17: Dearie
หลังจากนั้นผมก็กลับมาใช้ชีวิตประจำวันวนลูปเหมือนเคย แต่ที่เห็นได้ชัดคือค้างฟ้ากลับมาที่นี่ทุกวัน ต่อให้จะดึกแค่ไหนก็ตาม ผมไม่รู้ว่าตัวเองเป็นส่วนที่ทำให้เขาต้องเหนื่อยจากการเดินทางไหม เคยบอกไปแล้วว่าถ้าเดินทางมาที่นี่ไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืน
แต่เขาไม่คิดเช่นนั้น
“พี่อยากอยู่กับเตย ต่อให้ต้องเหนื่อย แต่ถ้ากลับมาแล้วเจอเตยพี่ก็หายเหนื่อยแล้ว”
ว่าจบพร้อมรอยยิ้มอีกครั้ง
“เตยเหมือนเป็นภาระให้พี่เลย...”
“อย่าคิดอย่างนั้น บอกแล้วไงครับ”
“เตยรู้...” แต่ก็ห้ามตัวเองไม่ให้คิดไม่ได้ ผมติดอยู่กับความคิดที่ว่าตัวเองจะมีข้อดีอะไรเลย ไม่ได้มีใครต้องการผมมาตลอดชีวิต พอเขาบอกให้เลิกคิดแบบนี้มันก็ยาก... ผมไม่ได้เป็นภาระให้เขาจริงๆ น่ะเหรอ
ถึงอย่างนั้นผมก็ได้รับคำปรึกษาจากหมอคนนั้น และได้พูดคุยกับเน็ตกับหยก ไม่ได้จมดิ่งอยู่กับความคิดดำมืดของตัวเองตลอดเวลาเหมือนเมื่อก่อนแล้ว
ผมคิดว่า...ผมมีความสุขนะ ความสุขที่แท้จริง ที่ไม่ได้มาจากการหลอกตัวเอง
อย่างน้อยก็ในตอนนี้
การพูดคุยกับหมอทำให้ผมมีมุมมองที่ต่างออกไปจากเมื่อก่อนมาก เขาไม่ได้ก้าวก่ายเรื่องส่วนตัว แค่สอนให้ผมรู้จักคิดให้กว้าง ไม่มีถูกไม่มีผิด ส่วนใหญ่มักจะพูดเรื่องการควบคุมความคิดของผมให้มันไม่ทำร้ายตัวเอง
แต่กว่าจะรู้ว่าความคิดไหนทำร้ายตัวเองก็ใช้เวลานานโข
ผมไม่คิดว่าการคิดแบบนี้แล้วตัวเองจะต้องเจ็บปวด แต่ผลมันเห็นออกมาชัดเจนแล้วว่าไม่ใช่ ผมเจ็บ แต่ผมเก็บเอาไว้ นานๆ เข้าจนเจอกับค้างฟ้ามันก็ล้นทะลักออกมา ผมไม่รู้เลยว่าถ้าตอนนี้ผมยังอยู่ที่ตรงนั้นอยู่แล้วจะเป็นยังไง
ตัวเองในตอนนั้น ไม่ใคร่สนใจเรื่องอาหารการกินด้วยซ้ำ ไม่สนแม้กระทั่งหายามาทามากินเมื่อรู้สึกเจ็บปวด แค่นอนเฉื่อยชา จะเป็นอะไรก็เป็น นอนรอความตายคืบคลานเข้ามาใกล้ ก่อนที่จะก้าวลงหุบเหว ค้างฟ้าก็จับมือรั้งผมไว้ได้ทันเวลา
ผมดีใจที่เขามา ดีใจที่เขาต้องการ ดีใจที่มีคนต้องการ ดีใจที่ตัวเองเลือกที่จะอยู่ที่นี่
มันอาจจะน่าเบื่อไปหน่อยในช่วงนี้ แต่ก็ดีกว่าตอนนั้นเยอะ
ค้างฟ้าบอกว่ามันกำลังจะดีขึ้น และผมก็เชื่อเช่นนั้น
เขากลับมาเร็วขึ้นทุกวัน และจูบผมทุกครั้งเมื่อมาถึงห้อง บางครั้งก็ที่แก้ม บางครั้งก็หน้าผาก กลางกระหม่อม ปลายจมูก หรือแม้กระทั่งที่ปาก
การกระทำราวกับเด็กอนุบาลทำผมเขินเป็นบ้าทุกครั้งที่เขาทำมัน
สัมผัสอ่อนโยนเคลิบเคลิ้ม คล้ายกับว่าเป็นการจูบเพื่อยืนยันว่าเขาจะกลับมาอยู่กับผม ยืนยันว่าจะไม่ไปไหน
ดีใจ จนต้องวาดรอยยิ้มทุกครั้งหลังเขากดจูบ ในอกมันเบาหวิว เส้นด้ายยุ่งเหยิงในหัวคลายออกทีละนิดจนแทบไม่เหลือปมอะไรให้ค้างคา
มีเพียงเรื่องเดียวก็คือค้างฟ้ายังไม่ยอมมีอะไรกับผมเสียที
ถึงจะช่วยปลดปล่อยในบางครั้ง แต่นั่นมันไม่พอหรอกนะ ผมไม่เข้าใจว่าทำไมเขาถึงไม่ทำ ค้างฟ้าไม่ยอมตอบคำถามนี้ เบี่ยงเบนไปประเด็นอื่นตลอด ไม่ก็ประดับรอยยิ้มไว้ แทนการเลี่ยงตอบคำถาม
ผมก็ได้แต่นอนกอดเขาเฉยๆ ทุกคืน เล้าโลมยังไงค้างฟ้าก็แค่หัวเราะ กอดผมแน่นไม่ให้ผมเล่นซนบนตัวเขา
ถึงขนาดที่ผมเคยนั่งทับเขาไว้ เนื้อตัวเปลือยเปล่า ช่วยตัวเองต่อหน้าค้างฟ้าขนาดนั้น เขาก็ยังไม่ทำผมเสียที หรือว่าเขาจะเสื่อมสมรรถนะทางเพศไปแล้ว
ปรึกษาหมอ หมอก็ได้แต่หัวเราะ ทำไมมีแต่คนหัวเราะ มันตลกหรือไง
ผมต้องการเซ็กซ์ แต่นี่เล่นไม่ได้ทำอะไรเลยมาเกือบเดือน ผมแทบจะลงแดงแล้ว แต่จะให้ไปกอดใครก็ทำไม่ได้อีก
กอดหยกเหรอ... อาจจะทำได้ก็ได้ แต่เน็ตได้ฆ่าผมตายพอดี
ผมได้แต่นอนดิ้นเร่า งอแงโวยวายเหมือนเด็กไร้สติ และมันจะจบลงตรงที่ค้างฟ้าหัวเราะขำ ก่อนเข้ามารวบตัวผมกอดไว้แน่น แต่ไม่ยอมทำตามความต้องการของผม
ผมอยากให้เขากอดอย่างลึกซึ้ง อยากได้สัมผัสของเขา อยากให้ตัวตนของเขาอยู่ในร่างกาย อยากให้ของเหลวของเขาทะลักล้นเข้ามาในตัวผม
หรือผมควรสั่งซื้อของเล่นผู้ใหญ่มาใช้ดี
ปมปัญหาเดียวในตอนนี้ไม่ถูกคลี่คลายเสียทีจนผมงุ่นง่าน
“เตยอยากกอดพี่ฟ้า”
“ครับ”
“แบบที่ไม่ใช่กอดเฉยๆ เตยอยากมีเซ็กซ์”
เขาหัวเราะ
“ทำไมต้องหัวเราะตลอดเลย เตยต้องการพี่ฟ้าจริงๆ นะ...หรือว่าพี่ฟ้าไม่อยากกอดเตยเหรอ”
เขาลูบหัวผม “ไม่ใช่อย่างนั้น พี่ก็อยากกอดเตยตลอดเหมือนกัน”
“แล้วทำไม...”
“เตยรู้จักแต่เซ็กซ์...ไม่รู้จักการร่วมรัก”
“...”
“พี่อยากให้เตยแยกสองเรื่องนี้ให้ได้ก่อน พี่เองก็ต้องอดทนเหมือนกันนะครับ”
เขาว่า กดจูบลงมาที่ริมฝีปากผมหนึ่งครั้ง
“...มันต่างกันตรงไหน”
ผมถามเมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ
ค้างฟ้ายิ้ม ลูบหัวผมเบามือ ไม่ตอบคำถาม หนีเข้าห้องน้ำไป ผมได้แต่ถอนหายใจ และเข้าไปอาบน้ำเมื่อค้างฟ้าเสร็จธุระ กลับมานอนฟุบที่เตียงเหมือนเคย
“เตย เช็ดผมให้แห้งก่อน”
ผมพยักหน้า แต่ไม่ลุกไปทำตาม จนเขาต้องเอาผ้าขนหนูมาเช็ดเส้นผมของผมให้แห้งหมาด
“เตย หันหน้ามาหน่อย”
ผมนอนคว่ำหน้าใส่หมอนอยู่เกิดอาการต่อต้านเขาเล็กน้อย แต่พอเขาเรียกชื่อผมอีกครั้ง ผมก็ยอมหันหน้าไปหาเขาอยู่ดี ค้างฟ้ายิ้มเหมือนเคย อ่อนโยนจนสบายใจ
เขาโน้มตัวมากดจูบที่แก้มของผม ผละออก แล้วจูบใหม่ที่ริมฝีปาก
ผมตอบรับสัมผัส เอียงใบหน้าให้รับรสจูบของเขาได้มากขึ้น เริ่มจะชันกายลุกขึ้นมาเพื่อตักตวงรสหวานให้มากกว่านี้ ทว่าค้างฟ้าถอนจูบออก ดันไหล่ผมให้ห่างจากตัวเขา
“ถ้าเตยอยาก...วันนี้ต้องอยู่เฉยๆ นะ”
ผมทำหน้าไม่เข้าใจ
“พี่จะสอนวิธีร่วมรัก”
เขาว่าพร้อมค่อยๆ ดันผมให้นอนลงเตียง ก่อนตวัดขาคร่อมร่างผมไว้
ผมไม่เคยสังเกตใบหน้าเขาจากมุมนี้มาก่อน ปกติก็แค่เริ่มจากจูบ ไม่ได้มองเห็นอะไรมากมาย บางคืนก็มืดเกินกว่าจะมองเห็น ส่วนใหญ่ผมมักชอบอยู่บนตัวเขามากกว่า แต่กระนั้นก็ไม่ได้ตั้งใจสังเกตสีหน้าของเขาบ่อยนัก
พอได้จ้องตากับเขาแบบนี้ ราวกับหัวใจที่เต้นระรัวจะหยุดเต้นขึ้นมาอย่างนั้น
ให้ตาย ทำไมเขาเซ็กซี่ได้ขนาดนี้
รอยยิ้มของเขาทำให้ผมเก้อเขิน รู้สึกมือไม้ระเกะระกะไปหมด สายตาก็ไม่รู้ว่าจะต้องวางไว้ตรงไหนดี นี่มันบ้าไปแล้ว ผิดที่เขาดูดีเกินไป ผิดผมห่างเรื่องอย่างว่านานเกินไป หรือผิดที่ผมหลงเขาเกินไปจนทำให้ใจเต้นระรัวไม่เป็นส่ำแบบนี้
เขายิ้มกว้างขึ้น ยกมือไล่กรอบหน้าผมที่ตอนนี้ร้อนจัด
“เตยเขินแบบนี้แล้วน่ารัก”
ร้อนกว่าเดิม หายใจติดขัด
ผมไม่เคยต้องอารัมภบทอะไรมากมาย ก็แค่ใส่เข้ามา ขยับ ปลดปล่อย ถอนออก มันก็เท่านั้นไม่ใช่หรือ
เขาก้มลงมา บรรจงจุมพิตที่ริมฝีปาก อ่อนโยน เบาบาง กดจูบซ้ำๆ ขบเม้มริมฝีปากล่างของผมหยอกล้อ มันไม่เจ็บ ทว่าอึดอัด อยากให้เขารีบกว่านี้ ผมอ้าปากเตรียมสอดลิ้นแต่ค้างฟ้าอมยิ้ม ปิดริมฝีปากตัวเองแน่น กดจูบอยู่อย่างนั้น
“พี่ฟ้า...”
อย่างน้อยก็เริ่มได้แล้วไหม ผมไม่รู้จะจัดการความรู้สึกตอนนี้อย่างไรดี
มันดูเงอะๆ งะๆ ไปหมด
ค้างฟ้ายิ้ม ประคองใบหน้าของผมก่อนสอดลิ้นเข้ามาตวัดเกี่ยวรัดปลายลิ้นผม ไล่ชิมน้ำหวานอย่างเชื่องช้า เลาะเล็มสำรวจโพรงปากอย่างคนไม่รีบร้อน ผิดกับผมที่ผมใจเต้นระรัว โหยหาสัมผัสที่มากกว่านี้
“ถ้าเตยขยับ พี่จะหยุดทำ”
เขาขู่เมื่อผมประคองใบหน้าของเขา ตั้งท่าจะจู่โจมใส่... ผมได้แต่ชะงัก วิเคราะห์ได้สักพักก็ยอมล้มไปนอนแผ่ตามเดิมอย่างกลั้นใจ อย่างน้อยให้เขาลีลาแบบนี้ก็ดีกว่านอนกอดกันเฉยๆ เหมือนที่ผ่านมา ผมอาจจะต้องอดทนหน่อย อาจจะต้องหาวิธีรับมือกับความรู้สึกที่จั๊กจี้แปลกๆ นี้ เอาหน่า ก็แค่นิดเดียว...ผมบอกตัวเอง
ค้างฟ้าจูบปลายคางผมต่อ ก่อนจะลากไปขบติ่งหูเบาๆ หยอกล้อจนผมนอนตัวเกร็ง ไม่เคยเจอสัมผัสแบบนี้ ไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ นอกจากนอนหลับตานิ่งเป็นมัมมี่ เหมือนโดนเชือกล่องหนมัดไว้
ผมได้ยินเสียงหัวเราะของคนบนร่าง
“ไม่ต้องเกร็ง”
ผมหลับตาแน่น ทว่าไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ
“มองพี่”
ผมลืมตา จ้องมองสายตาที่สบมองมาก่อน
“เตย...”
ผมเขิน...บ้าชะมัด ผมอยากจะสบถออกมาแรงๆ แต่ขยับปากไม่ออกเมื่อเห็นเขาส่งยิ้มมาให้
เขาจูบเปลือกตาผม กระซิบเอ่ยย้ำอีกครั้ง “ไม่ต้องเกร็ง มองพี่”
จับสองแขนของผมที่วางอย่างเงอะงะมาคล้องคอเขาไว้ ก่อนเริ่มจูบใหม่อีกครั้ง ผมชันสองขาขึ้น มันแปลก แต่ก็รู้สึกดี มือหยาบเริ่มล้วงเข้ามาในสาบเสื้อ ผมแอ่นอกตามสัญชาตญาณ ค้างฟ้าค่อยๆ ไล่ลูบผืนอกผมช้าๆ ราวกับกำลังพิจารณาเครื่องปั้นประติมากรรมที่เป็นศิลปะชั้นสูง...ฝ่ามือใหญ่ประณีตบรรจงจับ จนผมรู้สึกว่าตัวเองไม่คู่ควรกับสัมผัสแบบนี้
และไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร ได้แต่เกาะหลังเขาแน่น ราวกับเป็นไก่อ่อน
ทั้งๆ ที่ผ่านเรื่องพวกนี้มามาก ผ่านมือหลายคนจนนับไม่ถ้วน จนจำหน้าคนที่ร่วมหลับนอนไม่ได้ ผมควรเชี่ยวชาญเรื่องพวกนี้ แต่ไม่เลย...ไม่มีใครสัมผัสผมเหมือนกับค้างฟ้า ทุกคนล้วนเข้ามาตักตวงและจากไป
ส่วนเขา...ทะนุถนอมเกินไป... ผมไม่ชินและไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับสัมผัสแบบนี้
ถึงอย่างนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันทำให้หัวใจผมเต้นแรง รู้สึกดีที่เขาบรรจงสัมผัสผมทั้งๆ ที่ไม่จำเป็น
ลมหายใจร้อนผ่าวรดริน เขาผละจูบออก ค่อยๆ ถอดเสื้อให้ผม เผยให้เห็นร่างเนื้อเปลือยเปล่า เหลือเพียงชั้นในที่ห่อหุ้มร่างกาย ครานี้ไม่ใช่มือ แต่เป็นริมฝีปากหยักนุ่ม ที่ค่อยๆ บรรจงจูบไล่แผ่นอกผมไปทีละส่วนอย่างเชื่องช้า สัมผัสอ่อนโยน แต่กลับทำให้ผมร้อนรุ่ม แก่นกายเริ่มตั้งชัน
มือใหญ่วนไปลูบสะโพกผมแผ่วเบา โดยที่ปากหยุ่นยังคงไล่จูบผืนอกผมอยู่อย่างนั้น
จนเขาครอบปากลงมาเล่นกับยอดอก ผมครางฮือ สองมือจิกไหล่แกร่งแน่น สองขาขยับตั้งชันกว่าเดิม ปลายเท้าจิกลงบนผ้าปูที่นอน ความรู้สึกเสียวซ่านแผ่ไปทั่วร่าง
ไม่รู้ว่าเพราะไม่ทำมานานแล้วหรือเพราะเป็นสัมผัสที่แปลกไปผมถึงเป็นได้ขนาดนี้
ถึงยังไง เป็นเพราะค้างฟ้าผมถึงเกิดความต้องการจนแทบล้น
เขาตวัดลิ้นเลียยอดอกผม ก่อนผละออกมา กดจูบบริเวณเหนืออก เนิ่นนาน...
“พี่ฟ้า...” พอผมเรียกชื่อเขา ค้างฟ้าก็ขยับใบหน้าซุกเข้าซอกคอ ขบเม้มมันเบาๆ แต่ผมคิดว่าคงขึ้นรอยจางๆ การกระทำของค้างเป็นไปอย่างเชื่องช้า ราวกับศิลปินค่อยๆ บรรจงแต่งแต้มสีสันให้รูปภาพล้ำค่า เขาจูบแล้วผละ เคล้นคลึงสะโพกแล้วปล่อย ลูบไล้ทั่วร่างกายจนผมเริ่มจะหายเกร็ง จะมีก็แต่ความเขินอายที่ไม่รู้มาจากไหนมากมาย จนตอนนี้รู้สึกเห่อร้อนไปทั่วตัว
ค้างฟ้าค่อยๆ ลากลิ้นชิมส่วนนั้นส่วนนี้จนท้องผมปั่นป่วน ร่างกายเกร็งขึ้นมาอีกครั้ง จับไหล่เขาแน่น ขดตัวเข้ามากขึ้นที่ถูกสัมผัสโอ้โลม
อยากจะบอกให้เขาพอแล้วรีบใส่เข้ามา แต่กลัวว่าเขาจะหยุดถ้าผมดื้อรั้นเกินไป
ในหัวผมมีแต่คำว่าต้องการค้างฟ้า ไร้สตินึกคิดสิ่งอื่นใด ขอแค่เขา เพียงเขา
ค้างฟ้าค่อยๆ เลื่อนตัวต่ำลงไปเรื่อยๆ จนถึงแก่นกายกลางลำตัว เขาลูบผ่านมันเพียงเล็กน้อย ร่างผมพลันสั่นสะท้าน หอยหายใจถี่ เขาบีบเคล้นสะโพกและก้อนเนื้อสองข้างก่อนจะค่อยๆ ครอบปากของเขากับส่วนกลางลำตัวของผมที่ตั้งชัน ทั้งๆ ที่ยังสวมชั้นใน
ผมครางเสียงแผ่ว ไม่เป็นภาษา สูดอากาศตักตวงลมหายใจที่ติดๆ ขัดๆ สองมือจากที่โอบรอบคอเขาไว้เปลี่ยนเป็นจิกเส้นผมกลุ่มหนา สะโพกบิดเร่า แค่สัมผัสเขาเพียงเท่านี้ ผมก็แทบถึงฝั่งฝันแล้ว
“พี่ฟ้า เตยจะไม่ไหว...” ผมร้องบอกเขาด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมดที่มี
เขาไม่ตอบ แต่ค่อยๆ ถอดชั้นในผมออก แก่นกายผงาดสู้หน้าหล่อเหลา คนเงียบยกยิ้ม ก่อนกดจูบส่วนลับอย่างอ่อนโยนอีกครั้ง
ผมยกมือมาปิดหน้า
ไม่เคยมีใครทำแบบนี้ ไม่เคยมีใครสัมผัสส่วนนั้นด้วยความอ่อนโยนแบบนี้ ไม่มี จนกระทั่งเจอเขา ผู้คนมากมายที่ผมพบเจอก็เทียบไม่ได้เลย
ค้างฟ้า ค้างฟ้า...
ในหัวร่ำร้องชื่อของเขา ปลายเท้าและฝ่ามือเปลี่ยนมาจิกผ้าปูที่นอนเกร็งเมื่อเขาเริ่มไล่ลิ้นอย่างเชื่องช้า จากส่วนปลายมายังโคน ลิ้นร้อนละเลงน้ำลายจนชุ่มฉ่ำ กระทั่งเขาดูดกลืนมันเข้าไปในโพรงปากอีกครั้ง ผมถึงสะดุ้งเฮือก
จะร้องห้ามก็ไม่ทันเสียแล้ว
ใบหน้าของเขาเปรอะด้วยหยาดน้ำของผมเต็มไปหมด และพอผมสบตากับเขา นั่นทำให้ผมเขินไม่เป็นท่า ใจเต้นระรัว เอ่ยพูดอะไรไม่ออก
เขาตวัดลิ้นเลียหยาดน้ำที่ไหลเยิ้ม การกระทำที่ทำให้ผมเขินม้วนมากกว่าเดิม กินทำไมเล่า น่ารังเกียจจะตายไป
อยากจะเอื้อนเอ่ยออกไป แต่ในใจเคอะเขินเกินกว่าจะมีคำพูดใดหลุดรอดไป อีกทั้งการกระทำของเขาก็ดูไม่ตรงกับความคิดในหัวของผม เขาไม่ได้ดูรังเกียจแม้แต่น้อย...
หัวใจผมสั่นสะท้านอีกครั้ง
ค้างฟ้าเริ่มจับแก่นกายผมใหม่ รูดรั้งจนมันชูชันสู้มือเขาอีกครั้ง ก็เพราะเป็นเขานั่นผมถึงเครื่องติดได้ง่ายๆ แบบนี้
ครานี้ค้างฟ้าถอดเสื้อตัวเองออก แม้แต่ท่าถอดเสื้อเขาผมยังมองว่าดูดีเลย ให้ตาย...นี่ผมเป็นบ้าอะไรกัน เขาโยนเสื้อไปนอกเตียง เคลื่อนตัวผ่านผมไปยังหัวเตียง หยิบอุปกรณ์ร่วมรัก ทั้งเจลหล่อลื่นและถุงยางอนามัย
เทมันลงบนฝ่ามือ ก่อนจะค่อยๆ สอดสองนิ้วเข้ามาในตัวผม
ผมบิดเกร็ง ส่ายสะโพกเชื่องช้า พยายามอย่างยิ่งที่จะเป็นเด็กดีของเขา ไม่ขัดใจเขา เพื่อที่จะได้จบกิจกรรมนี้อย่างสมบูรณ์แบบ กิจกรรมที่ผมเฝ้าฝันรอคอย ความต้องการที่อยากจะให้เขาเข้ามาในร่างกาย
ค้างฟ้าขยับนิ้วเตรียมช่องทาง ควานลึกเข้าไปในตัวผม มันไม่พอ ผมอยากได้มากกว่า แต่ไม่กล้าร้องขอ มีแต่ร่างกายที่บิดเร่า อารมณ์พุ่งขึ้นสูงจนน้ำตาคลอ
เขาถอดกางเกงเผยท่อนลำของตัวเองออก ผมจ้องมองมัน ขบริมฝีปากอย่างกลั้นใจ อดทนไม่ให้ตัวเองพุ่งเข้าไปโลมเลียมัน ค้างฟ้าหยิบซองถุงยางขึ้นมาฉีก ก่อนใส่มันครอบลงไป เอื้อมตัวอีกครั้งเพื่อเอาหมอนมารองสะโพกผม เมื่อทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมเสร็จสรรพ สองมือใหญ่ก็ค่อยๆ แยกขาผมออกช้าๆ
“จะเข้าไปแล้วนะครับ”
ผมพยักหน้า ไม่เห็นจำเป็นต้องขออนุญาตเลย ผมรอคอยเวลานี้มานานแล้ว
ทว่าเขาไม่ได้เข้ามาทีเดียว ไม่รู้ว่าเป็นการหยอกล้อกลั่นแกล้งหรือกลัวว่าผมจะเจ็บ เขาถึงได้ค่อยๆ ใส่ตัวตนของตัวเองเข้ามาทีละนิด
ผมอยากร้องบอกเขาว่าไม่ต้องกลัวผมเจ็บ แต่พอเห็นใบหน้าของเขากลับพูดอะไรไม่ออก
ไม่รู้จะบรรยายสีหน้าของเขาอย่างไรดี มัน...อ่อนโยน แต่ก็เต็มไปด้วยความต้องการ เหมือนเขามองลูกหมาตัวหนึ่งด้วยความเอ็นดู และพยายามดูแลไม่ให้มันบาดเจ็บ
กระทั่งท่อนลำของเขาเข้ามาจนสุด ข้างในตัวผมรู้สึกแน่นไปหมด ค้างฟ้าแช่ตัวเขาไว้อย่างนั้น และยังคงใช้สายตาเดิมจ้องมาที่ผม ครานี้แต่งแต้มด้วยรอยยิ้มเบาบาง
เขาเรียกมันว่าการร่วมรัก...และตอนนี้ผมพอรู้แล้วว่ามันต่างจากเซ็กซ์อย่างไร
มันไม่ใช่เพียงการระบายความใคร่ ทุกอารมณ์ทุกความรู้สึกของค้างฟ้า ส่งมาถึงผมแม้ไม่ต้องเอ่ยประโยคใด
สะโพกหนาเริ่มขยับ ผมเชิดหน้าขึ้น เผลอส่งเสียงร้องออกมาเมื่อถูกกระทุ้ง สองมือปัดป่ายหาที่ยึด ก่อนจะจับสองแขนเขาแน่น ค้างฟ้าค่อยๆ ขยับเข้าออกอย่างเนิบช้า ช่างไม่ทันใจเอาเสียเลย ทว่าผมกลับไม่ต้องการเร่งเร้าจังหวะ
ปล่อยให้มันเป็นไปตามสมควร
จากจังหวะเนิบช้าเริ่มเร่งเร็วขึ้น ผมเปลี่ยนมากอดแผ่นหลังเขาแน่น เหมือนที่เขาช้อนตัวผมไปกอดไว้ ส่วนกลางลำตัวยังคงเชื่อมติดกัน เสียงเนื้อกระทบ เสียงหอบหายใจ กลิ่นเหงื่อราคะลอยฟุ้งเต็มห้อง
เราถึงฝั่งฝันพร้อมกัน
เขากอดผมไว้แน่น อบอุ่นจนอยากจะฝังตัวเข้าไปในร่างกายของเขา ให้หลอมละลายเป็นหนึ่งเดียวกัน
เพื่อที่จะได้อยู่ด้วยกันตราบร่างกายจะสิ้นลม
ค้างฟ้ากระซิบถ้อยคำรักข้างหู คำที่ผมเคยชิงชัง
พี่รักเตย
ตอนนี้เหมือนจะเข้าใจแล้วว่าความหมายที่แท้จริงของคำนี้คืออะไร
☁
ตอนหน้าเป็นตอนจบแล้วนะคะ
ขอบคุณที่ติดตามกันมาจนถึงตอนนี้จริงๆ ค่ะ T^T
#น้ำค้างฟ้าขุ่น
หัวข้อ: ☁ Dirty Dew #น้ำค้างฟ้าขุ่น - 18 - |25.3.2019| p.4 -END (อ่าน 28445 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก