หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ✈️ คู่จิ้นฟินเว่อร์ ❤️ [#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมาก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน] #Junior&Senior(จ

[Anynomous]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



 

[Anynomous]

1

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมาก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"โอ๊ยแกรรร ดูสายตาคุณปกรมองคุณวศิน..หวานกว่ามองนางเอกกก"

"เคมีเข้ากันมากกกกเว่อร์ ❤️❤️"

"ไม่คิดมาก่อนว่าพี่เจมส์จะอยู่ในโหมดน้องเจมส์ได้"

"พอแกโกนหนวดเคราแล้วหน้าใสกิ๊งยังกะเด็กเกาหลี ☺️"

"พี่ชินน้องเจมส์ หลบไป เรือไททานิคมาาาาค่าาาา ✈️"





"คุณชินกับคุณเจมส์นี้สนิทกันในระดับไหนคะ..รู้หรือเปล่าว่ามีแฟนคลับซีรี่ย์กับละครตั้งให้คุณสองคนเป็นคู่จิ้นที่เคมีตรงกันที่สุดในปีนี้เลย.."

"เอาคำถามไหนก่อนดีครับ..ฮ่าๆ"

ชายร่างสูงข้างๆกระชับวงแขนที่โอบไหล่ผมเอาไว้เเน่นยิ่งขึ้น..
ผมเหลือบสายตามองเขาผ่านแว่นดำ..

อึดอัดชิบหายเลยว้อย!

แค่เพราะกูเตี้ยกว่ามึง5-6เซนต์ทำไมกูต้องมารับบทน่ารักด้วยวะ?!!

สนิทเหรอ?!
นอกจากเรื่องงานพูดกันสักคำยังยาก!!

ไอ้เหี้ยชินนี่ก็หยิ่งจะตายไป..
เป็นดารารุ่นน้องที่พึ่งมาดังแท้ๆ ..

ได้รับบทพระเอกหลัก ข้ามหน้าข้ามตากูไปแบบไม่เห็นหัว
เคหมอกเคมีอะไรของพวกมึง..

"ถ้าเรื่องกระเเสคู่จิ้น..ก็พอเห็นอยู่บ้างครับ..ในทวิตเตอร์ เยอะมากจริงๆ..
แต่เอาจริงๆเราก็เหมือนพี่น้องที่สนิทกันมากกว่า พี่เจมส์เขาน่าแกล้งครับ..ฮ่าๆ"

พูดแล้วพ่อพระเอกคนดังก็เอามือหนาๆมายีหัวผมเบาๆหนึ่งที เรียกเสียงกรี้ดจากแฟนคลับได้เป็นอย่างดี..

..มึงจะเอายังงี้เหรอวะไอ้ชิน!..
ผมคิดในใจอย่างเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน..

ผมดันตัวเองหลุดออกจากการโอบไหล่ของคนข้างๆ
ก่อนจะกำหมัดต่อยไหล่คนข้างๆไปแรงๆหนึ่งที..

แต่มันไม่สะทกสะท้าน..ภาพที่ออกไปถึงสื่อจึงกลายเป็น..กำหมัดชกไหล่เบาๆตามประสาพี่น้อง..

"แล้วคุณเจมส์ละคะ..คิดเห็นอย่างไรที่เราเคมีตรงกับพระเอกรุ่นน้องมากกว่านางเอกในเรื่อง.."

..คิดว่าพวกมึงแม่งไม่มีมารยาทสุดๆ!! กะจะขายข่าวให้สาวๆนักชิปไปหวีดกันเล่นๆน่ะสิ!..


"..คือ.."

ขณะที่ผมกำลังอ้ำๆอึ้งๆอยู่นั้น ดาราหนุ่มรุ่นน้องก็ตอบคำถามแทรกขึ้นมา

"สำหรับละครหรือซีรี่ย์แล้ว การมีกระเเสเป็นเรื่องที่พวกเราพอใจอยู่แล้วแหละครับ..เราคิดว่ามันก็น่ารักดี
นี่ผมยังเคยคุยกันเล่นๆกับพี่เจมส์ว่าสงสัยหน้ากวนๆของพี่จะน่ารักไปหน่อย.."

ผมขมวดคิ้ว..โชคดีเหลือเกินที่ใส่แว่นดำ..
มันช่วยปิดบังความรู้สึกได้หลากหลายอย่างเหลือเชื่อ..

คุยกันเล่นๆ?..นอกจากเรื่องงานเเล้วผมกับไอ้เด็กนี่แทบไม่เคยคุยกันเรื่องอื่น!

ผมพยักหน้ากับยิ้มรับให้กับคำสัมภาษณ์ของคนข้างๆ
ก่อนจะภาวนาขอให้การสัมภาษณ์โง่ๆนี่จบลงเสียที..



..................................


"สมแล้วที่เป็นดาราเจ้าบทบาท แสดงเก่งเป็นบ้า"

ผมพูดก่อนจะมองแผ่นหลังของร่างสูงตรงหน้าที่กำลังถอดเสื้อของสปอนเซอร์ออกแล้วเปลี่ยนกลับเป็นชุดของตัวเอง..


"ส่วนคุณก็สมแล้วที่เป็นได้แค่อดีตซูเปอร์สตาร์ตกอับ..อีกไม่นานคงถูกพวกหน้าใหม่ๆแซงเอานะ"

ใบหน้าหล่อคมคายหันมาก่อนจะยิ้มให้ผม..ไอ้..ไอ้เด็กเวร!


"หึ..อยากให้พวกนักข่าวนั้นมาเห็นมึงตอนนี้จัง..ตอนสัมภาษณ์ละพี่เจมส์น่ารักอย่างนั้นอย่างนี้.."

ผมพูดก่อนจะส่ายหัว เบื่อหน่ายกับวงการมายาทั้งหน้าม่านและหลังม่าน..
หาความจริงใจไม่ได้สักที่...

ร่างสูงตรงหน้ายักไหล่

"ผมรู้ว่าตัวเองต้องพูดอะไร..นั่นคือสิ่งที่เราต่างกัน"




"น้องชิน ..อุ้ย คุณเจมส์ .. เปลี่ยนเสื้อผ้าอยู่ด้วยกันเหรอคะนี่.. คุยอะไรกันคะน่ารักดูกระหนุงกระหนิงเชียว"

พี่สัก..พี่ผู้จัดการส่วนตัวของดาราดังในอดีตหลายๆคน..และตอนนี้ก็เป็นผู้จัดการของไอ้เด็กชินนี่...

"เรื่องทั่วๆไปน่ะครับ..."
ร่างสูงพูดก่อนจะยิ้มอย่างน่ารัก..แหม แหม แหม...ตอแหลขั้นพ่อ!

"นี้จะให้พี่ถ่ายไปใส่แฮชแท็ก #ชินเจมส์ เลยไหมคะเนี้ย... อร๊ายย มีความเรียล(Real--สมจริง)เบาๆ"
พี่สักพูดก่อนจะวี้ดว้าย ผมกลอกตา..

"เอ้อจะว่าไป ผมไม่รู้เลยนะว่ากระเเสคู่จิ้นของผมกับ'น้อง'ชินเนี้ย มันมาจากไหน.. ตอนเราเข้าฉากในละครหรือซีรี่ย์
เราก็มีนางเอกของตัวเองกันทั้งคู่.."
ผมพูดถึงสิ่งที่สงสัยมาตลอด..พี่สักตบเข่าดังฉาด..

"โถ..คุณเจมส์ นี้ได้ดูแต่ละช่วงเวลาที่คนเขาแคปภาพไว้บ้างไหมคะเนี่ย.."

ผมส่ายหัว

"เนี่ย.."
ขณะที่พี่สักกำลังจะยกมือถือเธอให้ผมดู ร่างสูงก็เอามือมาบังก่อน..

"ผมว่า'พี่'เจมส์ไปติดตามเอาเองดีกว่า.. พี่สักเล่นบอกหมดอย่างนี้เดี๋ยวพี่เจมส์จะไม่สนุกเอานะครับ.."

ผมกระตุกหน้ายิ้ม..

พ่อมึงบอกหรอว่ากูอยากสนุก.. กูอยากรู้ต่างหาก!


..................................


"คุณวสันต์บอกคุณเหรอว่าผมยอมแพ้..ผมไม่ได้ยอมเลยนะผึ้ง...ผมไม่เคยยอม..."

ผมมองหน้าสาวสวยตรงหน้าอย่างอ้อนวอน.. ดวงตาสีดำขลับของเธอ มองผมอย่างไม่เข้าใจ..
สักพักเธอก็ร้องไห้ออกมา.. หยาดน้ำตาสีใสนั้นหล่นลงผ่านแก้มขาวเนียน

ผมได้แต่มองอย่างปวดใจ..อยากจะยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาให้เธอแต่ก็ทำไม่ได้..

"คัท!!"

ผมถอนหายใจ ก่อนจะมองหญิงสาวตรงหน้าที่กำลังหัวเสีย..

"อีกแล้วเหรอคะผู้กำกับ.."

"อิง เธอร้องไห้เร็วไป จังหวะมันไม่ส่งรับกัน ..เจมส์เขาถ่ายอารมณ์ออกมาดีขนาดนั้น.. เธอต้องหยุด ต้องมองตา ให้มันนิ่งๆสักหน่อย ...เจ็บปวดใจน่ะเข้าใจไหม! เจ็บปวดใจ!!"


"ค่า ค่า.. พี่เจมส์ หนูขอโทษด้วยนะคะ"
ดาราสาวรุ่นน้องหันมาขอโทษกับผมเบาๆ ..ผมพยักหน้า


..................................


"ฉันควรจะทำไงต่อดีวะ ไอ้ปกร..ผึ้งคิดว่าฉันยอมแพ้เรื่องของเราไปแล้ว"

ผมนั่งกุมหัวอยู่บนโซฟา โดยมีคนร่างสูงผู้มีใบหน้าหล่อคมคายนั่งข้างๆ ...เขาถอนหายใจ

"ฉันบอกแล้วว่าคนอย่างไอ้วสันต์มันไว้ใจไม่ได้....แกยังรักผึ้งอยู่ใช่ไหม"

ผมนิ่งก่อนจะก้มหน้าลง สักพักก็ใช้มือทั้งสองข้างปิดหยาดน้ำตาเอาไว้..
ลูกผู้ชาย..ร้องไห้ได้..เจ็บแค้นได้..แต่จะให้ใครเห็นไม่ได้..

ผมเม้มปากแน่น..ไม่ยอมให้เสียงสะอื้นหลุดออกมา..

"..รัก.."



"ถ้าอย่างนั้นก็ตามเธอไป..อย่ายอมแพ้เรื่องของเธอ.."

ร่างสูงพูดก่อนจะลุกยืนขึ้น พอๆกับที่ผู้กำกับสั่งคัท...



..................................


"ต้องบอกก่อนเลยนะ ว่าผมชื่นชม ขอบคุณพวกคุณทุกคนมากๆ.. โดยเฉพาะอย่างยิ่ง..คุณ เจมส์ .. คิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกคุณมาเล่นละครเรื่องนี้..ฝีมือของคุณนี้เป็นอัจฉริยะของวงการที่สิบปีอาจมีแค่คนเดียว.. น่าเสียดายที่ด้วยข่าวลือเกี่ยวกับตัวคุณ ภาพลักษณ์ต่างๆมันทำให้คุณไม่ค่อยมีงานในวงการแสดงเหมือนเมื่อก่อน..

แต่แน่ใจได้เลยว่าหากเรื่องนี้ออนแอร์ไปจนจบ..งานคุณจะกลับมาชุกเหมือนเดิมแน่นอน.."


ผู้กำกับพูดกับผม และผมยิ้มร่า..

"ขอบคุณครับ!"

"..อุ๊บ!.."
เมื่อผมเห็นไอ้คนร่างสูงข้างๆพยายามกลั้นขำ ผมจึงหันไปมองเขม่น

"ขำอะไรนักหนาวะ"

"ก็คุณดูดีใจเหมือนเด็กใหม่..ใสซื่อจริงๆ"
ร่างสูงโน้มตัวมากระซิบผมด้วยถ้อยคำร้ายกาจ ผมกระทืบเท้ามันไปทีนึง สร้างความเฮฮาให้กับผู้กำกับและคนในกองเป็นอย่างมาก..


..................................

หลังจากถ่ายละครเสร็จผมก็เปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมตัวกลับบ้าน..

"แปลกดีนะ กูกับมึงก็เคยแสดงซีรี่ย์ด้วยกัน แล้วนี่ยังมาเล่นละครด้วยกันอีก.. แต่เราแทบไม่เคยคุยกัน"

"ผมมาทำงาน ไม่ได้มาหาเพื่อนคุย"
ร่างสูงตอบกลับมาด้วยใบหน้าเย่อหยิ่ง ผมเบ้ปาก

กูอยากคุยกับมึงตายหล่ะ..ไอ้เด็กเปรต


"หน้ากูมีปากกาเมจิกเขียนไว้ว่าอยากคุยกับมึงเหรอ"


"ก็คุณกำลังคุยกับผมอยู่.. คุณเริ่มก่อน.."

"เอ้า! ไอ้เหี้ยนี่.."
ผมด่ามันไปก่อนจะนึกตามมันได้ว่ามันพูดถูก..

ร่างสูงส่ายหัวก่อนจะมองมาที่ผมด้วยสายตาจริงจัง..

"ถามจริง..คุณเจมส์..คุณอยู่ในวงการนี้มาได้ยังไงตั้งเกือบ 10 ปี ..อยู่มาได้ยังไงทั้งที่โง่ขนาดนี้..
เอาตรงๆเลยนะ ..เรื่องอื่นนอกจากฝีมือการแสดงของคุณ คุณมีอะไรดีบ้างเนี่ย.."


"ก็วงการมันยังต้องการฝีมือการแสดง'จริงๆ'ที่ไม่ใช่แค่กระเเสปลอมๆอยู่ไง กูถึงยังพออยู่มาได้!
ใครจะไปมายาหลอกโลกได้ตลอดเวลาเหมือนมึง ไอ้สัตว์เอ้ย! หลอกได้ทั้งกอง! พ่อเป็นสิบแปดมงกุฎหรือไง"

ผมพูดขึ้นด้วยอารมณ์ก่อนจะสะพายกระเป๋าเเล้วเตรียมจะออกไป

"เดี๋ยว!"

"มีไร"

"ไปกินข้าวเย็นกัน เดี๋ยวผมเลี้ยง"

ผมขมวดคิ้วมองดารารุ่นน้องที่ดูจะอารมณ์แปรปรวน เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตรงหน้า..

"ไม่ว่ะ.. คบกันแค่ฉากหน้าก็พอแล้ว กูกับมึงอ่ะ"

ผมเดินออกไปก่อนจะถูกข้อมือแกร่งคว้าเอาไว้..

"เดี๋ยวสิครับ พี่เจมส์ ..ยังไม่หมดเวลางานของพี่นะ.. "

ผมขมวดคิ้ว ทั้งประโยคที่ฟังแล้วขัดๆ ทั้งสรรพนามที่คนตรงหน้าเรียกผมว่า'พี่' ซึ่งปกติถ้าไม่อยู่ต่อหน้าคนอื่นๆเขาจะไม่เรียกแบบนี้

"หมายความว่าไงวะ"

"คุณคิดดูละกัน ทุกวันนี้งานของคุณมันน้อยเต็มที อายุก็มากขึ้นเรื่อยๆ อยู่ๆโชคดีมามีกระเเสกับดาราดาวรุ่งรุ่นน้องแบบผม..ไม่คิดจะเก็บเกี่ยวช่วงเวลาขาขึ้นแบบนี้ไว้เหรอครับ..

ถ้ามากินข้าวกับผม ผมอัพลง Ig story ให้.."

"ใครสนของพรรค์นั้นกัน กูไม่เล่น IG โว้ย"

"ถ้างั้นคุณจะไปกินข้าวเย็นกับใครล่ะเย็นนี้"

"ที่บ้านกูไง ขืนยังเสือกไม่เลิก กูต่อยปากแตกจริงๆด้วย"

ชักรำคาญแล้วนะว้อย! กูไม่มีความเสน่หาให้กับผู้ชายหรอกนะ โดยเฉพาะอย่างยิ่งรุ่นน้องปากหมาหน้าตาตอแหลแบบมึงเนี่ย..ยังยืนคุยกับกูได้อย่างปกติจนถึงนาทีนี้ถือว่าโชคดีมากแล้ว!

"งั้นไอ้ข่าวลือที่ว่าคุณชอบใช้กำลัง มีเรื่องทะเลาะวิวาทอยู่ประจำก็จริงสิเนี่ย.."

"ก็เพราะเจอแต่คนแบบมึงนี้ไง"

ร่างสูงมองหน้าผมก่อนจะนิ่งไปสักพัก..

"..น่าสนใจ"
เขาพึมพำเบาๆก่อนจะเดินเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อยๆ

"ผมไปกินข้าวด้วยคนนะ..พี่เจมส์"

ร่างสูงเดินมาใกล้ๆก่อนจะโน้มตัวทำให้ใบหน้าหล่อเหลานั้นเข้ามาใกล้ผมขึ้นเรื่อยๆ..




"ผลั่ก!!!"

ผมเผลอเหวี่ยงหมัดออกไปโดนปากดาราหนุ่มรุ่นน้องตรงหน้า..เลือดไหลออกมาจากริมฝีปากเขาซิบๆ..


ชิบหายแล้ว..
กูต่อยมันปากแตกอย่างที่ใจคิดเลยว่ะ!!


..................................


"คุณอยู่คนเดียวเหรอ"

ร่างสูงพูดก่อนจะมองสำรวจคอนโดผมอย่างถี่ถ้วน

"เออ"

ผมพูดก่อนจะโยนกระเป๋าสะพายไว้บนโซฟา

"บ้านกูอยู่ต่างจังหวัด..แล้ว..ปากมึงเป็นไงเนี่ย..แปปนะ"

ผมเดินไปค้นของในกระเป๋ามา

เฮ้อ..กูก็ไม่น่าไปอารมณ์ร้อนใส่มัน..จะเหี้ยยังไงก็ยังเป็นเด็กวันยังค่ำ
เเถมอาชีพอย่างเรามันก็ต้องใช้หน้าตาหากิน..

ผมคิดก่อนจะรู้สึกผิดเล็กๆ..


"ผมว่ามันเจ็บจนกินข้าวไม่ได้เลย พรุ่งนี้ผมมีถ่ายโฆษณาด้วย.."

ผมมองไปที่ชายหนุ่มรุ่นน้องตรงหน้าที่ทำหน้าเศร้าแล้วจึงเท้าสะเอวพูดอย่างหงุดหงิด

"มึงอย่าเว่อได้ไหม แค่ไปล้างเลือดออกแล้วเอาลิปมันทา อ่ะนี่ "

ผมยื่นลิปมันกลิ่นมิ้นต์ไปให้..เขารับไปด้วยสีหน้าหนักใจ

"ผมไม่อยากใช้ร่วมกับคุณ  มันน่าขยะแขยง"

"มึงอยากโดนแบบเลือดกลบปากต้องไปโรงบาลเลยไหมล่ะ..จะได้ไม่ต้องใช้แค่ลิปมัน!"

ผมพูดก่อนจะเงื้อหมัดขึ้น เจ้าตัวส่ายหน้าเร็วๆ


"เดี๋ยวกูจะไปทำอาหารให้ มึงอยู่นิ่งๆล่ะ เข้าใจไหม"
ผมพูดอย่างเหนื่อยอ่อนใจ..

ถ้ากูไม่อารมณ์ร้อนไปต่อยมัน ก็คงไม่ต้องรับผิดชอบทำตัวเป็นพ่อเลี้ยงไอ้เด็กเวรนี่หรอก
คิดแล้วก็อยากตีตัวเองจริงๆ ให้ตาย!

"คุณทำอาหารเป็นด้วยเหรอ"

"กูไม่ใช่ลูกคนรวยคาบช้อนเงินช้อนทองมาเกิดนี่หว่า อยู่คนเดียวมาตั้งแต่ 15 ..ทำไม่เป็นก็อดตายเท่านั้นล่ะวะ!"

ผมตอบก่อนจะเดินดุ่มๆเข้าไปในครัว

...................................

ผมเดินถือจานข้าวผัดกุ้งกับต้มจืดออกมาวางบนโต๊ะอาหาร
พลางเหลือบมองคนหนุ่มที่กำลังนอนเล่นโทรศัพท์บนโซฟาของผม

"มึงทำไรวะ มากิน"


ร่างสูงหันโทรศัพท์มาทางผมก่อนจะกดถ่ายไป 1 รูปแล้วจึงเดินมานั่งโต๊ะอาหาร

"ถ่ายไรวะ"

"ถ่ายควายมั้ง ก็เห็นอยู่ว่าถ่ายอะไร"

"สร้างกระเเสอีกแล้วมึง กูไม่ห้ามล่ะ อยากทำไรก็ทำไป"

ผมพูดก่อนจะนั่งลงจัดแจงตัวเอง

"กูคงไม่ต้องป้อนมึงนะ"

ผมมองชายหนุ่มตรงหน้าอย่างลังเล

"อยากทำหรือเปล่าล่ะ"

ผมชูนิ้วกลางก่อนจะก้มหน้าก้มตากินอาหาร

"นี่ ทำไมคุณถึงมาเป็นดาราล่ะ.."

ผมเอียงคอ..อะไรของมันวะไอ้เด็กนี่..

"ผีพิธีกรรายกายเจาะใจเข้าสิงมึงหรือไง"

"ตอบมาเหอะน่า"

"อยากรู้ทำไมวะ"

"ก็คุณดูไม่เหมือนคนที่เป็นดารา โง่ก็โง่ วางตัวไม่เป็น ไม่สร้างกระเเส ตอบสัมภาษณ์ห่วย แสดงออกทุกอย่างที่คิดทางสีหน้า.."

"พอๆ ..จะด่ากูก็ด่ามาตรงๆ ไม่ต้องมาหลอกถามแล้วด่า"

"ผมถามจริงจังน่ะ.."

ผมถอนหายใจ

"ชิน ..มึงก็เห็นกูแสดงไปแล้วนี่ มึงคิดว่ากูเป็นยังไงล่ะ"

"..ก็..ใช้ได้ ละมั้ง"

ผมยิ้มก่อนจะหรี่ตา

"มึงรู้ไหม การแสดง'ใช้ได้'ของกูเนี่ย ในหนังทุกเรื่องที่กูเล่น ในละครทุกละคร ถ้าไม่เข้าชิงรางวัลก็ได้รางวัลนักแสดงนำตลอด..กูไม่ได้อยากอวดอะไรหรอกนะ"

ผมพูดก่อนจะมองคนหนุ่มตรงหน้าเลิกคิ้วล้อเลียน

"แต่'ใช้ได้'ของมึง ดูเหมือนมันจะเป็นไม่กี่สิ่งที่กูทำได้ดี"

"สรุปคือเป็นพวกที่นอกจากพรสวรรค์แล้วไม่มีอะไรดีเลยงั้นสิ"

"..กูหล่อด้วย"
ผมพูดก่อนจะมองเขาอย่างมั่นใจ ร่างตรงหน้าหัวเราะ

"แต่คุณแสดงไม่เก่งเลย ในชีวิตจริงน่ะ..แย่มาก"
เขาพูดและยังหัวเราะอยู่

"กูเป็นนักแสดงตลอดเวลาไม่ได้ หัวโขนมีไว้ให้สวมและถอด"
ผมพูดก่อนจะมองคนหนุ่มตรงหน้า

"มึงก็เหมือนกัน"

ร่างสูงตรงหน้าเอนหลังไปพิงพนักเก้าอี้

"นี้อีกสิ่งที่เราต่างกัน..ผมคิดว่าโลกนี้มันคือละครฉากใหญ่.. เราต่างแสดงละครอยู่ตลอดเวลา..
คุณถอดหัวโขนหนึ่งก็ใส่อีกหัวโขนหนึ่งอยู่ดี.."

"มึงจะเสเเสร้งไปตลอดชีวิตมึงก็ตามใจ..แต่อย่างน้อยก็เมื่อกี้นี้ล่ะ ที่มึงพูดความจริง ถูกมะ"
ผมพูดก่อนจะยิ้มตาหยีให้รุ่นน้อง... เขาดูอึ้งไปเล็กน้อย..

แต่ก็ไม่พูดอะไรต่อ..เรากินข้าวกันเงียบๆ
หลังจากนั้นดารารุ่นน้องของผมคนนี้ก็ขอตัวกลับ..




และนี้ก็คือครั้งแรกที่เราได้'คุย'กัน
หมายถึง'คุย'จริงๆแบบที่ไม่ใช่การแสดงน่ะนะ..

[ืniyataan]

พี่เจมส์นี่แข็งๆแต่จริงใจดี 

[dracoismine]

ส่วนตัวเกลียดพระเอกแบบนี้ 55555+
ถือดี จองหอง นึกว่าตัวเองแน่ ข้าเก่งไรงี้ แอบตอแหลอีก คือเข้าใจว่าเป็นอาชีพ ดูฉลาดใช่ไม๊เพราะดูมั่นใจว่าตัวเองรู้ว่าควรพูดอะไร ควรทำอะไรหน้ากล้อง แต่มันจำเป็นเหรอที่จะต้องทำตัวน่าเกลียดแบบนี้ใส่พี่เจมส์ พูดดีๆไม่เป็นเหรอ คำพูดที่พูดด้วยนี่น่าดีด้วยตายเลย เราว่าพี่เจมส์ไม่ได้วางตัวไม่เป็นเลยนะ แต่คือดูที่ปากนางชินพ่นออกมาแต่ละคำดิ
รักพี่เจมส์มากกว่า กอดๆๆๆๆๆ ทีมพี่เจมส์ อิอิ

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ส่วนตัวเกลียดพระเอกแบบนี้ 55555+
ถือดี จองหอง นึกว่าตัวเองแน่ ข้าเก่งไรงี้ แอบตอแหลอีก คือเข้าใจว่าเป็นอาชีพ ดูฉลาดใช่ไม๊เพราะดูมั่นใจว่าตัวเองรู้ว่าควรพูดอะไร ควรทำอะไรหน้ากล้อง แต่มันจำเป็นเหรอที่จะต้องทำตัวน่าเกลียดแบบนี้ใส่พี่เจมส์ พูดดีๆไม่เป็นเหรอ คำพูดที่พูดด้วยนี่น่าดีด้วยตายเลย เราว่าพี่เจมส์ไม่ได้วางตัวไม่เป็นเลยนะ แต่คือดูที่ปากนางชินพ่นออกมาแต่ละคำดิ
รักพี่เจมส์มากกว่า กอดๆๆๆๆๆ ทีมพี่เจมส์ อิอิ

คิดเหมือน
       
 

[Anynomous]

2

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"คนน้องไปหาคนพี่ถึงคอนโดค่าา อิดอกหลบไปกูจะพายเรือออ ✈️"

"อะไรคือความร่างสูงร่างบาง ใจบางมากกก ❤️"

"ของานคู่ ของานคู่ ของานคู่"

[/i]



"พี่ชินพี่เจมส์~~ หันมาทางนี้หน่อยค่าาา"

ผมหันไปตามเสียง เป็นเวลาเดียวกับที่คนข้างๆหันด้านตรงข้าม..

"อร๊ายยยส์ จุ๊บกันด้วยย"

..หอมจังวะ.. ผมกดจมูกลงไปที่เเก้มนิ่มๆ ก่อนจะโดนผลักออกอย่างรวดเร็วจากคนตรงหน้า

"มึงตั้งใจใช่ไหม..ไอ้สัส"
เสียงของดารารุ่นพี่พูดเบาๆอย่างโกรธๆ ก่อนจะมองหน้าผมอย่างหาเรื่อง..

ผมทำหน้าไม่รู้หนาวรู้ร้อน..

จริงๆผมไม่ได้ตั้งใจหรอกครับ..แต่ผมแค่หันตามแฟนคลับเรียก..
ในขณะที่เจ้าดาราตกอับนี่หันไปคนละทางเท่านั้นเอง..

พูดถึงดาราหนุ่มรุ่นพี่ตกอับคนนี้แล้ว..เขาเป็นคนที่แปลกมาก
ผมโตมาในแวดวงไฮโซและดารา..คุณแม่ของผมเป็นดารา..คุณพ่อเป็นนักธุรกิจตระกูลมีชื่อ..

ช่วงเวลาทำงานตรงนี้ของผมเป็นแค่ช่วงเวลาคลายเครียด 'เล่นๆ' ก่อนที่ผมจะไปช่วยงานธุรกิจครอบครัวจริงๆ
ตอนที่ผมได้ร่วมงานซีรี่ย์ร่วมกันกับเขาครั้งเเรกนั้น..เขาดูไม่เหมือนคนที่เป็นดาราเลย..

ในขณะที่ดาราคนอื่นรู้ว่าผมเป็นใคร..พยายามสร้างConnection กับผม..
แต่ดารารุ่นพี่คนนี้กลับไม่อินังขังขอบ..เขาทำตัวเหมือนลุงแก่ๆพนักงานบริษัท..

แบบ..มาทำงานแล้วกลับบ้าน..อย่างงี้

เขาไม่สุงสิง ไม่สนิทชิดเชื้อกับใครเป็นพิเศษ..
แต่กลับทำหน้าที่ตัวเองได้ดีเหลือเชื่อ..

ทั้งรับผิดชอบ มีระเบียบวินัย.. ตรงต่อเวลา..
นอกจากนี้พรสวรรค์ด้านการแสดงของเขาทำให้ผมถึงกับละสายตาจากเขาไม่ได้..


ละสายตาไม่ได้เลย...


และตั้งแต่นั้นมา..โดยไม่รู้ตัว..
เวลาว่างๆหรือเผลอ..ผมก็มักจะมองไปที่เขาอยู่เสมอ..



จนกระทั่งผลงานการแสดงออกมานั่นแหละ..

ดูเหมือนว่าแม้จะเป็นตอนถ่ายละคร..แววตาของผมยังมองไปที่เขาบ่อยๆ..

สำหรับเส้นทางสายอาชีพตอนนี้ของผม การกระทำแบบนี้ถือว่าไม่มีความเป็นมืออาชีพเอาเสียเลย..

แต่โชคดีที่มันกลายเป็นกระเเส..มีแฟนคลับกลุ่มหนึ่งสังเกตเห็นและจับให้เราเป็น'คู่จิ้น'กัน..
ผมว่ามันก็น่าสนใจดี..ผมจะได้รู้จักกับเขามากขึ้น..


แต่ดูเหมือนว่า..
เขาจะไม่อยากรู้จักกับผมเลยนี่สิ..


"มึงไปกินข้าวเที่ยงที่อื่นได้ไหม"
ใบหน้าหล่อเหลาเงยหน้ามองมาทางผมก่อนจะขมวดคิ้ว..

"มึงไม่ต้องสร้างกระเเสตลอดเวลาก็ได้..นี่ตอนกินข้าวนะเว้ย"

เวลาผมอยากจะรู้จักเขา..เป็นอันต้องถูกตีความว่าสร้างกระเเสเรื่อยไป..
ในหัวหมอนี่คิดอะไรอยู่บ้างนะ..

"ผมเปล่า..แค่ขอนั่งด้วย"

ผมพูดก่อนจะมองเขาด้วยสายตาปกติ..

"แม่ง..ทำตาเย่อหยิ่งใส่กูเหรอ เดี๋ยวปั๊ด!"

ผมกระพริบตาปริบๆ ไม่รู้จะเถียงอะไร..ผมทำอะไรก็ผิดไปหมดแหละสำหรับเขาคนนี้..

ซื่อตรง อ่อนต่อโลก..น่าแกล้งชะมัด..

"คุณต่อยมาผมจูบนะ"

ผมพูดเล่นๆเลียนแบบพระเอกในหนังที่ชอบใช้กำลังกับนางเอก..

"สัส อย่ามาติดตลก"

"คุณไม่มีอารมณ์ขัน"

"ไม่ใช่ไก่!"

ผมอึ้ง ..มุกนี้มันได้ว่ะ!..

"ขอทีเถอะ.."

"อะไร?"

"อย่าเล่นอีกนะมุกแบบนี้..บ่งบอกสติปัญญามากๆ..ผมเห็นแล้วเศร้าเเทนเพื่อนมนุษย์คนอื่นๆ.."
ผมพูดแซวเขา ก่อนจะโดนสายตาจิกกัดกลับมา

"อ๊ะ..แล้วนี่มึงไม่แสดงละครแล้วเหรอ ตอนนี้อ่ะ"
ดารารุ่นพี่ถามผม เขาหรี่ตามองก่อนจะอมยิ้ม..

ไม่รู้ตัวหรือไงว่าไอ้ท่าทางอย่างนั้นน่ะ..มันน่ารัก..เอ๊ย..น่าแกล้งขนาดไหน

ผมมองเขากลับด้วยสายตาเจ้าเล่ห์..

"แล้วคิดว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ล่ะ"

ผมเหลือบสายตาไปทางพี่ๆในกองถ่าย มีบางคนยกโทรศัพท์มาแอบถ่ายพวกเราเอาไว้...

"หน็อย..ร้ายนักนะมึง"
คนตรงหน้าบ่นเบาๆก่อนจะไม่สนใจใยดีผมอีกต่อไป

ผมกินข้าวไปก็มองหน้าเขาอย่างพินิจพิจารณา..

เราต่างกันมากจริงๆ..

ในขณะที่ผม ซึ่งเกิดและโตในวงการมายา.. 
ผมรู้ว่าต้องทำตัวเช่นไร..วางตัวเช่นไร..

ภาพลักษณ์เป็นสิ่งที่คนจดจำเรา

เเละมันสำคัญเสมอ..

ในขณะที่คนตรงหน้า..อยากจะทำอะไรก็ทำ..
นั่นทำให้เขามีข่าวลือเสียๆหายๆอยู่ตลอด
และมันยังทำให้เขาดูเป็นตัวของตัวเองอย่างเหลือเชื่อ

น่าแปลก..แต่ก็น่าประทับใจไม่แพ้กัน..

..................................



หลังจากทำงานเสร็จผมก็กลับมาคอนโด..

ผมไม่ค่อยอยากกลับบ้าน..
ที่บ้านไม่มีอะไรน่าสนใจนัก..

คุณแม่ของผมแต่งงานกับคุณพ่อทั้งๆที่รักกันเเค่ฉาบฉวย..
แต่เพราะเเม่เป็นภรรยาคนเเรก..และ'สมัยนั้น' ซูเปอร์สตาร์มีเทรนด์ที่ต้องแต่งงานกับไฮโซเท่านั้น..

พวกเขาจึงไม่เคยเลิกกัน..

จริงๆผมก็ไม่เคยเห็นพวกเขาทะเลาะกันหรอก..
เพราะพวกเขาไม่ค่อยได้คุยกันเลยต่างหาก..

โชคดีที่เป็นลูกคนเดียว

ครอบครัวทำให้ผมมีทุกอย่างที่ต้องการ

ได้รับการศึกษาดีๆ..ได้เรียนบริหารธุรกิจจากต่างประเทศ..

ตอนที่มีผู้จัดละครติดต่อมาครั้งแรกนั้น
เป็นช่วงที่ผมกำลังเบื่อๆพอดี..จึงตอบตกลงไปอย่างง่ายดาย



ผมมองดูข่าวเกี่ยวกับ 'เจมส์' ดารารุ่นพี่ที่เคยมีชื่อเสียงโด่งดัง..

ทำไมเขาถึงตกอับได้นะ..นอกจากพฤติกรรมที่พูดตรงๆของเขา...มีอะไรเลวร้ายกว่านั้นอย่างนั้นหรือ..



ผมไล่อ่านข่าวเก่าๆเกี่ยวกับเขาด้วยความสนใจ..




"เจมส์! ดาราวัยเด็กหน้าใหม่ อัจฉริยะในวงการเเสดง!!.."

"..หลุด!! คลิป! ใครคือมือที่สามของปอยฝน!!"

"พระเอกหนุ่มยืนยัน มีปัญหากับผู้กำกับจริง!!.."

"..เอาอีกแล้ว..หนุ่ม จ. เลือดร้อน! ทะเลาะกับคนทั้งกอง..!!"

"ผกก.ดังแบน! พระเอกหนุ่มอัจฉริยะเเต่นิสัยเเย่!! อย่าหวังจะได้เกิด.."

และอื่นๆอีกมากมาย...



เอ้อ..ดูเหมือนจะมีอะไรเลวร้ายเยอะกว่าที่คิดเเฮะ..

ผมอ่านข่าวไปเเต่ก็ไม่ได้ปักใจเชื่ออะไรมาก

อย่างที่บอก ผมเกิดและเติบโตมาในวงการนี้..
ผมรู้ดีว่า 'สื่อ' นั้นเป็นได้ทุกอย่างที่อยากเป็น..

กำหนดทิศทางสังคม..เป็นได้ทั้งปลายดาบเเละโล่

เป็นได้ทั้งจริงเเละลวง..

ผมรู้ดีว่าเราไม่สามารถตัดสินมนุษย์คนหนึ่งอย่างฉาบฉวย เพียงเพราะได้อ่าน'ข่าว' เกี่ยวกับตัวเขาได้..
มนุษย์จริงๆซับซ้อนกว่านั้น.. ไม่มีใครดีหรือเลวไปทุกด้าน.. บางครั้งสิ่งที่เราเห็นกลับไม่ใช่มุมมองทั้งหมดที่มันเป็น

เราได้เห็นเพียงด้านที่ถูกเสนอออกมาเท่านั้น..


น่าแปลกที่ข้อเท็จจริงง่ายๆเช่นนี้ คนในสังคมส่วนใหญ่กลับมองไม่เห็นมัน..
ไหลไป โถมทับ ตามกระเเสที่มีคนกำหนดไว้.. ตัดสินคนที่ไม่เคยเห็นเเม้เเต่ตัวจริงได้อย่างง่ายดาย..

น่าขำ..แต่ก็เพราะเหตุนี้ วงการถึงยังอยู่ได้ กระเเสเป็นเหมือนสายลม
บางครั้งพยุงปีกให้เราลอยขึ้น..บางครากดทับเหมือนเเรงกดอากาศ..








..................................


"ก๊อก ก๊อก ก๊อก.."

ผมเคาะประตูสีขาวตรงหน้า..สักพักใบหน้าหล่อเหลาก็โผล่ออกมาพร้อมขมวดคิ้ว

"มึงมาทำไมเนี่ย..วันนี้วันอาทิตย์"

"ผมไลน์มาก่อนแล้ว คุณไม่ตอบ"

"โอ๊ย กูไม่ได้เปิดอ่าน วันอาทิตย์กูหยุดงาน.."
ร่างตรงหน้าพูดอย่างใจร้าย..แต่ถึงกระนั้นก็ยอมเปิดประตูให้ผมเข้าห้องแต่โดยดี

"มึงมาถ่ายรูปกูลงไอจีอีกเหรอ"
คนตรงหน้าหันมาถามก่อนจะทำหน้างงๆ

ผมคิดว่ามันน่ารักดีเลยกดถ่ายรูปไปภาพนึง

เขาส่ายหัว

"ไม่อยากจะเชื่อว่ากูถึงจุดที่ต้องมาแสดงละครในชีวิตจริงด้วย"


ผมกดถ่ายวิดิโอสั้นๆก่อนจะพูดว่า..

"วันนี้มาอยู่กับพี่เจมส์นะครับ..พี่เจมส์คิดถึงน้องชินไหม.."

คนตรงหน้าหันมา ขมวดคิ้วมองผมอย่างไม่เข้าใจ ..ผมพยักหน้าบอกให้เขาพูดมันออกมา


"ควาย เล่นเหี้ยไรวะ"

ผมกลอกตา..กดจบวิดิโอแต่เพียงเท่านั้น..


"เออชิน ถ้ามึงเรียกกูดีๆ แบบน่ารักๆ พี่เจมส์คะ..อะไรแบบนี้ กูอาจเล่นด้วยนะ.."
ร่างตรงหน้าพูดก่อนจะนอนกระดิกเท้าบนโซฟา มือก็กดรีโมทไปช่องการ์ตูน..


"พี่สิต้องเรียกผมว่า น้องชินคะ.."
ผมพูดก่อนจะตระหนักได้ว่าตัวเองเผลอเรียกเขาว่า 'พี่' เป็นครั้งเเรก..

"ฮั่นแน่~~ มึงเริ่มเรียกกูว่าพี่แล้ว ไอ้เด็กขี้เก๊ก"

ผมส่ายหัว

"คุณทำตัวไม่สมกับเป็นพี่ นอกจากหน้าที่แก่กว่า"

"พูดมากสัส อย่าบังทีวี ไปทำไรก็ไป"
คนที่นอนขี้เกียจบนโซฟาใช้นิ้วเท้ายันตูดผมให้หลีกทางจากทีวี ก่อนจะกดเพิ่มเสียง..

"โตเป็นควายแล้วยังดูการ์ตูน..นี่เรื่องอะไร..Prince of tennis?.."
ผมพูดก่อนจะนั่งลงตรงพื้น..

"มึงพูดผิดนะไอ้น้อง ..โตเป็นคนหล่อแล้วยังดูการ์ตูนต่างหาก..ดูสิ..กีฬาเทนนิส นี่มันมิตรภาพลูกผู้ชายชัดๆ..เห้อ เท่ชิบหาย..มึงดูแบ็คแฮนด์ระดับเทพ.."

ผมมองจอทีวีตรงหน้า..

"สรุปมันเป็นการ์ตูนเทนนิสหรือการ์ตูนปล่อยพลัง..ตีอีกนิดลูกจะออกไปอวกาศได้อยู่แล้ว"

"เดี๋ยวเหอะมึง..ตั้งใจดูไป..เท็ตสึกะกู เทพสัส"
ผมมองคนตรงหน้าที่นอนย้วยอยู่บนโซฟา..

"คุณอยากไปตีเทนนิสจริงๆไหม..บ้านผมมีคอร์ดเทนนิสนะ.."

ทำไมอยู่ๆ..เราต้องเสนออะไรแบบนี้ให้ไอ้คนเพี้ยนนี้ด้วยวะ..

"หือ ไม่อาวอ่ะ ..โอตาคุก็อยู่ส่วนโอตาคุไป ให้นักกีฬาเขาเล่นเหอะ"

น่าน..!! ขี้เกียจตัวเป็นขน..
ผมมองคนข้างๆที่นอนตาวาวอยู่บนโซฟา
ท่าทีสบายๆ ไม่มีการระวังตัวเลยเเม้เเต่น้อย..



ทำไมอยู่ใกล้ๆแล้วมันสบายใจได้ขนาดนี้วะ...



หลังจากนั้นผมก็ฟังเขาพล่ามเรื่องพระเอกในการ์ตูน..เท็ตสึกะอะไรนั่น..
ไม่ว่าจะเป็นรูปแบบการเล่นเทนนิส..ตำแหน่ง..คำคมประจำตัว..รองเท้าที่เขาใส่!!(คือ..ผมต้องมารู้อะไรแบบนี้ไหม..?)

แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าผมฟังเพลินเลยทีเดียว..

หลังจากการ์ตูนจบลง
เขาก็ชวนผมกินข้าวเย็นด้วยกัน..

"เราจะไปกินที่ไหน"

"ไอ้ชิน..มึงก็เห็นสภาพกูนะ น้ำยังไม่ได้อาบตั้งเเต่เช้า กูต้องทำกินเองอยู่แล้ว!!"

"ซกมกว่ะ"

"อ้าว ไอ้นี่ มึงเสือกมาเองนี่หว่า วันอาทิตย์มันวันหยุดกู.. ไม่อยากกินก็กลับไปกินบ้านมึงสิ"

"กิน"
ผมพูด ก่อนที่คนตรงหน้าจะทำตาโตแล้วยิ้มหวาน

"อิอิ ติดใจฝีมือใช่ป่าวไอ้บ่าว"

ผมยักไหล่ ก่อนจะโดนตบหลังป๊าบเข้าให้...

ไอ้นี่..เห็นตัวเล็กๆทำไมมือหนักนักวะ..


"มึงมาช่วยกูทำ"

หลังจากพูดอย่างนั้นเจมส์ก็จัดเเจงทุกอย่าง..เนื่องจากผมทำอะไรไม่ค่อยถนัดนัก



"มึงหยุดเลย..หั่นแครอทใครเค้าจับอย่างนั้น! มึงจะหั่นมือตัวเองหรือไง!"



"โอ๊ยย มึงจะกลัวน้ำมันกระเด็นใส่ทำไม! ตัวก็ตั้งโต สัส นี้กระทะโคเรียนลิงสามหมื่น ทอดยังไงก็ไม่กระเด็น!"




"พี่โกหก"
ผมพูด


"เออ! ฉลาดเหมือนกันนี่หว่า!"
ร่างบางตรงหน้าพูดก่อนจะไล่ให้ผมไปหยิบเครื่องปรุงในตู้เย็น

"ซอสหอยนางรมมม ไม่ใช่ซีอิ๊วขาวว โอ๊ยยย กูจะบ้าตาย"

ผมกระพริบตาปริบๆ..โอเค..ผมไม่..

"..มึงนี่ฉลาดทุกอย่างนะไอ้ชิน ..แต่ใช้ชีวิตเองจะรอดไหมเนี่ย กูปวดหัวชิบหาย ไป ไปหยิบของให้กูหน่อย"



"เอาอะไรพี่"



"ยาพารา!!"


ผมเดินดุ่มๆไปหากล่องยา ก่อนจะไล่อ่านชื่อยาอย่างถี่ถ้วน


"พารานะมึง! ไม่เอาไทลินอล500 แม่งแรงไป พาราปกติ300มก. ไทลินอลเพิ่มอีกสองร้อยกูปวดหัว.."

ผมฟังเสียงบ่นกระปอดกระแปดออกมาจากหลังครัวของดารารุ่นพี่แล้วเกือบหลุดขำกับการเจ้ากี้เจ้าการในเรื่องเล็กๆน้อยๆของเขา



...................................

"อ้าว กิน!"

ผมมองคะน้าน้ำมันหอยกับต้มจืดหมูสับตรงหน้าด้วยความภูมิใจเล็กๆ..

ถ้าไม่ได้ผมที่เดินไปหยิบยาพาราให้เขา..อาหารคงไม่ออกมาเสร็จสมบูรณ์น่าทานขนาดนี้..

เมื่อกินเข้าไปก็รู้สึกตื้นตันด้วยความอร่อยทันที..

"อร่อยใช่ปะ"

"ก็ใช้ได้"

ผมพูดอย่างวางท่า และคนตรงหน้าส่ายหัว

"อย่าติดใจจนต้องมากินบ่อยๆละกัน"

เขาพูดก่อนจะทำปากจู๋ใส่ผม...โอ้ย..น่ารัก..

"ทำท่าอะไรของคุณเนี่ย ปัญญาอ่อน"

"เมื่อกี้ตอนน้ำมันกระเด็นใครวะเรียกกู พี่เจมส์ครับบ พี่เจมส์ครับบ ช่วยด้วยย อยู่เลยย"

คนตรงหน้าพูดก่อนจะยิ้มแล้วกลอกตามองบน...โอ๊ยยย ..ทำไมต้องทำท่าน่ารักด้วยวะ..

"ไหนเรียก พี่เจมส์ครับ ดิ้"
คนตรงหน้าทำสีหน้ากระดี๊กระด๊าจนน่าถีบ



"ไอ้เจมส์"

ผมเรียก และเขาขำเสียยกใหญ่


"เอาเถอะ..ว่าเเต่..มึงไม่ถ่ายอาหารลงไอจีเเล้วเหรอ.."
คนตรงหน้าถามก่อนจะยิ้มให้ผม..


อา..ผมลืมการสร้างกระเเสไปสนิท..

"พี่เอามือมาวางข้างๆ เออ ไม่ต้องเอาหน้าเข้า ..เอาเเต่มือๆ เอาด้านใส่นาฬิกาดิ แฟนคลับจะได้จำได้..
ไม่เอาชูสองนิ้วดิ..มันดูตั้งใจไป.."

ผมบอกท่าทางให้เขาก่อนที่คนตรงหน้าจะทำตามอย่างเหนื่อยอ่อน..

"ยากชิบหาย..เอาโทรศัพท์มึงมาดิ้"

"พี่จะทำไร"

"เออ เอามา"
ผมมองคนตรงหน้าอย่างไม่ค่อยไว้ใจนัก ..แต่ก็ส่งโทรศัพท์ให้เขา..


ร่างบางรับไปก่อนจะกดถ่ายวิดิโอ..เขาถ่ายหน้าผม แพลนกล้องไปที่อาหาร ก่อนจะหันกลับมาถ่ายตัวเอง

"เออ กูเอง"

จบคลิป




"พี่ห่วยแตก"

ผมพูด

"มึงเรื่องมาก"

เขาพูด


"พี่เคยดูแฮชแท็กบ้างไหมเนี่ย แฟนคลับส่วนใหญ่บอกว่าพี่เป็นคนน่ารัก น่าเอ็นดู ส่วนผมก็เงียบๆ เคร่งขรึม มันเลยเข้ากันได้.."

"กูไม่ได้น่ารักน่าเอ็นดู ส่วนมึงก็แค่ไอ้เด็กมีปัญหาตัวโตแต่เพี้ยน ข้อเท็จจริงมันเป็นงี้ ให้กูทำไง"

"แถมพี่ยังต้องเรียกผมว่า 'น้องเจมส์คะ' ด้วย"

"คะ..คะน้าหมูกรอบอะสิ.."



ผมนิ่ง...มุกนี้มันได้ว่ะ..!!

"ผมขอนะพี่.."


"เออกูรู้แล้ว..มึงสงสารเพื่อนมนุษย์!"

คนตรงข้ามส่ายหัว ผมทานอาหารไปมองคนตรงหน้าไป..
ประหลาดใจที่ตนเองชอบความรู้สึกแปลกๆตอนทานอาหารเเบบนี้..

บรรยากาศมันสบาย วางใจได้.. เหมือนผมได้อยู่ในที่ที่เป็นตัวเองได้ในที่สุด

ทั้งๆที่ที่เเห่งนี้เป็นเเค่คอนโดเล็กๆ ..โต๊ะอาหารเล็กๆ.. อาหารธรรมดาๆ..

แถมคนตรงหน้าก็ไม่ได้อาบน้ำตั้งเเต่เช้า..

..ทำไมถึงได้รู้สึกดีแบบนี้นะ..

[Anynomous]

 

3

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน


"กรี้ดดดด เค้าจุ๊บกันออกสื่อออ ตายสงบศพสีชมพู~❤️❤️"

"พี่เจมส์~น่ารักอ่าา เป็นคนที่ด่า 'ไอ้ควาย' ได้พาสเทลมากกก☺️"

"ดีต่อใจมากเว่อร์ คู่นี้เรียลลลลค่ะ #ใต้ความพี่น้อง☘️"

"เราจะเเต่งฟิคลงจอยลดา มีใครจะอ่านบ้างคะ ^0^"






ไม่เข้าใจเท่าไหร่..
แต่ไม่รู้ทำไมช่วงนี้..ผมถึงได้มีไอ้เด็กเพี้ยนตัวโตติดสอยหอยตามไปเกือบทุกที่..

คือพอเข้าใจคร่าวๆว่ามันอยากทำตามกระเเส..

แต่มันจำเป็นต้องตลอดเวลาขนาดนี้ไหมวะ?!

"ชิน กูขอล่ะ ไปผุดไปเกิดเถอะ อย่าได้ตามจองเวรจองกรรมกูอีกเลย"

ผมหันไปพูดกับรุ่นน้องที่ทำท่าไม่สำนึกผิดอยู่ข้างๆ..

พักหลังๆมานี้ยอมรับว่าผมรู้สึกสนิทกับมันมากขึ้น
(ไม่รู้ว่ามันจะคิดเหมือนกันไหม แต่สำหรับมันคงเป็นการแสดงตลอดอีกเช่นเคย ไอ้เพี้ยนประสาท!)
ด้วยตัวตนของผมเป็นคนง่ายๆ ค่อนข้างจริงใจ (อาจจะไม่ค่อยจริงจังบ้าง..แฮ่!)

เริ่มแรกผมก็เอ็นดูมันตามประสารุ่นน้องในวงการคนหนึ่ง
จนกระทั่งมันพูดร้ายๆ ทำตัวตีสองหน้ากับผม..มันเป็นเรื่องปกติในวงการนี้ก็จริง..
แต่ผมก็ไม่ได้ชอบหรือประทับใจกับความลวงโลกนัก..

จนกระทั่งได้มารู้จักมันมากขึ้น..
ก็ค้นพบว่าจริงๆแล้วไอ้หมอนี้ก็แค่เด็กโข่งสุดเพี้ยน..

เป็นพวกขี้เก๊ก ทำเป็นขรึม แต่เอาเข้าจริงก็'ไม่น่า'จะมีอะไรนัก

ผมมองร่างสูงข้างๆ เขาใส่แว่นตาดำเหมือนผม..ในมือกำลังเปิดดูการ์ตูนสายหลักเล่มหนึ่งอยู่..

"Hunter X Hunter...เรื่องนั้นหนุก"
ผมพูดเบาๆ..

ในร้านนี้เป็นร้านหนังสือรวมมังงะทั้งแบบแปลแล้วเเละยังไม่แปล..
ผมไม่อยากยอมรับเท่าไหร่ว่าตัวเองเป็นโอตาคุ..แต่ด้วยพฤติกรรมหลงใหลตัวละคร 2D มากกว่าคนจริงๆแล้ว ผมจึงปฏิเสธใจตัวเองไม่ได้!! (อาการหนักนะเพ่... : Anonymous)


"แล้วพี่มาหาเรื่องอะไร Prince of tennis เหรอ.."

ผมกระพริบตาปริบๆใต้เเว่นดำ ก่อนจะอมยิ้ม ..

"อื้อ กูมาซื้อภาคพิเศษ..จริงๆที่บ้านกูมีครบทุกภาคหลัก เเต่อยู่คอนโดมีไม่กี่เล่ม..กูกะจะซื้อใหม่ยกชุด.."

แล้วบังคับให้มึงอ่านด้วย.. ผมละประโยคหลังไว้..
แหม ใครก็ตามที่เป็นโอตาคุการ์ตูนอะไรสักเรื่องจะมีความภาคภูมิใจสูงสุดคล้ายๆกัน..

คือการได้เผยแพร่ศาสนา..เอ๊ย! เผยเเพร่การ์ตูนที่เราชื่นชอบ และทำให้(บังคับ)คนอื่นชื่นชอบตาม..

"ซื้อใหม่ทำไม..ผมไม่อ่านนะ"

เสือกเเสนรู้! เสือกรู้ทัน!

"โถ..กูก็ไม่ได้กะจะบังคับอะไรหรอก กูเห็นมึงชอบมานอนเล่นคอนโดกูไง ก็เผื่อเบื่อๆ"
คนข้างๆส่ายหัว

"ผมไม่เบื่อ"

แต่กูเบื่อ!!
ผมคิด ก่อนจะดันไอ้ชินออกไปให้พ้นหูพ้นตา เเล้วตั้งหน้าตั้งตาหาภาคพิเศษ..รวมถึงโดจิน ต่อไป..


"Prince of tennis ใช่ไหมครับ..คุณเท็ตสึกะเเฟนคลับ"
อยู่ๆเสียงคุ้นเคยก็ดังขึ้น ผมหันกลับมาเจอกับเจ้าของร้านการ์ตูนแห่งนี้..
ชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาแต่ท่าทางใจดีและมีรอยยิ้มเป็นมิตรเสมอ..

"คุณเจ้าของร้าน!"

"เรียกผมว่าอิจิเซ็น..เรียวมะ เถอะครับ"
เขาพูดก่อนจะใส่หมวกสีขาวเหมือนอิจิเซ็น เรียวมะ พระเอกหนุ่มในเรื่อง Prince of tennis
ผมมองเขาอย่างตื้นตันใจ..

"คุณอิจิเซ็น.."

"พวกเพี้ยน"
ผมได้ยินคนร่างสูงข้างๆพึมพำขึ้นมา ผมจึงกระทืบเท้าเขาให้เงียบไป'เบาๆ'

"ดีใจจังคุณจำผมได้ ผมชอบเท็ตสึกะจริงๆ"
ผมพูดด้วยความตื้นตันเพิ่มขึ้นอีกเมื่อเขาหยิบโมเดลเท็ตสึกะบนชั้นลงมาให้ผม..

"ผมลดราคาให้เลยสำหรับคุณ..เหลือ 2500 บาท"

ผมมองเขาอย่างซึ้งๆ

"สองพันได้ไหมครับ"

"สองพันห้าละกัน"

"สองพันสามได้ไหมครับ คุณเรียวมะสุดหล่อ"
ผมพูดก่อนจะกำโมเดลเอาไว้เเน่น..กูต้องได้ กูต้องได้..

"สองพันห้าจริงๆครับคุณเท็ตสึกะ..นี้ขาดตัวเเล้ว.."

"แต่ที่ผมจับดูพลาสติกโมเดลไม่น่าใช่เกรดA+++นะครับ..ขอสองพันสองจริงๆ"
ผมส่ายหัวอย่างปวดใจ..

"สองพันห้าก็ได้ เดี๋ยวผมจ่ายให้"

"เสือก"
ผมหันไปด่าไอ้รุ่นน้องที่อยู่ๆก็แทรกขึ้นมา..

"เอางี้ ผมจ่ายให้พี่ 500 พี่จ่าย 2000.. ถือว่าเราเป็นเจ้าของโมเดลบ้านี้ทั้งคู่.."
ร่างสูงพูดก่อนจะทำท่าไม่สบอารมณ์..

ผมสนใจในเงื่อนไขนั้น..

"แต่โมเดลต้องอยู่ห้องกูนะ.."

"เออ เอาไปเหอะ.."

ผมได้ยินมันพึมพำว่า..'ใครแม่งจะอยากเก็บไว้วะ'..แต่ผมแกล้งทำเป็นไม่ใส่ใจ..

"งั้นตกลง 2500นะครับ.."
เจ้าของร้านพูดก่อนจะยิ้มหน้าแป้น..ไอ้ชินพยักหน้า ก่อนจะเดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์

"เดี๋ยวกูจ่ายให้พรุ่งนี้ ตอนนี้ไม่มีเงิน.."
ผมกระซิบบอกมันเบาๆ ..วันนี้ผมใช้เงินหมดไปกับการซื้อPrince of tennisยกเซ็ทใหม่ กับโดจิน รวมภาคพิเศษอีก..
ตอนนี้เหลือทั้งเนื้อทั้งตัวอยู่ 300!!

"เออ ผมรู้อยู่"
ร่างสูงโน้มตัวลงมากระซิบผม..

.................................

"มึงจะพากูไปไหนเนี่ย"

ผมถามเมื่อเห็นเส้นทางที่เขาขับรถมันเริ่มเข้าสู่ย่านคฤหาสน์หลังโต..

"บ้านผม.. มีคอร์ดเทนนิส"

ผมขมวดคิ้ว ถอดเเว่นดำออก



"ชิน รู้ตัวป้ะ มึงทำตัวเหมือนเด็กอยากจีบสาว"



เอี๊ยดดดดด...พลั่ก!!



"มึงเบรคทำเหี้ยไร?!!"

"พี่ว่ายังไงนะ?"

"กูบอกว่า..มึงเบรคทำเหี้ยไรรร!!"

"ก่อนหน้านี้ดิ!"

"..? มึงทำตัวเหมือนเด็กอยากจีบสาว"

"ผมไม่ได้อยากจีบพี่"
คนข้างๆพูดเสียงเเข็ง ผมเหลือบมอง..

ก่อนจะอมยิ้ม..

หูมึงแดงว่ะไอ้บ่าวว... โป๊ะเเตกชิบหายยยย

"เฮ้อ กูนี้น้า...ไม่น่าเกิดมาหล่อเนาะ มีเสน่ห์เกินห้ามใจจริงๆ อยากเอาใจกูด้วยการพาไปดูบ้านเหรออ"
ผมแซวขำๆ ด้วยความที่มีประสบการณ์มากกว่า(มั้ง) มองตาก็รู้แล้วน้องบ่าวว (อีกนิดกูจะพูดภาษาใต้ล่ะ!!)


"ไม่ได้จีบ.."


"เออๆ ไม่จีบก็ไม่จีบ"
ผมอมยิ้ม

"แล้วจะพากูไปดูบ้านทำไม"


"ก็พวกขี้เกียจตัวเป็นขนจะได้เห็น คนเล่นเทนนิสของจริงน่ะเท่กว่า"


ผมมองหน้าไอ้ชิน..มึงนี่มัน..ฮ่าๆๆๆๆๆ
โอ๊ย!! ไอ้เด็กเพี้ยนเอ๊ยย


"มึงไม่มีทางเปลี่ยนใจกูจากเท็ตสึกะได้หรอก ฮ่าๆๆๆ"
ผมขำเสียยกใหญ่ แต่คนข้างๆไม่ขำด้วย..

"ใครจะไปตีเทนนิสออกนอกโลกได้เหมือนเท็ตสึกะของพี่ล่ะ..ไอ้แว่นเห่ย"

"อ้าวไอ้นี่ มึงลามปามเท็ตสึกะเหรอ เดี๋ยวกูตีเทนนิสอัดหน้ามึงคนแรก"

ร่างสูงเลิกคิ้วมองผม

"พี่ตีเทนนิสเป็น?"

"เปล่า"

"ไม่ได้เรื่อง"

พลั่ก!!

ผมตบหัวมันไปทีหนึ่ง

กูตีหัวมึงแตกได้แม้จะตีเทนนิสไม่เป็นก็เเล้วกัน!

..................................


ผมหาวหวอดๆอยู่ข้างคอร์ดเทนนิส
ผมเริ่มพินิจว่ากูมาทำอะไรที่นี้..ถุย!! กูไม่ใช่สุนทรภู่! ไม่มีเวลามานั่งแต่งกลอนเว้ย!

ผมมองดูไอ้รุ่นน้องที่ตีเทนนิสประทะกับเครื่องยิงอยู่อย่างเท่ๆ..


แต่ไม่ได้รู้สึกอะไร..


ก็คนมันชอบ2D ไม่มีอารมณ์ร่วมโว้ย!!

ร้อนก็ร้อนไอ้เหี้ย!

"เป็นไง..ผมเท่ใช่ไหมล่ะ"
ร่างสูงวิ่งเหยาะๆมาหาผมที่กำลังจะเริ่มสัปหงก..

"พี่เจมส์"

"อะไรรร"



"ถ้าผมจีบพี่จริงๆพี่จะโอเคไหม..?"



"อะไร.."
ผมเงยมองหน้าคนที่เหงื่อท่วมตัวอย่างงงงวย


"สมมติว่า..ถ้าผมจีบพี่จริงๆ..ผมจะมีโอกาสไหม?"


"เอ่อ..กูไม่ได้ชอบผู้ชาย..ไม่รู้สิ.."
ผมตอบไปอย่างงงๆ จับต้นชนปลายไม่ถูก..


"ตอบให้มันดีกว่านี้หน่อยดิพี่ อัดคลิปอยู่.."
ร่างสูงพูดก่อนจะโบกโทรศัพท์ให้ผมดู

ผมหัวเราะ..

น่าแปลกที่คลิปนั้นเขาไม่ได้อัพลงIG story เหมือนทุกที..
ผมไม่เคยได้เห็นมัน..

[m.starlight]

หลงพี่เจมส์มากก็บอกพี่เค้าไปเถอะ สงสารคนปากแข็ง
เรื่องน่ารักดีค่ะ ตอนแรกแอบไม่ชอบพระเอกนึกว่าจะกัดตลอด

[Anynomous]

4

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"โอ๊ยยย เรือผีมากกก.."

"ใครมีโมเม้นต์ฟินๆคู่นี้มาแชร์หน่อยค่ะะ เดี๋ยวนี้คนน้องไม่ค่อยโพสต์เยย(ร้องไห้)"

"ฟิคตอนที่ 3 : พี่ชายสุดที่รัก ❤️❤️มาแล้วค่าา คอมเม้นต์ไม่เกิน 6 ตอนหน้าไม่ nc นะคะะ ว้ายยย"

"แบบ เราก็ชอบคุณชินนะ แต่ทำใจชอบคุณเจมส์ไม่ลงอ่า ทุกคนลืมข่าวมือที่สามไปแล้วเหรอ นิสัยแย่อ่ะคนแบบนี้.."

"อิผีแท็กบน อย่ามาด่าพี่เจมส์กู!"

"ว้ายยยยย แซ่บ!"





"พึ่งจะรู้ว่ารักผึ้ง.."

"คนบ้า..พี่วศิน.."

"บ้าแต่ก็รักนะ.."

ผมพูดก่อนจะยิ้มอย่างกรุ้มกริ่ม พลางคิดในใจว่านี้มันบทหยอกเอินตั้งเเต่สมัย 2507 ถูกมะ
จริงรึ จริงสิ..แน่รึ แน่สิ ไม่ยั่วนะ ไม่ยั่วสิ..คนอวดดี ..จะอวดดี!!

โอ๊ย มึงควรปรับให้เข้ากับยุคสมัยได้แล้วนะ!!


"หวานกันจริงๆนะคะคู่นี้ คุณท่านเรียกให้ไปพบค่ะ.."
ป้าเเจ่ม คนรับใช้ของคุณผึ้ง นางเอกของเรื่องนี้(แสดงโดยน้องอิงอิง) มาเรียกผมกับคุณผึ้งไปพบพ่อของนางเอก

ผมทำหน้าหนักใจนิดๆ

"ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ พี่วศิน..พ่อผึ้งใจดีค่ะ"
สาวเจ้ายิ้มก่อนจะหัวเราะเบาๆ ผมก็ยิ้ม

"ก็ผมรักลูกสาวเขามากจนกลัวน่ะสิ..เฮ้ย บทเหี้ยไรวะเนี่ย.."
ผมขมวดคิ้วก่อนจะพูดทวนอีกครั้ง ผู้กำกับสั่งคัท..


"เป็นอะไรหรือเปล่าเจมส์?"

"ผมว่า บทตรงนี้มันแปลกๆนะผู้กำกับ..ผมว่าคุณตีความผิด..พระเอกไม่น่าจะกลัวพ่อนางเอกเพราะรักลูกสาวเขามาก แต่น่าจะเป็นมุกตลกของคนเขียนมากกว่าซีนซึ้ง..มันคนละอารมณ์กันเลย.."

"คนเขียนตายไปแล้วนะเจมส์ นั้นมันบทประพันธ์นานมาเเล้ว ..ผมจะตีความยังไงก็ได้.."
ผู้กำกับมองหน้าผมก่อนจะส่ายหัว

"ที่ผมได้ยินมามันจริงจริงๆด้วย"

ผมถอนหายใจ

ที่'ได้ยินมา'..เอาอีกเเล้วเหรอ..ไอ้เวรนั่น..

"เอาเถอะครับ ผมขอโทษ เดี๋ยวผมจะเล่นตามที่พี่บอกนั่นแหละ.."

ผมพูดก่อนจะเม้มปาก กล้ำกลืนความรู้สึกขัดไว้ภายใน..

เราไม่ได้มีสิทธิมีเสียงอะไรขนาดนั้น..เรามันตัวเล็ก..เถียงไปก็คงทำลายอาชีพตัวเองเปล่าๆ..ใช่ไหม..



"แต่มันจริงนี่"

เสียงเรียบๆเสียงหนึ่งดังขึ้น..

"น้องชิน มีอะไรเหรอครับ.."
ผู้กำกับดูจะนอบน้อมกับไอ้เด็กชินมากกว่าผมเสียอีก(โอเค ต้นทุนไม่เท่ากัน! คิดแล้วก็น้อยใจชิบหาย!!)

"คนเขียนตั้งใจทำให้มันเป็นมุกชัดๆ ดูบรรทัดที่แสดงถึงความคิดตัวเอกในนิยายต้นฉบับสิครับ..ในนี้บอกว่า..
คุณบอกว่าพ่อคุณใจดี..แต่แฟนสาวทุกคนก็พูดอย่างนั้น.. ผมคิดว่าพี่เจมส์เข้าใจถูกนะเรื่องนี้.."
ร่างสูงพูดก่อนจะยื่นหนังสือต้นฉบับให้ผู้กำกับ(มึงไปหามาจากไหนวะ..?)

"เอ่อ..อ้อ..จริงๆก็แค่บทเดียว เปลี่ยนก็ได้ พี่ไม่ซีเรียส นะเจมส์.."
ผู้กำกับมองมาทางผม ผมพยักหน้าก่อนจะเม้มปาก เมื่อมองไปทางไอ้ชิน ก็เห็นดารารุ่นน้องยักคิ้วให้..


'กวนตีน'

ผมทำปากบอกมันไป



'ติ๊ง'

ผมก้มหน้าดูเสียงแจ้งเตือนในมือถือ..
ข้อความในไลน์ส่งมาจากรุ่นน้องตรงหน้าเด้งขึ้น..


'ขอบคุณผมสิ'

ผมส่ายหัว สมเพชตัวเองชิบหาย..
ทำไมคนอย่างกูต้องให้รุ่นน้องจากไหนไม่รู้อย่างมึงมาปกป้องด้วยนี่..น่าอายจะตายชัก..

เรานี้มันตัวเล็กขนาดนี้เลยเรอะ..



..................................


"ตืด..ตืด..ตืด.."

ผมมองโทรศัพท์ เบอร์แปลก..ไม่คุ้นเคย
ปกติผมจะไม่กดรับ..อาจจะเป็นพวกโรคจิต ,stalker ที่ไหนก็ไม่รู้..

แต่เมื่อเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเป็นครั้งที่ 7 ผมก็กดรับด้วยความรำคาญ..


"เป็นไงบ้าง น้องเจมส์.. ได้ข่าวว่าช่วงนี้กำลังมีกระเเสขึ้นเหรอ.."

น้ำเสียงคุ้นเคยของอดีตรุ่นพี่คนสนิท..พี่กัส..ผู้กำกับชื่อดัง..
ผู้มีอิทธิพลมากเหลือเกินในวงการ..


ตลอดครึ่งชีวิตที่ผ่านมาของผมยืนยันการมีอิทธิพลของ'มัน'ได้เป็นอย่างดี


ผมกำลังจะกดวางสาย..


"ถ้าน้องเจมส์วางสายพี่..พี่จะเล่นปอยฝนให้หนักกว่าครั้งนั้นเลยนะ..เอาไหมครับ.."


"มึงต้องการอะไร"

ผมถามเสียงเรียบ พยายามยับยั้งความโกรธ

"พี่เห็นกระเเสแล้ว..เห็นคลิปวิดิโอของน้องเจมส์กับไอ้เด็กชินด้วย..เดี๋ยวนี้เปลี่ยนรสนิยมแล้วเหรอครับ..ตอนนั้นพี่ตื้ออยู่ตั้งนานไม่ยอมพี่.."

"มึงหยุดอารัมภบท..กูขอใจความสำคัญ"

"มึงกับไอ้ชินเป็นอะไรกัน"

"รุ่นพี่รุ่นน้อง"

"หึ..มันตั้งใจช่วยให้มึงกลับมามีกระเเส..ใช้เส้นสายมันคุยกับผู้ใหญ่ให้งานมึง.. ถึงขนาดกล้าบอกว่าข่าวที่กูปล่อยไม่จริง..มึงอย่ามาโกหกกู..มึงนอนกับมันเเล้วสิใช่ไหม.."

ผมขมวดคิ้ว ตกใจ..ไอ้ชิน..มันทำบ้าอะไรของมัน
ถึงผมจะน่าสมเพชแค่ไหน ผมก็ไม่เคยร้องขอให้ใครช่วย..

แล้วกับไอ้เหี้ยปลายสายวิตถารนี้ก็เหมือนกัน..

"มึงเลิกยุ่งกับชีวิตกูสักที กูขอล่ะ..พี่กัส"

ผมพูด พยายามประนีประนอมแบบที่ปกติผมจะไม่ทำ..

"แค่นี้มึงยังเห็นกูตกต่ำไม่พออีกเหรอไง.. กูแม่งทำทุกอย่างที่จะทำได้แล้วเพื่อหาเงิน งานนานๆทีกูถึงจะมี.. มึงยังจะขัดขวางงานเล็กๆน้อยๆของกูอีกเหรอ"

"มึงไม่ได้ทำทุกอย่าง"

"เออ ใช่ ไอ้'งาน'ที่มึงอยากให้กูทำให้มึง กูไม่ทำ! ..มึงพอใจยัง กูจะวางสาย! อย่าไปหาเรื่องปอยฝนด้วย..เขาไม่เกี่ยว"

ผมพูดเสียงเบาในประโยคหลัง..

"มึงยังรักปอยฝนอีกเหรอวะ..มันแต่งงานกับไฮโซไปแล้ว มันหลอกมึง มึงโง่ โง่ชิบหาย"

"เออกูโง่ พอใจยัง ตามใจมึงละกันกัส ยังไงตลอดหลายปีมานี้มึงก็ตามกัดกูเหมือนหมาไม่หย่านมแม่อยู่แล้ว ..
มาเจอกูตัวตัวดิวะ กูต่อยมึงเลือดกลบปากกลับบ้านแน่ ไอ้กะโหลกหมา"

ผมพูดด้วยความโมโห..

อย่างที่ทุกคนก็คงจะทราบดีอยู่เเล้ว..ผมไม่ใช่คนที่คุมอารมณ์ตัวเองได้ดีสักเท่าไหร่
พอคิดขึ้นได้ทีหลังว่าไม่น่าโผงผางพูดแบบนั้นเเล้วก็กลับตัวเเทบไม่ทัน..

ผมนิ่งไปเพราะสังเกตว่าปลายสายเงียบไปเช่นกัน..




"ทำไมวะ..เจมส์..ทำไมเป็นกูไม่ได้.."





ผมเม้มปากแน่น ไม่อยากคิดถึงอดีต..

น้ำตาร้อนๆที่ไหลอาบหน้า..กล้องที่ตั้งถ่ายอยู่ปลายเตียง..แววตาของรุ่นพี่ที่ไว้ใจมองมาที่ผมเหมือนกับสัตว์ป่า..

หิวกระหาย... อยากครอบครอง..

ผมขอร้อง .. ผมร้องไห้แบบที่ไม่เคยร้องมาก่อน.. ผมกลัว...

อย่างน้อย..อย่าถ่ายได้ไหมพี่..

แต่ไม่มีเสียงตอบรับจากคนตรงหน้า..
หลังจากนั้นมีเพียงเสียงของผม..


ปวดร้าว..ทรมาน..พอสักที...






"ถามตัวมึงเองเหอะ ไอ้สวะ"


ผมพูดก่อนจะกดตัดสายไป


สะบัดหัวเพื่อไล่ความทรงจำเลวร้าย..


เข้มแข็ง..ผมเข้มเเข็ง
ผมเคยผ่านมันไปได้..และครั้งนี้จะไม่มีอะไรแตกต่าง..



ต่อให้ยืนอยู่คนเดียว ต่อให้ไม่มีอิทธิพล ต่อให้โดดเดี่ยวแค่ไหน




ผมจะไม่ยอมแพ้





คนอย่างมันจะไม่มีวันได้เห็นน้ำตาผมอีกเป็นครั้งที่สอง..


ก็ผมมันเป็นพวกฆ่าไม่ตาย

[ืniyataan]

ง่อ..ออออ พี่เจมส์เคยโดนทำร้าย.. 

[Anynomous]

5

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"คิดถึงพี่ชินพี่เจ้มมมมม..❤️❤️"

"พี่เจมส์เค้าชอบต่อยตี เป็นเคะเเบบดุๆใช่ไหมคะ(งุ้ยยย เขินนนน☺️)"

"ฟิคตอนที่ 4 : คืนแรก NC18+ มาแล้วค่าา พรี่เจมส์คนบริสุทธิ์ใสซื่อของน้องง จะอ่านต้องมีกุญแจนะคะ❤️"

"อิดอกแท็กบน! อ่านฟรีก็ไม่ได้เน้อ ลำไย!! กูแต่งเองอ่านเองก็ได้วะ!"

"ว้ายยยยย แซ่บ!"








"ก๊อก ก๊อก ก๊อก"

ผมมองผ่านตาแมว เห็นชายหนุ่มร่างสูงอยู่หน้าประตู..


"ไอ้พี่เจมส์ เปิดเร็วๆ อย่าลีลา ผมเอาแผ่นซีดี Prince of tennis มาฝาก"

พรวด!!

ผมเปิดประตูอย่างรวดเร็ว..



"มุกนี้ได้ผลแฮะ.."
ร่างสูงมองผมก่อนจะยักคิ้ว..

"มึงโกหกเหรอ"

"เปล่า ก็มีจริง..นี่ผมลงทุนไปเปิดกระทู้ถามใน Pantip เลยนะ..จะให้ของขวัญวันเกิดเพื่อนที่ชอบPrince of tennisมากๆ ซื้ออะไรดีครับ.."

ผมเบิกตาโต..

"..ก..กูไปตอบกระทู้นั้นอยู่.."

"ผมรู้ว่าโอตาคุอย่างพี่สิงบอร์ดการ์ตูน"

น้องน่ารัก!.. ผมมองไอ้เด็กชินอย่างซึ้งๆ ..แม้มันจะตัวโตเพี้ยนไปบ้าง ชอบจิกกัดผม ด่าผมว่าโง่บ้าง
นิสัยเย่อหยิ่งส่วนตัวก็เหี้ยจนไม่มีชิ้นดี..

แต่อย่างน้อยมันก็ซื้อ CD รุ่นLimitedนี้ให้ผม..

ซึ่งลบทุกการกระทำทั้งหลายที่กล่าวมาได้เกือบหมด..!!


"ชิน..เรามีเรื่องต้องเคลียร์กัน.."


ผมพูดหลังจากเก็บแผ่นซีดีไว้บนหิ้งสะสม..(เซฟก่อนครับ..เดี๋ยวด่ามันแล้วมันเอาคืน!)


"เคลียร์?"

"มึงไปช่วยพูดหางานให้กูเหรอ..มึงทำแบบนั้นทำไม"

ร่างสูงมองผมอย่างอึกอัก..ท่าทางของเขาเหมือนเด็กที่โดนจับได้ว่าทำผิด..


"ก็..ผมไม่อยากให้คู่จิ้นผมเป็นดาราตกอับนิ.."


"เอาดีๆ.."


"ผมแค่อยากช่วย"


"มึงหยุดเลย ไอ้ชิน ..มึงไม่ต้องช่วย.."

แค่นี้กูก็สมเพชตัวเองจะตายห่าอยู่แล้ว..

"กูไม่ได้ขอ.."
ผมพูดก่อนจะมองไปทางอื่น..


"ผมพอรู้มาว่าพี่กับผู้กำกับดังมีปัญหากัน..แต่ผมไม่เชื่อข่าวหรอกนะ.."
ชายร่างสูงตรงหน้ารีบพูดเมื่อผมมองเขาเขม็ง..


"พวกพี่แย่งดาราที่ชื่อปอยฝนกันเหรอ.."

ผมกลอกตา ถอนหายใจ..

แย่งปอยฝน..?

ถ้าให้ถูกจริงๆมันคือ ไอ้เหี้ยกัสอยากจะแย่งกูออกจากปอยฝนต่างหาก..
และมันทำสำเร็จด้วย...


"ไม่ใช่เรื่องของมึง อย่าเสือก"

ไอ้ชินก้มหน้าลงทำตัวเหมือนหมาคอตก..ผมอดยิ้มไม่ได้..

"แต่ผมอยากช่วยจริงๆนะ.."

ผมมองไอ้คนที่ผมรู้สึกเหมือนเป็นน้องชายอย่างเหนื่อยอ่อนใจ..

"แค่มึงเป็นเด็กน่ารัก ไม่กวนตีนกู ไม่ทำให้กูเหนื่อยมาก กูก็โอเคเเล้ว.. "
ผมพูดก่อนจะส่งยิ้มจางๆให้เขา..



"พี่เจมส์เพี้ยน"



"มึงสิเพี้ยน"



..................................


"ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก.."

"เคาะเหี้ยไรนักหนาวะ..ไอ้ชิน ! มึงไปเปิดประตูดิ้"

"พี่ไปดิ ..ผมตีป้อมอยู่.."

"มึงเล่นแทงค์ กูเล่นจังเกิ้ล กูคนแบกทีม มึงสิต้องไป!"

ผมถีบหลังไอ้น้องชายคนสนิทก่อนจะบอกให้มันรีบไปดูว่าใครมา.. คนส่งของหรอวะ ไอ้ห่า ไร้มารยาท!
ผมบ่นในใจ..




"พี่! เพื่อนพี่มาหาว่ะ.. "


"ใครวะ"


"กูเอง"

ผมเงยหน้า..และมองเห็นเขา..

คนที่ผมพยายามจะลบไปจากความทรงจำทั้งหมด..

"กัส..?"



"หึ..เป็นอย่างที่กูคิดจริงๆ..พวกมึงสองคน..เป็นไงวะ..ไอ้เด็กเมื่อวานซืน..พี่เจมส์มึงเเน่นดีใช่มะ.."


ผมมองหน้าไอ้เหี้ยกัส มันดูมีสีหน้า...เจ็บปวด..

คนที่ควรจะทำหน้าเจ็บปวดอย่างนั้น..ควรเป็นกูมากกว่า!!


"เอ่อ..ผมไม่ได้.."

แล้วไอ้ชิน..มึงจะอึกอักหน้าแดงทำส้นตีนอะไรเนี่ย!!..อย่าบอกนะว่าที่ผ่านมามึงคิด?!! เด็กเปรต!

"กูบอกแล้วว่ากูไม่ได้เป็นอะไรกัน..มันเป็นเหมือนน้องกู"

ผมรีบพูดก่อนจะวางโทรศัพท์บนโซฟา..

"กูออกไปคุยข้างนอกแปป..."
ผมหันไปบอกไอ้ชินก่อนจะดึงไอ้พี่กัสออกไปคุยข้างนอก แต่คนตรงหน้ายืนนิ่ง..

"คุยมันตรงนี้แหละ น้องชายมึงจะได้รู้ด้วยไง"

ผมเม้มปาก..ไม่เอา ไม่เอาแบบนี้...

"ทำไมกับกูไม่ได้ แต่กับไอ้เด็กเหี้ยนี้ได้.."

"มึงชอบคนรวยเหรอ?! กูมีอะไรไม่เหมือนมันตรงไหน.. บอกกูสิ เจมส์ กูให้มึงได้ กูทำให้มึงดังยิ่งกว่านี้ยังได้
กูทำอะไรผิดเหรอ.."

คนตรงหน้าบีบข้อมือผมเหมือนจะอ้อนวอน..




"..มึง..มึงลืมไปเเล้วเหรอ มึงทำอะไร..."

ผมกล้ำกลืน พยายามข่มอารมณ์ ...เย็นไว้ไอ้เจมส์ อย่า อย่า อย่าคิดจะใช้กำลัง'อีก'เชียวนะ..
ครั้งนี้มึงจบไม่สวยแน่..เย็นไว้ เย็นไว้ เย็นไว้...


"ตอนนั้นมึงก็มีความสุขดีนี่..มึงยังครางอยู่ใต้กูเลย..."


"พลั่กก!!"




ไม่ใช่ผมที่ต่อย..

แต่เป็นไอ้เด็กข้างๆ..





"พูดเหี้ยอะไรนักหนาวะ..ไม่เข้าใจเหรอไง..เค้าเเค่ไม่รักมึง!"


"ไอ้เด็กเหี้ย...มึงนอนกับมันแล้วสินะ..จริงๆด้วย.."



"ในหัวมึงคิดได้เรื่องเดียวเหรอ ..หึ.. น่าสมเพช .. กูไม่แปลกใจเลยว่าทำไมพี่เจมส์ถึงทิ้งสวะเเบบมึงมาหากู.."




"กูจะบอกอะไรให้นะ..มึงจะอ้อนวอน ร้องขอเหี้ยอะไร..มึงไม่ใช่ตัวจริงสำหรับเค้า ..มึงก็ไม่ใช่ตลอดไปนั่นแหละ..

น่าสงสาร.."


ผมมองที่ไอ้เด็กเพี้ยนข้างๆ..แววตาของเขาไม่เหมือนกับตอนที่อยู่กับผม..

มันเหยียดหยาม..สะใจ..แต่ก็สั่นไหวแบบแปลกๆ..


ร่างสูงโอบตัวผมกระชับไว้เเน่น..ก่อนจะมองไปยังคนตรงหน้า





"ตอนนี้พี่เจมส์เป็นคนรักกู ถ้ายังขืนจะมาแตะต้องของคนอื่นอีก..
มึงคอยดูละกัน ไอ้พื้นที่ยืนเล็กๆในวงการของมึง กูจะเผาแม่งให้โงหัวไม่ขึ้นเลย"




ว่าแล้วไอ้ชินก็คลายวงแขนจากผม ก่อนจะกระชากแขนให้กัสออกจากห้องไป


"ผมมีเรื่องต้องคุยกับมัน รอในนี้แปปนะพี่.."

ผมนิ่ง พยักหน้า..


เอ่อ..เดี๋ยวนะ..เดี๋ยว..ตอนเเรกกูไม่ใช่เหรอที่มีเรื่องต้องคุยกับมัน..
กูนี่ต้องออกไปข้างนอก?? อะไร ยังไงวะ..



ไอ้สัส กูงง



สักพักไอ้ชินก็โผล่หน้ามาทางประตูก่อนจะพูดกับผมด้วยเสียงอันเบา


"พี่เจมส์ ..เล่นแทนหน่อย.. เดี๋ยวโดนลดแต้มในเกม"




..................................



"ไง ชนะไหมพี่"
ร่างสูงเดินเข้ามาหาผมก่อนจะยิ้มให้อย่างสบายๆ


"ชนะเหี้ยอะไรล่ะ ออกไปตั้งหลายนาที กลับมามันก็ยื้อไม่ทันละ ป้อมเปิ้มแตกหมดเเล้ว"


"เหรอพี่"
ไอ้เด็กตัวโตพูดก่อนจะถือวิสาสะนอนตักผมแล้วเอาโทรศัพท์ไปเลื่อนดูเเต้มคะแนนหลังจบการแข่งขัน..


"เดี๋ยวเหอะมึง..เมื่อกี้นี้มันอะไรวะ..เสือกไม่เข้าเรื่องอีกแล้วนะ ไอ้ชิน!"


คนที่นอนบนตักไม่พูดอะไรก่อนจะแหงนหน้ามองผม..


"พี่กับมันเคยคบกันรึไง.."



"ไม่ใช่ว้อย! กูไม่ได้ชอบผู้ชาย"



"อ้อ งั้นก็เเล้วไป..มันบอกจะไปปล่อยข่าวเรื่องพี่เป็นแฟนผม พี่โอเคไหม"


"โอเคกับผีสิ!!"


ไอ้น้องชายสุดแสบขมวดคิ้วอย่างไม่ตั้งใจ


"ยังไงตอนนี้พี่ก็ไม่มีสาวไหนเหลียวแลอยู่แล้วนิ..มีข่าวกับดาราสุดฮ็อต หล่อ พ่อรวยแบบผมมันจะไปเสียหายอะไร.."

"ดูมึงพูดเข้า.."
ผมพูดก่อนจะส่ายหัว..

"กูรู้มันไม่ใช่เรื่องจริง ..แต่มึงจะเสียหายไหมล่ะ อย่างที่มึงบอก กูมันตกอับแล้ว กูไม่ห่วงเหี้ยอะไรมากแล้ว ..แต่มึงไม่ใช่.."

"ผมก็ไม่ได้วางแผนจะอยู่ในวงการนี้นานขนาดนั้นหรอก.. ผมก็ไม่ห่วง'เหี้ย'อะไรเหมือนกัน"
มันพูดและผมสะดุ้งนิดๆ..


"แต่ภาพลักษณ์จะติดตัวมึงไป..เหมือนตราที่ล้างไม่ออก..แม่งเอ๊ย ..ทำไมกูต้องเอาปัญหามาให้คนอื่นด้วยวะ!"

..แม่งเอ๊ย!! ไอ้เจมส์!! ไอ้เหี้ย มึงคนเดียวยังไม่พออีกหรือไง..
มังไม่ควรยุ่งกับคนอื่นอีกแล้ว..มึงจำปอยฝนไม่ได้หรือไง.. เกิดอะไรขึ้นกับหล่อนบ้าง..

ผมคิดอย่างเจ็บปวดใจ..


ความบัดซบคือผมเสือกเป็นคนที่เข้มเเข็งมานานจนเวลาที่อยากจะร้องไห้จริงๆ
กลับไม่มีน้ำตาไหลออกมาสักหยด..




ผมนิ่ง..

และอยู่ๆ คนที่นอนตักอยู่ก็ใช้ศอกยันตัวเองขึ้นมา.. อาจเพราะเขาตัวสูง.. หน้าของเราจึงอยู่ใกล้กันมาก..



"ร้องไห้ทำไม"

ไอ้น้องชายตัวดีของผมพูด

แม้ว่าผมจะไม่มีน้ำตาสักหยด..


"กูเปล่าร้อง"
ผมพูดและร่างสูงก็ยืดตัวขึ้นมาอีกนิด..



ริมฝีปากเราสัมผัสกันเบาๆ







"ไม่ต้องกลัวผมนะ...ผมจะเป็นน้องชายให้...
ถ้าไม่ใช่ตัวจริง..ก็จะไม่ใช่ตลอดไป..ใช่ไหมพี่"

[Plavann]

อย่าดึงดราม่าาาา ไม่เอาาา นึกว่าจะเจอนิยายสโลวไลฟ์แล้ว

[Pinkii]

#ทีมโดนหลอกจากผู้เขียนว่าเป็นนิยายตลกน่ารักๆ

#ต้นเรื่องมาตลกจบเรื่องมาร้องไห้

 

[Anynomous]

ง่อ..ออออ พี่เจมส์เคยโดนทำร้าย.. 

แม้จะเป็นเช่นนั้น แต่พี่เจมส์เข้มแข็งค่ะ ไม่เคยใช้ชีวิตให้ดราม่าเลย พี่แกเฮฮากวนตีนตลอด ☺️

อย่าดึงดราม่าาาา ไม่เอาาา นึกว่าจะเจอนิยายสโลวไลฟ์แล้ว

ผู้เขียนตั้งใจเขียนให้ #เรียลมากกก ค่ะ(ฮา) ทั้งมุมมองการใช้พื้นที่สื่อ ที่สามารถช่วยเหลือคน หรือทำลายคนได้
ทั้งเรื่องจริงที่เกิดขึ้น กับสิ่งที่เหล่าแฟนๆคิด หรือจิ้นกันไป อาจจะไม่เหมือนกัน (เช่น คิดว่าพี่เจมส์ใสซื่อบริสุทธิ์เป็นต้น)
สำหรับนิยาย Slow-life แนว Slice of life ผู้เขียนมีเรื่องหนึ่งค่ะ เป็นเรื่องยาว ที่จบแล้ว ✈️ จาก Newyork สู่ Khonkaen ถ้าชอบแนวนี้ติดตามได้ค่ะ (โค้ง)

#ทีมโดนหลอกจากผู้เขียนว่าเป็นนิยายตลกน่ารักๆ

#ต้นเรื่องมาตลกจบเรื่องมาร้องไห้

 

อิอิ ❤️ ขอบคุณที่ติดตามกันมาค่ะ #เรื่องนี้มันมีความน่ารักกรุบกริบอยู่บ้างนะคะ #พี่เจมส์น้องชินFCกั้บ




Anynomous

[ืniyataan]

"เอ่อ..เดี๋ยวนะ..เดี๋ยว..ตอนเเรกกูไม่ใช่เหรอที่มีเรื่องต้องคุยกับมัน..
กูนี่ต้องออกไปข้างนอก?? อะไร ยังไงวะ..
ไอ้สัส กูงง.."
ในความดราม่าน้าน..นนนน ยังขำกับพี่เจมส์ได้ ชีวิตแค่โดนทำร้ายแต่ที่สุดมันต้องไม่โดนทำร้าย พี่ตูนกล่าว 

[Anynomous]

6

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"ใครรู้ข่าวนั้นบ้าง เค้าคบกันจริงๆใช่ไหมคะ??"

"พี่เจมส์เป็นเกย์เหรอคะ?(ท่าพี้เปนจรีงๆจะช็อกมาก(ล้องห้าย))"

"ตอบแท็กบน..น่าจะแฟนคลับจิ้นกันมากกว่านะคะ ..พี่เจมส์ชายแท้ร้อยเปอร์เซ็นต์ค่ะ..'เคยคบกับคุณปอยฝน ภรรยาเครื่องดื่มชูกำลังรายใหญ่ด้วย..ไม่น่าเป็นเกย์ค่ะ ☺️ "

"ฟิคตอนที่ 5 : พี่เป็นของผมคนเดียว .. ไม่ใส่กุญแจค่ะ ❤️อยากอ่านก็อ่านไม่อยากก็อ่านที่แต่งเองค่ะ(มองบน)"

"โถๆๆ ไม่อ่านก็ได้จ้าเเม่คุณ ใครอยากอ่านฟิคแซ่บๆ NC 3P นัท เจมส์ ชิน กดในลิงค์เลยค่ะ ไม่มีกุญแจ ไม่ลำไยไก่กาอาราเร่ค่ะ!!(มองล่าง)"

"ว้ายยยยย สงคราม!!"




"พี่เจมส์ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ"

ผมพยักหน้ารับน้องนัท..ดาราในวงการรุ่นน้องคนหนึ่ง..
เราเคยร่วมงานกันสองสามครั้งเมื่อหลายปีก่อน..

และอยู่ๆก็ได้มาร่วมงานซีรี่ย์ชุดสอบสวนใหม่นี้ด้วยกัน

"มึงสบายดีนะ.."

"ก็เรื่อยๆพี่ ..ว่าเเต่พี่เหอะ..พี่กัสเลิกกดพี่เเล้วเหรอ..ถึงได้มีงานเอามีงานเอาช่วงนี้.."

"มันคงเบื่อละมั้ง ไอ้ห่านั้น"
ผมพูดบ่ายเบี่ยงเพราะไม่อยากตอบเหตุผลที่เเท้จริง..

ใครจะไปตอบลงกันละวะ..

อ้อ พอดีกูมีไอ้เด็กรุ่นน้องคุ้มกะลาหัวในฐานะผัวกำมะลออยู่น่ะ..มันเลยไม่กล้า.. แบบนี้อะเหรอ

ขำตายชัก..

"พี่นี้ก็เหลือเกินเลยนะ..ผู้หญิงคนเดียวทำเอาหมดอนาคต..ผมนี้จำเรื่องพี่เป็นบทเรียนขึ้นใจเลย..อย่าขัดใจผู้ใหญ่ ผู้มีอิทธิพล..ยอมๆเขาไปเพื่ออนาคต.."

ดารารุ่นน้องบ่นกับผม ผมส่งยิ้มจางๆให้เขา..


ถ้ากูยอมทุกอย่าง ตามใจทุกคน.. กูจะเหลือความเป็นตัวเองมาจนถึงทุกวันนี้ไหม..ยังไม่รู้เลย..


"แต่เล่นเรื่องไหนกับพี่ เปรี้ยงทุกที..พี่เเม่งเก่งสัสอ่ะ.."

"ภูมิใจเถอะไอ้นัท มึงได้เล่นกับคนหล่อสุดอัจฉริยะอย่างพี่.."

"ว่าแต่.."

"หือม์?.."

"แฟนพี่เขาได้เเสดงเรื่องนี้ด้วยเหรอ..เห็นทำลับๆล่อๆอยู่ตรงนั้นนานเเล้วนะ.."


"แฟน?"

"ก็ไอ้คุณชินนั่นไง"

ผมหันไปมองเห็นร่างสูง ใส่แว่นตาดำ สวมผ้าปิดปาก กำลังนั่งอ่านบทละคร'ของผม'อยู่



"มึงมาทำอะไรที่นี้?"

"ว่าง มาดูเฉยๆ ....ไม่ได้รึไง"

..มันก็ไม่ใช่ไม่ได้หรอก..แต่..คนอื่นเเม่งเข้าใจผิดหมด!!
ตอนแรกคนนอกวงการ..พอไอ้เหี้ยกัสเริ่มไปแพร่ข่าว..แม้กระทั่งคนในวงการก็เอากับเขาด้วย!!

ส่วนไอ้เหี้ยชินนี่ก็เล่นสมบทบาทยังกะได้ค่าตัวมาแพง!!


กูละอยากจะบ้าตาย!!



"มึงอ่านทำไมเนี่ยย บทกู"

"ก็เดี๋ยวช่วยสกรีนให้..เผื่อมีฉากเปลืองเนื้อเปลืองตัว"
ไอ้ชินมองไปทางไอ้นัท ซึ่งทำหน้าบอกบุญไม่รับอยู่ตรงมุมห้อง..


"ผมไม่เกี่ยวนะคุณชิน...ผมมีแฟนเเล้ว"
ไอ้นัทรีบพูดออกตัว..


"มึงนี่..เสือกไม่เข้าเรื่องตลอด"
ผมบ่นกระปอดกระเเปดก่อนจะทำหน้าย่น..

"มากูจะซ้อมบท.."

"ซ้อมให้ดูหน่อย"

"ตุ้บตั้บตุ้บตั้บ!!"
ผมทำเสียงชกต่อยก่อนจะกำหมัดทำท่า 'ซ้อม'

ไอ้ชินมองผมก่อนจะทำสีหน้าเหนื่อยใจ


"ขอทีเถอะพี่.."


"เออ! กูรู้เเล้ว!"


"จากหลักฐานทางนิติเวชแล้ว ศพของผู้ตายมีลักษณะของการโดนรัดคอจริง.. น่าจะเสียชีวิตมาไม่ต่ำกว่า 3 วัน ร่องรอยของการรัดและการพยายามเอาเชือกออก..พฤติกรรมเพียงเท่านี้บอกไม่ได้ว่าเป็นการฆาตกรรม..เพราะผู้เสียชีวิตจากการฆ่าตัวตายส่วนใหญ่ก่อนตายก็พยายามจะเอาเชือกออกกันทั้งนั้น.."

ผมพูดก่อนจะทำท่าเคร่งขรึม..

ไอ้ชินส่ายหัว

"ไม่อินว่ะ..พี่น่ารักไป"

"อุ๊บ!"
ไอ้นัทที่แอบฟังอยู่ถึงกับขำ..ส่วนผมนะเหรอ..

"มึงพูดอะไรวะเนี่ย..คนเเม่งเยอะเเยะ"
ผมพูดก่อนจะก้มตัวลงกระซิบไอ้ชินเบาๆ

"เขินเหรอ"
ไอ้ชินกระซิบตอบ

"สัส"
คราวนี้ผมไม่กระซิบ


..................................


ความจริงเเล้วการมีไอ้น้องชายคนนี้ติดสอยห้อยตามอยู่ก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายอะไรเท่าไหร่นัก
คือมันก็เป็นคนมีน้ำใจดี ช่วยขับรถพาไปนู้นนี้นั่น..พาไปกินข้าวตอนพักกอง แวบเอาขนมมาฝาก..
ถือของให้ คอยหาน้ำ หาพัด จองแผ่นซีดีอนิเมะ ..และอื่นๆอีกมากมาย..


"แฟนชัดๆ"



ไอ้นัทส่ายหัวไม่เห็นด้วยเมื่อผมปฏิเสธ..

"ไม่ใช่ๆ พี่น้อง"

"พี่อย่ามาตอบเหมือนผมเป็นนักข่าว..ผมรู้หรอกน่า..เนี่ย เห็นเราคุยกันหงุงหงิงอีกไม่นานมันคงจะเดินมาแล้วด่าผม..พี่คอยดูนะ.."


"คุยอะไรกันอยู่ครับ.. พี่เจมส์.. 'น้อง'นัท."

ร่างสูงเดินมาโอยไหล่ผม(ผมค่อยๆดันออกอย่างปราณี)
ผมยิ้มแห้งๆให้ไอ้นัท ที่ส่งสายตาแบบ 'กู บอก แล้ว' มาให้..


...................................


"ไอ้ชิน"

"ไรพี่"
ร่างสูงพูดก่อนจะเดินไปจัดของเข้าตู้เย็นให้ผม(ผมชอบซื้อของมาทำอาหารกินเองน่ะครับ)

"มึงอินกับบทบาทไปหน่อยมะ พักหลังๆเนี้ย.."
ผมพูดด้วยความหวั่นๆปนแซวรุ่นน้อง

"..พี่ไม่ชอบเหรอ..อึดอัดป้ะ"
คนตรงหน้าเดินมาถาม ท่าทางดูกังวล..

เอ่อ..จะว่ายังไงดีล่ะ..อาจเพราะเป็นมันนี่แหละ..
แค่คนเพี้ยนๆตัวโต รุ่นน้องขี้เก๊กไร้พิษสง..ผมเลยไม่รู้สึกอะไรเท่าไหร่..

"ก็..ไม่ได้อึดอัด.."

"อืมม งั้นผมก็สบายใจ..แปลว่าผมทำได้ใช่มะ"

"ทะ..ทำอะไร"
ผมถามเมื่อเห็นคนร่างสูงเดินเข้ามากระชับตัว ก่อนจะรวบผมไว้ในวงแขน..


"จุ๊บ"


ริมฝีปากของคนตรงหน้ามาประกบที่หน้าผากผมเบาๆ 1 ที
ผมเบิกตาโต..


"แชะ"

เสียงกล้องถ่ายรูปดังขึ้น แล้วตามด้วยเสียงหัวเราะ


"ฮ่าๆๆ หน้าพี่อย่างจี้อ่ะ น่าร้ากกก ช่วงนี้แฮชเเท็กชินเจมส์มันว่างๆ ต้องหาภาพไปลงหน่อย.."
ไอ้เด็กบ้าตรงหน้าพูดก่อนจะฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดี..

"ไอ้พวกนักแสดง!"
ผมบ่นกระปอดกระแปดไปตามเรื่อง..



บ้าเอ๊ย..ถ้าเมื่อกี้มันไม่ยกโทรศัพท์ขึ้นมาน่ะ..

ผมเกือบจะเขินจริงๆแล้วน่ะนั่น..



"เอ้อ พี่เจมส์"


"ไรวะ.."


"ไอ้เหี้ยกัสยังกวนพี่อยู่หรือเปล่า.."


"อ่า..ไม่เเล้วนะ.."

ผมตอบไปด้วยความสงสัยเล็กน้อย..ตั้งเเต่วันนั้น ไอ้พี่กัส..ก็ไม่โผล่หน้า/เสียง หรือตัวอักษร
มากวนใจผมอีกเลย..


"จะว่าไป..มึงไปพูดอะไรวะ.."


ร่างสูงยิ้มให้ผมก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์




"ผมบอกว่าพี่เป็นของผม..ใครยุ่งเดี๋ยวโดนตีเพี้ยะๆ"


ผมทำหน้าเซ็ง..


"ไม่ได้มีความน่ากลัวเลยสัส..วุ้ย.. สงสัยมันคงถอดใจ.."

"มันคิดว่าพี่มีแฟนแล้วไง คนอ่อนแอก็ต้องแพ้ไป"

ไอ้รุ่นน้องตรงหน้าผมทำท่าเห็นอกเห็นใจขึ้นมาจนเกินเหตุ..


"มึงคงไม่ได้ใช้อำนาจบารมีพ่อเเม่ไปขู่มันใช่มะ.."
ผมหรี่ตาถาม.. ไอ้ชินส่ายหัวดิกๆ(เป็นหมา?)

"อย่าทำอย่างนั้นนะเว้ย..อิทธิพลต่ออิทธิพลมันคงไม่จบไม่สิ้น.."

"พี่ไม่ต้องห่วงหรอกน่า..ผมจะทำให้พี่อยู่สุขสบายละกัน.."


ผมไม่เถียงอะไรแม้คำพูดมันจะฟังดูทะเเม่งๆ..


..................................


"พี่เจมส์ ..ครั้งนี้ผมขอเล่นจังเกิ้ลบ้างดิ"

ไอ้น้องชายที่กำลังนอนเกลือกกลิ้งบนเตียงผมพูดขึ้นด้วยเสียงออดอ้อน(?)

..ด้วยเหตุผลบางประการ(?) การที่ไอ้น้องชายคนนี้กลายมาเป็นคนที่คอยช่วยเหลือผมในทุกๆด้าน
ทำให้เราสนิทกันยิ่งขึ้นไปอีก...


"มึงไปโหมดธรรมดาก่อนไหม นี่มันลงแรงค์ เดี๋ยวก็เดินไปตาย กูจะด่าเอาให้"

"แต่ผมกดเลือกตัวไปแล้ว.."

"เอาโทรศัพท์มึงมาดิ้ เดี๋ยวกูเล่นเเทน"

"โหย..ผมอยากเล่นจังเกิ้ล.."

"อย่าเรื่องมาก เอาโทรศัพท์มา"

ผมพูดเสียงเข้มก่อนจะแบมือ ..เมื่อได้โทรศัพท์แล้ว ผมก็นอนลงข้างๆเขา


"พี่มาช่วยดูแมพหน่อย"


"เอาจอมาใกล้ๆดิวะ.."


"เอางี้ พี่มานอนเล่นบนเเขนผม จะได้เห็นจอผมด้วย"

"เออๆ"
ผมพูดก่อนจะขยับหัวไปนอนบนเเขนมัน

"จะชาปะเนี่ย"

"ไม่ๆ"

ผมขมวดคิ้ว เหลือบมองหน้ารุ่นน้องที่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่กับโทรศัพท์..


"ยิ้มไรนักหนาวะ เกมตามนะเว้ย! กูฟาร์มแปป"




"พี่เจมส์"



"ไร"



"ผมนอนนี้นะ ขี้เกียจกลับบ้าน"



"เออ ปกติมึงก็นอนอยู่แล้วป้ะวันศุกร์ ถามไรนักหนา"



"เฮ้อ..เห็นพี่เป็นงี้แล้วผมกังวลนิดๆแฮะ"



"ทำไมวะ"


ไอ้น้องชายผมไม่ตอบ แต่สักพักก็ถามคำถามแปลกๆขึ้นมา


"ตอนนี้ไม่มีใครจีบพี่ใช่ไหม"

ผมมองมันด้วยความสงสัย

"ไม่มีหรอก..กูไม่ค่อยมีเพื่อนในวงการ..มีแต่ศัตรู!"

ผมพูดติดตลก ..แต่มันก็เป็นเรื่องจริง
และอีกเหตุผลหนึ่งที่ผมไม่ได้บอกมันไป..

จะมีใครกล้าจีบกูล่ะ..มึงเเม่งทำตัวเป็นบอดี้การ์ดหัวโด่อยู่อย่างงี้..



"งั้นผมก็สบายใจไป"


"หวงเหรออ..มึงลูกคนเดียวนี่นะ..ไอ้เด็กติดพี่"
ผมแซวมันไป และมันส่ายหัว


"ผมแค่สงสารคนที่กำลังคิดจะจีบพี่น่ะ..แม่งคงจะยากชิบหาย"

"กูไม่หยิ่งนะ? กูเฟรนด์ลี่"

"แต่พี่โง่"

"กู ไม่ เถียง!!"
ผมพูดย้ำแต่ละคำก่อนจะเอาโทรศัพท์จิ้มพุงมันจึ้กๆ!

"ถ้าพี่เกิดมีสาวที่อยากจีบขึ้นมา บอกผมนะ.."



"จะช่วย?"



"เปล่า.. จะเเย่ง!"



"โถ...ไอ้ควาย!"

ผมด่ามันก่อนจะปิดโทรศัพท์แล้วเอาวางไว้เเถวเตียงนอน..


"มึงปิดไฟด้วย"

ผมพูดไปอย่างนั้นเพราะความเคยชิน
แต่พอคนข้างๆลุกไปปิดไฟแล้วกลับมานอนข้างผม..

อยู่ๆความรู้สึกแบบนี้กลับคุ้นชินมากกว่า...


อาจเป็นเพราะผมโดดเดี่ยวมานาน..
การมี'น้องชาย'สักคนอยู่ข้างๆทำให้ไม่รู้สึกว่าต้องเผชิญทุกสิ่งเพียงลำพังอีกต่อไป..


ถึงจะดูไม่ค่อยพึ่งพาได้ แต่ก็ทำให้อุ่นใจเหมือนกันนะ.. ไอ้เด็กเพี้ยน

[ืniyataan]

พี่เจมส์อ่ะ..ตื่นซักทีจิ   

[Anynomous]

7

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"พี่เจมส์อยู่กับใครก็เป็นน้องอ่ะะ #นัทเจมส์ ❤️"

"ชอบความตามไปดูแลของน้องงง ✈️ #ชินเจมส์ "

"เอาตรงๆนะนี้เป็นคนหนึ่งที่ไม่เชื่อกระเเสคู่จิ้น..เหมือนเฟคๆอ่ะ จบรายการก็แยกย้ายกันป้ะ"

"เฟคอะไรคะ จบรายการเขาก็เป็นพี่น้องกัน คนมันจะเฟคทุกเวลาเลยเหรอ #สมอง #สติ #ด่ามาด่ากลับไม่โกง"

"ไอ้เจมส์แม่งอย่างหยิ่ง กูเคยเจอตัวจริงมันมาต่อเเถวซื้อไอศกรีม มีเด็กร้องไห้งอแงอยากได้ก่อนมันไม่ยอม
มันบอกตามคิวๆ บอกเลย แฟนคลับ ที่มึงเห็นนี้ไม่ใช่ตัวจริงหรอกนะ กูจะถุยเข้าให้"

"โถ อิห่า! พี่เจมส์เขาเป็นดารา ไม่ใช่นางงามจักรวาลไหมล่ะ ! มึงจะให้เขาไปช่วยแจกถุงยังชีพอบต.ที่บ้านมึงเลยไหม ถึงจะยอมรับว่าเป็นคนดี! "

"รำคาญติ่งชิบหาย!!"

"ตบไหมจะได้จบ!!!"

"ว้ายยยยย แซ่บ!"





ผมมองดูคลิปวิดิโอที่ถูกส่งมาจากชายที่ไม่ลงชื่อ
..แม้ผมจะรู้ว่าเป็นใคร..

ในคลิปวิดิโอผมเห็นชายหนุ่มที่ผมคุ้นเคย..ดวงตากลมโตที่ชอบหรี่ตาทำท่าเจ้าเล่ห์ ..จมูกโด่งที่ดูรั้นๆ กับริมฝีปาก ..ริมฝีปากนุ่มๆนั่น..

แต่เป็นตอนที่เขาถูกมัดอยู่บนเตียง...


"ไอ้เหี้ยเอ้ย"

ผมพูดเสียงต่ำลอดไรฟัน..



"..พี่กัส..อย่างน้อย..อย่าถ่าย ได้ไหมพี่.."

เสียงที่ผมเคยได้ยิน เสียงที่เข้มเเข็งอยู่เสมอ..
ตอนนี้มันฟังอ่อนระทวย..



ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ย...เจ็บใจเว้ย ..เจ็บใจ..



และก่อนที่ภาพในวิดิโอจะดำเนินไปต่อ..ผมกดปิด..




พี่เจมส์..ผมไม่รู้ว่าพี่มีอดีตแบบนี้..ผมไม่รู้ว่าพี่โดนกดดันจากไอ้เหี้ยนี่มาตลอดหลายปี..


ก็พี่ไม่เคยทำตัวเหมือนมีปัญหา..
ก็พี่เป็นพวกที่จะยักไหล่ให้กับเรื่องโง่ๆ หรือไม่ก็แค่เหวี่ยงหมัดออกไปให้มันจบ

การที่ผมได้อยู่ใกล้ๆคนแบบพี่..
มันเป็นผมมากกว่าที่ได้ซึมซับความเข้มเเข็ง ความเด็ดเดี่ยวนั้น..

ก่อนหน้านี้ผมไม่ใช่คนที่สนใจเรื่องคนอื่นนัก
ในชีวิตผมแทบทุกอย่างได้มาง่ายๆ

ไม่ต้องดิ้นรน   ไม่ต้องค้นหา
แค่ผมบอกว่า 'อยากได้'

 ผมจะได้..


เงินทอง ข้าวของ รถ หรือแม้กระทั่ง คนรัก..


แต่ทุกอย่างมันต่างออกไป เมื่อพบพี่..


พี่ไม่เคยให้สิ่งที่ผมอยากได้
และไม่เคยร้องขออะไรจากใคร..

แต่ถึงอย่างนั้น..มันก็มีบางเรื่อง
บางเรื่องที่เกินกำลังของพี่..บางเรื่องที่ผมไม่อยากให้พี่มายุ่งเกี่ยวกับมันอีก


เรื่องนั้นผมจะรับไว้เอง


..................................



"มึงได้ดูคลิปนั่นแล้วสินะ..ถึงได้วิ่งโร่มาหากูแบบนี้.."

คนตรงหน้าพูดก่อนจะยิ้มเย้ยหยัน
ผมเหลือบสายตามองอย่างดูถูก

..ไม่มีประโยชน์จะไปเล่นตามเกมของมัน..

ผมควบคุมอารมณ์ตัวเองได้เสมอ..


"เท่าไหร่"
ผมพูด


"กูเก็บมันไว้ตลอด..เพราะมันเป็นหลักฐานยืนยันว่ากูรักไอ้เจมส์ กูถึงไม่เคยคิดจะปล่อยมันออกไป.."


..รัก..? คนอย่างมึงนี้นะ..?


"ทั้งๆที่กูคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้เเล้วเเท้ๆ..ทั้งๆที่กูกำลังจะตัดใจเเท้ๆ..มึงกลับเข้ามา มาแย่งที่ที่ควรเป็นของกู"

ผมมองคนตรงหน้าที่พูดด้วยสีหน้าเจ็บปวด..ที่ที่ควรเป็นของมึงคือในถังขยะเปียก..กูไม่เห็นว่ากูไปแย่งตรงไหน..
แต่เนื่องจากอารมณ์ของบทสนทนามันไม่ไปในทิศทางที่จะกวนตีนได้..

ผมจึงเลือกไม่พูดสิ่งที่คิดออกไป



"เหรอ โทษทีนะ"


"กวนตีนเหรอมึง.."


..นี้ขนาดไม่พูดสิ่งที่คิดนะนี้..ผมยิ้ม


"เอาเป็นว่า ผมไม่ว่างจะมาฟังดราม่าของคุณ ผมถามตรงๆเลย คลิปนั่นเท่าไหร่ "

ผมพูดด้วยความเบื่อหน่าย..

ถ้าเขาอยากให้ใครสักคนรับฟังปัญหา..เขาควรไปพบจิตแพทย์..ไม่ใช่ส่งคลิปข่มขืนแล้วเรียกผมมาพบ..

เสียสติไปแล้วหรือไงกัน...


"ฮะๆ ..มึงคิดว่าเงิน..มันจะใช้ได้กับกูเหรอ.."


"2 แสน"


"..."


"3 แสน.. เดี๋ยวผมฝากงานกับผู้ใหญ่ให้"
ผมพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย


"..ไม่เอาเว้ย! ในเมื่อมันไม่เลือกกู กูจะทำลายมัน..กูจะปล่อยคลิปนี้ ให้รู้ไปทั้งวงการเลย..ว่าไอ้พี่เจมส์ของแฟนคลับเคยโดนผู้ชายเอา!"


ผมเม้มปาก..
ผมไม่ใช่พวกที่ชอบใช้กำลัง.. ถ้าไม่เหลืออดจริงๆ

ผมเติบโตมากับสังคมที่ปัญหาคลี่คลายได้ด้วยการเจรจา..
สติปัญญา ความจอมปลอม และการใส่หน้ากากเข้าหากัน..

นี้เป็นข้อได้เปรียบของผม

ผมเหนือกว่าคนตรงหน้า



"คนทั้งวงการจะได้รู้ ..ว่าคุณเอากับดารารุ่นน้อง"

ผมยิ้ม แม้ในใจอยากจะหยิบปืนมายิงไอ้คนตรงหน้าเหลือเกิน..

"และในคลิปเนี่ย..ให้เด็ก 5 ขวบดูมันยังรู้ว่าโดนข่มขืน.."

ผมพูดเสียงเข้มขึ้น มองหน้ามันอย่างเอาเรื่อง

"ผมยื่นข้อเสนอที่ดีที่สุดให้คุณ..แต่คุณไม่รับ.."
ผมถอนหายใจ..

"ปล่อยคลิปเมื่อไหร่..คุณก็เตรียมตัวตอบนักข่าวไว้ด้วยล่ะ.."



"..ต..แต่.. ไอ้เจมส์ก็ไม่ต่างกัน! .."

คนตรงหน้าพูดเสียงสั่นเล็กๆ.. ผมยิ่งยิ้มกว้างเข้าไปอีก..

"ก็ต้องขอบคุณคุณน่ะ ที่ทำให้คนรักผมกลายเป็นดาราตกอับ..ผมคิดว่าข่าว 'ถูกข่มขืนโดยผู้กำกับ' และถูกบีบบังคับโดยผู้กำกับชื่อดัง..คงอธิบายสาเหตุที่ทำให้คนรักผมเกือบตกงานมาหลายครั้งได้..และคงเป็นโชคดีของพี่เจมส์ ที่เขาจะได้กลับมามีกระเเสอีกครั้ง..หรือต่อให้ไม่มีกระเเสยังไง..เขาก็ตกอับอยู่แล้ว ไม่มีผลอะไรมากหรอก"


ขอโทษทีนะพี่เจมส์..ผมก็พูดเกินจริงไปหน่อย!..




เมื่อคนตรงหน้ามีท่าทีลังเล ผมจึงรีบพูดขึ้น..


"เพื่อเห็นแก่ความรักที่คุณเคยมีต่อคนรักผม..ผมให้ 3 แสนกับคำแนะนำถึงผู้ใหญ่ 1 ครั้ง ตกลงไหม"


เมื่อคนตรงหน้าพยักหน้าอย่างลังเล ผมก็ไม่เปิดโอกาสให้เขาเปลี่ยนใจ
ผมจัดการนัดเเนะวันเวลาและสถานที่ ในการแลกเปลี่ยน'ของ'ที่เราสองคนต้องการ


..................................


จริงๆการเเลกเปลี่ยนแบบนี้มันไม่มีประโยชน์จริงๆเท่าไหร่นัก..
เพราะในทางปฏิบัติผมคงไปตามดูไม่ได้..มันอาจจะอัพขึ้นCloud ..เก็บไว้ใน Google drive ..ทำแผ่นสำรองเป็นร้อยๆแผ่น..หากอยากจะทำย่อมทำได้

แต่ผมจำเป็นต้องทำ
เพราะบางอย่างมันมีผลทางจิตวิทยามากกว่าใช้ได้จริง

เเละผมต้องยอมเสี่ยง


"เอาล่ะ ทีนี้ ผมก็มีไฟล์ต้นฉบับอยู่ในมือ.. และอย่าได้คิดเล่นตุกติกกับผมเชียวล่ะ คุณกัส"

ผมพูดช้าๆ ก่อนจะมองเขา

"คุณรู้ใช่ไหมว่ามีวิธีเป็นร้อยที่จะเบลอหน้าพี่เจมส์ ..แล้วให้เห็นเฉพาะหน้าคุณน่ะ.."

..ดูเหมือนเขาจะพึ่งคิดได้..เพราะเขาทำสีหน้าซีดเผือด..ซึ่งสำหรับผม มันบันเทิงใจไม่น้อย..


"คุณปล่อย ผมปล่อย"

ผมพูดทิ้งท้ายไว้แค่นั้น..




"..มึงนี่มันเหี้ย..ไอ้เจ้าเล่ห์!! ..เจมส์คบกับคนแบบมึงได้ยังไงวะ?!!!"

ผมยักไหล่

"พูดมีประเด็น"

ผมได้สิ่งที่ต้องการแล้ว ไม่มีประโยชน์ที่ต้องสนทนาต่อ


..................................



"เอ้อ พี่เจมส์"


"ไรวะ.."


"ไอ้เหี้ยกัสยังกวนพี่อยู่หรือเปล่า.."

ผมถามคนตรงหน้าด้วยสีหน้ากังวล..ไม่รู้จะได้ผลขนาดไหน..


"อ่า..ไม่เเล้วนะ.."


"จะว่าไป..มึงไปพูดอะไรวะ.."


ผมยิ้มให้พี่เจมส์ก่อนจะทำหน้าเจ้าเล่ห์



"ผมบอกว่าพี่เป็นของผม..ใครยุ่งเดี๋ยวโดนตีเพี้ยะๆ"


คนตรงหน้าทำหน้าเซ็ง..


"ไม่ได้มีความน่ากลัวเลยสัส..วุ้ย.. สงสัยมันคงถอดใจ.."


"มันคิดว่าพี่มีแฟนแล้วไง คนอ่อนแอก็ต้องแพ้ไป"


"มึงคงไม่ได้ใช้อำนาจบารมีพ่อเเม่ไปขู่มันใช่มะ.."

ผมส่ายหัว..ไม่ใช่อำนาจบารมีพ่อแม่หรอก.. สิ่งที่ใช้ขู่มันก็ความชั่วมันเองนั่นแหละ!


"อย่าทำอย่างนั้นนะเว้ย..อิทธิพลต่ออิทธิพลมันคงไม่จบไม่สิ้น.."

"พี่ไม่ต้องห่วงหรอกน่า..ผมจะทำให้พี่อยู่สุขสบายละกัน.."


ผมตอบก่อนจะมองคนตรงหน้าอย่างลึกซึ้ง..
หวังให้เขาเข้าใจในสายตาของผม

หวังให้เขามองเห็นมัน

..................................


ผมค้นพบในเวลาไม่นานว่าพี่เจมส์เป็นคนที่ถูกเอาเปรียบได้ง่ายมาก

เขาค่อนข้างซื่อ ไม่รู้ว่ารอดจากเงื้อมมือพวกหมาป่ามาถึงคนดีๆแบบผมได้อย่างไร..
(เอ็งก็หมาป่าเหอะ! :Anynomous)


ผมค่อยๆทำให้เขาชินในการใช้ชีวิตเเบบที่มีผมอยู่ข้างๆไปเรื่อยๆ
คอยช่วยเหลือ ให้กำลังใจ เป็นทั้งเพื่อน ทั้งน้องชาย..

เรียกง่ายๆว่า เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว. แต่เหมือนว่าเธอไม่เคย เป็นอะไรกับฉันเลย!!


ผมยังค่อยๆทำให้พี่เจมส์คุ้นชินกับ'สัมผัส'ของผม
ไม่ว่าจะเป็นการแกล้งหอมแก้ม/จูบหน้าผาก/นอนตัก..




อะไรนะ..? ผมเจ้าเล่ห์เหรอ..?

ไม่นะ..ก็น้องชายกวนๆของพี่เท่านั้นเอง(ยิ้ม)

[dracoismine]

ชินนางน่ารักขึ้นมาแล้ว จริงๆก็คือหมาตัวโตที่ตอนแรกดื้อและเอาแต่ใจ พอเริ่มชินที่และเจ้าของก็มาออดอ้อน มุ้งมิ้ง น่ารักไปตามเรื่องตามราว โฮะๆๆๆๆ

ไอกัส สารเลวมาก นี่ขนาดยังไม่ค่อยแน่ชัดว่าทำอะไรเจมส์ แต่ก็พอเดาได้แล้วจากที่เจมส์ย้อนคิดถึงแค่ประโยคเดียว
เลว มันต้องโดนคืนอ่ะคนแบบนี้ ยังกล้าหน้าหนามาถามว่าทำไมไม่รักมัน ทำไมเป็นมันไม่ได้ อูยยยย อ่านไปนี่ คันมือคันเท้ายิบๆๆๆเลย ถ้าอยู่ต่อหน้าคงสกายคิก นี่โง่หรือโง่หรือโง่ ห๊ะ นอกจากไร้สามัญสำนึกแล้วยังโง่อีก

[Pinkii]

พี่เจมส์จะรอดพ้นเงื้อมมือหมาป่าห่มหนังเเกะมั้ยเนี้ยย
อิกัส เลวมากกก ยังมีหน้ามาถามทำไมๆ 
เรื่องนี้ดีค่ะ ไม่สนับสนุนการข่มขืนไม่ว่าจะพระเอกนายเอกตัวร้าย
น้องชินฉลาดมาก ดูเหนือชั้นสุดๆ

[ReiSei]

สนุกค่ะ รอร๊อรอ

[Anynomous]

8.1

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"ช่วงนี้ไม่มีโมเมนต์ฟินๆเยยT_T"

"พี่ชินกำลังคบกับเกรซอยู่หรือเปล่าคะ?"

"งืออ ใครคิดถึง #ชินเจมส์ บ้างงง ❤️"

"ฟิคตอนที่ 7 : หึง NC 25+++ มีกุญแจค่ะ ☺️ (รับได้ก็อ่านรับไม่ได้ก็ไม่ต้องอ่าน!!)"

"3P นัท เจมส์ ชิน ตอน 2 ค่ะ ...แซ่บเว่อร์ ท่ายากเยอะ จัดหนักจัดเต็ม #พี่เจมส์กลาง"

"ว้ายยยยย แซ่บบบ!! ขอลึงค์ เอ๊ยย ลิงค์ด่วนค่า!!"





"อะไรของมึง เกรซอีกแล้ว"

ผมพูดก่อนจะพยายามเก็บสีหน้าหงุดหงิด..
ช่วงนี้ไอ้เด็กเพี้ยนมีงานละครกับดาราซุปเปอร์สตาร์ตัวเเม่ ..เกรซ..

แต่มันไม่ใช่แค่เวลางานนี้สิ..
นอกเวลาก็ยังไปกัน! แล้ววันอาทิตย์ที่ปกติผมจะต้องบังคับให้มันพาไปตามล่าหาอนิเมะล่ะ!

"ก็..ผมต้องการความช่วยเหลือนิดๆหน่อยๆจากพี่เขา.."

ผมทำหน้ายู่ก่อนจะถอนหายใจ..

ใช่สิ..คุณเกรซเขาโด่งดังอยู่แล้ว ..มีกระเเสมากมาย ยอดฟอลโล่ไอจีก็ตั้งหลายล้าน
กับดาราตกอับที่ไม่สนกระเเส ไอจีก็ไม่เล่น ไม่เป็นที่รักของสื่อ (กูจะพูดให้ตัวเองดูเหี้ยทำไมนักหนาวะ?!) อย่างผม

เขาก็ต้องเลือกไปเดินเล่นกับเกรซอยู่แล้ว!!

คนตรงหน้ามองหน้าผมก่อนจะเอาคางมาเกยไหล่

"หนักสัส ไปไกลๆเลย"

ผมพูดก่อนจะผลักเขาออกไป

"พี่เจมส์ อาทิตย์เดียวเอง..นะครับ"
ผมกลอกตา มองบน(สมแล้วที่เป็นนักแสดง!! ฮ่าๆ)

"เออๆ เรื่องของมึงเหอะ ..กูไปหาคุณอิจิเซ็นก็ได้!"
ผมบ่นอย่างกระปอดกระเเปด

"ไอ้เจ้าของร้านการ์ตูนเพี้ยนๆนั่นอะนะ? "
ไอ้ชินขมวดคิ้วก่อนจะทำสีหน้าขัดใจ

"เออ อย่างน้อยกูก็มีความสุขในโลก2Dของกูกับคุณอิจิเซ็นละกัน"

"พิลึก"
ไอ้น้องชายตัวดีผมบ่นก่อนจะส่ายหัว

..................................



"วันนี้แฟนคุณไม่มาด้วยเหรอครับ..คุณเท็ตสึยะแฟนคลับ"

ชายหนุ่มใส่เเว่นหน้าตาจืดๆแต่มีรอยยิ้มเป็นมิตรเอ่ยขึ้น ..ผมขมวดคิ้วด้วยความงุนงง

"แฟน..?"

"ก็ผู้ชายที่สูงๆ หล่อๆ ที่มาด้วยกันกับคุณบ่อยๆคนนั้นไง.."

"ห๊ะ.."
ผมคิดถึงภาพไอ้เด็กชิน..

"คุณสองคนนี้ชอบมาเล่นกระหนุงกระหนิงกันเเถวโซน Prince of tennis แถมเเฟนคุณยังชอบหึงคุณกับตัวละครในการ์ตูนอีก..น่ารักจังเลยนะครับ.."

"ม..ไม่ใช่"
ผมพยายามจะพูดปฏิเสธ แต่จู่ๆก็กลับหน้าเเดง..


เฮ้ย..ไอ้เจ้มมส์ มึงเขินเป็นสาวน้อยเเรกเเย้มเลยนะเว้ย..

ไอ้เหี้ย ...อายสัส



"พี่เจมส์! อยู่นี้นี่เอง.."
อยู่ๆเจ้าคนร่างสุงเจ้าปัญหาก็วิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในร้าน..

"ไหน..ไหนว่ามึงไปกับเกรซ"

"ก็ธุระเเปปเดียว ..ผมรีบปลีกตัวออกมาก่อน"

"เอ่อ.."
ผมเม้มปาก.. หน้ายังแดงไม่หาย
ในใจก็คิดถึงแต่คำพูดของคุณเจ้าของร้าน..

"พี่เป็นไรป้ะเนี่ย..หน้าแดงจัง.."
ไอ้ชินพูดแล้วก็หันขวับไปทางคุณเเว่นหน้าจืด..

"มันจีบพี่เหรอ?"

"จีบบ้าอะไรล่ะ"
ผมหันไปด่าไอ้ชินแก้เขิน(?)

"งั้นเเล้วไป"


"เอ้อ พี่เจมส์ เดือนหน้าผมไม่อยู่นะ"
อยู่ๆเจ้าน้องชายตัวเเสบก็พูดขึ้นระหว่างที่ผมกำลังดื่มด่ำกับการหาพ็อคเก็ตบุ๊คอยู่

"จะไปไหนเรอะ"

"จีน..คุณพ่อให้ไปดูงานกับคุณอา..เหมือนศึกษางานนั่นแหละ"

"อ้อ..อ"
ผมลากเสียง ก่อนจะลอบมองหน้าคนข้างๆ..

เออ มันมากลมกลืนกับผมจนเกือบลืมไปเลยว่าเรามาจากคนละที่กัน..
อย่างที่ไอ้ชินชอบพูดบ่อยๆว่ามันไม่คิดจะรับงานในวงการตลอดไป..

อะไรอะไรก็ไม่แน่นอนล่ะนะ..


"พี่อยู่คนเดียวได้ใช่ป้ะ 1 เดือน.."
ร่างสูงหันมาถามผมก่อนจะทำสีหน้าแบบที่เขาทำประจำ..


กับแววตาที่มีประกายบางอย่าง

คาดหวัง..?

เขาคาดหวังอะไรจากผมกันนะ..?



"กูอยู่คนเดียวมาเกือบตลอดชีวิต"
ผมพูดก่อนจะยิ้มให้ แม้ใจจะโหวงๆเล็กน้อย.. ร่างสูงยิ้มตอบแต่ประกายจากดวงตาหายไป..


"งั้นคงเป็นผมที่จะอยู่ไม่ได้.."


"ไม่เอาน่า ไอ้ชิน.. เดี๋ยวมึงก็กลับมา กูก็รออยู่นี้แหละ ..ไม่คอนโดก็ร้านแม็กตูน มึงก็รู้"


ร่างสูงไม่พูดอะไรแต่เขาพยักหน้ารับ


ผมยิ้มก่อนจะต่อยหลังไอ้เด็กโข่งนี้ไปเบาๆ


"โตได้แล้วสัส"

[Anynomous]

8.2

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"ช่วงนี้ไม่มีโมเมนต์ฟินๆเยยT_T"

"พี่ชินกำลังคบกับเกรซอยู่หรือเปล่าคะ?"

"งืออ ใครคิดถึง #ชินเจมส์ บ้างงง ❤️"

"ฟิคตอนที่ 7 : หึง NC 25+++ มีกุญแจค่ะ ☺️ (รับได้ก็อ่านรับไม่ได้ก็ไม่ต้องอ่าน!!)"

"3P นัท เจมส์ ชิน ตอน 2 ค่ะ ...แซ่บเว่อร์ ท่ายากเยอะ จัดหนักจัดเต็ม #พี่เจมส์กลาง"

"ว้ายยยยย แซ่บบบ!! ขอลึงค์ เอ๊ยย ลิงค์ด่วนค่า!!"





..คิดถึง..

..คิดถึง..


ผมคิดถึงพี่นะ..


ผมพิมพ์ข้อความสั้นๆแล้วลบออกวนเวียนอยู่หลายครั้ง..
สุดท้ายก็ตัดสินใจส่งสติ๊กเกอร์ไลน์ไปแทน..



เฮ้อ..ทำไมมันถึงได้ยากแบบนี้นะ..


เราสนิทกัน เวลาก็ผ่านมาเป็นปี ผมพยายามทุกอย่าง
แต่ไม่รู้ว่าผมวางแผนซับซ้อนไปหรือพี่เจมส์ซื่อเกินไปเลยมองไม่เห็นสักครั้ง..


ถามอะไรไปก็ชอบว่าผมเป็นเด็กเพี้ยนอยู่ได้..


ถ้าพูดถึงการหาเศษหาเลยกับพี่เจมส์นี้ผมทำประจำ(เอ็งโดนFCตบแน่ : Anynomous)
แต่ถึงยังงั้นพี่แกก็ไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่ดี..

และด้วยความที่ผมทำตัวเป็นหมาหวงก้างอยู่อย่างนี้..
ก็เลยไม่มีคู่แข่งไปโดยปริยาย..

แล้วกูแพ้อะไรวะเนี้ย....
หรือกูเเพ้ไอ้อิจิเซ็น เรียวมะ?!!!

ผมเริ่มคิดไปเรื่อยเปื่อยและคิดว่าตัวเองชักจะเพี้ยนตามพี่แกจริงๆจึงหยุด..

ไม่อยากเป็นน้องชายเเล้ว..อยากกลับไทยโว้ยยย



"ชิน..นี้ลูกสาวของเพื่อนอา..ลู่ฟาง..นี้ ชิน หลานของผมเอง มาเรียนรู้งานที่นี้ 1 เดือน"


"สวัสดีค่ะ"
สาวสวยที่ดูเคร่งขรึมเจ้าระเบียบพูดขึ้น ผมโค้งเเล้วจึงกล่าวทักทายเธอ

"ลู่ฟางเองก็กำลังฝึกงานอยู่ที่นี้..อาเลยอยากให้ทำความรู้จักกันไว้.. "
อานพ..อาของผมพูดพลางหลิ่วตามาให้ผม.. บ่งบอกเจตนาแบบที่ผู้ชายจะรู้กัน..



ผมลอบถอนหายใจเบาๆ..ก่อนจะยิ้ม
รอยยิ้มทางการที่ต้องฉาบใบหน้าไว้อยู่เสมอ..


"ขอคำแนะนำด้วยนะครับ.."


...................................


"พ่อไม่บอกผมว่าจะมาจับใครไม่รู้ใส่พานให้"

ผมพูดกับพ่อผ่านโทรศัพท์..ขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงท่าทีที่อามีต่อผมและลู่ฟาง

"พ่อเห็นแกกำลังมีข่าวกับซุปเปอร์สตาร์นั่น..ไม่อยากให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยน่ะสิ.."

"ผมไม่ได้คบกับเขาด้วยซ้ำ...แต่พ่อก็ไม่ควรมายุ่งเรื่องของผม การตัดสินใจของผม"

"ฉันไม่รู้ล่ะ ฉันกับไอ้นพก็ไม่ได้บังคับแกนะ.. ก็แค่เสนอทางเลือก.. แต่ฉันอยากบอกให้แกรู้ไว้ก่อนเลย พวกเต้นกินรำกินฉันไม่รับเป็นลูกสะใภ้.."

ผมคิดถึงเรื่องของพ่อกับเเม่.. พ่อพูดอยู่เสมอว่าการตัดสินใจแต่งงานกับเเม่เป็นความผิดพลาดในชีวิตของพ่อ
แม่ก็พูดอย่างนั้นอยู่บ่อยๆ.. ผมเป็นลูก ไม่ใช่ที่ระบายความผิดพลาด..

และพวกเขาไม่ได้เลี้ยงผมมาให้เป็นเด็กเชื่อฟังพ่อแม่เสียด้วย..
(พูดตรงๆคือแทบไม่ได้เลี้ยงผมเลยด้วยซ้ำ)


"ผมยังไม่ได้คบใครตอนนี้.. แต่พ่อสบายใจได้เลย ลูกสะใภ้ของพ่อจะไม่ใช่ซุปเปอร์สตาร์หรอก"


..อยู่ๆผมก็คิดถึงหน้าพี่เจมส์ตอนหัวเราะ และเขาพูดว่า

'ก็กูเป็นดาราตกอับ'

ผมอมยิ้ม

...................................


ปรากฎว่าคุณลู่ฟางเป็นผู้หญิงที่น่ารักคนหนึ่งเลยทีเดียว
ทั้งฉลาด เอาการเอางาน และเป็นที่ปรึกษาที่ดีเยี่ยม..


"ฉันเข้าใจว่าคุณอาของคุณกับคุณพ่อของฉันต้องการอะไรดีค่ะ..แต่จริงๆแล้วฉันมีคนรักแล้ว.."
คุณลู่ฟางพูดขึ้นในวันหนึ่ง

"แต่คนรักของฉันคนนี้ไม่ค่อยจะถูกใจคุณพ่อเท่าไหร่.. เราคบกันมาตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย.. อาจเพราะครอบครัวของเขามีฐานะปานกลาง..มันคงไม่ส่งเสริมกัน.."

"แล้วคุณจะทำยังไงเหรอครับ.. ผมหมายถึง.. ในท้ายที่สุดเเล้วน่ะ.."
ผมถามขึ้นด้วยความสงสัย เท่าที่ผมทราบมา การเป็นลูกสาวในประเทศจีน ไม่ได้เอื้ออำนวยเรื่องสิทธิเท่าไหร่นัก


"ฉันคิดว่าตัวเองก็คงโดนใส่พานในสักวันนั้นแหละค่ะ.."

ผมมองหน้าเธอที่ยอมรับเรื่องเหล่านี้ได้อย่างประหลาดใจ..

"การแต่งงานมันไม่ใช่เรื่องของคนสองคนใช่ไหมคะ..ถ้าครอบครัวไม่ยอมรับ ฉันก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดี.. และฉันก็รักพ่อกับเเม่ เป็นห่วงชื่อเสียงตระกูลเกินกว่าจะหนีไปกับคนรักได้.."

"..แต่ฉันคิดว่า ต่อให้ทำทั้งหมดนั่น.. ใจของฉันคงไม่เปลี่ยนไปอยู่ดี.."
ผมมองตาของลู่ฟาง.. เธอเด็ดเดี่ยว.. คล้ายกับคนที่ผมคิดถึงอยู่เสมอ..


"คุณชินมีคนรักไหมคะ"


"..มีครับ"


"..ดีจังเลยนะคะ.. ฉันว่าคุณคงมีอิสระในการเลือกมากกว่าฉันเยอะ.. เขาคือคนที่คุณจะเเต่งงานด้วยหรือเปล่าคะ"

ผมคิดถึงหน้าพี่เจมส์ รอยยิ้มของเขา ภาพที่เขานั่งตรงข้ามผมเวลาทานข้าว การเข้าครัวทำอาหาร
นอนตักกันเล่นเกม ไล่ตามหาการ์ตูนเพี้ยนๆ ความรู้สึกสบายใจที่ได้เป็นตัวของตัวเอง...


"เขาเป็นคนที่ผมอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วย"

ผมตอบ และลู่ฟางยิ้ม


ผมเข้าใจแล้ว..


ช่วงเวลาสำหรับคนที่รักกันนั้นมีค่า..

มันเด่นชัดขึ้นมา เมื่อมันเรียบง่าย

ไม่ใช่ความซับซ้อน..
ไม่ใช่เกมส์ความรู้สึก..
ไม่ใช่พี่เจมส์ที่ไม่เข้าใจ.. แต่เป็นเพราะผมเองต่างหาก



ผมที่ไม่เคยกล้าแม้แต่จะพูดตรงๆออกไป



"ขอบคุณนะครับ"

ผมขอบคุณคำแนะนำจากคุณลู่ฟาง
ไม่ใช่เพียงแค่คำแนะนำในเรื่องงาน..แต่รวมถึงการใช้ชีวิต..



'ผมคิดถึงพี่นะ'

ผมพิมพ์แล้วกดส่งไปในไลน์..



ระหว่างที่รอข้อความตอบกลับ หัวใจก็เต้นตึกตัก ..ตึกตัก..
เหมือนตอนที่ตกหลุมรักครั้งเเรก..


นานจนเเทบจะจำไม่ได้





'กูก็เหมือนกัน'




กลับไปผมมีเรื่องจะบอก..

คราวนี้ผมจะต้องบอกให้ได้..



รอผมด้วยนะ พี่เจมส์

[Plavann]

ลงท้ายแบบนี้คิดดีไม่ได้เลยยย
สาธุ อย่ามีอะไรเกิดขึ้นเลยนะ 

[ืniyataan]

สารภาพไปเลยชิน #แมนๆ   

[Anynomous]

9

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"ตัวจริงของพี่ชินคือไฮโซสาวจีนค่ะ คุณลู่ฟาง คนวงในบอกเรามา"

"แล้วเอาพี่เจมส์ของน้องไปไว้ไหนนนน (ร้องห้ายย)"

"ติ่งก็แยกแยะหน่อยเนาะ พี่เขามีตัวจริงเเล้วก็เพลาๆลงบ้างนะคะ"

"ฟิคตอนที่ 8 : ความคิดถึง ❤️ #เราจะอยู่ในเรือของเราค่ะ #ตราบเท่าที่พี่ชินยังไม่ให้สัมภาษณ์ถึงนาง"

"มีใครอยากอ่านฟิคพี่ชินคุณลู่ฟางไหมคะ เราจะแต่งลงจอยลดาค่ะ ^o^"

"มีใครพอจะทราบข่าวเรื่องดารา จ. กับผกก.ย่อ ก. บ้างไหมคะ ใช่พี่เจมส์หรือเปล่า #นักสืบพันทิป ช่วยทีค่ะ"






ผมเดินออกมาจากGate way ..มองซ้ายมองขวา แต่ก็ใช้เวลาหาไม่นานนัก..

ร่างสูงโปร่ง สวมแว่นตาดำ ริมฝีปากบางกับจมูกโด่งที่ติดรั้นนิดๆ..
และดูเหมือนเขาก็มองเห็นผมเช่นกัน..

"พี่เจมส์"

ผมก้าวยาวๆไปหาคนตรงหน้า

"เปลี่ยนสีผมเหรอ"
ผมมองชายตรงหน้าที่ย้อมผมเป็นสีน้ำตาลอ่อน..อ่อนมากๆ..
เขาดึงเเว่นดำลงเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า..

"อื้อ..หล่อป้ะ"


...น่ารัก..โคตรๆ!


"ก็..น่ารัก"

ผมเกือบจะพูดว่า..ก็ ใช้ได้.. แบบที่ผมมักพูดปกติ
แต่พอคิดขึ้นได้ว่า ผมควรจะซื่อสัตย์ต่อใจตัวเองสักที..

อย่างน้อยก็เริ่มจากการพูดตรงๆกับเขา

มันคงจะดีเสียกว่า..


คนตรงหน้าขมวดคิ้ว..

"ไม่เอาน่ารักดิ..มึงนี่แม่ง"

พี่เจมส์บ่นกระปอดกระแปดก่อนจะเดินนำผมไปรถของเขา..

"ไปหาไรกินก่อนมะ"

"อะไรที่พี่ทำผมกินหมด แฮงค์"
ผมพูดก่อนจะเอนหลังลงบนเบาะรถ..

"คิดถึงกูขนาดนั้นเชียวว?"




"อื้อ"

ผมตอบก่อนจะลอบมองสีหน้าคนข้างๆ
เขาเงียบไปเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้นว่า..


"จริงไหมที่มีข่าวว่ามึงไปดูตัวสาวอยู่จีน ..ไม่เห็นเล่าให้กูฟัง"


"ก็จริง"
ผมตอบ

"แล้วเป็นไงวะ..ครอบครัวมึงโอเคกับเขา?"

"ก็โอเคแหละ.."

"ดีนะ..จะได้เลิกมาเกาะแกะกูตลอดเวลาสักที"


"พี่คิดงั้นเหรอ"
ผมถาม มองคนข้างๆที่พยักหน้า ..แว่นตาสีดำปกปิดดวงตาของเขา

แต่เขาแสดงไม่เก่งเอาเสียเลย..

ในจอหนังเขาเป็นพระเอกอัจฉริยะ..
แต่ในชีวิตจริงกลับแสดงได้ห่วยแตก..


"ครอบครัวโอเค..แต่ผมไม่โอเค"



"คือผมมีคนที่ชอบอยู่เเล้วน่ะ..พยายามจีบมาปีกว่าแล้วด้วย"



"ใครวะ ..ไม่เห็นเคยเล่าให้กูฟัง"



"คือมันเล่ายากน่ะพี่.. เขาเป็นคนที่ไม่ค่อยทันคนน่ะ.. ขนาดตอนนี้ผมพยายามจีบยังไม่รู้ตัวเลย"



"..ตอนนี้?"



โอเค.. นี่จะให้ผมพูดให้ได้เลยใช่ไหม?..
ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพูด



"พี่นั่นแหละ พี่เจมส์"



เอี๊ยดดด พลั่ก!!!



"พี่เบรคทำไมวะ?!!!"


"..เมื่อกี้มึงพูดอะไรนะ..?"


"ผมบอกว่าพี่เบรคทำไมวะ???"


"ก่อนหน้านี้ดิ.."


...เอ..บทสนทนานี้มันคุ้นๆแบบแปลกๆแฮะ..

ถ้าเป็นผมเมื่อก่อน ผมคงจะตอบว่าล้อเล่น .. หรือไม่ก็ยกโทรศัพท์ขึ้นมา ทำเป็นโมเมนต์แก้เขิน..


เมื่อก่อนตอนที่ผมยังเด็กกว่านี้..



"ผมบอกว่าผมจีบพี่อยู่พี่เจมส์ มาเป็นปีแล้ว รู้ตัวสักที"



"..ม..มึงก็รู้..กูไม่ได้ชอบ ผู้ชาย.."


"แต่พี่ชอบ'ผม'ไหม"

ผมถาม และเขาไม่ตอบ..


"เอาอย่างงี้แล้วกัน..พี่รับได้ไหม ถ้าผมไปแต่งงานกับคนอื่น ไปอยู่กับคนอื่น นอนตักเธอ จูบ ..หรืออะไรทำนองนั้น"


ผมถาม เม้มปาก..เตรียมใจยอมรับทุกคำตอบของคนข้างๆ


ไม่เป็นอะไร..

อย่างน้อย ผมก็ได้พูดมันออกไป..

ไม่ว่าเขาจะรักผมแบบที่ผมรักเขาหรือไม่..


ผมจะไม่ยอมให้ทิฐิ อีโก้ หรือไอ้นิสัยเดิมๆของผมมาทำให้ผมกลายเป็นคนขี้ขลาดเหมือนเมื่อก่อน..

อย่างน้อยผมก็จะยอมรับผลของมัน..




ช่วงเวลาเเห่งความเงียบไม่ถึง 5 นาที..
แต่ยาวนานราวกับไม่สิ้นสุด..



"พี่เจมส์ ..ผมไม่ว่าอะไรนะพี่.. พี่จะรังเกียจผมก็ได้.. ผมขอความจริงใจ..แบบที่พี่ให้ผมมาตลอด
..ผมขอโทษด้วยที่ที่ผ่านมา ผมไม่ได้จริงใจกับพี่มากพอ.."


ผมเข้าใจในความเงียบของเขา..เขาคงอยากปฏิเสธ
อย่างที่ย้ำนักย้ำหนาว่าคนอย่างผมมันก็เป็นได้เเค่น้องชายเพี้ยนๆ..
เขาคงไม่อยากให้น้องชายคนสนิทเสียใจ..


ก็เขาปากร้ายแต่ใจดี..


บ้าเอ๊ย... ตอนจบในนิยายก่อนพระเอกจะสารภาพนางเอก.. ทำไมมันไม่บอกมาด้วยวะ ว่าถ้าผิดหวังจะทรมานขนาดนี้..


..หรือจริงๆแล้วเราไม่ใช่พระเอกอย่างที่เราคิด.. เป็นได้แค่น้องชายสินะ


แม่ง ..อยากร้องไห้ชิบหาย..



แต่จะร้องตอนนี้ก็ไม่ได้..


รู้งี้ค่อยพูดตอนถึงคอนโดดีกว่า..



อย่างน้อยยังขอตัวออกมาได้...






"..กูไม่ชอบเห็นมึงอยู่กับคนอื่น.. ตอนที่มึงไปจีนตั้ง 1 เดือน ก็คิดแต่ว่าอยากให้กลับมาไวๆ..
เมื่อกี้ตอนมึงบอกว่าครอบครัวโอเค..กู.."

ท้ายๆประโยคอยู่ๆคนข้างๆผมก็เสียงสั่นขึ้นมา..


"กูไม่โอเค"



ผมมองร่างบางข้างๆที่ดูอึดอัด.. อยากจะร้องไห้ไม่ต่างจากผม..





"พี่เจมส์ คบกับผมนะ"



อยู่ๆผมก็พูดขึ้นมา..กล้าหาญแบบที่ตัวเองก็ยังไม่เคยทำมาก่อน..


"ผมสัญญาจะดูแลพี่อย่างดี ผมจะเป็นคนรักที่ดียิ่งกว่าน้องชายเสียอีก"




"..นะ..พี่เจมส์?"

ประโยคหลังน้ำเสียงผมราวกับจะอ้อนวอน..




เมื่อคนข้างๆพยักหน้า

ผมก็รู้ในทันทีว่าการตัดสินใจครั้งนี้มันถูกต้อง...



...................................


งานต่อมาของผมคือ การทำให้เราก้าวข้ามเส้น พี่-น้อง ไปอย่างสมบูรณ์เเบบ
เเม้ในเวลาปกติเมื่อผมหาเศษหาเลยกับพี่เเก พี่เเกจะไม่รู้เรื่องรู้ราว..

แต่เมื่อตกลงคบกันเเล้ว..


ดูเหมือนอยู่ๆแกจะระมัดระวังตัวมากกว่าเดิมเสียอีก!


"ทำไรของมึงเนี่ย"

พี่เจมส์พูดเมื่อผมจุ๊บริมฝีปากเขาเบาๆก่อนนอน


"Goodnight kiss"

"กูตกลงคบกับมึงมาได้ 2 อาทิตย์ ..นี่จะลวนลามกันเเล้วเหรอวะ?!"

"..เมื่อก่อนผมก็Goodnight kissแบบนี้..แค่ที่หน้าผาก พี่ยังไม่ว่าอะไร?"

"ก็นั่นมันเมื่อก่อน..ตอนนี้มึงไม่ใช่นี่.."
พี่เจมส์พูดก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น.. แก้มของเขาแดงขึ้นสี..


ผมรวบตัวเขามาหอมฟอดใหญ่

"น่ารัก"


"ไม่เอาน่ารักดิ หล่อ"


"เรื่องมาก"


"อ้าวไอ้เด็กนี่"


ผมนอนก่อนจะคิดว่าสำหรับคู่เรา เรื่องบนเตียงคงจะอีกยาว
ต่อให้ผมจะหิว หื่น อยากได้พี่แกขนาดไหน..

แต่ดูท่าจะถูกยันออกมาก่อนหากเข้าหาพลาด..
แถมพี่เจมส์ก็มีอดีตที่ไม่ค่อยจะดีสำหรับเรื่องอย่างว่า..

ถ้าผมไปบังคับหรือเร่งรีบ ดีไม่ดีจะเป็นปมในใจพี่เเกไปเปล่าๆ


...ตอนนี้ก็จุ๊บแก้มจุ๊บเหม่งไปก่อนละกัน..


..................................


ในเวลาต่อจากนั้นไม่นานนัก ดูเหมือนทั้งผมและพี่เจมส์จะเริ่มเคยชินกับสถานะใหม่ของเรา
ที่ผมพูดอย่างนั้นเป็นเพราะว่า พี่แกดูจะไม่ขัดเขินมากนักเวลาที่ผมจุ๊บ,จับมือ,แซวอะไรหวานๆอีกต่อไป

แถมวันไหนแกอารมณ์ดี ก็จะเป็นคน 'เริ่ม' ก่อน เองเสียด้วย..

ผมมองว่าเราสองคนไม่ใช่คู่ที่หวานอะไรมากมายนัก..
แต่อยู่ด้วยกันแล้วสบายใจ เป็นตัวของตัวเองมากกว่า..


"ชินน กูขี้เกียจเดินนกลับห้องง่ะ มาอุ้มๆ"

นั่นไง..ดูความน่ารักของแฟนผม..

"พี่ตั้งใจยั่วผมป้ะเนี่ย"
ผมถามแซวๆ และเขาพยักหน้า

ผมช้อนตัวคนรักก่อนจะหอมแก้มไปฟอดใหญ่ มันน่านัก! เป็นพี่เเท้ๆ!

เมื่อผมวางคนรักลงเตียงแล้วผมก็นำตัวเองตามลงไปทันที

"งับให้หมดเลยดีไหม"
ผมพูดก่อนจะมองเขาอย่างเจ้าเล่ห์..

"แล้วไอ้โครงการสัปดาห์ละนิ้วอะไรของชินล่ะ"

ผมกระพริบตาปริบๆ..
จริงอยู่ที่ผมเคยพูดถึงโครงการนั้นเพราะอยากจะค่อยเป็นค่อยไป
(กลัวแกกลัวด้วย)

แม้จะยังหาเวลาเริ่มไม่ได้สักที..

"พี่นี่มัน.."
ผมมองร่างบางนอนส่งยิ้มหวานให้.. สมกับเป็นดาราเจ้าบทบาท!..



"เริ่มเลยไหมล่ะ"

ผมพูด และเขาพยักหน้า
 

[Anynomous]

10

#ชินเจมส์ #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

"..มีใครได้ข่าวคลิปหลุดดารา จ. ไหมคะ??"

"กรี้ดดดด ขอให้ข่าวนั้นไม่ใช่พี่เจมส์ ขอร้อง ขอร้อง(ร้องห้ายย)"

"ขอลิงค์คลิปหน่อยค่าาาา จะช่วยเช็ค อิอิ❤️"

"ลิงค์คลิปหลุดคนโดนข่มขืน จะเอาไปเสพกันทำไมคะ ตลกมากไหม?!!"

"สังคมไทยเป็นอะไรไปหมดแล้ว กรณีดาราดังXผู้กำกับ.."

"ไอ้เจมส์..กูบอกแล้วว่าเเม่งเหี้ย นอนกับผกก.หวังดัง! พวกเกย์อัดถั่วดำ ขยะเเขยงสัส"

"#ชินเจมส์ ที่พวกติ่งจิ้นกัน สงสัยจะเรียลว่ะ #ขายตูดไหมละมึง"

"อิดอกเเท็กบน มึงดูสถานการณ์ด้วยนะ! เขาถูกกระทำไหม ดูคลิปจนรึยัง"

"และเขาไม่ได้จิ้นด้วย เขาออกมายอมรับเเล้วว่าคบกันจริงๆ!! กูไม่แต่งแม่งละฟิค จะด่าพวกHaterนี้แหละ!!"

"น้องชินออกมาปกป้องพี่เจมส์..ให้สัมดีมาก (น้ำตาคลอ)"

"เจมส์นี่แข็งๆแต่จริงใจดี  "

"ได้อ่านที่พี่เจมส์ขอบคุณน้องชินผ่านสื่อหรือยังคะ.. มีเล่าโมเมนต์ตอนเจอกันครั้งแรกด้วยย"

"ส่วนตัวเกลียดชินที่พี่เจมส์เล่าในสัมตอนแรกนะ 55555+
ถือดี จองหอง นึกว่าตัวเองแน่ ข้าเก่งไรงี้ แอบตอแหลอีก คือเข้าใจว่าเป็นอาชีพ ดูฉลาดใช่ไม๊เพราะดูมั่นใจว่าตัวเองรู้ว่าควรพูดอะไร ควรทำอะไรหน้ากล้อง แต่มันจำเป็นเหรอที่จะต้องทำตัวน่าเกลียดแบบนี้ใส่พี่เจมส์ พูดดีๆไม่เป็นเหรอ คำพูดที่พูดด้วยนี่น่าดีด้วยตายเลย เราว่าพี่เจมส์ไม่ได้วางตัวไม่เป็นเลยนะ แต่คือดูที่ปากนางชินพ่นออกมาแต่ละคำดิ
รักพี่เจมส์มากกว่า กอดๆๆๆๆๆ ทีมพี่เจมส์ อิอิ"

"แท็กบน คิดเหมือนน"

"ฟังสัมและขำมากก ตอนแรก น้องชินหลงพี่เจมส์มากก็บอกพี่เค้าไปเถอะ สงสารคนปากแข็ง
คู่นี้น่ารักดีค่ะ ตอนแรกแอบไม่ชอบน้องชินนึกว่าจะกัดตลอด.."

"ง่อ..ออออ พี่เจมส์เคยโดนทำร้าย..  (ล้องห้าย)"

"อย่าดึงดราม่าาาา ไม่เอาาา นึกว่าจะเจอเรื่องรักสโลวไลฟ์แล้ว"

"#ทีมโดนหลอกว่าคู่ #ชินเจมส์ เป็นคู่จิ้นตลกน่ารักๆ
#ต้นเรื่องมาตลกจบเรื่องมาร้องไห้"

" ฟังพี่เจมส์เล่าถึงตอน
"เอ่อ..เดี๋ยวนะ..เดี๋ยว..ตอนเเรกกูไม่ใช่เหรอที่มีเรื่องต้องคุยกับมัน..
กูนี่ต้องออกไปข้างนอก?? อะไร ยังไงวะ..
ไอ้สัส กูงง.."

ในความดราม่าน้าน..นนนน ยังขำกับพี่เจมส์ได้ ชีวิตแค่โดนทำร้ายแต่ที่สุดมันต้องไม่โดนทำร้าย #พี่ตูนกล่าว" 

"พี่เจมส์อ่ะ..ตื่นซักทีจิ ☺️"

"ชินนางน่ารักขึ้นมาแล้ว จริงๆก็คือหมาตัวโตที่ตอนแรกดื้อและเอาแต่ใจ พอเริ่มชินที่และเจ้าของก็มาออดอ้อน มุ้งมิ้ง น่ารักไปตามเรื่องตามราว โฮะๆๆๆๆ
ไอกัส สารเลวมาก นี่ขนาดยังไม่ค่อยแน่ชัดว่าทำอะไรเจมส์ แต่ก็พอเดาได้แล้วจากที่เจมส์ย้อนคิดถึงแค่ประโยคเดียว
เลว มันต้องโดนคืนอ่ะคนแบบนี้ ยังกล้าหน้าหนามาถามว่าทำไมไม่รักมัน ทำไมเป็นมันไม่ได้ อูยยยย ฟังสัมที่พี่เจมส์เล่าแล้วคันมือคันเท้ายิบๆๆๆเลย ถ้าอยู่ต่อหน้าคงสกายคิก นี่โง่หรือโง่หรือโง่ ห๊ะ นอกจากไร้สามัญสำนึกแล้วยังโง่อีก"

"คุณพี่เเท็กบนอินจัด! แต่น้องเห็นด้วย อิกัส ผกก.สารเลว! มึงนะเเหละปล่อยคลิป แล้วมาโกหกเต่าถุยว่าเคยคบกับพี่เจมส์ พี่เจมส์บอกว่าโดนกระทำ น้องเชื่อพี่เจมส์ #ทีมพี่เจมส์ #อิผีกัส"

"พี่เจมส์จะรอดพ้นเงื้อมมือหมาป่าห่มหนังเเกะมั้ยเนี้ยย
อิกัส เลวมากกก ยังมีหน้ามาถามทำไมๆ  คือฟังๆมาก็ไม่รู้หรอกนะคะว่าใครพูดจริงพูดเท็จ
เเต่เรา #ไม่สนับสนุนการข่มขืนไม่ว่าจะกรณีใดๆ #น้องชินฉลาดมาก ดูเหนือชั้นสุดๆ "

"สนุกค่ะ รอร๊อรอ #เสพยาวไป"

"ลงท้ายแบบนี้คิดดีไม่ได้เลยยย. สาธุ อย่ามีอะไรเกิดขึ้นเลยนะ "

"สารภาพไปเลยชิน #แมนๆ "

"สรุปคู่นี้เขาเรียลใช่ไหมคะ?"


"เราจะแต่งฟิค #ชินเจมส์ ลงเล้าเป็ด มีใครจะอ่านไหมคะ ^o^"








"ทำอะไรอยู่น่ะ"
ร่างสูงเดินมาก่อนจะเอาคางมาเกยไหล่ผม

"นั่งอ่าน แฮชเเท็ก #ชินเจมส์ อยู่... กูพึ่งรู้ว่าที่เขาจิ้นเราตอนแรกเพราะมึงแม่งชอบมองกู"

"ก็เคยเล่าไปแล้วไงว่าผมหลงรักพี่ก่อน..ผมไม่รู้ตัวมั้ง"

"เนี่ย มีคนเเต่งฟิคไว้ด้วย .. ตอนที่ 1-3 สนุกชิบหาย.. "

"ตอนที่ 4 ล่ะ..?"

"กูอ่านไม่ได้ แม่งใส่กุญแจ.. กูเม้นต์ด่าไปล่ะ ลำไย"

คนรักของผมหัวเราะก่อนจะบ่นเบาๆว่าผมติ๊งต๊อง
ผมมองเขา รู้สึกโชคดีเหลือเกินที่ได้นั่งอยู่ตรงนี้..



ในห้องธรรมดาๆ โต๊ะกินข้าวธรรมดาๆ..
กับคนที่อยู่ด้วยแล้วสบายใจที่สุด..

คนที่คอยจับมือผม แบกรับปัญหาไปกับผม..
ถึงจะดูเพี้ยนๆไปบ้าง บางครั้งบางคราก็ทำตัวเหมือนลูกหมาถูกทิ้ง!

แต่รวมๆแล้วก็พึ่งพาได้ล่ะนะ...

ไอ้ชิน..คู่จิ้นที่รักก(#มองบน #อมยิ้ม)









จบ










จบแล้วจ้า...













#จริงๆนะ. #ชินเจมส์. #คู่นี้เรียลมากกก #ncไหมถ้าไม่ไม่อ่าน

[yunnutjae]

#เฮ้ยทำไมไม่มีเอ็นซีอะ #ผิดๆๆ 5555555555
สนุกดี เรียลมาก น้องชินลูกหมาตัวโตๆคอยคลอเคลียพี่เจมส์ๆสายโอตาคุ โคตรมึนเลย โดนน้องต้อยมานานมากละกว่าจะรู้ตัว น่าร้ากกกกกกกกก~~~~~~
เพิ่งสังเกต ช่วงแรกของตอนจบคือคอมเม้นตอนที่9ปะ เฮ้ยยยยยย เกร๋ๆๆมากอะ มันได้! มิติใหม่ของวงการวายไทยมากๆๆ 5555 ประทับใจเว่อร์ๆๆเสียดายที่เพิ่งเจอเรื่องนี้ ไม่มีโมเม้น #ชินเจมส์ ด้วยเลย ขอตอนพิเศษด้วย #ตอนจบไม่มีncอยากอ่านncไม่มีก็จะอ่านแต่อยากอ่านncมากกว่า (?) 5555555555 

[Pinkii]

สนุกมากเลยค่ะ ปรบมืออออ
ชอบแนวคิดของคนเขียนคุณAnyทุกเรื่องเลย(เมื่อผมสบตากับปีศาจ เรื่องนั้นจบพีคมากกกก)
เอาคอมเม้นตั้งเเต่เเรกมารวมกันเลยใช่ไหมคะ ตอนสุดท้ายย มีเราด้วย อย่างอินนน 55555
เหมือนกับเราทุกคนรู้เรื่องของ #ชินเจมส์ พร้อมๆกับพวกขาเม้าท์ในโซเชี่ยล แก๊งค์แต่งฟิคฮามากค่ะ กัดกันทุกตอน

ชอบ ชอบ ชอบ   #ทีมขอnc

[ืniyataan]

"เราจะแต่งฟิค #ชินเจมส์ ลงเล้าเป็ด มีใครจะอ่านไหมคะ ^o^"
-อ่านจ้า เม้นท์เราอยู่ในฟิคด้วย ดีใจอ่ะ สนุกมาก ชอบ..บบบบบบบ