หัวข้อ: ปรัชญาช่างกลฯ ภาค ตั้ม-ทัต By aoikyosuke

[Dangerous_patz]

ว้าววววววว




ตอนใหม่มาแล้วๆๆๆๆๆ




 

[kit]

228 + 1 = 229

ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[mantdash]

ทำไมเรื่องนี้น่ารักแบบนี้นะ เอ้ะหรือคนโพสจะน่ารักด้วย 555+ 

ท่าทางพวกเราจะเยอะนะ แนน อิอิ 

[nanalonely]

^
^
^
จิ้มป๊อบ

อร้ายย ป๊อบชมแนน

แนน

ป๊อบก้อหล่อจ้า หล่อในใจแนน

พวกเยอะดีกว่าพวกน้อยจ้าป๊อบ

ถ้าไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนเม้ม

แนนก็ยังไม่รู้ว่าจะลงภาคต่อดีไหมเนี่ย

เพราะแนนไม่รู้ว่ายังมีคนอยากอ่านอยู่หรือเปล่านะ

ใจเริ่มแป่ว ถ้าเห็นเม้มน้อย

[Jeremy_F]

หึหึ สองคนนี่คอเดียวกัน 

 

[wan]

เริ่มปรับตัวเข้าหากันอย่างช้า ๆ    ละคร ช่อง 3

มารอตอนต่อไปอยู่นะจะ แนน +1 ให้ล่วงหน้าก่อนเลย

[HaLF333]

เด็กช่างก็ติดละครเหมือนกัน...
เม้าท์กันจนหลับอะไรมันจะน่ารักขนาด 
จะมีฉากตบจูบแบบในละครอ่ะเป่า


หุหุ แนนจ๋า แฟนอาร์ต งามจัง...
ขอบคุณคะ..
 

[Junrai_Hyper™]

เมื่อไหร่จะได้กัน

กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก

[nanalonely]

วันนี้มาอัพให้อย่างไว จะรีบไปลัลล้า
เดี๋ยวคืนนี้กลับมาเชียร์น้องหงส์ไม่ทัน




ตอน ความเคยชิน






"ทัตตตตตตตตต ไอ้ทัตตตตต ขี่ให้มันดี ๆ สิวะ..จะหล่นแล้ววววว"
ร่างเล็กบางเกาะเอวของคนที่เป็นคนปั่นจักรยานแน่นเพราะกลัวจะตกลงมา
วันนี้ก็แค่คิดว่าอากาศมันเย็น ๆ สบายดี
แล้วทัตก็ซื้อจักรยานมาปั่นเล่น
เพราะขี้เกียจเดินก็เลยเอาจักรยานที่บ้านมาไว้ที่อพาร์ทเม้นด้านล่าง
ที่พอมีที่จอดได้บ้าง ก็เป็นจักรยานแม่บ้านธรรมดา มีกระเช้าอีกต่างหาก
น่ารักสิ้นดี
แต่ก็พอจะปั่นไปซื้อของกินที่ปากซอยได้
ตอนเย็นกลับมาบางทีก็ไปซื้อกับข้าวมากินด้วยกัน
บางทีไม่มีอะไรกิน ต่างคนต่างขี้เกียจก็เจียวไข่กินกัน
มาม่าอะไรก็ต้มกินกันไปตามยถากรรมถ้าหากวันไหนดูละครรอบดึกแล้วมันหิว
เป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ

แต่ที่แน่ ๆ ก็คือ คุยกันแล้วว่าจะไม่เจอกันที่โรงเรียน
เพราะสองแผนกไม่ค่อยถูกกัน
แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา
เพราะยังไงถ้าเกิดตั้มกลับมาก่อน ก็จะปั่นจักรยานไปรอรับทัตที่หน้าปากซอย
ถ้าทัตกลับก่อนก็จะปั่นจักรยานไปรอรับตั้มที่ปากซอยเหมือนกัน
มันก็เลยสนิทกัน
แทบจะอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว แต่ก็สงสัยว่าทำไมไม่อยู่ด้วยกันซะเลย

คงเป็นเพราะว่าบางครั้งอีกฝ่ายก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง
อีกคนก็เลยไม่อยากก้าวก่ายรบกวน
อยู่อย่างนี้ก็คงไม่เดือดร้อนใครสักเท่าไหร่
มีเพื่อนที่คุยเรื่องเดียวกัน คิดอะไรคล้าย ๆ กัน
ชอบเหมือน ๆ กัน แบบที่ไม่มีใครจะเข้าใจ
ก็เลยไปกันได้ อย่างไม่น่าเชื่อ

"เกาะดี ๆ เกาะดี ๆ หล่นไม่รู้ด้วยนะ...ละครมาแล้วด้วย" ไอ้ทัตหัวเราะชอบใจ
ในกระเช้ายังมีถุงกับข้าว สองสามถุงอยู่
วันนี้รุ่นพี่ให้ไปช่วยเขียนป้ายโฆษณาให้ เลยได้ตังค์ค่าขนมมาเยอะ
ก็เลยต้องเลี้ยงข้าว คนน่ารักของเขาซะหน่อย
กินไปดูละครไปดีกว่ามีความสุขที่สุดเลย
ร่างสูงปั่นจักรยานแม่บ้าน เข้ามาภายในอพาร์ทเม้นท์ และรีบจอดล็อคล้อเอาไว้
แล้วก็รีบวิ่งขึ้นอพาร์ทเม้นท์เพื่อดูละครเรื่องที่เปิดค้างไว้

"มาแล้ว มาแล้ว เร็วตั้ม..มาแล้ว..เร็ว..กำลังตอนดีเลย..เร็ว"
ไอ้ทัตนั่งแปะอยู่หน้าโทรทัศน์โดยมีไอ้ตั้มวิ่งตามเข้ามาแทบไม่ทัน
โยนเสื้อชอร์ปไปคนละทิศละทางบนเตียง
และรีบมานั่งดู ด้วยความตื่นเต้น

ต่างคนต่างจ้องทีวีตาแป๋ว เวลาพระเอกยิ้ม ไอ้บ้าสองคนนี้ก็นั่งยิ้มไปด้วย
เวลาเศร้ามันก็เศร้า ช่างอินไปกับละครได้อย่างสมบูรณ์แบบจริง ๆ

"ทัต...อยากกินไข่เจียว" ไอ้ตั้มบอกกับร่างสูงที่มีฝีมือในการทอดไข่เจียวให้กรอบอร่อยสุกได้ที่ดีที่สุด

"เดี๋ยว ๆ แป๊บดิ โฆษณาก่อน" ไอ้ทัตตอบกลับพร้อมกับลากกระทะไฟฟ้าออกมาเหยาะน้ำมันลงไปรอจนร้อนได้ที่
และตีไข่ใส่ถ้วยเล็ก ๆ ก่อนจะเทลงใส่กระทะร้อน ๆ จนไข่ฟูเต็มกระทะ

"ตั้ม..เอาจานมาเร็ว.." อีกคนที่นั่งตาแป๋วดูละครรีบลุกขึ้นหยิบจานมาให้กับพ่อครัวมือดี
แล้วก็ทำตาโตก่อนจะยิ้มอย่างดีใจ

"โหยยยยย น่ากินว่ะทำไมเราทอดไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยวะ"
ไอ้ตั้มบ่นงึมงำ และถือจานมาวางไว้ พร้อมกับแกะกับข้าวอย่างอื่นใส่จาน

"ใกล้จบยัง..." ร่างสูงยกกระทะออกไปไว้หลังห้อง และเดินเข้ามา
เตรียมจะกินข้าวที่ร่างบางตักใส่จานไว้ให้

"ตอนสุดท้ายแล้ว..." ไอ้ตั้มตอบกลับ ลุกขึ้นหยิบเสื้อชอร์ปที่โยนกระจัดกระจายเมื่อครู่นำไปแขวนไว้

"มากินข้าวเร็ว...เดี๋ยวไข่เจียวหายกรอบนะ" ทัตพงษ์เอ่ยเรียกร่างบางให้มากินข้าวพร้อมกัน

"อื้อ..." กฤษดาตอบรับและลงมือกับอาหารเย็นตรงหน้า ต่างคนก็ต่างมองหน้าจอ และตักข้าวกินกันอย่างเชื่องช้า

จนถึงช่วงสุดท้ายที่มีเพลงละครขึ้น จึงได้หันมาคุยกัน

"ไข่เจียวอร่อยป่าว.." เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามร่างบาง พร้อมกับตักไข่เจียวใส่จานให้กับร่างเล็กตรงหน้า

"อร่อยดิ...นายทำอร่อยว่ะ..ทำไมเราทำไม่เห็นอร่อยแบบนี้วะ" ไอ้ตั้มยังคงบ่นงึมงำ ตั้งหน้าตั้งตากินต่อไป

"อ้าวคนมันทำอร่อยนี่...ทำให้ตั้มกินคนเดียวแหละ" ร่างสูงหัวเราะชอบใจกับคำชมนั้น

"ตั้มเราสองคนอยู่แบบนี้ก็ดีเนอะ...ที่จริง..ถ้าเราสองคนได้อยู่แบบนี้ตลอดไปก็ดีสินะ..."
ไอ้ทัตพูดยิ้ม ๆ แล้วก็ค่อยหน้าเศร้าลง
จริงสินะ ทั้งทัตกับตั้ม สักวันหนึ่งก็คงแยกจากกัน จะมาอยู่อย่างนี้ไปตลอดไม่ได้หรอก
แต่ตอนนี้เขาชอบตั้มมาก ๆ
ตอนเย็นก็อยากอยู่ด้วยกันทุกวัน ทัตจะเข้าใจบ้างมั้ยนะ
ว่าเขาแอบคิดเกินเลยไปตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว
ยิ่งได้ใกล้ชิดก็ยิ่งรักมากขึ้นทุกวัน เพราะว่าตั้มน่ารัก ไม่เสแสร้ง เป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้น

"อื้อ...ถ้ามันเป็นแบบนี้ไปตลอดก็คงดีจริง ๆ นั่นแหละ" ร่างบางตอบกลับ
แล้วทำไมต้องรู้สึกหดหู่ด้วยก็ไม่รู้
ตั้งแต่อยู่กับทัต ก็ไม่เคยมีวันไหนเลยที่จะไม่ได้นอนดูละครทีวีด้วยกัน
แล้วก็ไม่มีวันไหนเลยที่จะไม่ได้พูดคุยเห็นหน้ากัน
ถ้าหากว่า วันใดวันหนึ่งอีกคนหายไป คงจะเหงามาก
เขาชอบทัตนับตั้งแต่แรกเห็น
และก็ยิ่งชอบนิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ของเจ้าตัวมากขึ้นทุกวัน
ทัตเป็นคนดีมาก ๆ ใส่ใจเขาตลอด อะไรทำให้ได้ก็ทำให้
แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ทัตก็ไม่เคยละเลยสักครั้งเดียว
เขาติดใจความอบอุ่นนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว

"กินข้าวเหอะ...เรื่องของพรุ่งนี้ก็เรื่องของพรุ่งนี้ช่างมันเหอะเนอะ.." ไ
อ้ทัตหัวเราะร่าดังลั่นกลบความรู้สึกเศร้า ๆ เหงา ๆ นั้น
และไอ้ตั้มก็หัวเราะขึ้นมาพร้อม ๆ กัน
สบตากับร่างสูงที่ส่งยิ้มให้อย่างสดใส

จริงสินะ
เรื่องของพรุ่งนี้ก็คือเรื่องของพรุ่งนี้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอแล้วล่ะ
ส่วนพรุ่งนี้ก็ทำให้มันดีกว่าวันนี้เป็นพอ เนอะ



..........................



ปอลอ +1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ

[Stitch]

น่ารักทั้งคู่เลย  รอลุ้นตอนหน้า   รีบๆเอามาลงน้า :กอด1:

[Siri_nan]

รอว่าเมื่อไรเค้าถึงจะได้กันซักที

[kit]

ต๊าย แล้วจะต้องมายกพวกตีกัน.......

/กิต. หยิบผ้าเช็ดหน้า(ผืนที่ยังไม่เปื้อนลูกชิ้นปิ้ง) มาปิดตา


ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[mantdash]

ชอบลืมว่าที่นี่เค้าบวกได้ด้วย อิอิ

ือืมแต่คนติดตามน้อยลงแหะ หรือเป็นเพราะถี่เกินไป?

อาจจะต้องชิ้งช่วงให้คนอยากอ่าน ดีมะครับ

เอ้ะแต่ผมก็อยากอ่านตลอดอะ 55+

[wan]

ยังสงวนท่าที  ยังรักษาฟอร์มอยู่ หรือว่ายังไม่รู้ตัวนะ นายตั้ม

ส่วนทัตนะคงรู้ตัวแล้วมั่ง

มารอการพัฒนาของความรู้สึกต่อไปดีกว่า 

ปล. ขอบคุณที่ +1 ให้นะครับ งั้น +1 กลับแล้วกัน นะครับ แนน

[HaLF333]

มีผลัดกันไปรอรับ น่ารักจริงๆ... 
คนอ่านก็เชียร์ให้อยู่กันอย่างนี้ตลอดไปนะ..
แล้วก็อยากให้เพิ่มความสัมพันธ์ด้วยนะ...

ขอบคุณแนนคะ 

[both^^]

ว๊ายยยยยยยยย

น่ารักอ่ะ

แล้วจะหดหู่กันทำไม

ชอบกันไม่รุ้ตัวชิมิ

[Kipper]

  ทามมายต้องเศร้ากันด้วยอ่ะ  ไม่เข้าใจ 

  ขอบคุณคุณแนนนะครับ ที่มาโพสต์ให้อ่านอย่างต่อเนื่อง

   +1  จัดปายยยย  อย่าให้เสีย

[nanalonely]

ถามคนอ่าน ซีรีย์ชุดปรัชญาช่างกลฯ ของคุณเท็นทุกคนนะคะ ที่มีคนอ่านน้อยลง เป็นเพราะแนนลงให้ทุกวันมันถี่เกินไปหรือเปล่าคะ สามสี่วันมาอัพทีดี หรือจะให้ลงทุกวันตามเดิม แต่ถ้าสามสี่วันอัพที ภาคที่เหลืออีกประมาณสี่ภาคก็ต้องรอกันไปก่อนนะคะ อ่านแล้วช่วยตอบด้วยนะคะ แล้วแนนจะเข้ามาดูคำตอบของเพื่อนๆนะคะ



ตอน เปิดศึก



“แม่งไอ้ห่าทัตเครื่องกลมันไม่ปล่อยแน่เลยว่ะ..”

หนึ่งในแผนกก่อสร้างนั่งหน้าเครียด และพูดออกมาเสียงเบา

“มึงมีอะไร...ไอ้ห่านั่นมันจะทำอะไร...ถ้าแม่งจะเล่น ไปบอกพวกที่แผนก ถ้ามันจะเอากูก็ไม่ขัดศรัทธา”
ร่างเล็กบางหันมาหาคนที่มาขอความช่วยเหลือ
ใบหน้าสวยหวานเครียดขรึม
เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว
เมื่อแผนกเครื่องกล กับแผนกก่อสร้าง
มีเหตุให้ต้องแบ่งเวลากันใช้สนามเล่นบอลตอนกลางวัน
เพราะเมื่อก่อน เคยแบ่งช่วงเวลากันแล้ว
แต่ไอ้พวกเครื่องกลมันอาศัยว่าแผนกมันเกิดก่อน
เหมือนเป็นรุ่นพี่ มันจะขอเวลาช่วงพัก เตะบอลกันแบบ45 นาที กับ 25 นาที
ถึงจะเป็นแผนกที่เกิดทีหลัง แต่แม่งเรื่องอะไรต้องยอม
แบบนี้มันคิดอวดศักดากันนี่หว่า
แม่งเล่นมาก็ต้องเล่นกลับ ใครจะยอมวะ

“แผนกเรามีแต่คนเกรงใจมึงนะไอ้ตั้ม..หน้าอย่างกูคงรวมคนไม่ได้ แต่มึงแค่พูดคำเดียว พวกก็มารวมกันได้แล้ว”

หน้าที่ของคนที่ถูกเลือกของแผนกเป็นของกฤษดาไปเสียแล้ว
ตั้งแต่ที่เข้ามาเรียนแล้วล้มคนที่ทั้งแผนกเลือกไว้ได้
ก็เพราะไอ้รุ่นพี่คนก่อนที่จบไปแล้วมาแซวว่าเขาเหมือนกระเทยนั่นแหละ
ตอนแรกพี่แกอาฆาตสุด ๆ แต่ตอนหลังก็คุยกันตกลงเรียบร้อย คนอื่น ๆ ก็ให้ความนับถือ
ถึงหน้าตาจะเป็นแบบนี้ แต่ฝีมือก็ไม่เคยเป็นสองรองใครเหมือนกัน
“มึงไปบอกกูสั่ง...แล้วถามไอ้พวกห่านั่นจะเอายังไง...ถ้าจะลองของกันขอเป็นหมัดต่อหมัด อาวุธไม่เกี่ยว
บอกให้ไอ้ทัตแผนกเครื่องกลมันมาเจอกับกูตัวต่อตัว เคลียร์กันได้ก็จบ แต่ถ้าไม่ได้ก็คงต้องเจอกันหน่อย
แล้วให้พวกมึงกับพวกของไอ้ฝั่งโน้นเป็นสักขีพยานด้วย”

ร่างบางบอกกับคนที่มาขอความช่วยเหลือ เรื่องมันคงไปกันใหญ่แล้ว
แต่ถ้าไม่คุยกันให้จบ
ต่างฝ่ายก็ต่างไม่พอใจกันแบบนี้
ถ้าไม่รีบเคลียร์ให้จบ เห็นทีเรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่

ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ
อ้าวเวรแล้ว ต้องรีบแล้วนี่หว่า ละครตอนอวสานด้วย
ไม่รีบกลับอดดูแน่เลย ไปดีกว่า

“กูกลับก่อน...พวกมึงอย่าเพิ่งใจร้อนแล้วกัน..เดี๋ยวกูมาเคลียร์กับแม่งเอง”
กฤษดาตะโกนบอกกับคนในแผนกเสียงเหี้ยม
และรีบผลุนผลันวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว


“มึงไปบอกฝั่งนั้น...ตัวต่อตัวกูไม่กลัว...อย่าเสือกหมาหมู่ลอบกัดเป็นพอ แม่งเสือกมาท้าทายกู..จะเอาให้ไหว้ขอชีวติเลย .”

ไอ้ทัตนั่งชันเข่าอยู่ที่เก้าอี้หน้าแผนก
เรื่องสนามมันก็เรื่องใหญ่ เคยเล่นอยู่ก่อนแล้ว ก็ไม่อยากจะยุ่งด้วย
แต่ดูเหมือนว่า ไอ้พวกฝั่งนั้นมันมาหาเรื่องแผนกเขาก่อน
และก็มีเรื่องกันมานานแล้ว เขาก็เลยต้องหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาอ้าง
เพื่อจะได้คุยกับไอ้ตั้มของแผนกก่อสร้าง
แล้วจะได้คุยไปถึงเรื่องอื่นด้วยเลย เพราะมีหลายอย่างคาใจกันมาเยอะแล้ว
อยากเคลียร์ให้มันจบ ๆ

น่าแปลกเรียนสถาบันเดียวกัน แต่ไม่เคยเจอกันสักที
ดีเหมือนกัน ลองของกับมันหน่อย ให้มันรู้กันไป
ถ้ามันลูกผู้ชายพอ ก็มาเจอกันเลย
จะเอายังไงก็ว่ามา ไม่ชอบให้มันค้างคาแบบนี้

“นัดมาเมื่อไหร่...ที่ไหน...แล้วบอกเด็กแผนกเราด้วย...ไปให้ครบ ๆ คนหน่อย..จะได้คุยที่เดียวจบ”
ไอ้ทัตบอกกับคนที่คาบข่าวมาบอก
และก็ค่อยหยิบโทรศัพท์ที่กระเป๋าเสื้อออกมา เพราะรู้สึกว่ามีสายเรียกเข้า

“อืออ...เดี๋ยวก็กลับแหละ..กินอะไรอ่ะ...อ๋อ..ได้..เดี๋ยวซื้อเข้าไป”

ทัตพงษ์วางสายไปแล้ว
และมองที่โทรศัพท์ในมือยิ้ม ๆ ตั้มกลับแล้วเหรอ วันนี้เลิกเร็วนี่หว่า
เดี๋ยวเขาก็คงต้องรีบกลับแล้วมั้ง เดี๋ยวไม่ทันละครช่วงเย็น

“เฮ้ย....กูกลับก่อน...ไปถามมัน..เอาไงว่ามา...กูรออยู่”
ร่างสูงผละจากไปแล้วด้วยความรีบเร่ง
และคนที่นั่งอยู่ไม่ห่าง ก็มองตาม

ทัตพงษ์นี่ไม่เสียแรง ที่ถูกเลือกมา ทั้งแข็งแกร่ง และไม่เคยยอมใคร
นี่คงจะไปเตรียมตัวและวางแผนว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ต่อแน่ ๆ
ทัตพงษ์เข้มแข็งมาก
แต่จะอ่อนให้กับคนที่โทรมาให้เท่านั้น
ที่ทัตพงษ์จะพูดเพราะ ๆ และหัวเราะทุกครั้งที่ได้คุยกับคน ๆ นั้น
แม่สาวคนนี้นี่ทำยังไงนะ
ถึงได้กุมหัวใจของร่างสูง สุดเท่ห์นั้นได้อยู่หมัด
พวกที่มองตาม พากันคิดถึงเรื่องของ ไอ้ทัตไปต่าง ๆ นา ๆ
แต่ไม่มีใครเดาได้ถูกสักคนเดียว




................................

แนน+1 ให้กับทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วนะคะ






  เมื่อวานรั่วมากไปหน่อย อดดูเลย 

อดเห็น ลิเวอร์พูล 3-0 เวสต์ บรอม อย่างสวยงาม

แต่พอรู้ข่าวก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้

ดีใจกับแฟนหงส์ทุกคนเลยนะคะ 

[→Yakuza★]

ไม่ใช่นา~

คนอ่านน้อยลงนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกัน
ที่พี่แนนอัพบ่อยๆ สำหรับคนอ่านถือเป็นเรื่องที่ดีน่ะค๊าบ
ที่คนกดเข้ามาน้อยอาจจะเป็นเพราะว่าเข้ามาดูว่าพี่แนนมาต่อรึยังเวลาที่พี่นานไม่มา อะไรทำนองนี้มากกว่า
แต่เพราะพี่แนนอัพบ่อยเค้าก็เลยมาอ่านได้เลย ไม่ต้องเข้ามาดูหลายๆครั้ง อะไรอย่างงี้ป่าว

ยังติดตามอยู่ตลอดน่ะค๊าบ~ 



---------------

จะตีกันละอ่ะ!!!!!!!!! ?????

 

[mulli]

ทุกวันทุกวัน ดีแล้วล่ะเนอะ

[สมุนไพร]

อยู่กันมาตั้งนานดันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเขาเรียนไรกันซะงั้น - -*

ทุกวันดีกว่า~~ นานๆทีเดี๋ยวขาดใจ

[nanao]

ม่ายนะ 

อัพแบบนี้ทุกวันดีแล้วคร้าบ ผมเพิ่งเข้ามาอ่านใหม่ของคู่นี้
คู่อื่นยังไม่ได้ตามอ่านเลย  ชอบนิยายของคุณเท็นมาก 

เป็นกำลังใจให้คนอัพครับ 

[Siri_nan]

ลงทุกวันก็ดี วันเว้นวันก็ได้ ส่วนสามสี่วันลงทีอันนี้นานไปง่ะ คิดว่าก็มีคนอ่านแหละแต่อาจจะรี.ให้น้อยง่ะเข้าใจแบบนี้นะ
สู้ สู้ต่อไปจ้าคนโพส มาม่ะมา ทีซิ

[Kipper]

  มาลงบ่อย ๆ ก็ดีครับคุณแนน  อยากอ่านบ่อย ๆ อ่ะนะ    ชอบชอบ

   +1  เป็นกำลังใจที่มาโพสต์ให้อ่านบ่อย ๆ นะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ

[wan]

มาอัพทุกวันนะดีแล้ว แนน จ๋า เชื่อว่าเพื่อน ๆ นะเข้ามาอ่านแต่ไม่ได้  reply ก็ได้

อย่าคิดมากซิครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ

มารอดูว่า สองคนนั้น เวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อน ๆ ในแผนก จะวางท่ายังไง

เพราะอยู่ลับหลัง หวานเสียจน น้ำตาลในเลือดพุ้ง

กด +1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ 

[SataRu]

   ตั้ม vs ทัต ใครจะชนะเนี้ย

[kit]

กุ๊หว่าหลาว.......

ว้าย กิต.หมายความว่า คล้ายๆ เหมือนๆ ที่คิดไว้เลยน่ะค่ะ


ป.ล. ขอทุกวัน หลังอาหาร และก่อนนอนค่ะ 5555555


240 + 1 = 241

ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely

[Bg LoVe NT]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดด

น้องแนน

พี่มาแปะไว้ก่อนน๊าาา

เด๋วมาอ่าน

รักจ้ะ จุ๊ฟๆๆ

[R@!nY~==~N!GhT]

ภาคใหม่มาแล้ว

งั้นเป็นวันเว้นวันแล้วกันเนอะ

[torto]

เราเป็นคนหนึ่งที่ติดตามซีรีย์เรื่องนี้นะ  อ่านมาตลอดแต่ไม่ค่อยชอบเม้มเท่าไร(โทษทีนะ)    ไม่รู้คนอื่นเค้าเป็นงัยแต่เราชอบให้มาอัพทุกวันมากกว่า   

มาเร็วก็จริงแต่ว่าแต่ละตอนก็ไม่ยาวมากนะ  คนอ่านน่ะเราว่าเยอะนะเพราะเนื้อเรื่องและตัวละครแต่ละตัวมันมีรสชาดจะตาย  ลุ้นดีด้วย   เอาไว้เวลาเข้า

มาเราจะเม้มทุกครั้งแล้วกันนะ  เราว่าถ้าคนที่เข้ามาอ่านแล้วเม้มทุกคนมันอาจเยอะจนน่าเหลือเชื่อเลยก็ได้  ว่าทำไมมีคนอ่านเยอะจัง55555



เอาน่าอย่าคิดมากขยันมาอัพ  เราก็ดีใจ  แล้วก็ขยันมาอ่านเหมือนกันเพราะเปิดเข้ามาดูทุกวัน