หัวข้อ: [ Wrong Number? แค่กดเบอร์ผิดเองนะ ] re-write (12) กอดอุ่นๆ

[Eyemovement]

วันพฤหัสบดี 31 กรกฎาคม 2557




"เฮ้ย ยู ไปกินข้าวกัน"


"แปปนึงๆ" ยูหันไปตอบเพื่อนก่อนจะก้มหน้าก้มตาพิมพ์ข้อความสุดท้าย



'ไม่คุยด้วยแล้ว' ถึงข้อความจะเหมือนงอนอะไรกันซะอย่างก็เถอะ แต่อีกฝ่ายคงจะรู้ว่าเขาต้องแอบอมยิ้มอยู่ๆ, ไม่นานนัก ข้อความจากอีกฝ่ายก็ส่งกลับมา


'ฉันเหงานะ?' ข้อความสั้นๆนั้นทำเอาเขาถึงกับยิ้มแก้มปริ ก่อนจะเก็บโทรศัพท์กลับเข้ากระเป๋าเป้ แล้วรีบวิ่งไปหาโป



"ยิ้มแก้มปริเลยนะพ่อคุณ"


"ฮะๆ นิดหน่อยๆ"


"ทำไมไม่นัดเจอกันให้รู้แล้วรู้รอดเลยว่ะ จีบกันไปกันมาอยู่แม่ง"


"ก็ไม่รู้สิ ไม่เคยคุยกันเรื่องนี้"


"กูเห็นแล้วหงุดหงิด เป็นกูนะ จะนัดเจอแม่งตั้งแต่สามวันแรก"


"แบบนี้มันโรแมนติกกว่ามั้ง ฮะๆๆ"


"ครับๆ พ่อหนุ่มนักรัก"



.

.

.



"พี่ยู" ยังไม่ทันจะเดินไปถึงโรงอาหาร เสียงหวานๆที่คุ้นเคยก็เรียกขึ้นมาซะก่อน โปกับยูหันไปทางต้นเสียงอย่างพร้อมเพรียง อย่างไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นใคร


"ฝ้าย?"


"พี่เป็นยังไบ้างค่ะ"


"พี่...ก็เหมือนเดิมแหละครับ ฝ้ายล่ะ?" ถึงจะรู้สึกอึดอัดใจก็เถอะ แต่ถ้าไม่คุยก็ดูจะเสียมารยาทไปซักหน่อย


"...ฝ้ายเหงา" อีกฝ่ายเริ่มมีน้ำตารื้นขึ้นมาเอ่อที่เบ้าตา


'ชิบหายแล้ว'


"ฝ้าย ฟังนะ คือเรา..."


"เรากลับมาคบกันนะคะ" ยังไม่ทันได้อธิบายอะไรสาวเจ้าก็โพล่งขึ้นมาด้วยน้ำตาอาบแก้ม


"แต่...แต่ฝ้ายขอเลิกพี่เองนะ?"


"ฝ้ายขอโทษค่ะ ตอนนั้นฝ้ายมันโง่เอง ฝ้ายคิดว่าพี่ยูไม่รักฝ้าย...แต่ตอนนี้ฝ้ายรู้แล้วว่าฝ้ายขาดพี่ยูไม่ได้" ปุยฝ้ายโผเข้ามากอดยูไว้ พร้อมเอาหน้าซุกอกอีกฝ่าย ตอนนี้้ทั้งสองคนกลายเป็นจุดสนใจอย่างเด่นชัดของคนแถวๆนั้น ฝ่ายยูเองก็ทำอะไรไม่ถูก ถึงจะไม่พยายามดันออกแล้วแต่ก็ไม่กล้าทำแรง ยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆนี่นะ


"ฝ้ายรักพี่ยูจริงๆนะคะ" ไม่ใช่แค่ไม่ยอมปล่อย แต่กลับกอดรัดซะแรงขึ้นกว่าเดิม


"...ฝ้าย...พี่ขอโทษนะ แต่ว่า...เอ่อ..."  ยูหันหน้าไปทางเพื่อนสนิทพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนไปว่า 'ช่วยกูหน่อย'


โปเดินมาข้างหลังฝ้ายแล้วดึงเธอออกมาให้พ้นจากเพื่อนตัวเอง...อย่าเรียกว่าดึงเลย เรียกว่ากระชากดีกว่า แรงถึงขนาดที่ว่าฝ้ายเซไปข้างหลังจนเกือบล้ม เธอหันมามองโปอย่างเอาเรื่อง



"ฝ้ายเจ็บนะคะพี่โป" แต่นั่นก็ไม่ทำให้มนุษย์ผู้ชายใจหมาอย่างมันสะทกสะท้านได้แม้แต้น้อย


"ขอโทษนะครับน้อง เพื่อนพี่น่ะ มันมีแฟนใหม่แล้ว" จบประโยคฝ้ายก็หันขวับมามองยูทันที


"พี่ยู จริงหรอ?"


"อ...ครับ ใช่"


"ไปเหอะมึง กูหิวข้าวจนจะแดกหัวคนได้อยู่แล้ว"


"เออๆ...ฝ้ายพี่ไปก่อน" อีกฝ่ายไม่ตอบอะไรได้แต่ก้มหน้ามองพื้นเงียบๆ ถึงจะรู้ว่าฝ้ายร้องไห้ก็เถอะ แต่ตอนนี้เขาไม่มีหน้าที่เป็นคนปลอบใจเธอได้หรอก ก็มีคนอื่นอยู่ในใจอยู่แล้วนี่


.
.
.
.


"ขอบใจมากนะมึง"


"เออๆ กูแม่งไม่ชอบคนแบบนี้เลยว่ะ บอกเลิกเองแล้วยังจะมาขอคบต่ออีก ประสาท"


"ใจเย็นๆ คนที่ต้องโมโหน่ะมันกู ฮะๆๆ"


"โอย ถึงซักที ทำไมเดี๋ยวนี้กูรู้สึกว่าโรงอาหารแม่งไกลขึ้นวะ"


"กูว่าสันหลังมึงมากกว่าเหอะที่ยาวขึ้น"


"ดีนะเนี่ย ที่มีที่เหลืออยู่ คนแม่งโคตรเยอะอะ"


"ไปซื้อข้าวเหอะ หิวว่ะ"


"เอากระเป๋ามึงวางจองที่ไว้ก่อนดิ"


"โอเคๆ"


.
.
.
.
.



"คนเยอะเชี่ยๆ แม่งกว่าจะได้แดก"


"เฮ้ย เดี๋ยว" ยูชะงักก่อนจะเดินไปถึงตัวโต๊ะที่จองไว้ เมื่อพบว่ามีสิ่งผิดปกติไป


"มีอะไรมึง"


"กระเป๋ากู...หายไปไหนวะ?"


"หา? กระเป๋าหาย?"


"มีคนเอาไปรึเปล่าวะ?"


"ตกรึเปล่า มึงดูดีๆ" ยูพยักหน้าก่อนจะก้มลงมองใต้โต๊ะให้รอบๆ แต่ก็ไม่มีวี่แววของกระเป๋าเป้ใบสีแดงดำเลย


"ไม่มีจริงๆมึง แม่ง ต้องมีคนเอาไปแน่เลย"


"โอ้ย แล้วในนั้นมีอะไรบ้างวะ ของสำคัญรึเปล่า"


"ก็มี...หนังสือ กระเป๋าดินสอ...สมุดเลกเชอร์ พีเอสพีกับ..."


"เหี้ย!!"


"ห้ะ? เหี้ย?"



"โทรศัพท์กู!!"




ชิบหายแล้ววววววววว











------------------------------------------------------------------------------------------------

และก็ตัดฉับ

ไม่มีมือถือแล้วจะคุยกันยังไงงงง ติดตามต่อไป (ไป ไป ไป ไป)

[EdenPride]

ถ้าขอให้ลงรัวๆจะเป็นการขอมากไปมั้ยคะ 555555

[Jibbubu]

โอ๊ยยยยยยยยยย อยากให้ถึงตอนใหม่เร็ว ๆ จัง แต่อ่านใหม่แบบนี้ก็ลุ้นเหมือนเพิ่งเคยอ่านเป็นครั้งแรกเหมือนกัน 5555

[Eyemovement]

วันศุกร์ 1 กันยายน 2557




13.45น.


"แล้ว...เอาไงต่อ?"


"กูเสียดาย"


"เป็นกูกูก็เสียดาย ไอโฟนเป็นหมื่นสองหมื่น สลัดเป็ด"


"เปล่า กูไม่ได้เสียดายไอโฟน กูเสียดายข้อความ"


"...มึงนี่ชอบเขามากกว่าที่กูคิดอีกนะ"


"อือ...แล้วกูจะทำไงดีล่ะเนี่ยยย, จะติดต่อบีทยังไงดีวะ"


"มึงจำเบอร์บีทได้มั้ยล่ะ เดี๋ยวกูให้ยืมโทรศัพท์"


"...จำไม่ได้ กูถึงเครียดอยู่นี่ไง"


"โง่แม่ง คุยกันทุกวัน เสือกจำกันไม่ได้"


"ใช่ กูมันโง่ กูมันสมควรตาย ถ้าบีทรู้ แม่ง ต้องโกรธกูมากแน่ๆเลยเว้ย"


"กว่ามึงจะได้โทรศัพท์ใหม่ กว่ามึงจะติดต่อศูนย์ขอใช้เบอร์เดิม กูว่าบีทมันคงลืมมึงไปแล้วมั้งง"


"ปากเสีย, ใครแม่งเอาโทรศัพท์กูไปวะ กูแช่งให้ตกบันไดแม่ง"


"ก่อนมึงจะแช่งเขามึงพยายามจำเบอร์ผัวมึงให้ได้ก่อนมั้ย?"


"ผัวพ่อง"


"..."


"..."


"...เออใช่!!"


"ห้ะ?"


"มึงเคยบอกว่าเบอร์กูกับเบอร์บีทต่างกันแค่ตัวเดียวนี่, งั้นมึงก็เอาเบอร์กูไปเปลี่ยนเป็นเบอร์มันดิ!"


"เฮ้ย จริงด้วย! ยืมมือถือหน่อยๆ"


"อะนี่"


"..."


"..."


"..."


"รีบพิมสิวะ รอพ่อมึงตัดริบบิ้นไง?"


"...ที่ว่าต่างกันตัวเดียวนี่มัน...ต่างกันตัวไหนวะ?"


"ควายยยย"


"เออ กูมันควายจริงๆแหละ แม่งอยากร้องไห้"


"ใจเย็นก่อนๆ ข้อมูลที่มึงติดต่อกันกับบีท มีแค่เบอร์รึไงวะ, คณะหรือมหาลัยไม่รู้รึไง?"


"ไม่รู้"


"แล้วทำไมมึงไม่ถาม?!!"


"ก็...ลืมถาม"


"แม่งเอ้ย คุยกันตั้งนานเสือกไม่รู้อะไรกันเลย"


"...เฮ้ย จำได้แล้ว! บีทเคยบอกว่าเขาอยู่คอนโด 30 ชั้นในกรุงเทพ"


"มึงคิดว่ามันจะมีอยู่กี่ที่ เยอะแยะไป"


"ลองหาดูก่อน เผื่อมีไม่กี่ที่"




Google search 'คอนโด 30 ชั้น กรุงเทพ'
.
.
.
ผลการค้นหา "32 แห่ง"



"..."


"..."


"..."


"ทำไมมันเยอะจังวะ"


"...กูว่าเราหาทางอื่นกันเหอะ"


"ป่านนี้บีทต้องกำลังโกรธกูอยู่แน่ๆเลย โอ้ยยย กูจะบ้าตาย"


"เฮ้ย อย่าเพิ่งจิตตกดิวะ"


"นี่ก็สองวันแล้วนะมึง แจ้งตำรวจก็แล้ว ยังไม่มีใครเอากระเป๋ามาคืนกูเลย"


"...กูรู้แล้วว่าจะทำไงดี"


"หือ?"


"โทรไปตั้งแต่เบอร์ 080-000-0000 ถึงเบอร์ 089-999-9999 กัน"


"ชาติหน้ากูจะโทรเสร็จมั้ย?"


"เออน่ะ ลองดู"


"ลองพ่อง นี่มึงจริงจังกับวิธีนี้จริงอะ?"


"เออ...มึงว่าจะเป็นไปได้มั้ยวะ ที่คนที่เอาไปมันจะเป็นน้องฝ้ายมึง"


"เฮ้ย ไม่ใช่หรอก"


"เอ้ามึงคิดดู เราเอากระเป๋าจองที่มาตลอดสามปีแม่งไม่เคยหาย แต่พอทะเลาะกับน้องฝ้ายมึงแปปเดียว อินวิซิเบิล"


"...กูว่าน้องเขาเข้าใจกูอยู่หรอก...มั้ง"


"อย่าโลกสวยมากมึง นั่นผู้หญิงนะเว้ย ผู้หญิงน่ะ จะทำอะไรมึงเดาใจเขาไม่ออกหรอก"


"...มึงน่ะคิดมาก"


"ถ้าใช่อย่ามาหาว่ากูไม่เตือนละกัน"


"ยังไงก็เหอะ...กูคิดถึงบีทว่ะ"


"โอ้ย ไม่ได้คุยกันแค่วันสองวันนี่มึงจะเป็นจะตายเลยนะ"


"มึงไม่เข้าใจกูหรอก"


"เฮ้อ เอางี้ เดี๋ยวกูพาไปเลี้ยงนมปั่น จะได้ใจเย็นๆ"


"ไม่เอา กูจะหาโทรศัพท์ต่อ"


"เฮ้อ มึงนี่นะ"


"จะไม่ช่วยกูหาก็ได้นะ?"


"เออ ช่วยก็ช่วยวะ"



.
.
.
.
.
.




14.56น.


------"Beat's Calling"------


"ฮัลโหล"


"เล่ย์ ยูไม่ตอบข้อความกู, โทรไปก็ไม่รับ แถมล่าสุดก็ยังปิดเครื่องใส่, เหี้ยเอ้ย กูโทรไปเป็นสิบๆสาย ส่งข้อความไปเป็นร้อยๆแม่งไม่ตอบกูเลย, ยูเป็นอะไรวะ? โกรธกูรึเปล่า หรือว่าเบื่อกูแล้ว"


"เฮ้ย ใจเย็นๆ กูฟังไม่ทัน"


"กูจะบ้าตายอยู่แล้ว"


"เขาไม่ตอบตั้งแต่เมื่อไหร่"


"ก็ข้อความสุดท้ายที่กูส่งไปก็ประมาณเมื่อวานตอนเที่ยงๆ"


"อาจจะไม่ว่างเฉยๆรึเปล่า?"


"อย่างน้อยก็ต้องรับสายกูบ้าง! ไม่ใช่ปิดเครื่องหนีแบบนี้ กูไปทำอะไรให้ยูโกรธนักโกรธหนาวะเนี่ย?"


"แล้วเรื่องที่คุยกันก่อนจะไม่ตอบนี่คุยอะไรกันวะ"


"กูก็หยอกยูเรื่องส่วนสูงปกตินะ แล้วก่อนจะไปก็ส่งมาว่าไม่คุยด้วยแล้ว, กูนึกว่าส่งมาเล่นๆ ไม่นึกว่าจะจริงจัง"


"แต่กูว่ายูไม่น่าจะเป็นคนไม่มีเหตุผลขนาดนี้นะ"


"กูก็คิดว่างั้น แต่ว่า...โอ้ย แม่ง"


"ใจเย็นครับคุณเพื่อน ใจเย็น"


"จะไปเย็นได้ยังไง กูคิดมากจะตายอยู่แล้ว"


"..."


"ทำยังไงดีวะ"


"มึงนี่...เปลี่ยนไปเยอะนะ"


"...ยังไง?"


"ก็บีทที่กูรู้จักแต่ก่อนน่ะ อยู่คนเดียวได้เป็นเดือนๆโดยไม่บ่นเหงาซักคำ แต่นี่มึงไม่ได้คุยกับเขาแค่สองวันมึงกำลังดิ้นจะเป็นจะตาย"


"..."


"แล้วยังมาเสือกซึนว่าไม่ได้ชอบเขาๆ ยอมรับซะเหอะเพื่อน"


"...เรื่องนั้นน่ะ"


"..."


"กูเพิ่งรู้จักยูได้แค่สองสามอาทิตย์เอง"


"เจอกันวิเดียวก็ตกหลุมรักกันได้เว้ย"


"ถึงจะเป็นงั้นจริงก็เหอะ แต่ตอนนี้ยูหายไปไหนกูก็ไม่รู้ อาจจะไม่คุยกับกูแล้วก็ได้"


"อย่ามาทำน้อยใจสัส เดี๋ยวหัวล้าน, มึงเอาความเยือกเย็นมึงไปไว้ไหนหมดวะ"


"ทิ้งไปตั้งแต่ยูปิดเครื่องหนีกูแล้ว"


"ติดต่อไม่ได้ ก็ไปตามหาตัวเป็นเลยดิ"


"ถ้ากูรู้ว่าเขาอยู่ไหนกูคงไปตั้งนานแล้วล่ะ"


"เฮ้อ กูบอกให้มึงนัดเจอเขา แล้วมึงไม่ทำเองนะ"


"อย่ามาซ้ำเติมน่า"


"ถ้าเจอกันป่านนี้มึงไม่ต้องมานั่งงอแงแบบนี้หรอก"


"เล่ย์...หรือว่ายูมีแฟนใหม่ไปแล้ว"


"มึงกำลังจะบอกว่าตอนนี้มึงเป็นแฟนยู?"


"เปล่า...แค่คิดว่า ถ้ายูมีแฟนใหม่อาจจะเลิกคุยกับกูไปเลยก็ได้"


"มึงอย่าเพิ่งมองโลกในแย่ร้ายเลย"


"อืม..."




.
.
.
.
.



15.12น.



"เฮ้ย นี่มึงร้องไห้หรอ?"


"เปล่า...ไม่ได้ร้อง"


"ไม่ได้ร้องเหี้ยอะไร น้ำตาท่วมหน้าขนาดนี้"


"ก็มัน...แม่ง...กูไม่รู้ว่ะ...กูไม่รู้ว่าบีทแม่งจะคิดยังไง ไม่รู้ว่าตอนนี้บีทเป็นไงบ้าง"


"ร้องไห้ไปโทรศัพท์ก็ไม่เปิดวาร์ปกลับมาหามึงหรอก"


"มึงนี่แม่ง...ใจร้าย"


"ก็กูพูดจริงนี่หว่า แทนที่จะมามัวร้องไห้ สู้หาต่อไม่ดีกว่ารึไง"


"อือ..."


"จะว่าไป...โอ้ย แม่งโคตรเสียดาย"


"ห้ะ? เสียดายอะไร"


"ก็ในพีเอสพีมึงอะ กูเล่นเทคเคนจนจบสเตจแล้วเซฟกูก็อยู่ในนั้นนะเว้ย"


"สัส นี่มึงอาลัยอาวรณ์เซฟเกมส์มากกว่าโทรศัพท์กูอีกหรอ"


"มึงรู้มั้ยว่าเดวิลจินมันบวกยากแค่ไหน กูตายอยู่สามสิบแปดรอบกว่าจะชนะ แม่ง"


"พอๆมึง อย่ามาบ่น ซื้อก็ไม่ได้ซื้อเอง เงียบไปเลย"



----Yo's Calling------


"เฮ้ย ยู"


"ห้ะ?"


"พี่สาวมึงโทรมาว่ะ"


"ก็รับสิครับ รอพ่อมึงจุดพลุเปิดงานไง?"


"ฮัลโหลครับเจ๊"

"อยู่ครับ ข้างๆผมนี่แหละ"

"พวกผมอยู่ตรงหน้าโรงอาหารคณะอักษรน่ะเจ๊ พาไอ้ยูหากระเป๋าอยู่"

"โอเคครับ"


"โยว่าไง?"


"เจ๊แกบอกให้นั่งรออยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวแกมาหา"


"มาหาทำไม?"


"ไม่รู้เหมือนกัน"


.
.
.
.
.


"นั่นไงมาแล้ว"


"เฮ้ยๆ แล้วไหงเจ๊แกพาน้องฝ้ายมึงมาด้วยล่ะ?" พี่สาวคนสวยของยูเดินมาพร้อมกับฝ้าย ซึ่งมือข้างนึงของโยก็บีบแขนฝ้ายให้เดินมาด้วยกัน ซึ่งอีกฝ่ายก็ดูพยายามจะขัดขืนทุกวิถีทาง


"นั่น...กระเป๋ากู?" กระเป๋าเป้สีดำแดงที่หายไปตอนนี้มันกำลังถูกสะพายอยู่ที่หลังของพี่สาว


"ฝ้ายเจ็บนะ!" ฝ้ายสะบัดแขนข้างที่ถูกโยบีบไว้อย่างเต็มแรง แต่ก็ยังจะแอบโดนเล็บแหลมๆของโยจิกไว้จนได้


"เงียบไปเลย! ยู นี่กระเป๋าแก" โยส่งกระเป๋าคืนยู แต่มือถือของเขายังอยู่ในมือฝ้ายอย่างไม่มีท่าทีว่าจะยอมปล่อย


"นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย"


"เมื่อกี้พี่ไปหาเพื่อนที่คณะบัญชี ก็เห็นยัยนี่มันนั่งกดนั่งเล่นโทรศัพท์แกอยู่ แล้วข้างๆก็มีกระเป๋าแกนี่แหละ เลยพามา"


"ฝ้าย...นี่ฝ้ายเอามือถือพี่ไปหรอ?"


"..."


"ทำแบบนี้ทำไม?"


"..."


"พี่ถามว่าทำแบบนี้ทำไม?!"


"เฮ้ย ยู ใจเย็นๆ"


"ก็พี่บอกว่ามีแฟนใหม่! ฝ้ายแค่อยากรู้ว่าใครมันจะดีกว่าฝ้าย...เหอะ...สุดท้ายก็เป็นผู้ชาย!"


"ฝ้ายเอาโทรศัพท์พี่คืนมา"


"สงสัยจะรักกันมากนะ เขาโทรหาพี่เป็นสิบๆสาย ส่งข้อความหาพี่ก็ตั้งเยอะ เหอะ ถ้าพี่โยไม่มาเจอฝ้ายก็คงไม่ได้ติดต่อกันอีกแล้วล่ะสิ"


"พี่บอกให้เอาโทรศัพท์พี่คืนมา!"


"ถ้าฝ้ายไม่คืนพี่จะทำอะไรฝ้าย จะตบฝ้ายรึไง" ฝ้ายยื่นหน้าเข้าไปใกล้ยูอย่างท้าทายซึ่งนั่นก็ยิ่งทำให้ยูรู้สึกโมโหยิ่งขึ้นไปอีก หมัดที่กำไว้จนแน่นจนรู้สึกอยากตวัดมันออกไปซะให้เต็มแรง


"เพี้ยะ!"


"เชี่ย..." หน้าฝ้ายถูกตวัดไปตามแรงฝ่ามือของอีกฝ่ายอย่างรุนแรง แต่เจ้าของฝ่ามือนั้นไม่ใช่ของยู แต่เป็นของพี่สาวที่ดูท่าทางจะเหลืออดเต็มที


"ผู้ชายเขาไม่เอาแล้วยังจะหน้าด้านอีก เอาโทรศัพท์คืนน้องกูได้แล้ว หรือจะอยากจะโดนอีกที"


"...ฮึก" ฝ้ายยกมือขึ้นลูบแก้มที่โดนตบ พร้อมกับน้ำตาที่ค่อยรื้นออกมา


"ไม่ต้องร้องเลยนะ กูไม่ส่งมึงให้ตำรวจก็บุญเท่าไหร่แล้ว แทนที่กูจะได้กลับบ้าน กลับต้องมาเสียเวลากับมึงเนี่ย"


"...เอาไปเลยอีบ้า!" ฝ้ายยกโทรศัพท์ขึ้นเหนือหัว ทำท่าจะโยนไอโฟนนั่นใส่หน้าโยให้ได้


"มึงแน่ใจนะว่าจะโยน?" โยเอื้อมมือไปบีบไหล่ฝ้ายแล้วใช้เล็บจิกอย่างแรงจนเหมือนกับจะจมลงไปในผิวบางๆ
ฝ้ายเบ้หน้าด้วยความเจ็บปวดก่อนจะยื่นโทรศัพท์ให้ยู


"ว่าง่ายๆหน่อย ไสหัวไปได้แล้ว" พอสิ้นประโยคคำสั่ง สาวน้อยตัวเล็กก็วิ่งร้องไห้ออกไปจากบรรยากาศตรงนี้ทันที


"เจ๊แม่ง...โคตรโหดเลย"


"เออ กูอย่างเกลียดผู้หญิงแบบนี้เลย ประสาท"


"ใช่ๆ ผมเห็นด้วย"


"โย...ขอบใจนะ"


"เออๆ พี่กลับบ้านก่อนล่ะ เจอกันที่บ้าน กูไปก่อนนะโป"


"ครับเจ๊"



พอได้มือถือคืนมาปุ๊ป แน่นอนว่าอย่างแรกที่ต้องทำคือ เช็คข้อความ และโชคดีที่ฝ้ายไม่ได้แตะต้องข้อความของเขากับบีทเลยแม้แต่น้อย ทุกอย่างอยู่ครบเหมือนเดิม เว้นแต่ว่า ข้อความที่ส่งมาใหม่มากกว่า 30 ข้อความเป็นของบีททั้งสิ้น



'34 ข้อความไม่ได้อ่าน"



วันพฤหัสบดี 31 กรกฎาคม 2557



13.45น.

"มื้อเที่ยงวันนี้ของฉันแย่ชะมัด"


14.19น.

"นี่?"


14.50น.

"นี่นายหายไปไหนน่ะ?"


15.34น.


"นี่เป็นครั้งแรกเลยนะที่นายไม่ตอบข้อความฉันเป็นสองสามชั่วโมง"


16.36น.

"แบตหมด?"


17.18น.

"นี่มันจะเกินไปแล้วนะ"


17.49น.

"ยู?"


18.19น.

"นายติดธุระหรอ?"


18.41น.

"แต่ไม่ว่านายจะติดอะไรนายควรบอกฉันก่อนนะ"


19.05น.

3 Missed call


20.04น.

"นอกจากไม่ตอบข้อความฉันแล้วยังจะไม่รับโทรศัพท์ฉันอีกหรอ?"


20.41น.

"ถ้าฉันโทรติด งั้นก็แสดงว่าแบตนายไม่ได้หมดนี่"


21.09น.

"ฉันทำอะไรให้นายโกรธรึเปล่า?"


21.39น.

"ถ้ามีนายบอกฉันได้นะ"


21.53น.

"อย่ามาหายไปแบบนี้สิ"


22.22น.

"ฉันจะไม่ล้อนายแล้วก็ได้"


23.09น.

"ไม่แฟร์เลย"


23.43น.

"ฉันทำอะไรให้นายงอนจริงๆใช่มั้ย?"


23.57น.

"8 missed call"


00.07น.

"ยู นายต้องตอบข้อความฉันเดี๋ยวนี้นะ"


00.25น.

"ฉันทำอะไรผิดหรอ?"


00.59น.

"ฉันขอโทษ"


02.41น.

"ให้ตายสิ นายทำฉันนอนไม่หลับ"


03.06น.

"นี่ฉันจะบ้าตายเพราะนานแล้วนะ"





วันศุกร์ 1 กันยายน 2557



07.19น.

"5 missed call"


07.25น.

"นายปิดเครื่องหนีฉัน?"


08.30น.

"ยู"


09.02น.

"ขอทีเถอะน่า ตอบฉันซักที"


10.02น.

"ฉันเรียนไม่รู้เรื่องก็เพราะนาย"


10.32น.

"นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ฉันรู้สึกอยากร้องไห้ชะมัด"


11.59น.

"ให้ตายสิ ถ้านายไม่ตอบฉันภายใน 10 นาทีนี้ ฉันจะแช่งให้นายนอนไม่หลับเหมือนฉัน"


13.41น.

"ฉันจะบ้าตายจริงๆ แล้วนะ นายหายไปไหนน่ะ"


13.56น.

"12 missed call"


14.20น.

"ได้โปรดอย่าทำแบบนี้เลย"


15.46น.

"ฉันคิดถึงนาย"

.
.
.
.
.
.


"...ฉันก็คิดถึงนาย"










-----------------------------------------------------------------------
มาแล้วเด้อ
ส่วนตัวชอบพาร์ทนี้เป็นพิเศษค่ะ

ใครที่รอตอนใหม่อดใจนิดนึงนะ รักคนอ่านทุกคนน้า

[EdenPride]

มาเรื่อยๆเลยค่ะแม่นาย เรายังไหว 55555555

[FanclubPong]

ใกล้ความเป็นจริงแล้ว

[Eyemovement]

16.03น.


----You's Calling-------


"ยู?!"


"บีทคือว่า...ฉันขอโทษนะ พอดีโทรศัพท์ฉันหายเมื่อวาน"


"..."


"แต่ตอนนี้ได้คืนแล้วล่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันขอโทษ"


"..."


"...เอ่อ...นายโกรธฉันหรอ?"


"เปล่า"


"ทีหลังฉันจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์แบบนี้อีกแล้วนะ ฉันขอโทษ"


"...ฉัน...ให้ตายสิ นายไม่ได้เกลียดฉันใช่มั้ย?"


"ใครจะไปเกลียดนายลงกัน"


"ฉันนึกว่านายจะไม่อยากคุยกับฉันอีกแล้ว ฉันคิดว่านายจะเกลียดฉันจริงๆซะแล้ว"


"ขอโทษนะ"


"นายไม่รู้หรอกว่าเมื่อวานฉันกระวนกระวายมากแค่ไหน ฉันจะบ้าตายจริงๆอยู่แล้ว ฉันโทรหานายก็ไม่รับ แถมยังปิดเครื่องใส่ฉันอีก ฉันคิดมากจนนอนไม่หลับ เรียนก็ไม่รู้เรื่องก็เพราะนาย จะรับผิดชอบยังไง?"


"ฮะๆ ฉันก็เหมือนกันแหละน่า ทั้งวันนี้แล้วก็เมื่อวานฉันก็ไปตามหามือถือตลอดเลยนะ รู้สึกแย่ชะมัดเลยที่ปล่อยให้นายรอ"


"...พอคิดว่าจะไม่ได้คุยกับนายแล้วมัน...ไม่รู้สิ...รู้สึกอยากร้องไห้ชะมัดเลย"


"ฉันร้องไปแล้วล่ะ"


"...นั่นเป็นคำพูดที่นายจะยืนยันว่านายคิดถึงฉันมากรึเปล่า?"


"จะว่างั้นก็ได้นะ"


"..."


"นายก็เป็นเหมือนกันนี่"


"ก็น่าจะใช่มั้ง"


"น่าจะหรอ? ใจร้ายจริงนะ"


"ยังไงก็เถอะ นายห้าม ห้าม ห้ามหายไปแบบนี้อีก ห้ามทำมือถือหาย ต้องติดตัวไว้ตลอด แล้วก็ต้องเช็คทุก 5 วิด้วยว่าอยู่รึเปล่า"


"นายเป็นฮิตเลอร์รึไงน่ะ?"


"ถ้านายทำมือถือหายอีกฉันจะทำยิ่งกว่าฮิตเลอร์อีก"

"ว่าแต่ทำไมนายไม่ใช้เครื่องมือถืออื่นติดต่อฉัน?"


"ขอโทษจริงๆนะ...ฉันจำเบอร์นายไม่ได้"


"...น่าน้อยใจชะมัด"


"ฉันขอโทษ ฉันมันโง่ๆๆ แต่ว่านะตอนนี้เบอร์นายโคตรฝังลึกอยู่ในสมองฉันเลย"


"ฉันไม่ให้อภัยนาย"


"บีท ไหนบอกว่านายคิดถึงฉันไง อย่าใจร้ายสิ"


"ฉันแค่บอกว่าอาจจะเฉยๆ"


"แต่ฉันคิดถึงนายนะ ให้อภัยฉันเถอะ"


"ฉันขนลุกแบบดีใจแปลกๆยังไงไม่รู้สิ"


"นายไม่รู้หรอกว่าฉันคิดถึงนายแค่ไหน ได้คุยกับนายอีกครั้งน้ำตาฉันก็ซึมแล้วเนี่ย อย่ามาทำลายความโรแมนติกในใจฉันสิ"


"แล้วนายคิดว่าฉันไม่คิดถึงนายรึไง?"


"ทำไมนายจะไม่คิดถึงฉันล่ะ ก็เห็นส่งข้อความมาง้อฉันตั้งเยอะแยะนี่"


"เงียบน่า"


"ฉันทำอะไรให้นายโกรธรึเปล่า, ฉันขอโทษนะ นายต้องตอบข้อความฉันเดี๋ยวนี้ ฉันคิดถึงนาย, ฮะๆ"


"อย่ามาล้อนะ"


"นายไม่รู้หรอกว่าฉันดีใจที่เห็นข้อความพวกนี้มากแค่ไหน"

"ขอบคุณนะ"


"..."


"จะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ?"


"ฉันดีใจนะที่นายไม่ได้หายไปไหน"

"แล้วก็ดีใจที่ได้ยินเสียงนายอีกครั้ง"


"ฉันก็เหมือนกัน"


"ฉันว่า..."


"..."


"ฉันคงจะชอบนายเข้าจริงๆแล้วล่ะ"


"นายว่าไงนะ?"


----Ending a call-------


"...ตัดสายไปแล้ว?"






วันเสาร์ 2 กันยายน 2557



10.27น.

"มีอะไรที่ต้องบอกพี่รึเปล่า?"


10.35น.

"เรื่องผู้ชายที่ฝ้ายพูดใช่มั้ย?"


10.42น.

"ก็ใช่สิ เรื่องนี้พี่จะพลาดได้ยังไง"


10.47น.

"แล้วยูจะอธิบายให้โยฟังยังไงดีเนี่ย มันเรียบเรียงลำบาก"


10.54น.

"แกกับเขาเป็นแฟนกันหรอ?"


10.59น.

"ก็ไม่ใช่หรอก เดี๋ยวยูเล่าให้ฟังแบบละเอียดๆเลยนะ รอให้โยกลับมาจากค่ายก่อนนะ"


11.03น.

"กว่าพี่จะกลับก็ตั้งวันพุธนู่น รอไม่ไหวหรอก เล่ามา เอาพอคร่าวๆก็พอ"


11.19น.

"ก็ประมาณเดือนก่อน วันที่ยูนัดกับโปว่าจะไปดูหนังน่ะ ยูส่งข้อความไปหาโปแล้วดันกดผิดเบอร์ไปโดนเบอร์เขาเข้า จากนั้นก็เลย แบบว่า คุยกันมาเรื่อยๆล่ะมั้ง? แบบเพื่อน?"


11.26น.

"แบบเพื่อนนี่คือ ไม่ได้คุยกันวันสองวัน เขาต้องส่งข้อความมาหาแกเป็นสามสิบสี่สิบข้อความด้วยรึไง? ถ้าไม่บอกความจริง พี่จะไปถามไอ้โปเอาก็ได้นะ"


11.35น.

"ยูว่ายูชอบเขาว่ะ"


11.38น.

"แล้วเคยเจอกันรึยัง?"


11.42น.

"ยังเลย ยูไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยนอกจากเบอร์โทร"


11.52น.

"ถึงอย่างนั้นก็ยังยืนยันว่าแกชอบเขา?"


11.59น.

"ใช่ ยูชอบเขาจริงๆ"


12.03น.

"หนักแน่นดีนี่ มีความตั้งใจดี 555"


12.07น.

"โยโกรธรึเปล่าที่ยูไปชอบผู้ชาย"


12.13น.

"ไร้สาระน่ะ แกจะเป็นอะไร จะชอบใครพี่รับได้ทุกอย่างแหละ พี่มีน้องชายอยู่คนเดียว ใครจะไปโกรธแกลง"


12.17น.

"ยูโคตรรักโยเลย"


12.25น.

"แล้วเขาชื่ออะไร อายุเท่าไหร่"


12.31น.

"ชื่อบีท อายุเท่ายูนี่แหละ"


12.36น.

"บีท? ชื่อเหมือนรุ่นน้องที่คณะพี่เลย"


12.43น.

"ไม่ใช่หรอกมั้ง 555 อะไรจะบังเอิญขนาดนั้น"


12.49น.

"ก็นั่นสิ แต่ถ้าใช่จริงๆก็ข่าวร้ายเลยล่ะ?"


12.54น.

"ทำไมล่ะ?"


12.58น.

"ก็ไอ้นี่สาวติดเป็นร้อย มีแต่ผู้หญิงชอบเกือบครึ่งคณะแน่ะ"


13.02น.

"เวอร์น่ะ คณะโยก็ไม่ได้มีผู้หญิงเยอะอยู่แล้วนี่"


13.07น.

"นิตินี่ก็ดงชะนีเหมือนกันนะ อย่าได้ดูถูกไปไอ้น้อง"


13.13น.

"โยก็เป็นหนึ่งในนั้นใช่ปะ 55"


13.17น.

"กวนตีนนะไอ้เตี้ย"


13.24น.

"โยอย่าบอกพ่อกับแม่นะ"


13.29น.

"บอกทำไม? แกยังไม่ได้เป็นอะไรกับเขานี่ ไว้แกได้เสียเป็นผัวเมียกับเขาก่อนเถอะ ค่อยคิดดูอีกทีว่าจะบอกดีมั้ย"


13.34น.

"ใช้คำน่ากลัวจังนะ"


13.37น.

"เอาเป็นว่าถ้าโดนนางมโนนั่นตามรังควานอีก แกบอกพี่ได้เลยนะ เดี๋ยวยกทั้งวิศวะไปตีแม่ง"


13.41น.

"ตกลงโยจะอยู่คณะไหนกันแน่เนี่ย"


13.50น.

"เขาเรียกว่าเส้นสาย ไอ้น้อง"



.
.
.
.



15.49น.

"เข้าค่ายนี่มันน่าเบื่อขนาดนี้เลยหรอ?"


15.56น.

"นี่นายไปเข้าค่ายหรอ?"


16.05น.

"อืม ที่นี่มันน่าเบื่อชะมัด"


16.09น.

"อย่าบอกนะว่านายไปเข้าค่ายของคณะนิติ?"


16.15น.

"นายรู้ได้ไง?"


16.21น.

"นายบังเอิญกลับวันพุธรึเปล่า?"


16.26น.

"ตกลงนายรู้ได้ยังไงเนี่ย?"


16.31น.

"แล้วนายก็บังเอิญมีรุ่นพี่ชื่อโยรึเปล่า?"


16.36น.

"นายรู้จักยัยป้านั่นด้วยหรอ?"


16.39น.

"ยัยป้านั่นของนายเป็นพี่สาวฉัน"


16.45น.

"นี่นายพูดเล่นหรือจริงจังเนี่ย?"


16.51น.

"ก็ต้องจริงจังสิ ชื่อพวกเราไม่เหมือนกันรึไง โย-ยู?"


16.57น.

"จะว่าก็ใช่นะ นี่นายเป็นน้องชายยัยเจ๊นั่น มันน่าตกใจจริงๆนะเนี่ย"


17.02น.

"ทำไมล่ะ?"


17.06น.

"พวกนายดูไม่เหมือนกันเลย"


17.09น.

"นายไม่เคยเจอหน้าฉันซักหน่อย"


17.13น.

"ฉันหมายถึงนิสัยน่ะ"


17.19น.

"ก็นั่นสินะ ฉันว่าโยนิสัยเหมือนนายมากกว่า"


17.23น.

"ไม่จริงน่ะ ฉันหมั่นไส้ยัยเจ๊นั่นจะตายไป"


17.28น.

"เพราะนายนิสัยคล้ายโยรึเปล่านะ ฉันเลยชอบนาย
ปล. ถ้าโยรู้นายตายแน่"


17.32น.

"แค่นี้ฉันก็รู้สึกว่ายัยนั่นจ้องจะเอาชีวิตฉันอยู่ทุกวินาทีแล้ว"


17.36น.

"นายเมินคำว่าชอบของฉันหรอ?"


17.39น.

"ฉันตั้งใจเมินน่ะ"


17.43น.

"ใจร้ายชะมัด"


17.48น.

"พอเห็นคำว่าชอบแล้วมันคิดถึงเรื่องที่ฉันบอกนายเมื่อวาน แล้วมันรู้สึกเขินๆยังไงไม่รู้"


17.52น.

"นายนี่มันน่ารักจริงๆเลยนะ"


17.58น.

"ฉันบอกแล้วไงว่าคำนี้ไม่ค่อยเหมาะกับฉันเท่าไหร่"


18.06น.

"ว่าแต่นายอยู่ค่ายนายทำอะไรมั่ง?"


18.10น.

"ก็วันแรก คนอื่นๆก็มาเล่นน้ำทะเลอย่างเดียวเลยน่ะสิ พรุ่งนี้ค่อยทำกิจกรรม"


18.15น.

"ฉันกำลังจินตนาการภาพนายใส่ชุดว่ายน้ำกางเกงในตัวเดียววิ่งไปมาตามชายหาด?"


18.19น.

"นั่นเป็นภาพที่อุบาทว์มาก"


18.23น.

"55 ว่าแต่ว่าโยบอกเอาไว้ว่านายป๊อปน่าดูเลยไม่ใช่หรอ?"


18.27น.

"แล้วยัยนั่นทำไมถึงได้มาพูดถึงฉันได้ล่ะเนี่ย"


18.32น.

"ก็โยถามถึงคนที่ฉันคุยด้วย ก็เลยบอกไปว่าชื่อบีท โยก็เลยบอกถ้าเป็นบีทที่เป็นรุ่นน้องโยล่ะก็ ป๊อปสุดๆเลย"


18.37น.

"ก็ฉันเคยบอกนายไปแล้วไม่ใช่หรอว่าฉันหล่อ"


18.42น.

"หลงตัวเองจริงๆ"


18.46น.

"แล้วนายหน้าเหมือนพี่โยรึเปล่า?"


18.53น.

"ก็มีแต่คนบอกว่าคล้ายๆกันนะ เราทั้งคู่หน้าเหมือนแม่แหละ"


19.02น.

"ฉันรู้สึกว่าฉันไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับนายเลย"


19.11น.

"ก็แน่ล่ะ ขนาดหน้ายังไม่เคยเจอกันเลย"

19.19น.

"นายเรียนคณะอะไร"


19.28น.

"อักษร เอกอิตาลี"


19.32น.

"ก็ดูเข้ากับนายดี?"


19.47น.

"แล้วนายมีแฟนมั้ย?"


19.58น.

"นายคิดว่าไงล่ะ?"


20.06น.

"มีแล้ว?"


20.10น.

"นายคิดจริงๆหรอว่าฉันจะมี?"


20.17น.

"ก็นายบอกว่านายป๊อปนี่นา อาจจะมีซักคนสองคนก็ได้"


20.20น.

"ไม่มีหรอกน่า"


20.24น.

"แล้วนายมีพี่น้องมั้ย?"


20.26น.

"มีพี่ชายคนนึง ทำงานเป็นอาจารย์สอนฟิสิกส์ในมหาลัยเรานี่แหละ"


20.29น.

"พูดถึงเรื่องมหาลัย นายว่ามั้ยว่ามันโคตรบังเอิญเลย ลองคิดดูสิ"


20.32น.

"ยังไง?"


20.39น.

"ก็ฉันบังเอิญกดเบอร์ผิดไปหานายมีอายุเท่ากัน อยู่มหาลัยเดียวกัน แถมนายยังเป็นรุ่นน้องพี่สาวฉันอีก"


20.43น.

"ก็จริงนะ"


20.48น.

"ถ้าวันนั้นนายไม่ด่าฉันว่าสะเพร่าเราก็คงไม่ได้คุยกันอีกล่ะมั้ง"


20.53น.

"ฉันคิดดีแล้วล่ะที่ฉันด่านายไปตอนนั้น"


20.57น.

"นายกำลังบอกว่านายดีใจที่ตอนนี้ได้คุยกับฉันอยู่รึเปล่า?"


21.24น.

"ก็ใช่น่ะสิ ยังไม่รู้อีกรึไง"


21.29น.

"นายต้องกำลังเขินอยู่แน่เลย 55"


21.34น.

"เงียบน่า ฉันต้องไปนอนแล้ว ฝันดีนะ"


21.39น.

"อื้ม ฝันดีบีท"



.
.
.
.
.



22.04น.

"บีทที่ยูพูดถึงเป็นคนเดียวกันกับรุ่นน้องโยแหละ"


22.16น.

"ว่าแล้วเชียว"


22.19น.

"บังเอิญจริงๆเลย"


22.24น.

"มิน่าล่ะ จู่ๆไอ้นั่นก็มานั่งจ้องหน้าฉันไม่พูดไม่จา"


22.29น.

"555 จริงหรอ? แล้วโยทำไงล่ะ?"


22.34น.

"ก็ถีบให้ไงล่ะ จู่ๆมาจ้องหน้าซะขนาดนั้นเป็นใครใครก็หงุดหงิด"


22.39น.

"อย่าไปทำเขาสิ 555 นั่นน่ะคนที่ยูชอบเชียวนะ"


22.47น.

"แต่ถึงหมอนั่นจะป๊อปก็เหอะ แต่ก็ยังไม่เคยเห็นมันชอบใครเลยนะ"


22.51น.

"ก็ดูไม่ใช่คนที่สนเรื่องความรักจริงๆแหละน่ะ"


22.59น.

"เอาเป็นว่าถ้าชอบเขาก็จีบเขาให้ติดละกันนะ พี่นอนละ ฝันดี"


23.02น.

"โยก็เหมือนกันนะ"




.
.
.
.
.


23.15น.

"นายอาจจะนอนไปแล้วนะ แต่ว่า"

23.17น.

"ถ้านายกลับมาจากค่ายเมื่อไหร่เราไปเดทกันเถอะ"






-----------------------------------------------------------------------------------------

[chancha]

จะได้เดทแล้ววว

[Jibbubu]

ชวนเดทแล้วล่ะ

[Ti0590]

 

[EdenPride]

อ่านกี่ทีก็ฟินนนนน

[muiko]

โอ้ยยน คือมันดีมาก
อยากให้เจอกันแล้วจริง
น่ารักสุดๆ   

[FanclubPong]

ชวนผู้ชายเดท 

[Eyemovement]

ค่ายนิติ


วันเสาร์ 2 กันยายน 2557



21.45น.



"เตรียมตัวนอนกันได้แล้วโว้ย พวกปีสาม" โยซึ่งเป็นหัวหน้าค่ายตะโกนไล่พวกเด็กปีสามที่บ้างก็นั่งเล่นกีต้าร์ บ้างก็นั่งเล่นไพ่ หรือแม้กระทั่งบ้างคนก็ยังนั่งกินอาหารทะเลอยู่ไม่หยุดปากให้กลับเข้าไปในบังกะโล


"โหย เจ๊ เพิ่งสามทุ่มกว่าเอง จะให้รีบนอนไปไหน" และหนึ่งในคนที่กำลังยัดกุ้งเข้าปากอยู่นั่นก็คือวอลเลย์ น้องรหัสของหัวหน้าค่ายคนนี้นี่เอง และแน่นอนว่าถ้าคนนึงบ่นขึ้นมาคนอื่นก็ต้องร้องอิดโอยตามงุ้งงิ้งยังกับเสียงยุงตีกัน


"พรุ่งนี้พวกคุณน้องต้องตื่นมาเตรียมของตักบาตรตั้งแต่ตี 4 ถ้าใครตื่นได้ก็แล้วไป แต่ถ้าใครไม่ตื่นกูจับขังห้องน้ำแม่ง" สิ้นคำประกาศิตเด็กปีสามทุกคนก็จรลีกันกลับบังกะโลตัวเองอย่างพร้อมเพรียง


"แล้วพวกเจ๊จะไปไหนอะ?" วอลเล่ย์จัดการยัดกุ้งตัวสุดท้ายเข้าปากก่อนจะหันไปถามพวกรุ่นพี่ปี 4 ที่ค่อยๆทยอยออกมาจากบ้านพักตัวเอง พร้อมแต่งตัวซะเต็มยศพร้อมท่องราตรีเต็มที่


"ก็ต้องเที่ยวดิไอ้น้อง มาพัทยาทั้งที"


"แล้วพรุ่งนี้เจ๊จะตื่นทันหรอ?"


"ไม่นอนเว้ย ฮะๆๆ"


"โห ผมไปด้วยยย"


"ฝันเหอะ Adult Only เว้ย"


"พวกผมก็เด็กกว่าพวกเจ๊แค่ปีเดียวเอง"


"อย่าบ่นๆ พอขึ้นปี 4 พวกมึงค่อยทำ กูไปก่อนล่ะ" โยลาวอลเล่ย์ก่อนจะเดินตามเพื่อนคนอื่นๆไปที่รถ แต่ยังไม่ทันจะก้าวได้ไปถึง 3 ก้าว ก็มีคนคว้าไหล่ให้หันไปอีกจนได้


"ไอ้บีท? มีอะไรวะ?" พอหันมาก็เจอไอ้รุ่นน้องโคตรหล่อที่ถือว่าเป็นรุ่นน้องคนสนิทพอสมควร


"..."


"..."


"..." ถึงมันจะเป็นคนเรียกให้หันมา แต่ก็ไม่พูดอะไรเอาแต่จ้องหน้าตัวเองหน้านิ่งๆอยู่นั่นแหละ


"...มึงเป็นอะไรเนี่ย?"


"..." ถึงจะร้องถาม อีกคนก็ยังไม่ตอบใดๆ แถมยังเริ่มมองเพ่งแบบจะให้เห็นทุกซอกทุกมุมของเธอให้ได้


"...ไอ้เหี้ยบีท มีอะไรก็รีบว่ามา กูรีบ"


"..."


"ไอ้สัส" ในเมื่อมันกวนตีนมามันก็คงต้องเจอตีน โยบรรจงยกขาเรียวๆเตะเข้าที่สีข้างบีทเข้าอย่างจัง นี่ยังดีนะที่ไม่ได้ใส่กระโปรง เพราะนางเล่นยกขาแทบจะฉีกขาได้อยู่แล้ว


"โอ้ย เจ็บนะพี่"


"ก็ต้องเจ็บดิ มึงเป็นเหี้ยอะไรเนี่ย มามองหน้ากูไม่พูดไม่จา คือตั้งใจกวนตีน?"


"เปล่า..."


"..."


"ผมว่าพี่ก็น่ารักดี"


"ห้ะ? จู่ๆมึงก็ผีเข้าอะไรของมึงเนี่ย?" ไอ้รุ่นน้องคนนี้ตั้งแต่รู้จักมันมาไม่เคยเดาใจอะไรมันได้เลยซักครั้ง



"ถ้าพี่น่ารัก...เขาก็คงน่ารักเหมือนกันล่ะมั้ง"






--------------------------------------------------------------------------------------------

[Jibbubu]

โอ๊ยยยยยยยย บีทน่ารักว่ะ มีการจ้องหน้าเพื่ออยากรู้ว่ายูหน้าตายังไง

[EdenPride]

อีกนิดดด ก็จะถึงแล้ววว 

[somberness]

เมื่อไหร่จะเจอกันนนน 

[aurusma]

ย้ากกกกก เพิ่งเห็นว่ากลับมาแล้ววววว

[Eyemovement]

9

วันอาทิตย์ 3 กันยายน 2557




04.15น.

"เดท?"

.
.
.
.

08.48น.

"ทำไมนายตื่นเช้าจังเนี่ย?"


09.05น.

"ก็ไปตักบาตรมา ว่าแต่เดทหรอ?"


09.12น.

"ใช่ เดทก็คือการที่คนสองคนไปเที่ยวด้วยกันไงล่ะ"


09.17น.

"ฉันรู้ว่าเดทคืออะไร ยู"

09.18น.

"ฉันแค่สงสัยว่าทำไม?"


09.22น.

"ฉันอยากเจอนายไงล่ะ"

09.24น.

"แต่ถ้านายไม่อยากไป มันก็โอเค มันไม่เป็นไร"


09.28น.

"น้อยใจ?"


09.32น.

"เปล่าซักหน่อย ฉันนอนต่อล่ะ"


09.41น.

"นั่นเป็นการยืนยันว่านายกำลังงอนอยู่"


09.49น.

"ฉันเปล่า"


09.53น.

"แต่ฉันยังไม่ได้ปฏิเสธเลยนะ"


10.01น.

"ช่างเหอะ ขอโทษละกันที่ถาม"


10.07น.

"นี่นายงอนจริงๆหรอ?"

10.10น.

"คนอะไรขี้งอนจริง"

10.14น.

"ฉันง้อคนไม่เป็นนะ"

10.17น.

"ยู ฉันขอโทษ"

10.21น.

"โอเค ไปเดทกัน"



10.24น.

"จริงนะ? จริงๆนะ"


10.29น.

"นี่นายไม่ได้งอนจริงๆใช่มั้ย?"

10.34น.

"ก็ใช่น่ะสิ นายโดนหลอกแล้ว"


10.37น.

"ถ้าหลอกงั้นไม่ไปแล้วนะ"


10.41น.

"ไม่ได้นะ ไม่ไปไม่ได้นะ ไปเดทกัน"


10.46น.

"ถ้าฉันไม่ไปนายจะตามสต็อกเกอร์ฉันรึเปล่า?"


10.48น.

"แน่นอน ฉันจะปีนหน้าต่างห้องนาย แล้วขโมยกางเกงในนาย?"


10.50น.

"น่ากลัวจริงๆ ฉันกำลังคุยกับคนโรคจิตอยู่หรอ?"


10.54น.

"ใช่ ฉันเป็นคนโรคจิต เพราะงั้นนายต้องไปเดทกับฉัน"


10.58น.

"นายคิดว่าฉันอยากไปเดทกับคนโรคจิตรึเปล่าล่ะ?"


11.01น.

"นายกำลังทำให้ฉันงอนจริงๆแล้วนะ"


11.04น.

"ถ้าคนโรคจิตคนนั้นเป็นนาย มันก็โอเค"


11.08น.

"งั้นตกลงไปเดทนะๆ"


11.12น.

"อืม ไปก็ได้"


11.18น.

"ในที่สุดฉันก็จะได้เจอนายแล้วว"


11.21น.

"ทำตื่นเต้นไปได้"


11.27น.

"ใจแข็งจริงนะพ่อคุณ"


11.31น.

"ฉันไปทำกิจกกรมต่อละ เดี๋ยวค่อยคุยกัน"





11.37น.


"เฮ้ย บีท มึงเตรียมตัวเสร็จยัง จะออกไปกินข้าวกันแล้วเนี่ย"


"แปปนึง เดี๋ยวกูออกไป"


"เร็วๆนะมึง ถ้าเจ๊บ่นขึ้นมามึงหูชาแน่"

"เฮ้ย...บีท?"


"...อะไร"


"มึงไม่สบายหรอ?"


"เปล่า"


"เปล่าเหี้ยอะไร หน้าแดงเป็นลูกตำลึงขนาดนั้น"


"กูสบายดี"


"อย่ามาเถียง เดี๋ยวกูไปบอกพวกเจ๊เองว่ามึงไม่สบาย"


"ก็บอกว่าไม่เป็นไรไง ไม่ต้องเลยมึง"


"แล้วมึงเป็นอะไร หน้าแม่งโคตรแดง"


"ไม่รู้ว่ะ...กูเขินมั้ง"


.
.
.
.
.

18.07น.


"พวกมึงทำอะไรกันน่ะ?" บีทเดินเช็ดหัวออกมาจากห้องน้ำก็เห็นเพื่อนประมาณสิบคนเศษกำลังมุงอะไรกันไม่อยู่อยู่บนเตียง แถมยังหัวเราะคิกๆคักๆกันอีก

"แหมๆๆ คุณชาย ช่วงนี้อินเลิฟอินเลิฟนะครับผม" พอเพื่อนคนนึงหันมาแซว คนที่เหลือก็เห็นมายิ้มแซวๆแล้วโห่กันใหญ่

"อะไรของพวกมึงเนี่ย?"

"ก็แหม พวกผมเพิ่งเห็นคุณมึงมีความรักก็เลยมาร่วมเผือกน่ะครับ" หนึ่งในนั้นชูมือถือขึ้นมา ซึ่งแน่นอนว่านั่นคือมือถือของบีทนั่นเอง แล้วหน้าจอก็ยังเปิดค้างหน้าต่างข้อความของยูไว้อยู่

"..."

"อ้าวๆ ถึงกับพูดไม่ออก ฮะๆๆ จะไปเดทกันแล้วหรอครับคุณชาย"

"พวกมึงแม่ง...เสือกว่ะ" เห็นอย่างนั้นบีทก็รีบจ้ำเท้าไปคว้ามือถือตัวเองคืนมา บอกได้เลยว่าตอนนี้รู้สึกอารมณ์เสียมาก

"ฮะๆๆ โกรธหรอๆ"

"หุบปากไปเลยพวกมึง"

"โหย เขินรึไง? พวกกูแค่อยากรู้ว่าคนตายด้านอย่างมึงจะมีมุมนี้กับเขาด้วย แม่งน่ารักว่ะ ฮะๆ"

"ไอ้พวกเหี้ย"

"นี่มึงโกรธกูจริงๆหรอวะ?"

"เออ"

"เฮ้ย พวกกูขอโทษ"

"เป็นอะไรกันวะ?" วอลเล่ย์ที่เพิ่งเข้ามาใหม่ถามขึ้นเมื่อเห็นสถานการณ์ที่ไม่น่าปกติ

"ก็พวกกูไปแอบดูข้อความที่ไอ้บีททันคุยกับแฟน แล้วมันโกรธอะ"

"พวกกูก็ไม่คิดว่ามันจะอายขนาดนี้นี่หว่า"

"กูไม่ได้อาย"

"แล้วเป็นอะไรวะ พวกกูขอโทษจริงๆ"

"กูไม่ได้อาย...กูหวง"

"ห้ะ? หวง?"

"ไม่รู้ว่ะ เล่ย์มึงเคยรู้สึกว่ามันมีของที่เป็นของเราคนเดียวมั้ย กูหวงแม่ง"

"..."

"มันเป็นพื้นที่ส่วนตัวของกูกับยู มึงเข้าใจมั้ย? กูไม่อยากให้ใครมายุ่งหรือมาดู"

"เชี่ย..."

"มึงแม่ง...โคตรโรแมนติกเลยว่ะ"

"พวกกูแม่ง...ทำลายความโรแมนติกมึง พวกกูมันโคตรเลวเลย"

"เออ พวกสารเลว"

"จะว่าไป กูยังไม่เคยเห็นมึงมีแฟนเลยนะ"

"ก็ยังไม่เคยมี"

"ห้ะ? จะบอกว่ามึงซิงหรอ?"

"แปลกรึไง?"

"แปลกเหี้ยๆ"

"หน้าตาแบบมึงนี่แม่ง...เสียของ"

"ถึงจะเสียของก็เหอะ แต่พอจะเปิดซิงก็เสือกไปจีบน้องเจ๊โย ทำเขาอกหักมึงตายแน่นอน กูไม่ไปงานศพมึงด้วยเอ้า"

"กูไม่ได้เป็นแฟนยู"

"ไปเดทนี่คือไม่ได้เป็นแฟน?"

"ยูบอกว่าเดท แต่ที่จริงแค่ไปเจอกันเฉยๆ"

"อย่าไปเชื่อมันมากพวกมึง มันปากแข็งจะตายชัก"

"น้องเจ๊โยหรอ?...กูเคยเห็นอยู่นะ"

"จริงอะ? ไปเจอกันตอนไหนวะ?"

"ก็เคยอยู่กับเจ๊แก...เออ เป็นแฟนเก่าน้องฝ้ายดาวคณะบัญชีด้วยนะ"

"เช้ดดด...น้องเขาโคตรน่ารัก แสดงว่าแม่งหล่อแน่เลย"

"ก็น่ารักดี ตัวเล็กๆ...หน้าคล้ายๆเจ๊ว่ะ"

"พวกมึงหยุดพูดเรื่องยูได้แล้ว ไม่ได้ยินรึไงว่ากูหวง แม่ง"

"เดือนก่อนยังพูดว่าไม่ชอบๆอยู่แม่ง ตอนนี้กล้าพูดได้เต็มปากเลยว่าหวง?"

"เออ ก็ของกูแม่ง"

.
.
.
.
.
.


01.47น.



------Beat's Calling------


"ฮัลโหล?"


"นอนรึยัง?"


"อืม...นอนไปซักพักแล้วล่ะ มีอะไรรึเปล่า?"


"อยู่คุยเป็นเพื่อนที"


"ห้ะ? ว่าไงนะ"


"ก็..."

'เปรี้ยง!'

"เฮ้ย!"


"เฮ้ย บีท? เป็นอะไร?"


"ตอนนี้ฝนตก..."


"แล้ว?"


"ฟ้ามันร้อง...ฉันไม่ชอบ"


"คือนายกลัวเสียงฟ้าร้องหรอ?"


"จะว่างั้นก็ได้"


"ฮะๆๆ จริงหรอเนี่ย?"


"อย่ามาหัวเราะนะ"


"นายมันน่ารักจริงๆนะเนี่ย"


"ก็เสียงมันโคตรดัง แถมฟ้าอาจจะผ่าลงมาที่ฉันก็ได้ใครจะไปรู้"


"แล้วจะให้ฉันทำอะไรให้นายดีล่ะ"


"พูดเรื่องอะไรได้ให้ฉันไม่ต้องสนใจเรื่องฟ้าผ่า"


"...จะพูดอะไรดีล่ะ"


"..."


"ฉัน...เคยมีแฟนสามคน"


"เรื่องนี้ฉันไม่อยากฟัง"


"หึงหรอ?"


"พูดอะไรของนายน่ะ"


"ก็ฟังหน่อยสิ"


"เฮ้อ..."


"แฟนคนแรกของฉันตอนม.ปลาย เป็นเพื่อนโยด้วย"


"นายไปจีบเขาหรอ?"


"เปล่า เขามาจีบ เห็นน่ารักดีก็เลยคบด้วย แต่สามเดือนก็เลิกกัน"


"นายบอกเลิก?"


"เปล่า...เขาบอกเลิก เขาบอกว่าฉันนิสัยเด็กไป"


"ก็จริงนะ"


"นายไม่ชอบหรอ?"


"มันก็ดู...น่ารักดี"


"จริงหรอๆ? ฮะๆ ฉันดูน่ารักหรอ?"


"เงียบน่า แล้วคนที่สองล่ะ"


"ก็ตอนปีหนึ่งกับเพื่อนในคณะ ก็มาจีบอีกนั่นแหละ"


"กี่เดือนเลิกอีกล่ะ?"


"อาทิตย์เดียว"


"ทำไมเร็วจัง"


"เขามาบอกเลิก เขาบอกว่าฉันไม่สนใจเขาเลย"


"แล้วมันเป็นแบบนั้นจริงๆรึเปล่า?"


"ก็ไม่รู้สิ ฉันก็แค่ทำเหมือนที่เคยเป็นมา มันผิดหรอ?"


"ฉันเป็นคนที่นายถามเรื่องพวกนี้ได้รึไง?"


"ก็จริงนะ ฮะๆ แล้วคนที่สามที่เพิ่งเลิกกันน่ะ"


"อย่าบอกนะว่านายโดนบอกเลิกอีก"


"ใช่ ฮะๆๆ เขาบอกฉันดูไม่รักเขาเลย"


"แล้วอย่าบอกนะว่าคนนี้เขามาจีบนายก่อน"


"อืม เขามาสารภาพรักฉันแหละ"


"นายนี่เหมือนจะอาภัพรักยังไงไม่รู้สิ"


"ก็นั่นสินะ แต่ฉันไม่เคยจีบใครเลยนะ"


"จะว่าตัวเองหล่อเลือกได้ว่างั้น?"


"เปล่า ที่พูดมาทั้งหมดประเด็นก็คือ ฉันเพิ่งรู้สึกอยากจีบคนขึ้นมาเมื่อเร็วๆนี้เองแหละ"



'เปรี้ยง'


"..."


"บีท?"


"..."


"ฟ้าร้อง นายไม่ตกใจแล้วหรอ?"


"...ไม่แล้ว"

"ที่ว่าจีบ นายหมายถึง..."


"คนที่คุยโทรศัพท์ด้วยอยู่ละมั้ง"

"แค่นี้ล่ะ ฝันดีนะ"


------Ending a Call-------



"ใครจะไปหลับลงกัน"
















-------------------------------------------------------------------------------------

[Jibbubu]

เขินแทนบีทอ่ะ

[EdenPride]

เอ็นดูความกลัวฟ้าร้องงงงง

[muiko]

โอ้ยยย ตายยๆๆ
เจอแบบนี้เขินสุดๆไปเลยใช่ม๊ะ บีท
 

[Patsz]

ดีใจจังกลับมาต่อแล้ว นึกว่าจะไม่ได้อ่านเรื่องนี้ต่อแล้วนะเนี่ย ขอบคุณมากจ้า

[somberness]

อ้อยกันเก่งเหลือเกินนน 

[เสพศิลป์]

ตอนเห็นชื่อเรื่องก็คิดว่าคงแค้ชื่อเหมือน พอมาอ่านฮือออออ
คุณนักเขียนกลับมาแล้ว ดีใจจังงงงงงงง มาต่อไห้จบนะ อ่านแล้วก็คิดถึงอะ สมัยที่แบบส่งแต่ข้อความ

[FanclubPong]

ใกล้ได้เจอกันแล้ว หยอด จีบกันตลอด

[minenat]

รอเรื่องนี้มาตฃอดในที่สุดก็กลับมารีอีกรอบ ขอให้รอบนี้จบด้วยเถิด

[Eyemovement]

10

วันพฤหัสบดี 7 กันยายน 2557



06.07น.

"ตื่นรึยังงง ถ้ายังไม่ตื่นนายต้องตื่นเดี๋ยวนี้นะ"


06.15น.

"ฉันว่านายนัด 10 โมงนะ จะรีบตื่นไปไหน"


06.19น.

"ก็ตื่นเต้นไง เมื่อฉันเกือบนอนไม่หลับแหละ ตาคล้ำหมดเลย"


06.23น.

"วันนี้ฉันจะต้องไปเดทกับแพนด้ารึเปล่า?"


06.27น.

"ฉันชอบแพนด้า :'D"


06.31น.

"ฉันว่านายกลับไปงีบซักพักก่อนเถอะ นายน่าจะเริ่มเบลอแล้วนะ"


06.35น.

"นอนต่อไม่ได้ เดี๋ยวเสื้อยับหมด"


06.42น.

"นี่นายอาบน้ำแต่งตัวแล้วหรอ?"


06.45น.

"อืมม ก็นะ 555 มันตื่นเต้นนี่นา"


06.49น.

"งั้นฉันก็ไปอาบน้ำบ้างละกัน"


06.52น.

"เอาไว้เจอกันนะ"


06.58น.

"เจอกัน"


.
.
.
.
.
.


08.32น.

"ฉันอยู่บนบีทีเอสล่ะ ใกล้ถึงแล้วว"


08.39น.

"งั้นนายจะไปถึงก่อนเวลาหรอ?"


08.43น.

"อืม นายอยู่ไหนแล้ว?"


08.49น.

"ฉันอยู่ตรงสถานี"


08.53น.

"งั้นเดี๋ยวฉันไปนั่งรอนะ รีบๆมาล่ะ"


08.57น.

"นี่มันน่าตื่นเต้นเหมือนกัน"


08.59น.

"ที่จะได้เจอฉันน่ะหรอ?"


09.03น.

"ฉันเคยคิดว่านายไม่มีตัวตนนะ จำได้มั้ย?"


09.06น.

"ฉันจะมีตัวตนจริงๆรึเปล่า ก็รีบมาพิสูจน์ด้วยตัวเองละกันนะ"


09.09น.

"ไม่ต้องให้นายบอกก็รีบไปอยู่แล้วล่ะน่า"


.
.
.
.
.
.



09.14น.


-------MoM's Calling------


"ฮัลโหลครับแม่?"


"ยู ตอนไหนยูอยู่ไหนลูก?"


"อยู่บนบีทีเอสครับ ยูกำลังจะไปเที่ยวกับเพื่อน แม่มีอะไรรึเปล่าครับ?"


"ยูช่วยไปรับพี่เฟียตที่สนามบินให้แม่หน่อยได้มั้ยลูก"


"ใครหรอครับ?"


"ลูกเพื่อนแม่น่ะลูก เขามาฝึกงานที่กรุงเทพเดือนนึงก็เลยจะมาพักบ้านเรา"


"ทำไมแม่ไม่บอกยูเร็วกว่านี้ล่ะครับ"


"ก็ตอนแรกพี่เขาบอกจะมามะรืนนี่นา แต่จู่ๆก็โทรมาบอกว่าจะเลื่อน แม่ก็ลืมบอกลูกเลย"


"เฮ้อ แล้วกี่โมงล่ะครับ?"


"เครื่องพี่เขาลง 10 โมง"


"แต่แม่ ยูนัดเพื่อนตอน 10 โมงนะ แม่ให้โยไปรับแทนได้มั้ย"


"พี่โยเขาติดอบรมวันนี้ไงลูก แม่กับพ่อก็ติดงานด้วย"


"ให้พี่เขามาเองไม่ได้หรอครับแม่ นี่นัดสำคัญนะ"


"พี่เขามาไม่ถูกหรอลูก เดี๋ยวก็หลงทงหลงทาง ไปรับพี่เขาให้แม่หน่อยนะลูก นัดเพื่อนนัดเมื่อไหร่ก็ได้"


"แต่แม่..."


"ยู อย่าดื้อสิ ไปรับพี่เขา"


"..."


"แม่ทำงานต่อล่ะ เดี๋ยวแม่ส่งเบอร์พี่เขาไปให้"


"...ครับ"



.
.
.
.
.


09.21น.


-----You's Calling--------


"ฉันใกล้ถึงแล้ว นายรอนานหรอ?"


"...เปล่า...ฉัน...ขอโทษนะ แต่ว่าฉันไปไม่ได้แล้ว"


"...ทำไม?"


"ฉันติดธุระน่ะ ฉันขอโทษจริงๆนะ เป็นคนนัดแท้ๆ"


"เสียงนายสั่นๆนะ ร้องไห้หรอ?"


"...ก็นิดหน่อย มันน่าผิดหวังจริงๆนั่นแหละ"


"ฉันไม่เป็นอะไรหรอก"


"แต่ฉันเป็นน่ะสิ...บีท นายว่ามีอะไรไม่อยากให้เราได้เจอกันรึเปล่า?"


"คิดมากน่ะ ค่อยนัดใหม่ก็ได้"


"โกรธรึเปล่า?"


"เรียกว่าเสียใจมากกว่า"


"พออย่างนี้แล้วพูดตรงเชียวนะ"


"ถ้าพูดอ้อมแบบเมื่อก่อนนายอาจจะร้องไห้งอแงเอาน่ะสิ"


"ฉันไม่ใช่เด็กนะ"


"แบบนี้มันก็เป็นการปลอบใจอย่างนึงใช่มั้ยล่ะ?"


"ฮะๆ มันได้ผลดีเลยล่ะ"

"ฉันขอโทษจริงๆนะ"


"ไม่เป็นไร...นายจำได้มั้ยว่าฉันเคยบอกนายว่า ฉันว่าฉันน่าจะชอบนาย"


"จำได้สิ ไม่เคยลืมเลยล่ะ"


"แล้วนายก็บอกว่านายชอบฉัน"

"แต่เพราะตอนนี้ยังไม่เจอกัน คำว่าชอบฉันมันก็ยังน่าจะอยู่"


"ใจร้าย ไหนว่าจะปลอบใจฉันไง"


"ฮะๆ แล้วตอนนี้นายอยู่ไหนน่ะ?"


"ก็นั่งบีทีเอสเลยไปสนามบินน่ะ ธุระที่ว่าคือต้องไปรับลูกชายเพื่อนแม่น่ะ"


"ฉันรู้สึกเกลียดหมอนั่นแฮะ"


"นายยังไม่เคยเจอเขาซักหน่อย"


"มันเรียกว่าอะไรนะ กว้างขวางคอ?"


"ฮะๆ ก็ใช่นะ น่าหมั่นไส้ชะมัดเลย"

"แล้วนายอยู่ไหนน่ะ"


"ฉันก็กำลังจะไป Piorneer"


"ยังจะไปอีกหรอ?"


"อืม ไม่ได้มาตั้งนานแล้วก็เลยกะจะไปนั่งซักหน่อย"


"งั้นก็ไปนั่งตรงโต๊ะที่ติดหน้าต่างบานสุดท้ายที่อยู่ฝั่งซ้ายนะ"


"ทำไมล่ะ?"


"มันเป็นโต๊ะประจำฉัน"


"แค่นี้นายก็ยังจะเอาหรอ?"


"นั่งไปเหอะน่า ถือว่าเป็นการเอาฤกษ์เอาชัยเวลาเจอกันครั้งหน้า"


"โอเค นั่งก็นั่ง"


"ฉันถึงสนามบินแล้ว คนเยอะชะมัดเลย"


"ก็ต้องเยอะสิ สนามบินนะ"


"งั้นฉันโทรหาพี่ก่อนนะ"


"โอเค"


"บีท"


"ว่าไง"


"ขอบคุณนะที่เข้าใจฉัน แล้วก็ขอโทษอีกครั้งนะ"



-----Ending a Call----------


.
.
.
.
.
.
.

10.04น.


-----You's Calling-------


"ฮัลโหลครับ?"


"พี่เฟียตครับ นี่ยูนะครับ ลูกแม่แป้ง"


"อ๋อ ครับ น้องยู"


"พี่เฟียตเครื่องลงแล้วใช่มั้ยครับ ตอนนี้อยู่ไหนครับ?"


"พี่กำลังรอเอากระเป๋าอยู่ครับ น้องยูรอพี่ข้างหน้าทางออกแปปนึงนะ"


"ครับ"


.
.
.
.
.
.
"น้องยู?" ยูยืนเหม่อรอพี่ชายแปลกหน้าที่เขาไม่รู้จัก จู่ๆก็มีคนมาสะกิดจากด้านหลัง พอหันไปดูก็เป็นผู้ชายตัวสูงที่หน้าตาออกจะตี๋ๆซักหน่อย ซึ่งก็คงจะไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคนที่เขาต้องมารับนั่นเอง


"พี่เฟียต?"


"ครับ รอพี่นานมั้ย?" เฟียตฉีกยิ้มอย่างเป็นมิตร แต่นั่นก็ไม่ได้ทำให้ยูรู้สึกดีในตัวของคนๆนี้ขึ้นเลยซักนิด 'ขอโทษนะครับพี่ ถึงพี่จะดูใจดี แต่ผมไม่ชอบพี่ลงไปแล้วล่ะ'


"ไม่นานครับ เดี๋ยวยูช่วยถือกระเป๋า"


"ไม่เป็นไรๆ พี่ถือเองดีกว่า มันหนักนะ"


"อ่อ...แล้วพี่รู้ได้ไงครับว่าเป็นยู?" ยูถามอย่างไม่ได้สนใจอะไรมาก แค่หาเรื่องคุยแล้วก็ออกเดินนำเฟียตไปก่อน


"ก็แม่พี่เอารูปน้องยูกับโยให้พี่ดูก่อนจะมาน่ะ ยูหน้าเหมือนพี่สาวเลยนะ"


"ก็มีคนบอกบ่อยๆครับ"


"น่ารักดี"


"ครับ?" ไม่ใช่ว่าอีกคนพูดไม่ชัดหรือพูดเบาๆไปหรอกนะ แต่จู่ๆก็พูดแบบนี้กับผู้ชายด้วยกันเองมันก็ออกจะน่าขนลุกหน่อยๆอยู่นะ


"พี่ว่ายูน่ารักดี"


"อ่อ...ครับ พี่ก็...หล่อเหมือนกันครับ" ยูตอบพร้อมหัวเราะแหะๆอย่างเสียไม่ได้ รู้สึกมีบางอย่างไม่ค่อยชอบมาพากลเท่าไหร่ ความรู้สึกมันบอก


"ฮะๆ ขอบใจนะ" เฟียตยิ้มจนตาหยีพร้อมกับเอื้อมที่ว่างขึ้นมาลูบหัวยูเบาๆ


"...เอ่อ" ยูรีบเผลอผงกหัวหลบมือของอีกคนทันทีที่มาแตะโดนหัว


"อ่า...ขอโทษนะ พอดีพี่ชอบลูบหัวน้องสาวน่ะ ก็เลยติด ยูไม่ชอบหรอ?"


"ก็...ไม่หรอกครับ แค่ไม่ชินน่ะ"


"แล้วยูมีแฟนรึยัง?"


"ยังไม่มีครับ แต่ก็คุยๆกันอยู่" ยูตอบโดยไม่หันมามองหน้าเฟียตพร้อมกับกวักมือเรียกแท็กซี่ไปด้วย


"ก็นั่นสินะ ยูหน้าตาดีออก"


"ไม่หรอกครับ พี่เฟียตหล่อกว่าอีก"


"แต่พี่ยังไม่มีแฟนนะ"


"โห สาวๆคงติดตรึมแน่เลย" แล้วรถแท็กซี่ก็จอดเทียบอยู่ตรงหน้าทั้งคู่ เฟียตอาสาเปิดประตูให้ยูขึ้นก่อน ก่อนจะจัดการเก็บกระเป๋าแล้วกลับมานั่งในรถให้เรียบร้อย แล้วพูดต่อ


"พี่ยังไม่อยากมีแฟนน่ะ แต่ถ้าคนที่พี่สนใจมาชอบพี่ก็คงจะคบด้วยล่ะนะ"


"หล่อแบบพี่เนี่ยคงไม่ยากหรอกครับ"

"พี่สนใจพี่สาวผมเปล่า? โยยังไม่แฟนเลยนะครับ ฮะๆ"


"โยก็น่ารักดีนะ แต่พี่ว่ายูน่ารักกว่านะ" เพราะคำว่าน่ารักที่ออกมาจากปากผู้ชายคนนี้อีกครั้งทำให้ยูต้องหันขวับมามองอีกคนทันที


"...เอ่อ...ชมผู้ชายว่าน่ารักมันไม่น่าดีใจเท่าไหร่หรอกนะครับ"


"แต่พี่ว่าคำนี้มันเหมาะกับเราดีนะ" เฟียตเอื้มมือมาลูบหัวยูอีกครั้งซึ่งครั้งนี้ยูก็ไม่ได้โยกหัวหลบแต่อย่างใด เพราะถ้าทำไปคงจะเสียมารยาทอยู่เหมือนกัน เลยปล่อยให้อีกคนลูกหัวตามใจ แล้วเบือนหน้าหนีไปมองหน้าต่าง
ชักจะยังไงๆจริงๆนะเนี่ยพี่คนนี้ ถึงยูจะตามคนไม่ทัน แต่ก็ไม่โง่ถึงขนาดที่โดนหยอดขนาดนี้แล้วจะไม่รู้ตัวหรอกนะ


.
.
.
.
.
.
.

วันศุกร์ 8 กันยายน 2557




06.32น.


'ก๊อกๆ'



"ยูครับ ตื่นรึยัง? เปิดประตูให้พี่หน่อยสิ" ยูสะดุ้งตื่นขึ้นมาเพราะเสียงเรียกโหวกเหวกของไอ้พี่เฟียตที่อยู่อีกด้านของประตูดังขึ้น ก็เลยจำต้องลากสังขารง่วงๆเดินไปเปิดประตูให้


"มีอะไรหรอครับ ปลุกแต่เช้าเชียว"


"แถวนี้มีสวนสาธารณะบ้างมั้ยครับ? ปกติพี่จะออกไปวิ่งตอนเช้าน่ะ" แม้หน้าตายูจะไม่แสดงออกอะไร แต่ในใจกำลังด่าว่า 'เรื่องของมึง' แต่ก็ได้แต่ตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดนิดๆเท่านั้นเอง


"...หน้าปากซอยเลี้ยวขวาแล้วก็เลี้ยวซ้ายเข้าซอยที่มีเซเว่นข้างหน้าก็เจอแล้วครับ"


"ยูไปเป็นเพื่อนพี่หน่อยได้มั้ย พี่กลัวหลงทางน่ะ"


"...แต่ว่ายูยังไม่ได้อาบน้ำเลย"


"พี่รอได้ พาพี่ไปหน่อยนะ"


"เฮ้อ...รอแปปนึงนะครับ" พอรับปาก พี่ชายก็ยิ้มจนแก้มแทบจะปริถึงหูอยู่แล้ว ยูถอนหายใจอีกครั้งก่อนจะปิดประตูใส่หน้าแบบกระแทกกระทั้นนิดหน่อย

'คนอะไรน่ารำคาญชะมัด'



.
.
.
.
.

07.12น.



"ยูจะไปวิ่งกับพี่มั้ย หรือจะเดินเล่น?" พอถึงสวนสาธารณะ เฟียตก็ถามขึ้นทันที สงสัยเพราะยูค่อนข้างจะอาบน้ำนาน แดดก็เลยเริ่มออกแล้ว


"เดี๋ยวยูรอแถวๆนี้ละกันครับ"


"งั้นถ้าอยากกลับแล้วโทรบอกพี่นะ" เฟียตพูดก่อนจะออกตัววิ่งไป ยูมองตามอย่างเบื่อหน่าย 'โทรบอกตอนนี้เลยได้มั้ย อยากกลับไปนอนต่อแล้ว'

ที่จริงแล้วพี่เฟียตก็ดูเป็นคนดีอยู่หรอก แต่ติดก็ตรงที่อคติไปเรียบร้อยแล้ว เพราะพี่คนนี้นี่แหละทำให้วันที่เขารอต้องมาพังลง ก็รู้สึกผิดอยู่หรอกที่ต้องมาหงุดหงิดพี่เขาทั้งที่เขาไม่รู้อะไรเลย แต่ให้ทำไงได้ล่ะ ก็ไม่ชอบไปแล้วนี่


เพราะเริ่มจะสายแล้ว สวนสาธารณะก็เลยเริ่มจะมีคนขึ้นมาส่วนนึง ยังดีกว่าที่เดินไปเงียบๆวังเวงๆคนเดียว
ยูเดินเล่นมาเรื่อยๆจนถึงสะพานข้ามแอ่งน้ำเล็กๆในสวนสาธารณะที่มีเรื่องเล่าที่ใครเล่าไว้รู้ แล้วคนก็เชื่อกันไปเองว่า ถ้าโยนเหรียญบาทลงไปแล้วมันลงไปหยุดบนก้อนหินใหญ่ในแอ่งพอดีแบบไม่ไหลลง ไม่ว่าจะขอเรื่องอะไรก็จะสมหวัง
เพราะอย่างนั้น ในแอ่งน้ำเล็กนี่ก็เลยมีเหรียญบาทนับร้อยเหรียญอยู่ที่ก้นบ่อ แต่มีเหรียญไม่ถึงสิบเหรียญด้วยซ้ำที่อยู่บนก้อนหิน
ยูพิงราวสะพานแล้วมองลงไปในแอ่งน้ำซักพักก่อนจะตัดสินใจเดินต่อไป แต่พอก้มมองดูที่เท้า ก็มีเหรียญบาทตกอยู่เหรียญนึงพอดี เขาก้มลงไปหยิบเหรียญบาทนั่นขึ้นมาแล้วมองลงไปในแอ่งน้ำนั่นอีกครั้ง

'ลองโยนดูซักครั้งก็น่าสนุกดี' เขาโยนเหรียญออกไปเบาๆพร้อมกับอธิษฐานในใจ



'ขอให้ได้เจอบีทด้วยเถอะ'


เหรียญนั้นตกลงน้ำไปตรงกับตำแหน่งของหินพอดี ถึงจะรู้ว่ามันยากที่เหรียญจะไปลงตรงกับหินก็เถอะ แต่ในใจก็แอบหวังอยู่นิดๆ
เหรียญค่อยจมลงไปเรื่อยจนไปหยุดอยู่ตรงด้านบนของหินพอดี และมันก็ไม่ไหลลงมา ยูแอบอมยิ้มด้วยความดีใจ แต่ก็แน่นอนว่ามันไม่มีอะไรเกิดขึ้น คงไม่มีพรวิเศษหรือปาฏิหารย์อะไรเกิดขึ้นจริงหรอก

เขาหยิบมือถือขึ้นมาแล้วกดพิมพ์ข้อความส่งไปหาคนที่เขาคิดถึงแทบจะตลอดเวลา


07.31น.

"นายเชื่อเรื่องพรวิเศษมั้ย?"




'ปิ๊ป ปิ๊ป'

พอกดส่งไปเท่านั้นแหละ เสียงข้อความเข้าก็ดังขึ้นจากข้างหลัง ยูรีบหันไปมองทางต้นเสียงทันที ด้านหลังของเขามีผู้ชายตัวสูงกำลังยืนหันหลังพิงราวสะพานอีกด้านนึงไว้อยู้ พร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมากด


'ปิ๊ป ปิ็ป' ไม่นานนักเสียงข้อความเข้าจากมือถือของยูก็ดังขึ้นเช่นกัน ผู้ชายคนนั้นก็ค่อยๆหันหน้ามามองทางเขา
ทั้งคู่สบตากันอยู่อย่างนั้น ไม่มีใครพูดอะไร พวกเขาไม่เคยเห็นหน้ากันมาก่อน แต่กลับมองกันอย่างนั้นไม่ละสายตา ถึงต่างฝ่ายจะไม่แน่ใจว่าใช่อีกคนรึเปล่า แต่ก็มีอะไรไม่รู้บอกว่า 'คนนี้แหละ ใช่เขาจริงๆ'

.
.
.
.

07.32น.

"ถ้ามันมีจริงก็ดีสิ"






---------------------------------------------------------------------------------

[muiko]

ชั้นก็ไม่ชอบอีพี่เฟียตเหมือนกัน
แกจะสนใจยู จีบยูหรอ ฝันไปเถอะ 
พรหมลิขิตชะมัด สุดท้ายยูกะบีทก็ได้เจอกัน

[Patsz]

เจอกันแล้ว