ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
...
Now
-BlackQueen-
ผมตื่นขึ้นมาหลังเที่ยง หัวยังหนักเกินกว่าจะยกไหว ภาพตรงหน้ายังพร่ามัวจากสายตาที่ปรับรับแสงไม่ทัน มันก็เป็นอย่างนี้แหละนะ
เช้าหลังจากคืนอันหนักหน่วงที่ผมดื่มจัดจนเมาปลิ้น แล้วยังต้องร่วมรักรุนแรงกับชายที่มีความต้องการมากมายไม่จบสิ้นอีก
"กาแฟหน่อยไหม" นั่นเขาล่ะ ยืนส่งยิ้มมาให้จากประตูห้อง
"ผมอยากได้อะไรที่ช่วยแก้แฮงค์มากกว่า" ผมพลิกตัวดึงหมอนขึ้นมาปิดหน้าอย่างเกียจคร้าน
"คาเฟอีนช่วยได้นะ" เตียงยุบลงไปข้างหนึ่งบอกให้รู้ว่าเขาอยู่ตรงนั้น มืออุ่นลูบแผ่นหลังผมผ่านผ้าห่มผืนบาง เขากดจูบลงกลางกระหม่อนอย่างอ่อนโยน
บางทีผมก็สับสนว่าเขาเป็นชายสูงวัยผู้อ่อนโยน หรือเป็นนายทหารปลดเกษียรที่มีความต้องการทางเพศสูงกันแน่
"คาเฟอีนของคุณจะทำให้ผมอ้วก" ผมขยับตัวหนีคล้ายว่ารำคาญ แม้ความจริงแล้วผมจะชอบให้เขาสัมผัสตัวผมก็ตาม
"นายเอาออกไปหมดแล้วเจ้าหนู" เขาล้วงมือเข้ามาใต้ผ้าห่ม ลูบไล้หน้าท้องผมไปมา "ในนี้เหลือแต่ของฉันแล้ว"
ผมสะบัดตัวอย่างรวดเร็วเมื่อมือข้างนั้นพยายามจะล้วงล้ำไปที่ช่องทางด้านหลังที่ยังระบมอยู่
"ให้ผมพักบ้างเถอะครับ.. ท่าน" ผมกระแทกเสียงแสดงความไม่พอใจอย่างที่ยามปกติไม่คิดจะปฏิบัติต่อผู้บังคับบัญชา... อดีตผู้บังคับบัญชา
เขาเลิกคิ้วสูง แล้วหัวเราะออกมาอย่างไม่ถือสา "ฉันจะยอมให้แค่ครั้งนี้เท่านั้นนะ เอแจ็คซ์"
ผมนวดขมับที่ปวดตุบหลังจากที่เคลื่อนไหวตัวกะทันหัน สมองประมวลคำพูดของเขาอย่างช้าๆ "นั่นมันชื่อเล่นในกองทัพ คุณไม่เคยเรียกผมอย่างนั้น"
"แน่นอนคริสเตียน เพราะตอนนั้นฉันเป็นผู้บังคับบัญชาของนาย ไม่ใช่เพื่อนทหารในหน่วยของนาย" ผมทิ้งตัวพิงหมอนมองเขาที่นั่งหลังตรงจิบกาแฟอยู่ปลายเตียง ผมคิดเสมอว่าไม่ว่าเขาจะทำอะไรมันก็ดูเป็นผู้ดีไปเสียหมด ...ยกเว้นตอนอยู่บนเตียงไว้อย่างแล้วกัน
"แล้วตอนนี้ล่ะครับ" ผมถาม แต่ไม่ได้ต้องการคำตอบจริงจัง แค่ถามเพื่อไม่ให้บทสนทนาตัดไปก็เท่านั้น ผมไม่ได้ต้องการคำตอบของเขาเลย ไม่เลย.. ไม่สักนิด
"นั่นสินะ" เขายกแก้วกาแฟเคลือบลายทองของเขาขึ้นจิบอย่างครุ่นคิด ผมเห็นเขาเม้มปากก่อนจะยอมเอ่ยต่อ "นายคิดว่าไง"
"ผมจะไปรู้ได้ไง" ผมทิ้งตัวลงนอนพลางดึงผ้าห่มขึ้นคลุมโปง นี่เป็นอีกครั้งที่เขาโยนหน้าที่ในการตอบคำถามนี้มาให้ผม..เหมือนทุกๆครั้งที่ผ่านมานั่นแหละ
"นายไม่ควรนอนทั้งวันแบบนั้นเลยนะ คริสเตียน" เขาพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบขณะที่สายตายังไล่ไปตามเมนูของร้านอาหารฝรั่งเศสที่เขาโปรดปรานเป็นพิเศษแห่งนี้
"ก็เพราะใครกันล่ะครับ" ผมอดเหน็บแนมกลับไปไม่ได้ เพราะสาเหตุที่ใหญ่ที่สุดที่ทำให้ผมไม่สามารถลุกจากเตียงได้ก็นั่งอยู่ตรงหน้าผมนี่แหละ
"นายดื่มมากไปต่างหาก"
"ถ้าแค่เรื่องเมาผมคงไม่ต้องติดแหง็กอยู่บนเตียงทั้งวันหรอก" ผมยกไวน์ขึ้นดื่มเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกปั่นป่วนในท้องที่มันคงจะกำลังแสดงออกทางสีหน้า
"หึ" เขาละสายตาจากชื่ออาหารที่อ่านยากจนผมยอมแพ้แล้วปล่อยให้เขาจัดสรรเลือกแทนได้ตามใจแล้วสบตาผม "ฉันแค่..ทำมากกว่าปกตินิดหน่อยเอง"
"มันไม่นิดเลยนะนั่น"
"นายไม่เคยบ่นนี่"
"ก็ครั้งนี้มันเกินไปนี่ครับ"
"แต่นายก็ไม่ปฏิเสธ"
"นั่นมันก็ใช่.. มัน.. โว้ย" ผมตัดสินใจหุบปากเพื่อหยุดการโต้เถียงที่ผมรู้ว่าตัวเองไม่มีวันชนะนี่ลง ได้แต่ระบายอารมณ์ไปกับการกรอกไวน์ลงคอไปเงียบๆ
"ไวน์เพิ่มไหม" เขาหันมาถามเมื่อบริกรเดินเข้ามารับออร์เดอร์
"ก็ดีครับ" ผมก้มหน้าตอบไปโดยที่ไม่เงยหน้าขึ้นสบกับดวงตาสีเขียวคู่นั้น ผมเพิ่งรู้สึกว่ามันเป็นเรื่องยากที่จะจ้องตากับเขาในเวลาแบบนี้
"ฉันไม่ชอบให้นายเมาแบบนั้นเลย คริสเตียน" เขาพูดขึ้นมาระหว่างที่ผมกำลังจิ้มเนื้อสเต็กชิ้นใหญ่เข้าปาก
"คุณเองอั้นแหละที่ออบออมอ๋ม" ผมตอบทั้งที่ในปากยังเคี้ยวอยู่
"นายต้องกลืนก่อนค่อยพูด" เขาดุผมไม่จริงจังนัก
"ครับ คุณเองนั่นแหละที่ชอบมอมผม" ผมกลืนอาหารที่เหลือทันทีเพื่อจะประชดประชันโรคผู้ดีของเขา
"ฉันหมายถึงเวลาที่นายออกไปเมาข้างนอกต่างหาก"
"มันต่างกันตรงไหนครับท่าน"
"ตรงที่นายเมากับคนอื่นที่ไม่ใช่ฉัน" เขาเช็ดปากอย่างสงบแล้ววางมือประสานกันบนโต๊ะ "ฉันขอห้ามไม่ให้นายเมากลับบ้านแบบครั้งนี้อีก"
"นี่มันบ้าอะไรกันครับ คุณไม่มีสิทธิมาสั่งผมไม่ให้ทำนู่นทำนี่"
"งั้นเหรอ"
"ก็ใช่น่ะสิ คุณไม่.. ไม่ใช่..."
"ฉันไม่ใช่อะไร คริสเตียน"
"เปล่าครับ" ผมก้มหน้าลงจัดการชิ้นเนื้อตรงหน้าต่อเพื่อหลีกหนีบทสนทนา ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองจะพูดอะไร ก็เพราะเขาไม่ใช่... ไม่ใช่..ของผม
"อาหารเป็นไง" เขาถามเมื่อเรากลับมาถึงบ้าน
"ก็เหมือนเดิมครับ" ผมตอบขณะถอดเสื้อไปด้วย ร้านนั้นเป็นร้านโปรดของเขา เราจึงไปกินกันบ่อยครั้ง และวันนี้อาหารที่นั่นก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
"แล้วนายล่ะ" ผมชะงัก หันไปมองเขาที่นั่งอยู่บนโซฟาหน้าเตาผิงที่ไม่ได้จุดไฟ เขาคาบซิการ์ไว้ในปากหลวมๆ จ้องมองผมพร้อมกับรอยยิ้ม
"คุณบอกจะเลิกสูบ" ผมโยนเสื้อในมือทิ้งไป ก่อนจะพาตัวเองไปอยู่บนตักของเขาอย่างกระตือรือร้น ซิการ์มวนนั้นถูกผมโยนทิ้งอย่างไม่ใยดี และเราก็แลกจูบกันด้วยความปราถนา
ผมแกะกระดุมเสื้อเชิ้ตสีเข้มของเขาออกด้วยความร้อนรน เช่นเดียวกับเขาในยามปลดกางเกงของผม ร่างกายร้อนผ่าวแนบชิดบดเบียด เขาเข้ามาในตัวผมอย่างเช่นทุกครั้ง เราขยับกายเพื่อปลดปล่อยตัวเองอย่างเคย รสจูบ สัมผัส ทุกสิ่งเป็นเช่นเดิม
แต่ผมกลับรู้สึกไม่เหมือนเดิม บางอย่างหายไป แม้เขาจะเข้ามาเติมเต็มร่างกายของผมจนคับแน่น แต่ในอกผมกลับว่างเปล่า และมันขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ
"ท่านครับ... โรเบิร์ต" เมื่อแผ่นหลังผมราบไปกับพรมปูพื้น ผมยื่นแขนออกไปไขว่คว้าคนตรงหน้า เขาโน้มตัวลงมาตามคำร้องขอ บดจูบอย่างรัญจวน แต่มันก็ยังไม่พอ
"นายไม่เคยเรียกชื่อฉันนี่ คริสเตียน" เขากดยิ้มทั้งที่สะโพกยังคงทำงานอย่างหนักหน่วง ท่อนเนื้อแข็งขึงชำแรกผ่านเข้าออกตัวผมนำความสุขสมทะยานใกล้ถึงฝั่งฝัน
ผมโอบกอดคนด้านบนแน่น หอบหายใจถี่กระชั้น พยายามอย่างยิ่งที่จะควบคุมน้ำเสียงตัวเองให้คงที่ "เพราะตอนนั้นผมเป็นแค่พลทหารภายใต้คำสั่งของคุณนี่ครับ"
"แล้วตอนนี้ล่ะ" ผมยิ้มเมื่อได้ยินประโยคคำถามที่คล้ายว่าออกจากปากของเรามาแล้วนับครั้งไม่ถ้วนนั้น
"ไม่รู้สิครับ" ผมดันตัวเขาออกให้ห่างพอที่เราจะได้สบตากัน แต่ก็ใกล้พอที่ร่างกายของเราจะยังสัมผัสได้ถึงเส้นเลือดที่เต้นเร่าตามจังหวะหัวใจใต้ผิวหนัง
"แต่ผมคิดว่าคุณ..ใกล้เคียงกับคำว่าคนรักสำหรับผม"
เขาถอนหายใจยาวก่อนจะทิ้งหัวลงมาซบอยู่บนไหล่ของผม ผมยกแขนขึ้นมาโอบแผ่นหลังนั้นไว้หลวมๆ และเฝ้ารอคอยบางสิ่งอย่างใจเย็น
"ฉันเองก็คิดอย่างนั้น คริสเตียน"
อาห์.. บางทีนี่อาจจะเป็นสิ่งที่เราโหยหามาตลอด แต่ก็หวาดกลัวและอ่อนแอเกินกว่าจะเอ่ยมันออกมา
"ผมรักคุณ"
"ฉันก็รักนาย"
...END...
หัวข้อ: Now [ตอนเดียวจบ] (อ่าน 6963 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก