CHAPTER : 2
หนูนิ่มไม่สบาย
“หนูนิ่มคะ ตื่นได้แล้ว สายมากแล้วนะ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายหรอก” เชนเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำเรียกคนที่นอนห่มผ้าคลุมโปงอยู่บนเตียง หยิบเสื้อผ้าออกมาจากตู้เสื้อผ้าแต่งตัวจนเรียบร้อยแต่เด็กขี้เซาก็ยังไม่ตื่นสักที ทำเหมือนไม่ได้ยินที่เขาเรียก
ชายหนุ่มส่ายหัวน้อยๆและเดินมานั่งลงบนเตียง มือหนาดึงผ้าห่มออกจนมองเห็นร่างที่นอนตะแคงคุดคู้ ยังหลับตาพริ้มอยู่เลย จะแอบเนียนเพราะขี้เกียจไปโรงเรียนหรือเปล่าล่ะนั่น
“หนูตื่นได้แล้…” มือที่แตะลงบนแขนขาวสะดุ้งเพราะผิวเนื้อนั้นร้อนผิดปกติ เชนรีบจับคนตัวเล็กให้พลิกนอนหงายก่อนจะแนบมือไปกับใบหน้าและลำคอพบว่าน้องตัวร้อนจัด
“ไม่สบายเหรอคะ หนูนิ่ม ไหนตื่นก่อนเร็วคนเก่ง” เขาเรียกอีกครั้งพร้อมทั้งเขย่าแขนคนไม่สบายเบาๆ นุ่มนิ่มครางเบาในลำคอก่อนจะลืมตาขึ้นช้าๆ ใบหน้าหวานที่แดงก่ำบิดเบี้ยวเล็กน้อย
“พี่เชน” เสียงแหบๆเรียกก่อนจะทำหน้าเหยเกหลังจากกลืนน้ำลายลงคอและพบว่าทั้งแสบและระคาย นุ่มนิ่มยันตัวลุกขึ้นโดยมีอีกฝ่ายช่วยประคอง แผ่นหลังบางพิงกับหัวเตียงยกมือขึ้นกุมหัวตนเอง ผมยาวๆยุ่งเหยิงและเจ้าตัวไม่คิดจะจัดมันให้เข้าทรง
“หนูปวดหัว…”
“เสียงหนูแหบมากเลย ต้องเป็นเพราะตากฝนเมื่อวานแน่ๆ พี่บอกแล้วใช่ไหมว่าให้พกร่ม” เชนว่าแกมดุ เมื่อวานตอนไปรับนุ่มนิ่มที่โรงเรียนฝนดันตกหนัก เขาจอดรถรออยู่หน้าประตูโรงเรียนคิดว่าน้องคงจะติดร่มมากับเพื่อนคนใดคนหนึ่ง แต่เจ้าตัวกลับวิ่งฝ่าฝนออกมา กว่าจะมาถึงรถก็เปียกไปหมดทั้งตัว แฟนตัวน้อยของเขากระหม่อมบางจะตายโดนฝนนิดๆหน่อยๆก็ไข้กินแล้ว
“พี่ห้ามดุสิ หนูป่วยอยู่นะ” คนป่วยขมวดคิ้วใส่ เถียงด้วยเสียงแหบๆเหมือนเป็ด เชนถอนหายใจยื่นมือไปโคลงหัวกลมเบาๆ
“โอเคๆ พี่ไม่ดุแล้วค่ะ หนูไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนไป จะได้ออกมากินข้าวกินยา วันนี้พี่จะลางานอยู่ดูแลหนูเอง” ชายหนุ่มคลายเน็คไทออกเพราะดูท่าว่าวันนี้คงต้องลางานเสียแล้ว แฟนป่วยแบบนี้จะทิ้งให้อยู่คนเดียวได้ยังไง ยิ่งเด็กที่พอป่วยแล้วจะดื้อมากกว่าปกติแบบนุ่มนิ่มด้วยแล้ว คงต้องดูแลกันอย่างใกล้ชิดหน่อยล่ะ
*****
เชนต้มโจ๊กสำเร็จรูปเป็นอาหารเช้าง่ายๆสำหรับคนป่วย เพราะของสดในตู้เย็นหมดกะว่าจะซื้อเข้ามาตอนเย็นหลังเลิกงาน ตอนนี้เลยมีแค่นี้ให้กินไปก่อน เขาวางชามโจ๊กร้อนๆลงบนโต๊ะและผละออกไปเตรียมน้ำอุ่นหยดน้ำผึ้งลงไปเล็กน้อยก่อนจะเอามาวางไว้ข้างๆกัน
ไม่นานนักร่างบางก็เดินเข้ามาในครัว ห่อตัวด้วยผ้าห่มจนดูเหมือนข้าวปั้นกลมๆ บนใบหน้ายังมีหยดน้ำเกาะอยู่ประปราย คนป่วยเดินดุ๊กดิ๊กมานั่งลงบนเก้าอี้ ยอมนั่งนิ่งๆให้มือหนาเช็ดน้ำออกจากใบหน้าให้ ชะเง้อมองอาการบนโต๊ะแล้วเบ้ปากออกมา
“หนูอยากกินพิซซ่า”
“ได้ที่ไหนกันล่ะคะ หนูเจ็บคอไม่ใช่หรือไง กินโจ๊กนี่แหละ” เชนดันชามโจ๊กไปตรงหน้า แต่คนไม่อยากกินก็สะบัดหน้าหนี ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วลากเก้าอี้มานั่งข้างๆ ตักโจ๊กจ่อเข้าที่ปาก
“ไม่เอา” นุ่มนิ่มส่ายหน้าจนผมยาวๆปลิว แก้มแดงปลั่งพองออกอย่างคนกำลังขัดใจ ชายหนุ่มทำหน้าดุยื่นคำขาดใส่เด็กดื้อ
“ถ้าหนูดื้อพี่จะทิ้งไว้คนเดียวแล้วนะ พี่จะไปทำงานแล้ว” ไม่พูดเปล่ายังวางช้อนลงและทำท่าจะลุกขึ้น คนตัวเล็กหน้าเหวอรีบดึงชายเสื้ออีกฝ่ายไว้
“ก็ได้ๆ แต่กินแค่นิดเดียวนะ” ใบหน้าหวานมุ่ยลง ยอมจะกินโจ๊กเละๆที่ไม่ชอบเอาเสียเลย เชนยอมนั่งลงเหมือนเดิม แอบขำคนที่เคี้ยวเหมือนไม่เต็มใจอยากจะกินเท่าไหร่ ป้อนไปได้แค่สามสี่คำก็ดันมือเขาออกบอกว่าอิ่มแล้ว
“หนูกินไม่ไหวแล้ว เจ็บคอมากๆเลย” นุ่มนิ่มทำหน้าเบ้ ส่ายตัวไปมาอยู่ในผ้าห่ม ในเมื่อคนป่วยอิ่มแล้วเชนก็ไม่บังคับให้กินต่อ เลื่อนถ้วยเล็กๆที่ใส่ยาแก้ไข้กับยาแก้ไอไว้มาตรงหน้าคนที่พอเห็นยาก็ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ถ้าอิ่มแล้วงั้นก็กินยาครับ”
“ฮื่อ ไม่เอา มันขม”
“ไม่ขมหรอก หนูอมน้ำไว้ก่อนสิ” มามุกนี้รู้หรอกว่าจะตีเนียนไม่ยอมกินยา นุ่มนิ่มหงุดหงิดน่าดูที่วันนี้เขาไม่ยอมตามใจสักอย่าง มือน้อยๆโผล่ออกมาจากผ้าห่มกระดกน้ำเข้าปากและกรอกยาตามรวดเดียว พอกลืนลงคอไปได้ก็ทำหน้าเบ้เพราะรสชาติขมๆยังติดอยู่ที่คอ
เชนลูบผมนิ่มเบาๆเป็นการชมเชย ก่อนจะลุกนำเอาชามไปล้าง พอหันกลับมาก็เห็นน้องยกขาขึ้นมาไว้บนเก้าอี้กอดเข่าตัวเองคู้ตัวจนแทบจะกลายเป็นก้อนเดียวกันกับผ้าห่ม
“หนาวเหรอคะ” ใบหน้าหวานพยักขึ้นลงแทนคำตอบ ชายหนุ่มเลยช้อนก้อนกลมๆขึ้นอุ้มและพากลับมาในห้องนอน คิดว่าจะให้พักผ่อนอีกสักแป้บหนึ่ง รอให้ยาออกฤทธิไข้ก็คงจะลดลง
นุ่มนิ่มดึงผ้าห่มขึ้นคลุมจนแทบจะมิด โผล่มาแค่จมูกกับดวงตาที่หวานฉ่ำกว่าปกติเพราะพิษไข้ เชนนั่งอยู่ข้างๆคอยลูบหัวคนป่วยอยู่ไม่ไปไหน
“นอนพักนะคะ ตื่นมาคงจะดีขึ้นแล้วล่ะ” ชายหนุ่มบอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน นุ่มนิ่มอือรับในลำคอพร้อมทั้งขยับตัวเข้ามาใกล้จนซุกใบหน้าลงกับอกกว้างได้ ถูไถใบหน้าไปมาอย่างออดอ้อน เด็กน้อยเวลาป่วยนอกจากจะดื้อกว่าปกติแล้วยังขี้อ้อนขึ้นมากกว่าเดิมหลายเท่าด้วย
“พี่เชนกอดหนูหน่อย หนาว” เสียงอู้อี้ดังอยู่กับอก วงแขนแกร่งโอบกอดคนขี้อ้อนไว้แนบแน่นอย่างไม่กลัวว่าจะติดไข้ เชนคิดแค่ว่าถ้าพิษไข้ของน้องแบ่งมาให้เขาได้ก็คงดี มือหนาคอยลูบผมนิ่มอยู่แบบนั้นจนได้ยินเสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ ก้มลงมองก็เห็นว่าอีกฝ่ายหลับสนิทไปแล้ว เขาเลยล้มตัวลงนอนข้างๆ ให้หัวกลมๆหนุนแขนไว้ เลื่อนใบหน้าเข้าจูบลงบนหน้าผากที่อุ่นจัด
“หายไวๆนะคนเก่ง พี่ไม่ชอบให้หนูป่วยเลย” เชนรั้งคนตัวเล็กเข้ามากอดไว้หลวมๆ เวลาไม่สบายนุ่มนิ่มจะตัวแดงหน้าแดงไปหมด ครั้งก่อนเป็นไข้หวัด ทั้งไอทั้งคัดจมูกจนนอนซมไปหลายวัน งอแงร้องไห้เช้าเย็นอย่างน่าสงสาร ริมฝีปากหยักยิ้มบางเกลี่ยนิ้วกับแก้มแดงระเรื่อเบาๆก่อนจะกดจูบลงบนนั้น เกยคางลงกับหัวกลมและหลับไปด้วยกันทั้งแบบนั้น
*****
เชนตื่นขึ้นมาอีกทีตอนช่วงบ่าย แต่คนข้างกายยังนอนหลับสนิทอยู่เลย จับดูตัวก็ไม่ร้อนเท่าไหร่แล้วแถมหน้าผากยังชื้นเหงื่อนิดๆเลยดึงผ้าห่มออกให้ พอดีกับที่โทรศัพท์มือถือของเขาสั่นเลยเลือกที่จะเดินออกมาคุยข้างนอกเพราะกลัวว่าจะทำเสียงดังรบกวนคนป่วย
“อ่า งานเลี้ยงวันเกิดวันนี้เหรอ ขอโทษทีนะมิ้นท์ แต่พอดีว่าแฟนผมไม่สบาย คงไม่สะดวกไปแล้วล่ะ” ปลายสายเป็นเพื่อนที่ทำงาน วันนี้เป็นวันเกิดของมิ้นท์เธอเลยชวนคนทั้งแผนกไปร่วมงานเลี้ยง ซึ่งเขายังไม่ได้ตอบตกลงไปเพราะไม่อยากทิ้งนุ่มนิ่มให้อยู่ห้องคนเดียว ตอนนี้พอเจ้าของวันเกิดโทรมาย้ำอีกครั้งเลยมีเหตุผลหนักแน่นพอจะปฏิเสธไปว่าน้องไม่สบายเลยปลีกตัวไปร่วมงานไม่ได้
“ครับ ยังไงก็แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะ” เขาอวยพรวันเกิดให้เพื่อนก่อนจะกดวางสาย หมุนตัวจะเดินกลับเข้าไปในห้องแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นว่าคนป่วยยืนอยู่ข้างหลังก่อนแล้ว เขายิ้มพร้อมทั้งเดินเข้าไปหาแฟนตัวน้อย
“ตื่นแล้วเหรอคะ หิวข้าวไหม”
“ไม่หิว เมื่อกี้พี่เชนคุยกับใคร” นุ่มนิ่มเบี่ยงตัวหนีวงแขนที่จะรวบตัวเข้าไปกอด ถามด้วยน้ำเสียงเอาเรื่องบ่งบอกถึงความไม่พอใจ
“คุยกับเพื่อนค่ะ ทำไมหนูทำหน้าแบบนั้นล่ะ” นิ้วยาวสะกิดแก้มคนหน้าบูด แต่นุ่มนิ่มปัดมือออกอย่างแรง
“หนูได้ยินเสียงผู้หญิงด้วย!”
“พี่แค่คุยกับเพื่อนเองนะ หนูงอแงอะไร” เชนถอนหายใจเพราะเด็กน้อยของเขาเริ่มงอแงไม่มีเหตุผลแล้ว แต่ยิ่งพูดนุ่มนิ่มยิ่งหน้าบึ้งหนัก แถมยังเบะปากเหมือนจะร้องไห้
“ทำไมต้องดุด้วยล่ะ” คนป่วยอารมณ์อ่อนไหวสะอื้นเบาๆ น้ำตาเริ่มหยดแหมะๆลงข้างแก้ม คนตัวสูงที่ไม่ได้ตั้งใจจะดุแค่เผลอทำเสียงห้วนไปหน่อยรีบเข้ามากอดมาโอ๋ยกใหญ่
“พี่ไม่ได้ดุสักหน่อย หนูนั่นแหละงอแง หิวใช่ไหม ไม่ร้องสิคะคนเก่ง” เชนลูบผมยาวสลวยเบาๆเพื่อปลอบโยน แต่ที่ว่ากันว่ายิ่งปลอบเด็กจะยิ่งงอแงท่าจะจริง เพราะจากแค่สะอื้นตอนนี้นุ่มนิ่มร้องไห้เสียแล้ว
“หนูไม่หิว ฮึก…พี่ตื่นแล้วทำไมไม่บอกหนู แล้วยังแอบมาคุยโทรศัพท์กับผู้หญิงอีก ไม่รักหนูแล้วใช่ไหม”
“ไม่ใช่แบบนั้น หนูนิ่ม ชู่ว อย่าร้องไห้” ชายหนุ่มพยายามเข้าใจว่าเพราะน้องกำลังไม่สบายอยู่เลยงอแงมากกว่าปกติ แต่เล่นร้องไห้ไม่หยุดแบบนี้เขาก็ปวดหัวเหมือนกันนะ
“หยุดร้องไห้ก่อนแล้วพี่จะยอมตามใจทุกอย่างเลยโอเคไหม”
*****
และเพราะดันหลุดปากพูดแบบนั้นออกไปเชนเลยต้องมานั่งเฝ้าคนป่วยที่กำลังละเลียดของหวานนานาชนิดแทนข้าวเย็น เพราะคำว่าจะยอมตามใจทุกอย่างที่พลั้งปากพูดออกไปนั่นแหละทำให้ไม่มีข้ออ้างเมื่อนุ่มนิ่มร้องอยากจะกินพิซซ่าตบท้ายด้วยเค้กกับคุกกี้ พอของหวานเข้าปากแล้วก็หายงอแงเป็นปลิดทิ้ง กินเอาๆจนเขากลัวว่าจะแสบคอและไอหนักกว่าเดิม
“พอแล้วไหมคะ หนูกินเยอะแล้วนะ เดี๋ยวก็เจ็บคอหรอก” เชนดึงจานเค้กออกห่างคนที่กำลังจะจ้วงช้อนตักลงไปอีก นุ่มนิ่มส่งช้อนที่เปื้อนครีมเข้าปากทำหน้างอใส่
“หนูยังไม่อิ่ม”
“เก็บไว้กินพรุ่งนี้ด้วยก็ได้ หนูไปอาบน้ำได้แล้ว ไม่สบายอย่าอาบน้ำดึก” คนป่วยพยักหน้าหงึกหงักแกล้งยกมือขึ้นปิดหูเหมือนรำคาญเสียงบ่นเลยโดนกำปั้นเคาะหัวไปเบาๆ นุ่มนิ่มหัวเราะคิกพร้อมอ้าแขนออก
“พี่เชนอาบน้ำให้หนูหน่อย ~”
*****
เชนนั่งอยู่บนขอบอ่างเปิดน้ำอุ่นใส่จนเกือบเต็มก่อนจะเรียกคนที่ยืนห่อตัวอยู่ในผ้าเช็ดตัวให้มาลงน้ำสักที นุ่มนิ่มอิดออดยืนบิดตัวไปมา
“มันหนาวอ่ะ” คนป่วยทำปากยู่ แต่ก็เดินมาหยุดอยู่หน้าอ่าง ชายหนุ่มไม่ฟังเสียงบ่นงุ้งงิ้ง ดึงผ้าเช็ดตัวออกจนแฟนตัวน้อยเปลือยล่อนจ้อนแล้วดึงแขนเล็กเป็นเชิงเร่งให้รีบๆลงมาได้แล้ว นุ่มนิ่มก้าวขาเข้ามาในอ่างได้ก็ถอยกรูดไปติดกับขอบอ่างยกแขนขึ้นกอดตนเองทำตัวสั่น
“หนูหนาววว ~”
“ก็รีบๆอาบจะได้รีบขึ้น เร็วๆเข้า พี่เปียกไปด้วยแล้วเนี่ยเห็นไหม” เชนก้มลงมองตนเองที่ร่างกายส่วนบนเปลือยเปล่ากับกางเกงเปียกซ่กไปหมด นุ่มนิ่มมองตาปริบๆก่อนจะย้ายมานั่งฝั่งเดียวกัน กอดเอวคนที่นั่งแยกขาคร่อมไว้
“อาบด้วยกันเลยก็ได้น้า นะนะ”
“อาบน้ำด้วยกันทีไรเคยได้อาบเฉยๆไหมล่ะ”
“ไม่เคยอ่ะ”
“ใช่สิ เพราะงั้นถ้าหนูยังไม่ถอยออกไปแล้วรีบอาบน้ำให้เสร็จพี่จะปล้ำหนูแล้วนะคะ”
"อือฮึ”
เชนทำตาดุใส่เด็กดื้อที่นอกจากจะไม่ยอมอาบน้ำแล้วมือยังอยู่ไม่สุขตะปบลงบนเป้ากางเกงของเขาอีกต่างหาก มือซนขยำไปมาอยู่บริเวณนั้นจนชักจะเริ่มรู้สึกร้อนๆขึ้นมา
“หนูไม่สบายอยู่ไม่ใช่หรือไง” ถามคนที่ชักทำการใหญ่ปลดกระดุมกางเกงเขาและพยายามถอดออก นุ่มนิ่มไม่ตอบเพราะกำลังตั้งใจปลดกางเกงของอีกฝ่าย จนเมื่อสามารถถอดกางเกงที่เปียกน้ำจนหนักอึ้งโยนไปไว้ข้างนอกอ่างได้จึงเงยหน้าขึ้นตอบ
“ปกติเวลาหนูไม่สบายพี่ก็เอาหนูอยู่แล้วนี่” ตอบตาใสแต่แฝงไว้ด้วยความยั่วยวนชัดๆ เชนกระตุกยิ้ม มือหนารั้งต้นคอคนป่วยเข้ามาใกล้หว่างขา
“งั้นหนูก็จัดการซะสิ”
จบคำนั้นปากเล็กก็แตะลงบนชั้นในสีเข้ม จูบเบาๆไปทั่วก่อนจะใช้มือช่วยถอดปราการสุดท้ายแสนเกะกะนั้นออกจนท่อนเนื้อใหญ่ดีดผึงออกมาตรงหน้า มือเล็กรูดรั้งสองสามครั้งก่อนจะอมส่วนหัวเข้าไปในปาก ใช้ลิ้นโลมเลียจนชุ่มเรียกเสียงครางทุ้มต่ำจากอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี โพรงปากของนุ่มนิ่มร้อนกว่าปกติ ในตอนที่ค่อยๆอ้าปากอมเข้าไปจนสุดความยาวเชนยิ่งเสียวจนต้องกระแทกสะโพกสวนกลับไป
“อื้อ” นุ่มนิ่มร้องประท้วงใช้มือดันหน้าขาแข็งแรงไว้เพราะอีกฝ่ายกระแทกเข้ามาจนท่อนเนื้อลึกเข้ามาถึงลำคอจนเกือบสำลัก ริมฝีปากบางถอนออกมาเล็กน้อยไอค่อกแค่กหน้าดำหน้าแดงในขณะที่เชนหัวเราะชอบใจ
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลยนะ คนบ้า” คนตัวเล็กมองค้อน ยกมือขึ้นเช็ดปากเล็กน้อยและเกี่ยวผมไปทัดหูก่อนจะก้มลงกลืนกินส่วนแข็งขืนนั้นอีกครั้ง ลิ้นเล็กตวัดเลียไปทั่วความยาวไม่เว้นแม้แต่รูส่วนหัวที่เริ่มมีน้ำปริ่ม รัวปลายลิ้นลงหนักๆอย่างเอาคืน
“หนู อา…เบาๆค่ะ” เชนสูดปากอย่างเสียวซ่านเมื่อฟันคมครูดไปตามท่อนเนื้อ มือหนาจับหัวกลมไว้เพื่อควบคุมจังหวะ แทบขาดใจตายตอนที่นุ่มนิ่มห่อปากให้แคบลงและขยับริมฝีปากเข้าออกเร็วๆ สะโพกหนากระตุกเกร็งก่อนจะปลดปล่อยออกมาเต็มโพรงปากเล็ก นุ่มนิ่มถอนริมฝีปากออกในทันทีทำให้ของเหลวสีขุ่นบางส่วนกระเด็นใส่ใบหน้า
เชนยิ้มอย่างเอ็นดูเอื้อมมือมาเช็ดหน้าให้ ก่อนจะย้ายลงมานั่งในอ่างด้วยกัน ดึงคนตัวเล็กให้เข้ามาแนบชิด ประกบจูบลงบนริมฝีปากนุ่มที่เผยอรับจูบอย่างเต็มใจ นุ่มนิ่มครางอืออาเมื่อลิ้นร้อนหยอกล้อไปทั่วโพรงปาก พร้อมๆกับมือหนาที่เลื่อนลงต่ำบีบเค้นก้นนิ่ม
“เอากันในน้ำก็ดีแบบนี้แหละว่าไหม ลื่นดี” ชายหนุ่มถอนจูบออกก่อนจะกระซิบข้างหู นิ้วยาวชอนไชเข้าช่องทางด้านหลังอย่าง่ายดายเพราะมีน้ำเป็นตัวช่วย นุ่มนิ่มยกสะโพกขึ้นเล็กน้อย ตวัดขาเกี่ยวเอวของอีกฝ่ายไว้
“หนูเริ่มจะหนาวแล้ว” นุ่มนิ่มบอกแล้วกอดคออีกฝ่ายไว้แน่น เชนจูบเบาๆลงบนริมฝีปากบวมเจ่อก่อนจะแกล้งพูดให้คนป่วยหน้าแดง
“เดี๋ยวพอพี่ใส่เข้าไปหนูก็ร้อนเองแหละ”
“บ้า อะ…อื้อ…อย่าใส่เข้ามารวดเดียวแบบนั้นสิ” ใบหน้าหวานสะบัดไปมาจิกเล็บลงบนไหล่กว้างเต็มแรงเพราะความใหญ่โตถูกกดกระแทกเข้ามาทีเดียวจนสุด ถึงจะไม่ฝืดมากแต่ก็ทำให้จุกไม่น้อย
“ตกใจเหรอคะ บีบพี่แน่นเลย”
“อย่า…อย่าพูดนะ”
เชนมอบจูบดูดดื่มให้คนตัวเล็กอีกครั้งพร้อมทั้งเริ่มขยับ มือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางเรื่อยลงไปถึงเอวคอดบีบเค้นอย่างมันส์มือ ช่องทางร้อนผ่าวดูดกลืนท่อนเนื้อของเขาแน่นอย่างรู้สึกดี ในตัวของนุ่มนิ่มร้อนจัดจนแทบจะหลั่งออกมาเสียตอนนั้น
“พี่จ๋า อ๊ะ…มันเหมือนจะใหญ่ขึ้นเลย” ใบหน้าหวานบิดเบี้ยวกับความอึดอัดที่กระแทกกระทั้นเข้ามา ร่างบางๆบิดไปมาจนแทบจะเกยขึ้นมาอยู่บนตักของอีกฝ่าย
“เพราะของหนูแน่นเกินไปต่างหาก อืม…รูเล็กๆของหนูรัดพี่แน่นเชียว” เชนดึงรั้งแฟนตัวน้อยให้ขึ้นมานั่งบนตักทำให้ส่วนเชื่อมต่อแนบนิดกันยิ่งกว่าเดิม เขาขยับร่างกายไม่ยั้งจนร่างของนุ่มนิ่มสั่นคลอนหวีดร้องลั่น
“หนูเสียว อ๊ะ…เสียวมากเลย” ใบหน้าหวานซบลงบนไหล่กว้าง ร้องครางเสียหวานอยู่ข้างหู เส้นผมยาวสีดำคลอเคลียระบ่ากว้าง นุ่มนิ่มขย่มตัวขึ้นลงรับกับแรงกระแทกที่สวนขึ้นมา น้ำในอ่างกระฉอกออกมาจนเลอะพื้นไปหมดตามแรงขยับไหว
“นิ่มคะ…หนูสุดยอดเลย” มือหนาจับเอวบางไว้แน่นส่งแรงกระแทกเข้าหากันอย่างไม่มีใครยอมใครจนจุดสิ้นสุดของอารมณ์กำลังจะมาถึงในไม่ช้า แรงบีบรัดถี่ๆภายในผนังเนื้อนุ่มเกินกว่าจะอดกลั้นไม่ให้เสร็จเร็วจนเกินไป เอวสอบขยับอีกแค่ไม่กี่ครั้งก็ปลดปล่อยเข้าใส่เต็มช่องทางร้อน ก่อนจะจูบเบาๆลงบนหน้าผากชื้นของคนตัวเล็กเมื่อรับรู้ถึงของเหลวอุ่นๆเลอะหน้าท้อง
“ไข้ขึ้นแล้วไหมเนี่ย ขนาดน้ำของหนูยังร้อนเลย” ริมฝีปากอุ่นจูบไปตามซอกคอขาว ผิวเนื้อของนุ่มนิ่มอุ่นจัดจนร้อน คงจะเพราะแช่น้ำนานเลยเริ่มจะเป็นไข้เสียแล้ว ดวงตาฉ่ำเยิ้มนั่นช้อนขึ้นมองเขา
“หนูอยากทำบนเตียง” เสียงแหบๆเอ่ยบอก เชนไม่รอช้าช้อนร่างบางๆขึ้นอุ้มและเดินออกมาจากห้องน้ำ วางคนที่เปียกไปทั้งตัวลงบนเตียง ร่างขาวแดงเถือกไปหมดยิ่งดูยั่วยวนจนอดไม่ได้ที่จะฝากรอยไปทั่วบริเวณ ปากหยักจูบตั้งแต่ไหปลาร้าลงมาจนถึงแผ่นอกบาง ลมหายใจร้อนๆเป่ารดยอดอกสีอ่อนที่แข็งตึง
“หัวนมหนูแข็งแล้วนี่นา” ริมฝีปากแกล้งเฉียดไปมาให้คนใต้ร่างได้เสียวเล่นๆ
“อื้อ รีบๆดูดมันสักที” แผ่นอกบางแอ่นขึ้นจ้องมองใบหน้าคมด้วยดวงตาหวานฉ่ำอย่างออดอ้อน แขนเรียวยกขึ้นคล้องคอคนด้านบนเมื่อยอดอกถูกดูดกลืนด้วยโพรงปากชื้นสมใจ ลิ้นสากโลมเลียจนเปียกชุ่มขบกัดพอให้เสียวซ่านทั้งซ้ายขวา มือหนาเลื่อนลงต่ำสัมผัสช่องทางที่ยังคงเปียกชุ่ม เพียงแค่แตะนิ้วลงบนปากทางกล้ามเนื้อยืดหยุ่นบริเวณนั้นก็กลืนกินเข้าไปอย่างง่ายดาย
สองนิ้วชักเข้าชักออกจนน้ำใสๆเคลือบติดนิ้วออกมาตอนที่ดึงออก กดขาเรียวลงกับเตียงและแยกออกกว้าง ส่วนหัวมนสะกิดหยอกล้อภายนอกอยู่แป้บหนึ่งก่อนจะค่อยๆกดเข้าไป ความร้อนที่สัมผัสได้จากภายในทำเอาชายหนุ่มต้องครางเสียงแหบห้าว ทั้งร้อนและบีบรัดจนแทบละลาย
“ข้างในตัวหนูทั้งร้อนแล้วก็ลื่นด้วย พี่อยากเอาหนูนานๆเลย”
“พี่เชน อ๊ะ…เข้ามาลึกจัง มัน อื้อ…โดนตรงนั้น”
“ตรงนี้เหรอคะ” ไม่พูดเปล่าเชนยังแกล้งกระแทกแรงๆจงใจให้ท่อนเนื้อเบียดบี้กับตรงนั้นที่อีกฝ่ายว่า นุ่มนิ่มครางลั่นบิดตัวไปมาขมิบช่องทางรัดความใหญ่โตแน่นยิ่งขึ้นไปอีก ความเสียวทำให้ส่วนน่ารักเริ่มมีน้ำไหลปริ่ม
“อย่าเสร็จเร็วนักสิ”
“ก็หนูเสียว ฮื่อ แรงๆหน่อย พี่เชนเอาหนูแรงๆ” ร่างบางเบียดเข้าหาร่างที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อแน่นๆ ขาเรียวยกขึ้นมาเกี่ยวรอบเอวอีกฝ่าย รับความหนักหน่วงที่ใส่เข้ามาไม่ยั้ง
“หนูป่วยหนักกว่าเดิมแน่” ถึงจะพูดแบบนั้นแต่แรงกระแทกก็ไม่ได้เบาลง ส่วนแข็งขืนถูกโอบรัดด้วยความร้อนรุ่มที่มากกว่าทุกครั้ง เร่งเร้าให้ความต้องการมาถึงขีดสุดได้อย่างรวดเร็ว
“อื้อ…พี่เชนจ๋า” นุ่มนิ่มตัวกระตุกเกร็งปลดปล่อยของเหลวทะลักทลายออกมาเต็มไปหมด เชนก้มลงจูบคนใต้ร่างกระตุ้นลิ้นเล็กให้จูบตอบด้วยการดูดดึงเบาๆ น้ำกามอุ่นร้อนฉีดพ่นเข้าใส่ช่องทางร้อนผ่าวมากมายจนบางส่วนไหลย้อนออกมา ปลดปล่อยความสุขทั้งหมดไว้ในความอ่อนนุ่มนั้นก่อนจะค่อยๆถอนกายออกมาช้าๆ
ถึงเสียงครางแผ่วๆในลำคอของนุ่มนิ่มตอนที่เขาดึงท่อนเนื้อออกมาจะเร้าใจจนอยากจะต่ออีกรอบก็เถอะ แต่เสียงหอบหายใจเหนื่อยอ่อนกับหน้าแดงๆของอีกฝ่ายก็น่าสงสารจนรังแกไม่ลง
นุ่มนิ่มซุกหน้าลงกับอกกว้างเมื่อคนตัวโตล้มตัวลงนอนข้างๆพร้อมทั้งกอดไว้แน่นอย่างอ้อนๆ
“หนูปวดหัว” คนป่วยบอกเสียงเบาตั้งท่าจะงอแงเพราะอาการปวดหัวที่แล่นเข้าเล่นงานเฉียบพลัน
“เดี๋ยวก็หายค่ะ” เชนจูบลงบนหน้าผากมน ดึงผ้าห่มขึ้นมาห่มให้ก่อนจะบอกในประโยคที่ทำเอาคนป่วยหน้าร้อนฉ่าเหมือนจะป่วยหนักขึ้นมากว่าเดิม
“พี่ฉีดยาให้หนูตั้งสองเข็มแล้ว”
“หนูจะตายก่อนน่ะสิ” น้องบ่น พลิกตัวซุกหน้าลงกับหมอนทั้งที่ตัวยังเปลือยเปล่า เชนกลัวว่าถ้าปล่อยไว้แบบนี้จะยิ่งไม่สบายเลยคว้าผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวลวกๆก่อนจะลุกมาที่ตู้เสื้อผ้า
“ใส่เสื้อผ้าก่อนแล้วค่อยนอน หนูจะใส่ชุดไหนคะ” เขาเลือกดูชุดนอนที่แขวนเรียงรายอยู่ในตู้ ไม่รู้จะเลือกชุดไหนให้ใส่ดีเพราะหนูนิ่มใส่อะไรก็น่ารักไปหมด
“พี่เชนเลือกมาเลย ตาหนูจะปิดแล้ว” เสียงตอบกลับมาเบาหวิวไม่นานก็เงียบไป เชนเดาว่าน้องคงจะเหนื่อยจนหลับไปแล้ว เขาเลยเลือกชุดนอนกระโปรงสีชมพูผ้าบางเบาออกมาจากตู้พร้อมกับถุงเท้าสีขาว ไม่ลืมที่จะหยิบกางเกงชั้นในลูกไม้สีเข้ากันกับชุดมาด้วย
เชนพลิกตัวคนหลับให้นอนหงาย เช็ดคราบเปื้อนบนร่างขาวๆออกด้วยกระดาษทิชชู่และเริ่มแต่งตัวให้ เขารวบผมยาวๆของนุ่มนิ่มที่สยายเต็มหมอนให้มากองไว้ข้างเดียวเพราะจะได้ไม่นอนทับ ตามด้วยแพนตี้ลูกไม้สีชมพูและชุดนอนสายเดี่ยวอย่างที่นุ่มนิ่มชอบ เชนดึงชายกระโปรงลงมาคลุมต้นขาเนียนก่อนจะห่มผ้าให้
จินตนาการไปถึงวันพรุ่งนี้แล้วว่าจะให้น้องใส่ชุดไหน เสื้อผ้าของหนูนิ่มมีอยู่เต็มตู้ไปหมดแต่เชนก็ยังอยากจะเหมาชุดสวยๆทั้งโลกมาให้น้องใส่อยู่ดี
end.
หาสาระอะไรจากเรื่องนี้ไม่ได้หรอกเด้อ ขี้กามไปวันๆ แง
แต่เพื่อนร่วมอุดมการณ์มีเยอะเรารู้ คิคิ
#เรื่องของหนูนิ่ม
หัวข้อ: (เรื่องสั้น) เรื่องของหนูนิ่ม | 25/12/61 UP! Christmas Special (อ่าน 39729 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก