Hydrangea 9
วันนี้ภัทรวิ่งวุ่นตั้งแต่เช้าเริ่มจากปลุกกว้านหลินที่แสนจะอิดออดทั้งๆที่ปกติเป็นคนเรียกก็ลุกปลุกก็ตื่นง่ายอยู่ๆแท้ๆแต่วันนี้อัลฟ่าหนุ่มเอาแต่บิดไปบิดมาแถมดึงเขาลงไปนอนฟัดอีกครึ่งค่อนชั่วโมงถึงจะยอมลุกไปอาบน้ำ ภัทรใช้เวลาในการเลือกเสื้อผ้าให้กว้านหลินซักพักไม่นานอัลฟ่าหนุ่มก็ออกมาจากห้องน้ำกลิ่นฝนผสมกลิ่นสบู่เหลวหอมฟุ้งไปทั่วห้อง เด็กน้อยเข้าไปช่วยเช็ดและเป่าผมสีบลอนด์ให้แห้งคอยดูแลจนถึงกระทั่งติดกระดุมเสื้อและผูกเน็กไทด์ให้จนเสร็จ กว้านหลินนั่งลงบนเก้าอี้มองโอเมก้าเด็กที่ทำตัวน่ารักนับตั้งแต่ฮีทจนกระทั่งได้รับรางวัลที่ทำให้ยิ้มไปหลายวันกำลังสวมถุงเท้าสีดำให้กับเขาด้วยสายตาที่บ่งบอกความรู้สึกหลากหลาย
ใจหนึ่งก็อยากเกลียด เกลียดให้สมกับที่เป็นลูกของภุชงค์
แต่ใจหนึ่งก็ตบตีกับตัวเองว่าภัทรไม่น่าจะรู้เห็นเป็นใจกับคนเป็นพ่อ
แต่จะให้เขาถอยกลับไปก็ไม่ได้แล้ว เส้นทางของเขาถ้าใจอ่อนหรือละเว้นใครซักคนไปความน่าเชื่อถือรวมทั้งบารมีก็จะลดลง
เส้นทางเดินของอัลฟ่าหนุ่มไม่ได้ราบเรียบเหมือนมีคนปูพรมให้เดินแบบพี่ๆทั้งสอง แม้ว่าเขาจะอายุ 25 ปีแล้วก็ตามที แต่ในแวดวงเดียวกันกว้านหลินยังเหมือนไก่อ่อนในสายตาแร้งเฒ่าที่จ้องจะดึงเขาลงสู่ที่ต่ำ ข่าวการสังหารภุชงค์ด้วยมือตัวเองแพร่สะบัดไปในแวดวงเดียวกันรวมทั้งการจัดการกับผู้ถือหุ้นที่ทรยศอย่างหมดจรดภายในเวลาไม่กี่วันหลังจากนั้นสร้างบารมีให้อัลฟ่าหนุ่มได้ไม่น้อย
แม้จะไร้ร่มเงาของพ่อแต่กว้านหลินเองกำลังเติบโตแผ่ขยายกิ่งก้านอย่างก้าวกระโดด อัลฟ่าหนุ่มเด็ดขาดและตัดสินใจเร็วโดยมีพี่ๆอีกสองคนให้คำปรึกษา
“เสร็จแล้วครับ คุณกว้านหลินจะทานอะไรรองท้องก่อนมั้ยครับ?”ภัทรดึงขากางเกงของกว้านหลินลงเป็นอันดับสุดท้าย
“ขอกาแฟให้ฉันก็พอ เดี๋ยวพี่มาก็ต้องกินพร้อมกันอยู่ดีมานี่สิ”ชายหนุ่มดึงโอเมก้าเด็กให้มานั่งบนตักแล้วกดจูบลงไปบนกลีบปากนุ่มแรงๆราวกับมันเขี้ยวแทรกปลายลิ้นไปตักตวงความหวานอย่างไม่รู้เบื่อ กระชับร่างนุ่มนุ่มให้แนบชิดมากยิ่งขึ้นเมื่อพอใจแล้วจึงยอมปล่อยคนเด็กที่พยายามประท้วงด้วยน้ำเสียงอื้ออึง
“อยากกินเธอมากกว่า”
“ชุดยับหมดแล้ว”ภัทรทำเป็นหูทวนลมกับประโยคนั้นเมินการลูบบั้นท้ายของตนเองแสร้งทำเป็นลูบตัวเสื้อที่ยับนิดเดียวราวกับตัวเองเป็นเตารีด
“ลงไปข้างล่างเถอะครับผมจะชงกาแฟให้”โอเมก้าเด็กใช้ความเร็วตอนที่กว้านหลินเผลอดีดตัวออกจากตักอัลฟ่าหนุ่ม นานวันลูกเล่นยิ่งแพรวพราว เมื่อลงมาด้านล่างก็พบว่าอี้เฉินมารออยู่ก่อนแล้ว เบต้าหนุ่มทำความเคารพผู้เป็นนาย กว้านหลินเรียกให้เข้าไปคุยกันในห้องอาหาร
“รถเตรียมพร้อมหรือยัง?”
“เรียบร้อยแล้วครับ”
“ดี ทางนี้ก็เตรียมห้องเรียบร้อยแล้ว จัดบอดี้การ์ดไว้คอยตามตอนพาเด็กๆไปสวนสนุกด้วยแต่อย่าให้ใส่ชุดดำทำตัวเหมือนนักท่องเที่ยวทั่วไป เดี๋ยวเด็กๆจะอึดอัดเสี่ยวหาวกับเหมียวเหมียวยังเล็กเห็นคนท่าทางดุๆเดี๋ยวจะกลัว”
“ครับ”อี้เฉินรับคำสั่งของผู้เป็นนายก่อนจะหันไปยิ้มให้กับภัทรที่โค้งให้เขาอย่างมีมารยาท
“กาแฟครับ”เด็กหนุ่มนำกาแฟมาเสิร์ฟให้กับกว้านหลินตามด้วยขนมปังสองแผ่น
“พี่อี้เฉินจะรับกาแฟหรือโจ๊กดีครับ?”
“ขอกาแฟดีกว่า น้ำตาล 1 ครีม 2”
“ให้ศลัยไปจัดการเถอะ เธอก็มานั่งกินข้าวได้แล้ว”กว้านหลินร้องบอกยามคนเด็กจะเดินไปจัดการชงกาแฟให้อี้เฉิน สาวใช้พี่เลี้ยงประจำตัวภัทรเดินกลับเข้าไปในครัวโดยไม่ต้องให้สั่งซ้ำ โอเมก้าเด็กนั่งทานข้าวพร้อมกับฟังอี้เฉินรายงานการทำงานในบริษัทไปเงียบๆ อยู่ๆก็รู้สึกกว้านหลินจะหน้าตึงขึ้นเล็กน้อย
“เดี๋ยวตอนเด็กๆมาเธออาจจะต้องเหนื่อยหน่อยนะสองแสบซนมากแล้วก็ชอบเล่นน้ำเธอต้องคอยระวังให้ดี ช่วยพี่ซ่งเชียนดูแลเท่านั้นแหละ เดี๋ยวฉันไปรับพี่ๆที่สนามบินก่อน”ชายหนุ่มหันไปบอกกับภัทรที่เดินตามมาส่งที่รถโดยมีอี้เฉินเดินปิดท้าย
“ได้ครับ”โอเมก้าเด็กรับคำอย่างว่าง่ายก่อนจะถูกดึงเข้าไปจูบต่อหน้าต่อตาอี้เฉินและศลัย สาวใช้สาวก้มหน้ากลั้นยิ้มอย่างเต็มความสามารถส่วนอี้เฉินทำเป็นมองเมินไปทางอื่นแต่ใบหนูและหน้าแดงจัด
คุณชายกำลังแสดงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของโอเมก้าตรงหน้านี้
ภัทรผละออกจากกว้านหลินเมื่ออัลฟ่าหนุ่มยอมปล่อย ริมฝีปากนุ่มนิ่มเม้มจนเป็นเส้นตรง แก้มนุ่มที่กว้านหลินชอบฟัดในตอนเช้าขึ้นสีจัด ใบหน้าร้อนราวกับจะไหม้
ในใจนึกกร่นด่าคนที่รังแกเขาไม่ดูสถานที่ไม่สนผู้คน
หน้าด้านหน้าทนยิ่งกว่าถนนเสียอีก กว้านหลินกดยิ้มก่อนจะก้าวขึ้นไปนั่งบนรถ ตัวรถแล่นออกจากบ้านไปแล้วแต่เด็กน้อยยังไม่หายเขินอายเลยซักนิด ยิ่งหัวมาเจอศลัยที่ทำสีหน้าล้อๆยิ่งทำให้ประหม่าจนเดินขาแทบจะขวิดกัน
“ถึงว่า คุณชายกินกาแฟไม่ใส่น้ำตาลก็เล่นของหวานทุกเช้าแบบนี้นี่เอง เนี่ยเบาหวานจะขึ้นตาพี่มั้ยน้า”เบต้าสาวเอ่ยเย้าอย่างเอ็นดูคนเด็กกว่าจนภัทรต้องหันมาร้องท้วง
“โธ่ พี่ อย่าแซวผมสิครับ ใครจะไปรู้ว่าคุณชายแกจะทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่นกันเล่า ผมอายแทบจะแทรกแผ่นดินหนีแล้ว ไม่คุยกับพี่แล้วผมไปดูความเรียบร้อยบนห้องเด็กๆดีกว่า อยากเห็นแล้วสิว่าจะน่ารักขนาดไหน”ภัทรเดินหนีสถานการณ์ที่ทำให้ตนเองตัวแทบจะระเบิดได้อย่างชาญฉลาดเด็กน้อยวิ่งปรู้ดขึ้นมายังชั้นบนห้องนอนด้านทิศตะวันตกถูกจัดเตรียมตั้งแต่เมื่อวาน ส่วนห้องนอนเด็กๆแยกต่างหากจากห้องของจอห์นนี่และวิคตอเรียผู้เป็นภรรยา มีเตียงนอนเดี่ยวสองเตียงสีฟ้าและสีชมพู ตุ๊กตาและของเล่นเด็กถูกสั่งซื้อมาไว้จนเต็มภัทรชอบห้องนี้มากเพราะกว้านหลินสั่งช่างให้ตกแต่งไว้เตรียมรับหลานได้อย่างลงตัวน่ารัก หาวหาววัยสามขวบและเหมียวเหมียวสี่ขวบเกิดแบบหัวปีท้ายปี น่าจะแสบซนและน่ารักน่าเอ็นพูดเก่งทั้งคู่แน่ๆ และความคิดของภัทรก็ไม่ผิดซักนิดเดียว ทันทีทีประตูรถเปิดออกร่างเล็กๆกลมๆเหมือนขนมถ้วยฟูก็วิ่งดุ๊กๆลงมาจากรถส่งเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวทันที
“หาวหาว เหมียวเหมียวแม่บอกว่าอย่าวิ่งยังไงล่ะ”เสียงของสตรีร่างเล็กที่ก้าวลงจากรถตามลูกๆเข้ามาด้านในร้องดุลูกน้อยทั้งสอง ภัทรตะลึงให้กับความสวยนั้นกลิ่นหอมอ่อนหวานโชยออกมาจากตัว
วิคตอเรีย ซ่ง เป็นอัลฟ่าแน่ๆอย่างไม่มีข้อกังขา เด็กหนุ่มโค้งให้กับหญิงสาวที่ทำสีหน้าแปลกใจ
“คนของเจ้าสามมัน”บุรุษรูปร่างสูงใหญ่ ดูแล้วสูงกว่ากว้านหลินราวๆ 2-3 ซ.ม. แต่ลำตัวหนาในชุดสูทดูน่าเกรงขามก้าวมากอดไหล่ภรรยาสาวไว้ วิคตอเรียส่งยิ้มหวานให้ภัทรทันที โอเมก้าเด็กกล่าวทักทายเป็นภาษาไทยอย่างลืมตัวเรียกเสียงหัวเราะใสให้กับพี่สะใภ้รองของตระกูลไล่ได้อย่างไม่ยาก
“เธอน่ารักจัง พูดอังกฤษได้ใช่มั้ยจ๊ะ”คำทักทายด้วยประโยคภาษาอังกฤษเรียกรอยยิ้มกว้างให้กับภัทรได้เป็นอย่างดี เด็กน้อยพยักหน้ารับ ในขณะที่รถยนต์อีกหลายคันก็เข้ามาจอดในตัวบ้าน ผู้ชายคนหนึ่งก้าวลงจากรถใบหน้าเรียบตึงคล้ายคุณชายสาม เรือนผมสีบลอนด์เหมือนกันไม่มีผิดเพี้ยน ส่วนคนที่ก้าวตามลงมาเดินเยื้องอยู่ด้านหลังสูงน้อยกว่าภัทรใบหน้าจิ้มลิ้มพริ้มเพราแม้จะเป็นผู้ชาย คริสเดินเข้ามาสมทบกับน้องชายคนรองพร้อมภรรยาที่เพิ่งแต่งกันไปเมื่อเดือนก่อน ลีโอสวยจนภัทรตะลึง
ผู้ชายคนหนึ่งจะน่ารักได้ขนาดนี้เลยเหรอ ดอกไม้ที่ประดับในบ้านดูหมองไปถนัดตา
“นี่คงเป็นณภัทรสินะ”คริสเอ่ยทักโอเมก้าเด็กที่ยืนทำสีหน้าหลุกหลิกอยู่หน้าบ้านกว้านหลินที่เพิ่งมาถึงเดินมาสมทบโอบไหล่เด็กน้อยที่ดูประหม่าไว้หลวมๆ
“สวัสดีครับผมชื่อณภัทรครับ”
“พวกฉันรู้จักเธอดีเลยล่ะภัทรลูกชายคนโตของภุชงค์”คุณชายใหญ่กล่าวทักทายเด็กน้อยด้วยน้ำเสียงทุ้มหากแต่คนฟังกลับรู้สึกเย็นราวกับถูกน้ำแข็งราดลงบนหัว
ณภัทรเคยคิดว่ากว้านหลินน่ากลัวแล้ว
หากแต่ตอนนี้คนที่น่ากลัวยิ่งกว่า น่ากลัวโดยที่ยังไม่ทันทำอะไรเลยคนๆนั้นคือลูกชายคนโตของตระกูลไล่คนนี้ต่างหาก
สมกับเป็นทายาทอันดับหนึ่ง
คริสกดยิ้ม เป็นรอยยิ้มเหมือนกับที่กว้านหลินทำเวลาที่กำลังประเมินอะไรซักอย่างก่อนที่ชายหนุ่มจะก้าวเข้าไปในตัวบ้านอย่างคุ้นเคย บรรดาคนรับใช้ต่างทำความเคารพคุณชายใหญ่ คุณชายรองและภรรยาอย่างคุ้นชิน
“กลัวเหรอ?”กว้านหลินก้มลงไปถามเด็กน้อยที่ยืนก้มหน้างุด
“กลัวครับ เขาดูมีอำนาจมากๆเลย”
“ทำเก๊กข่มไปอย่างนั้นแหละ กลัวเมียจะตายชัก”คำบอกเล่าประโยคสั้นๆของกว้านหลินทำเอาภัทรหัวเราะพรืดออกมาทันที เด็กน้อยเดินตามคุณชายสามที่กุมมือตนเองก้าวไปด้วยกันอย่างสบายใจขึ้น
แม้จะเกร็งไปบ้างแต่พอมีกว้านหลินอยู่ข้างๆกลับรู้สึกอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก บรรยากาศภายในบ้านรู้สึกผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัด ภัทรช่วยบรรดาแม่บ้านยกอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ หาวหาวเป็นเด็กผู้ชายใบหน้าอ้วนกลมเรือนผมหยักศกและมีคำถามตลอดเวลา ส่วนเหมียวเหมียวคนพี่กลมไม่แพ้น้องแต่ชอบที่จะเล่นและทำอะไรด้วยตัวเองคนเดียวมากกว่า งานหลักของภัทรจึงเป็นการหลอกล่อคุณชายตัวน้อยให้กินข้าวกินผักเสียมากกว่า โชคดีที่เด็กทั้งสองคนสื่อสารภาษาอังกฤษได้เพราะวิคตอเรียใช้การสื่อสารกับลูกทั้งสองภาษาคืออังกฤษและจีน โอเมก้าของไล่กว้านหลินเข้ากับเด็กได้ดีในเวลาอันสั้นโดยมีกว้านหลินคอยแปลภาษาจีนเวลาที่เด็กๆเถียงกันหรือตั้งคำถามกับพี่ที่เพิ่งเจอกันแต่ใจดีนี้ท่ามกลางการจับตามองของพี่ใหญ่พี่รอง สองพี่น้องที่สนิทราวกับเกิดจากท้องแม่เดียวกันมองตาอย่างสื่อความหมาย
นี่น่ะเหรอ คนที่กว้านหลินบอกว่าจับมาทำงานใช้หนี้
ทำไมมันให้ความรู้สึกเหมือนพวกข้าวใหม่ปลามันเพิ่งแต่งงานกันอย่างนี้วะ
มันให้เด็กนี่ทำงานอะไรของมัน
วิคตอเรียยืนมองภัทรที่นั่งชันเข่าปล่อยให้ลูกๆชายหญิงวัยกำลังซนของเธอปีนป่ายบนตัวอย่างไม่มีความหงุดหงิดเจืออยู่ในสีหน้าเลยซักนิด เด็กสองคนเข้ากับภัทรได้อย่างไม่น่าเชื่อโดยเฉพาะเจ้าก้อนหาวจอมดื้อที่ปกติให้ทำอะไรก็มักจะโยเยเกี่ยงงอนอยู่ตลอดเวลากลับทำตามภัทรบอกอย่างว่าง่าย เหมียวเหมียวเองจากที่ชอบเล่นคนเดียวก็ยังเข้ามาเล่นกับภัทร เสียงหัวเราะคิกคักดังไปทั่วห้องนั่งเล่นยามที่ภัทรชูเจ้าเด็กก้อนขึ้นบนอากาศ
“หาวหาวบินนนนน”เสียงโอเมก้าที่เพิ่งพ้นวัยเด็กได้ไม่กี่ปีบอกกับลูกก้อนคนน้องหาวหาวชูกำปั้นน้อยๆไปข้างหน้าราวซุปเปอร์แมนตัวป้อม
“เด็กๆดูจะชอบคนของแกนะกว้านหลิน”คริสพูดกับน้องคนเล็กที่นั่งคุยกันอยู่ไม่ไกลกันนัก กว้านหลินที่เหลือบตาแอบมองคนของตัวเองกำลังเล่นกับเด็กๆอยู่เรื่อยๆทำทีเป็นไม่สนใจหากแต่ลักยิ้มบนแก้มซ้ายกลับบุ๋มราวกับจะฟ้องให้พี่ใหญ่และพี่รองรู้ว่าจริงๆแล้วเขากลั้นยิ้มแทบแย่
กว้านหลินไม่ใช่คนละเอียดอ่อนจนถึงขนาดว่ารักเด็กตรงกันข้ามชายหนุ่มคิดว่าเด็กๆเป็นวัยที่น่ารำคาญทั้งร้องไห้โยเยทั้งเอาแต่ใจแต่กับหลานๆถือเป็นข้อยกเว้น
สกุลไล่ให้ความสำคัญกับการมีทายาทสืบสกุลเป็นอย่างมากพี่รองของเขาเป็นแฟมิลี่แมนเป็นลูกชายคนแรกของพ่อที่มีครอบครัวและมีทายาทไว หาวหาวและเหมียวเหมียวร่าเริงแข็งแรงและเกิดมามีรากฐานของทั้งพ่อและแม่ที่มั่นคง ซ่งเชียนเป็นลูกสาวเจ้าหน้าที่ระดับสูงในสภา หญิงสาวและพี่รองของเขาแม้จะเป็นอัลฟ่าเหมือนกันแต่ซ่งเชียนก็ยอมที่จะเป็นช้างเท้าหลังแม้นิสัยของอัลฟ่าจะชอบเป็นผู้ชนะเสมอก็ตาม
และอีกไม่นานคริสและลีโอก็คงมีลูกเล็กๆออกมาดูโลกเช่นกัน พี่ชายใหญ่ของเขาแต่งงานช้าด้วยเพราะลีโอใจแข็งมาก อดีตบอดี้การ์ดที่เอาชีวิตเข้าแลกเพื่อปกป้องพี่ชายของเขาเป็นโอเมก้าที่ดูจะนอกคอกไปซักหน่อยเพราะทั้งดื้อรั้นและแข็งแรง แถมแข็งแกร่งราวกับเป็นอัลฟ่า
เทียบกับภัทรของเขาแล้วเจ้าเด็กที่เหมือนลดวัยไปซักสิบปีนั่นน่ะ
ลีโอเปรียบดังกวางป่าปราดเปรียว ส่วนภัทรคือลูกเจี๊ยบที่ยังอ่อนต่อโลกทำได้อย่างมากก็แค่จิกให้จั๊กจี้เล่น เขาไม่รู้ว่าเด็กนั่นจะมีลูกให้เขาเมื่อไหร่ เอาเข้าจริงๆแล้วก็อยากให้ผ่านไปซัก 4-5 ปีก่อนค่อยมี
ขอแค่ยืดเวลาไปอีกหน่อยแล้วเขาจะค่อยๆปล่อยให้ภัทรเป็นอิสระ
ไม่แน่พอถึงวันนั้นอะไรๆอาจจะดีขึ้น เขาเชื่อว่าความสัมพันธ์ในวัยเยาว์ของเขาและภัทรยังคงอยู่ ตอนนี้เขาแค่ทำตามหัวใจตัวเอง ตักตวงและเรียกร้องให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้
“มอง มองอยู่นั่นแหละ จะมองให้เด็กมันทะลุไปเลยเหรอวะไอ้สาม”คราวนี้เป็นพี่รองที่เอ่ยแซะน้องชาย
ตอนเด็กๆก็ดูเป็นคนว่านอนสอนง่ายขนาดพี่ๆแกล้งให้ปีนขึ้นไปดูรังนกร้างยังทำตามอย่างว่าง่ายแท้ๆทำไมโตมาถึงได้ปากแข็งใจแข็งนักวะ
“ถามจริงๆเถอะแกจะเอายังไงต่อไปกับเด็กนั่น คนเราต้องโตเอาเขามากักไว้แบบนี้วันหนึ่งที่เขาใช้หนี้หมดแกจะเอาเหตุผลอะไรรั้งเขาไว้ เขาจะออกไปใช้ชีวิตยังไงเคยคิดบ้างมั้ย ความรู้ก็แค่มัธยม อายุก็เพิ่มขึ้นคงไม่พ้นเป็นลูกจ้างเค้า คนทำมันก็ได้รับผลกรรมไปแล้ว จริงๆที่แม่เด็กนั่นโอนคืนมาก็ถือว่าเยอะแล้วปล่อยเด็กมันไปเถอะ สงสารมัน”จอห์นนี่ที่มีลูกมองโลกในมุมมองของคนที่มีจิตใจละเอียดอ่อน แม้ว่าในแวดวงธุรกิจมืดเขาสามารถฆ่าคนได้โดยไม่รู้สึกผิดอะไรเลยซักนิด แต่หากเป็นเรื่องทั่วไปอัลฟ่าหนุ่มมีหัวใจที่ละเอียดอ่อนที่สุดในบรรดาสามพี่น้อง
“ฆ่าทิ้งเลยมั้ยสิ้นเรื่องสิ้นราวไป”คราวนี้เป็นพี่ชายคนโตที่นั่งประสานมือวางคางลงบนปลายนิ้วทั้งสิบของตัวเอ่ยเอ่ยถามราวกับคุยเรื่องฆ่าไก่ซักตัวมาทำกับข้าวกว้านหลินเหลือบตามองพี่ชายใหญ่ดวงตาคมทอแสงบางอย่าง
แววของความไม่พอใจ
“ไหนพี่ทั้งสองคนเป็นคนบอกให้ผมจัดการเรื่องนี้เองยังไง แล้วนี่มาจู้จี้วุ่นวายอะไรกับผมเนี่ย ผมตัดสินใจแบบนี้ก็คือแบบนี้ จะยอมเสียเงินฟรีแล้วไม่ได้อะไรกลับมาได้ยังไง”
“แกก็เลยล่อลูกเค้าซะคุ้มเลยสิท่า ดูรอยในร่มผ้าเด็กนั่นก็รู้ว่าโดนมาหนักใช่ย่อย”คริสยักคิ้วแล้วส่งสายตาไปที่ภัทร ภาพโอเมก้าในปกครองที่ใช้ขายกทั้งลูกชายหญิงของจอห์นนี่หัวเราะอย่างสนุกสนานโดยไม่ได้ระวังตัวเลยซักนิดว่าชายเสื้อเลิกขึ้นจนเห็นผิวเนื้อด้านในที่มีรอยแดงจ้ำเกือบทั่วตัวโผล่ออกมาฟ้องสายตาหลายคู่ขนาดไหน กว้านหลินลุกพรวดขึ้นอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยร่างสูงก้าวสวบๆเข้าไปหาเด็กในปกครองก่อนจะหยิกลงไปบนเอวคอดไม่แรงแต่ก็ไม่เบาภัทรสะดุ้งจนเกือบทำเด็กๆตก เด็กน้อยตวัดค้อนส่งสายตาไม่พอใจตาเขียวปั้ด
“เธอโป๊”
“ก็บอกกันดีๆได้นี่ครับทำไมต้องหยิกถ้าเด็กๆตกไปจะทำยังไง”
“ก็เจ็บ”กว้านหลินบอกอย่างไม่ถือเป็นเรื่องทุกข์ร้อน
“คุณนี่มันจริงๆเลย”ภัทรทำท่าจะต่อว่ากว้านหลินต่อแต่เหมือนพี่สะใภ้คนรองจะเป็นคนมาช่วยชีวิตเขาไว้เมื่อหญิงสาวบอกกับลูกๆให้ไปอาบน้ำเพื่อเตรียมเข้านอน
“ผมยังไม่ง่วงเลยหม่าม้า”เจ้าก้อนคนน้องร้องประท้วง แม้ปากจะบอกว่าไม่ง่วงหากแต่ดวงตากลมกลับปรือปรอย ในขณะที่เหมียวเหมียวแม้จะอิดออดแต่ก็ยอมลงจากตัวภัทรแต่โดยดี
“ไม่ง่วงอะไรกัน...เจ้าตัวแสบ”ซ่งเชียนหยิกแก้มย้วยๆของลูกชายเบาๆ
“หนูไม่ได้ไม่ง่วงหนูแค่ติดเล่นกับพี่ภัทร เอาอย่างนี้เดี๋ยวแม่นอนกับเหมียวเหมียวส่วนลูกนอนกับพี่ภัทร ให้พี่ภัทรเล่านิทานให้ฟังโอเคมั้ยคะ?”คนเป็นแม่หลอกล่อเจ้าก้อนน้อยอย่างรู้ใจ กว้านหลินอยากจะท้วงหากแต่หาวหาวก็กระโดดเกาะภัทรแน่นอย่างกับลูกลิง ในที่สุดอัลฟ่าหนุ่มก็ถูกทิ้งไว้กับพี่ชายสองคนและพี่สะใภ้ใหญ่ ลีโอทำหน้าที่คอยชงเหล้าให้กับสามพี่น้องที่นั่งคุยเรื่องงานจนในที่สุดเวลาก็ล่วงเลยไปถึงเที่ยงคืนกว่า
ประตูห้องนอนเด็กฝั่งตะวันตกถูกเปิดช้าๆ บนเตียงสีชมพูเหมียวเหมียวนอนหลับอย่างสบายส่วนเตียงสีฟ้ามีเจ้าก้อนคนเล็กนอนซุกอกเด็กในปกครองของเขาที่หลับสนิทเช่นเดียวกัน อัลฟ่าหนุ่มยืนมองภาพนั้นริมฝีปากประดับรอยยิ้มเล็กๆ
ภัทรรักเด็ก นี่คือสิ่งที่เขาสัมผัสได้ในวันนี้
โอเมก้าตัวน้อยของเขาสามารถหาเรื่องมาหลอกล่อเจ้าก้อนตัวดื้อได้อย่างไม่ยากเย็น ทั้งเรื่องการหลอกล่อให้หาวหาวกินผัก รวมทั้งการกอดยามที่เอ็ดเหมียวเหมียวที่ชอบปีนป่ายขึ้นไปเล่นน้ำที่อ่างล้างจาน หลายสิ่งหลายอย่างที่ภัทรทำในวันนี้ถูกใจพี่รองและพี่สะใภ้ของเขามากจนเอ่ยปากอยากได้ภัทรไปอยู่ด้วยที่จีนหากแต่เขาเอ่ยขัดเสียก่อน
ถ้าหากภัทรมีลูก เด็กคนนี้จะเป็นแม่ที่ดีได้ขนาดไหนกันนะ
กว้านหลินเดินไปหยุดที่เตียงสีฟ้าค่อยๆดึงหลานให้ออกจากอ้อมอกของภัทรจัดการห่มผ้าให้หลาน จากนั้นจึงช้อนร่างนุ่มนิ่มของภัทรขึ้นมาไว้ในอ้อมแขนแล้วพากลับห้อง
ขอโทษนะหาวหาว
อาก็ต้องมีพี่ภัทรไว้กอดก่อนนอนเหมือนกัน
ณภัทรขยับตัวตื่นในตอนเช้ามืดเด็กน้อยซุกใบหน้ากับอ้อมอกแกร่งอย่างคุ้นชินถูไถใบหน้าไปมาราวลูกแมวอ้อน สูดกลิ่นไอของฝนเข้าไปจนเต็มปอดก่อนจะสะดุ้งเฮือกเงยหน้าขึ้นมองคนที่ตื่นมานอนมองเขาได้ซักพักแล้ว
“คุณกว้านหลิน...ผมกลับมานอนที่ห้องได้ยังไงครับ ก็เมื่อคืนผมนอนกับหาวหาวนี่นา”
“ฉันอุ้มเธอมาเองแหละ ไปนอนเบียดหลานฉันทำไม คิดค่าอุ้มดีมั้ย? หนักจะแย่”ท้ายประโยกแกล้งตบลงบนสะโพกนิ่มเบาๆ แต่คนโดนอุ้มกลับส่งค้อนให้วงใหญ่ขยับตัวหันหลังหนีคนที่ทำสีหน้าเยาะๆอย่างหงุดหงิด
“เอะอะคิดเงิน งั้นผมคิดว่ากอดค่าหอมค่าจูบเป็นครั้งๆ ครั้งละแสนดีมั้ยครับ จะได้เสมอกัน”
“เดี๋ยวนี้เก่งถึงขนาดกล้าต่อรองธุรกิจเลยเหรอคุณณภัทร ผมให้โบนัสคุณใปตั้งสองล้านน่าจะหยวนๆให้ผมหน่อยนะ”ปลายจมูกแกล้งถูไถตรงสันกรามไล่เล็มลงมาจนถึงต้นคอหอมลมหายใจอุ่นเป่ารดต้นคอจนคนเด็กกว่าหดคอหนี
“อ...อย่าครับ”ร้องห้ามเสียงพร่ายามปลายนิ้วซุกซนสะกิดยอดอกของตนเอง ปลายลิ้นร้อนก็ไล่ชิมผิวเนื้อตรงต้นคอไม่หยุด
“ฉันจะสอนเธอไว้อย่างนะภัทร”กว้านหลินดูดเม้มผิวเนื้อหลังคอจุดไวต่อความรู้สึกของโอเมก้าเด็ก ความรู้สึกหวามหวิวเข้าจู่โจมจนอ่อนปวกเปียกไปทั้งร่างเปิดโอกาสให้อัลฟ่าหนุ่มพลิกกายบางให้นอนราบกับที่นอนแล้วขยับกายขึ้นมานั่งคร่อมร่างบางได้อย่างง่ายดายมือแกร่งกักข้อมือเล็กทั้งสองข้างของภัทรไว้เหนือศีรษะอย่างชำนาญ
“เวลาจะปฏิเสธอะไรน่ะ ใช้น้ำเสียงให้มันหนักแน่นหน่อย ไม่งั้นจะเสียเปรียบได้ง่ายๆ”
“อ่ะ...อื้อ..คุณกว้านหลิน....”
“ผมฝากภัทรด้วยนะพี่ลีโอ ถ้าไม่ติดว่าต้องไปประชุมใหญ่ที่บริษัทกับพี่ใหญ่พี่รองก็ว่าจะตามไปด้วย”กว้านหลินเอ่ยบอกกับพี่สะใภ้คนโตที่ปิดประตูรถหลังจากต้อนเด็กๆขึ้นไปจนหมดรวมทั้งภัทรด้วย ลีโอที่วันนี้ใส่เสื้อยืดและกางเกงยีนส์พยักหน้ารับด้วยท่าทางสบายๆ
“ไม่ต้องห่วงครับคุณกว้านหลินผมจะดูแลหลานๆแล้วก็คนของคุณอย่างดี
“เหนื่อยหน่อยนะครับวันนี้ต้องเลี้ยงเด็กสามคน”
“คุณก็ว่าไป เด็กคนโตนั่นน่าจะดูแลตัวเองได้อยู่นะ แต่เอ๊ะหรือจะไม่ เพราะถ้าดูและตัวเองได้คงไม่มีรอยใหม่ๆที่ต้นคอ”ลีโอเอ่ยแซวน้องสามีซึ่งกว้านหลินก็ยิ้มรับอย่างไม่สะทกสะท้าน ในที่สุดรถยนต์ของลีโอที่มีศลัยนั่งคู่ด้านหน้าเพราะถูกมอบหมายให้มาช่วยดูแลเด็กๆโดยเฉพาะเด็กในปกครองของกว้านหลินก็มาจอดที่สวนสนุก ลีโอเดินลงจากรถเป็นคนแรก อดีตบอดี้การ์ดของคริสกวาดตามองบริเวณโดยรอบก็เห็นคนที่กว้านหลินส่งมาให้ช่วยอารักขานับสิบกระจายอยู่โดยรอบ โอเมก้าหนุ่มพยักหน้ารับอย่างพอใจก่อนจะอุ้มเด็กๆลงจากรถพากันเข้าไปในสวนสนุก
ภัทรมีความสุขมากในวันนี้เขาตามเด็กๆไปเล่นพวกเครื่องเล่นง่ายๆที่เด็กๆเล่นได้ การได้ออกมาเที่ยวเล่นข้างนอกหลังจากถูกจับเข้าบ้านสกุลไล่ในรอบเดือนทำให้เด็กน้อยร่าเริงมากยิ่งขึ้น แม้ว่าโชคเกอร์หนังเส้นแพงที่คอจะทำให้คันเล็กๆเวลาโดนเหงื่อก็ไม่ทำให้ความสนุกลดลงไปได้เลย
“เด็กๆ กินคนละนิดพอเนอะเดี๋ยวฟันผุ”ร่างบางซื้อสายไหมอันใหญ่มาแบ่งกันกิน ลีโอดูท่าจะชอบของหวานพอสมควรดูได้จากปริมาณการกิน หลังจากกินสายไหมและหาข้าวกลางวันรับประทานเสร็จศลัยก็พาเหมียวเหมียวและหาวหาวไปเปลี่ยนผ้าอ้อมภัทรจึงได้นั่งอยู่กับลีโอเพียงลำพัง
“คุณลีโอเก่งจังเลยนะครับ คุณกว้านหลินบอกว่าเมื่อก่อนคุณเป็นบอดี้การ์ดของคุณชายใหญ่ ผมอยากเข้มแข็งให้ได้อย่างคุณจัง”
“เป็นแบบคุณภัทรน่ะดีแล้วครับ น่ารักสมวัย เป็นแบบผมเหนื่อยจะตาย ไปทำงานกับคริสแต่ละทีก็เหมือนต้องจองโลงไว้ใส่ศพตัวเอง”ลีโอเอ่ยอย่างสบายๆขัดกับประโยคที่ออกมาจากปาก
“อันตรายมากเลยเหรอครับ?”
“มากครับ คุณก็รู้เราทำธุรกิจที่ไม่สะอาด ที่อยู่รอดปลอดภัยได้ทุกวันนี้ก็เพราะมีคอนแทคกับเจ้าหน้าที่ระดับสูงในสภา เงินที่เราสนับสนุนสภาแต่ละปีไม่ใช่น้อยๆ พวกรายเล็กๆกว่าเราอยากจะแย่งลูกค้าของเราจะแย่ พวกลูกค้าบางประเทศก็ขี้โกงอยากได้ของดีแต่ก็อยากได้ฟรีก็ลอบฆ่าเรา”
“หือ...ถึงขนาดจะฆ่ากันเลยเหรอครับ”
“บ่อยไปครับ”
“แล้วคุณลีโอเจอกับคุณชายใหญ่ได้ยังไง”
“เราเจอกันตอนผมกำลังฮีทครับ เจอในไนต์คลับ ผมถูกพวกอัลฟ่าที่ได้กลิ่นไล่ล่าเขาผ่านมาพอดีจัดการไอ้สามคนนั่นซะหมอบแล้วก็ช่วยผมไว้ ช่วงแรกๆเกลียดกันจะตายเขาคิดว่าผมเป็นเด็กใจแตกไปเที่ยวไนท์คลับตั้งแต่อายุ 16 จริงๆผมแค่ไปทำงาน พอรู้ว่าผมกำพร้าเขาก็เลยให้อยู่กับเขาส่งเรียนหนังสือแล้วก็ให้เรียนศิลปะองกันตัวกับคนสนิทแล้วก็ได้เลื่อนมาเป็นบอดี้การ์ดเต็มตัว”
“น่ารักจัง ไม่เหมือนผมกับคุณกว้านหลินเลย”ภัทรเอ่ยชมอย่างจริงใจ
“คุณภัทรก็น่ารัก เป็นตัวของตัวเองแบบนี้ดีแล้วรู้มั้ยครับ อัลฟ่าสกุลไล่อาจจะดูดุก็จริง แต่เขาเป็นคนดี ใช้ความน่ารักจริงใจของคุณทลายกำแพงที่ยังกั้นระหว่างคุณกับคุณชายสามนะครับ อาจจะช้าหน่อยเพราะกำแพงที่พ่อของคุณสร้างไว้มันหนาเหลือเกินแต่อย่าเหนื่อยอย่าท้อผมเชื่อว่าซักวันกว้านหลินจะยอมละทิ้งความโกรธ ผมขอโทษที่ต้องพูดถึงพ่อของคุณ แต่เมื่อเราเป็นผู้ใหญ่สิ่งที่ต้องทำให้ได้คือยอมรับความจริง สกุลไล่โดยเฉพาะนายท่านไว้วางใจพ่อของคุณมากจริงๆ พอเจอแบบนั้นเขาก็เลยเจ็บหนัก แค้นหนัก คนจีนถือความกตัญญูเป็นที่ตั้งบุญคุณต้องทดแทนแค้นต้องชำระ ผมอยากให้คุณอดทน เดี๋ยวทุกอย่างมันก็ดีขึ้นเอง”ลีโอตบลงบนหลังมือคนเด็กกว่าเบาๆราวพี่ชายกำลังปลอบโยนน้อง
“ตอนที่เขาจับผมมาแรกๆ ผมอยากจะเกลียดเขา เกลียดให้สมกับที่เขาฆ่าพ่อของผม เกลียดที่เขาข่มขืนผม แต่พอเขาทำดีด้วยผมก็ใจอ่อน ผมไม่เข้าใจตัวเองเลยครับว่าทำไมถึงอ่อนข้อให้เขาได้ง่ายๆแบบนี้”
“เพราะคุณรักเขาไง ความรักของคุณคือการให้อภัย เชื่อผม กว้านหลินเองก็รักคุณเหมือนกัน เขาไม่เคยมองใครด้วยสายตาแบบที่ใช้กับคุณเลย”
“จริง...จริงเหรอครับ”ภัทรเอ่ยถามทวนคำพูดของลีโอซึ่งโอเมก้ารุ่นพี่ก็พยักหน้ารับ
คุณกว้านหลินก็รักเราเหมือนกัน....
แค่ประโยคนี้ประโยคเดียวก็ทำเอาโอเมก้าเด็กยิ้มแป้นไปตลอดวัน
ความสุขมันเป็นอย่างนี้นี่เอง
สุขจนลืมนึกไปเลยว่าตอนนี้ตนเองอยู่ในฐานะอะไรของกว้านหลิน
#ไฮเดรนเยีย
TBC.
.....................................................
ตอนนี้เป็นตอนที่น้องน่าจะมีความสุขทั้งตอนอย่างเต็มรูปแบบเนอะ
ให้รางวัลเด็กดีอย่างต่อเนื่อง ขนาดฤดูยังมีตั้งหลายฤดูในหนึ่งปี ความรู้สึกคนเราก็หลากหลายเช่นกัน ท้องฟ้าหน้าร้อนสดใสเสมอก่อนหน้าฝนและหน้าหนาวอันมืดครึ้มจะมาก็เก็บเกี่ยวแสงสว่างไว้ให้มากๆ
ทำหน้าที่เมียค่าาาาาาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Hydrangea [Omegaverse] #ไฮเดรนเยีย ตอนจบ "พลัดพรากชั่วนิรันดร์" (อ่าน 17999 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก