ตอน หนูไม่รู้
น้องแฮมไม่เข้าใจพี่เสือ...
เดี๋ยวนี้พี่เสือชอบทำตัวแปลก ๆ ชอบทำอะไรแปลก ๆ ที่น้องแฮมไม่เข้าใจว่าทำไปทำไม วันก่อนบอกว่าให้น้องแฮมเป็นคนพิเศษ แต่มาเมื่อวานบอกจะให้น้องแฮมเป็นแฟน
แล้วทำไมน้องแฮมต้องเป็นแฟนพี่เสือด้วย
ไม่เข้าใจเลย...
“พี่เสือยังไม่มาอีกเหรอ”
ข้าวโอ๊ต เอ้ย ไม่ได้สิ ข้าวโอ๊ตบอกให้เรียกว่าโอ๊ตเฉย ๆ เพราะน้องแฮมไปแนะนำกับเพื่อนพี่เสือว่าเพื่อนชื่อข้าวโอ๊ต น้องแฮมเลยโดนโอ๊ตบ่นยืดยาวว่าบอกตั้งหลายทีแล้วว่าให้เรียกโอ๊ตเฉย ๆ นั่นแหละ โอ๊ตเฉย ๆ นั่งลงข้างน้องแฮมที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะ
“พี่เสือส่งไลน์มาบอกว่าอาจารย์เรียก จะมาช้าหน่อย”
น้องแฮมมองหนังสือเล่มโตที่โอ๊ตแบกมาด้วย ท่าทางจะหนักน่าดู
“นี่โอ๊ตจะเอาหนังสือไปคืนเหรอ แล้วไม่ต้องรีบไปร้านกาแฟเหรอ”
โอ๊ตส่ายหัวก่อนจะทำหน้าเซ็งเมื่อนึกถึงงานพาร์ทไทม์ที่ทำอยุ่
“วันนี้หยุดน่ะ ดีแล้ว ไม่ต้องเจอคนน่ารำคาญ มาอยู่ได้ทุกวี่ทุกวัน”
“ใครเหรอคนน่ารำคาญของโอ๊ต” น้องแฮมถามด้วยความอยากรู้
“เฮ้ย ไม่ใช่ของเราสิ”
ไม่ใช่ก็ไม่ใช่สิ ทำไมโอ๊ตต้องทำหน้าแดง ๆ ด้วยละ
“ไม่ใช่ก็ได้ ว่าแต่ใครเหรอ”
“แฮมไม่ต้องรู้หรอก ก็แค่คนน่ารำคาญ”
โอ๊ตตัดบททำเอาน้องแฮมทำปากยู่ผิดหวังที่จะได้รู้เรื่องของเพื่อนสนิท ยังไม่ทันที่เขาจะถามต่อก็มีคนเดินเข้ามาหาพอดี
“อ้าว น้องแฮมยังไม่กลับบ้านเหรอครับ”
น้องแฮมเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นเป็นรุ่นพี่ปีสองที่คณะนั่นเอง เขาจำได้ว่าเป็นพี่กลุ่มสันทนาการตอนรับน้อง ว่าแต่พี่เขาชื่ออะไรนะ น้องแฮมจำไม่ได้แล้วอ่ะ ยิ้มให้ก่อนก็แล้วกัน
“น้องแฮมรอพี่เสือมารับน่ะฮะ”
“พี่เสือ...ที่อยู่วิศวะน่ะเหรอ”
“พี่เสือคนนั้นแหละครับ” โอ๊ตตอบแทน เขารู้จักพี่คนนี้ พี่ตี๋อยู่ปีสอง มีข่าวว่าเห็นใครน่ารัก ๆ ก็ม่อไปทั่ว
“งั้นให้พี่ไปส่งไหมครับ เดี๋ยวพี่พาไปหาอะไรอร่อย ๆ กินก่อนกลับบ้าน”
“ของอร่อย ๆ เหรอ” น้องแฮมตาลุกแววก่อนพยักหน้างึกงัก “ไปครับ”
“เฮ้ย เดี๋ยวพี่เสือก็ดุหรอก พี่เสือบอกให้รอไม่ใช่เหรอ” โอ๊ตรีบเบรก ไอ้เจ้าหนูแฮมนี่ก็เห็นแก่ของกินตลอด ยอมตกลงไปกับเขาง่าย ๆ แบบนี้ได้ไง
“ก็น้องแฮมเขาอยากไป คงไม่เป็นไรหรอกมั้งครับน้อง”
เป็นสิ ทำไมจะไม่เป็น พี่เสือได้โมโหแน่ ๆ ถ้าขืนเข้าปล่อยให้เจ้าหนูแฮมไปกับคนอื่น มีหวังเขาโดนตัดเงินพิเศษน่ะสิ
โอ๊ตเบ้ปากใส่รุ่นพี่ก่อนจะหันมาจัดการกับเพื่อนสนิท ดูมัน ยังจะไปยิ้มหวานให้พี่เขาอีก
“แฮมอยากโดนพี่เสือโกรธเหรอ จำได้ไหมว่าพี่เสือสั่งไว้ว่าอย่างไง”
“ง่ะ ไม่เอาพี่เสือโกรธ” เจ้าหนูแฮมส่ายหน้า ตอนพี่เสือโกรธน่ากลัวจะตาย “งั้นน้องแฮมไม่ไปแล้ว น้องแฮมจะรอพี่เสือ”
“ได้ยินแล้วนะครับ เชิญพี่กลับไปก่อนที่พี่ผมจะมาได้เลยครับ”
โอ๊ตหันไปส่งยิ้มเย็นให้รุ่นพี่ที่ยืนอยู่พร้อมกับโบกมือให้ เห็นไล่กันแบบนี้หนุ่มรุ่นพี่จะดันทุรังอยู่ต่อไปก็กระไรอยู่ เขาจึงหันหลังเดินกลับไปอย่างเซ็ง ๆ แต่นั่นแหละใครจะอยากมีปัญหากับพี่เสือแห่งคณะวิศวะ
“งั้นเรานั่งเป็นเพื่อนแฮมจนกว่าพี่เสือจะมาละกัน”
จะได้ไม่มีใครมาวุ่นวายวอแวกับเจ้าหนูแฮมเสน่ห์แรงนี่อีก นั่งรอก็ไม่นั่งเฉย ๆ ดันนั่งยิ้มหวานให้ใครที่เดินผ่านไปผ่านมาทั่วไปหมด นั่น ผู้ชายที่เดินลงมาจากตึกก็โบกมือให้อีก
“ข้าวโอ๊ตใจดีจัง” น้องแฮมยิ้มกว้างหลังจากโบกมือให้ใครก็ไม่รู้ แต่คุ้น ๆ ว่าเรียนอยู่เซคเดียวกัน
“บอกว่าไม่ให้เรียกข้าวโอ๊ตไง แล้วนี่ไปโบกมือให้เขาทำไม รู้จักเขาเหรอ” โอ๊ตทำเสียงดุใส่จนน้องแฮมได้แต่ยิ้มแหย ๆ เอามือวางบนตักอย่างเรียบร้อย
“แฮะ ๆ โทษที”
“ว่าแต่ตอนนี้กับพี่เสือเป็นอย่างไงบ้างละ”
โอ๊ตถามถึงความคืบหน้าระหว่างเพื่อนรักกับพี่ชายข้างบ้าน ตอนนี้ทั้งมหาลัยลือกันว่าพี่เสือหนุ่มวิศวะสุดหล่อถอดเขี้ยวถอดเล็บกลายเป็นเสือสิ้นฤทธิ์ไปแล้ว เอาแต่มาเฝ้าน้องชายทุกวี่ทุกวัน
“อย่างไงนี่อย่างไงเหรอ” น้องแฮมเอียงคอถาม
“ก็...หมายความว่าพี่เสือเขาดีกับแฮมไหม เวลาอยู่กับแฮมพี่เสือเขาทำอะไรบ้าง”
อย่าหาว่าโอ๊ตเสือกเลยนะ แต่เขาอยากรู้ เป็นห่วงเจ้าหนูเพื่อนรักด้วย ไม่รู้ว่าพี่เสือคิดอย่างไงกับเพื่อนของเขากันแน่ ดูเป็นความสัมพันธ์ที่ไม่ชัดเจนเอาเสียเลย เขารู้แต่ว่าพี่เสือหวงแฮมมาก ๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าในฐานะอะไร
แฮมนิ่งจนโอ๊ตรู้สึกถึงอะไรบางอย่างในตัวเพื่อนของเขาที่ไม่ปกติ ก่อนที่แฮมจะยอมเอ่ยออกมา
“พี่เสือแปลก ๆ ไปอ่ะ ชอบทำอะไรแปลก ๆ กับเรา”
“หือ อะไรแปลก ๆ ที่ว่านี่มันอย่างไง” โอ๊ตขยับเข้ามาใกล้ด้วยความสนใจ
“ก็บางทีพี่เสือก็ชอบมาจับตรงนั้นของเรา แล้วก็ให้เราจับของเสือด้วย บอกว่าคนพิเศษเขาทำให้กัน พี่เสือบอกว่าเราเป็นคนพิเศษของพี่เสือ”
“เฮ้ย พี่เสือทำถึงขนาดนั้นแล้วเหรอ”
โอ้ย ตายแล้ว ไอ้พี่เสือนี่มันเสือร้ายจริง ๆ เขาฟังละจะเป็นลม นี่มันเข้าข่ายล่อลวงเยาวชนของชาติชัด ๆ ไหนบอกจะรอไอ้เจ้าหนูนี่โตก่อน
“แล้วอย่างไงอีก” โอ๊ตชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ หูผึ่งเตรียมรับข้อมูลเต็มที่
“แล้วเมื่อวานอยู่ ๆ พี่เสือก็มาบอกให้น้องแฮมเป็นแฟนพี่เสือ”
“หา อะไรนะ เป็นแฟนเนี่ยนะ”
ไม่น่าเชื่อ ผู้ชายไม่ชอบการผูกมัดแบบพี่เสือเนี่ยนะจะว่าแฮมเป็นแฟน
“อือ ใช่ พี่เสือบอกให้เป็นแฟนกัน” น้องแฮมพยักหน้า
“ไหนเล่าให้มันละเอียด ๆ สิแฮม”
“ทำไมโอ๊ตอยากรู้เรื่องของเราจัง”
“เอ่อ เล่ามาเหอน่า”
เมื่อวานพอกลับถึงบ้าน หลังจากลงจากรถแล้วแฮมกำลังจะเดินกลับเข้าบ้านของตนก็ถูกพี่เสือรั้งไว้ เขาหันมองด้วยความสงสัย
“พี่เสือมีอะไรเหรอ”
แล้วอยู่ ๆ พี่เสือก็ดึงเขาเข้าไปกอด กอดไว้แน่นจนเขาเกือบหายใจไม่ออก ก่อนจะกระซิบที่ข้างหู
“น้องแฮมเป็นแฟนกับพี่เสือนะครับ”
แฮมดิ้นจนหลุดแล้วดันพี่ชายให้ออกห่าง คิ้วเรียวขมวดมุ่นเข้าหากันอย่างไม่ชอบใจนัก
“น้องแฮมบอกแล้วไงว่าไม่อยากปวดหัว น้องแฮมไม่เป็นแฟนพี่เสือหรอก” พูดจบเขาก็หันหลังจะกลับบ้านแต่ก็โดนพี่เสือดึงแขนไว้อีก
อะไรของพี่เสือเนี่ย
“ทำไมละ น้องแฮมไม่รักพี่เสือเหรอ”
ทำไมพี่เสือต้องทำหน้าเศร้าแบบนั้นด้วย
“รักสิ แต่ไม่อยากเป็นแฟนนี่”
“เป็นแฟนกันเถอะนะ”
“ไม่เอาอ่ะ ก็บอกแล้วว่าไม่อยากเป็นแฟน” แฮมส่ายหัวพรืด ยังยืนยันคำเดิม
ทำไมวันนี้พี่เสือพูดไม่รู้เรื่องเลย น้องแฮมเริ่มจะโมโหแล้ว แฮมทำหน้ามุ่ยก่อนจะแกะมือพี่เสือออกแล้วเดินกลับเข้าบ้านไปโดยไม่สนใจพี่ชายที่ยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม
“แล้วเมื่อเช้าพี่เสือก็ทำเป็นงอนเรา ไม่ยอมคุยด้วย เราต้องง้ออยู่ตั้งนาน”
อ๋อ ที่รถมาจอดตั้งนานแล้วไม่ลงมาสักทีนี่มัวแต่ง้อกันอยู่สินะ
โอ๊ตนึกถึงเมื่อเช้าตอนที่เขาเห็นรถพี่เสือมาจอดหน้าคณะ เขายืนรอตั้งนานสองนานกว่าเพื่อนเขาจะลงมาจากรถได้ แถมสภาพนี่ปากเจ๋อหน้าแดงเชียว
“พี่เสือนี่ไม่มีความโรแมนติกเอาเสียเลย เล่นขอเป็นแฟนกันทื่อ ๆ แบบนี้เนี่ยนะ” โอ๊ตส่ายหัว สงสัยเพราะมีแต่สาว ๆ เข้าหาสินะ พี่แกถึงนึกว่าคนทั้งโลกจะยอมเป็นแฟนด้วยง่าย ๆ พูดคำเดียวก็โอเคแล้วงี้
“ทำไมพี่เสือถึงอยากจะเป็นแฟนเราให้ได้ด้วยละโอ๊ต”
น้องแฮมถอนหายใจเบา ๆ เพราะเขาไม่รู้จะไปถามใครก็เลยต้องมาถามเอากับเพื่อนสนิท
“อ้าว ถามเรา เราจะไปรู้เหรอ”
เรื่องนี้โอ๊ตว่าโอ๊ตจะไม่ยุ่ง
“ง่ะ โอ๊ตตอบดี ๆ สิ”
เห็นแฮมทำท่าหงอย ๆ โอ๊ตก็ได้ถอนหายใจในความซื่อของเพื่อนที่ไม่โตสักที
“เอ่อ ก็พี่เสือเขารักแฮมไง”
“รักแล้วต้องเป็นแฟนกันด้วยเหรอ”
น้องแฮมถามตาใสทำเอาโอ๊ตถึงกับอึกอัก จะว่าไปมันก็จริงอย่างที่แฮมถาม รักก็ไม่ได้หมายความว่าต้องคบเป็นแฟนกันเท่านั้น ในเมื่อความรักมันมีหลายรูปแบบ ว่าแต่จะให้แฮมเข้าใจความรักของพี่เสือได้อย่างไงละ
“เอ่อ มันก็ไม่เชิง”
“แบบนี้เรารักโอ๊ต เราก็ต้องเป็นแฟนโอ๊ตด้วยสิ”
“เฮ้ย มันไม่ใช่แบบนั้น แฮมจะมาเป็นแฟนกับเราได้ไงละ”
“แล้วทำไมเราต้องเป็นแฟนพี่เสือด้วยล่ะ”
โอ๊ตถึงกับยกมือขึ้นเกาหัวแกรก บทเจ้าหนูแฮมนี่จะมีปัญหา อธิบายอย่างไงก็ไม่ยอมเข้าใจเลยจริง ๆ ตอนนี้เขาเริ่มจะปวดหัวแทนพี่เสือแล้วละ
“เออ ช่างมันเถอะ” ปล่อยให้เป็นเรื่องของพี่เสือไปก็แล้วกัน โอ๊ตจะไม่ยุ่ง
พูดถึงยังไม่ทันขาดคำ โอ๊ตก็เหลือบไปเห็นรถซีอาร์วีคันคุ้นตามาจอดท้าทายลุงยามตรงที่เดิมก่อนที่โทรศัพท์มือถือของแฮมจะดังขึ้น
“นั่นไงพี่เสือมาโน้นแล้ว แฮมไปถามพี่เสือเองละกัน”
แฮมกดรับสายบอกว่ากำลังจะเดินไปที่รถ โอ๊ตเลยเดินไปส่งและถือโอกาสคุยกับพี่ชายเพื่อนสนิทสักหน่อย
“หวัดดีพี่เสือ”
เสือลดกระจกรถส่งเสียงทักทายเพื่อนน้อง “ไงโอ๊ต ได้ข่าวว่ามีคนไปเฝ้าที่ร้านทุกวันเลยเหรอวะ”
“เหอ ฝากบอกเพื่อนพี่ด้วยว่าไปกินกาแฟร้านอื่นบ้างก็ได้ ผมรำคาญ” โอ๊ตกรอกตาพูดด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย
“เพื่อนพี่ไม่ดีตรงไหนวะ รูปก็หล่อ พ่อก็รวย”
“ไม่ดีตรงผมไม่ชอบไง”
“ก็ลอง ๆ เปิดใจดูหน่อยสิว่ะ ไม่เห็นจะเสียหายตรงไหน ผู้ชายเหมือน ๆ กัน”
ก็เพราะเป็นผู้ชายเหมือนกันนี่แหละ เขาถึงรู้ว่าผู้ชายแบบนั้นไว้ใจไม่ได้ ขึ้นเผลอใจให้มีหวังมีแต่เสียกับเสีย
“เดี๋ยวผมจะยุให้แฮมมันเปิดใจกับพวกรุ่นพี่ที่มาจีบมั้ง”
“เฮ้ย อย่านะโว้ย” เสือโวยวายทันที แค่นี้เขาก็แย่แล้ว
“ใครมาจีบเราเหรอโอ๊ต”
แฮมชะโงกหน้าเข้ามาร่วมวงด้วยเมื่อได้ยินชื่อตัวเอง โอ๊ตหมายถึงใครเหรอ
“เออ ไม่มีอะไรหรอก แฮมกลับบ้านได้แล้ว” โอ๊ตปรายตามองพี่เสือที่นั่งทำหน้าเป็นตูดเพราะคำพูดของเขา ก่อนจะเปิดประตูให้และตบหลังแฮมเบา ๆ ให้ขึ้นรถ “สงสัยอะไรก็ถามพี่เสือนะ”
“งั้นกลับละนะ บ๊ายบาย” น้องแฮมโบกมือลาให้โอ๊ตที่เดินแยกไปอีกทาง
“คุยอะไรกับโอ๊ตมาเหรอครับ” เสือหันมาถามน้องแต่ยังไม่ยอมจะออกรถ
“คุยเรื่องพี่เสือ” น้องแฮมเงยหน้าตอบหลังจากคาดเข็มขัดนิรภัยเรียบร้อยแล้ว
“คุยเรื่องพี่ทำไม”
“คุยว่าพี่เสือเดี๋ยวนี้พูดไม่รู้เรื่อง”
คิ้วหนาได้รูปขมวดมุ่นเข้าหากันเมื่อได้ยินคำตอบของน้อง เขาเนี่ยนะพูดไม่รู้เรื่อง
“พี่เสือพูดไม่รู้เรื่องอย่างไงเหรอน้องแฮม”
“ก็เรื่องเป็นแฟนไง พี่เสือพูดไม่รู้เรื่อง”
“ก็แล้วทำไมน้องแฮมไม่ยอมเป็นแฟนพี่เสือละ” เสือพูดด้วยความอ่อนใจ เขาขอน้องเป็นแฟน แต่น้องกลับดื้อไม่ยอมท่าเดียว
“ก็ไม่อยากเป็นอ่ะ” น้องแฮมตอบเสียงอ้อมแอ้มก้มหน้ามองฝ่ามือตัวเองที่วางอยู่บนตัก
“น้องแฮมไม่อยากอยู่กับพี่เสือแล้วเหรอครับ”
เสือจับไหล่คนตัวเล็กให้หันหน้ามาคุยกันตรง ๆ เขาอยากรู้ว่าน้องกำลังคิดอะไรอยู่ เหมือนเขาจะเข้าใจแต่จริง ๆ เขาไม่รู้เลยว่าภายในหัวเล็ก ๆ นั้นกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่
“อยากสิ น้องแฮมอยากอยู่กับพี่เสือ”
“งั้นก็เป็นแฟนกัน”
“ไม่เอา ไม่เป็นแฟน”
ทำไมจะต้องเป็นแฟน ไม่เป็นแล้วอยู่ด้วยกันไม่ได้เหรอ เหมือนที่ผ่านมาไง อยู่ด้วยกันแบบนั้นไม่ได้เหรอ
“งั้นก็ไม่ต้องอยู่ด้วยกัน”
เสือปล่อยมือจากหัวไหล่ของน้องก่อนจะออกรถด้วยสีหน้านิ่งเฉยจนน้องแฮมที่มองอยู่รู้สึกกลัว
“ง่ะ ไม่เอาแบบนี้สิพี่เสือ”
แฮมแตะแขนพี่เสือเบา ๆ แต่คนเป็นพี่ก็ยังเฉย นิ่งเสียจนน้องแฮมรู้สึกใจเสีย เขากัดริมฝีปากก่อนจะหดมือกลับมาแล้วได้แต่เหลือบมองพี่เสือเป็นพัก ๆ ระหว่างทางกลับบ้านที่มีแต่ความเงียบไปตลอดทาง
เมื่อถึงบ้านหลังจากจอดรถเสือก็เปิดประตูลงจากรถไปเลยโดยไม่พูดอะไร ไม่แม้แต่จะหันมามองคนที่นั่งมาด้วยกันเลยด้วยซ้ำ แฮมเห็นแบบนั้นก็รีบเปิดประตูวิ่งตามลงมา เขาวิ่งไปดึงแขนพี่เสือไว้
“พี่เสือ”
น้องแฮมกระตุกแขนพี่ชายให้หันมามองกัน เสือหันกลับมามองมือของเขาที่จับแขนด้วยสายตาเย็นชาจนเขาขนลุก
“พี่เสือไม่งอนสิ”
“พี่ไม่ได้งอน พี่จะเข้าบ้าน”
น้องแฮมเม้มปากช้อนตามองพี่ชายด้วยความรู้สึกกล้า ๆ กลัว ๆ
“พี่เสือโกรธเหรอ”
พี่เสือไม่ตอบแต่กลับปลดมือเขาออกแล้วเดินหันหลังเข้าบ้านไปเลย ทิ้งให้เขายืนอยู่เพียงลำพัง
แย่แล้ว...น้องแฮมทำให้พี่เสือโกรธแล้ว...
TBC...
น้องแฮมยังไม่เข้าใจว่าทำไมพี่เสือต้องยึดติดกับคำว่าแฟน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้พวกเขาก็อยู่ด้วยแบบนี้มาตลอด เจ้าหนูเลยเกิดอาการต่อต้านตามวัย
ไว้ตอนหน้ามาดูว่าน้องแฮมไปง้อพี่เสือกันนะ^^
หัวข้อ: พี่เสือกับแฮมสเตอร์ของเขา : ตอนที่ 17 เสือจนตรอก [23/2/19] (อ่าน 13328 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก