาแต่โดยไว

 


เรื่องอะไรจะอยู่ละ ผมลากกระเป๋าเดินหมุนวน 360 องศาเหมือนหมาวิ่งไล่งับหางตัวเองเพราะตื่นตระหนกมากจนทำอะไรไม่ถูก สุดท้ายก็เลือกที่จะเลี้ยวออกไปทางขวาเพราะพี่สงกรานต์เป็นคนถนัดซ้าย เหตุผลควายๆอะไรก็ไม่รู้แต่ผมรีบใส่เกียร์หมาวิ่งหนีไปทางนั้นแล้ว

 

ผลั่ก!!! .... ผมก้มหน้าก้มตาวิ่งจนไปชนกับแผ่นอกของใครบางคนเข้าอย่างจัง

 

“Sorry!” ผมรีบขอโทษแล้วเบี่ยงตัวจะวิ่งต่อ แต่แขนผมถูกฉุดรั้งเอาไว้ด้วยแรงมหาศาลจนตัวเซถลากลับเข้าสู่อกแน่นนั้นอีกครั้ง

 

“จะหนีไปไหน น้องน้ำหนาว” เสียงสองแสนน่ารักหายไปแล้ว ตอนนี้มีแต่เสียงกดต่ำที่น่าสยดสยองเรียกชื่อผมอย่างน่ากลัว

 

“แม่ของนายให้พี่มารับ กลับบ้านกันนะครับคนดี”

 

มือใหญ่กระชากกระเป๋าเดินทางใบเขื่องของผมไปไว้กับตัว พี่สงกรานต์หนีบแผ่นฟิวเจอร์บอร์ดต้อนรับผมกลับเมืองไทยเข้ากับรักแร้ โดยหันด้านที่เขียนว่า  “น้องน้ำหนาวหวานใจพี่สงกรานต์” ออกด้านนอกโชว์หราให้ใครต่อใครเห็นได้ชัดเหมือนเป็นการประจานกัน มือซ้ายข้างถนัดคว้าหมับเข้าที่เอวผม แล้วอย่างไม่ทันตั้งตัวพี่สงกรานต์ใช้แรงพญาช้างสารยกผมขึ้นพาดบ่าพาผมออกจากไปสนามบินกับพี่เขาไม่ให้หนีไปไหนได้อีก

 

“เฮ้ย! ปล่อยนะ! แล้วจะพาผมไปไหน!”

 

เขาปล่อยผมลงจริงๆ ปล่อยดังโครมยัดเข้าไปที่เบาะรถทำเอาปวดตูดไปเลยล่ะ

 

“นี่มันอะไรกันเนี่ย! ผมไม่ไปไหนกับพี่ทั้งนั้นนะ!!”

 

“พี่สงกรานต์อยากเล่นน้องน้ำ เอ้ย! อยากเล่นน้ำสงกรานต์ น้องน้ำหนาวหวานใจพี่สงกรานต์ก็ต้องไปเป็นเพื่อนพี่สิ”

 

“ไม่! ผมไม่ไป! … เฮ้ย! บ้านผมไปทางนั้น ไม่ได้ไปทางนี้”

 

“พี่สงกรานต์!” เมื่อเห็นพี่เขายังทำเฉยผมเลยตวาดเสียงดังลั่นรถ หนำซ้ำมือไม้ยังไปรุงรังที่พวงมาลัยเพื่อให้พี่สงกรานต์หักเลี้ยวกลับไปอีกทาง ... ทางไปบ้านผม

 

“อยากตายรึไงจิณณพัทร! เดี๋ยวก็รถคว่ำตายกันทั้งคันหรอก”

 

เรียกชื่อจริงผมซะเต็มยศ  หมดอารมณ์จะเรียกชื่อเล่นของผมอย่างล้อเลียนแล้วเหรอ

 

ไอ้พี่สงกรานต์ที่มีทั้งชื่อเล่นและชื่อจริงว่า “สงกรานต์” ใช้ท่อนแขนใหญ่ยังกะซุงยันผมแรงๆทีเดียวผมก็กระเด็นไปติดกับประตูรถอีกข้าง ไอ้ผมมันก็ดื้อด้านจะให้ยอมง่ายๆเพราะโดนยันทีเดียวมันไม่ใช่ผมซะหรอก หมัดหลุนๆชกเข้าแถวๆหัวไหล่กับต้นขา แต่พอเห็นพี่สงกรานต์ไม่สะทกสะท้านผมก็ไปยุ่งวุ่นวายกับพวงมาลัยรถอีกครั้ง



เสียงดุๆตวาดอีกครั้ง สำทับด้วยคำขู่ที่ทำให้เด็กดื้ออย่างผมนั่งนิ่งๆเป็นลูกแมวเชื่องๆไปเลยทีเดียว

 

“อยู่เฉยๆอย่ายุ่งวุ่นวาย หรือจะให้พี่ฟ้องแม่นาย ว่าอยู่ออสเตรเลียนายทำวีรกรรมอะไรเอาไว้บ้าง!”

 

ครับ ... แรงจัดชัดเจน ... เอาตีนมายันผมแทนมือยังเจ็บน้อยกว่าขู่จะฟ้องแม่

 

ผมนั่งกอดอกอมลมจนแก้มป่องทำเสียงกระฟัดกระเฟียด แต่ดูเหมือนว่ายิ่งผมโมโหมันก็ยิ่งทำให้พี่สงกรานต์มีความสุข ไอ้บ้านั่นอมยิ้มอย่างอารมณ์ดี เปิดเพลง “วันนี้~♪  เป็นวันสงกรานต์~♪...”  ที่ตามห้างร้านชอบเปิดในช่วงเทศกาลนี้เสียงดังลั่นรถเพื่อกวนโมโหผม นี่ไม่รู้พี่สงกรานต์ไปเตรียมของพวกนี้มาจากไหน แล้วเขาตีซี้แม่ผมได้ยังไงแม่ถึงปล่อยให้ผมอยู่กับเขาตามลำพังในช่วงเทศกาลหยุดยาวได้ แววตาเจ้าเล่ห์ที่เหล่มามองผมเป็นระยะๆนั่นอีกล่ะ ผมล่ะกลัวใจจริงๆเพราะผมยังมี คดีเก่า กับพี่เขาอยู่ หรือผมควรจะเปิดประตูรถแล้วกระโดดหนีลงจากทางยกระดับนี้อาจจะปลอดภัยกว่าอยู่กับพี่สงกรานต์ก็ได้นะ

 

ผมไม่ให้เขาเหล่ผมฝ่ายเดียวหรอก ผมก็เหล่มองพี่สงกรานต์เป็นระยะๆเหมือนกัน ไม่ได้เจอกัน 1 ปีพี่สงกรานต์ก็ไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก เขาเป็นลูกครึ่งคนจีนที่มีผิวขาวพอๆกับผมซึ่งเป็นลูกหลานชาวเหนือ แต่ตอนอยู่ออสเตรเลียพี่สงกรานต์ชอบเล่นกีฬากลางแจ้งผิวเลยคล้ำกว่าผมนิดหน่อย ร่างกายหนาใหญ่อย่างไรก็ยังแน่นปึ้กอยู่อย่างนั้น กล้ามปูดๆนั่นไม่ได้ลดความแน่นลงเลยแม้จะไม่เจอกัน 1 ปีแล้วก็ตาม

 

พี่สงกรานต์สามารถอุ้มผมขึ้นพาดบ่าและจับผมยัดวางไว้ที่โน่นที่นี่เหมือนผมเป็นสิ่งของได้เพราะพี่เค้าตัวใหญ่มากจริงๆ เมื่ออยู่กับพี่สงกรานต์ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็นแค่ตุ๊กตาตัวเล็กๆเท่านั้น ผมสูง 175 ก็นับว่าสูงพอสมควรตามมาตรฐานชายไทย แต่พอเจอพี่สงกรานต์ที่สูง 185 ผมเตี้ยกว่าเขาตั้ง 10 เซ็นผมกลายเป็นเด็กตัวเล็กๆไปเลย

 

ตากลมสีเปลือกไม้ของผมเผลอสบเข้ากับตาเรียวคมกริบคู่นั้น พี่สงกรานต์เป็นลูกครึ่งจีนก็เลยตาตี่แต่อย่าสบประมาทดวงตาเรียวเล็กนั่นเป็นอันเด็ดขาด ถ้าลองให้พี่สงกรานต์มองใครอย่างไม่วางตา ตาเรียวคู่คมแสนร้องแรงคู่นั้นสามารถทำให้คุณละลายกลายเป็นขี้ผึ้งลนไฟได้ คุณจะรู้สึกว่าตัวเองกลายเป็นเหยื่อยอมให้พี่สงกรานต์ขย้ำได้ทุกเมื่อเพียงแค่คุณสบกับตาเรียวคมกริบคู่นั้น

 

ฟอดดดดด!!!!! ......  “มองไม่วางตาเลย ไม่ได้เจอกันตั้ง 1 ปี คิดถึงพี่เหรอ”

 

จมูกโด่งๆขโมยหอมแก้มผม ... ผมสะดุ้งสุดตัวเลย หัวใจไม่รักดีก็เอาแต่เต้นตุบตับ

 

“ใครจะไปคิดถึง! คิดถึงทำไม!” ผมกอดอกแน่นเข้า เฉไฉหันออกไปมองข้างทางเพราะหมั่นไส้คนข้างตัว

 

“แต่พี่คิดถึงนายนะ ยังก้นกลม ปากอิ่ม จมูกเล็กรั้นเป็นเด็กดื้อเหมือนเดิม ผิวใสสีชมพูก็น่าจุ๊บไม่เปลี่ยนเลย”

 

ผมเผลอกัดปากด้วยความโมโหผสมเขินยังไงก็ไม่รู้ นี่เจอกันแค่แป๊บเดียวเขากวาดตาสำรวจไปจนถึงสะโพกกลมๆของผมแล้วเหรอ

 

“นายผอมลงนะ และก็ขาวขึ้นมาก นี่เอาแต่โถมเรียนอ่านตำรับตำราเตรียมตัวจบจนไม่ได้กินข้าว ไม่ได้ออกไปข้างนอกให้โดนแดดโดนลมบ้างเลยเหรอ แต่ความขยันก็ส่งผลแล้วล่ะ ดีใจด้วยนะที่ได้งานในบริษัท AUS Financial ”

 

จากที่ทำเป็นมองข้างทางไม่สนใจ ผมต้องหันกลับไปมองหน้าพี่สงกรานต์อีกครั้ง ช่วงเวลา 1 ปีที่ผ่านมาเราไม่ได้ติดต่อกันเลย เขารู้ได้ยังไงว่าผมได้งานที่บริษัทนั้นแล้ว แม่ผมยังไม่รู้เลย

 

“ผมเส้นเล็กสีน้ำตาลอ่อนพอมันยาวลงมาปรกหน้าปรกตาแล้วน่ารักมาก นี่เรียนหนักจนไม่มีเวลาแม้กระทั่งจะไปตัดผมเลยล่ะสิ”

 

รถติดไฟแดงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ และนั่นมันก็ทำให้มือใหญ่ละจากพวงมาลัยมาลูบไล้เส้นผมแถวแก้มของผมเล่น

 

ผมปัดมือนั้นแรงๆ เพราะมันกำลังรุกรานมาใกล้ริมฝีปากของผมแล้ว

 

“พี่เองก็ตัดผมซะสั้นเชียวนะ แล้วตุ้มหูหายไปไหนหมดละ หรือเป็นเพราะสาวไทยไม่ชอบผู้ชายเซอร์ๆเลยตัดผมสั้นเป็นนักธุรกิจแล้วก็เอาจิลออกเพื่อจะได้ป้อผู้หญิงได้เยอะๆ”

 

พี่สงกรานต์หัวเราะเสียงดังลั่นรถ “นี่ไม่ทันไรก็หึงพี่ซะแล้วเหรอ”



ผมสะบัดหน้าหันไปมองข้างทางอีกครั้ง ผมโคตรเกลียดสุ้มเสียงล้อเลียนเหมือนผมเป็นเด็กเล็กๆนั่น

 

โธ่เอ้ย! ใบหน้าหล่อคม จมูกโด่ง สันกรามชัดอย่างพี่สงกรานต์พอตัดผมสั้นแล้วหล่อจะตาย เมื่อก่อนพี่สงกรานต์ไว้ผมยาวประมาณบ่าแล้วรวบผมมัดไว้ครึ่งศีรษะเหมือนศิลปินอะไรอย่างนั้นทั้งๆที่พี่เขาเรียนตรีวิศวะโทบริหารเหมือนผม พอพี่สงกรานต์ตัดผมสั้นอย่างนี้มันยิ่งเผยเสน่ห์ให้เห็นโครงหน้าคมเข้มได้ชัดเจน ไม่เหมือนผมที่มีหน้าเรียวรูปไข่จะตัดผมสั้นผมยาวมันก็ไม่ต่างกันหรอก ผมไม่ได้มีสันกรามคมๆเซ็กซี่ขยี้หัวใจให้สาวๆคลั่งไคล้กันนิ

 

พี่สงกรานต์ขับรถพาผมออกไปนอกเมือง ไปบ้านของพี่เขาซึ่งอยู่ชานเมืองกรุงเทพมหานคร ระหว่างที่ขับรถเข้าไปในตรอกซอกซอยกว่าจะถึงหมู่บ้านของพี่เขา ผมสังเกตเห็นว่าพี่สงกรานต์จะชะลอรถเสมอเมื่อมีเด็กๆตั้งตุ่มตั้งไหถือขันรออยู่ข้างทางอยากจะสาดน้ำสงกรานต์ใส่ผู้ที่สัญจรไปมา

 

“ชานเมืองหมู่บ้านห่างไกลอย่างนี้ ช่วงเทศกาลสงกรานต์คนกลับต่างจังหวังกันหมดเงียบเหงายังกะหมู่บ้านร้าง เด็กๆน่าสงสารอยากจะเล่นน้ำสงกรานต์แต่ไม่ค่อยมีคนหรือรถกะบะเล่นน้ำผ่านมาให้สาดเลย”

 

พี่สงกรานต์พูดพร้อมเหยียบเบรกเบาๆให้กลุ่มเด็กน้อยวัยไม่เกิน 8 ขวบได้สาดน้ำใส่รถ รู้ก็ทั้งรู้ว่าถึงจะสาดน้ำจนหมดโอ่งคนในรถก็ไม่เปียกหรอกแต่เด็กไร้เดียงสาก็อย่างนี้แหละ สงกรานต์ทั้งทีได้เล่นน้ำกับเพื่อนๆให้ตัวเปียกโชก เด็กน้อยก็รู้สึกสนุกสนานเหมือนอยู่ถนนข้าวสารแล้วล่ะ

 

คนที่มีตาเรียวคมกริบเหมือนจะขย้ำเหยื่ออยู่ตลอดเวลาและโคตรจะร้อนแรงเวลาอยู่บนเตียง ก็มีมุมละมุนละไมให้หัวใจอ่อนไหวเหมือนกันแฮะ

 

............. แล้วทำไมภาพจำของผมเกี่ยวกับพี่สงกรานต์ถึงไม่พ้นเรื่องบนเตียงเนี่ย!

(มีต่อ)

[pymberry]

#สงกรานต์กับหวานใจ

“พี่บอกมาเลยดีกว่าว่าพี่ต้องการอะไรจากผม”

 

เมื่อมาถึงบ้านพี่สงกรานต์ผมก็ยื้อยุดกระเป๋าเดินทางที่พี่เขาพยายามจะเอาขึ้นไปไว้บนห้องนอนของตนแต่ก็ไม่เป็นผล สุดท้ายผมเลยนั่งทับมันซะเลยพร้อมปั้นหน้ายักษ์ปักหลั่นถามพี่เค้าไปตรงๆ

 

“พี่ต้องการจะแก้แค้น ... Don’t you remember? ... Our last Songkran”

 

ใบหน้าหล่อเหลาเคลื่อนเข้ามาใกล้จนลมหายใจอุ่นๆรินรดผิวแก้มของผม เขาถามผมด้วยภาษาอังกฤษเหมือนที่เราใช้คุยกันเมื่อแรกรู้จักครั้งสงกรานต์ปีที่แล้ว

 

“ผมก็ขอโทษพี่ไปแล้วไง พี่ก็รู้ว่าผมไม่ได้ตั้งใจ ผมเมา พี่ก็เมา พี่ก็น่าจะรู้ดี”

 

เมื่อสงกรานต์ปีที่แล้วผมไม่ได้กลับไทยเพราะติดเรียนลากลับบ้านลำบาก ผมไปฉลองสงกรานต์กับเพื่อนนักเรียนไทยที่นั่น ก็แค่หาเรื่องเฮฮาปาร์ตี้หลังเรียนหนักนั่นแหละครับโดยเอาเทศกาลสงกรานต์มาเป็นข้ออ้าง

 

หลังจากเรากินเหล้าที่ผับแห่งหนึ่งจนกึ่มได้ที่ เพื่อนผมก็ชวนไปปาร์ตี้งานวันเกิดของรุ่งพี่คนหนึ่งที่เขารู้จัก คนๆนั้นชื่อ “สงกรานต์” ผมหัวเราะคิกเลยพอได้ยินชื่อ เกิดวันสงกรานต์ก็เลยชื่อสงกรานต์สินะ ตัวผมเองมีชื่อจริงว่า “จิณณพัทร” แต่ชื่อเล่นคือ “น้ำหนาว” คุณพ่อคุณแม่ของผมชอบท่องเที่ยวมันก็เดาไม่ยากเลยใช่มั้ยครับว่าพวกท่านฟีทเจอร์ริ่งกันที่ไหนถึงให้กำเนิดผมออกมา ทุกครั้งที่พวกท่านพาผมไปเที่ยวอุทยานแห่งชาติน้ำหนาวผมรู้สึกเขินแปลกๆทุกครั้งเลยขอสารภาพ

 


พี่สงกรานต์ปิดผับเล็กๆแห่งหนึ่งเพื่อเลี้ยงฉลองวันเกิดของตัวเอง เขาบอกทุกๆคนว่า 'ให้ดื่มและกินกันอย่างเต็มที่ไม่ต้องเกรงใจ วันนี้วันเกิดเขาเลี้ยงเอง!' แสดงว่าพี่สงกรานต์คนนี้จะต้องอู้ฟู่อยู่ไม่หยอก และวันนี้ผมได้มาเห็นบ้านของพี่เขาที่เมืองไทยก็ประจักษ์แก่สายตาตัวเองแล้วว่าพี่สงกรานต์เป็นคนที่รวยมากๆเลยทีเดียว

 

ผมและเพื่อนๆทั้งกินเหล้าทั้งเต้นกันสุดเหวี่ยงสนุกสนาน ผมได้เพื่อนใหม่ โดยเฉพาะเพื่อนคนไทยเพิ่มขึ้นอีกเยอะมาก และคนที่เข้ามาคุยกับผมมากเป็นพิเศษก็คือพี่สงกรานต์ผู้เป็นเจ้าภาพของงานนี้

 

ผมไม่ใช่หนุ่มอินโนเซ้นท์ ถึงผมจะมึนๆเพราะฤทธิ์แอลกอฮอร์แต่ผมก็มองออกว่าพี่สงกรานต์สนใจในตัวผมมากขนาดไหน ดวงตาหวานหยาดเยิ้มมองผมอย่างไม่คิดจะปิดบังความรู้สึก เขาพยายามจะเบียดเสียดร่างกายเข้าหาผมทุกครั้งบนฟลอเต้นรำนั่น พี่สงกรานต์เองก็ดื่มเข้าไปไม่น้อยเหมือนกัน แอลกอฮอร์ทำให้เลือดร้อนๆไหลเวียนไปทั่วร่าง เด็กเรียนอย่างผมกลายเป็นเด็กร้อนร่าน เขาลากผมไปจูบฟัดหลังผับผมก็ยอมให้เขารุกราน

 

สุดท้ายพี่สงกรานต์ต้อนผมด้วยประโยคแสนหวานที่ว่า

“ขออนุญาตสำรวจร่างกายเพื่อการศึกษาจะได้มั้ย

 เพราะไม่เคยเจอสิ่งมีชีวิตที่น่ารักขนาดนี้จึงอยากจะสำรวจให้ถ้วนถี่”

ไอ้ผมมันก็คนดี ถ้าเพื่อการศึกษาแล้วผมจึงยอมถวายตัวให้พี่สงกรานต์สำรวจทุกซอกทุกมุม

 

แล้วเขาก็สำรวจร่างกายผมได้ถ้วนทั่วจริงๆ ตั้งแต่เรียวลิ้นที่สำรวจไปทั่วความชุ่มฉ่ำของโพรงปากผม มือหยาบกร้านของนักกีฬาบาสมหาลัยลูบไล้ไปทั่วผิวอ่อนบาง และอาจจะกลัวศึกษาไม่ครบทุกด้านริมฝีปากหวานๆจึงตามมาจูบซับไปทั่วทุกอณูเนื้อไม่เว้นแม้อวัยวะส่วนใด มือใหญ่จับผมพลิกหน้าพลิกหลัง สอดใส่กระแทกกระทั้น สำรวจ “ช่องทาง” ของผมอย่างรุนแรงจนเตียงแทบหัก ผมไปถึงสวรรค์ไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งแต่ก็ดูเหมือนพี่สงกรานต์จะยังสำรวจผมไม่หนำใจ

 

คืนนั้นผมโคตรมีความสุข ผมขึ้นนั่งคร่อมทับ โก้งโค้ง นอนราบ เราทำกันทุกที่ตามแต่พี่สงกรานต์จะลากพาผมไป เพราะแอลกอฮอร์ที่ไหลเวียนไปทั่วร่างทำให้เด็กเรียนอย่างผมแปลงร่างเป็นกระต่ายป่าติดเซ็กในคืนนั้น จนพระจันทร์แปรผันเป็นดวงตะวันร่างอวาตาร์กระต่ายป่าอยากแพร่พันธุ์จึงหลุดออกจากร่างผมได้ ผมนอนหลับอยู่ในอกอุ่นตามการประคับประคองของพี่สงกรานต์ ..........

 

แต่เรื่องมันไม่ได้อวสานเพียงแค่นี้

 

ช่วงฟ้าสางตอนที่พี่สงกรานต์จะลุกไปเข้าห้องน้ำเพื่อไปล้างเนื้อล้างตัว ดวงตาเลือนรางของผมได้เห็นสิ่งที่แปลกประหลาดบน “ตูด” ของพี่สงกรานต์

 

พี่สงกรานต์มี “ปาน” รูปร่างคล้ายๆแผนที่ทวีปอเมริกาอยู่ที่แก้มก้นซ้าย ผมอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาเบาๆ และด้วยความมึนเมาผมเลยคว้าเอาโทรศัพท์มือถือของผมที่อยู่บนหัวเตียงมาถ่ายรูปเอาไว้แล้วโพสลง IG ของตัวเองทันทีเพราะผมเมามากจนขาดสติ

 

เป็นเรื่องล่ะสิครับ! เพื่อนผมทักมาถามกันใหญ่ว่าตูดใคร ? ทำไมถึงมีแผนที่อเมริกาอยู่บนนั้น กว่าผมจะมีสติมาตอบคอมเม้นท์ต่างๆก็ตอนเที่ยงวัน ผมและพี่สงกรานต์เห็นมันพร้อมๆกันเพราะพี่สงกรานต์เขาขอแอดไลน์ และของช่องทางการสื่อสารทางโซเชียลต่างๆของผมไว้เพื่อที่เราจะได้ติดต่อกันในอนาคต

 

ตอนแรกที่พี่สงกรานต์เห็นว่าผมอัพรูปนั้นลง IG เขาโมโหผมมาก! มันก็สมควรที่เขาจะโมโหหรอกครับเพราะผมผิดจริงๆ ผิดมากจนผมก็เอาแต่ตีอกชกหัวตัวเอง เพราะผมไม่ใช่เด็กเปรตที่จะเที่ยวถ่ายรูปจุดบกพร่องของร่างกายคนอื่นแล้วเอามาโพสประจานลงในโลกโซเชียล มันเป็นเพราะผมเมาเหล้าและเมาเอ็นโดรฟีน สารแห่งความสุขที่พี่สงกรานต์เติมเต็มให้ผมจนเต็มอิ่มไปเมื่อคืน ผมรีบลบรูปนั้นทันที โชคดีที่ผมมี Follower น้อย ส่วนใหญ่ก็เพื่อนๆกันทั้นนั้น แต่ IG ของผมเปิดแบบสาธารณะใครๆก็เข้ามาดูได้ ผมก็ไม่รู้ว่าใครจะแวะมาเห็นแล้วเซฟรูปนั้นไปบ้างมั้ย และรูปมันไปถึงไหนๆบ้างแล้วผมก็ไม่รู้

 

พอเพื่อนถามว่า “ตูดใคร?” ผมก็โกหกไปว่า ผมไปเห็นมาจากที่อื่นแล้วเซฟมาลง IG ของตัวเองอีกทีไม่รู้ว่าตูดใครเหมือนกัน โชคดีที่ตอนนั้นเป็นช่วงเช้ามืดและห้องโรงแรมของเราปิดม่านมิดชิดทุกด้านภาพมันจึงค่อนข้างมืดมาก และผมถ่ายแค่ด้านหลังของพี่สงกรานต์ เห็นเฉพาะแผ่นหลังและแก้มก้นของพี่สงกรานต์เท่านั้น ไม่เห็นใบหน้าของพี่สงกรานต์เลย

 

เพื่อนๆส่วนใหญ่เชื่อ เพราะไม่มีทางที่ใครจะคิดว่าเด็กเรียบร้อยอย่างผมจะเที่ยวไปถ่ายตูดใครแล้วอัพลง IG นานวันเข้าเรื่องมันก็ซาไป ไม่มีเพื่อนผมคนไหนพูดถึงมันอีก แต่หลังจากเหตุการณ์วันนั้นผมยังคงติดต่อกับพี่สงกรานต์อยู่อย่างสม่ำเสมอเพราะอยากจะขอโทษขอโพย และติดตามผลในโซเชียลว่ารูปนั้นมีคนเซฟไปหรือไม่ มีคนเอาไปรีอัพอีกหรือเปล่า

 

จากตอนแรกที่พี่สงกรานต์โกรธผมหัวฟัดหัวเหวี่ยง แต่เมื่อเห็นถึงความจริงใจของผมในการจะรับผิดชอบทุกการกระทำของตัวเองเขาก็ใจเย็นลง ผมขอโทษพี่สงกรานต์ทุกครั้งที่พบหน้า เรานัดเจอกันเรื่อยๆเมื่อผมและพี่สงกรานต์มีเวลาว่าง การติดตามรูปตูดของพี่สงกรานต์ในโลกโซเชียลกลายเป็นข้ออ้างเพื่อให้เราได้พบเจอกันอย่างไม่เคอะเขิน



เรากินข้าวด้วยกัน ดูหนังด้วยกัน ... นอนกัน ... เริ่มต้นก็เพราะอยากจะมาตามหาว่ารูปตูดของพี่สงกรานต์มันหลุดไปอยู่ที่ไหนบ้างหรือไม่

 

ผมไม่ใช่คนโง่ พี่สงกรานต์ก็ไม่ใช่คนโง่ เราสองคนรู้ดีว่ากำลังทำอะไร เราสองคนเต็มใจที่จะให้ข้ออ้างเหล่านั้นมันมาเป็นหมอกอำพรางความจริงในใจที่ว่า...

 

เราสองคนเริ่มจะชอบกันจริงๆแล้ว

มันไม่ใช่แค่ One Night Stand อีกต่อไป


 

ไม่ ... ผมคิดผิด ...

 

เพราะสุดท้ายมันกลายเป็นว่าผมคิดไปเองฝ่ายเดียวว่าเราเริ่มจะชอบกันแล้วจริงๆ

 

เราสองคนใช้ชีวิตวนเวียนอยู่กับการกินข้าวด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน ... นอนกัน ... อยู่เพียงแค่ 3 สัปดาห์เท่านั้น

 

หลังจากนั้นผมก็เริ่มติดต่อพี่สงกรานต์ไม่ได้ เขาไม่ตอบไลน์ ไม่รับโทรศัพท์ ไม่ตอบกลับผมทางช่องทางโซเชียลใดๆทั้งนั้น

 

หึ! สุดท้ายมันก็แค่ One Night Stand

 

ใครๆก็บอกว่าพี่สงกรานต์เป็นเพลย์บอย เขาบอกผมด้วยตัวเองเลยด้วยซ้ำ ว่ามีแต่คู่นอน ไม่เคยมีแฟนๆจริงๆจังๆเลยสักที

 

ผมมันงี่เง่าจริงๆที่หวังว่าจะเป็นคนสำคัญในชีวิตของเขามากกว่าแค่คู่นอนได้

 

ในเมื่อพี่สงกรานต์ไม่ตอบไลน์ ไม่รับสาย ผมก็เลิกที่จะติดต่อหาเขา

 

จนกระทั่งวันนี้ ... วันสงกรานต์เวียนมาบรรจบครบรอบอีก 1 ปีนี้ เขาเป็นฝ่าย “จู่โจม” เข้ามาหาผมเอง

 

พี่สงกรานต์ต้องการอะไรจากผมกันแน่?

 
 

#สงกรานต์กับหวานใจ

 


“พี่ต้องการจะแก้แค้น” เขาตอบคำถามที่อยู่ในใจผมด้วยสีหน้าที่ไม่จริงจังนัก

 

“นายรู้มั้ย ภาพตูดของพี่พร้อมปานรูปแผนที่อเมริกามันว่อนไปทั่วเน็ต ก่อนกลับเมืองไทยพี่เห็นมีคนเอาภาพตูดของพี่ไปทำเป็นมีมพร้อมแคปชั่นจากเพลง MAP ของ maroon 5 อย่างเก๋ไก๋เลยว่า...”

 

 “I'm following the map that leads to you”

 

 จริงเหรอ? ผมเผลอหัวเราะคิกออกมา ผมว่าผมไม่เคยเห็นมีมอย่างที่พี่สงกรานต์พูดในเน็ตเลยนะ แต่พี่สงกรานต์ก็ยังขยี้ว่า “ตูดพี่! กับคำว่า I'm following the map that leads to you จะให้พี่รู้สึกยังไง มันจะตามแผนที่เข้าไปในรูตูดของพี่เลยมั้ย” ผมก็หัวเราะลั่นออกมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่ไหว พี่สงกรานต์ตวาดเสียงเหวว่า “ยังจะมีหน้ามาหัวเราะอีก! มันเป็นความผิดของนายทั้งหมด!” ผมก็ยังไม่สลด คือมันตลกมากจริงๆผมห้ามตัวเองเอาไว้ไม่ไหวแล้ว

 

“อื้อออออ~~~~~” จนพี่สงกรานต์จูบปิดปากผมอย่างแรงจนปากผมแทบแตกนั่นแหละ อารมณ์ขบขันมันถึงหดหายลงไปได้ ริมฝีปากอุ่นจูบย้ำอีกทีผมเองก็แทบละลาย แม้จะผ่านไป 1 ปีแต่ผมยังจำได้ จูบของพี่สงกรานต์ยังคงร้อนแรงไม่เปลี่ยนแปลงเลยจริงๆ

 

อาศัยจังหวะที่ผมเผลอ ร่างกายอ่อนปวกเปียกจนลืมฝืนตัวเอาไว้ พี่สงกรานต์อุ้มผมออกมาจากกระเป๋าเดินทางที่ผมนั่งทับ ขายาวก้าวฉับๆอุ้มผมมาวางไว้บนเคาท์เตอร์บาร์ของส่วนที่เป็นมุมเครื่องดื่มในห้องรับแขก

 

ผมซึ่งมองตัวเองว่าเป็นแค่ตุ๊กตาตัวเล็กๆเมื่อเทียบกับพี่สงกรานต์ แต่พอได้นั่งบนเคาท์เตอร์บาร์แล้วระดับสายตาของผมอยู่สูงกว่าเขา ผมก็รู้สึกว่าตัวเอง‘เหนือ’กว่าคนตัวโตนี่นิดๆ

 

ผมจึงกล้าถามออกไปอีกครั้ง ด้วยสีหน้าจริงจัง ผมมั่นใจว่าสายตาที่ผมทอดมองไปมันจริงใจที่สุดในชีวิตแล้ว

 

“ผมขอถามคำถามเดิม พี่พาผมมาที่นี่ทำไม พี่ทำเหมือนกับ.. ลักพาตัวผมมาจากสนามบิน ? พี่ต้องการอะไรจากผมกันแน่”

 

ตาเรียวคมกริบมองผมด้วยแววตาที่ยากจะหยั่งถึง สักแว็บหนึ่งของเสี้ยวสายตา ผมเห็นหลุมดำที่แฝงความเจ็บปวดในดวงตาของพี่สงกรานต์

 

“ก็จะแก้แค้นไง~ พี่บอกนายไปแล้ว~”



เสียงนุ่มชวนเคลิ้มอย่างนี้อ่ะนะจะแก้แค้น ถ้าไฟแค้นมันสุมทรวงจนทนไม่ไหวจริงๆก็ขอเสียงเกรี้ยวกราดกว่านี้สักหน่อยเถอะ

 

“แล้วถ้าผมบอกว่า.. พี่ได้แก้แค้นผมไปแล้ว พี่ทิ้งเด็กน้ำหนาวให้หนาวเหน็บอยู่ที่ออสเตรเลียเพียงลำพัง พี่ไม่ไปตามนัด ไม่รับสายผม ไม่ติดต่อผม พี่-ทิ้ง-ผม สำหรับเพลย์บอยอย่างพี่มันอาจจะเป็นเรื่องขำๆ แต่หัวใจไร้เดียงสาดวงนั้นมันเจ็บช้ำและขำไม่ออก”

 

พี่สงกรานต์หลับตา และผ่อนลมหายใจออกมาช้า ๆ การไม่ยอมสบตาผมถือว่ามันคือการหลบหนีความผิด

 

ผมผลักร่างใหญ่โตที่กักผมอยู่กับเค้าท์เตอร์ออก และพี่สงกรานต์ก็ยอมอย่างง่ายดาย

 

ไม่เคยคิดจะไขว่คว้าเหนี่ยวรั้งผมไว้ ... ไม่ ... เหมือนที่ผ่านๆมา

 

ผมกระโดดลงจากเคาท์เตอร์บาร์ แล้วเดินไปที่กระเป๋าเดินทาง

 

ผมลากกระเป๋าไปจนถึงประตูกระจกใส ไม่ว่าที่นี่มันจะเป็นที่ไหนผมหาแท็กซี่กลับบ้านเองได้

 

มือผมจับที่เปิดประตู กำมันไว้แน่นเหมือนตัดใจอำลา


ประตูกระจกเริ่มเปิดอ้า แต่จู่ๆก็มีวงแขนใหญ่มาไขว่คว้ากอดผมเอาไว้จนแน่นจากทางด้านหลัง

 

เงาสะท้อนเลือนรางจากประตูกระจกใสนั่น ... ผมเห็นน้ำตาของพี่สงกรานต์

 

 “วันนี้วันเกิดพี่ แต่พี่ไม่มีใครเหลือแล้ว ได้โปรดอยู่กับพี่เถอะนะ”

 

คราวนี้มันกลายเป็นผมเองบ้าง ... ที่หลับตาลง

 

สำหรับผม การไม่ยอมสบตาถือว่าหลบหนีความผิด และที่ผมปิดตาจนมิด กดเปลือกตาลงจนหัวตาสั่น ผมกำลังหลบหนีตรรกะของตัวเอง

 

ผมค่อยๆปิดประตูกระจกลง มือผมที่กำกระเป๋าเดินทางไว้ค่อยๆคลายออก แล้วใช้มันลูบไปทั่วท่อนแขนใหญ่ที่กอดผมอยู่จนแน่นอย่างเบามือ

 

มีแต่คนโง่เท่านั้นแหละที่ใช้หัวใจตัดสินแทนสมอง ตรรกะที่ใช่ตรึกตรองบอกผมว่าพี่สงกรานต์กำลังเล่นกับความรู้สึกของผมอีกแล้ว หลังจากนี้เขาอาจจะทิ้งผมไปอีก ไม่มีอะไรการันตีความสัมพันธ์ที่หวนกลับมาพัวพันกันใหม่อีกครั้งในวันสงกรานต์นี้ได้เลย

 

หัวตาผมสั่น กระบอกตาร้อนผ่าว ผมกำลังหลบหนีตรรกะของตัวเอง ดวงตาของผมเลือนราง มันถูกฉาบเคลือบไปด้วยความปรารถนาที่มีอยู่ลึกๆในหัวใจ

 

ครั้งนี้มันอาจจะยืนยาว ... ขึ้นมาอีกนิด ... ผมคงจะไม่เจ็บปวดมากนัก ผมจะถือซะว่านี่คือการไถ่โทษที่ผมโพสรูปตูดพร้อมปานของพี่สงกรานต์ลง IG ... ผมพร่ำบอกตัวเองเช่นนั้น

 

หลอกตัวเองไปวันๆ ครบรอบความโง่ 1 ปีเต็ม และนายน้ำหนาวก็กำลังจะทำสิ่งโง่ๆอีกครั้งในวันสงกรานต์

#สงกรานต์กับหวานใจ



To be Continued

สวัสดีค่ะ สำหรับนักอ่านที่ไม่รู้จักกัน  พิมชื่อพิมนะคะ >.< ใช้นามปากกาว่า Pymberry ฝากเนื้อฝากตัวด้วย
#สงกรานต์กับหวานใจ เป็นเรื่องสั้น มีประมาณ 3-4 ตอนจบค่ะ
เห็นตอนที่ 1 จบหม่นๆ แต่เรื่องนี้ไม่ดราม่านะคะ ให้คำมั่นเลย ^^
จั๋วหัวว่าเป็น Romantic Comedy เรท NC พิมก็จะพามันไปในทิศทางนั้น ตอนหน้าสดใสขึ้นแน่นอนค่ะ
ฝากส่งฟีทแบ็คผ่านทาง คอมเม้นต์ และแฮชแท็ก #สงกรานต์กับหวานใจ ด้วยนะคะ พิมจะได้มีกำลังใจฮึบๆ
ติดต่อพิมผ่านทางทวิตเตอร์ได้ที่ @anngyPimberry เข้าไปทักทายกันได้เลย~ ใจดี~ ไม่กัดฉีดยาแล้ว ^^

[ืniyataan]

รอ...ออออออออ   

[yunnutjae]

เส้นเรื่องดีมากค่ะ เขียนดีมาก ตอนแรกไม่ค่อยหม่นเท่าไรเพราะรู้สึกได้ว่าต้องจบดีแน่ๆ มาต่อนะคะ ชอบบบบบบ สนุกกกกกกกกกก 
ปล.พี่สงกรานต์คะสงกรานต์ปีนี้อย่าทำให้น้องน้ำหนาวเสียใจเหมือนปีที่แล้วนะ! 

[pymberry]

I know what you did last Songkran

#สงกรานต์กับหวานใจ


เปียกปอนตอนที่ 2

 “Holly Shit!” ผมอุทานแล้วกระเด้งลุกขึ้นมานั่งบนเตียงในทันที


ขยี้ตาแล้วมองโทรศัพท์อีกครั้ง ... มองแล้ว~ มองอีก~


ตื่นเต็มตา ตูดเต็มจอ


มีคนเอาภาพตูดพร้อมปานของพี่สงกรานต์ไปทำเป็นมีมจริงๆด้วย มันเป็นภาพของผมแน่นนอนเพราะผมจำลายละเอียดของรูปได้ แต่มันถูกเอาไปใส่ฟิวเตอร์ให้เหมือนกับเป็นรูปวาดสีน้ำมัน ตอนนี้รูปที่ผมถ่ายมันเลยกลายเป็นภาพวาดไปกลายๆแล้ว ผมยอมรับเลยนะว่าเขาแต่งรูปได้สวยแปลกตาและดูเป็นงานศิลป์มาก แต่มันก็ไม่สมควรมั้ยเว้ยเฮ้ย!


แล้วก็ช่างคิดนะกับไอ้แคปชั่นจากเพลง Map ของ Maroon5


I’m following the map that leads to you


ผมมองชื่อเจ้าของ IG ที่โพสรูปนี้ “BirthdayBoy”


ที่ผมเห็นรูปนี้เพราะผมลองเซิร์จๆกูเกิ้ลดู คืออยากรู้น่ะ ผมคาใจกับคำบอกเล่าของพี่สงกรานต์ว่ามีคนเอารูปตูดของพี่สงกรานต์ไปทำเป็นมีมจริงๆเหรอ ตื่นขึ้นมาในเช้าวันนี้ผมก็เลยลองเซิร์จดูทันที


และมันก็มีจริงๆด้วย!


 ‘BirthdayBoy’ คุณคิดอุตริอะไรเนี่ยเอารูปตูดคนอื่นไปแต่งซะสวยเพื่อทำมีม


ผมเข้าไปส่อง IG ของคนๆนี้ ทุกรูปที่เขาลงจะใช้ฟิวเตอร์แต่งภาพให้เป็นเหมือนภาพวาดสีน้ำมันทั้งหมด มันก็ทำให้ IG ของเขาเป็นโทนเดียวกันสวยงามดีอยู่หรอกนะ รูปที่ลงก็มีทุกอย่างตั้งแต่รูปวิวธรรมชาติ ตึกรามบ้านช่อง หมาแมว หรือแม้กระทั่งอาหาร แต่ไม่มีรูปไหนที่เขียนแคปชั่นจนเอาไปทำเป็นมีมได้เหมือนรูปตูดของพี่สงกรานต์เลย


แกรกกกก แกรก! แกรกๆๆๆ 


มีเสียงประหลาดๆเกิดขี้นที่ประตูห้องนอนทำให้ผมต้องหยุดส่อง IG ของคนๆนี้ก่อน เสียงมันแปลกๆสยองๆยังไงก็ไม่รู้ ผมดึงผ้าห่มขึ้นมาห่อคลุมตัวด้วยความกลัว นี่มันเช้าแล้วนะเว้ย! ผีเผออะไรกลับลงโลงไปได้แล้ว!


แกรก…. แกรกกกก…. แกรกกกกกกกก....


เสียงสยองที่หน้าประตูยังดังไม่หยุด หนำซ้ำมันยังดังถี่ขึ้นซะด้วย พึ่งจะมารู้สึก ว่าตัวเองคิดผิดที่ไม่ยอมนอนห้องเดียวกับพี่สงกรานต์ บ้านนี้เลี้ยงกุมารรึเปล่าวะ เสียงน่ากลัวชิบหาย!


ผมลุกออกจากเตียงอย่างกล้าๆกลัวๆแล้วเดินตรงไปที่ประตู ผมศรัทธาในความเชื่อเก่าแก่ที่ว่าเช้าแล้วผีจะไม่หลอก ผีกลัวพระอาทิตย์เหมือนซุปเปอร์แมนกลัวคริปโตไนต์นั่นแหละ ผีไม่หลอกคนกลางวันแสกๆหรอกเว้ย!


ผ่าง!!! ….. ผมเปิดประตูอย่างเกรี้ยวกราด ... แต่ไม่ยักกะมีอะไร


ผมเกาหัวแกร๊กแล้วกำลังจะปิดประตูแต่จู่ๆก็รู้สึกถึงอะไรนิ่มๆฟูๆที่ข้อเท้า ผมสะดุ้งโหย่งแล้วรีบก้มลงไปดูด้วยหัวใจที่เต้นระรัว


“เมี้ยวววววว”


มีแมว 3 ตัวกำลังคลอเคลียอยู่ที่ข้อเท้าผม แมวตัวสีดำปลอดดูจะขี้อ้อนเป็นที่สุดเพราะนัวเนียข้อเท้าผมอยู่อย่างไม่ลดละ ตัวมีขนสีขาวฟูฟ่องและจมูกบี้ ดวงตาสองสีดูจะหยิ่งนิดๆแต่ก็ร้องเหมียวไม่หยุดเหมือนกัน และตัวสุดท้ายผมจำได้ว่าลักษณะอย่างนี้คือแมวพันธุ์วิเชียรมาศ ลำตัวเป็นสีน้ำตาลอ่อนแต่หน้าดำ หู ปลายขาและหางดำ  เจ้าตัวนี้ตัวใหญ่ที่สุดและดูจะเป็นหัวหน้าแก๊ง


“เมี้ยวววววว~~~~” เจ้าแมวทั้ง 3 ร้องอ้อนผมไม่มีหยุด เดินพันแข้งพันขานัวเนียไปมา ... ยังไงล่ะเนี่ย?


“จะเอาอะไร? ฉันเป็นแขกของที่นี่ ฉันไม่มีอะไรให้พวกแกหรอกนะ”


“เมี้ยวววว~~~ เมี้ยววววว~~~~ เมี้ยววววววววว~~~~”


เออ... แมวมันก็ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่อง มันอาจจะคิดว่าผมเถียงหรือกบฏดื้อด้านไม่ยอมตกเป็นทาสพวกมันก็ได้ มันเลยประสานเสียงร้องประท้วงเป็นการใหญ่ แล้วจะให้ผมทำยังไงล่ะ? ผมไม่เคยเลี้ยงแมว ไม่เคยมีสัตว์เลี้ยงอะไรทั้งนั้น พวกมันต้องการอะไรจากโผ้มมมม


ผมตัดสินใจก้มลงไปอุ้มแมวทั้ง 3 ตัวขึ้นมาแนบอก แล้วเดินอย่างทุลักทุเลลงบันไดไปชั้นล่าง ลำบากอยู่เหมือนกันแต่เรื่องแค่นี้คนอย่างนายจิณณพัทรทำได้


เดินไปจนถึงห้องรับแขกก็เห็นพี่สงกรานต์มองกลับมา เขากำลังมีแขกเป็นชายสูงวัยในชุดสูทอย่างดี การแต่งตัวดูเนี้ยบเกินไปสำหรับช่วงเทศกาลสงกรานต์อย่างนี้


“พี่อุ่นนมไว้แล้ว ชามก็วางไว้พร้อมแล้วอยู่ในครัว น้ำหนาวเอานมให้แมวหน่อยสิ”


เห็นตรูเป็นแม่แมวรึไงฟะ! ต้องให้นมแมวด้วย


ผมทำตามคำสั่งของพี่สงกรานต์เพราะบรรดาแมวเหมียวเอาแต่ร้องเมี้ยวๆเสียงดังแข่งกันจนเริ่มจะน่ารำคาญ


นมอยู่ในอุณหภูมิอุ่นกำลังดี พอเทนมลงในชามเท่านั้นแหละ.. ไอ้ที่เคยออดอ้อนคลอเคลียตอนนี้พวกมันไม่สนใจผมแล้ว ผมกลายเป็นหัวหลักหัวตอเลยตอนนี้


แมวทั้งสามยืนเรียงหน้ากระดานแล้วใช้ลิ้นสีแดงเล็กๆตะหวัดนมเข้าปากอย่างน่ารัก ผมอดที่จะยิ้มกว้างกับภาพที่เห็นไม่ได้เพราะพวกมันช่างน่าเอ็นดูเหลือเกิน ผมนั่งยองๆดูแมวกินนมจนเพลินเลยเชียวล่ะ ผมสังเกตเห็นปลอกคอของพวกมันที่เป็นหนังอย่างดีมีป้ายห้อยที่ปั้มตัวอักษรสีสดสวยเป็นชื่อพวกมันอย่างน่ารัก


ขวานฟ้า – ชาร์โคว – โอปอล์


ผมหัวเราะคิกออกมาก แมวพันธุ์วิเชียรมาศหน้าดำนั่นชื่อ "ขวานฟ้า" -ขวานฟ้าหน้าดำ- หนังจักรๆวงศ์ๆที่เคยดูสมัยเด็กๆ เข้าใจตั้งชื่อนะพี่สงกรานต์ ส่วนตัวที่มีสีดำสนิทชื่อ "ชาร์โคว" ดำเป็นถ่านสมชื่อเชียวนะเอ็ง ส่วนเจ้าตัวหยิ่งๆขนฟูฟ่องสีขาวที่มีดวงตาสองสีนี้ชื่อ "โอปอล์" ตามอัญมณีที่มีหลากหลายสีในหนึ่งเม็ดสินะ


“ขึ้นศาลอีกครั้งกลางเดือนพฤษภา ผมหวังว่าคุณคงจะพร้อม” ผมนั่งดูแมวกินนมอยู่เพลินๆก็ได้ยินเสียงพี่สงกรานต์ดังแว่วเข้าหูมา


“ครับ ผมมั่นใจเหมือนครั้งก่อนๆว่าเราชนะแน่นอน” เสียงชายสูงวัยตอบพี่สงกรานต์อย่างนอบน้อม


“เดินทางกลับเชียงใหม่ด้วยความปลอดภัยนะครับคุณวิชัย สุขสันต์วันสงกรานต์ครับ”


“สุขสันต์วันสงกรานต์เช่นกันครับท่าน”


ท่าน ... ชายสูงวัยคนนั้นยกย่องพี่สงกรานต์ขนาดนี้เลยเหรอ


ผมได้ยินเสียงรถแล่นออกไป ผู้ชายคนนั้นคงกลับไปแล้ว


ความอบอุ่นแผ่นซ่านทาบทับแผ่นหลัง พี่สงกรานต์นั่งลงบนพื้นซ้อนหลังผม แล้วยกอุ้มตัวผมให้ขึ้นไปนั่งบนตักอย่างที่ผมก็ไม่ทันได้ตั้งตัว


ฟอดดดดด!!!! ... จมูกโด่งฉกหอมผมฟอดใหญ่ นี่ถ้าไม่ถูกกอดไว้จนแน่นยังกะถูกงูรัดผมหันไปชกพี่สงกรานต์แล้ว


“ขวานฟ้า ชาร์โคว โอปอล์ นี่แม่ใหม่นะ แต่ไม่ต้องอ้อนแม่เยอะล่ะ ป๊าหวง”


แนะนำผมกับบรรดาแมวของตัวเองเสร็จสรรพ ถามผมรึยังว่าผมอยากเป็นแม่แมวมั้ย ไอ้ขี้ตู่!


“แม่ใหม่เหรอครับ แล้วแม่คนเก่าหายไปไหนซะล่ะ” ถามกระแซะเองก็ปวดใจเอง แม่ม!


“ก็ยังอยู่ แต่พี่อยากให้ลูกมีแม่ใหม่ พี่ว่าพี่พร้อมแล้ว”
 

โอ้โฮ! ใจกล้าหน้าด้านเกินไปแล้ว คบซ้อนเหรอวะ!


“พี่พร้อมแต่ผมไม่พร้อม ผมไม่เป็นแม่แมวให้ใครทั้งนั้น ปล่อย!”


ผมพยายามดิ้นจะให้หลุดจากการกอดรัดนี้ให้ได้ แต่ให้ตายเหอะ! ทำไมพี่สงกรานต์แรงเยอะขนาดนี้วะ เขาดูจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลยทั้งๆที่ผมดิ้นแทบตาย ผมเหมือนลูกแมวตัวน้อยๆในอ้อมกอดของพี่สงกรานต์ที่เจ้าของจะเล่นเอาเถิดอย่างไรก็ได้ เขาซุกไซ้ใบหน้าหอมแก้มซ้ายแก้มขวาของผมตามอำเภอใจ พร่ำพูดอยู่ตลอดว่า “คิดถึง~ คิดถึงน้ำหนาวจังเลย~” แล้วก็ฟัดอยู่อย่างนั้นจะมันเขี้ยวอะไรผมขนาดนั้น นี่ผมพยายามหดไหล่ห่อตัวเกร็งไว้สุดกำลังเลยนะ ไม่งั้นซอกคอผมต้องโดนซุกไซ้จูบฟัดจนเป็นรอยไปแล้วแน่ๆ


“เมี้ยวววว เมี้ยวๆๆๆๆๆ”
 

“ขวานฟ้า อย่าพึ่ง!”
 
 
เป็นบรรดาแมวๆที่มาช่วยชีวิตผมเอาไว้ เจ้าขวานฟ้ากระโดดขึ้นมาบนตัวของพี่สงกรานต์ ชาร์โคว โอปอร์ ก็เกาะแขนเกาะหลังร้องเหมียวๆงับเสื้อพี่สงกรานต์ด้วยความมันเขี้ยวสนุกสนาน พวกมันคงคิดว่าผมกับพี่สงกรานต์กำลังเล่นกันอยู่ก็เลยอยากจะร่วมวงด้วย พออิ่มท้องเลียหน้าเลียตาจนเสร็จเรียบร้อยแมวพวกนี้คงหาทางปลดปล่อยพลังงานกันสินะ


“ชาร์โควไม่งับเสื้อ! วันวิสาข์ไม่สอนรึไงว่าอย่ากัดเสื้อผ้า”


ผมหยุดดิ้นรนเมื่อได้ยินชื่อแปลกหู วันวิสาข์ คงจะเป็นแม่ของเจ้าแมวพวกนี้


โดนตอหนวดของพี่สงกรานต์ทิ่มแก้ม ยังไม่เจ็บแสบเท่าโดนชื่อนี้ทิ่มแทงหัวใจเลย


“การที่ต้องดูแลลูกๆของคนอื่นในช่วงวันหยุดสงกรานต์ ก็เป็นบทลงโทษที่ผมต้องทำ เพื่อชดใช้ความผิดที่ผมโพสรูปตูดของพี่ลง IG เหรอครับ” เสียงผมทั้งเศร้าและสั่นแต่ผมบังคับตัวเองไม่ได้


จากตอนแรกที่นั่งซ้อนหลัง ตอนนี้พี่สงกรานต์เอี้ยวมาทั้งตัวเพื่อจะมามองหน้าผมให้ชัดๆ


“หึงพี่เหรอ”


แน๊ะ! ยังจะมายิ้มหน้าทะเล้นใส่อีก ผมตัดพ้อขนาดนี้พี่เขาไม่รู้สึกอะไรบ้างเลยเหรอ


ผมทำปากคว่ำแล้วตวัดหน้าหนี เกลียดคนๆนี้! ขอให้แมวกัดตายไปเลยเหอะ!


จุ๊บบบบ!!!! คราวนี้พี่สงกรานต์จูบแก้มผม และก็ไม่ใช่จูบเบาๆด้วย แรงจูบนั่นมันแทบจะดูดเนื้อแก้มผมติดปากพี่สงกรานต์ไปเลยล่ะ


“วันหยุดลูกๆจะได้อยู่กับพี่” ยิ้มละไมอย่างคนไม่รู้สึกผิดอะไร “สงกรานต์ปีนี้ สา เขาไปเที่ยวญี่ปุ่นน่ะ พึ่งจะเอาลูกๆมาให้พี่เมื่อเช้า”


พี่สงกรานต์กับคนชื่อวันวิสาข์หรือ “สา” อะไรนั่นทำเหมือนพ่อแม่ที่หย่าร้างกันแล้วศาลตัดสินว่าลูกๆจะอยู่กับใครในวันไหนบ้างอะไรอย่างนั้นเลย


แล้วดูสิ! บอกเล่าเรื่องราวของแม่แมวกับผมด้วยด้วยสีหน้าแช่มชื่น นี่ผมอมลมจนแก้มป่องงอนจนหน้าจะระเบิดอยู่แล้วนะ พี่เขาไม่สงสารผมบ้างเลยเหรอ


‘วันวิสาข์ไปเที่ยวญี่ปุ่น’ .... ไปที่เดียวกับพ่อแม่ผมเลยนิ!


“พี่สงกรานต์รู้จักแม่ผมได้ยังไง ทำไมแม่ถึงให้พี่ไปรับผมพี่สนามบิน ไปรู้จักกันตั้งแต่เมื่อไหร่” พอนึกขึ้นได้ผมก็รีบยิงคำถามใส่ทันที


เขาไม่ตอบผม ... พี่สงกรานต์ลุกออกจากตรงนั้นแล้วมุ่งหน้าเดินไปที่บันได ผมโคตรเกลียดการกระตุกยิ้มมุมปากแบบกวนๆของพี่เขา เมื่อก่อนตอนรู้จักกันใหม่ๆผมรู้สึกว่ารอยยิ้มแบบนี้มันมีเสน่ห์มากๆเลยนะ แต่ตอนนี้.. ผมหมั่นไส้ทุกสิ่งที่เป็นพี่สงกรานต์


“พี่สงกรานต์!” ผมตวาดเสียงดังลั่นบ้านจนแมวสะดุ้ง รีบสาวเท้าก้าวเดินตามไป แต่ทันใดนั้น โลกของผมก็มืดสนิท


“ไอ้!!” ผมรีบเอาเสื้อยืดของพี่สงกรานต์ออกจากหัว ไอ้คนกวนตีนนั่นมันถอนเสื้อออกแล้วโยนมาครอบหัวผมครับ


“พี่จะอาบน้ำ เดินตามมาอย่างนี้อยากจะอาบน้ำด้วยกันเหรอ” พูดพลางถอดกางเกงออกจากท่อนขาใหญ่โต


ผมหยุดกึกเลยครับ พี่สงกรานต์ถอดกางเกงมันกลางบ้านจริงๆ ไอ้คนลามกจกเปรตทุเรศหน้าด้าน

“ยังไม่ได้อาบน้ำเหมือนกันไม่ใช่เหรอเรา อาบด้วยกันมั้ยล่ะ ประหยัดน้ำดี สงกรานต์รัฐบาลรณรงค์ให้ประหยัดน้ำนะ” ร่างกายหนาใหญ่ที่ใส่เพียงกางเกงในตัวเดียวเดินย่างสามขุมเข้ามาหาผม


“เฮ้ย! ไอ้พี่สงกรานต์ปล่อยนะเว้ย!


เขาช้อนอุ้มผมในท่าเจ้าสาว ขายาวๆก้าวเดินขึ้นบันไดไปชั้น 2 ทำยังกะเจ้าบ่าวกำลังอุ้มเจ้าสาวเข้าห้องหออย่างนั้นแหละ

ตอนอยู่บนบันไดผมไม่กล้าดิ้นเลยครับเพราะกลัวตกลงไปขาหัก กอดคอพี่เขาแน่นเสียด้วยซ้ำเพราะมันสูงจนน่าหวาดเสียว แต่พอเราไปถึงชั้นสองแล้วพี่สงกรานต์ทำท่าจะพาผมเข้าห้องน้ำ มือผมรีบเกาะประตูไว้เหนียวแน่นหนึบเหมือนตุ๊กแกเลย ไม่เอาเว้ย! ไม่อยากเป็นตากุ้งยิง

เขายอมปล่อยผมลงจนได้อาจจะเพราะผมร้องเจ็บมือเสียงหลง ผมเกาะประตูไว้แน่นจนมือขาวซีดด้วยเลือดไม่ไปเลี้ยงเจ็บไปหมดแล้ว นายน้ำหนาวถ้าจะให้ดื้อรับรองว่าดื้อสุดใจ ตายเป็นตายคอยดูสิ!


“เชื่อพี่เถอะ ว่าพี่ไม่ได้มีเจตนาร้าย แม่นายชอบพี่มากๆเลยนะ” ราชสีห์ค่อยๆเยื้องย่างเข้ามาหา ตาเรียวคมกริบทรงเสน่ห์มองผมอย่างร่ายมนตร์สะกด


“และพี่ขอให้คำมั่น ว่าพี่ก็ไม่ใช่ผู้ชายทุเรศๆที่ชอบคบซ้อนเหมือนที่นายเข้าใจ หนึ่งปีที่ผ่านไป.. ใจพี่มีแต่นายคนเดียว”


ผมก้าวถอยหลัง จนแผ่นหลังชนเข้ากับกระเบื้องเย็นเฉียบของกำแพงห้องน้ำ ความเย็นของมันไม่ได้ช่วยลดอุณหภูมิในร่างกายของผมลงเลยตอนที่พี่สงกรานต์โน้มตัวลงมา... จูบ~


เขาไม่รุกเร้าเหมือนที่ผ่านๆมา ริมฝีปากนุ่มจูบซับอยู่ตามมุมปาก จนเมื่อผมอนุญาต ลิ้นร้อนนั้นถึงได้รุกรานเข้ามาในโพรงปากผม


เราแลกจูบกันด้วยความ ... คิดถึง ... มันค่อยๆเป็นค่อยๆไปแต่ช่างดื่มด่ำ และเมื่อความรู้สึกของเราเริ่มถลำ จูบดื่มด่ำนั้นมันก็ลึกซึ้งขึ้นเรื่อยๆ ผมเผลอใช้สองแขนคล้องคอพี่สงกรานต์ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เอียงหน้าปรับองศารับจูบร้อนแรงที่โถมเข้าใส่อย่างโหยหา ผมคิดว่า ผมบดเบียดร่างกายเข้าหาพี่สงกรานต์เสียด้วยซ้ำ เปิดปากกว้างขอรับจูบหวานล้ำ พี่สงกรานต์ก็ปรนเปรอให้ผมจนชุ่มฉ่ำเกิดเสียงแลกลิ้นขึ้นอย่างน่าอาย


“เมี้ยวววว......” เป็นเสียงขวานฟ้าที่ดังแทรกเสียงจูบแสนวาบหวามเข้ามาได้


ความกระดากอายแล่นริ้วจากปลายขาตรงส่วนที่ขวานฟ้าเข้ามาสะกิด ผมรีบผละตัวออกจากพี่สงกรานต์ แล้วก้มหน้าหลบซ่อนแก้มแดงๆของตนเอาไว้


“ต้องการอะไรขวานฟ้า” เสียงสั่นๆของผมร้องถาม ผมพยายามจะทำเหมือนกับว่าเมื่อกี้มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วยการหันเหความสนใจไปหาเจ้าแมวหน้าดำแทน ทั้งๆที่หัวใจยังรู้สึกวาบหวิวอยู่เลย


“มาสะกิดอย่างนี้คงหิวอีกแล้วล่ะสิ แมวพวกนี้กินเก่ง แค่นมคงยังไม่พอ”


“แล้วทำไมไม่สะกิดป่ะป๊าของเธอล่ะ มาสะกิดฉันทำไม” ที่ผมถามอย่างนี้ไม่ใช่รำคาญมันนะ คือผมแปลกใจจริงๆที่มันทำเหมือนกับผมเป็นเจ้าของที่ต้องคอยดูแลมัน ทั้งๆที่ผมก็เป็นแค่แขกของบ้านนี้


“ขวานฟ้ามันฉลาด มันรู้ว่าควรจะอ้อนใคร มันรู้ว่าใครจะมาเป็นม่ะม๊าของมันในอนาคต”


“ใครจะเป็นม่ะม๊าให้ขวานฟ้า ไม่ใช่ผมซะหรอก” ส่งเสียงแข็งๆใส่พี่สงกรานต์


“ก็ดูกันไป” กระตุกยิ้มมุกปากอย่างเจ้าเล่ห์อีกแล้ว อยากจะบู้บี้หน้าหล่อๆนี้ให้ยับนัก! โคตรหมั่นไส้!


“ขวานฟ้ารอได้ มาอาบน้ำกับพี่ก่อนมะ เสร็จแล้วค่อยไปหาอาหารให้เจ้าขวานฟ้ากัน”


“ขวานฟ้า ฟังป๊าของเธอพูดนะ ในหัวสมองมีแต่เรื่องลามก ไม่สนหรอกว่าเธอจะหิวแค่ไหน” ผมหันไปฟ้องแมวฉอดๆ


“ช่างเป็นแม่แมวที่ดีมีความรับผิดชอบ ลูกๆของพี่ได้แม่อย่างน้ำหนาวพี่ก็วางใจแล้วล่ะ” ลูบหัวผมอย่างเอ็นดูซะงั้น


 “โอเค! งั้นเราไปให้อาหารแมวก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำ” พี่สงกรานต์ทำท่าจะเดินออกจากห้องน้ำทั้งๆที่ยังใส่แค่กางเกงในตัวเดียว


“พ ... พี่ไปอาบน้ำเลยเดี๋ยวผมให้อาหารแมวเอง นี่ปกติพี่ก็ใส่กางเกงในตัวเดียวเดินโทงๆไปทั่วบ้านอย่างนี้เหรอ”


“ปกติไม่ ... แต่วันนี้พี่ใส่เพื่อยั่วนาย”


“ไอ้....!!!!”


พี่สงกรานต์กระตุกยิ้มกวนๆหนึ่งทีแล้วก็หันหลังให้ และอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัว เขาถอดกางเกงในออก! แล้วโยน Calvin Klein สีดำตัวจิ๋วไปข้างหลังซึ่งมันเกือบจะโดนหน้าผม


ตูดเต็มตา อเมริกาเต็มจอ


ผมต้องเป็นตากุ้งยิงแน่ๆ ตูดพี่สงกรานต์ยังคงแน่นหนั่นเหมือนเดิม ปานรูปแผนที่ทวีปอเมริกาก็ยังคงชัดเจนเหมือนเดิมเช่นกัน


“FUCK YOU!” ผมรีบหันหลังแล้วพ่นคำผรุสวาทอยู่หน้าห้องน้ำแต่ดูไอ้คนลามกจะไม่สนใจ ผมได้ยินเสียงเปิดน้ำลงอ่างจากุชชี่ แถมชีเปลือยยังมีไมตรีชักชวนผมลงอ่างอย่างไม่ขาดปาก


“อยากได้คนมาช่วยถูหลังจังเลยน้า~”


ไอ้ลามก! เดี๋ยวปั๊ดให้ขวานฟ้าข่วนหลังให้ลายซะเลยนี่!


((มีต่อ))

#สงกรานต์กับหวานใจ

[pymberry]

#สงกรานต์กับหวานใจ

“ไปด้วยกันเถอะน้ำหนาว”


“ไม่ไป!” ผมสะบัดแขนที่คนตัวโตซบอยู่ออก ตัวก็ใหญ่กว่าผมตั้งหลายเท่ายังจะมาเกาะแขนแล้วถูหัวอ้อนผมเหมือนลูกแมวอีก ผมล่ะเหนื่อยใจจริงๆ


“พี่ไม่ได้เล่นน้ำสงกรานต์มาหลายปีแล้ว อยากไปอ่า~ อยากไปเล่นน้ำสงกรานต์กับแฟน”


“ใครแฟนพี่!” ผมเขยิบตัวหนี ในโซฟากว้างขวางกลางบ้านพี่สงกรานต์นี้มีที่ให้ให้เขยิบหนีอีกเยอะ


“ถ้าน้ำหนาวไม่ใช่แฟนพี่แล้วจะแฟนใคร ไปเล่นน้ำกันเถอะนะ~ น้า~~”


เขาลงนอนหนุนตักผมซะอย่างนั้น กลายเป็นว่าที่ผมเขยิบหนีมันกลับเปิดทางให้พี่สงกรานต์ลงนอนบนโซฟากว้างใหญ่นี้ได้อย่างสบายๆ


แล้วดูคนสารร่างของคนที่นอนหนุนตักผมนี่สิ พี่สงกรานต์ใส่เสื้อเชิ้ตลายดอกสีสันแสบตา เขาเลือกใส่ตัวที่เป็นพื้นสีดำประดับประดาด้วยดอกชบาสีฟ้าส้มลายพร้อยไปทั้งตัว หนำซ้ำเขายังบอกว่าซื้อเสื้อลายดอกสีสันสดใสมาไว้ให้ผมเรียบร้อยแล้ว ซองกันน้ำ ปืนฉีดน้ำก็ซื้อเอาไว้แล้ว 2 กระบอก เรียกได้ว่าพี่สงกรานต์เตรียมความพร้อมเพื่อจะลุยศึกสมรภูมิแห่งสายน้ำอย่างเต็มที่เลยล่ะ


ถึงผมจะกลับบ้านช่วงสงกรานต์แต่ผมไม่ได้อยากเล่นน้ำสงกรานต์สักหน่อย ผมแค่อยากกลับเมืองไทยมาเยี่ยมคุณพ่อคุณแม่ นี่ถ้าพวกท่านไม่หนีไปดูซากุระที่ญี่ปุ่นป่านนี้พวกเราคงจะยกโขยงกันไปไหว้คุณปู่คุณย่าที่เชียงรายเรียบร้อยแล้ว อยู่กรุงเทพร้อนก็ร้อน ออกไปเล่นน้ำทำไมให้ตัวดำ อยู่ในบ้านเปิดแอร์เย็นฉ่ำนั่งดู Netflix สบายๆอย่างนี้ดีกว่าตั้งเยอะ


ผมก็นั่งดูหนังไปทำเป็นไม่สนใจ และดูเหมือนพี่สงกรานต์เขาจะเลิกเซ้าซี้ผมไปแล้วล่ะ คนที่นอนหนุนตักไถมือถือไปเรื่อยๆ สักพักร่างใหญ่โตนั้นก็สะดุ้งโหย่ง แล้วรีบยื่นมือถือให้ผมดูทันที


I’m following the map that leads to you ภาพตูดพร้อมปานของพี่สงกรานต์ที่ถูกใส่ฟิวเตอร์สีน้ำมัน ภาพเดียวกันกับใน IG ของ BirthdayBoy ถูกเอามาโพสลงในทวิตเตอร์


คนที่โพสทวิตเตอร์เขียนแคปชั่ปประมาณว่า คิดถึงใครสักคนเหลือเกินอยากจะเจอหน้าแทบขาดใจ พร้อมแปะรูปมีมตูดของพี่สงกรานต์นี้


ผมเหงื่อตกเลยครับ ภาพตูดพร้อมปานของพี่สงกรานต์มันแพร่ไปทั่วแล้ว ถึงจะไม่ใช่ภาพถ่ายออร์ริจินัลของผม แต่เป็นภาพที่ถูกแต่งด้วยฟิวเตอร์จนเหมือนภาพวาดสีน้ำมันก็เถอะ แต่ผมก็รู้สึกผิดอยู่ดี


“โอเคครับ พี่สงกรานต์อยากให้ผมไปเล่นน้ำที่ไหน อยากให้ใส่เสื้อลายดอกสีสันแสบตาบาดใจ อยากให้ผมไปออกรบในสมรภูมิแห่งสายน้ำกับใคร จัดมาเลยครับ! Let's Go!!” ผมลุกขึ้นยืนแล้วชูกำปั้นขึ้นฟ้า


จากที่ไม่อยากไปเล่นน้ำผมตื่นตัวกระดี้กระด้าขึ้นมาทันทีเพราะโดนกระทุ้งด้วยไม้หน้าสามที่ชื่อว่า “ความรู้สึกสำนึกผิด” ผมเป็นตัวต้นเหตุที่ทำให้ภาพตูดพร้อมปานของพี่สงกรานต์มันแพร่ไปทั่วเน็ตอย่างนี้ผมรู้สึกผิดจริงๆครับ ถ้าพี่สงกรานต์อยากให้ผมทำอะไร ผมก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างเพื่อชดเชยความผิดนั้น

#สงกรานต์กับหวานใจ

ตอนนี้ผมอยู่บนถนนสีลม พร้อมปีนฉีดน้ำแบบที่เป็นเป้น้ำสะพายหลังลายเป็ดน้อยสีเหลืองอ๋อยยังกะเด็กตัวเล็กๆ ผมถูกจับใส่เสื้อลายดอก สีชมพู+เขียว+ส้ม สีสันปี๊ดปร๊าดที่มองมาจากดาวอังคารก็คงเห็น คือผมเข้าใจว่าช่วงสงกรานต์ใครๆก็ใส่เสื้อสีสันแสบตากันทั้งนั้นแต่ผมไม่ชอบอ่ะ พี่สงกรานต์เอาแต่บอกว่าผมน่ารัก ใส่เสื้อสีสันสดใสอย่างนี้มันขับผิวขาวๆของผมดี....


เฮ้อ~ ถ้าเขาคิดอย่างนั้นก็เอาเถอะครับ ตอนนี้พี่สงกรานต์พูดอะไรก็ถูกทั้งนั้นแหละเพราะผมมันเป็นพวกมีชนักติดหลัง ถึงแม้ผมเกิดความสงสัยขึ้นมาว่า ทำไมรูปตูดของพี่สงกรานต์มันถึงพึ่งจะแพร่ไปทั่วเน็ตเอาในปีนี้ ทั้งๆที่ผมโพสรูปนี้ลง IG ตั้งแต่ปีที่แล้ว แถมรูปที่แพร่ไปทั่วเน็ตยังเป็นรูปที่ถูกตกแต่งด้วยฟิวเตอร์สีน้ำมันเหมือนกับใน IG ของ BirthdayBoy ไม่ได้เป็นรูปถ่ายออร์ริจินัลของผม


แต่ตอนนี้ความสงสัยของผมมันโดนสายน้ำสาดพัดพาหายไปหมดแล้ว เฮ้ย! พูดจริงๆนะ การออกมาเล่นน้ำสงกรานต์มันโคตรสนุกเลยว่ะ อาจจะเป็นเพราะผมไม่ได้เล่นน้ำสงกรานต์มาหลายปีแล้วเลยรู้สึกอย่างนั้น ได้ออกไปสาดน้ำเหมือนระบายความอัดอั้นใส่คนอื่นและก็ถูกสาดกลับมาให้ตัวเปียกโซมซกมันโคตรปลดปล่อยเลยแฮะ


“น้ำหนาว ระวัง!” พี่สงกรานต์พูดเสร็จก็เอาตัวเข้ามาบังผมไว้


โครม!!!..... ฝรั่งที่อยู่หน้าร้านกินดื่มและมีถังน้ำไซส์ใหญ่บิ๊กเบิ้มตั้งใจจะสาดน้ำห่าใหญ่ใส่ผม แต่พี่สงกรานต์เห็นเลยเอาตัวเข้ามาบังเสียก่อน


ผมหัวเราะคิกคักด้วยความสะใจที่พี่สงกรานต์ตัวเปียกจนน้ำหยดติ๋งๆ ผมเข้าไปอยู่ในอ้อมอกของพี่สงกรานต์แน่นเข้าเพื่อจะใช้ร่างหนาใหญ่ของพี่เขาเป็นเกราะกำบัง ผมประกาศกร้าวไปทั่วถนนสีลมว่าผมจะแก้แค้นให้พี่สงกรานต์เอง แล้วผมก็ยิงน้ำใส่ฝรั่งคนนั้นไปดัง....


“ปิ้ว~ ปิ้ว~” ... สายน้ำเส้นเล็กๆจิ๋วๆพุ่งออกไปจากปืนฉีดน้ำเป็ดน้อยปุ๊กปิ๊กของผม


พี่สงกรานต์มองผมตาขวาง ... น้ำแค่นั้นมันพุ่งไปไม่ถึงฝรั่งคนนั้นเลยด้วยซ้ำ และการยั่วยุอันแสนมุ้งมิ้งของผมนี้มันยิ่งส่งผลให้กลุ่มเพื่อนๆของฝรั่งคนนั้นสาดน้ำเข้าใส่พวกเราอีกหลายโครมใหญ่ๆ


ตอนนี้พี่สงกรานต์เปียกจนไม่รู้จะเปียกยังไงแล้วแต่ผมเปียกไปไม่เท่าไหร่เพราะมีร่างใหญ่ๆของพี่สงกรานต์เป็นเกราะกำบัง ผมหัวเราะคิกคักอย่างโคตรสะใจชะมัด ในศึกสงครามแห่งสายน้ำการยืมมือคนอื่นมาแก้แค้นนี่มันช่างหอมหวานเสียจริงๆ


“ก็พี่ซื้อปืนฉีดน้ำเป็ดน้อยโคตรง่อยให้ผมเองนี่ ปืนกระบอกแค่นี้น้ำมันก็มีอยู่แค่นั้นจะไปสู้อะไรเขาได้” ผมเถียงสายตาขวางๆของพี่สงกรานต์ทั้งรอยยิ้มกว้าง


“ฝากไว้ก่อนเถอะน้ำหนาว” คนตัวโตแยกเขี้ยวใส่ผมก็รีบวิ่งหนีในทันใด แต่วิ่งหนีไปได้ไม่ไกลผมก็โดนกลุ่มคนจีนตัวโตๆดักเพื่อขอปะแป้ง


หนุ่มๆพวกนั้นพูดภาษาจีนอะไรผมฟังไม่รู้เรื่องหรอก แล้วมือไม้ยั้วเยี้ยจะมารุมปะแป้งผมอะไรหนักหนาวะ สาวนมโตใส่เสื้อบางๆเปียกจนเห็นไปถึงเสื้อชั้นในเดินผ่านไปโน่นแล้ว ทำไมไม่ไปปะแป้งเจ้าหล่อนบ้าง


“HEY! He’s MINE!!”


เสียงเข้มๆดุๆของพี่สงกรานต์ดังไล่หลังมาทำเอาคนพวกนั้นสะดุ้งโหย่ง ร่างกายสูงใหญ่ที่กำหมัดถลาเข้ามาเตรียมตัวไฝว้เต็มที่ก็ทำเอากลุ่มคนจีนที่รุมผมอยู่แตกกระจาย ถึงจะคนเยอะกว่า แต่แววตาเกรี้ยวกราดแสนน่ากลัวของพี่สงกรานต์มันก็ทำให้คนจีนพวกนั้นคิดได้ว่าไม่เสี่ยงดีกว่า อยู่ต่างบ้านต่างเมืองอย่างนี้ใครจะรู้ว่าพี่สงกรานต์อาจจะมีพรรคพวกอยู่ข้างหลังก็ได้ คนจีนกลุ่มนั้นพูดจาล้งเล้งอะไรก็ไม่รู้ฟังไม่เข้าใจแล้วก็เดินปะแป้งสาดน้ำคนอื่นต่อ


“กลับบ้าน!!!” พูดพร้อมกระชากแขนผมซะจนเซถลา


“อ้าว! พึ่งจะเล่นน้ำได้แค่ 2 ชม. เองจะกลับแล้วเหรอ ไหนพี่บอกว่าอยากเล่นน้ำสงกรานต์ไง” ผมขืนตัวไว้ ก็กำลังสนุกเลยนี่นา~ อยากเล่นน้ำต่ออ่ะ


“ถ้าอยู่แล้วนายโดนลวนลาม กลับบ้านดีกว่า ไม่เล่นแล้วน้ำบ้าบออะไรเนี่ย”


“พี่ก็โดนปะแป้งเหมือนกัน โดนมาตั้งแต่ต้นซอยจนตัวขาวไปหมดแล้วผมยังไม่เห็นว่าอะไรเลย”


เรื่องมันจริงนะครับ ถ้าเทียบกันพี่สงกรานต์ฮ็อตกว่าผมตั้งเยอะ มีทั้งสาวทั้งหนุ่มทั้งไทยทั้งเทศอยากสาดน้ำปะแป้งพี่สงกรานต์ ย่างเท้าเข้าสีลมแค่ 2 ก้าวก็โดนสาวปะแป้งแล้ว ผมยังไม่เห็นบ่นอะไรเลย


“มันไม่เหมือนกัน พี่ไม่สน พี่จะกลับ”


“อะไรอ่ะ! ผมก็ผู้ชายเหมือนพี่มั้ยวะโดนปะแป้งนิดๆหน่อยๆไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย พี่สงกรานต์เป็นคนไม่มีเหตุผล ผมไม่กลับ ผมอยากเล่นน้ำต่อ พี่.......”


เสียงผมที่บ่นง้องแง้งถูกกลืนหายลงคอไปเสียอย่างนั้นเมื่อพี่สงกรานต์กดมือถือที่อยู่ในซองกันน้ำแบบทัชสกรีน แล้วยื่นให้ดู


มีคนเอาภาพตูดพร้อมปานของพี่สงกรานต์ไปโพสในเฟสบุ๊ก ... เฮ้ย! ... จาก IG ลามไปทวิตเตอร์ ตอนนี้ไปถึงเฟสบุ๊กแล้วเหรอวะ


“ค้าบ~~ กลับบ้านค้าบ~~~~~” ผมแทบจะเดินนำพี่สงกรานต์ออกไปเลยด้วยซ้ำ เล่นเอาภาพตูดมาขู่ให้ผมรู้สึกผิดเสียทุกครั้งผมก็เถียงไม่ออกเลยสิครับ


พี่สงกรานต์มีคอนโดอยู่บนถนนพระราม 4 ซึ่งอยู่ใกล้กับถนนสีลมที่ๆเราเล่นน้ำกันอยู่นี้ พี่สงกรานต์เอารถไปจอดที่นั่น และเราก็จะใช้คอนโดนั้นในการอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้ากันหลังจากเล่นน้ำสงกรานต์เสร็จ แต่กว่าเราจะเดินออกไปจนถึงคอนโดได้ก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ยิ่งช่วงเย็นแดดร่มลมตกมากเท่าไหร่คนก็ยิ่งออกมาเล่นน้ำสงกรานต์มากขึ้นเท่านั้น ตอนนี้ถนนสีลมจึงคลาคล่ำไปด้วยผู้คนทั้งชาวไทยและต่างชาติ และแน่นอนว่าคนขี้หวงไม่เข้าท่าอย่างพี่สงกรานต์ก็ทำยังกะผมเป็นวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่ใครจะแตะต้องสาดน้ำก็ไม่ได้


สองแขนใหญ่โอบตัวผมไว้จนรอบแล้วประคับประคองพาเดินออกไปตามถนนเรื่อยๆ ใครจะมาสาดน้ำพี่สงกรานต์ก็เอาตัวเข้าบัง ปืนฉีดน้ำขนาดใหญ่เท่าปืนบาซูก้าของพี่สงกรานต์มีตอบโต้ออกไปบ้างเมื่อโดนคนมารุมสาดน้ำเยอะๆ ปืนฉีดน้ำเป็ดเหลืองปุ๊กปิ๊กของผมน้ำมันหมดไปนานแล้วครับ ผมเลยทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากหัวเราะร่าตอนโดนสาดน้ำและสนุกไปกับบรรยากาศรอบตัว เรื่องปะแป้งนี่ไม่ต้องพูดถึง ใครแบมือขาวๆทะเล่อทะล่าเข้ามาพี่สงกรานต์จะแยกเขี้ยวใส่ทันทีคนพวกนั้นก็ถอยหนีกลับไปแทบไม่ทัน ถึงจะรำคาญคนขี้หวงอย่างนั้นแต่ก็ยอมรับเลยว่าผมสนุกกับการเล่นน้ำในเทศกาลสงกรานต์ปีนี้มากๆ


มันจะเป็นสงกรานต์ที่ผมจดจำไปอีก 1 ปีเลยล่ะ

#สงกรานต์กับหวานใจ

“พี่สงกรานต์! อื้อ~~~~~” เมื่อเข้ามาถึงห้องคอนโดได้พี่สงกรานต์ก็บดจูบผมในทันที


เขาบดขยี้ริมฝีปากของผมจนมันแทบปริแตก ชัดเจนว่านี่คือการแก้แค้นอย่างที่พี่สงกรานต์ได้ขู่ไว้ตอนอยู่บนถนนสีลมว่า ‘ฝากไว้ก่อนเถอะน้ำหนาว’


แล้วเขาก็ “ฝาก” ไว้จริงๆ ริมฝีปากร้อนๆซอกซอนไปตามซอกคอแล้วฝากรอยจูบไว้เป็นหลักฐาน คนตัวโตแสดงความเป็นเจ้าของอย่างที่ได้ประกาศกร้าวกับคนจีนพวกนั้นว่า “He’s Mine”


พี่สงกรานต์กำลังจะทำให้ผมตกเป็นของเขา


เขาฉีดกระชากเสื้อลายดอกสีสันสดใสของผมออกจนเม็ดกระดุมหลุดกระจาย มือใหญ่ตรงเข้ารุกล้ำ ปลุกปล้ำถอดกางเกงขาสั้นของผมออกอย่างที่ผมก็ขัดขืนไม่ทันเพราะยังตกใจกับซากศพของเสื้อลายดอกที่นอนตายอนาจอยู่ตรงประตูทางเข้าอยู่ แขนใหญ่ช้อนอุ้มผมเดินเข้าห้องน้ำไป ผมจะดิ้นรนขัดขืนแค่ไหน มันก็ไม่มีทางที่ตัวเท่าตุ๊กตาอย่างผมจะขัดขืนได้ เขาวางผมลงใต้ฝักบัวที่ติดตั้งอยู่ใกล้กับผนังกระจกใส ซึ่งพอมองออกไปจะเห็นวิวของสวนลุมพินีได้โดยทั่ว.....


งั้นคนข้างนอกจะมองเข้ามาเห็นเรามั้ยเนี่ย!


“ตรงนี้ไม่เอานะ มันโป๊”


“คนข้างนอกเขามองไม่เห็นเราหรอก มันเป็นกระจกที่มองเห็นได้ด้านเดียว เรามองเห็นวิวของสวนลุมพินี แต่คนจากสวนลุมพินีมองไม่เห็นเรา คนออกแบบคอนโดเขาคิดไว้แล้ว”

 
“พี่ก็คิดแผนไว้แล้วใช่มะ ว่าจะพาผมมาทำอะไรอย่างนี้ที่นี่”


“ตอนแรกก็ไม่ แต่พอเห็นนายไม่หวงเนื้อหวงตัวพี่ก็เลยหมั่นไส้ จับปล้ำซะเลยดีมั้ยนะ”


เขาพูดยิ้มๆทีเล่นทีจริงแต่การกระทำโคตรน่ากลัว มือใหญ่เอื้อมข้ามตัวผมไปเปิดน้ำจากฝักบัวให้โรยรดตัวของพวกเรา พี่สงกรานต์ค่อยๆปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลายดอกของตัวเองออก เผยให้เห็นกล้ามอกแน่นและซิกแพ็คของตัวเองช้าๆ เมื่อเช้าเขาบอกว่าใส่กางเกงในตัวเดียวเดินโทงๆไปทั่วบ้านก็เพื่อจะยั่วผม และตอนนี้ ที่เขาทำอย่างนี้ก็เพื่อจะยั่วผมอีกรึเปล่านะ


กางเกงขาสั้นของพี่สงกรานต์หลุดปลิวออกจากร่างไปตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้เพราะผมมัวแต่จ้องกล้ามแน่นๆของพี่เขาอยู่ ... ผมไม่ได้เป็นเด็กลามก แต่บรรยากาศแบบนี้~  มันทำให้ผมอดที่จะเผลอใจไปไม่ได้จริงๆ


ตอนนี้เราสองคนเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียวเป็นอาภรณ์ปกปิดร่าง


ร่างกายหนาใหญ่เดินเข้ามาแนบชิด จนแม้แต่สายน้ำที่โรยโปรยปรายลงมาจากฝักบัวก็แทรกกลางระหว่างเราสองคนไม่ได้


ร่างใหญ่ที่สูงกว่าผมสิบเซ็นต์โน้มใบหน้าลงมา เขาแนบจูบเข้ากับริมฝีปากของผมอย่างแช่มช้า ละเลียดกินกลีบปากนุ่มของผมเหมือนมันเป็นอาหารสูงค่าแสนเลิศล้ำ


“นายรู้มั้ย พี่ทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เจอกับนายในสงกรานต์ปีนี้”
“เพื่อจะให้นายอยู่ในอ้อมกอดของพี่”
“เพื่อจะทำให้นายหลงรักพี่อีกครั้ง”


มือร้อนๆลากไล้ลงไปตามแผ่นหลังอ่อนโค้งของผม จนถึงสะโพกอวบมน มือแสนซุกซนก็บีบเค้นมันเล่นอย่างที่พี่สงกรานต์ชอบทำ



“แม้แต่การเอารูปตูดของตัวเองไปแต่งด้วยฟิวเตอร์สีน้ำมันแล้วทำเป็นมีมโพสลง IG เองอย่างนั้น พี่ก็ทำมันด้วยตัวเอง เพื่อเป็นเครื่องมือให้ผมอยู่กับพี่ใช่มั้ยครับ”


พี่สงกรานต์ผละออกมาทำตาโตใส่ เมื่อเห็นว่าผมรู้ทัน


“BirthdayBoy เราเจอกันครั้งแรกในวันเกิดของพี่ พี่ก็เลยตั้งชื่อ IG อย่างนั้น รูปตูดของพี่ผมโพสลง IG ตั้งแต่ปีที่แล้วแต่มันก็ไม่ได้เผยแพร่ไปในโลกออนไลน์เลย พึ่งจะมามีคนเห็นแล้วเอาไปโพสลงที่โน่นที่นี่ก็ในปีนี้ ช่วงที่ผมกลับเมืองไทยพอดีด้วย แถมไม่ใช่รูปถ่ายออร์ริจินัลของผม แต่เป็นรูปที่ถูกแต่งด้วยฟิวเตอร์สีน้ำมัน พี่ก็คงอายอยู่ประมาณหนึ่งใช่มั้ยครับเลยต้องใช้ฟิวเตอร์แต่งรูปให้มันออกมาอย่างนั้น”


พี่สงกรานต์ยิ้มน้อยๆให้ผม สายตาอย่างนั้นผมจะถือว่ามันเป็นคำชื่นชมที่ผมฉลาดรู้ทันพี่เขาจนได้


“ทำอย่างนั้นทำไมครับ ลบรูปออกเถอะ นั่นมันตูดของพี่นะ ทำไมต้องทำถึงขนาดนั้น” ผมพูดด้วยสีหน้าเป็นกังวล


“พี่ก็แค่สร้างเงื่อนไขทุกอย่าง เพื่อให้นายอยู่ในอ้อมกอดพี่อีกครั้ง”


“แล้วตอนนี้พี่กอดใครอยู่ล่ะ ลบรูปออกเถอะ”


“ขอกอดนาย แน่นๆ อีกสักครั้งจะได้มั้ย แล้วพี่จะลบรูปออกเลย”


“สัญญานะครับ แล้วก็สัญญาด้วยว่าจะเล่าทุกอย่างให้ผมฟัง ผมหมายถึง..ทุกๆเรื่อง”


ผมยังติดใจหลุมดำแสนเศร้าในแววตาของพี่สงกรานต์ตอนที่เขาร้องขอให้ผมอยู่เป็นเพื่อนกันในช่วงเทศการนี้ แววตาของพี่สงกรานต์ตอนนั้นดูจะบรรจุความเศร้าไว้อย่างอเนกอนันต์เหมือนหลุมดำที่ลึกล้ำสุดหยั่งถึง หนึ่งปีที่ผ่านไป มันต้องมีเรื่องราวมากมายเกิดขึ้นกับพี่สงกรานต์แน่ๆ


 “ได้ครับ” ... เขาตอบผมแผ่วเบา


ผมเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจูบที่ปลายคางของเขาแล้วเอียงคอยิ้มให้


“งั้น ... สงกรานต์ปีนี้ พี่สงกรานต์ขออนุญาต รัก น้องน้ำหนาวอีกครั้งจะได้มั้ยครับ”


ผมไม่ได้ตอบอะไรแต่ยิ้มหวานส่งไปให้ มือซุกซนลูบไล้อยู่แถวกางเกงชั้นในของคนตัวใหญ่ แล้วบีบก้นที่ประดับไปด้วยปานรูปแผนที่ทวีปอเมริกาของพี่สงกรานต์ ตัวต้นเหตุที่ทำให้เราสองคนต้องมีคดีพัวพันกันมาถึงสงกรานต์ 2 ปีซ้อน

#สงกรานต์กับหวานใจ

To be Continued

ฝาก คอมเม้นต์ และแฮชแท็ก #สงกรานต์กับหวานใจ เป็นกำลังใจกันด้วยนะคะ ^^