[เรื่องสั้น] ราตรี ร้านข้าวต้ม สองเรา [ตอนเดียวจบ]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น] ราตรี ร้านข้าวต้ม สองเรา [ตอนเดียวจบ]  (อ่าน 1659 ครั้ง)

ออฟไลน์ Maainmint

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook

ออฟไลน์ Maainmint

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0



เสียงคร่ำครวญดังขึ้นไม่ขาดสาย มันเริ่มตั้งแต่ที่ร้านข้าวต้มเริ่มเปิดในยามค่ำคืนนี้

"ทำไมวะ กูผิดอะไร"

"มึงไม่ผิดเลยเพื่อน แค่เขาไม่ได้คิดกับมึง"

คนเมาเงยหน้ามองเพื่อนรัก "คิดไปคนเดียว โง่ชิบหาย" เสียงหัวเราะเย้ยหยันเบาๆใก้กับตัวเอง

"เรื่องนี้ไม่มีใครผิด"

"แต่คนเจ็บนั่งง่อมอยู่นี่"

"น้องเขาก็พูดมาเต็มคำ ยอมรับเหอะ" เพื่อนถึงกับแย้งแก้วสุราออกจากคนที่กระดกเอากระดกเอา

จนกลัวว่ามันจะสำลักตายเสียก่อน แต่คนเมาก็ยังคงดื้อด้าน ยิ้อแก้วของตัวเองกลับมาจนได้

"ให้มาเมาเป็นเพื่อน นี่มึงมาเหยียบย่ำใจกันทำไม"

"เมาละ พอๆ มึง"

"ใครเมาาา"  .....เป็นอีกแก้วที่นับครั้งไม่ถ้วน

















๐๐













เสียงถามซ้ำๆ คร่ำครวญกับตัวเอง ดังระงมเสียจนอยากจะเอามือปิดปากเพื่อนรักเอาไว้





"ไอ้ปิ ทำไมเขาไม่รักกู"

"ก็เขาไม่รัก" เพื่อนรักที่เคารพตอบไม่สนใจอีกฝ่ายที่ตาแดงอีกรอบ

"....แค่นี้หรอ เหตุผลอย่างอื่นมีอีกไหม"

"ไม่รัก มันต้องมีเหตุผลหรอ"

เจ้าของความเศร้าอย่าง'ดอกรัก'เงิบหนักเจอคำพูดจากเพื่อนรัก

คุณกะปิหรือที่เรียกสั้นจนติดปากว่าปิตอกเข้าหน้าเกือบสร่างเลยทีเดียว





"น้องเขาเป็นคนแรกเลยนะเว้ยที่กูอยากจะจริงจังด้วย" คนเมายิ้มน้อยๆ

"เก็บใจไว้ให้คนที่เห็นค่าความรักของมึงดีกว่าเพื่อน เอาตรงๆ นะไอ้ดอก

กูคิดทองภาพไม่ออก ความรักของมึงกับน้องจะไปในทิศทางไหน"



คนโดนถามได้แต่นั่งนิ่งเงียบ เพราะตนก็ไม่รู้เหมือนกันว่าหลังคบแล้ว

คนที่มีวิถีแตกต่างกันจะอยู่ร่วมกันได้อย่างไร






"น้องมันดีกรีนายแบบนะเว้ย แยมมี่ร้อยท่า"

คนเมาเหล้าแทบพุ่ง "ไอ้ร้อยท่าของมึงคืออัลไลลล!!!"

"โพสท่าไง มึงไปเปิดๆ แต่ละเล่มโคตรนายแบบ เขาไม่มาคบคนแสว๊กแบบมึงหรอก"

"ปิ มึงเพื่อนกูไหม"

"งั้นกูกลับ"

"โถ่เพื่อน คุยกันดีดีก็ได้" ดอกรักดึงเพื่อให้นั่งลงที่เดิม

เริ่มคุยเรื่องอื่นแทนเรื่องเศร้าของตนเอง





เขายังคงรู้สึกแย่ เอาจริงไอ้การโดนสลัดรักก็พอทำใจได้

แต่การสานทางรักมาเป็นชั่วระยะเวลาหนึ่ง แถมในใจมันโคตรพองโตเวลาเจอหน้า

ไอ้ใจเจ้ากรรมก็ตกหลุมรักวันๆ นับครั้งไม่ถ้วน





จะให้ทำใจ มันก็ได้อยู่หรอก











แต่....









ตอนนี้มันทำไม่ได้เว้ย!







"ทำมายยยยย" ดอกรักโหยหวยยยยย

"แดกไปเหล้าน่ะ พรุ่งนี้มีสอนรุ่นน้องไม่ใช่หรอวะ"

กะปิถามเจ้าตัวที่ยังคงคร่ำครวญ

"ช่างมันนน"





"จารย์ฝากงานไว้กับมึงนะ" กะปิเน้นย้ำ

"กูช้ำาาาาา"





คนอกหักเบะปากตาแดงๆ ความสงสารมีให้กับเพื่อน

แต่รู้ว่าที่จริงตอนนี้เพื่อนรักกำลังตอแหลอยู่ต่างหาก





"ไม่หยุดเบะปาก เราจะก้านคอให้เพื่อน"











"ปิจ๋าขอกอดโอ๋ๆให้กูหน่อย" ดอกรักที่นั่งตรงข้ามเพื่อนสนิทอ้าแขนรออีกฝ่าย

"ตีนนิมึง" แต่ก็ได้รับเพียงคำปลอบโยนที่จริงใจ

กะปิหันไปสั่งอาหารแทนเนื่องจากท้องของเพื่อนตนคงจะมีแต่น้ำเหล้าอาศัยอยู่

"สั่งอาหารหน่อยครับ"











"ครับ" เสียงพนักงานขานรับ









"กินซะเป็นน้ำเปล่าเชียวนะเพื่อน"

"ปล่อยกรู๊วววว"

"เอ้อๆ"





เด็กเสิร์ฟเดินตรงมาหาพร้อมยื่นเมนูให้

กะปิรับรายการอาหารพร้อมทั้งดึงหูเพื่อนฝั่งตรงข้ามที่เหม่อมองไปนอกร้านให้หันกลับมาเลือกอาหาร





"เลือกบ้าง"

"ไม่หิว"

"มาร้านข้าวต้มมานั่งแดกเหล้าเหรอ" กะปิเงยหน้าจากรายการอาหาร

"อื้ม"

"ไอ้ดอกรัก"

"มึงอย่าทำเหมือนกูอ่อนแอได้ป่ะ " คนพูดกลั้นเสียงตัวเองไว้ ฮึบๆ ภายในใจ จนเด็กเสิร์ฟต้องยื่นผ้าเช็ดหน้าให้

"มึงโอ๋จนเขาคิดว่ากู….ปืดดดดดดด"

ดอกรักสั่งน้ำมูกพร้อมทำนบน้ำตาทะลายไม่เหลือชิ้นดี























มันแย่มาก

โคตรอายกับการอกหักของตัวเอง













"โคตรน่ารังเกียจ" กะปิปาทิชชู่ให้อีกฝ่าย

"กูเจ็บ"

"โตเป็นคนแล้วนะเว้ย"

"อ้าว แล้วตอนเด็กๆ กูเป็นอะไร"

"ไอ้…"

"พี่ไหวไหมฮะ"

พนักงานเสิร์ฟถามขึ้น เป็นดอกรักที่อายเองจนไม่กล้ามอง

"พรีโอเคน้องงง"

ได้แต่ตอบเสียงเปลี้ยยกมือโอเคก่อนรับเมนูอาหารขึ้นมาอ่านอีกครั้ง





สายตาคนขี้เมาไล่ดูรายการอาหารไปเรื่อย











"น้องรายการนี่คือ" เขาชี้ให้อีกฝ่ายดูหน้ารายการมีดาวประดับ

"ของเด็ดประจำร้านฮะ"

"ทำไมต้องเศร้า"

"มีอะไรหรอฮะ" อีกฝ่ายก้มต่ำอ่านยิ่งขึ้น





"ชื่อมันเนี่ยยย"




ต้มยำอกหัก
ผัดผักแอบรัก
แกงจืดหน้าบูด
ผักบุ้งไฟสวาท
ผัดเผ็ดรักคุด


ยิ่งชื่อหลังยิ่งจี๊ดดดดด



"อ๋อ เฮียผมเขาชอบคิดชื่อแปลกๆ ฮะ"

"…."

"พี่จะรับอะไรบ้างฮะ" พนักงานเสิร์ฟถามขึ้นพร้อมกระดาบจดเล็กๆ



"น้ำใบบัวบก"



ป้าบบบบบบ

แรงเหวี่ยงใบเมนูอาหารเข้าเต็มหัวเพื่อน



"มึงจะถ่วงน้องเขาอีกนานไหม ไอ้ดอก"

"เพื่อนปิ เราชื่อดอกรัก มิใช้ไอ้ดอก ....กูไม่มีกะจิตกะใจเลยเพื่อนนนน"

"สั่งอาหารไม่ได้บอกให้ไปรบ เลือกมาเร็วๆ"







ชายหนุ่มจึงสั่งไปตามรายการแนะนำเพื่อจบปัญหา

"งั้นพี่ขอตามแบบนี้เลยละกัน แล้วก็กุยช่ายผัดด้วย"

"โอเค รอสักครู่ครับ"









ก่อนพนักงานเสิร์ฟจะเดินจากไป

"เอ้อพี่ เอาผ้าเช็ดหน้าเพิ่มไหม"



แต่เขาก็ส่ายหัวให้อีกฝ่ายไป

อีกฝ่ายจึงหันกลับไปทำงานต่อ.....ก่อนไปเจ้าตัวยิ้มให้เขาด้วย











…..







๐๐







ทั้งสองนั่งดื่มหล้าในร้านข้าวต้มนี้เช่นเดิม เพียงแต่ฝ่ายดอกรักเริ่มจะมีอาการเข้าที่เข้าทางกว่าเดิม



"ปิ"

"หือ"

"กูว่าอาการกูแปลก"

"มึงเพิ่งรู้ตัว"

"คนใสใสโลกสวยแบบกูทำไมร้องไห้งี้วะ"

"คนแบบมึงชอบเก็บอะไรไว้ในใจ พอมีอะไรกระทุ้งใจแรงๆ มันก็ไหลออกมาทุกสิ่ง"

"คมสัส"







"เออก็ดี ให้มันเจ็บหนักๆ ซักที เผื่อโลกกูจะเปิดกว้างขึ้น"

"ดีมากเพื่อน" กะปิแทบยืนขึ้นปรบมือให้

"กูสัญญาด้วยคำมั่นลูกเสือสิบเอ็ดตัว"

"เมาแล้วมึง"

"นั่นสินะ"

"ไปล้างหน้าไป"

"เอ้อ กูไปห้องน้ำก่อน"

ดอกรักคุยกับเพื่อนด้วยความสร่างชั่วคราวประหนึ่งผู้ตรัสรู้จากความเจ็บปวดที่ได้รับทางใจ

ชายหนุ่มเดินเปลี้ยเลียบทางเดิน อาการกระอักกระอ่วยตีขึ้นที่คอหอย

เขาปิดปากเพราะกลัวจะอ้วกก่อนเดินถึงห้องน้ำ









"พี่ไหวเปล่า"

เด็กหนุ่มวิ่งตรงมาจากอีกด้าน เข้าช่วยประคองเขาไว้

"ไหวๆ ฮ เฮือก" สีหน้ากรึ่มเมาสลับอาการจะอ้วก

"เดี๋ยวผมพาไปห้องน้ำ"

"เอ้อๆ ขอบใจ"





"ถึงหน้าห้องน้ำ"

"กลับไปทำงานเถอะ" ดอกรักโบกมือบอกอีกฝ่าย ตัวเองก็เดินตรงไปยังห้องน้ำด้านใน

"ไม่เป็นไรพี่ ขืนปล่อยพี่ไว้เดี๋ยวก็ล้มบาดเจ็บ"

เขาหรี่ตาหะนมองเด็กหนุ่ม แต่เหมือนมันไม่ยอมโฟกัส เขาจึงหันไปขย้อน

"อ๊อกกกกกกกกกกก"

"เห้ยพี่"

"หวายยย อย่าห่วงง อ๊อกกก"

ดอกรักยืนทำธุระโก่งคออ้วกนับครั้งไม่ถ้วน ไม่ได้สนใจอีกฝ่าย

ตอนนี้เขากำลังอยู่กับตัวเองและเข้าใจตัวเอง....







เหมือนว่าหลังจากที่สมองมันเริ่มจับทิศทางชีวิตได้

เขาก็รู้สึกเป็นอิสระ เครื่องดื่มที่เข้าไปทั้งหมดทำปฏิกิริยาและความรู้สึกมันอยากเค้นออกมาให้หมด

เก็บเอาไว้มันก็หน่วงไปเปล่าๆ











ชายหนุ่มจัดการทำความสะอาดก่อนเดินมาล้างมือที่อ่างล้างหน้าด้านนอก

ซึ่งมีเด็กหนุ่มนั่งรอที่เคาเตอร์อ่างล้างหน้าข้างๆ

"เอาซะหมดท้องละมั้งพี่"

"เอ้อว่ะ กินเหล้าในช่วงเศร้าๆ มันก็ดูแย่แบบนี้แหละ"

"พี่เศร้าหนักมาก ผมถามได้เปล่าว่าเป็นไร"

"มีไม่กี่เรื่องหรอกที่จะทำให้เราเศร้าได้ขนาดนี้"

"โดนทวงหนี้หรอ" เด็กหนุ่มถาม

"ครับ ขาโหดมาทวงจนพี่กลัวร้องไห้ขี้มูกโป่งแบบนี้แหละ"

คำตอบบ้าๆของเขาทำให้อีกฝ่ายหัวเราะ

"ผมล้อเล่นน่ะพี่ ....แนวพิษรักใช่ไหม"

ดอกรักเงยหน้ามอง "เรียกแบบนั้นก็ถูก"







"หายไวๆ นะพี่"

"ก็หวังเช่นนั้น"

"เห้ย เฮียมา"

ดอกรักมองตามเด็กหนุ่มที่กระโดดลงจากเคาเตอร์

วิ่งลัดพุ่มไม้ตรงไปหารถเก๋งคันสีดำสนิทที่เพิ่งจะเข้ามาจอด

เจ้าของรถยืนก้าวลงจากรถ กอดรัดกับเด็กหนุ่มที่วิ่งตรงเข้าหา

ยื่นคุยสักพักก่อนเด็กชายคนเดิมจะวิ่งกลับมาทางเขา

เดินตรงไปยังตัวร้านข้าวต้ม





"อ๋อ คนรู้จัก"

"ช่ายย ฮะ"

เขาเลิกสนใจและหันมาล้างหน้า











กวักน้ำเข้าหน้ากอดถูไปมา

ปลุกให้ตัวเองตื่นจากภวังค์พิษรักครั้งนี้











'พี่ฮะ รอผมด้วย'

'ไม่ กลับไป'

'แต่ผมชอบพี่'

'….กลับไป'

'พี่รังเกียจผม'

'เปล่า'

'แล้วทำไมต้องตีตัวออกห่าง'

'นายยังเด็กมาก แยม'

'ผมไม่เด็ก!!!'








เสียงคนคุยกันกระแทกเข้าโสตประสาทคนที่ยืนนิ่งเหมือนโดนคำสาป

สะกิดให้ดอกรักตั้งสติ







'ต่อให้จะนานแค่ไหนผมก็จะจีบพี่'

'ไร้สาระ'

'ความรักของผม ผมจะเริ่มมันเอง พี่เปิดใจรอรับรักผมได้เลย'










ไอ้ฉิบหาย





โลกทำไมต้องกลม











ดอกรักยืนมองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

โลกที่กำลังสว่างก็ดับมืดชั่วพริบตา

คิดว่าจะออกจากวังวนนี้ได้ก็ดันมาเจอ

คนที่เขาแอบรัก มีเหตุการณ์แบบเดียวกับเขาเป๊ะ

แต่มันน่าเจ็บกว่าคือแยมตัดบัวไม่เหลือใยกับเขาเลย

ส่วนชายคนนั้นแม้จะไม่สนใจ แต่แยมก็รั้นหาทางเล็กๆ ตามใจตัวเอง













มือกำจนแน่น ก่อนจะเอื้อมมือเปิดน้ำ

ซ่าาาาาาาาาา

ก๊อกน้ำถูกหมุนจนน้ำแตกกระเซ็นเข้าหน้าของดอกรักอีกทั้งเสื้อเชิ้ตที่ลู่ไปตามเนื้อตัว

เป็นแบบลูกหมาตกน้ำก็น่าจะเรียกไม่ผิด







"เห้ยพี่ เป็นอะไร"

ชายหนุ่มหลุดดึงสติตัวเองกลับมาได้

เห็นว่าเด็กหนุ่มจับมือเขาหมุนปิดหัวก๊อกน้ำ





เปิดน้ำแรงขนาดนี้จะอาบน้ำรึไง

"โทษๆ พอดีคิดอะไรเพลิน"

"ไม่น่าเรียกเพลิน แบบนี้สติหลุดแล้วพี่"

"พี่โอเคแล้ว เดี๋ยวกลับโต๊ะไปกินข้าว"

"โอบ้านพี่ดิ ตัวชุ่มน้ำไปหมดแล้ว"





ดอกรักถูกลากไปตามเด็กหนุ่มผู้ซึ่งนำพาไปทางไหนก็ไม่อาจรู้ได้

"พี่เงียบๆ นะ"

คนเพิ่งสร่างเมาพยักหน้าพร้อมเดินตุปั๊ดตุเป๋ตามไป







๐๐





ทั้งสองเดินจนมาหยุดที่หน้าห้องในส่วนด้านหลังของร้าน

เด็กหนุ่มพาเขามานั่งที่เตียงก่อนจะเดินไปล็อกประตู

"นี่มันที่ไหน" เขามองสอดส่ายสายตาไปทั่วห้อง

"ห้องพัก"

"อ๋อ"

"ไม่กลัว"

"กลัวอะไร"

"ผมอาจทำมิดีมิร้ายกับพี่"

"วินาทีนี้ยอม แค่เดินมาก็จะชนกำแพงหลายรอบละ"

"พี่แม่งตลก"

"ขอบใจ ขอบพระทับ ขอบคุณ" คนตอบยกือไหว้ขึ้นเหนือหัว

เด็กหนุ่มก็หัวเราะ จนเขาเงยมองหน้า เจ้าตัวยิ้มสดใสยิ่งนัก









แต่เขา....โคตรตลกกลบเกลื่อน







เจ็บเนอะ







นัยตาเคืองจนอยากขยี้ เขาถูมันไปมา

และเขารู้ว่าอาการจะร้อง.....มันมาอีกครั้ง





"จะร้องก็ได้ผมไม่เอาไปล้อหรอก"

"ร้องไม่ออกแล้ว"

"กินน้ำไหมพี่ เผื่อมันจะออก"

"มันเศร้าแบบว่างเปล่าว่ะ"

"เอ้อ แปลกดีเนอะ"

"นั่นดิ"







เด็กหนุ่มยังคงสาละวนกับการเปิดตู้เลือกบางอย่าง ใช่แล้วมือบางกำลังหยิบเสื้อมาให้เขาเปลี่ยน

"พี่คงใส่ได้"

"ยืนตากพัดลมเดี๋ยวก็แห้ง"

"แห้งพี่ แต่ปอดมันจะบวมแทน"

"ขำๆ"

"ไม่ขำพี่ เปลี่ยนเถอะ แค่เสื้อก็ยังดี"

"กางเกงล่ะ"

"เปียกแหละดีแล้ว ออกไปหาเพื่อนช้าจะได้บอกเกิดเหตุขัดข้องทางน้ำ"

"ตลกนะเรา" ดอกรักขำกับมุขของอีกฝ่าย

เด็กหนุ่มโค้ง "น้อมรับ"

เมื่อยื่นมือดอกไปรับเสื้อมาไว้บนเตียง เขาก็ลุกขึ้นแกะกระดุมออกไม่ได้สนอะไร

"พี่ๆ บอกก่อนดิ"

"อะไร"

"ก็พี่จะเปลี่ยนเสื้อไง ส่งซิกให้ก่อน พี่แม่งโป๊"

"อ้าว ก็ปกติ" เป็นปกติที่เขาจะยืนเปลี่ยนเสื้อผ้ากับเพื่อนโดยไม่มีใครโวยวายใดใด

"บอกให้ผมได้ปิดตาหน่อย"

"มีเหมือนกัน เบื่อของตัวเองก็ดูของพี่"

"ดูอะไร ผมไม่มีพุงนะ"

"พุงอะไร นี่ซิกแพค เรียกว่าให้เกียรติการฟิตร่างพี่หน่อย"

"อวดจัง"

"ไม่ได้หรอกเดี๋ยวเสียชื่อเด็กวิทย์กีฬา"

"มิน่าล่ะผิวแทนมาเชียว" เด็กหนุ่มจ้องที่ส่วนท้องของเขาพร้อมมองขึ้นลง

"นั่นๆ แอบดู"

"แอบอะไรถอดโต้งๆ ขนาดนี้"

"อะๆ ไม่ว่ากัน"

ชายหนุ่มรับผ้าผืนเล็กมาซับกายให้เเห้งก่อนจะหยิบเสื้อที่อีกฝ่ายให้ยืมมาสวมใส่





"เสื้อ…...หอมๆ นะ" ชายหนุ่มก้มดมเสื้อที่ตนกำลังสวมใส่

"หอมดิคนซักมากับมือ"

"จริงงงงง" สายตามองเหมือนไม่เชื่อ อีกฝ่ายจึงทำตาโตใส่

"ช่ายยยยยยยย"

"แล้วพี่จะคืนเสื้อได้ที่ไหน บุรินทร์"

"พี่รู้ชื่อ" เด็กหนุ่มเอียงคอ

"ป้ายติดกระเป๋า" เขาชี้ที่แท็กติดเสื้อยืด

"อ่าา"

"ตกลงคืนที่…"

"เดี๋ยวผมซักเสื้อพี่ไปแลกเสื้อผมคืน"

"ใจดีจัง แต่เดี๋ยวพี่เอาไปซักเองดีกว่า" เขาจะก้มหยิบเสื้อตัวเองแต่อีกฝ่ายก็ดึงกลับ

"ไม่เอา เผื่อพี่ขี้ตู่เอาเสื้อผมไป ต้องมีหลักประกัน"

"โห้เด็กว่ะ"

"แล้วไง"

"โอเคๆ รับทราบ อะนี่เบอร์พี่กับที่อยู่ประจำ "

"โอเคพี่ งั้นตามนี้แหละ"

"อื้ม"

"เปิดประตูออกได้เลย"

"ไล่หรอ"

"ผมจะพับเสื้อพี่ใส่ถุง"

"พี่รอ"

"ทำไม"

"พี่จำทางมาไม่ได้"

เด็กหนุ่มหรี่ตามอง

"ลืมรึไง พี่เมาอยู่ครับ คุณบุรินทร์"





คนพูดยืนพิงขอบประตู เขากำลังยิ้ม





ยิ้มสดใสเป็นครั้งแรกของวัน









…..











๐๐







"หายไปนานนะมึง อีกนิดจะแจ้งเทศบาลแล้วนะเพื่อน" กะปิทักเพื่อนผู้หายหัว

"เดี๋ยวๆ มันต้องตำมะหนวดไม่ใช่รือ กูไม่ใช่แมวน้อย" ดอกรักนั่งลงที่ฝั่งของตนเอง

"หมาเมาเรื้อนต่างหาก"

"กูสร่างแล้ว"

"ดีเพื่อนดี กับข้าวมาแล้วกินกันเหอะ"

"เอ้อ บุรินทร์กินด้วยกันไหม" ชายหนุ่มทักเด็กหนุ่มที่จะเดินไปอีกทางหลังจากมาส่งตนที่โต๊ะ

"ไม่ๆพี่กินเลย แล้วไม่ต้องเรียกเต็มยศขนาดนั้นก็ได้ ชื่อเล่นชื่อรินทร์"

"โอเคๆ มากินๆเลี้ยงขอบคุณไง ที่ช่วยดูแลกับค่าเสื้อ"

กะปิสอดขึ้นทันที "นั่นไง ยังว่าขาไปเสื้อเชิ๊ต กลับมานี้เสื้อยืดขาวผ่องมาเชียว"

"กูเมาหัวราก๊อกน้ำ น้องมันเลยให้ยืมเสื้อ"

"น้อง เพื่อนพี่รบกวนเกินไปละ เดี๋ยวพี่ทิปให้หนักเลย"

"รวยจังเพื่อนปิ"

"เหลื่องกรู๊ววว" ทั้งสองสามก็หัวเราะขึ้น





ดอกรักมองคนที่กำลังเดินก้าวเข้ามาที่โต๊ะของตน





สัส

เขาอุทานในใจ















"เอ่อ ผมขอโทษนะฮะพอดีกุยช่ายผัดหมูกรอบหมด"

เสียงผู้ชายเข้มดังขึ้นท่ามกลางกลุ่มสนทนาสามคน

"อ้าว พี่มิน"

"เห้ยปิ ไม่ได้เจอกันนาน"

"นี่ร้านที่พี่บอก ....พี่เคยชวนผมมานิ"

"ใช่ๆ ร้านบ้านพี่เอง"

"โคตรบังเอิญ" กะปิมองรุ่นพี่ที่รู้จัก





แต่กับอีกฝ่าย

ดอกรักจำได้

คนนี้ไง

คนที่แยมตามจีบ







....แปลกนะความรู้สึกตอนนี้เหมือนว่างเปล่าเบาโล่ง







"มาได้ไง" มินถามกะปิ

"เพื่อนมั-" ไม่ทันที่จะได้ตอบรุ่นพี่ ตัวการของเรื่องก็แย้งตอบทันที

"ผมมากินเลี้ยงตัวเองฮะ"

"อ๋อ วันเกิดเหรอ"

"เปล่าฮะแค่อยากกิน ใช่ไหมเพื่อนปิ"

"เอ้อๆ ตามที่มันบอกแหละพี่"

"แล้วรินทร์มีธุระอะไรกับโต๊ะนี้…"

"ผมรู้จักน้องเขาฮะ"

.

.

"ผมเป็นรุ่นพี่ร่วมมอ"





๐๐







หลังจากสองคนต่างแยกย้ายไปทำงานตามหน้าที่ของตนเอง

สองคนที่โต๊ะก็กำลังทานอาหารซึ่งเป็นมือเย็นที่กินกันตอนจะเที่ยงคืน







"ผีเข้าเหรอมึง" กะปิเอ่ยถามหลังจากเมื่อซักครู่เพื่อนรักตัดบทแถมยังแต่งเรื่องราวใหม่

"เปล่า"

"แล้ว.."

"พี่คนเมื่อกี้ คนที่แจวอนชอบ" ดอกรักตอบเพื่อนไปตามที่ตัวเองได้ยินมาในช่วงที่ไปทำธุระ





กะปิตาโต หลุดอุทานด้วยคำหยาบ ส่วนอีกฝ่ายนั่งทานข้าวไม่สนใจ



"พีคมึงพีค"

.

"โอเคไหม"

.

"อย่าร้อง " กะปิเริ่มดึงทิชชู่ส่งให้เพื่อน



ดอกรักรับมาแต่เอาไปเช็ดปากตัวเอง



"กูไม่รู้สึกอะไร"

"ฮะ"

"ตอนนี้มันว่างมากในหัว"

"เดี๋ยว มึงมึนซ้อนเมาเหรอ"

"น่าจะ…"

"สติหายไปแล้วเพื่อนกู"



ชายหนุ่มเหม่อมองไปด้านนอกของตัวร้าน รถราที่วุ่นวานมีฉากหลังเป็นท้องฟ้าอนธกาล

"จริงๆ เหมือนกูหาเหตุผลมาตอบตัวเอง พอกูรู้มันเหมือนจุดหยุดของตัวเอง"





กะปิเพื่อนรักนั่งปรบมือให้เพื่อนที่อาการกลับมาปกติ

"น้ำตาจะไหลวาะเพื่อน"

"วันนี้ให้กูไหลคนเดียวพอ"

"คมไปอีก"

"5555555555"







ทั้งคู่ก็ต่างยัดอาหารลงท้องเสียจนหมด

ก่อนจะแยกย้ายกลับบ้านเตรียมพร้อมสำหรับพรุ่งนี้เช้า









"กลับดีๆ นะพี่"

"โอเค ค่าทิปเอานี่"

"ไม่เป็นไรพี่"

"ถือว่าค่าไปนั่งเป็นเพื่อนปรับทุกข์ให้ไอ้ดอก"

โดนเพื่อนเเซะแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ "กูง่วงงงงง"

"เอ้อๆ กลับบ้านดีๆ นะรินทร์"

กะปิอ้อมขึ้นรถฝั่งด้านคนขับ





ดอกรักมองเด็กหนุ่มที่ยืนมองตนอยู่เช่นเดียวกัน

"กลับบ้านดีๆ"

"โอเคพี่"

"ขอบใจที่อยู่เป็นเพื่อนแล้วก็ก็เรื่องเสื้อด้วย"

"ไม่มีปัญหาครับ"



กะปิยงนั่งคุยโทรศัพท์กับแฟนจึงทำให้สองคนได้คุยกันมากขึ้น



"บ้านอยู่ไกลไหม"

"ก็ไกลอยู่"

"…."

"จะไปส่งผมหรอ"

"เมาขนาดนี้ เอาไหมพี่พร้อมขับ" คนโตกว่าตอบแบบกวนๆ

"บ้าพี่ ผมกลับบ้านกับเฮีย" คนน้องจึงยิ้มขำอย่างเดียว

"เฮีย"

"ช่ายยย"





"ไปก่อนนะครับ" และสุดท้ายรินทร์ก็ขอตัวก่อน







ภาพเด็กหนุ่มวิ่งตรงไปหาคนหนุ่มเจ้าของร้านพร้อมเสียงคุยสนทนา

แค่มองภาพไกลๆ ก็โคตรชัดขึ้นมาทันตาเห็น







"เฮียขยันว่ะ แต่ก่อนนะทั้งเรียนทั้งทำงาน ล่าสุดตอนนี้เลี้ยงน้องอีก"

"น้อง" ดอกรักหันมองเพื่อน

"ก็รินทร์ไง น้องเฮียมิน"











…..







๐๐







"ไม่น่าเล้ยยย หวัดกิน"

"ใครใช้ให้เมาหยำเปแบบนั้นล่ะ"

"เอ้อ เดี๋ยวไปสอนรุ่นน้องละ"















ชายหนุ่มยังคงสูดน้ำมูกเข้าไม่หยุดจนเกือบจะเดินเข้าคลาสเรียนที่ต้องสอนแทนอาจารย์ที่รู้จัก







"พี่ฮะ ผ้าเช็ดหน้าไหม"

"ครับ"



เขาเงยหน้ามองคนใจดี

ไม่คิดว่าจะมาเจอกันอีกครั้ง





"บุรินทร์"

"อ้าวพี่ดอกรัก มาทำอะไรฮะ"

"พี่มาลงสอนแทนคาบวันนี้"

"ห้องนี้" เด็กหนุ่มชี้ห้องเรียนรวมตรงหน้า

"ใช่" คนโตพยักหน้าตอบรับ

เด็กหนุ่มก้มให้รุ่นพี่ก่อนจะทักทาย

"ผมลงเรียนวิชานี้ ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะฮะ แล้วนี่ผ้าเช็ดหน้าฮะ"





รินทร์ส่งของให้ก่อนวิ่งไปนั่งเรียนกับกลุ่มเพื่อน



















๐๐







หมดคาบ







"พี่ฮะ เสื้อพี่" รินทร์ยื่นเสื้อผ่านการซักแล้วให้อีกฝ่าย

"ขอบใจ" ส่วนคนโตกว่าก็หยิบเสื้อจากเป้ให้เช่นกัน

"ไปนะฮะ"

"เดี๋ยว"

"ครับ"

"พี่ขอบคุณเรื่องผ้าเช็ดหน้าด้วย"

"ไม่เป็นไร"

"ว่างไหมเย็นนี้"

"ว่างฮะ" เด็กหนุ่มตอบเสียงดังฟังชัด



สองคนยั่งยืนคุย ท่ามกลางความเงียบของอาคารเรียนพักกลางวัน





"ไปกินไอติมกัน พี่เลี้ยง"

"พี่ดูป่วยๆ นะ"

รินทร์ลองทาบมือที่หน้าผากวัดไข้

"ตัวร้อนมาก กลับไปพักดีกว่าพี่"



เจ้าตัวยังคงยืนยันที่จะเลี้ยงแต่อีกฝ่ายก็ยื่นคำขาดว่าหากไม่พักจะวิ่งหนีไปทันที

เรื่องเครียดๆจึงกลายเป็นมุขตลกทันที



"แล้วเรื่องเลี้ยงขอบคุณ"

"งั้นพี่ก็เลี้ยงข้าวผม เลี้ยงที่ไหนก็ได้"

"งั้นซื้อไปกินที่บ้านพี่"

"ก็ได้"

"ไม่กลัว"

"กลัวอะไร"

"ทำอะไรมิดีมิร้าย"

รินทร์จีบปากจีบคอพูด "ผมก็เคยทำกับพี่มาแล้ว เสมอกัน"

"พูดอะไรแบบนั้น"

"พี่มารับผมละกัน โอเค"

"เดี๋ยวตอนเย็นพี่มารอหน้าคณะ"

"เจอกันครับ"

"อื้ม"

ก่อนจะเดินจากไป รินทร์รั้งอีกฝ่ายไว้ตอบเอาซองยาให้

"แต่นี่พาราหนึ่งเม็ด กินดักไว้ก่อนเลย" แล้วจึงวิ่งปร๋อตามเพื่อนไป







….
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-03-2018 01:18:35 โดย Maainmint »

ออฟไลน์ Maainmint

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
๐๐







หกเดือนหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น








วันนี้ตรงมุมร้านข้าวต้มร้านเดิม







"น้องครับขอเมนู"







"ครับ"









เสียงขานรับก่อนจะมีคนเดินตรงมาหา





"พี่จะรับอะไรบ้างครับ"

"เอ่อ" ดอกรักสอดส่องสายตาลอกแลกไปมา

"พี่มีอะไรรึเปล่าฮะ" เด็กเสิร์ฟมอง

"คือ รินทร์"

"พี่เขายังไม่มาฮะ"

"อ๋อ"





"พี่จะรับอะไรบ้างฮะ"

"เอาตามเมนูแนะนำเลย"

"ห้าอย่างนะฮะ รอสักครู่"

"ครับ"

เขานั่งรอเงียบๆหลังจากสั่งอาหารไป





















"อาหารมาเสิร์ฟฮะ"

ดอกรักยังสนใจกับมือถืออยู่ไม่ได้มองว่ามีเมนูอะไรมาวางไว้บนโต๊ะอาหาร

ชายหนุ่มเลื่อนหาช้อนก่อนจะตักอาหารกินไปคำ





"เดี๋ยว นี่มันกุยช่าย น้อง พี่ว่าไม่ได้สั่ง"

เขาเงยหน้าคุยกับเด็กเสิร์ฟ





"สั่งฮะ ตั้งแต่วันก่อนนู้น"

"รินทร์" ดอกรักตกใจที่อีกฝ่ายปรากฎตัวตรงหน้า

"ฮะ"

"มาตอนไหน"

"ก็ตอนพี่ก้มหน้าแหละ"

"หมายถึงมาถึงมาร้านตอนไหน"

"เมื่อกี้เลย เพิ่งเลิกเรียนมา" รินทร์นั่งลงพร้อมวางเป้

"ทำไมไม่โทรมาบอก เดี๋ยวออกไปรับ"

"บ้า ผมไปไหนมาไหนด้วยตัวเองอยู่แล้ว"

"อยู่แค่ตัวเองก็เหงาแย่"

"ไม่เหงา"

"ลองมีตัวเราอยู่ด้วยสิ" ดอกรักมองอีกฝ่ายด้วยสายตาที่มั่นคง












"จีบเหรอ" รินทร์แกล้งเอียงคอถาม









"รับซาลาเปาด้วยไหม ไม่น่าจะจีบอะรุ่นเรา ต้อยมานานละ มีลูกได้แล้วเนี้ย"

"ขำพี่ขำ" รินทร์ตีมืออีกฝ่าย

"ขำได้ กำใจพี่ก็ได้ พี่ยอม งานนี้เป็นแฟนก่อนก็ได้"

"หยุดเลย จะไปทำงานแล้ว น้องฟี่วิ่งวุ่นหมดแล้ว"

"วันนี้...นั่งกับพี่ในฐานะแฟนพี่ได้เปล่า กินข้าวด้วยกัน"

"บ้า" รินทร์เกาแก้มตัวเองที่ขึ้นสีชัดเจน

"จะบ้าเพราะรักก็ยอม"

"ไม่เอาเวอร์ชั่นขี้แยนะ" เด็กหนุ่มล้อเลียนการอกหักครั้งที่แล้ว

"อย่าพูดถึง พี่ลืมแล้ว"

"ลืมได้ไง คนเมาขี้แยขโมยผ้าเช็ดหน้าไม่ยอมคืน"

"ใช้งานขนาดนั้นจะเอาคืน"

"เอาสิของผม"

"ไม่คืนเอาไปนอนกอดทุกวัน"

"อี๋ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ"

"อี๋แต่แก้มแดงหมายความว่าอะไร"

"โรคจิต"

"ดูไหมพร้อมเปิด"

"หยุดๆ"



คนพี่ดึงมืออีกฝ่ายรั้งตัวให้เข้าหาใกล้ขึ้น



"เปิดดูหน่อย"

"ม่ายยยย"

"ดูหน่อยไม่โป๊ พี่เซนเซอร์ไว้"

"ไม่เอาๆ สัญญาก่อนเลย"

"พูดแล้วนะ"





รินทร์เงยหน้าเปิดตามอง

ชายหนุ่มตรงหน้ายังอยู่ในสภาพเรียบร้อยปกติ

"ไหน ไม่เห็นมีอะไร"

"นี่ไง"

เขาเปิดฝากล่องดำขนาดเล็กออก พบด้านในเป็นผ้าเช็ดหน้าสองผืนที่ถูกพับเป็นน้องกระต่ายน้อย

อีกทั้งส่วนคอมีอะไรคล้องไว้อยู่ด้วย ดูสะดุดตาไม่น้อย







"จีบมานาน อยากขอเป็นแฟน"

"จริง"

"จริงจัง ผมนี่คนจริง"

รินทร์นั่งลงฝั่งตรงข้ามก่อนจะหัวเราะ จนไม่มีทีท่าว่าจะหยุด





"ขำไรครับ"

"ไม่รู้"

"เลิกขำ เสียฤกษ์หมด"

"พี่ จะขอเป็นแฟนหรือแต่งงาน"

"แฟนก่อน แล้วพาหนีเลย"

"ฟ้องเฮีย"

"แล้วแต่….."





"อย่างอนน้าาาา"

"หิวแล้วกินดีกว่า"

"กินข้าวต่อหน้าแบบนี้หรอ"

"ก็หิว"

"ผมก็หิว"

"กินสิ"









"ป้อนหน่อยครับ"







ดอกรักตักข้าวต้มพอดีคำก่อนจะคีบชิ้นหมูพร้อมกุยช่ายป้อนคนตรงหน้า







"งำๆ ๆ ๆ อ่าเอิงอิน"

"ห๊ะ"

"อย่าเพิ่งกิน ใส่กำไลข้อมือให้ก่อน อันที่พี่เอามานั่นแหละ

"ของแพงนะ"

"รู้"

"หายากด้วย"

"อ่าฮะ"

"ที่จริงบรรพบุรุษตกทอดจากรุ่นสู่รุ่น"

"นานไหมจะนอนฟัง แล้วก็ไม่ต้องใส่ละ"

"เห้ยยพี่พูดเล่นนน" ดอกรักรั้งมืออีกฝ่ายไว้ก่อนจะใส่กำไลข้อมือพอดีมือ





"สวย"

"ผม" รินทร์ชี้หาตัวเอง

ดอกรักลูบมืออีกฝ่าย "ใช่"

"พี่ต้องบอกว่ากำไลสิ"

"ปากพี่ตรงกับใจ"











"วุ้ย เลิกๆ เลี่ยน"

"เขินก็บอก พี่ก็เขิน"





ทั้งสองก็หัวเราะหลุดออกมา







๐จบ๐













เรื่องที่สามแล้ว แต่งไว้นานเพิ่งได้เอามาลง ฝากไว้ด้วยนะคะ เรื่องตลกใสใสไร้พิษภัย

พูดคุยติชมได้ทั้งที่นี่และแท็กทวิต #คลังใบมินต์

ขอบคุณที่เข้ามาอ่านค่ะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 02-03-2018 01:01:42 โดย Maainmint »

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1
เนื้อเรื่องน่ารัก..แต่ชื่อเกาหลีปนเต็มไปหมดเลยเจ้าค่ะ ออเจ้า  :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

ออฟไลน์ yunnutjae

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 650
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-2
 โอ้ยพี่รัก อกหักมาแต่ได้คนดามใจไวเนอะ  :hao7:

ออฟไลน์ Naamtaan22

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 271
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1

ออฟไลน์ ฟ้าใสคนนอกโลก

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
ดีอะ ชอบอะไรแบบนี้

ออฟไลน์ colorofthewind21

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1645
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
งูยยย น่ารักมากกกก

ออฟไลน์ กาแฟมั้ยฮะจ้าว

  • Let me hug you tight, and I’ll make you feel how important you are.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 920
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +570/-0
เห้ย สนุก!!!
อยากอ่านแบบเป็นเรื่องยาวอ่ะ

ออฟไลน์ NC Wanted

  • NC Wanted
  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 43
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Chanik

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 44
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0

ออฟไลน์ KizzllKizz

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-1
อูยย เขินแทนนนน

 :o8:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด