ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
เจ้าของเดียวกับ
【เรื่องสั้น】: อสุรกาย : จบแล้ว
【เรื่องสั้น】: ...แปลกใจ... : จบแล้ว
【เรื่องสั้น】: ...บอกได้คำเดียวว่า"เสียใจ"... : จบแล้ว
【เรื่องสั้นตอนเดียวจบ】: …ฝากเอาไปคืนเขาที…☺ 【เรื่องสั้นตอนเดียวจบ】: . . . ผี ห ล อ ก . . .หายไปนานเลยค่ะ ในที่สุดก็คัมแบ็ค พร้อมกับเรื่องเก่า 5555 ฝากติดตามด้วยนะคะ ออกแนวแฟนตาซี เดิมมันคือฟิค ถ้าใครอ่านแล้วคล้าย ๆ คุ้น ๆ ไม่ต้องสงสัย มันเรื่องเดียวกัน ๕๕๕๕๕๕๕๕
แผนลวงสำเร็จแล้ว!!
...ร้อนเหลือเกิน...หวาดกลัว...หิวโหย...
ได้โปรด...ขอเพียงใครสักคนช่วยฉุดข้าให้หลุดพ้นจากที่แห่งนี้เสียที...
...ใครสักคน...ใครก็ได้...
โดยพลัน...ร่างที่กำลังเดินโซซัดโซเซไร้เรี่ยวแรงอยู่กลางทะเลทรายอันร้อนระอุก็ล้มลง ดวงตาสีเทาอมฟ้าของเจ้าตัวกวาดมองไปรอบๆ อย่างหมดหวัง
ถอดใจแล้ว...ถอดใจ ในเมื่อรอบๆ ตัวเต็มไปด้วยสีน้ำตาลของทะเลทรายที่ทั้งเวิ้งว้างและทอดยาวไกลสุดลูกหูลูกตา มองหาจุดสิ้นสุดไม่เจอ เจ้าเหมียวขนสีขาวตัวน้อยที่แสนจะเหนื่อยล้าทั้งกายและใจ นอนหายใจพะงาบๆ เงยใบหน้ากลมมนขึ้นมองท้องฟ้า ตาสีสวยที่เคยสดใส บัดนี้กลายเป็นเพียงขีดเล็กๆ เพราะแสงแดดจ้าที่สาดส่องมา ไอความร้อนแผ่ซ่านจนทำให้ผิวเนื้อของมันแสบร้อนไปหมด เปลือกตาพลันค่อยๆ ปิดลงช้าๆ อย่างยอมรับในชะตากรรม การต้องเดินหลงวนเวียนอยู่ในทะเลทรายแห้งแล้ง ไร้น้ำ ขาดอาหารเป็นเวลาสามวัน แถมยังไม่มีวี่แววว่าจะหลุดออกจากวังวนนี้ไปได้เลยก็ทำให้มันคิดแล้วว่าชีวิตคงจบลงแค่นี้
จบกัน...หมดแล้วซึ่งความหวัง ความฝัน...คำอธิษฐานไร้ผล...ข้านี่ช่างไร้สาระจริง ๆ ขณะที่สตินึกรู้สุดท้ายกำลังจะหลุดลอยไป ก็พลันมีไอความเย็นที่แสนจะคุ้นเคยโอบอุ้มมันอย่างอ่อนโยน แม้มันจะเป็นความเย็นยะเยือก แต่กลับให้ความรู้สึกอบอุ่นอ่อนโยน...และอะไรบางอย่างที่สัมผัสเข้าที่เส้นขนของมันอย่างทะนุถนอมก็ทำให้เจ้าเหมียวคล้ายจะไว้วางใจ แล้วซุกใบหน้ากลมมนเข้าหาไอความเย็นนั่น ร่างที่แต่เดิมสติใกล้เลือนรางเต็มทนก็กลับมามีชีวิตชีวาอีกครั้ง
...อา...ความหนาวเย็นที่แสนจะอบอุ่นหัวใจเช่นนี้...เป็นของผู้ใดกัน...ดีเหลือเกิน แสน...จะอ่อนโยน...
เจ้าเหมียวซุกใบหน้าเข้าหาฝ่ามือที่แสนจะอ่อนโยนคู่นั้น... มือใหญ่คู่นี้สินะที่ช่วยฉุดข้าออกมาจากนรกนั่น...ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ...
.
.
.
.
สองวันแล้วที่เจ้าตาสวยฟื้นขึ้นมาโดยที่รอบข้างไม่มีใคร วันแรกที่มันฟื้นขึ้นมาแล้วพบว่าสภาพโดยรอบที่แต่เดิมเคยมีแต่ผืนทรายอันแห้งแล้งแปรเปลี่ยนไป มันก็ออกเดินสำรวจโดยรอบทันที ก่อนจะพบว่าตัวมันถูกนำมาปล่อยทิ้งไว้ที่บ้านร้างแห่งหนึ่งซึ่งใกล้กับชายแดนหุบเขาหิมะบ้านของมันเอง
เจ้าตาสวยไม่รู้ว่าตัวเองหลับไปนานเท่าใด เพราะถึงขนาดใครสักคนพามันออกจากทะเลทราย แถมยังพามาส่งไกลจนเกือบเข้าอาณาเขตหุบเขาหิมะได้ก็คิดว่าคงนานพอดู
อดเสียดายไม่ได้ที่ไม่มีโอกาสได้พบเจอกับผู้มีพระคุณซึ่งช่วยชีวิตมันไว้...ที่จำได้ก็เพียงสัมผัสอ่อนโยนของฝ่ามือใหญ่กับไอเย็นที่แผ่ซ่านออกมาจากฝ่ามือนั้นเพื่อพื้นคืนพลังชีวิตให้แก่มัน...จำได้แค่นี้เอง แค่นี้จริง ๆ
อยากพบอีกสักครั้ง...คนใจดีที่ข้าไม่เคยแม้แต่พบหน้า...ข้าก็เพียงแค่อยากพูดคำว่า...ขอบคุณ...
.
.
.
.
.
.
.
“เชมส์ลูกหายไปไหนมา? รู้ไหมว่าทุกคนเขาเป็นห่วง ลูกอาจบาดเจ็บ ลูกอาจได้รับอันตราย...ถ้าเป็นอย่างนั้นลูกคิดว่าแม่จะเป็นอย่างไรหา?” ร่างโปร่งเส้นผมสีดำขลับนามว่า ‘เชมส์’ ก้มหน้าลงอย่างรู้สึกผิด สีหน้าหงอยลงจนสงสาร ก่อนจะเดินเข้าไปกอดและคลอเคลียผู้เป็นมารดาอย่างหวังจะออดอ้อน
ผู้เป็นแม่ขืนตัวเล็กน้อยก่อนจะบอก “ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะเจ้าเด็กดื้อ! รู้หรือไม่ว่าพวกพี่ ๆ ของลูกน่ะ ออกตามหาลูกทั้งวันทั้งคืนไม่ได้หลับได้นอน แล้วลูกก็หายไปตั้งหลายสัปดาห์ พวกเขาเป็นห่วงลูกมากนะ จะไปไหนทำไมไม่บอกพวกเราก่อน นี่พี่ชายทั้งสามของลูกออกไปตั้งแต่เช้าแล้วก็ยังไม่กลับมาเลย ไม่ดีเลยนะทำให้คนอื่นเป็นห่วงแบบนี้น่ะ”
เชมส์เงยหน้าตากับผู้เป็นแม่อย่างอ้อนๆ นัยว่าข้าผิดไปแล้ว อภัยให้ข้าเถิด
“ทีหลังถ้าทำแบบนี้อีก แม่จะให้พวกพี่ๆ ของลูกจับขังกรงเสียให้เข็ด” ได้ฟังเจ้าตัวก็นึกขยาด เรียกแม่เสียงอ่อย
“โธ่ท่านแม่...ข้าไม่กล้าแล้ว ข้าขอโทษจริงๆ ข้ามันดื้อมันซนไม่ฟังคำของท่าน ท่านจะตีข้าก็ได้ขอเพียงอย่างเดียวอย่าเอาข้าไปขังกรงเลย” ใบหน้าของผู้เป็นแม่ที่ปั้นมาให้เคร่งขรึมดุดันก็พลันสลายลง กลายเป็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาทร ทั้งยังเจือไปด้วยความโล่งอก
“ดูพูดเข้า แม่ไม่ตีเจ้าหรอก ครั้งนี้จะยกโทษให้ก่อนก็แล้วกัน แต่บอกไว้ว่าถ้ามีครั้งหน้า ลูกได้ไปนอนเล่นในนั้นจนหนำใจแน่ๆ” เชมส์ทำหน้ายู่
“ข้าทราบ ข้าไม่กล้าอีกแล้ว”
“ถ้าทราบก็ช่วยปฏิบัติด้วยเถอะ พ่อและบรรดาพี่ชายของเจ้าจะได้เลิกปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันเสียที!” ง่ะ
.
.
.
.
.
หนึ่งเดือนผ่านไปกับการที่เชมส์ยังคงนอนฝันถึงสัมผัสของฝ่ามือที่ช่วยเขาไว้ กับไอเย็นที่หากใครอื่นได้สัมผัสจะต้องบอกว่าหนาวเหน็บแต่สำหรับเขามันเป็นความเย็นที่อ่อนโยน แม้ในความฝันฝ่ามือนั้นจะสัมผัสเขาอย่างอ่อนโยนทว่าอะไรบางอย่างกลับส่งผ่านความรู้สึกของอีกฝ่ายมาบอกเชมส์ว่าเขาคนนั้นเจ็บปวดและทรมานมากมายเพียงใด...
เขาเป็นอะไร? เกิดอะไรขึ้นกับเขา?...เชมส์ได้แต่ตั้งคำถามพวกนี้อยู่ในใจซ้ำๆ และเหนืออื่นใดคือ...อยากจะช่วย...เขาอยากเป็นคนฉุดอีกฝ่ายออกมาจากขุมนรกนั่นบ้าง...เหมือนกับที่ใครคนนั้นช่วยฉุดเขาขึ้นมาจากขุมนรกที่เรียกว่าทะเลทรายอย่างอ่อนโยน...
แล้วก็พลันถอนหายใจออกมาอย่างเพิ่งนึกขึ้นได้...เมื่อสติกลับมาครบถ้วนและเขาตื่นเต็มตา ว่าตัวเขาจะมีปัญญาไปช่วยอีกฝ่ายได้ยังไงกัน...ก็ในเมื่อหน้าตาอีกฝ่ายเขาก็ยังไม่เคยเห็น ที่สำคัญอีกคนไปอยู่ที่ไหนเชมส์ก็หารู้ไม่...เฮ้อ...นี่เขาจะต้องถอนหายใจแบบนี้ไปจนถึงเมื่อไหร่กัน มีเสียงในหัวดังมาว่า ก็จนกว่าจะหยุดฝันล่ะมั้ง...แล้วต้องทำยังไงจึงจะหยุดฝัน เชมส์ถามตัวเองในใจ เสียงหนึ่งดังขึ้นอีกว่า
จนกว่าจะพบกัน... นั่นสิ...จนกว่าจะพบกันนั่นแหละคนในฝันถึงจะหายไปเสียที...ทว่าตัวท่านเป็นใครข้ายังมิอาจรู้ เรื่องนี้ดูจะเลือนรางและเป็นไปได้ยากเหลือเกิน…
.
.
.
.
.
“เชมส์ให้ข้าช่วยเถอะ” เสียงแมวหนุ่มรุ่นกระทงขนสีดำเงางามนัยน์ตาสีเหลืองดังมาจากด้านหลัง เชมส์หันกลับไปมองแล้วถอนหายใจออกมาอย่างเบื่อหน่าย
“ขอบใจเดล แต่ไม่เป็นไรข้าช่วยตัวเองได้” ว่าแล้วก็สะบัดหางเดินออกมา ทว่าอีกฝ่ายเหมือนยังไม่รับรู้ถึงความรำคาญที่เขามีให้ ยังคงตามมาตอแยอย่างไม่ลดละ
“น่านะให้ข้าช่วยเถอะ” เชมส์หยุดเดินหันกลับไปมองอีกฝ่ายแล้วบอก “เช่นนั้นเจ้าก็ช่วยไปไกล ๆ ข้าเถิด จะเป็นพระคุณอย่างมาก!”
“ไม่เอาน่า ไม่ต้องเกรงใจข้าไปหรอกเชมส์ เราคนกันเอง” เฮ้อ!
"ข้าไม่ได้เกรงใจเจ้าแม้แต่น้อย!"
"งั้นเจ้าเขินข้าเหรอ ไม่เอาน่าข้ารู้ว่าข้าหล่อ" โฮ้ยยยยยยยย! เชมส์ล่ะเพลีย!!
.
.
.
..
.
.
.
.
.
.
(ต่อด้านล่างค่ะ)
หัวข้อ: 【เรื่องสั้นตอนเดียวจบ】: แผนลวงสำเร็จแล้ว ☺ (อ่าน 5829 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก