หัวข้อ: ❤ STALKER สืบ.สวน.รัก ❤ [ตอนที่ 25]★07/07/19★ P:28

[labelle]

คืออะไร ลุ้นมาก งงไปหมดแล้วค่ะ
ไม่รู้จะคิดว่าเป็นใครก่อนเลย

ขลุ่ยกล้าเสี่ยงมาก เพื่อนก็ห่วงมาก
เหมือนที่คีรินทร์บอก อย่าประมาทนะขลุ่ย

โยธาดูสนุกไปเลย ไม่รู้อยากแกล้งขลุ่ย หรือติดใจจริงนะ

ตลกลูกจัน ชอบคนหล่อ ชมคนหล่อ แต่พอคนหล่อใกล้ตัวทัก
ลูกจันก็ไม่สนใจจะทักเค้าซะงั้นนะคนเรา โดนจิณณ์ต้อนเข้าให้

[snowboxs]

ลุ้นๆๆๆๆๆ

[darin]

อธิบายเพิ่มเติมตอนที่แล้วค่ะ **
ลูกจันอยากพิสูจน์ว่าจิณณ์ชอบผู้ชายไหมเลยชี้ชวนให้ดูผู้ชายหล่อๆ เพื่อสังเกตสีหน้าของจิณณ์ พยายามเลือกคนที่คล้ายกับโยธา คือ สูง หล่อ หุ่นดี พอชี้หลายๆ คนเข้า จิณณ์เลยเรียกให้หันมามองตัวเอง ว่าตรงนี้ก็มีคนหน้าตาดี แต่ลูกจันไม่ได้ชอบคนหล่อเลยไม่เก็ท และมัวแต่จดจ่อกับการหาผู้ชายหล่อๆ มาล่อตาล่อใจจิณณ์ เลยคิดว่าจิณณ์เรียกเพราะมีอะไรอยากคุย จิณณ์เลยขำลูกจันค่ะ

ตอนที่ 10
ของจริง

“ดูอะไรอยู่วะ” ฝนดึงมือถือของผมไป ก่อนดวงตาจะเบิกกว้างขึ้น

“นี่มัน!”

“อืม” ผมพยักหน้า ไอคอนรูปใบหน้ายิ้มปรากฎในคอมเม้นต์ใต้รูปสุดท้ายที่ผมโพสต์ทิ้งไว้นานเกือบเดือน

“มันจะสื่อถึงอะไรวะ”

“กำลังจับตาดูกูอยู่มั้ง”

“แม่ง แบบนี้มันเข้าข่ายข่มขู่แล้ว”

“แต่แบบนี้ก็ดี” ผมเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋า สีหน้าปกติไม่ตื่นเต้นแต่อย่างใด

“ดีตรงไหน” เก้าอี้มองหน้าผม

“ตรงที่กูมั่นใจแล้วว่าเงาของคุณเป็นคนที่อยู่รอบตัวโยธา”

“กูว่ายิ่งน่ากลัวมากกว่า” ลูกจันบ่นเบาๆ

“แล้วนี่มึงจะเอายังไง มึงเปลี่ยนใจไปกินข้าวกลางวันกับโยธาดีไหม ตีเหล็กต้องตีตอนร้อนๆ”

“อ้าวไหนมึงบอกว่าห่วงมัน ทำไมสนับสนุนวะ” เก้าอี้ทักขึ้นเมื่อฝนแนะนำให้ผมเปลี่ยนใจ

“ก็ถ้าห้ามไอ้ขลุ่ยไม่ได้กูก็อยากให้มันจบเร็วๆ กูไม่อยากเป็นห่วงมันอยู่แบบนี้ ประสาทกินพอดี มึงจ้องกูทำไมวะ” ฝนถามเก้าอี้ที่ยกมือขึ้นเท้าค้างจ้องด้วยดวงตาใสแจ๋ว

“มึงมีความคิดด้วย กูปลื้มใจ”

“ไอ้เก้าอี้!”

เคยได้ยินไหมครับยิ่งตีกันยิ่งรักกัน ผมว่าถ้าสองคนนี้ยังไม่มีแฟนสักวันต้องลงเอยกันแน่ เพราะไม่ว่าจะคุยกันเรื่องอะไรมักจบลงด้วยการตีกันเสมอ

“ขลุ่ยจะไปหรือเปล่า” ลูกจันหันมาถาม โดยไม่สนใจศึกที่เกิดขึ้นตรงหน้า

“เอาไว้บ่ายค่อยไป”

“โอเค”

จากตารางเรียนของโยธาที่ผมหามาได้ อีกฝ่ายเลิกบ่ายสามโมงซึ่งใกล้เคียงกับผม ผมคิดว่าไปตอนนั้นน่าจะดีที่สุด

• • • • •
   
“อยู่ไหนวะ” ลูกจันหันซ้ายหันขวา ช่วยมองหากลุ่มของโยธา
   
“อยู่นั่นไง” ผมชี้ให้ลูกจันดู ผมส่งข้อความมาถามแล้วว่ากลับหรือยัง เมื่อแน่ใจว่ายังอยู่ถึงแวะมา
   
“มึงว่าโยธาจะรู้เรื่องเงาของคุณมาคอมเม้นต์มึงไหมวะ”
   
“ไม่รู้ โยธาไม่กดติดตามเงาของคุณแน่ แล้วรูปกูก็โพสต์นานแล้วคงไม่ได้เข้าไปดู”
   
“มึงจะบอกไหม”
   
“ดูก่อน” ผมหยุดพูดเพียงเท่านั้นเมื่อเดินเกือบถึงโต๊ะ ทั้งสี่คนอยู่กันพร้อมหน้ารวมทั้งเบลด้วย นี่คือสาเหตุที่ผมถามแต่ไม่บอกโยธาว่าจะมา
   
“นึกว่าจะไม่มา” ดวงตาของโยธาที่มองมาสว่างวาบ ใบหน้าเรียบเฉยปรากฏรอยยิ้มกวนที่มุมปาก จิณณ์นั่งหันหลังให้ผมเมื่อเห็นสายตาของเพื่อนจึงหันมามอง
   
“ตกลงที่มึงยังไม่กลับเพราะแบบนี้เหรอวะ”
   
เสียงถอนหายใจดังเบาๆ สีหน้าไม่พอใจของเบลไม่ได้ทำให้ผมแปลกใจ ผมดันหลังลูกจันให้เดินไปนั่งข้างจิณณ์ ส่วนผมเดินอ้อมไปนั่งข้างโยธา เพราะที่ว่างมีแค่นั้น
   
“ไม่ใจอ่อนหน่อยเหรอ เช้าถึงเย็นถึงขนาดนี้” จิณณ์แซวเพื่อนด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม โยธาหัวเราะในลำคอ ดวงตาที่มองมาเป็นประกาย สำหรับคนอื่นคิดยังไงไม่รู้แต่ผมคิดว่าเจ้าของดวงตากำลังยิ้มกวนผม
   
“อยากให้ใจอ่อนไหม”
   
ผมทำอะไรไม่ได้เพราะเบลกับออแกนอยู่ด้วย การจะตอบกวนอีกฝ่ายคงไม่เข้าท่า เดี๋ยวจะเสียเรื่องเปล่าๆ จึงทำได้แค่พยักหน้ารับ คิ้วของโยธาเลิกขึ้นสูง ดวงตาวาววับมากขึ้น ริมฝีปากขยับเป็นคำพูดที่ได้ยินกันเพียงสองคน
   
“แน่ใจเหรอ”
   
ผมประสานสายตากับโยธานิ่ง รู้ได้ทันทีจากสีหน้าของอีกฝ่ายว่าโยธาไม่เชื่อสักนิดว่าผมชอบ ก็ยังดี อย่างน้อยก็ไม่ใช่คนหลงตัวเอง
   
“เรากลับก่อนนะ” แม้เสียงที่ได้ยินจะเบามาก แต่ก็เรียกสายตาของผมกับโยธาให้หันไปมองได้ เบลลุกขึ้นยืน รวบหนังสือบนโต๊ะขึ้นไปกอดกับอก
   
“อ้าวจะกลับเลยเหรอ ไหนเบลบอกอยากไปทานอาหารญี่ปุ่น” ออแกนเงยหน้าขึ้นมองเพื่อน
   
“คือ..เราเพิ่งนึกได้ว่ามีธุระน่ะ”
   
“เสียดาย” ออแกนบ่นเบาๆ “วันว่างหาได้ง่ายๆ ที่ไหน เดี๋ยวก็ต้องหามรุ่งหามค่ำกันอีกแล้ว”
   
“เบลมีธุระ ให้กลับเถอะ”
   
“ก็เราอยากไป” ออแกนย่นจมูกใส่โยธา อีกฝ่ายยิ้มขำเพื่อน  ผมเห็นเบลกัดริมฝีปากของตัวเอง สายตาที่เหลือบมามองโยธาเต็มไปด้วยความน้อยใจ พอเห็นแบบนี้ผมถึงรู้ว่าเบลอยากให้โยธาชวนอยู่ต่อ
   
“ไปก่อนนะ”
   
ผมมองตามหลังเบล อดถอนใจออกมาเบาๆ ไม่ได้ หลายต่อหลายครั้งที่ผมเห็นคนเรียกร้องความสนใจเพราะอยากให้คนสนใจ ทั้งที่ความเป็นจริง ถ้าคุณเป็นคนที่อยู่ในความสนใจ คุณจะไม่ต้องเรียกร้องมันเลย บางคำตอบมันชัดเจนอยู่แล้ว แต่ก็เลือกทำมันลงไป สุดท้ายก็ทำร้ายใจตัวเอง
   
“เราเอาไงต่อ” ออแกนกวาดสายตามองผู้ร่วมโต๊ะที่เหลือ
   
“อยากไปทานอาหารญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ” จิณณ์ถามกลับออแกน
   
“ไม่ดีกว่า รอเบลว่างแล้วค่อยไปเดี๋ยวน้อยใจอีก”
   
“งั้นก็แยกย้ายกันกลับ ดีเหมือนกัน ปวดหัวมาสักพักแล้ว” จิณณ์หยิบกระดาษบนโต๊ะยัดใส่เป้ ผมหรี่ตาลง พยามสังเกตสีหน้าของทุกคน ผมเข้าใจถูกต้องใช่ไหมว่าทั้งสามคนรู้ว่าเบลชอบโยธา เพียงแต่ไม่พูดออกมาเท่านั้น
   
“แล้วโยธาเอาไง จะกลับเลยไหม” ออแกนสบตากับโยธา ก่อนอีกฝ่ายจะหันมามองผม
   
“อยากไปไหน”
   
“ผมเหรอ” ผมเลิกคิ้วขึ้น
   
“แวะมาหาฉันไม่ใช่เหรอ คงไม่ได้มาเพื่อแยกย้ายกันกลับมั้ง”
   
ถ้าผมบอกว่าแวะมาหาทุกคนแต่ไม่ใช่โยธาจะได้ไหม แต่ใครจะตอบความจริง
   
“ผมมาหาคนไปส่งบ้าน” นั่นคือคำตอบที่ผมพูดออกไป
   
“หมายถึงฉันใช่ไหม” ดวงตาของโยธาเป็นประกายมากขึ้น
   
“จิณณ์กับออแกนก็ได้ครับ”
   
“งั้นเราไปส่งเอง” ออแกนเสนอตัวทันที ดวงตาของอีกฝ่ายมักติดรอยยิ้ม มันทำให้ผมเดาความรู้สึกจริงๆ ของอีกฝ่ายลำบาก
   
“ตกลงครับ” ผมตอบรับ หวังจะใช้โอกาสนี้ทำความรู้จักออแกนให้มากขึ้น
   
“หมอนี่เป็นของฉัน” มือใหญ่วางลงบนศีรษะผม “อย่าแย่งสิ”
   
ผมหันหน้าไปทางโยธา ดวงตาที่มองตอบพราวระยับ
   
“หวงเหรอ”
   
โยธาไม่ตอบออแกน ดวงตายังจับจ้องอยู่ที่ผม ก่อนมือที่วางบนศีรษะจะลดลง ผมรีบยกมือขึ้นจับแว่นไว้ เมื่อเห็นสายตาคู่นั้นเลื่อนลงมอง กันไว้ก่อนเผื่ออีกฝ่ายจะช่วยขยับมันให้ผมไม่อยากใจเต้นเวลาที่มือของโยธาโดนใบหน้า
   
“หึๆ”
   
ผมโล่งใจที่โยธาหันหน้ากลับไปหาเพื่อน ดูเหมือนทุกคนจะตกลงกันได้แล้ว เพราะออแกนเริ่มเก็บข้าวของบนโต๊ะ
   
“เดี๋ยวฉันไปส่งลูกจันเอง”
   
ผมคิดว่าลูกจันปฏิเสธจิณณ์เมื่ออีกฝ่ายเอ่ยปาก แต่เพื่อนผมแค่มองหน้าจิณณ์นิ่ง สีหน้าครุ่นคิด
   
“งั้นก็เอาตามนี้ พรุ่งนี้เจอกัน” ออแกนลุกขึ้นยืนเป็นคนแรก ที่เหลือจึงลุกตาม  ผมพยายามเดินให้ช้าลงเพราะมีบางอย่างอยากถามเพื่อน
   
“จะไปเหรอ”
   
“อืม” ลูกจันพยักหน้า
   
“ไม่ต้องพิสูจน์อะไรแล้วเชื่อกู” ผมลดเสียงให้เบาลง ลูกจันส่ายหน้าไปมา
   
“ไม่ใช่เรื่องนั้น”
   
ผมหรี่ตามองเพื่อน แต่เมื่อเห็นสีหน้าจริงจังของลูกจันจึงพยักหน้า ผมไม่ก้าวก่ายการตัดสินใจของเพื่อน

   
ออแกนแยกไปเป็นคนแรกเพราะจอดรถใกล้คณะ ระหว่างเดินไปยังลานจอดรถ ผมอดมองไปรอบๆ ไม่ได้
   
“บ้านลูกจันอยู่แถวไหน” จิณณ์ชะลอฝีเท้าลงเพื่อให้พวกผมเดินทัน
   
“บ้านจิณณ์อยู่แถวไหน” ลูกจันไม่ตอบแต่ถามกลับ
   
“ไกลกันก็ไม่เป็นไร ผมไปส่งได้”
   
“เปล่า ที่ถามเพราะเราจะไปส่งจิณณ์”
   
“ไปส่ง?!” จิณณ์มองใบหน้าลูกจันด้วยสีหน้าแปลกใจ

“อืม” ลูกจันพยักหน้า “ไม่สบายไม่ใช่เหรอ เราขับรถเป็นเดี๋ยวขับให้”

“ผมสบายดี”

“จิณณ์พูดไม่ใช่เหรอว่ากลับเลยก็ดีเหมือนกันเพราะปวดหัว แล้วจะไปส่งเราทำไม ออแกนเอารถมา โยธาก็เอารถมา ไม่มีใครไปส่งจิณณ์ได้สักคน แต่เราไม่ได้เอามาเดี๋ยวขับไปส่งเอง ไม่ต้องคิดเรื่องผู้ชายผู้หญิงนะ เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ”

ผมเห็นความแปลกใจ ประหลาดใจในดวงตาของจิณณ์ก่อน ก่อนดวงตาคู่นั้นจะเป็นประกายวาบวับ ดูเหมือนเจ้าของดวงตากำลังขำ

“เอาอย่างนั้นเหรอ”

“อืม” ลูกจันพยักหน้า “หน้าซีดจะตายยังทำเก่ง”

 จิณณ์ลอบสบตากับโยธาก่อนหัวเราะออกมาเบาๆ จังหวะที่ทั้งคู่สบตากัน ผมคิดทันทีว่าเงาของคุณไม่ใช่จิณณ์ วิธีการคุยด้วยสายตาของทั้งคู่บ่งบอกถึงความสนิทสนม รู้ใจกันมานาน มันไม่มีเรื่องรักใคร่อยู่ในนั้น สายตาแบบนี้ต้องเพื่อนรักกันเท่านั้น

“งั้นก็ฝากด้วย” จิณณ์ยื่นกุญแจรถให้ลูกจัน ดวงตาที่มองมาบอกถึงความถูกใจ แต่เพื่อนผมไม่ได้เห็นเพราะมองกุญแจในมืออีกฝ่ายอยู่

“ลูกจัน” ผมรอจังหวะให้ร่างสูงของจิณณ์กับโยธาเดินห่างออกไปแล้ว จึงดึงแขนเพื่อนเอาไว้

“หือ”

“ไม่กลัวจิณณ์เหรอ ไหนว่าเป็นเงาของคุณ”

“ฉิบหาย! กูลืม” ลูกจันหันมามองผมหน้าตาตื่น เสียงดังพอให้สองคนด้านหน้าหันมามอง

“หึๆ” ผมหัวเราะเบาๆ รอให้จิณณ์กับโยธาหันกลับไปก่อนจึงพูดขึ้น

“มัวแต่คิดว่าจิณณ์ไม่สบายจนลืมล่ะสิ”

ลูกจันพยักหน้า “ก็หน้าซีดออกปานนั้นถึงจะดูปกติก็เถอะ กูนั่งใกล้เลยเห็น เอาไงดีวะ พอมึงทักกูชักเสียวๆ”

“ไปเถอะ ไม่ใช่จิณณ์”

“ไม่ใช่เหรอ” ดวงตาของลูกจันเบิกกว้างขึ้น

“อืม” ผมให้ความมั่นใจเพื่อน หลายอย่างเริ่มสอดคล้องกัน ผมตัดจิณณ์ออกจากผู้ต้องสงสัยเป็นคนแรก

“แต่มึงคิดว่าเป็นคนใกล้ตัวแน่ใช่ไหม”

“ใช่ เอาไว้ค่อยคุยกัน” ผมตัดบทเมื่อเดินมาถึงลานจอดรถ ลูกจันพยักหน้า ยกมือขึ้นตบบ่าผมก่อนเดินแยกไปที่รถกับจิณณ์ ผมมัวแต่มองตามเพื่อน หันกลับมาเจอสายตาของโยธามองอยู่

“เอาไง” ริมฝีปากคู่นั้นยกยิ้มกวน ดูเหมือนเจ้าตัวกำลังสนุกกับการคาดเดาการกระทำของผม ผมเกือบตอบไปแล้วว่ากลับบ้าน ถ้าไม่รู้สึกเหมือนถูกใครบางคนจ้องมองเสียก่อน หัวใจของผมค่อยๆ เต้นเร็วขึ้น ผมไม่แน่ใจนัก จึงพยายามหาวิธีมองด้วยการเดินตรงไปหาโยธา ในจังหวะหมุนตัวเพื่อยืนข้างอีกฝ่าย ผมเห็นเงาไหววูบที่จุดเดิม ดูอยู่สินะ

“อยากเลี้ยงข้าวผมไหม” ผมเงยหน้าขึ้นมองโยธาเพราะความสูงที่ต่างกัน

“เลี้ยงเหรอ” ดวงตาคู่นั้นเลิกขึ้น

“ใช่ ผมต้องเก็บเงินซื้อหนังสือที่อยากได้ เลยเอาใช้จ่ายสุรุ่ยสุร่ายไม่ได้”

“นี่นายเห็นนัดฉันเป็นเรื่องสุรุ่ยสุร่ายเหรอ”

“งั้นข้าวตามสั่งแถวหอผมไหม เดี๋ยวผมจ่ายเอง” ผมจ้องตาโยธา

“หึๆ เลือกร้านมาฉันเลี้ยงนายเอง ขึ้นรถเถอะ”

 “เดี๋ยว” ผมคว้าแขนโยธาไว้เมื่ออีกฝ่ายจะเปิดประตูรถ สายตาผมจับจ้องมือที่กำอยู่บนแขนของอีกฝ่าย ผมเลื่อนมือลงช้าๆ ก่อนจับกับมือใหญ่ ผมเงยหน้าขึ้นสบตา

“แปลกๆ ดี”

แววตาของโยธาเปลี่ยนเป็นขำทันที หลังจากได้ยินคำพูดของผม เจ้าตัวส่ายศีรษะไปมา

“นายนี่มันไม่เหมือนใครจริงๆ”

ผมหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า ใช้มือเดียวทั้งจับและเปิดหน้าจอ เปิดกล้อง

“ถ่ายรูปไว้ได้ไหม”

“ถ่ายรูป? มือเหรอ?”

“อืม”

“หึๆ” โยธาไม่ตอบแต่แย่งโทรศัพท์ไปจากมือผม มือที่จับกับผมคลายออก ก่อนที่ผมจะทันได้ท้วงนิ้วยาวก็สอดเข้าประสานกับนิ้วของผม กุมเข้าด้วยกัน

“แบบนี้ดีกว่าไหม”

ตึกตึก ตึกตึก

“ขลุ่ย?”

“อะ.อืม” ผมพยักหน้า หลบสายตาอีกฝ่าย หนึ่ง สอง สาม สี่ มันเต้นผิดจังหวะอีกแล้ว

“ยังไงต่อ” คิ้วหนาเลิกขึ้นหลังถ่ายรูปเสร็จ ผมดึงมือออกจากมือของโยธา หยิบโทรศัพท์มาจากมือของอีกฝ่าย บอกตัวเองว่าถ้าไม่ทำก็ไม่ไปไหนเสียที

ผมเปิดแอปอินสตาแกรม เลือกรูปมือที่เพิ่งถ่าย ขมวดคิ้วเมื่อคิดว่าควรมีคำบรรยายไหม และควรเขียนว่าอะไร

!!!

ผมเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็วเมื่อโทรศัพท์ในมือถูกดึงไป โยธาพิมพ์บางอย่างก่อนส่งคืนให้ผม เมื่อได้โทรศัพท์กลับคืนมา ผมถึงเห็นว่ารูปถูกโพสต์ไปแล้ว

แปลกๆ ดี ♥

“รู้สึกแบบนั้นไม่ใช่เหรอ”

“อืม” ผมพยักหน้า ยัดโทรศัพท์ใส่ลงในกระเป๋า มันแปลกจริงๆ นั่นแหละแต่ไม่เห็นจำเป็นต้องใส่รูปหัวใจเลย

“ไปเลยไหม”

“อืม” ผมพยักหน้าอีกครั้ง ร่างสูงจับข้อมือดึงให้ผมออกเดิน

“ไปไหน” ผมตกใจกับท่าทางของอีกฝ่าย

“ไปทำหน้าที่คู่เดทที่ดี”  โยธาพาผมเดินอ้อมรถ ก่อนเปิดประตูฝั่งข้างคนขับ ผายมือให้ผมขึ้นไปนั่ง ก่อนปิดประตูให้

“ใช่เดทที่ไหน” ผมพูดพึมพำในคอ ยกมือขึ้นดันแว่นเมื่อรู้สึกว่าใบหน้ากำลังร้อนผ่าว ไม่หันไปมองเมื่อร่างสูงเปิดประตูขึ้นมานั่งบนรถ

“อยากทานอะไร”

“คุณเลือกเลย” ผมปัดให้โยธาเป็นคนเลือก

“ตกลง” เสียงเครื่องยนต์ดังขึ้น ผมดึงเข็มขัดนิรภัยมาคาด สายตามองไปข้างหน้า แต่หางตามองไปยังแหล่งซ่อนตัว ทุกอย่างเงียบกริบ ไม่มีเงาวูบไหวให้เห็น

เสียงแจ้งเตือนในโทรศัพท์ดังขึ้น หัวใจของผมกลับมาเต้นรัวเร็ว ภาพที่เห็นตรงหน้าทำให้ผมมั่นใจว่าเงาของคุณตามผมกับโยธามา

ภาพโยธายืนอยู่ข้างรถถูกโพสต์ลงอินสตาแกรม iamshadow ภายใต้รูปเขียนคำว่า

ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู
ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู
ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู
ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู ของกู

มันยาวจนผมรับรู้ได้ถึงอารมณ์ของคนพิมพ์ ผมนั่งมองอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนยัดโทรศัพท์ลงในกระเป๋า หันไปยิ้มให้โยธาในจังหวะที่รถออกตัว

ของจริงกำลังจะเริ่ม จากนี้เป็นต้นไป

:::: ♥ TBC ♥::::
Darin ♥ FANPAGE
Twitter : primdarin

[ก้อนขี้เกียจ]

แอบขนลุก แม่จ๋าาาาาาาาาาา

[Hoya]

  เริ่มกลัวแทนขลุ่ย ละ

[gackmanas]

หู้ยยย...
นี้คิดว่า ไม่ออแกน ก็ เบล แร่ะ..

[WilpeR]

เป็นการอ่านที่ลุ้นไปด้วยและกลัวแทนขลุ่ยไปด้วยเลยเนี่ย

[B52]

ถ้าในความเป็นมันน่ากลัวนะ

[t2007]

ของกู เนอะ ขลุ่ย ไม่ใช่ของมึง

[snowboxs]

ลุ้นไปโคนันขลุ่ย

[Mitra]

น่ากลัวจังเลยอ่ะ
ขลุ่ยระวังตัวด้วยนะ

[SuPeRDonGDanG]

โอ้โหวววววว ออแกนไหมอะ นี่อยากรู้ว่าเงาของคุณเป็นใครมากกว่าเขาจะตกลงเป็นแฟนกันตอนไหนนะ
555555 ทำไมเงาของคุณดูน่ากลัวจัง ต่อไปเป้าหมายจะเป็นขลุ่ยแทนโยธาไหมอะ
 

[วายซ่า]

หูยยยยยย น้องขลุ่ยระวังแรงอาฆาตนะ ท่าจะแรงน่าดู

เดาว่าเบลหรือออแกน แต่เบลดูน่าสงสัยสุด เพราะแสดงออกชัดเจน แต่อาจจะคดีพลิกก็ได้   

[HISY]

โมเม้นน่ารักเทียบไม่ได้กะตอนท้ายเลยจ้า หลอนชะมัด

[HanATarO]

ระวังตัวด้วยนะ ขลุ่ย อย่าประมาทนะ

เงาของคุณนี่ต้องโรคจิตมาก ๆ แน่เลย

[kingkongkaew]

ยังเดาไม่ถูกว่าใครเป็นเงาของคุณ แต่ขลุ่ยโคนันของเราใจเริ่มจะเอียงๆให้โยธาซะแล้ว

สนุกมากค่ะ รออ่านตอนต่อไปค่ะ

เพิ่มเติมนิดคือ อยากให้ใช้คำว่า พยายาม มากกว่า พยาม ค่ะ

[van16]

กำลังเข้มข้นเลยทีเดียว ขลุ่ยกำลังหวั่นไหว งุ้ยๆ 

[•♀NoM!_KunG♀•]

ไม่นานละสินะ

[arij-iris]

ถ้าเงามันรู้ว่านอกจากขลุ่ยไม่กลัวยังตื่นเต้นแทน เงาจะรู้สึกยังไงน้าาาาาา

[Ginny Jinny]

มันจะเริ่มโหดขึ้นๆเปล่าเนี่ย
 

[lemonphug]

ค้างไปอีก แต่ก็เอ็นดูขลุ่ยที่แอบเขินนิดๆๆ

[route rover]

ออแกนป่าวนะ

[O-RA DUNGPRANG]

โคนันขลุยแอบใจเต้นกับแหล่งข่าวซะแล้ว(โยธา) 

[Patsz]

 ขนลุก ขลุ่ยจะได้รับอันตรายมั้ยเนี่ย

[Duangjai]

…


ดูว่าเงาiamshadowออกจิตๆ

ขลุ่ยระวังตัวนะ

แก๊งค์นี้ครบคู่ละ


          


…

[somberness]

ไม่รู้ว่าจะลุ้นเรื่องไหนก่อนดีเงาของคุณคือใครก็อยากรู้
โยธากับขลุ่ยใครจะชอบใครก่อนก็อยากรู้
ไหนจะคู่ของลูกจันอีกกก 

[Chucream.nabi]

  เราว่าเบลนะที่เป็นเงาของคุณอ่ะ.....คิดแบบไม่ซับซ่อน

[areenart1984]

ขอบใจมาก ๆ เลย คุณเงาฯ ที่มาบอกว่า โยธานะเป็น "ของกู" 

[AkuaPink]

 
ขลุ่ยระวังตัวด้วยนะ
 

[sz4music]

หลอนมากแม่