ตอนที่ 16
.........กระทั่ง ม. ปลาย ผมก็ย้ายไปต่างโรงเรียน..........
ตอนนี้ผมกับมันเหมือนเป็นแค่คนแปลกหน้า.....อดีตคนเคยรู้จักกัน เศร้าเนอะ แต่ยังไงก็ยังคงคิดถึงมันเสมอ
จน ม.5 ก็ได้ยินข่าว....เกี่ยวกับมันที่ไม่ดีเอามาก ๆ .........................T_T
“ เฮ้ยไอ้ไอ่นัทเมิงจำไอ้ โxx.....ได้ป่าววะ ” เพื่อนผมถาม
จำได้ดิวะ แฟนกรูคนแรกนี่หว่า 5555+
“ จำได้ดิ ทำไมวะ ” ผมถาม
“ มันตายแล้วนะเว่ย ซิ่งรถชนต้นไม้แถวที่เรียน รด. หวะ
วันนี้ตอนเย็นเค้าจะรวมเด็กโรงเรียน มxxxxxต ร่วมรุ่นกับมัน ที่วัดเจดีย์หลวงเมิงไม่ไปเหรอวะ ......”
มันเหมือนมีอะไรหล่นใส่หัวเลยครับ ทำเอาผมมึนเลย ทั้งอึ้ง ทั้งตกใจ บอกไม่ถูก ........
“ เออ ๆ กรูไปอยู่แล้ว ” ผมตอบไป
มันเป็นคนรักความเร็วครับ ชอบแต่งรถ ผมไม่มีโอกาสนั่งรถที่มันขับหรอกครับ ....
ตอนเย็นแล้วครับ ผมกับเพื่อนในกลุ่มที่เป็นเด็กโรเงรียน มxxxxxต ก็ไปร่วมงาน
ผมได้เจอ ครู และมาสเตอร์ ที่คิดถึงมากมายครับ
วัดนี้เป็นวัดใหญ่เลยครับ คนที่เคยไปคงรู้ สามารถจุคนได้มากครับ
เนื่องด้วยครอบครัวมันเป็นครอบครัวมันเป็นครอบครัวที่ใหญ่และมีคนรู้จักเยอะ ทำให้คนร่วมงานมากไปด้วย
ผมค่อย ๆ เดินไปอย่างช้า ๆ ตอนนี้เห็นรูปมันแล้วครับ ตั้งเด่นใส่กรอบสวยงาม มันยังคงเหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนไป
เป็นคนรักคนแรกของผม ที่จะเปลี่ยนก็มีแต่เราอยู่คนละที่กันเสมือนโลกขนาน
ผมยืนนิ่งมองภาพมันอยู่.......... เหมือนได้พบเพื่อนเก่า
“ เป็นไงบ้างวะ สบายดีมั้ย ” ผมพูดกับมัน แม้เป็นแค่เพียงภาพก็ตาม
จนเพื่อนต้องลากให้ไปนั่ง
ถามว่าเสียใจมั้ย....ตอบได้เลยว่ามาก
ถามว่ายังรักมั้ย...ตอบได้เลยว่ามาก ( แบบเพื่อน )
......แต่ผมกลับไม่มีน้ำตา มันคงเกินความรู้สึกนั้นไปมากแล้ว .....
ผมนั่งเฉย ๆ อย่างสงบ ไม่ได้พูดจากับใคร ( หรืออาจพูดแต่จำไม่ได้ )
ที่ผมนั่งตอนนี้เหมือนเป็นการรวมกลุ่มเด็กโรงเรียนเก่าที่แยกย้ายกันไป คิดถึงภาพสมัยก่อนครับ ( มาก ๆ )
ทั้งชั้นมี 350 คน ได้เข้าเรียนต่อ ม.ปลายไม่ถึง 200 ที่ไม่ติดก็หาที่เรียนกันใหม่
ตอนที่ผมรู้ว่าไม่ติด ผมเสียใจมากนะ แอบร้องไห้คนเดียว ผมเรียนที่นี่มากว่า 9 ปี
ถ้ากรีดเลือดผมคงไหลออกมาเป็นสีแดงขาว.....ทุกวันนี้ผมยังคงจำเพลงโรงเรียนไอ้อย่างนี้
.
.
.
*** ใช้คำเกี่ยวกับพิธีศพผิดขออภัย ***
แล้วก็ถึงวันสุดท้ายที่ผมจะได้เห็นร่างกายมันครับ ......
เค้าเปิดโอกาสให้ไปดูมันก่อนที่จะเผาครับ ผมก็ไม่รอช้าเดินไปอย่างมิลังเล
คนดูไม่เยอะครับไม่ถึง 10 คน แล้วภาพที่ผมเห็น.....ก็คือ.....
คน ๆ หนึ่งที่เพียงแค่หลับไปเท่านั้นจริง ๆ ตามร่ายกายอาจมีเพียงแค่แผลถลอกเล็กน้อยเท่านั้น
อยากก้มลงไปแตะตัวมันจังครับ......แต่คงทำไม่ได้
เพียงตาที่แค่มอง แต่ใจมันบอก ” กรูมาหาเมิงแล้วนะ ”
.
.
.
แล้วควันไฟก็ลอยละล่องขึ้นไปบนท้องฟ้า
บางคราวยังเหมือนว่าเธออยู่ตรงนี้ เรื่องราวที่ดีก็ยังฝังใจ
บางความทรงจำเก่าเก่า ก็ยังงดงามไม่คลาย
กระจ่างอยู่ข้างใน เมื่อไรที่คิดขึ้นมา
บางทียังคิดว่าเธออยู่ที่ไหน
แล้วเคยหรือไม่ที่คิดเหมือนกัน
คิดถึงเรื่องราวเก่าๆ แล้วยังทบทวนถึงมัน
สิ่งดีๆ กับคืนและวันของฉันและเธอ
และยังคงยิ้ม ยิ้ม ทั้งน้ำตา
ที่ผ่านไปแล้วไม่หวนคืนมาก็ไม่เสียดาย
แค่เพียงคิดถึงว่าเคยได้มี บางครั้งก็ยังชื่นใจ
แม้จะมีเก็บไว้แค่ความทรงจำ
อยากเก็บเอาไว้แค่เพียงสิ่งดีๆ
ถึงวันนี้มีแต่ความเหงาใจ
ถึงแม้ว่าเราจะห่าง แยกคนละทางที่ไป
ก็เป็นเพียงแค่ความสุขใจ เมื่อคิดถึงเธอ
อยากเก็บเอาไว้แค่เพียงสิ่งดีๆ
ถึงวันนี้มีแต่ความเหงาใจ
มีเพียงบางครั้งที่อาจจะยังสงสัย
ว่าเธอเองจะเคยบ้างไหมที่คิดเหมือนกัน
........ไม่มีวันไหนไม่คิดถึง........
เพลงนี้เป็นเพลงที่ผมตั้งใจร้องให้มัน เป็นอีกหนึ่งเพลงที่ผมรัก
ทุกครั้งที่ได้ฟังเพลงนี้ไม่ว่าจากที่ใดก็ตาม ผมจะคิดถึงมันเสมอ
.
.
เพราะมันอยู่ข้างผมเสมอไม่ห่างไปไหน เพียงแค่มองฟ้าก็จะได้เจอ.......
จบตอนพิเศษ ( กลัวคนอ่านจะเบื่อเลยเขียนแบบรวดรัด 5555+ )
นั่งพิมพ์ไปพิมพ์มาน้ำตาดันไหล สาดดด .......มิได้นำพา
.
.
.
ผมใจลอยคิดถึงเรื่องรางครั้งเก่าอยู่นาน......มันผ่านไป 4 ปีแล้วครับ ......
เพียงแค่ได้คิดถึงก็เป็นสุขใจ.......
ผมล่องลอยไปนานรู้สึกตัวอีกที........
เลยบอกให้ไอ้ 2 ตัวนั่นที่ไปบ้าเล่นบอลกลางสนาม ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า
โชคดีที่ผมบอกให้ไอ้พี่แหกเอาเสื้อผ้า + กุงเกงใน ( ใหม่แกะกล่อง )มาเยอะหน่อย อิ อิ แบบว่ากะอยู่หลายวัน
ไอ้พี่แหกกับไอ้น้องว่านชักมดลุกก็สลับกันอาบน้ำ น่าแอบดูจริงเชียว ชิมิ ๆ
ก็นะเล่นมาถอดเสื้อ + กุงเกงต่อหน้าผม เหลือแต่กุงเกงลิงอะ จิ้นไปไกลละกรู แล้วหุ่นแต่ละคน
แมร่งน่าแดรกสาดดดดดดดดดดดดด ไม่ไหวจะเคลียร์ ความหื่นทะลุปรอท
ระหว่างที่มัน 2 ตัวไปอาบน้ำผมก็ไปดูไอ้หมาบ้าของผมครับ ขอสำรวจมือมันหน่อย ไม่รู้เป็นไงมั่ง
จากสายตา ผมว่ามันดีขึ้นนะ แผลเริ่มปิดแล้ว .....
“ แอบทำไรกรูวะ ” ไอ้หมาบ้าเริ่มเห่า
“ ป๊าววววววว ” ผมตอบ ผมก็ตกใจอะเดะ อยู่ดี ๆ มันก็ตื่นอะ
“ เมิงมานี่ทำไมวะ แล้วทำไมไม่บอกกรู ” ไอ้หมาบ้าเปิดฉากไต่สวน
“ ไม่รู้หวะ อยากมาก็มา เรื่องของกรู ”
“ เรื่องของเมิง ก็คือเรื่องของกรู ”
“ แล้วทำไมเรื่องของกรู ไปเป็นเรื่องของเมิงวะ ”
“ ก็เพราะ ………………………………..”
“ ไอ้เชี่ย เพราะไรวะ บอกมาดิ ” ผมด่ามัน
“ ก็เพราะ.............................................”
“ เฮ้ย พวกเมิง ” ไอ้ตัววิบัติมาขัดกรูอีกละ เดี๋ยวกรูแมร่งโดดกัดหัวนมเมิงเลย ไปไกลตรีนกรูไอ้สาด
“ เพราะเมิงต้องอยู่กับกรูตลอดไป ..... ” คือ -*- มาพูดไรตอนนี้วะ ไอ้พี่แหกมันได้ยินนะเว่ย
“ อุ้ยพวกเมิง......เลี่ยนหวะ ไปละ ตามสบาย ไอ้นัทจะมีผัวแล้วเว่ย 555+ ”
“ ไอ้พี่แหกปากหมานนนนนน ชิบหาย ” ผมตะโกนด่าไล่หลังไป
ตอนนี้ผมอายอะ ทำไงดีว้า ไอ้นัทใจเย็นไว้ คามดาว ๆ
แล้วผมก็ท่องนะโม 3 จบ เพื่อออออออ 555+
“ อย่าไปสนใจไอ้พี่แหก แมร่งไม่แนวหวะ ” ผมบอกไอ้หมาบ้าแก้เขิน
“ เมิงจะอยู่กับกรู เดินไปพร้อมกับกรูมั้ย ......”
“ ..............................................” กรูจะเป็นลม
“ จะเอาไงวะ กรูดั้นด้นมาหาเมิงถึงที่นี่แล้วนะเว่ย ”
“………………………………….” ตายดีกว่า
“ ไอ้เชี่ยนี่มองกรูอยู่ได้ จะเอาไงวะ ” มันเริ่มหงุดหงิด
“ แล้วไอ้ที่เมิงถามเนี่ย มันหมายความว่าไงวะ ” ผมถามมัน
“ กรูรู้ว่าเมิงเข้าใจ ”
“ แล้วทำไมเมิงถึงเลือกที่จะถามกรู ” ผมถามมัน
“ เหตุผลของกรูคือเมิง ” ไอ้หมาบ้าตอบ ตอบได้สะจิตมาก แจ่ม
“ งั้น...........คำตอบของกรูก็คือเมิง ” ผมตอบ
(((( TBC. ))))
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
