ให้ตายสิ เขาไปฝึกพูดอะไรหวานๆ แบบนั้นมาจากไหนกัน แค่นี้ผมแทบจะคุมอารมณ์ตัวเองไม่ไหวแล้วนะ อยากกระโดดเขาไปกอดเขาเป็นบ้าเลย
ทุกวันจะเป็นแบบนี้ ผมมาถึงก่อน รีบเปลี่ยนชุดมาที่ลู่วิ่ง พอกายเลิกงานเสร็จถึงได้ตามมาสมทบ เราคุยกันไปด้วยพร้อมกับวิ่งบนลู่วิ่ง บางครั้งเขาจะใส่หูฟังแล้วฮัมเพลงออกมาอย่างมีความสุข
ผมไม่อยากให้เรื่องทุกอย่างจบแค่นี้ อยากให้ความสัมพันธ์ของเราพัฒนาไปไกลกว่านี้ จากแววตาเขาที่ทอประกายพราวระยับยามจ้องมองผู้ชายตัวเล็กน่ารัก...ผมคิดว่าตัวเองมองไม่ผิด มั่นใจว่ารสนิยมทางด้านความรักของเราไม่ได้ต่างกัน
โอกาสที่จะสานต่อความสัมพันธ์กับเขาจึงมีมากขึ้น
วันนี้ทุกอย่างดูเป็นใจไปหมด หัวข้อสนทนาของผมกับกายค่อนข้างสนุกสนาน เขาหาเรื่องมาชวนคุยได้อย่างไม่ติดขัด เราคุยกันจนลืมเวลา มองนาฬิกาอีกทีถึงเห็นว่าอีกสามสิบนาทีฟิตเนสจะปิดแล้ว
เขาชวนผมไปอาบน้ำด้วยกัน...แต่คนละห้องหรอก
ผมใจสั่นทั้งที่ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น นี่คงเป็นครั้งแรกที่ผม (อาจจะ) ได้เห็นรูปร่างสุดสมบูรณ์แบบของเขาตอนกำลังแต่งตัว กายคงไม่รู้ว่าคำชวนสุดแสนจะธรรมดาของเขาทำให้คนฟังอย่างผมอ่อนไหวขนาดไหน
ตรงประตูทางเข้าห้องแต่งตัว ผมเดินสวนกับผู้ชายคนที่เคยมีอะไรกัน มาถึงวันนี้เขาแทบไม่ได้สนใจผมอีกแล้ว ร่างสูงทำเพียงแค่เดินผ่านผมไปเหมือนไม่ได้คิดอะไร คาดว่าคงเจอเหยื่อรายใหม่แล้วแหละ
พอเข้ามาด้านในห้องแต่งตัวดันไม่เจอใครสักคน กายถอดเสื้อออกแล้วโยนไว้บนโต๊ะก่อนถอดกางเกงตามลงมาทันทีจนผมหันหน้าหนีแทบไม่ทัน
"หืม?" เขาส่งเสียงในลำคอเมื่อเห็นท่าทางแบบนั้นของผม "เป็นอะไรไปพีท? เขินเหรอ?"
"ปะ...เปล่า" ผมสงบสติอารมณ์แล้วหันหน้ากลับมา กายเดินไปหยิบกระเป๋าตัวเองออกมาจากล็อคเกอร์ หยิบผ้าขนหนูมาพันท่อนล่างตัวเองไว้
แบบนั้นค่อยหายใจสะดวกหน่อย เมื่อสักครู่ผมเกือบจะเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นเสียแล้ว
ผมไม่กล้าขยับตัวไปไหน ความรู้สึกทุกอย่างคงแสดงออกผ่านสีหน้าไปหมดแล้ว ใบหน้าร้อนวาบเมื่อกายขยับเข้ามาใกล้ กายหัวเราะคิกคักแล้วยกมือข้างหนึ่งขึ้นแตะแก้มผม
"เวลาพีทอายแล้วน่ารักจัง อย่างกับเด็กน้อย"
"…!" ผมสะดุ้ง เผลอก้าวถอยหลังไปหนึ่งก้าว "เปล่า ไม่ได้เขินสักหน่อย"
"ไม่ต้องเขินหรอกพีท ผู้ชายเหมือนกัน" เขาพูดพร้อมกับขยิบตาหนึ่งครั้ง และนั่นทำให้เส้นความอดทนสุดท้ายของผมขาดลง เขาดูจะไม่เข้าใจว่าผมต้องการสื่ออะไรกันแน่ ถึงตอนนี้ผมดันเก็บความรู้สึกทุกอย่างไว้ไม่ไหวเสียแล้ว
"เราไม่อยากใกล้นายมากเกินไปกว่านี้อีกแล้ว" ผมพูดแล้วหลบสายตาไปอีกทาง "มันยากที่จะควบคุมทุกอย่างที่เรากำลังคิดไว้ได้"
"ทำไมเหรอ? เกิดอะไรขึ้น?" กายทำหน้าเหลอหลาด้วยความไม่เข้าใจ
ผมสบตาเขาตรงๆ เผลอพูดความจริงออกไปครึ่งหนึ่ง...ว่าตัวเองอยากกอดกายใต้ฝักบัวขนาดไหน "เพราะนายทำให้ด้านมืดของเราปะทุขึ้นมาอีกครั้ง ทำให้เราอยากชวนกายเข้าไปในห้องอาบน้ำนั่น แล้ว..."
ผมหยุดพูดไปเมื่อหาศัพท์มาแทนที่การกระทำนั้นไม่ได้ ไม่กล้าสบตาเขา แค่นี้ก็อายมากๆ แล้ว ถ้าเขาไม่ได้คิดแบบเดียวกัน ผมจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนล่ะ
"…" กายมองผมนิ่งๆ แววตาเขาสะท้อนความรู้สึกบางอย่างที่อ่านไม่ออก ผมรู้สึกหน้าม้าน ไม่แน่ใจว่าเขาจะเข้าใจในสิ่งที่ผมพูดไหม "เราก็ไม่เคยห้ามพีทนี่นา"
หืม? เมื่อสักครู่เขาพูดว่าอะไรนะ? ผมทำได้เพียงเบิกตากว้างมองชายหนุ่มที่แย้มยิ้มออกมา นัยน์ตาเขาพราวระยับแสดงความต้องการของบุรุษเพศออกมา
"มะ...หมายความว่ายังไง" ผมมองคนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา มือที่วางแนบข้างตัวสั่นขึ้นมา เหมือนเขาจะเข้าใจความต้องการของผม
"เราก็รอพีทเอ่ยปากชวนตั้งนาน" กายหุบยิ้มแล้วทำหน้าจริงจัง "แต่มันจะเป็นความลับระหว่างเราสองคนตลอดไปใช่ไหม"
จบคำนั้นกายจึงดึงปมผ้าขนหนูจนหลุดออกจากกัน อะไรต่อมิอะไรที่ผมปรารถนาจะได้เห็นจึงปรากฏขึ้นตรงหน้า...ผมมองเขาอย่างไม่เชื่อสายตา
กายยื่นมือมาหาผมข้างหน้าก่อนพูดด้วยน้ำเสียงที่เซ็กซี่ที่สุด
"มาเถอะพีท เราอยากกอดนายจะแย่แล้ว"
ผมมองเขาอย่างคิดหนัก สุดท้ายจึงพยักหน้ารับแล้วยื่นมือออกไปข้างหน้า ในใจผมมีคำตอบเดียวตั้งแต่เขาเอ่ยชวนแล้วล่ะ
กิจกรรมอะไรที่ทำแล้วติดใจ ย่อมมีครั้งที่สอง สาม สี่ตามมาอีกนับไม่ถ้วน หนึ่งในนั้นคือการได้ร่วมรักกับกาย
ผมกับกายมีอะไรกันจนได้ ทั้งที่ตอนแรกผมไม่ได้ตั้งใจให้ทุกอย่างจบแบบนี้...แต่อารมณ์พาเราโบยบินไปไกลจนกู่ไม่กลับ
วันนั้นผมถึงรู้ว่าการกอดกายแล้วเปิดฝักบัวให้สายน้ำไหลผ่านร่างกายเราสองคนมันฟินขนาดไหน
ลมหายใจเขายามซบหน้าลงกับซอกคอผมเร่าร้อนพร้อมกับคำชมที่ทำให้ผมแทบจะปลดปล่อยทุกอย่างออกมาตรงหน้าท้องเขา
กายเก่งมาก เขาทำได้ดีจนผมติดใจ แม้ว่าผมจะมีกฎกับตัวเองว่าไม่มีอะไรกับใครซ้ำคนเดิมอีก แต่หากเขาเอ่ยชวนหรือลากผมเข้าห้องอาบน้ำ ผมคงพยักหน้ารับอย่างเต็มใจที่จะถวายตัวให้เขาอีก
หลังจากวันนั้นผมคิดว่ากายจะไม่มาคุยกับผมอีกแล้วตามประสาความสัมพันธ์แบบนี้ ทว่า...เขากลับโผล่มาวิ่งบนลู่วิ่งข้างผมอีก ทำเหมือนก่อนหน้านั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"ไง วันนี้จะเอาออกสักกี่แคล" ชายหนุ่มพูดพร้อมกับกดปุ่มเปิดลู่วิ่ง
ผมไม่ได้ตอบคำถามเขา ยังรู้สึกงุนงงอยู่ ทั้งที่ตอนแรกเตรียมใจว่าแม้แต่หน้าผมเขาคงไม่อยากมองอีกแล้ว
"เอ้า เงียบไปเลย เป็นอะไรหรือเปล่า" เขาโบกมือไปมาตรงหน้าผม "หรือว่าทำแรงไปจนเจ็บ ขอโทษนะ"
"ทะลึ่งแล้ว" ผมบ่นอย่างไม่จริงจัง มันไม่ได้แรงสักนิด กำลังดีเลยต่างหาก "ทำไมนายยังมาคุยกับเราอีกล่ะ?" ผมตัดสินใจถามสิ่งที่ยังค้างคาออกไปทันที "เรานึกว่าทุกอย่างจะจบลงตั้งแต่ตอนที่ก้าวออกมาจากห้องน้ำแล้วซะอีก"
ป๊อก!
"โอ๊ย! เจ็บนะกาย" ผมยกมือขึ้นลูบหน้าผากตัวเองป้อยๆ เมื่อเขาใช้นิ้วดีดลงมาเต็มแรง
"คิดเยอะไปแล้วพีท มันไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรขนาดนั้นสักหน่อย" เขาพูดแล้วขยับเท้าวิ่งต่อไป แต่ริมฝีปากยังชวนผมคุยตลอด "มันเป็นความสมยอมทั้งคู่ ใครบอกนายว่าคนที่มีอะไรกันแล้วจะเป็นเพื่อนกันไม่ได้"
ก็ไม่เคยเห็นเหมือนกันนะ มีอะไรกันแล้วยังคุยเล่นกันเป็นเพื่อนกันตามปกติ
ยอมรับว่าผมดีใจที่เขายังอยู่ตรงนี้ ทั้งที่ตอนแรกเผื่อใจไปแล้วว่า...เรื่องของเราคงเดินต่อไปไม่ได้
"แต่เราทำเหมือนคนที่นัดกันผ่านแอพเพื่อไปมีอะไรกันนะ นายไม่คิดว่าความสัมพันธ์แบบนี้มันแปลกไปหน่อยเหรอ" ผมท้วงอย่างไม่เข้าใจ "แบบนี้เราจะมองหน้านายติดได้ยังไง เราสองคนทำเรื่องบ้าๆ นั่นไปแล้วนะ"
กายกดปุ่มหยุดวิ่งแล้วหันมามองหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง "แล้วยังไงล่ะ? ก็มองแบบนี้ไง"
"อ๊ะ..." ผมอุทานออกมาเมื่อเขาจ้องผมด้วยสายตาแบบนั้น นัยน์ตาเขาปรากฏภาพผมเต็มไปหมด ก่อนที่กายจะก้มลงมาจุ๊บปากผมเบาๆ อีกด้วย
"ทำหน้าน่ารักเกินไป เลยขอจูบหนึ่งที"
กายทำให้ผมรู้ว่าตัวเองสำคัญกับเขาในระดับหนึ่ง...และยังสอนให้ผมรู้ซึ้งถึงความหมายของคำว่าพยายาม ความสัมพันธ์แปลกประหลาดของเราสองคนเริ่มขึ้นจากตรงนั้น...โดยไม่มีชื่อเรียก
และมันไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่เรามีอะไรกันในห้องน้ำที่ฟิตเนส
ความสนิทสนมที่มีมากขึ้นทำให้ผมกล้าที่จะแลกเปลี่ยนเรื่องราวของตัวเองกับเขาเยอะขึ้น กายเองก็ยอมเปิดประตูใจ เล่าเรื่องในชีวิตตัวเองให้ผมฟัง ทุกอย่างไปได้ดีจนกระทั่งเราวางใจที่จะออกไปทานข้าวข้างนอกด้วยกัน
จนถึงตอนนี้กายยังไม่ได้ให้คำจำกัดความถึงความสัมพันธ์แสนแปลกประหลาดของเรา
แฟนเหรอ? ไม่ใช่แน่นอน หรือจะเป็นเซ็กซ์เฟรนด์? แต่เรามีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันนะ? คู่นอนที่ไหนจะมาหอมแก้มและวิ่งไล่จั๊กกะจี้กันแบบนี้
ผมตัดสินใจมองข้ามเรื่องนี้ไปและมีความสุขกับสิ่งที่เกิดขึ้น ณ ขณะนั้นแทน
ฟึ่บ!
ผมสะดุ้งเล็กน้อยเมื่อแขนล่ำๆ ของกายยื่นมาด้านหน้าผมพร้อมกระดาษแผ่นเล็กสะบัดไปมา ผมหรี่ตามองด้วยความไม่เข้าใจเพราะเขาหันด้านหลังของกระดาษให้ผมดู
"อะไรของนายเนี่ย"
"ได้ตั๋วหนังมาฟรีสองใบ คืนนี้ไปดูด้วยกันไหม รอบดึกสุดเลย" เขาพูดแล้วยิ้มจนตาหยี...เป็นรอยยิ้มที่ทำให้ผมตกหลุมรักเขา "หนังบู๊ด้วย ดูคนเดียวคงไม่สนุก อยากหาใครไปหารค่าป๊อบคอร์น"
ผมหรี่ตามองเขาด้วยแววตาจับผิด "พูดอย่างกับจะชวนไปเดท"
"ถ้าเป็นแบบนั้นจริงจะยอมไปไหมล่ะ" กายถามพร้อมยักคิ้ว
ตึก ตัก
ผมได้ยินเสียงหัวใจเต้นแรง ผมพยายามกลั้นยิ้มไม่อยากให้เขารู้ว่าตัวเองกำลังมีความสุขขนาดไหน
"ไม่ต้องมากลั้นยิ้มเลย หน้านายบวมเหมือนลูกโป่งแล้ว" ชายหนุ่มพูดแล้วจิ้มแก้มผมไปหนึ่งที "ตกลงไปไหมเนี่ย ถ้าไม่ไปจะชวนคนอื่นแล้วนะ"
"รู้คำตอบแล้วยังจะถามอีก" ผมค้อนใส่เขาทีหนึ่ง
"ดีมาก" กายพูดแล้วก้มลงหอมแก้มผมหนึ่งที ท่าทางแบบนั้นทำเอาผมรีบผละออกอย่างรวดเร็ว ก่อนสอดสายตามองซ้ายมองขวาว่าไม่ใครเห็นไหม
"อย่าทำบ้าๆ แบบนี้สิกาย คนออกกำลังกายกันเต็มไปหมด"
"ทำมาบ่นใจจริงอยากให้ทำมากกว่านั้นก็บอกมาเถอะ" ชายหนุ่มพูดแล้วขยับเข้ามากระซิบบางอย่างข้างหูผม "อยากจับขานายขยับออกเป็นรูปตัว M"
"บ้า!"
ผมหันหน้าหนีเขาไม่อยากให้กายเห็นว่าผมกำลังเขินมากขนาดไหน หูแว่วยินเสียงกายหัวเราะ เขามองผมด้วยสายตาเอ็นดูก่อนเดินไปเล่นเครื่องออกกำลังกายอย่างอื่น
หัวใจผมเต้นแรงเสมอเวลาสบตาเขา ความสัมพันธ์เราคลุมเครือมากขึ้นเรื่อยๆ สิ่งที่ไม่เปลี่ยนคือความเร่าร้อนบนเตียง...บางทีผมก็ไม่อยากเป็นแค่คู่นอนเขา
มันถึงเวลาแล้วหรือยังที่ผมจำไถ่ถามถึงความสัมพันธ์ของเรา ผมไม่อยากตกอยู่ในสถานะนี้อีกต่อไปแล้ว กายควรให้คำตอบว่าสำหรับเขาผมเป็นอะไรกันแน่
ริมฝีปากผมเม้มเข้าหากันด้วยความกดดัน ตัดสินใจแล้วว่าเย็นนี้จะคุยกันเรื่องความสัมพันธ์ของเราสองคนให้ชัดเจนเสียที
สิ่งที่สนุกที่สุดสำหรับการมาโรงหนังวันนี้คือรอยยิ้มของกาย
ผมเข้าใจดีว่าหนังรอบดึกไม่ค่อยมีคนสักเท่าไหร่ ยิ่งหนังเรื่องที่ฉายอยู่ตอนนี้ไม่ได้มีคนติดตามมากนัก เป็นหนังนอกกระแส หันไปมองด้านข้างแทบไม่เจอคนเข้ามาดูเลย
บรรยากาศมืดๆ ทำให้ผมรู้สึกกลัว แต่คิดอีกทีแบบนี้ก็เป็นส่วนตัวดีแฮะ และดูเหมือนกายจะพอใจกับความเงียบสงบนี้ สายตาเขาจดจ้องไปยังจอภาพยนตร์ด้านหน้าอย่างตั้งใจ
หมับ!
ผมถือโอกาสนี้แอบจับมือเขาท่ามกลางความมืดแล้วบีบนิ้วหัวแม่มือ กายหันมามองผมแล้วอมยิ้มราวกับจะถามว่าเป็นอะไร พอเห็นผมไม่ตอบเขาจึงหันกลับไปสนใจกับหนังต่อ
แค่เขาไม่ปล่อยมือออก เท่านี้ก็ดีมากแล้ว
เก้าสิบนาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว เราไม่ได้ปล่อยมือออกจากกัน จนตอนนี้เดินออกมาหน้าโรงหนังเตรียมกลับแล้วสองมือยังคงจับประสานกันอยู่แบบนั้น
"สนุกเนอะ" เขาพูดแล้วหันมามองผมด้วยรอยยิ้ม "ไม่ได้ดูหนังบู๊ๆ แบบนี้มานานแล้ว"
"ไม่ได้ตั้งใจดูหรอก เรามัวแต่มองหน้านาย" ผมตอบไปตามความจริง ตัดสินใจปล่อยมือออกจากเขา "วันนี้ขอไปค้างห้องนายได้ไหม"
กายดูเหมือนจะเหวอไปนิดหน่อยพอผมจู่โจมแบบนั้น "เอาจริงเหรอ? ห้องรกหน่อยนะ"
"คงไม่รกเท่าห้องเราหรอก แล้วไม่ได้ไปสำรวจห้องด้วย ไปทำอย่างอื่นมากกว่า" ผมพูดแล้วหัวเราะ กายอมยิ้มออกมาเหมือนจะเข้าใจความนัยที่ผมต้องการจะสื่อ "ตกลงให้ไปไหมเนี่ย"
"มาสิ นอกจากเรื่องนั้นแล้วมีเหตุผลอื่นอีกไหมเนี่ย"
ผมเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มมากขึ้นแล้วยกมือขึ้นสัมผัสปลายคางเขา "คืนนี้เราอยากอยู่กับนายทั้งคืน"
เป็นครั้งแรกที่ผมไปห้องกาย เขาเหมือนจะเปิดตัวตนให้ผมได้รู้จักอีกระดับหนึ่ง...ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าไปด้านใน เหมือนทุกคำพูดที่จะสื่อสารถูกกลืนหายไปจนหมด
ผมเห็นรองเท้าหนังสองคู่วางด้วยกัน แต่ไม่ทันคิดว่ามันอาจจะเป็นของคนอื่นหรือเปล่า
เราจูบกันตั้งแต่หน้าประตู และเริ่มบรรเลงบทรักสุดร้อนแรงตั้งแต่ตอนนั้น กายยังร้อนแรงและสัมผัสผมอย่างดุดัน เขารู้ว่าต้องแตะปลายนิ้วลงตรงส่วนไหนของร่างกายผมถึงจะพอใจ
และคืนนี้ผมก็ได้ใช้เวลากับเขาทั้งคืนจริงๆ เพราะทุกอย่างไม่ได้เกิดขึ้นแค่ครั้งเดียว เขา 'จัดการ' ผมหลายครั้งจนแทบไม่มีแรงลุกไปไหน
กายจูบหัวไหล่ผมแผ่วเบาแล้วกระซิบข้างหู "เหนื่อยไหม"
"ไม่เท่าไหร่ ถ้านายไหวเราก็พร้อม" ตอบไปแบบนั้นทั้งที่ร่างกายระบมไปหมดแล้ว
ได้ยินผมพูดแบบนั้นเขาจึงสวมกอดผมจากด้านหลังและซุกหน้าลงกับซอกคอ ไรหนวดเขาถูไถไปกับผิวนุ่มจนผมจั๊กกะจี้ไปหมด
"ทำไมวันนี้พูดจาน่ารักผิดปกติเนี่ย อยากได้อะไรเป็นพิเศษไหม" พูดจบก็หอมแก้มผมอีกฟอดใหญ่
"อยากได้อยู่อย่างหนึ่ง" ผมตัดสินใจพูดออกไป "แต่ไม่รู้นายจะให้เราได้ไหม"
"ลองพูดมาก่อนสิ"
ผมเงียบไป รู้สึกพูดไม่ออก คำขอของผมมันจะมากไปหรือเปล่า กับคนที่รักกันแค่ร่างกายแต่จิตใจอยู่ที่อื่น เท่านี้มันก็มากพอแล้วไม่ใช่เหรอ? ผมไม่ควรจะเรียกร้องอะไร
ทว่าผมมีโอกาสนี้แค่ครั้งเดียวในการแสดงความรู้สึกตัวเองให้เขารู้ อยากลองเสี่ยงดูสักครั้ง
"เราอยากให้นายทบทวนความสัมพันธ์ระหว่างเราดู เราไม่อยากเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆ อีกแล้ว เราต้องการความชัดเจน" ผมหลับหูหลับตาพูดออกไป ร่างสูงที่สวมกอดผมอยู่ชะงักทันที
"พีท..." เขาครางออกมาแผ่วเบาๆ อ้อมแขนที่กอดผมไว้เริ่มคลายออกจนผมใจหาย
"เป็นแฟนกันได้ไหมกาย" ผมหลับตาแล้วพูดออกไปในที่สุด คนที่อยู่ข้างหลังเหมือนจะอึ้งไป ผมเองก็ไม่กล้าขยับตัว ได้แต่นอนตัวแข็งแบบนั้น…ไม่รู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่หยาดน้ำตาไหลรินออกมา
ท่าทางแบบนั้น ผมพอมองออกว่าเขากำลังจะปฏิเสธ
ผมกัดริมฝีปากแน่น ไม่ให้เสียงสะอื้นตัวเองลอดออกมา แค่นี้ก็สมเพชตัวเองจะแย่แล้ว
"เราชอบพีทนะ" ผมได้ยินเสียงเขา และมันทำให้ผมดีใจมาก "พีทเป็นคนน่ารัก แต่ความสัมพันธ์ของเรามันเริ่มต้นด้วยเซ็กซ์ เราคิดว่ามันยากที่เราจะคบกัน"
"ทำไม..."
ผมได้ยินเสียงเขาถอนหายใจเสียงดัง "เพราะเรามีแฟนแล้วยังไงล่ะ"
"…!" ริมฝีปากผมเม้มแน่นเข้าหากัน เหมือนโลกทั้งใบถล่มลงมาตรงหน้า มือผมเผลอกำแน่นเข้าหากันจนปวดไปหมด ทำไมต้องเป็นผมที่เสียใจคนเดียวอยู่ทุกครั้ง
ทำไมต้องเป็นผมที่ร้องไห้อยู่คนเดียวแบบนี้
"เราอยู่ด้วยกันที่ห้องนี้กับแฟน หมอนที่พีทหนุนอยู่ก็ของแฟนเรา" กายพูดอะไรออกมาอีกหลายอย่าง ทว่าโสตประสาทผมปิดการรับรู้ไปหมดแล้ว "ที่เรากล้าพาพีทมาวันนี้เพราะแฟนเราไม่อยู่"
"…" จิตใจผมหลุดลอยไปไกลแสนไกล คิดอะไรไม่ออกอีกทั้งนั้น
(มีต่อด้านล่าง)
หัวข้อ: {เรื่องสั้น} That bathroom with you ㄨ ผมมีนัดที่ฟิตเนส (อ่าน 4588 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก