(ต่อจากด้านบน)
19.47
ไอ้คินบอกทุกคนว่าจะลงไปหาไรแดก พร้อมกับลากผมให้ลงมาพร้อมมันด้วย
หลังจากที่ซื้อไอติมจากเซเว่นมา ไอ้คินก็เดินลากผมให้มานั่งขัดสมาธิข้างๆมันที่ลานหลังตึก
ด้วยความที่ตอนนี้เริ่มดึกแล้ว แถวนี้เลยไม่ค่อยมีคนเดินผ่านไปมานัก
“กลัวผีหรอพี่”
“กลัวมึงเนี่ยแหละ ไอ้คิน เมาป่ะเนี่ย”
“อะไรพี่”
“มึงอยากแดกไอติมมากขนาดซื้อมาสองแท่งเลยหรอวะ”
“เปล่า ผมซื้อมาเผื่อพี่อันนึง”
มันยื่นรสองุ่นมาให้ ผมมองไอติมในมือมันแต่ไม่ได้รับ
“รับดิ เดี๋ยวละลายนะพี่”
“กูไม่ได้อยากกิน มึงจะซื้อมาเผื่อทำไมเนี่ย”
“ก็ลากพี่ลงมา ก็อยากให้พี่นั่งกินเป็นเพื่อน”
เนี่ย
“อือ”
มึงก็เป็นซะแบบเนี้ย
ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ แค่รับไอติมจากมือมันมากินเงียบๆ
เรานั่งกินไอติมแท่งในมือของตัวเองไป ไม่มีใครพูดอะไร ผมไม่กล้าหันไปมองมัน
ได้แค่หันหน้ามองตรงแล้วเหลือบสายตามองไปที่มันเป็นระยะๆ
แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งเมื่อเจ้าตัวที่นั่งข้างๆหันหน้ามาสบสายตากับผมพอดี
โคตรเหี้ย
“พี่เอม”
เรียกชื่อกูทำไม
“พี่เอม”
… “หือ”
“… ขอกินหน่อยดิ”
“ไอติมเนี่ยอะนะ” ผมหันไปมองมันเต็มสายตา มันพยักหน้าส่งสายตากลับมาซื่อๆ “อื้อ อยากกินอ่ะ”
“มึงอยากกินมึงก็ไปซื้อดิวะ”
“ผมอยากกินแท่งที่อยู่ในมือพี่ไง”
“เดี๋ยวกูไปซื้อให้ใหม่”
“พี่เอมอย่างกดิ” ไอ้คินกระเถิบตัวเข้ามาใกล้
“กูไม่ได้งก กูอมไปทั้งแท่งแล้วไอ้สัด มึงจะแดกไหมน้ำลายกูเนี่ย”
“ไม่เป็นไร ผมไม่ถือ”
แต่กูถือออออ ไอ้เหี้ยยยยยยยย
หน้าไอ้คินเริ่มขยับเข้ามาใกล้ ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองหายใจไม่ค่อยถนัด
ท่องเอาไว้ มันมีแฟนแล้ว มันมีแฟนแล้ว เค้ารักกันมาก เค้ารักกันมาก
ผมสะกดจิตตัวเองในใจตลอดเวลาที่ไอ้คินโน้มหน้าเข้ามาใกล้แล้วงับไอติมที่อยู่ในมือ
ใบหน้าที่ผมคอยแอบมองจากที่ไกลๆมาตลอด ตอนนี้อยู่ใกล้แค่นี้เอง…
ไอ้เหี้ย นี่หัวใจหรือกลองชุด เสียงดังชิบหาย
ผมพยายามทำหน้านิ่งกลบความรู้สึกที่เกิดขึ้นในใจ
นั่นเป็นความสามารถอย่างหนึ่งของผมเลย
คือกูไม่รู้จะทำตัวยังไงกูขอตีมึนไปก่อนแล้วกัน
“อร่อยว่ะ” มันมองผมก่อนจะยักคิ้ว “กินต่อจากพี่ทำไมมันอร่อยขึ้นวะ”
อะ… ไอ้เหี้ย
ผมมองหน้ามันแว่บหนึ่ง ก่อนจะเสมองไปทางอื่นแทน “มึงไม่รู้อะไร น้ำลายกูมันเกรดพรีเมี่ยม กินแล้วอร่อยเหาะไปถึงดาวอังคาร”
“จริงป่ะเนี่ย งั้นขอชิมตรงๆได้ป่ะ”
ผมหันขวับไปมองมันด้วยความตกใจ
เมื่อกี้กูได้ยินอะไรผิดไปป่ะวะ
“มึงว่าไงนะ”
“เปล่า … พี่เอมๆ ไอติมเปื้อนหน้าอ่ะ”
“ข้างไหน”
“ข้างซ้าย”
ผมรีบเช็ด
“ไม่โดนๆ”
ผมเช็ดใหม่
“ก็ยังไม่โดนอ่ะ”
ผมเช็ดอีกรอบ
“พี่เช็ดยังไงของพี่เนี่ยยย”
ผมเช็ดแม่งทั้งหน้าแล้ว ถูๆวนเข้าไป อ่ะถ้ามึงบอกว่ามันยังติดอยู่นะ กูจะด่าให้
“ยังติดอยู่ไหม”
“มานี่ดิ”
มากวักมือ ผมเลยยื่นหน้าเข้าไปหา
ไอ้คินมองผมด้วยสายตาเยิ้มๆ ก่อนจะเอื้อมมือสองข้างมาจับหน้าผมไว้
“พี่… ผมถามตามตรงนะ”
เดี๋ยว … กะ… กูว่ามันเริ่มไม่ใช่และ
“พี่ชอบผมใช่ป่ะ”
…
เหี้ย
อากาศรอบข้างพลันหนาวเย็นยะเยือกขึ้นทันที แต่เหงื่อผมงี้ไหลออกพลั่กๆๆ
ความรู้สึกที่อธิบายไม่ถูกก่อตัววูบขึ้นมาในใจ
เหี้ยแล้ว
งานเข้ากูจริงๆแล้ว
ผมไม่กล้าเปิดปากตอบอะไร กลัวมันจะยิ่งรู้สิ่งที่ผมปกปิดมันไว้มากกว่าเดิม
ไอ้คินมันรู้ได้ยังไง? ใครบอกมัน? แล้วมันรู้ตั้งแต่ตอนไหน ?
แต่ผมยังไม่เคยบอกใครเลยนะ
“พี่เอม ตอบดิ พี่ชอบผมใช่มั้ย”
มันไม่ยอมเลิก แถมยังรั้งหน้าผมให้เข้าไปใกล้กว่าเดิม
ผมไม่กล้าแม้แต่จะสบตากับมัน “กูเปล่า”
พยายามทำหน้านิ่งไว้
“พี่โกหก”
“กูไม่ได้โกหก กูจะไป…ชอบมึงได้ยังไง”
“ตอนตอบก็มองตาผมดิ”
ไอ้คินประท้วง ผมพยายามเก็บความรู้สึกกลัวเอาไว้ ฝังมันไว้ให้ลึกที่สุด ก่อนจะทำหน้านิ่งเหมือนทุกครั้งที่เคยทำ สบตากับมัน แล้วตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“กูไม่ได้ชอบมึงจริงๆ”
ไอ้คินมองตาผมสักพัก “ปล่อยหน้ากู” ผมพูด พยายามงัดมือมันออกไปแต่มันไม่ยอม กลับรั้งหน้าผมไว้อย่างนั้นก่อนจะค่อยๆโน้มตัวขยับเข้ามาใกล้
“คิน มึงจะทำอะไร”
“อยากรู้ว่าพี่โกหกหรือเปล่า”
“ก็กูบอกแล้วว่าไม่ได้โกหกไง”
”แล้วพี่กุมมือตัวเองไว้ทำไม มือสั่น?”
“เปล่า กูหนาว”
“เหงื่อแตกพลั่กเชีย”
มึงจะเอาไงกับกู ไอ้เหี้ย!
“กูไม่ได้คิดอะไรกับมึงจริงๆ มึงอย่าหลงตัวเองดิ” ผมพยายามคิดคำพูดที่ตรงข้ามกับความรู้สึกของตัวเองที่สุด
มันยาก เพราะผมต้องพูดในขณะที่จ้องตาไอ้คิน… คนที่ผมแอบมองมาตลอด
ดวงตาของมันประกายแสงเหมือนกำลังสนุกกับการได้ไล่ต้อนผมให้จนมุม
“กูไม่ได้ชอบมึง กูจะชอบมึงได้ยังไง มึงเป็นผู้ชายนะ”
“อ่าฮะ”
“แล้ว…”
“แล้ว…?”
ผมข่มอารมณ์สีเทาที่เกิดขึ้นในใจ รีบกดมันให้ดับไปก่อนจะพูดต่อ
“แล้วมึง… มึงก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย”
ใช่สิ กูไม่น่าไปชอบมึงเลย
ไอ้คินนิ่งไป ก่อนที่มันจะค่อยๆละมือออกจากหน้าผม
“มึงคิดไปเองแล้วคิน“ ผมรีบหัวเราะต่อแล้วเอามือตบไหล่มัน “เดี๋ยวกูไปก่อนนะ ไปดูไอ้เต้ยก่อน แม่งเมาแล้วเรื้อนชิบหาย”
“ทำไมต้องไปดูด้วย”
“เอ้าก็กูเป็นห่วงเพื่อนกูไง”
ผมหาข้ออ้างก่อนจะรีบลุกขึ้นเตรียมเดินออกจากที่นี่ แต่ไอ้คินกลับเอื้อมมือมาคว้าแขนผมไว้
“อะไรอีกวะ”
“มานี่หน่อย”
ไอ้คินไม่พูดอะไรเพิ่มแต่ออกแรงลากผมไปที่ซอกมุมด้านหลังตึก ไอ้เหี้ยแล้วกูเนี่ยแดกเหล้าทีไรหมดแรงตลอด
ผมยังไม่ทันได้เปิดปากพูดอะไร ไอ้คินก็พูดขึ้นก่อน “ผมไม่ชอบพี่เลยว่ะ”
“กะ…กูก็ไม่ได้ชอบมึงเหมือนกัน” ผมตอบ พยายามทำน้ำเสียงให้นิ่ง ไอ้คินค่อยๆขยับเข้ามาใกล้ก่อนจะใช้แขนดันตัวผมให้ชิดกับกำแพง
มันเงยหน้าขึ้นมองผมด้วยสายตาเหมือนอ้อนวอน
“พี่ชอบผมไม่ใช่เหรอ”
… ท่องเอาไว้ มันมีแฟนแล้ว มันมีแฟนแล้ว
“กูเปล่า”
“พี่ชอบผมไม่ใช่เหรอครับ”
อย่าส่งสายตาแบบนั้นมาให้กู…
มันมีแฟนแล้ว มันมีแฟนแล้ว…
“หรือพี่ชอบไอ้พี่เต้ย?”
หือ…
“นั่นเพื่อนกู”
“ทำไมพี่ต้องไปดูแลด้วย”
“เอ้า ก็มันเมาแล้วเรื้อน”
อย่าเพิ่งมาจับผิดกูตอนนี้จะได้ไหม
“ผมก็เมา พี่ดูแลหน่อยดิ”
“อะไร”
“เนี่ย เมามากเลย ดูแลหน่อย”
“มึงไม่เมาไอ้สัด”
มึงแค่อ้อน
แล้วเป็นเหี้ยอะไรมาอ้อนกูเนี่ย
หัวใจกูจะวายแล้ว…
“พี่เอม”
“มึงจะปล่อยกูได้ยัง”
“พี่หน้าแดง”
“กูเมา”
“พี่กินไปนิดเดียวเอง”
“กูกินเยอะแล้ว”
“โกหก”
“มึงจะมารู้ได้ไง”
“ก็ผมมองพี่อยู่ตลอด”
ตึกตัก ตึกตัก
… ช่วยกูด้วย วันนี้มันเป็นวันเหี้ยอะไร
ทำไมผมต้องโดนบททดสอบอะไรมากมายขนาดนี้
ตั้งแต่รู้จักมันมาไม่เคยมีวันไหนอยู่ใกล้มันขนาดนี้เลย
และมันก็ไม่เคยพูดจากับผมแบบนี้ด้วย
จะมีความสุขก็สุขไม่สุด เพราะแม่งมีคำว่าบาปบุญคอยฉุดสติผมอยู่
ไอ้เหี้ย คนบาปมากมั้ยกูอ่ะ
แค่คิดก็รู้สึกผิดมากแล้ว แต่…
แต่กูก็รักของกูอ่ะ
ผมเหลือบสายตาขึ้นไปมองหน้ามัน ก่อนจะได้สบตากับดวงตาคมที่มองผมอยู่ก่อนหน้าแล้ว
“พี่เอม”
“…อะไร”
“พี่อย่าไปทำหน้าแบบนี้กับใครนะ ผมขอ”
“หน้าอะไร…ของมึง”
“ก็…”
มันพูดพร้อมกับจ้องผมด้วยสายตาแบบที่ผมไม่เคยเห็น ผมไม่รุ้จะพูดยังไง เป็นแค่ไม่กี่ครั้งที่ผมปั้นหน้านิ่งต่อไม่ไหว
เจอคนที่ชอบมองมาแบบนี้จะให้กูทนยังไงไหววะ
ตอนนี้จิตใจผมมันเริ่มไปแล้วจริงๆ
”ไอ้เหี้ย พี่แม่ง…น่ารักกว่าเดิมอีก ไม่ไหวแล้วว่ะ” ไอ้คินพูดพร้อมกับเอื้อมมือมาจับมือผมไว้
ผมเงยหน้าไปมองมันด้วยความตกใจกับสัมผัสที่มือ ก่อนที่ไอ้คินจะกระชับมือแน่นแล้วโน้มหน้าเข้ามามอบสัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปาก
ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ไอ้คินใช้จังหวะนั้นค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาในโพรงปากผม
ไอ้เหี้ย เดี๋ยวมึง เดี๋ยว…
ลิ้นอุ่นชื้นของมันที่รุกเข้ามาทำเอาผมทำอะไรไม่ถูก หัวใจมันเต้นระรัวแข่งกับจังหวะสัมผัสที่มันมอบให้
ผมเคยจูบ แต่นี่เป็นจูบครั้งแรกที่ทำให้ผมรู้สึกมากขนาดนี้
ความรู้สึกแรกคือตกใจ ก่อนจะตามมาด้วยดีใจ มีความสุข และ…
ผมสะบัดมือออกทันทีที่ภาพมันกับแฟนลอยขึ้นมา
ผมพยายามเอามือทุบอกมันแต่ไอ้คินไม่ยอมหยุด มันกลับโอบเอวผมแล้วดึงเข้าไปให้ใกล้ชิดมันมากกว่าเดิม
”ไอ้เหี้ยมึงปล่อยกู” ผมด่าทันทีที่ไอ้คินผละริมฝีปากออก แต่เพียงเสี้ยววินาทีมันก็ก้มหน้าลงมามอบจูบให้อีกครั้งก่อนจะพูดว่า
“พี่ตอนโดนจูบแม่ง… โคตรน่าโดน”
มันสอดลิ้นเข้ามาอีกครั้ง ค่อยๆลากลิ้นไปตามไรฟันของผมแล้วสบเบาๆที่ริมฝีปาก ผมสะดุ้งก่อนที่มันจะหัวเราะเบาๆในลำคอทั้งที่มันยังครอบครองริมฝีปากผมอยู่อย่างนั้น
ไอ้คินลืมตาขึ้นมาสบตากับผมในขณะที่มันค่อยๆป้อนจูบให้อย่างนุ่มนวล
จูบเก่งขนาดนี้ ถ้าเป็นแฟนมันคงเคลิ้มน่าดู…
ผมสบตามันด้วยความรู้สึกที่ผสมปนกันอย่างยากเกินจะอธิบาย
สายตาคมกริบที่จ้องผมกลับทำให้ผมรู้สึกร้อนขึ้นมาที่หน้า อุณหภูมิในร่างกายมันเพิ่มขึ้นทุกครั้งที่มันจูบย้ำๆลงมาแบบนั้น
จูบของมันรู้สึกดี … แบบที่ผมไม่เคยได้รับมาจากใคร
แต่ทำแบบนี้…
แฟนของมันจะรู้สึกยังไง
ผมเริ่มมีสติ คิดจะผลักมันออกแต่ไอ้คินไม่ยอมให้เป็นแบบนั้น มันจูบผมซ้ำๆก่อนจะสอดมือผ่านเสื้อตัวใหญ่แล้วไล้มือลงมาเบาๆที่กลางหลังของผม
ผมตกใจ ฉับพลันขาที่ยืนอยู่ก็ไม่มีแรง ผมค่อยๆทรุดตัวลงไปนั่งกับพื้น
ไอ้คินทำหน้าตกใจแว่บหนึ่งก่อนจะค่อยๆยิ้มกริ่ม
“จุดอ่อนพี่เอมอยู่ที่หลังเหรอเนี่ย”
มันว่า ในตอนนี้ผมทำอะไรไม่ถูกแล้วจริงๆ ในหัวมันสับสนไปหมด
นี่กูล้มหรืออะไรวะ… กูงงไปหมด
ไอ้คินค่อยๆย่อตัวลงมานั่งข้างหน้าผมแล้วรั้งเอวผมเข้าไปใกล้ ก่อนจะดึงตัวผมให้…
นั่งตักมัน
กูอยากด่าแต่ด่าไม่ออก นี่มึงเล่นเหี้ยอะไรกับกูเนี่ย
แล้วมึง…ให้กูไปนั่งตักทำไม แค่นี้กูก็เขินจะตายอยู่แล้ว
มึงไม่ต้องมาจ้องกูเลย ไม่ต้องมาจ้องด้วยสายตาแบบนั้น…
กูชักจะเกลียดมึงแล้ว
เหมือนมึงรู้ความรู้สึกกูแล้วเอามาแกล้ง แค่นี้กูยังปั่นป่วนไม่พอรึไง
แล้วนี่ถ้าใครมาเห็นเข้า…
ถ้าแฟนมึงมาเห็นเข้า…
“พี่เอม เป็นอะไร”
“มึงทำอย่างนี้ทำไมวะ”
ผมถามมันตรงๆ สับสนไปหมด
“ก็พี่… น่ารัก”
“… เลิกเล่นกับความรู้สึกกูสักทีเถอะ กูขอ”
“เดี๋ยวพี่ ผมไม่เคยนะ”
“ไม่เคยเหี้ยอะไร” ผมเริ่มทำหน้าไม่ถูก ไม่รู้ว่าตอนนี้แสดงสีหน้าออกไปยังไง ผมรู้แค่ความรู้สึกสีเทามันกำลงกระจายเป็นวงกลมใหญ่ๆ
“กู…ยอมรับก็ได้”
“…”
“กู…กูชอบมึง … แค่นี้ใช่ป่ะที่มึงอยากรู้ กูจะได้ไป”
ผมพยายามลุกขึ้นแต่มันไม่ยอม รั้งตัวผมไว้ กอดเอวผมแน่น
“ใช่ ผมสงสัยและอยากรู้มาตลอด”
“มึงรู้แล้วก็ปล่อยกูเหอะ…”
“เพราะถ้าผมมั่นใจในสิ่งที่ผมคิดแล้วผมจะได้ลุยต่อไง”
“ลุย… อะไร”
“ผมชอบพี่นะ”
“………… มึงเล่นอะไรของมึงอีก ไอ้คิน”
“ผมชอบพี่จริงๆ” มันกระชับอ้อมแขนบนเอวผม “ผมชอบพี่มาสักพักแล้ว”
“มึงมาพูดแบบนี้กับกูมันไม่ดี ถ้าแฟนมึงมาได้ยินเดี๋ยวจะเข้าใจผิด”
“แฟนผมที่ไหน”
“ก็…กีกี้”
“ผมไม่มีแฟน”
…
อ้าว
…
“ก็กีกี้ที่มึงคบกันมานานไง”
ไอ้คินยิ้มขำ “ผมเลิกกันไปนานแล้วพี่”
อ้าว…
อ้าว……………
“มึงโกหก”
“ผมจะโกหกพี่เอมทำไมล่ะ ฮึ ผมเลิกกันไปนานแล้วจริงๆ”
“ทำไมกูไม่รู้”
“นั่นสิทำไมพี่ไม่รู้”
“แต่วันนี้มึงต้องก็รอรับเค้ากลับบ้านนี่”
“หลีดเค้าฉลองกันเลิกดึก กี้กับผมอยู่บ้านใกล้ๆกันผมเลยอยู่รอรับไปด้วยเฉยๆ”
“…”
“มองแบบนี้หมายความว่าอะไร ผมพูดจริงนะพี่ ไม่มีอะไรแล้วจริงๆ“ มันเหล่ตามามองผมก่อนจะยิ้ม “แต่ถ้าพี่ไม่ชอบ ผมไม่รับก็ได้นะ เดี๋ยวฝากคนอื่นเอา”
“… อะไรของมึง กูไปเกี่ยวอะไรด้วย”
“เดี๋ยวพี่หึงไง”
“ก็เหี้ยแล้ว” ผมพยายามดึงหน้านิ่งๆกลับมา “กูจะไปหึงมึงได้ไง”
“พี่เนี่ยยย มันน่าโดนจริงๆ”ไอ้คินว่า ก่อนจะเอื้อมมือมาเกลี่ยแก้มผม “หน้าตาก็น่ารัก ทำไมชอบทำหน้านิ่งนักก็ไม่รู้ แถมปากแข็งอีก”
“กูเปล่า”
“จะมาเปล่าได้ยังไง ตัวเองชอบผมยังไม่ยอมรับเลย”
“มึงหลงตัวเอง”
“ผมเปล่า เห็นตลอดอ่ะว่าพี่แอบมองผมตอนไหนบ้าง ในงานเมื่อกี้ก็เห็นมองผมตลอด เดินๆอยู่ในคณะก็เจอพี่โคตรบ่อยทั้งที่เรียนกันคนละตึก วันหลังจะทำอะไรก็ให้มันเนียนๆหน่อยสิครับ”
เหี้ย
ไอ้คินมันรู้มาตลอดเลยเหรอวะ
กูอยากด่าตัวเอง
“…มึงคิดไปเอง”
“ผมไม่คิดไปเองหรอก ก็ดูดิ…”
“…”
“พี่เล่นหน้าแดงขนาดเนี้ย”
“…”
“มันน่าแกล้งจริงๆ”
มันพูดพร้อมกับฉกหน้าลงมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่ทันที
“ไอ้คิน!!”
“ครับ”
“มึงปล่อยกูเลย”
“เขินทีเก๊กหน้านิ่งไม่ถูกเลยนะพี่เนี่ย”
มึง! ไอ้เหี้ย!
“อยากรู้ว่ะ มันรู้สึกผิดมากป่ะพี่ เวลาแอบชอบคนที่มีแฟนแล้วอ่ะ”
“ไอ้สัด มึงต่อยกับกูเลยมั้ย”
“หึๆ ล้อเล่นน่า โอ๋ๆๆ”
“ไม่ต้องมาลูบหัวกู กูรุ่นพี่มึงไอ้คิน”
ไอ้คินขำลั่น ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมือผมไว้
“ไม่อยากให้เป็นรุ่นพี่อย่างเดียวอ่ะ”
“อะไรอีก”
“อยากให้พี่มาเป็นแฟนด้วยได้ไหม”
กูยังช็อคอยู่
“…… เร็วไปไหม ไอ้สัด ใจกูยังตั้งรับไม่ทันเลยเนี่ย”
“พี่เอม ผมก็ชอบพี่มาตั้งหลายเดือนแล้วนะ พี่อาจจะยังไม่รู้ตัว”
เออกูไม่เคยรู้ หลายเดือนอะไรของมึง
“พี่มาตึกผมทุกวันแล้วเจอผมทุกวันใช่ไหมล่ะ มันจะเป็นไปได้ไงถ้าผมไม่ยืนรอเดินผ่านพี่ที่เดิมเวลาเดิมทุกๆวัน ชวนกินข้าวกลางวันตั้งหลายรอบก็ชอบปฏิเสธผมตลอด พี่ผิดเองนะไม่รู้ตัวสักที”
“…”
จริงหรอวะ กูไม่เคยรู้เรื่องเลย
“พี่อ่ะ ความรู้สึกช้าชิบหาย เนี่ย ตอนนี้ใจเราก็ตรงกันแล้วไม่ใช่เหรอ พี่เอม เป็นแฟนกันเหอะนะ”
อย่ามาอ้อน ไอ้เหี้ย อย่า
”ผมอยากมีอำนาจในตัวพี่แล้วอะ”
“เดี๋ยว ศัพท์อะไรของมึงเนี่ย”
“ผมไม่ชอบเลยที่พี่ไปรูดพี่เต้ยอย่างนั้นอ่ะ”
“เรียกว่าเต้นเถอะ กูขอ”
“นั่นแหละ ผมไม่ชอบ”
“ก็แค่เต้นปะวะ ขำๆ”
“ผมไม่ชอบ ผมไม่ชอบได้ยินป่ะพี่ ตอนผมยืนดูแม่งโคตรอยากเดินไปจับแยก แต่ติดที่ไม่มีสิทธิ์นี่ไง”
ผมอึ้ง ยังสับสนในสิ่งที่เพิ่งรับรู้
สรุปแล้วมันชอบผมจริงๆเหรอวะ
ความรู้สึกของมันเป็นแบบเดียวกับผมไหม
นี่ผมฝันไปหรือเปล่าเนี่ย
“นะพี่ ให้สิทธิ์นั้นกับผมนะ ไม่อยากเสียเวลาไปมากกว่านี้แล้วอะ“
ลองหน่อยดีไหม
แอบชอบมาตั้งนาน
ไม่คิดอะไรมากได้ไหม
“ถ้าพี่ไม่ตอบแปลว่าตกลงนะ”
ใจเย็นมึง
“นะครับพี่เอม”
เสียงหวานๆของมันที่เรียกชื่อผมบังคับให้ผมตอบออกไป…
“อือ”
“อือคือ…?”
”ก็ …ตกลงไง”
ไอ้คินไม่ตอบอะไร แค่ส่งยิ้มกว้างให้ผม เป็นยิ้มเดิมๆที่ไม่ว่าจะเห็นกี่ครั้ง ผมก็ตกหลมรักมันซ้ำๆอยู่ทุกที
“ขอบคุณนะพี่ จะดูแลอย่างดีเลย”
“อือ”
“ผมชอบพี่นะ”
เวลาที่เสียงของคนที่ผมแอบมองมาตลอดมาบอกรักข้างๆหูแล้วแม่ง… จั๊กจี้ว่ะ
ผมไม่ตอบอะไร ไอ้คินฉุดมือผมให้ลุกขึ้นยืนเพื่อเตรียมจะเดินกลับไปที่ตึก
แต่ก่อนที่จะก้าวออกมา ไอ้คินเอามือป้องปากแล้วตะโกนเสียงดังว่า
“กูไม่ต้องกลัวหมาคาบไปแดกแล้วโว้ยยยยย”
ไอ้เหี้ย เบาๆ มึงเบาๆ!!!!!!!
The end❤️
————————————————————————
Talk
ขอบคุณนะคะที่อ่านจนจบ เรื่องนี้เริ่มขึ้นจากความอยากเขียนให้เคะซึนนิดๆ พูดจาเท่ๆ แต่หน้าตาน่ารักมาก
นิสัยแมนๆและแอบรักเมะที่มีแฟนแล้ว แค่ได้แอบมอง แอบชอบ แค่นี้ก็พอ
ส่วนเมะอยากให้ความรู้สึกเป็นรุ่นน้องที่เหมือนหมาตัวโตๆ เป็นคนฉลาดเพราะรู้ตั้งนานแล้วว่าเคะ
แอบชอบตัวเองอยู่ แต่ก็ลองดูๆสักพักว่าเคะจะทำยังไง แอบมองแบบไหน คือชอบที่เคะแอบชอบตัวเองนั่นแหละ
ฮื้อออ -///- ไม่รู้ว่าจะมีใครชอบเรื่องนี้ไหม ฝากด้วยนะคะ ถ้าชอบก็คอมเม้นได้เลยนะคะ
เราอยากอ่านคอมเม้นของทุกคนจริงๆ ทุกคอมเม้นเป็นกำลังใจให้เรามากๆเลยค่ะ
ขอบคุณมากค่ะ❤️
ผลงาน (account เก่า) เรื่องสั้นจบแล้ว
จีบหมอ :
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53261.0อะไรของแม่งวะ :
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57125.msg3551748#msg3551748หากชอบใครให้ใช้ยางลบ :
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=68099.msg3875088#msg3875088
หัวข้อ: เรื่องสั้นตอนเดียวจบ : #ผมว่าการอกหักยังไม่เจ็บเท่าหลงรักคนมีแฟน (อ่าน 4411 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก