หัวข้อ: กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล...

[pupper]

อยากรู้ว่าคนพิเศษของพี่นัทเป็นใครในตอนนี้
ที่คิดไว้มีอยู่สองคนที่เข้าข่ายความน่าจะเป็น
มีตัดทิ้งสองคน คือ  พี่แหกของน้องแม๊คและ
ก็แบค  สองคนดูแล้วความน่าจะเป็นคงมีน้อย
หรือว่าเป็นไปไม่ได้  ในตอนนี้ที่คิดไว้มีสองคน
ที่เข้าคิดไว้  คือ  ว่าน  กับ  หมอโอม  แต่ไม่รู้
จะถูกหรือเปล่า  55555555555555

รอตอนพิเศษของนายว่านนะครับ  อยากอ่านว่า
โลกทั้งใบของนายว่าน อยากรู้แนวคิดในด้านของ
ว่านว่าเป็นอย่างไรบ้าง

ชิวิตยังไม่สิ้นก็ต้องดิ้นกันต่อไป  อดีตคือความ
ทรงจำที่อยู่ในใจ  ปัจจุบันคือความเป็นจริงที่
เราต้องอยู่กับมันแล้วต้องอยู่ให้ได้

  พี่ซัน พี่เนม พี่อ้อ ฟอง บุ๊ค บัน เพียว ธรรณ์ ฟิวส์

[mackerel]

มอบแต้ม+ ที่ 242 ให้พี่ Bourne_Js 
สำหรับ

ผมก็คิดถึงน้องแม๊คนะครับ   HUG

และแต้ม+ ที่ 45 ให้พี่ pupper
สำหรับ

มีตัดทิ้งสองคน คือ พี่แหกของน้องแม๊ค :m20:และ
ก็แบค  สองคนดูแล้วความน่าจะเป็นคงมีน้อย
หรือว่าเป็นไปไม่ได้ 

[LingNERD*]

อ่านตอนจบแล้วแอบอึ้งครับ 

[premkoe]

ตกใจตอนจบ

 

[M150]

 

 

[XTeND]

เหมือนตอนแรก(แบบนิยาย) เหมือนฝัน

แต่แบบเรื่องจริง เป็นความจริง อ่านแล้วเศร้าดี

+1 ครับ ชอบๆ

[Salim021]

พอได้อ่านรีฯที่บอกว่าตอนนี้คุณนัทสบายดี ก็รู้สึกดีขึ้นเยอะ

เศร้ามากเลยรู้ปะ เรื่องนี้เรื่องแรกจริงๆที่อ่านแล้วร้องไห้ไป

ปกติไม่ค่อยรู้สึกรู้สาอะไรกับเขาหรอก...

ตอนนี้มีความสุขก็ดีแล้ว 

[Koa-ka]

สักแห่งในกรุงเทพฯ
เมืองหลวงของประเทศไทย

พฤษภาคม ต้นฤดูฝนที่ยังร้อนอยู่

ขอแสดงความยินดีในความสำเร็จของเรื่องกรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล...ใครจะทำไม ! ที่อวสานแล้วบริบูรณ์   
   
                ผ่านมานานสำหรับเรื่อง กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล...ใครจะทำไม ! ในที่สุดก็ถึงตอนอวสานสักที เรื่องใดที่เกิดขึ้นมาแล้วย่อมมีจบไปเป็นตามธรรมชาติของสรรพสิ่งที่ไม่เที่ยง ในเรื่องนี้ทำให้เราทราบอะไรหลายๆ อย่างของความไม่แน่นอนที่สามารถเกิดขึ้นได้กับทุกคน
   
               อันว่านิยายก็ดี หรือเรื่องเล่าก็ดี ต่างก็เป็นสิ่งที่บ่งบอกถึงลักษณะนิสัย ความชอบ หรือความต้องการของผู้เขียน ที่ได้สอดแทรกเข้าไปในเรื่องที่เขียนเสมอ การเรียนรู้ความเป็นไปของบุคคลหนึ่งอาจจะยากถ้ามองจากเพียงภายนอก แต่การที่ได้อ่านกลับเป็นการเผยความในใจของบุคคลที่เราต้องการศึกษาได้เป็นอย่างดี รวมถึงสภาพแวดล้อมต่างๆ รอบตัวด้วยเช่นกัน นิยายซึ่งมีที่มาจากเรื่องจริงเรื่องนี้ (กรูเนี่ยแหละผู้จัดการทีมฟุตบอล...ใครจะทำไม !) ต่างให้หนทางแก้ปัญหาทั้งถูกและไม่ถูกในการตัดสินใจในเรื่องราวของความรัก และการวางตัวต่อบุคคลอื่น ซึ่งเป็นข้อดีที่ผู้อ่านจะได้ทราบถึงสถานการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อการ ตัดสินใจที่จะกระทำการใดๆ แต่กระนั้นเรื่องราวของแต่ละคนก็อาจจะไม่เหมือนกันเสียทีเดียว แต่เราก็พอที่จะเรียนรู้และหาทางแก้ไขได้จากมัน
   
              เป็นเวลานานมากแล้วที่ไม่ได้ทำการแสดงความคิดเห็นต่อนิยายเรื่องนี้ เนื่องจากเกิดเหตุการณ์หลายอย่างมากมายในช่วงที่ผ่านมา จึงขออภัยผู้เขียนไว้ ณ ที่นี้ คำถามที่แสดงถึงความเป็นห่วงเป็นใยนั้นหากจะถามคงจะไม่ใจร้ายถึงขั้นถามกลับว่า “ถามเอาอะไร” แต่ขอรับไว้เพียงผ่านตาแล้วบอกกลับว่า “สบายดี” แต่คิดว่าคงจะไม่มีใครถาม ช่วงที่ผ่านมาเป็นช่วงหนึ่งในชีวิตที่ต้องผ่านพ้น เหมือนนัทและเดี่ยวต้องผ่านมันไป ครั้งหนึ่งเมื่อเป็นการอยู่ด้วยกันครั้งสุดท้ายก่อนลาจาก แม้ว่าตอนนั้นจะไม่รู้ถึงอนาคตว่าจะเป็นการเจอกันครั้งสุดท้าย แต่ในใจก็กลับคิดว่า นี่คงเป็นครั้งสุดท้ายเสียจริงทีเดียว อยากจะมองหน้าเสียให้นานพร้อมรู้สึกเสียดายที่มันผ่านไปเร็วเหลือเกิน  หลังจากนี้แล้วมันก็คงไม่เหมือนเดิม เหมือนนัทกับเดี่ยว การจากกันนั้นก็เหมือนการเริ่มต้นใหม่ ที่ต้องก้าวต่อไป มีเพียงร่องรอยแห่งความทรงจำที่บางเบาที่หวนระลึกถึงในคืนวันที่ดี ที่ไม่หวนคืน
   
              นิยายบอกความเป็นไปของชีวิตมนุษย์ที่สามารถจะเป็นไปได้จริงบนโลก เพียงแต่เราจะเรียนรู้จากมันมากแค่ไหน ชีวิตคนเราต้องเจอทั้งสุขทั้งเศร้า ทั้งของเราเองและของผู้อื่น เราจึงควรเรียนรู้มันไว้ แม้เรื่องนั้นมันจะรู้ว่าจบเศร้าเสียเหลือเกิน แต่ถ้าได้อ่านได้เรียนรู้แล้วจะทราบว่า หากเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นกับเราแล้ว เราควรจะทำเช่นใด จะทำใจ หรือมีทางออกที่ดีกว่านั้น

ขอบคุณที่เสนอเรื่องราวให้ได้ศึกษาความเป็นไปของชีวิต

ก.กา
เพียงแค่คนหนึ่งที่อ่านมาเจอแล้วอ่านมาโดยตลอด
ปล. ยังคงรักษาคำพูดเสมอไม่เปลี่ยนแปลง ครั้งนี้ในฐานะคนอ่านที่ติดตาม

[boxergear]

เป็นเรื่องแรกที่ผม ได้มารีพลาย เพราะ ผมอยากจะบอกว่า นัท นายโคตรเข้มแข็งเลย

ผมเจอเหตุการ์ที่คล้ายๆกับนายมา ตอนนี้ มันผ่านมาแล้ว 8ปี แต่ ผม ยังจมอยู่กับเค้า

เค้าจากไปก็เหตุการณ์คล้ายกับที่เดี่ยวจากไป ผมจมอยู่กับสิ่งที่ผมคิดว่าผมเป็นคนผิด

ผมไม่เข้มแข็งเท่านายหวะนัท

[van]

   ขอให้น้องมีความสุขมากขึ้น ๆ ในทุก ๆ วันนะคะ   

ขอบคุณสำหรับเรื่องรักที่อ่านแล้วสนุก  เศร้า  ซึ้ง  มีความสุขที่ได้เรื่องนี้ค่ะ

[Bourne_Js]

.
.
พักเที่ยง เลยแวะมาบอกว่า " โลกทั้งใบของนายว่าน " เสร็จไป ๕o % แล้วครับ

ปล. ขอบคุณคนอ่านทุกคนครับ ขอบคุณทุกกำลังใจ

 
.
.

[bixzz]

+1 ให้คุณนัท...
ดีใจจังจะได้อ่านเรื่องของน้องว่านแล้ว 

[OitJi]

สนุกดีครับ แต่เศร้ามากมาย

[-~iK@iZ_KunG~-]

เศร้ามากเลยครับตอนจบ

แต่ก้อขอบคุณสำหรับนิยายดี ๆ ที่นำมาให้อ่านกันนะครับ

ได้อะไรหลาย ๆ อย่าง

ขอบคุณครับ

[mackerel]

.
.
พักเที่ยง เลยแวะมาบอกว่า " โลกทั้งใบของนายว่าน " เสร็จไป ๕o % แล้วครับ

ปล. ขอบคุณคนอ่านทุกคนครับ ขอบคุณทุกกำลังใจ

 
.
.

มอบแต้ม+ ที่ 245
แล้วไข่สองใบพี่แหกเสร็จกี่เปอร์เซ็นต์คร้าบ หุหุ
 

[Bourne_Js]

^
^
+ ๑ ให้น้องแม๊คครับ

น้องแม็คอยากอ่านเรื่องพี่แหกจริงเหรอครับ ^^

ขอบคุณคนอ่านทุกคนครับ ไปทำงานละ โย่ววว
 
.
.

[[€]ŝĊörŦ]

จิ้มนัทคุง อิอิ

นานๆ ทีจะได่จ่อ...

    

[R@!nY~==~N!GhT]

อ่อย  อ่านแล้วแอบมีน้ำตาร่วง
คงอยู่กับอารมณ์สีเทาไปพักนึงแน่ๆ เลยเรา
เรื่องจริงก็ยังเป็นเรื่องจริงอยู่ดี

ปล.พี่นัทสู้ สู้ นะคะ
ปล2.ยังคงคิดถึงพี่เดี่ยวเสมอค่ะ
ปล3.รักทุกคนในเรื่องเลย

[yunjaelover]

ชอบเม้นท์ ของคุณ ก.กา นะ แต่ไม่รู้ทำไม

ปล. รอตามอ่านเรื่อง " โลกทั้งใบของนายว่าน" อยากรู้จังจะเป็นแนวไหน

[berniel]

อยากอ่านเรื่องของพี่แบค อะพี่นัด
อยากอ่านจิงๆน้า
^^

นัด เดี่ยว fc.

[mackerel]

^
^
+ ๑ ให้น้องแม๊คครับ

น้องแม็คอยากอ่านเรื่องพี่แหกจริงเหรอครับ ^^

ขอบคุณคนอ่านทุกคนครับ ไปทำงานละ โย่ววว
 
.
.

จริงยิ่งกว่าจริงคร้าบ
อิอิ
ยืนยันปณิธานนี้มาแต่แรกนะ 

[white coat]

เออ มา กด บวก 247 ให้

นัท คุง

[RAKDEK_KA]

เข้ามาดูความคืบหน้าของนายว่าน   และเรื่องราวเรื่องใหม่ของน้องนัทจ๊ะ

สู้  สู้ ! ขยันพิมพ์ต่อด้วนนะจ๊ะ  อยากอ่าน   

กด +ให้แล้วนะจ๊ะ  เป็นกำลังใจ

[สุขาพาเพลิน]

ไมเป็นแบบนี้อ่ะพี่

ตอนนี้ต่อ ป โท หรอพี่  เห็นบอกว่าเรียนและก็ทำงาน  ทำไรอ่ะบอกได้ป่ะ



เหอๆๆๆๆๆ   แบบขอติดตามเรื่องด้วยคนนะครับครับ

พอดีพึ่งอ่านจบอ่ะครับ





รีบมาต่อเรื่องของว่านนะครับ

แต่แบบว่า แอบเหล่แบคอ่ะ เหอๆๆๆๆ

ส่วนพี่แหกรองลงมา   แหะๆๆๆ


ขอติดตามนะครับ



แต่ว่า ผมยัง + ให้ไม่ได้นะครับ  แบบยังติดเป็รสมาชิกใหม่ comment ยังไม่ถึงอยู่เลย  เหอๆ

ยังไงก็สู้ๆครับ

แล้วแฟนคนใหม่เนี่ย    เรียนที่ ม.เดียวกันป่ะ หรือเจอกันที่ทำงาน


บายครับ

[Otaku]

Oo๐ โลกทั้งใบของนายว่าน ๐oO

** เรื่องของว่านผมจิ้นเองนะครับ ส่วนหนึ่งมาจากเรื่องจริงครับ **

แนะนำตัวผมก่อนละกัน
ชื่อ : สกลศักดิ์  พนมปทุม
ชื่อเล่น : ว่าน
อายุ : ๑๘  ปี
สูง / หนัก :  ๑๘o / ๗o
อาชีพ : ปี ๑ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยรัฐแห่งหนึ่ง
สถานะ : โสดครับผม

“ ไอ้สัดเร็วดิวะ กรูหิว ” ผมด่าไอ้เพื่อนสุดที่รักของผม
“ ไอ้เชี่ยว่าน เมิงจะไม่เห็นใจกรูหน่อยเหรอวะ กรูกำลังคุยกับเมียอันเป็นสุดที่รักของกรูอยู่นะเว่ย ”
ไอ้เชี่ยนี่มันรักเมียยิ่งชีพครับ  มารู้จักเพื่อนผมคนนี้หน่อยดีกว่า

ชื่อ : ประดิษฐ์ อิงเกสร
ชื่อเล่น : เป้
อายุ : ๑๘  ปี
สูง / หนัก :  ๑๗o / ๗๒
อาชีพ : ปี 1 คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยเดียวกับผม
สภานะ : เมีย ๑ กิ๊ก ๒

“ แล้วเมิงจะมานั่งคุยเอ็มทำด๋อยไร โทรศัพท์มีไมไม่คุย ”
“ มันไม่ได้อารมณ์หวะ ”
“ แล้วอารมณ์ที่กรูอยากเอาตรีนลูบหน้าเมิงหละ ” เริ่มจะหมดความอดทนกับไอ้เชี่ยเป้ละ
“ เออ ๆ ไปก็ได้ ” ไอ้เป้มันได้เมียจากที่เที่ยวกลางคืนครับ เมียมันสวยเลยหละครับ เลยไปไหนต่อไหนไม่รู้ -*-
แล้วไอ้เมียมันไม่ชอบคนผอม  ไอ้เชี่ยเป้ก็เลยไปเล่นกล้ามเพื่อรัก แมร่งลงทุนสาด มันเลยลากผมไปเล่นด้วย
มันเอาจริงเอาจังมากครับ กินทั้งโปรตีน ไม่กินแป้งเลย ๓ เดือนครับ  แค่ ๓ เดือนมันก็ตัวใหญ่ขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
แต่พอมันใหญ่ขึ้นแล้วความสูงมันไม่โตตามมันก็ตลกอะเดะ กล้ามแมร่งใหญ่สาด ตัวก็บึกขึ้นมากมาย
แต่เตี้ย เอิ๊ก ๆ  ต้องมาเห็นมันเองครับ ผมชอบเรียกมันว่าไอ้เปี้ย ( เตี้ย + เป้ ) แล้วมันก็เอาชนะใจเมียมันได้
ใครด่าเมียมันไม่ได้นะ หวงยิ่งชีพถึงตัวตายแต่ห้ามเมียเป็นอะไร -*- แมนโคตร ๆ
จากนั้นก็ไปโรงอาหารครับแถวหอสมุด 
“ เฮ้ยไอ้ว่าน เมื่อวานที่น้องเค้ามาขอเบอร์เมิงอะ น้องเค้าโทรฯมายังวะ ”
“ โทรฯมาเมื่อคืนหวะ ” เมื่อวานผมไปคณะมนุษย์ฯมาครับ ไปรับเมียไอ้เปี้ย เป็นที่รู้กันว่าคณะนั้นสาวเยอะมาก
ละลานตาจริง ๆ แล้วก็มีสาวมาขอเบอร์ผมหน้าตาบ้าน ๆ ครับแต่ขาวสาด จริง ๆ ผมจะไม่ให้เบอร์นะครับ
แต่ไอ้เชี่ยเปี้ยแมร่งเอาให้เฉยเลย
“ แล้วไงต่อวะ เล่าให้ละเอียดหน่อยเดะ ”
“ จะให้กรูเล่าไรวะ ก็มันไม่มีไรอะ กรูชอบที่จะไปจีบเค้าเองหวะ ” ผมไม่ชอบผู้หญิงที่มาจีบผู้ชายก่อนครับ
เป็นผู้ชายก็ต้องไปจีบเค้าก่อนดิ ใช่ปะครับ
“ โหห ไอ้เชี่ยเล่นตัวนะเมิง อย่างว่าหวะ หล่อเลือกได้ ”
“ พอ ๆ กรูหิวสาด ซื้อน้ำเผื่อกรูด้วยนะ ” ผมบอกไอ้เปี้ย จากนั้นก็แยกย้ายไปซื้อข้าวครับ....
ไอ้เชี่ยนี่แดรกเยอะครับ ยิ่งถ้ามันหยุดเล่นกล้ามมันจะอ้วนง่ายมากครับ หึหึ
“ กรูถามเมิงจริง ๆ นะเว่ย ตั้งแต่กรูคบเมิงมาเนี่ย ไม่เห็นเมิงมีแฟนเลยหวะ ไม่เห็นเมิงไม่จีบใครด้วย
เมิงเป็นเกย์ป่าววะ  ”
“ กรูไม่ได้แค่อยากมีแฟนนะเว่ย กรูอยากมีคนร่วมชีวิตที่อยู่กับกรูตลอดไปหวะ ”
 ….ผมไม่ค่อยมีแฟนหรอกครับจนถึงตอนนี้ผมมีแฟนมาแค่ ๒ คนเอง...ผมอยากคบจริงจัง ไม่ใช่เล่น ๆ
แต่รักในวัยรุ่นคงยากครับ
“ โห จริงจังไปปะวะ อย่างเมิงหาไม่ยากหรอกเชี่อกรูดิ ” ….กินเสร็จผมกับมันก็แยกย้ายกันครับ
ผมว่าจะไปหลับ
“ เฮ้ย ไอ้ว่านเดี๋ยวก่อน เมิงว่างป่าววะ ” ไอ้เชี่ยเป้ถาม
“ มีไรวะ ” โคตรจะไม่น่าไว้วางใจ
“ ไปฟิตเนสกับกรูหน่อยเดะ ” -*- เชี่ยมากกรูจะไปนอนไม่ได้ไปออกกำลังกาย สุดท้ายก็ได้ไปกับมันจริง ๆ
กรูอยากจะบ้าตาย T_T ไปตั้งแต่ตอนเที่ยงคนที่ฟิตเนสน้อยครับ ผมไม่ค่อยมีอารมณ์เล่นเท่าไหร่เลย
ไปนั่งคุยกับเทรนเนอร์ดีกว่า .....คุยไปคุยมาได้เชี่ยเปี้ยก็เดินมาหาผม
“ สาด กรูให้เมิงมาเซฟกรู ไม่ใช่ไปนั่งคุยกับพี่โอ ( เทรนเนอร์ ) ”
“ อ่าวเหรอวะ กรูลืมหวะ ปะกรูพร้อมเซฟเมิงละ ”
“ ไม่ต้องแล้ว กรูอาบน้ำเสร็จแล้วปะ ” เอิ๊ก ๆ สรุปก็กลับกันครับ ดีหวะไม่ต้องเหนื่อย ตอนนี้ก็จะบ่ายสามแล้วครับ ไม่รู้ทำไรต่อ ตอนนี้ก็ตื่นแล้วด้วย คิดขึ้นได้ว่าวันนี้มีซ้อมตอนบ่ายสาม -*- เกือบลืมเลยกรู แล้วทีมบอล
มหาลัยกรูนี่ดีจริง ๆ ซ้อมบอลตอนบ่าย โดนด่าแน่เลยกรู
“ เฮ้ย ไปส่งกรูที่สนามหลัง ม. หน่อย ”
“ ไปทำไรวะ ”
“ มีซ้อมหวะ กรูลืม ”
“ ซ้อมซะเป็นจับกังเลยนะเมิง ” มาถึงสนามบ่ายสามนิด ๆ ก็ยังไม่สายมากครับ ...กำลังลงสนามกันเลย
“ ไอ้เชี่ยว่าน เปลี่ยนชุดได้แล้ว ” กัปตันทีมตะโกนมาครับ
“ ครับพี่ ”

มารู้จักกัปตันทีมกันครับ
ชื่อ :  วรวัฒน์  สารสุทธิ
ชื่อเล่น :  แฮ๊ค / แหก
อายุ : ๒o ปี
สูง / หนัก :  ๑๘๕ / ๗๒
การศึกษา :  ปี ๓ คณะวิศวะฯ มหาวิทยาลัยเดียวกับผม
สถานะ : ......ไม่รู้ครับ  เห็นเอาแต่ทำงานให้ชมรม .....

พี่แฮ็คเป็นคนเหนือขนานแท้ครับ จัดว่าเป็นคนหล่อมากครับ ขาว หุ่นดี ทุกอย่างดูดีอะครับแถมเรียนเก่ง
แต่มีอย่างเดียวที่ไม่ค่อยมีคนเข้าใกล้คือ ....ปาก....พี่แกจิกกัดเจ็บมากครับ แสบถึงทรวงเลย
ชอบแหกกฎด้วยครับ เห็นพี่ในชมรมเม้าว่าพี่แกชอบผู้ชายไม่รู้จริงมั้ย......
ผมเปลี่ยนชุดเสร็จก็รีบออกมา
“ เมิงเห็นไอ้เดี่ยวมั่งปะ ” พี่แฮ็คถามผม
“ อ่าว พี่เดี่ยวยังไม่มาเหรอ ”
“ กรูยังไม่เห็นหัวมันเลย เชี่ยมาก มันบอกกรูว่าจะหาผู้จัดการทีมมาให้ ”
“ อ่าวจริงเหรอพี่ ” ตั้งแต่ผมมาอยู่ชมรม ไม่เคยเห็นผู้จัดการทีมเลยอะ นึกว่าไม่มีตำแหน่งนี้ละ
“ แล้วผู้จัดการทีมนี่เค้าทำอะไรมั่งอะพี่ ” ผมถามพี่แฮ็ค
“ ทำแมร่งทุกอย่างแหละ เป็นเบ๊อะ เข้าใจปะ จะได้มาช่วยกรูหน่อย ”
ดูท่าทางพี่แฮ็คอยากได้ผู้จัดการทีมมาก ไม่รู้พี่เดี่ยวไปหาใครมา…คุยเสร็จก็ไปซ้อมกันครับ
............ผ่านไปสักพักพี่เดี่ยวก็มาครับ......มาพร้อมกับ.....ผู้จัดการทีมยังเห็นไม่ชัดที่แน่ ๆ คือเป็นผู้ชาย
ผอม ขาว แล้วก็ใส่เว่น...ประมาณห้าโมงเย็นก็ซ้อมเสร็จครับ.....เหนื่อยสาดดด....
-*- ทำไมต้องมาซ้อมตอนบ่ายวะคนก็ไม่ครบ บางคนก็ติดเรียน.....หิวโคตร....
แต่ห้องอาบน้ำคนเต็มอะ ซวยจริงกรู  เลยออกมารอด้านข้างสนาม แล้วสายตาผมก็ไปเจอกับ.....
ผู้จัดการทีมคนใหม่ครับ.....เอาวะไปทักซะหน่อยผูกสัมพันธ์ ต้องอยู่ด้วยกันอีกนาน.....
“ โทษครับ เป็นผู้จัดการทีมคนใหม่เหรอครับ ” ผมทักทายไป
“ อ่า...ครับ ”  .....พี่แว่นตอบกลับมา....คือ....เห็นหน้าชัด ๆ แล้วอึ้งเลยครับ.....
“ ฮัลโหล ยังอยู่มั้ยครับ ” ผมอึ้งจนพี่แว่นสกิด
“ อยู่ครับ ๆ ” พี่แว่นแมร่งยิ้มได้น่ารักหวะ ผิวขาวอีก -*- เป็นเอามากกรูพี่เค้าเป็นผู้ชายนะเว่ย .....
“ เป็นนักบอลของมหาลัยเหรอครับ  ” พี่แว่นถาม
“ ครับผม เพิ่งเข้ามาได้ไม่ถึงปีครับ ผมชื่อว่านนะครับ ” ทำไมต้องตื่นเต้นด้วยวะกรู
“ ผมนัทครับ ” อย่ายิ้มมากได้มั้ยพี่ ผมใจจะละลาย *0*
“ พี่คิดไงมาเป็นผู้จัดการทีม ” ผมถาม
“ ป่าวคิดอะ โดนบังคับอะ ไอ้เดี่ยวมันลากมา ” อ่าวเวนโดนบังคับมาเหรอวะ แล้วจะอยู่ยืดมั้ยเนี่ย
“ อ่าวพี่เดี่ยวไมทำงี้อะ ”
“ ช่างมันเถอะ เป็นก็เป็นหวะ เน๊อะ ๕๕๕๕๕+ ” อีกแล้วกรูเป็นบ้าไรวะเนี่ย แต่พี่เค้าน่าดึงดูดมากครับ
คือคุยสนุกยิ้มแย้ม ใจละลายครับ แต่...พี่เค้าเป็นผู้ชายนี่สิ เฮ้อออ....คุยอีกสักพักพี่เดี่ยวก็มาครับ
เห็นชวนกันไปกินข้าว แมร่งอยากไปด้วยหวะ
“ ไปกินข้าวด้วยกันมั้ยครับ ” พี่นัทชวนผม...... อ่าวเฮ้ย พระเจ้าจริงเหรอวะเนี่ย
“ จะดีเหรอครับ ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย ” -/\- รอผมหน่อยนะพี่ได้โปรด ๆ ๆ
“ รีบไปอาบละกันเดี๋ยวผมรอ ” ....................T_T ขอบคุณพระเจ้า..........................

มารู้จักพี่นัทของผมกัน ๕๕๕๕+ บ้าไปละกรู
ชื่อ : ภัทร  เจริญมหาศรีภักดีกุล 
ชื่อเล่น : นัท / ไอ้แว่น
อายุ : ๑๙ ปี
สูง / หนัก :  ๑๗๔ / ๖๒
การศึกษา :  ปี 2 คณะสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเดียวกับผม
สถานะ : น่าจะโสดครับ ^^ อิอิ

อีกคนที่จะลืมแนะนำไม่ได้พี่ชายผมเองครับ เล่นบอลเก่งโคตร ๆ ผมนับถือเลย
ชื่อ : เอกสิทธิ์  สุริยะวงษ์
ชื่อเล่น : เดี่ยว  /  สีซอ
อายุ : ๑๙  ปี
สูง / หนัก :  ๑๗๖ / ๖๗
อาชีพ :  ปี ๒ คณะวิศวะฯ มหาวิทยาลัยเดียวกับผม
สถานะ : น่าจะโสดครับ
*********

((( TBC. )))
ปล. ไม่คิดว่าเรื่องจะยาว อาจไม่ใช่ตอนพิเศษแล้วครับ กลายเป็นเรื่องย่อยแล้วอะ โทษทีครับ -/\-

[Bourne_Js]

.
.
แวะมาอัพตอนพิเศษก่อนไปทำงาน หุ หุ

สำหรับคำถามของน้อง Acne_Clear พักเที่ยงจะมาตอบให้นะครับ

ขอบคุณคนอ่านทุกคนครับ

 
.
.

[gboy]

 
 
 

[ohm]

ดีครับที่เป็นเรื่องย่อย จะได้อ่านเยอะๆๆ 


ต้อนรับตอนใหม่ -->

[pupper]

เจอกันครั้งแรกก็หลงนัทละซะแล้ว  ดึงดูดจริงๆ
เราจะได้รู้ในมุมความคิดของว่านเสียที

  พี่ซัน พี่เนม พี่อ้อ ฟอง ฟิวส์ บุ๊ค บัน เพียว ธรรณ์

[ToeY_@_KP]

   ให้คนแต่ง...