หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ☽One Night 3402 ❥[บอกรักหนึ่งคืน] -จบแล้ว

[Phatsuwan]

อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้ง

[เรื่องสั้น] ☽One Night 3402 ❥[บอกรักหนึ่งคืน]

[/size][/color]

[Phatsuwan]

คืนส่งท้ายปี:  31 ธันวาคม

วันสำคัญเช่นนี้หลายๆคนก็คงจะใช้เวลาในช่วงพิเศษท้ายปีกับบุคคลผู้เป็นที่รัก ไม่เว้นแม้แต่เจ้าของเรือนผมสีน้ำตาลเข้มที่บัดนี้กำลังยืนเคียงข้างชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของเรือนผมสีดำสนิท ใบหน้าของเขาเปื้อนยิ้มคล้ายกำลังมีความสุขเมื่อหันไปข้างๆแล้วเจอ ‘เฟรม’ รุ่นพี่ต่างคณะที่เขาสนิทยืนมองดอกไม้ไฟในงานเคาท์ดาวน์กลางเมืองด้วยกัน

คำถามมากมายสะท้อนอยู่ในดวงตาคู่สวยของ ’โซน’ แต่เจ้าตัวกลับเลือกที่จะเก็บไว้ไม่ถามออกไปในตอนนี้  โซนเฝ้ามองดูดอกไม้ไฟลวดลายต่างๆสลับกับแอบมองคนข้างๆจนจบการแสดงในเวลาห้าทุ่มสามสิบ

และตอนนี้ก็ถึงเวลาที่เขาจะต้องจบเรื่องต่างๆและเริ่มใหม่เสียที..

“พี่เฟรม...”

“ว่า?”

ดวงตาคู่สวยหันมามองคนข้างกายพลางเลิกคิ้วมองเขาด้วยความสนใจ ทำเอาคนที่กำลังตกอยู่ในอาการประหม่ายิ่งอาการทวีคูณกว่าเดิม มือทั้งสองข้างของโซนเย็นเฉียบมีเหงื่อไหลซึมออกมาตรงฝ่ามือและง่ามนิ้วจนรู้สึกเปียกชื้น หัวใจเต้นแรงไม่เป็นส่ำเมื่อได้สบตากับคนที่อยู่ข้างๆ

ไม่ไหว...ถ้าขืนมองหน้าพี่เฟรมต่อต้องพูดไม่ออกแน่ๆ

“เงียบ”

เฟรมขมวดคิ้วพูดสั้นๆหลังจากที่เห็นโซนหลบสายตาเขากลับไปมองท้องฟ้าเบื้องหน้า เขาจึงละสายตาจากใบหน้าที่กำลังขึ้นสีแดงเรื่อกลับไปมองตรงหน้าเช่นเดิมโดยไม่พูดอะไรบ้าง

“พี่เฟรม...”

โซนปล่อยให้ความอึดอัดเกาะกุมหัวใจอยู่นานกว่าจะทำใจเรียกอีกฝ่ายได้อีกครั้งและครั้งนี้เฟรมก็หันมาเลิกคิ้วมองโซนด้วยความสนใจอีกเช่นเดิม

“ว่า?”

“...”

“ถ้าคราวนี้มึงไม่พูดอีกกูจะเลิกสนใจมึงแล้วนะ”

สีหน้าที่กำลังหงุดหงิดของคนข้างๆทำให้โซนรู้ได้ทันทีว่าเฟรมไม่ได้พูดเล่นแน่ๆ

แต่เดี๋ยวสิ...เรื่องที่เขากำลังจะพูดออกไปมันสำคัญมากนะ ขอเวลาเขาได้ทำใจกับมันหน่อยไม่ได้หรือไง

“ว่าไง?”

เฟรมถามย้ำเอียงคอลงมามองคนข้างๆที่ตอนนี้กำลังก้มหน้าก้มตาไม่กล้าสบตาเขาจนโซนต้องรีบหลับตาปี๋ไม่กล้าสบนัยน์ตาของคนตรงหน้าที่ก้มลงมา ส่วนปากก็พึมพำในสิ่งที่ใจคิดโดยไม่สนจะเห็นว่าสีหน้าของคนตรงหน้าเป็นเช่นไร

“โซนมีคำถาม”

“...ว่ามา”

คนตรงหน้าเงียบไปชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ โซนค่อยๆลืมตาขึ้นมาก็พบว่าใบหน้าที่เคยเอียงลงมาดูเขาตอนนี้ผละออกไปอยู่ในระดับปกติแล้ว คนตัวเล็กถอนหายใจโล่งอกออกมาเบาๆแต่ก็ยังไม่กล้าเงยหน้ามองเฟรมอยู่ดี

สายตาของคนข้างๆมีอิทธิพลต่อใจเขาเกินไป ลำพังแค่ไม่ได้มองดวงตาคู่นั้นก้อนเนื้อภายใต้อกซ้ายก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะจนพาลทำให้โซนรู้สึกเหนื่อยจะแย่อยู่แล้ว

ถ้าหากได้สบนัยน์ตาคู่นั้นตอนนี้หัวใจของเขาต้องเต้นแรงกว่าเดิมจนระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆแน่ๆ

“...จะพูดไม่พูด”

“พูดแล้วครับพูดแล้ว พี่เฟรมใจเย็นหน่อยดิ”

โซนบ่นอุบแล้วหันไปถอนหายใจใส่ท้องฟ้าผืนใหญ่เบื้องหน้าเพื่อผ่อนคลายความอึดอัดและเรียกกำลังใจให้ตัวเองก่อนจะถามสิ่งที่ค้างคาในใจกับคนที่อยู่ข้างๆ

“พี่เฟรมจำที่ผมเคยขอตอนวันเกิดผมได้ไหม?”

“...อ๋อ ของขวัญที่มึงอยากได้อ่ะเหรอ?”

โซนพยักหน้ารับเบาๆ

ในวันเกิดของเขาเมื่อสามเดือนก่อน โซนเคยบอกกับเฟรมว่าของขวัญวันเกิดขอเก็บไว้ค่อยเอาวันปีใหม่แทน วันนั้นเฟรมเองก็งงๆกับคำขอแปลกๆของรุ่นน้องคนนี้แต่ก็ไม่ได้ทักท้วงอะไรยอมทำตามเจ้าของวันเกิดอย่างว่าง่าย โดยที่ไม่รู้เลยว่าสิ่งที่โซนจะขอในวันนี้คืออะไร...

และไม่รู้ด้วยว่ามันจะทำให้เขารู้สึกสับสนแค่ไหน

“แต่กูไม่มีเงินติดตัวนะ ถ้ามึงอยากได้อะไรกูต้องไปกดเงินก่อน”

โซนอมยิ้มให้กับความซื่อของเฟรมอย่างอดไม่ได้

เขาก็แบบนี้แหละ บางครั้งก็ดูจะหัวไว แต่บางครั้งก็ไร้เดียงสาซะเหลือเกิน

แต่ไม่ว่าจะเป็นแบบไหน เฟรมก็ยังดูน่ารักในสายตารุ่นน้องคนนี้เสมอ

“ของที่ผมจะขอไม่ต้องใช้เงิน..” พูดแล้วหยุดหันไปมองคนข้างๆอย่างกล้าๆกลัวๆก่อนที่นิ้วชี้สั่นๆจะจิ้มลงไปบนอกซ้ายของคนข้างๆเบาๆ เรียกสายตาและสีหน้างุนงงของอีกฝ่ายให้หันมามองตัวเองอย่างช่วยไม่ได้ “แต่ใช้ใจต่างหาก”

“...”

ความเงียบไม่ใช่สัญญาณที่ดีนักของพี่เฟรมเพราะมันหมายถึงเจ้าตัวกำลังรู้สึกสับสนกับเหตุการณ์ที่เผชิญอยู่จนไม่รู้ว่าจะต้องรู้สึกอย่างไร  แต่สำหรับโซนตอนนี้ไม่ว่าอีกฝ่ายจะรู้สึกสับสนหรือรู้สึกอะไรก็ดูจะไม่สำคัญอีกต่อไปแล้วเพราะสิ่งที่จุกอยู่ในอกของเขาไม่สามารถทำให้โซนหยุดได้อีกต่อไป

เขาจำเป็นต้องพูด

พูดในสิ่งที่เก็บไว้มานาน...

“ก่อนที่ผมจะขอของขวัญ พี่เฟรมช่วยหลับตาลงหน่อยแล้วห้ามลืมตาจนกว่าผมจะบอกนะ”

“...”

“เร็วดิ”

เมื่ออีกคนไม่ยอมทำตามง่ายๆโซนจึงต้องย้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงดุๆจนเฟรมยอมทำตามที่รุ่นน้องสั่ง

ความอึดอัดที่เคยเกิดขึ้นกับโซนเพียงคนเดียวบัดนี้ถูกแผ่กระจายไปที่เฟรมด้วย ชายหนุ่มปล่อยให้อีกคนหลับตาอยู่หลายนาทีจนอีกฝ่ายเริ่มร้อนใจจะลืมตาขึ้นมาแต่โซนก็ร้องห้ามไว้ซะก่อน

“เดี๋ยวๆ!”

“ก็มึงไม่พูดสักที”

“คราวนี้พูดจริงๆแล้ว ขอทำสมาธิหน่อย”

“เออๆ”

คราวนี้โซนสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆรวบรวมกำลังใจจากท้องฟ้า สายลมเย็นๆ และพยายามสงบสติอารมณ์ที่กำลังถล่มอยู่ในใจก่อนจะเอ่ยปากพูดกับคนตรงหน้า

“ของขวัญที่ผมจะขอ ผมเองก็ไม่แน่ใจว่าพี่จะให้ผมได้หรือเปล่า...แต่ผมก็อยากลองขอดู”

“...”

“พี่เฟรมครับ..”

“?”

“คืนนี้...”

“??”

“ผมขอ บอกรักพี่หนึ่งคืน ได้ไหม?”

“...หะ?”

เสียงตกใจแบบนี้ต้องเป็นคำตอบที่ไม่ดีแน่ๆ

“...”

แต่ทว่า..

“ขอแค่เนี้ย?”

“แค่เนี้ย?”

อีกฝ่ายยังไม่ได้ลืมตาขึ้นมาเพราะโซนไม่ได้สั่ง เฟรมขมวดคิ้วเข้าหากันนิดๆสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกังวลเมื่อครู่ดูจะผ่อนคลายลงแล้ว มีเพียงโซนเท่านั้นที่ดูเหมือนจะอึดอัดขึ้นกว่าเดิมเมื่อเห็นสีหน้าของรุ่นพี่ตรงหน้า

ต้องเข้าใจผิดอีกแล้วแน่ๆ

“ถึงมึงกับกูจะเป็นผู้ชายทั้งคู่แต่ก็สนิทกันจนเหมือนพี่กับน้อง แค่บอกรักกูแค่นี้ทำไมต้องขอด้วยว่ะ”

เดาไว้แล้วไม่มีผิด เข้าใจผิดจริงๆด้วย

โซนยกมือขึ้นกดนิ้วโป้งกับนิ้วชี้คลึงขมับตัวเองเบาๆตั้งสติแล้วพูดกับคนร้ายเดียงสาอย่างเฟรมใหม่อีกครั้ง
และครั้งนี้คำพูดของโซนก็ชัดเจนกว่าเดิมจนอีกฝ่ายถึงบางอ้อในทันที

“ไม่ใช่แบบพี่น้อง..”

“...”

“แต่ในฐานะผู้ชายคนนึงที่จะบอกคนที่เขาแอบชอบต่างหาก ไม่ใช่สิ! แอบรักถึงจะถูก”

“...”

“ผมแอบรักพี่เฟรม...รักมานานแล้วด้วย”

ในใจของเฟรมเหมือนมีพายุลูกใหญ่กระหน่ำวนจนเขารู้สึกสับสน หลังจากที่ได้ยินประโยคคล้ายประโยคสารภาพรักจากโซนหูของเขาก็เหมือนจะดับไปเสียดื้อๆ สมองเออเร่อตื้อไปหมดจนคิดอะไรไม่ออกทำได้เพียงยืนตัวชาหลับตานิ่งๆ

นี้มันอะไรกัน ความรู้สึกสับสนหน่วงๆแบบนี้มันหมายความว่ายังไง?

“ที่ผมบอก ผมไม่ได้ต้องการให้พี่มาชอบหรือรักผมกลับนะครับเพราะผมรู้ดีว่ามันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว”

รอยยิ้มขืนๆปรากฏบนใบหน้าของโซน ดวงตาคู่สวยตอนนี้เอ่อล้นไปด้วยน้ำตาที่ลื่นขึ้นมาเกาะชิดขอบตาไว้เตรียมตัวไหลทุกครั้งที่เขากระพริบตา

“...”

“แต่ที่ผมบอกพี่เพราะอยากจะจบความรู้สึกหลบๆซ่อนๆแบบนี้ต่างหาก”

“...”

“พี่เฟรมไม่ต้องกลัวว่าหลังจากนี้ผมจะเปลี่ยนไปนะผมสัญญาว่าผมจะไม่เปลี่ยน แต่ผมขอแค่เวลา...”

“...”

“...อย่าตามหาผม”

เสียงนุ่มพูดขาดห้วงไปบ้างเพราะรู้สึกเหมือนก้อนสะอึกมาจุกอยู่ที่คอเมื่อต้องคิดว่าหลังจากวันนี้จะไม่ได้เจอใบหน้าของรุ่นพี่คนนี้อีกแล้ว  แค่คิดความเจ็บปวดที่เลี่ยงไม่ได้ก็เกาะกุมหัวใจทำให้ปวดหนึบจนน้ำตาที่ชิดขอบตาเมื่อครู่พลั้งพลูหยดลงมาอย่างห้ามไม่ได้

ไม่น่าเชื่อว่าคนเข้มแข็งอย่างโซนจะมาอ่อนไหวง่ายๆอย่างนี้

ยิ่งเรื่องนั้นเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับเฟรมด้วยแล้ว..

มันก็ไม่ง่ายเลยที่เขาจะเข้มแข็ง
“...”

“ถ้าพี่เฟรมไม่ตอบ ผมจะถือว่าสิ่งที่ผมขอไปพี่อนุญาตนะ”

เสียงของโซนดูเหมือนจะเป็นเสียงเดียวที่เฟรมได้ยิน แต่ถึงจะได้ยินคำทุกคำจากคนตัวเล็กชัดเจนเฟรมก็ไม่สามารถตอบอะไรได้อยู่ดี เขาได้แต่ยืนนิ่งเป็นหินอยู่อย่างนั้นกว่าสติจะกลับเข้าร่างอีกครั้งเสียงของคนรอบข้างที่กำลังนับถอยหลังเข้าปีใหม่ก็หยุดลงแล้ว

และแทนที่คำกล่าวทักทายปีใหม่อย่างเป็นทางการ

“สุขสันต์วันปีใหม่นะครับพี่เฟรม...โซนรักพี่เฟรมนะ”



ขอฝากเรื่องสั้นของเจจิด้วยนะคะถ้าหากมีคนสนใจเข้ามาอ่านเยอะก็อาจจะพัฒนาหยิบมาเป็นเรื่องยาว
ขอบคุณทุกคนที่แวะเข้ามาอ่านนะคะ

[ืniyataan]

รอ..อออออออ 

[Phatsuwan]

วันจบ..


เหมือนเดิม..

วันนี้ก็วนกลับมาปีใหม่อีกครั้งแล้ว

แต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือข้างกายของโซนวันนี้ไม่มีรุ่นพี่ที่ชื่อเฟรมคอยยืนมองดอกไม้ไฟอยู่ข้างๆ

“เฮ้อ”

ลมหายใจที่ถูกพ่นออกมาหนักๆโซนปล่อยมันออกมาพร้อมความรู้สึกหน่วงๆในใจแต่ก็เหมือนเดิมทุกครั้ง

คือความรู้สึกบ้าๆนี้มันไม่ได้ลดน้อยลงเลยนับตั้งแต่วันนั้น...

หลังจากวันนั้นโซนเลือกที่จะหลบหน้าเฟรมอย่างที่เขาบอกและเฟรมเองก็ไม่ได้ออกตามหาเขาตามที่เขาสั่ง ซึ่งไม่แน่ใจเหมือนกันว่านั่นนับว่าเป็นเรื่องที่ดีได้ไหม

โซนขังตัวเองอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมเล็กๆในหอพัก จมอยู่กับความผูกพันต่างๆที่เขาเลือกที่จะสร้างมันเองกับมือทั้งๆที่รู้ว่าสุดท้ายแล้วคนที่จะต้องเจ็บเจียนตายเพราะความทรงจำนั่นคือตัวเขาเองแต่เขาก็ยังเลือกที่จะสร้างมัน

ตลอดระยะเวลาที่เขาปล่อยให้ความทรงจำของเฟรมเข้ามามีอิทธิพลในชีวิตหนึ่งอาทิตย์เต็มๆเขาก็พบว่าการไม่มีอีกฝ่ายมันแย่มากแค่ไหน โซนจึงต้องยอมกลืนน้ำลายตัวเองแอบไปดูเฟรมที่ตึกคณะของอีกฝ่ายเพราะความคิดถึง พอก็เห็นว่าเฟรมเองยังยิ้มแย้มหน้าตาสดใสเหมือนเคยได้เขาก็สบายใจและกลับมาอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมของตัวเองเหมือนเดิม

จนตอนนี้เป็นระยะเวลาสิบเอ็ดเดือนแล้วหลังจากที่เขาเจอเฟรมครั้งล่าสุด

แปลกแต่จริงที่ความรู้สึกพวกนั้นมันไม่ได้ลดลงไปเลยทั้งๆที่เขาไม่ได้เจอรุ่นพี่คนนั้นอีกแล้ว

ตอนนี้เฟรมคงกำลังไปดูดอกไม้ไฟหรือฉลองส่งท้ายปีกับแฟนใหม่ของเขาที่ไหนสักที่บนโลกล่ะมั้ง

อ่าห่ะ...ใช่แล้วล่ะ

เฟรมมีแฟนใหม่แล้ว เขาประกาศตัวว่าคบกับรุ่นน้องบัญชีหลังจากที่โซนสารภาพรักกับเขาได้สองเดือน ข่าวของเฟรมดังกระฉ่อนไปทั่วมหาลัย อาจเป็นเพราะเฟรมค่อนข้างเป็นที่รู้จักในมหาลัยส่วนรุ่นน้องคนนั้นก็สวยเข้าขั้นมันคงไม่แปลกนักที่การคบกันของเขาทั้งสองจะมาเข้าหูของโซนโดยที่เขาไม่ต้องไปถามใครให้เสียเวลา

แต่ยังไงก็ช่างเถอะ...เขามีความสุขแค่นั้นก็พอแล้ว

“ไอโซนยืมกล้องหน่อยดิ”

‘กะทิ’ หนึ่งในเพื่อนสนิทที่ว่างไม่มีพันธะใดๆอาสามาอยู่เป็นเพื่อนคู่กายโซนว่าพลางสะกิดไหล่อีกคนที่มัวแต่เหม่อตั้งท่ายกกล้องขึ้นมาจะถ่ายดอกไม้ไฟค้างไว้เมื่อหลายนาทีก่อน แต่กะทิก็ไม่เห็นว่าโซนจะยิงชัตเตอร์สักทีจึงขอกล้องในมือเพื่อนมาถ่ายเอง

และโซนก็ยอมยื่นกล้องคู่ใจให้กะทิอย่างว่าง่ายเสียด้วย

“ตอนนี้มึงคิดถึงใครอยู่ว่ะ?”

ระหว่างที่ลั่นชัตเตอร์ไปเรื่อยๆริมฝีปากนุ่มก็เอ่ยถามคนเคียงข้างด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

โซนลากสายตาจากดอกไม้ไฟเบื้องหน้าก้มลงมามองข้อมือซ้ายของตัวเองที่กำลังยันราวสะพานไว้ สร้อยข้อมือรูปพระจันทร์เสี้ยวที่ใครบางคนเคยให้ไว้ก่อนวันปีใหม่ปีที่แล้วเขายังใส่มันอยู่ไม่ยอมถอดและใช่...เขาคือคนคนเดียวกันกับคนที่โซนกำลังคิดถึงอยู่ตอนนี้

“ใครสักคน”

กะทิพยักหน้ารับเบาๆ  ในวันพิเศษแบบนี้หลายๆคนคงมีโอกาสได้ใช้ช่วงเวลาที่มีความสุขกับคนที่รักแต่ก็มีอีกหลายคนที่เขาไม่ได้รับโอกาสนั้นและต้องทนผ่านคืนสำคัญอย่างคืนนี้ไปเพียงลำพัง คงมีเพียงความคิดถึงเท่านั้นที่ทำให้หัวใจที่กำลังโดดเดี่ยวรู้สึกอบอุ่นขึ้นมาได้บ้าง แต่ทว่า...บางครั้งมันก็ต้องยอมแลกมาด้วยซึ่งความเจ็บปวด

อย่างที่โซนกำลังเป็นอยู่

“แล้วมึงล่ะ?”

“ไม่มี” กะทิตอบกลับสั้นๆแล้วเลื่อนกล้องที่อยู่ในระดับสายตาลงมาถือไว้แนบอก “กูไม่ได้มีใครให้คิดถึงอ่ะกูจะคิดถึงใคร”

“เป็นมึงนี่ก็ดีเหมือนกันเนอะ”

“ดี? ยังไงว่ะ”

กะทิละสายตาจากเบื้องหน้าหันมาเลิกคิ้วมองคนข้างๆด้วยความสงสัย สำหรับเขาการไม่มีใครให้คิดถึงไม่ได้จัดว่าเป็นเรื่องที่ดีเท่าไหร่นักแต่มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นเป็นความรู้สึกที่เรียกได้ว่าชินมากกว่า

“ไม่ต้องรู้สึกอะไรกับใครไง..กูว่ามันสบายใจดี”

“..อ๋อ”

“...”

“จนถึงตอนนี้มึงก็ยังลืมพี่เขาไม่ได้เหรอ?”

โซนไม่ตอบเขานิ่งไปและเบือนสายตาไปมองผู้คนรอบข้างที่กำลังมีความสุขในค่ำคืนนี้วันนี้แทน แค่นั้นกะทิก็รู้แล้วว่าคำตอบของเพื่อนคนนี้คืออะไรเขาจึงเลือกที่จะไม่พูดอะไรต่อปล่อยให้ความความรู้สึกต่างๆในคืนสำคัญเช่นนี้ได้ทำหน้าที่ของมันต่อไป

ความรู้สึกโดดเดี่ยวทว่าก็อบอุ่นหัวใจทุกครั้งที่นึกถึงใบหน้าของใครคนนั้นและความรู้สึกหน่วงๆปวดหนึบที่เขากำลังเผชิญในยามที่คิดถึงใครอีกคน มันช่างเป็นความรู้สึกหอมหวานที่เขาชอบที่จะลิ้มลองมันซ้ำๆโดยไม่คิดเบื่อแม้ว่ามันจะต้องแลกมาด้วยรอยน้ำตาและความเจ็บปวดก็ตาม

แต่โซนก็ยินดีที่จะรับมัน

“สุขสันต์วันปีใหม่นะครับพี่เฟรม...โซนรักพี่เฟรมนะ”

หลังจากเคาท์ดาวน์เสร็จโซนก็ขอแยกตัวกลับหอพักก่อนส่วนกะทิไปต่อกับเพื่อนต่างคณะที่บังเอิญเจอกันในงาน

เมื่อพาร่างตัวเองกลับมาถึงห้องแล้วโซนก็จัดการอาบน้ำอาบท่าเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วขึ้นมานอนแผ่หลาบนเตียงด้วยความรู้สึกเหนื่อยล้า ท่ามกลางความเงียบภายในห้องมีเพียงเสียงความคิดของโซนเท่านั้นที่ยังคงดังสะท้อนอยู่ เขาหยิบโทรศัพท์มือถือเครื่องเล็กขึ้นมากดเล่นฆ่าเวลาระหว่างที่ยังไม่ง่วงอีกตามเคย

ไถ่มันไปเรื่อยๆจนมาสะดุดกับรูปภาพพร้อมข้อความบนอินสตาแกรมของใครบางคน...

ดอกไม้ไฟที่นี้สวยเหมือนปีที่แล้วเลยว่ะ หวังว่ามึงจะกำลังดูมันอยู่เหมือนกันนะ #สุขสันต์วันปีใหม่ #กูคิดถึง


ภาพดอกไม้ไฟพร้อมแคปชั่นบนอินสตาแกรมของแอคเค้าท์ที่แสนคุ้นตาทำให้หัวใจเคยเหี่ยวเฉาไปเป็นเวลาเกือบหนึ่งปีพองโตขึ้นมาแทบจะทันที รอยยิ้มบางๆฉายขึ้นบนใบหน้าขาวเนียนก่อนที่นิ้วโป้งจะกดไปที่รูปภาพสองครั้งเพื่อให้อีกฝ่ายรู้ว่าเห็นมัน

และไม่นานร่างทั้งร่างก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อมีเสียงบางอย่างปลุกให้เขาต้องลุกขึ้นมาเผชิญหน้ากับความจริง

ก๊อกๆๆๆ

ก๊อกๆๆๆ

ก๊อกๆๆๆ

แม้ตัวเองจะแปลกใจเล็กน้อยที่ดึกดื่นป่านนี้แล้วยังมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญมาเคาะประตูห้องแต่โซนก็ไม่อยากเป็นคนเสียมารยาทปล่อยให้ผู้มาเยือนต้องรอนาน เขารีบผุดลุกขึ้นจากเตียงเดินไปเปิดประตูให้คนมาใหม่ทันทีและเมื่อประตูเปิดออก นัยน์ตาคู่หวานก็ต้องเบิกโพล่งด้วยความตกใจ

ปะ...เป็นไปไม่ได้ เขาต้องกำลังฝันอยู่แน่ๆ

“แฮ่กๆๆๆ..”

“พะ...พี่เฟรม..”

“ขอโทษที่มาช้า..”

“...”

“สุขสันต์วันปีใหม่นะ...ไอตัวยุ่ง”

และแม้ว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้นมันจะเป็นความฝันจริงๆ วันนี้ก็คงจะเป็นฝันดีที่สุดในรอบปีที่ผ่านของเด็กหนุ่มคนนี้เลยทีเดียว
ทั้งคู่สบตากันนิ่งพร้อมรอยยิ้มบางๆที่ฉายขึ้นมาบนใบหน้าของทั้งสองคน ความรู้สึกต่างๆที่ผ่านมาคล้ายถูกอีกฝ่ายเยียวยาจน
เกือบหายดีเพียงได้เห็นใบหน้าที่คุ้นเคย โซนไม่รอช้าให้อีกฝ่ายต้องรอนานรีบเอื้อนเอ่ยประโยคที่เขาอยากจะบอกเฟรมทุกปี

พร้อมกับน้ำเสียงสั่นเครือคล้ายจะร้องไห้

“สุขสันต์วันปีใหม่ครับพี่เฟรม...”

สิ้นประโยคของโซนเขาทั้งสองก็ยิ้มกว้างให้แก่กันอีกครั้ง

ถึงแม้ที่ผ่านมามันจะเจ็บและทรมานมากแค่ไหนสำหรับโซน แต่อย่างน้อยมันก็คุ้มแล้ว...

หากผลตอบแทนที่เขาได้กลับมา...มันคือหัวใจอีกด้วยจากคนที่เขาต้องการ

จบแล้วนะฮะตอนแรกว่าจะต่อให้หมดสามตอนแต่คิดไปคิดมรวบรัดเลยดีกว่า
นิยายเรื่องนี้อาจจะเปิดเป็นเรื่องยาวในอนาคตนะฮะ
หากใครชอบอยากติดตามความคืบหน้า
ติดตามได้ที่เพจในเฟสบุ๊คชื่อว่า เจเจหมวยอินเตอร์ได้เลยนะคะ
ข่อมข่า  )

[ืniyataan]

รวบรัดไปหน่อย..

[nattybenozy]

เข้าใจว่าตอนจบสมหวัง แต่แฟนของเฟรมล่ะ น่าจะมีต่อนิดนึงให้เฟรมอธิบายความรู้สึก แล้วก็เรื่องแฟน ^^

[unicorncolour]

สนุกและน่ารักปนซึ้งดี 

แต่พออ่านจบ....มันก็ยังงงหน่อย ๆ  ว่าแฟนเฟรมล่ะ 

อะไรยังไง  รึเรางงเอง   

[HappyYaoi]

เรื่องน่ารักดีค่ะ แต่รวบตอนจบยัง งง ๆ นิดหน่อย

[yunnutjae]

เอ้า จบแล้วเหรอ 55555555555555555
คือแบบ 11 เดือนที่ผ่านมานี่พี่เฟรมไปค้นหาหัวใจตัวเองอยู่งี้ปะ