ตอนที่ 6 : หนูน้อยชอบทะเล (2)
ตะวันปูเสื่อผืนกว้างใต้ต้นไม้ใหญ่ จัดวางจานชามที่เตรียมมา เขาทำหมูทอด ปีกไก่ทอดน้ำปลามาจากบ้าน และแวะซื้ออาหารอีสานเพิ่มระหว่างทางเข้ามา
“โคตรน่ากิน” ไทยทิ้งตัวลงนั่งบนเสื่อ ปัดมือสองสามครั้ง ทำท่าจะหยิบหมูทอดเข้าปาก
“ไปล้างมือก่อนไทย”
“ชิ้นเดียวเอง”
“ไม่ได้ เชื้อโรคทั้งนั้น เรามีหนูดลมาด้วยต้องระวังให้มาก” เมธลอบมองใบหน้าด้านข้างของตะวัน สีหน้าที่เห็นจริงจัง ไม่ยอมเพื่อนง่ายๆ ความใส่ใจที่ตะวันมีให้ลูกชายของเขาประทับใจเมธ
“ล้างก็ล้าง” ไทยหันซ้ายหันขวา ตัดสินใจหยิบขวดน้ำดื่มเทรดมือตัวเองลงบนทราย
“เรียบร้อย”
“ฝากไทยไปเรียกคนโปรดมาที จะได้เริ่มทานกัน”
“ได้” ไทยหยิบหมูทอดโยนเข้าปากก่อนลุกขึ้นยืน
“เพื่อนตะวันน่ารักดี” ตะวันหันไปมองหน้าเมธ เขายิ้มกว้างดีใจที่อีกฝ่ายชอบเพื่อนของเขา
“ครับ ถึงจะดูล้นไปหน่อย ขวานผ่าซากไปนิด แต่ผมการันตีว่านิสัยดีทุกคน ผมถึงชวนมาด้วยคิดว่าหนูดลน่าจะเข้ากับเพื่อนผมได้ดี”
“ได้ไม่ได้ก็ไม่สนใจผมเลย” เมธพูดยิ้มๆ ลูกชายตัวน้อยของเขาออกไปวิ่งเล่นกับคนโปรด ไม่มีเรียกหาเขาสักคำ
“ตะวัน”
“ครับ” ตะวันง่วนอยู่กับการใส่น้ำเข็งลงในแก้วแต่ละใบ
“จะขัดข้องไหมถ้าผมจะชวนตะวันออกไปเที่ยวด้วยกันบ้างเป็นบางครั้ง”
“ชวนผมเหรอครับ” ตะวันเบิกตากว้าง มันหมายความว่ายังไง เมธสนใจเขาอย่างนั้นหรือ แต่เมธไม่ได้ชอบผู้ชาย
“ใช่” สายตาที่ชายหนุ่มส่งมาให้เขาอ่อนโยน
“คือ..” ตะวันหน้าแดงเรื่อ หัวใจเริ่มเต้นผิดจังหวะ “ผม..”
“ถ้าตะวันไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรครับ ผมกังวลอยู่เหมือนกันว่าจะรบกวนมากเกินไป ถ้าจะขอให้พาหนูดลออกไปข้างนอกบ้าง”
“หนูดล” ตะวันนึกอายตัวเอง โธ่เขาคิดไปเสียไกลใหญ่โต
“ครับ ปกติแกกลัวคน ไปกับผมก็ยังพูดน้อย หรือบางทีก็เอาแต่ซุกหน้าไม่ยอมมองไปทางอื่น แต่เวลามีตะวันอยู่ด้วย ดลดูสบายใจมากขึ้น กลัวน้อยลง”
“ได้ครับ คุณเมธนัดมาได้เลย ปกติเสาร์อาทิตย์ถ้าไม่ติดทำงานส่งอาจารย์ ผมก็ไม่ค่อยได้ไปไหนอยู่แล้ว”
“ไม่รบกวนตะวันแน่นะ บอกผมได้อย่าเกรงใจ”
“ไม่รบกวนสักนิดเลยครับ ผมเต็มใจ”
ขอบคุณครับ ถ้าอย่างนั้นผมขอเบอร์กับไลน์ของตะวันได้ไหม จะได้นัดกันได้” เมธเลิกคิ้วแปลกใจเมื่อตะวันหัวเราะออกมาเบาๆ ดูเหมือนว่าจะขำจริงๆ
“นี่เรายังไม่มีเบอร์กันใช่ไหมครับ”
“หึๆ นั่นสิ” เมธพลอยหัวเราะไปด้วย เขารู้สึกเหมือนรู้จักกับตะวันมานาน ไว้ใจ เชื่อใจ แต่พวกเขายังไม่มีแม้แต่เบอร์ของกันและกัน
“มือผมเปื้อน เดี๋ยวผมบอกเบอร์ผมให้ฝากคุณเมธโทรเข้าเครื่องผมทีครับ”
“ได้” เมธหยิบโทรศัพท์ออกมา บันทึกหมายเลขตามที่ตะวันบอก ก่อนกดโทรออก
“มาแล้ว” คนโปรดเดินจูงมือเด็กชายดลเข้ามา เขานั่งขัดสมาธิบนเสื่อก่อนอุ้มหนูน้อยขึ้นนั่งตัก
“มีอะไรให้หนูดลกินบ้าง” สายตาของคนโปรดสอดส่าย ยื่นมือเตรียมจะหยิบหมูทอดในจาน
“ล้างมือ” หนูน้อยทำท่าถูมือไปมา เงยหน้าขึ้นมองคนโปรด
“ฮ่าๆ สมน้ำหน้า เรื่องแค่นี้แม่งยังต้องให้เด็กสอน”
“ไทยอย่าพูดคำไม่สุภาพต่อหน้าหนูดล” คนโปรดยักคิ้วใส่เพื่อน เมื่อไทยเองก็โดนตะวันดุ
“ดลยื่นมือออกนอกเสื่อเดี๋ยวพี่ล้างให้” รหัสหยิบขวดน้ำมาถือรอ เขานั่งข้างคนโปรด
“พี่ยักษ์” เด็กชายยื่นมือน้อยๆ ออกไป ถูมือไปมาเบาๆ ในขณะที่รหัสค่อยๆ เทน้ำลงบนมือให้
“ดลเรียกพี่แบบนั้นไมได้ลูก” เมธรีบบอกลูกชาย หนูน้อยหันไปมองพ่องงๆ
“พี่สุดหล่อให้เรียก”
“คนโปรดดด” แม้หนูน้อยจะไม่บอกว่าพี่สุดหล่อคือใครแต่ตะวันก็เดาได้ทันที พากันไปเล่นนานสองนานกลับมาเรียกพี่สุดหล่อจะมีใคร
คนโปรดยักคิ้วแผล่บ กางนิ้วชี้กับนิ้วโป้งแนบที่คาง รหัสส่ายหัว แต่ดวงตากลับเต็มไปด้วยความเอ็นดูและขบขัน
“ไม่เป็นไรครับคุณเมธ ให้แกเรียกแบบนี้ก็ได้” รหัสหยิบทิชชู่มาเช็ดมือให้กับหนูน้อยจนแห้ง
“แล้วพี่ล่ะ” ไทยชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง “เป็นพี่อะไรดีครับ”
หนูน้อยเบียดตัวชิดอกคนโปรด พูดออกมาด้วยน้ำเสียงอายๆ “พี่รักคุด”
“ไอ้..” ไทยเตรียมจะสรรเสริญเพื่อนรักเพราะรู้ดีว่าใครเป็นคนสอนเด็กน้อย แต่ต้องกล้ำกลืนคำพูดลงคอ เมื่อเห็นสายตาซื่อๆ หนูน้อยมองมา “ไม่ใช่ครับหนูดลพี่ชื่อพี่เท่ที่สุด”
“พี่เท่ที่สุด” เด็กชายดลพูดทวนช้าๆ
“เก่งมาก”
“ดลครับ” ตะวันเรียกเด็กชายให้หันมามอง “ดลเรียกตามพี่ตะวันดีกว่าครับ คนนี้ชื่อพี่คนโปรด” ตะวันชี้มือไล่ไปทีละคน
“พี่คนโปรด” หนูน้อยพูดตาม
“คนนี้ชื่อพี่ไทย”
“พี่ไทย”
“ส่วนคนนี้ชื่อพี่รหัส”
“พี่รหัส”
“ใช่แล้วครับ เรียกพี่คนโปรด พี่ไทย แล้วก็พี่รหัส” หนูน้อยพยักหน้าน้อยๆ เงยหน้าขึ้นมองคนโปรดพร้อมกับยิ้มอายๆ
“พี่คนโปรดสุดหล่อ” คนโปรดผายมือออก ค้อมศีรษะให้เพื่อน ด้วยความภาคภูมิใจ ก็คนมันหล่อ ใครๆ ก็บอกว่าเด็กไม่โกหก
“หนูดลของพี่ก็น่ารักที่สุด ฉลาดที่สุด” คนโปรดลูบมือลงบนศีรษะเล็ก หนูน้อยเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มอายๆ เขารู้แล้วว่าทำไมตะวันถึงถูกชะตานัก
“ดลมานั่งกับพ่อครับจะได้กินข้าวกัน” เมธเรียกลูกชาย ไม่อยากรบกวนคนอื่น จะได้ทานข้าวกันสะดวก
“ครับ” หนูน้อยลุกขึ้นเดินไปหาพ่ออย่างว่าง่าย
“ผมป้อนก็ได้ครับพี่เมธ” คนโปรดรีบบอก
“ไม่เป็นไรครับ คนโปรดทานตามสบายเลย” เมธให้ลูกชายนั่งข้างๆ ระหว่างเขากับตะวัน หยิบหมู ไก่ทอดและข้าวเหนียวใส่จาน ก่อนจะฉีกเป็นชิ้นๆ พร้อมทั้งแบ่งข้าวเหนียวเป็นคำๆ ให้ลูกชาย
“อยากได้อะไรเพิ่มบอกพ่อนะ”
“ครับ”
หนูน้อยหยิบหมูกับข้าวเหนียวเข้าปาก ตาก็มองพี่ๆ กินข้าวไปด้วย เด็กชายดลทำได้ดีมาก ไม่มีหกเลอะเทอะ ตะวันเกือบเอ่ยปากชมคนพ่อ แต่คิดได้ว่าเพราะเด็กชายอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าคงต้องช่วยตัวเองมาตลอดจึงทำได้ดี
ตะวันอดยื่นมือไปลูบผมหนูน้อยไม่ได้ ความรู้สึกเอ็นดูและสงสารท่วมท้น เขาไม่อยากคิดเลยว่าเด็กชายตัวน้อยต้องผ่านอะไรมาบ้าง
“หนูดลๆ ดูนี่” เสียงของคนโปรดทำให้ตะวันรีบสลัดความรู้สึกเศร้าออกไป เพื่อนของเขายิ้มร่า ในมือมีข้าวเหนียววางอยู่ คนโปรดกดข้าวเหนียวออกเป็นวงกลม วางหมูทอดลงไปตรงกลางก่อนห่อเป็นก้อนกลม “ซูชิหมูทอด” ว่าแล้วก็หย่อนเข้าปากตัวเอง
หนูน้อยเอียงคอมองอย่างสนใจ ก่อนก้มลงมองในจานตัวเอง หยิบข้าวเหนียวขึ้นมาแผ่ออกวางหมูทอดลงไป เลียนแบบคนโปรดทุกขั้นตอน
“อร่อย” หนูน้อยยิ้มมีความสุข การทานข้าวกลายเป็นความสนุก คนโปรดชวนทำซ้ำ คราวนี้เปลี่ยนเป็นซูชิไก่ทอดบ้าง หนูน้อยทำตามไปพร้อมกัน ใบหน้ามีรอยยิ้มที่กว้างขึ้นเรื่อยๆ
“ไหนครับ ขอพ่อลองสักอัน” เมธบอกลูกชาย หนูน้อยรีบพยักหน้า ตั้งใจทำกว่าทุกครั้ง หยิบหมูมาวางชิ้นหนึ่งแล้วเอียงคอมอง ก่อนหยิบเพิ่มอีกชิ้น ตะวันหัวใจอ่อนยวบ ไม่ใช่แค่เมธที่รักและใส่ใจลูกชาย หนูน้อยก็คงรักพ่อมากเช่นกัน
“อืม อร่อยจริงๆ ด้วย ลูกชายพ่อทำอร่อยที่สุด” เมธชมลูกชาย หนูน้อยรีบหยิบข้าวเหนียวขึ้นมาทำอีกครั้ง ใส่หมูทอดสองชิ้นเหมือนเดิม ตะวันคิดว่าหนูน้อยคงดีใจที่พ่อชอบ
“พี่ใจดี” ตะวันเลิกคิ้วน้อยๆ ไม่คิดว่าหนูน้อยจะส่งมาให้เขา “อร่อย” รอยยิ้มอายๆ มาพร้อมดวงตาที่รอคอย
ตะวันหยิบข้าวเหนียวเข้าปาก เขาเป็นคนทอดเองกับมือ แต่ตอนนี้กลับรู้สึกว่ามันอร่อยมาก อร่อยกว่าตอนที่เขาชิมเยอะ
“อร่อยจริงๆ ครับ” ตะวันเอ่ยชม หนูน้อยที่มองเขาด้วยความหวังยิ้มอาย มีความสุขที่ตะวันชอบ
“ไหนของพี่สุดหล่อครับ อยากกินบ้าง” คนโปรดทำเป็นโวยวายที่ไม่ได้ หนูน้อยยิ้มกว้างรีบลงมือทำส่งให้
“อ้ามม” คนโปรดเอาเข้าปาก ก่อนทำตาโต ตบมือยกใหญ่ “อร่อยกว่าที่พี่ทำเองอีก”
“มากไป” ไทยอดหมั่นไส้อาการเล่นใหญ่ของคนโปรดไม่ได้ ก่อนหันไปบอกหนูน้อย
“หนูดลกินต่อเลย เดี๋ยวกินเสร็จแล้วจะได้เล่นกัน”
“ครับ” หนูน้อยพยักหน้า เขาชอบเล่นกับพี่คนโปรด พี่ไทย
“ผมเล่นแบบนี้ไม่เป็น” เมธหันไปยิ้มให้ตะวัน เด็กชายดลกำลังนั่งเล่นตบแปะอยู่กับคนโปรด เด็กชายหัวเราะเบาๆ ออกมาเป็นระยะ ในขณะที่คนโปรดหัวเราะเสียงดัง เล่นใหญ่มากทำให้ดูคึกคัก “ไม่ใช่สิน่าจะเล่นเป็นแต่ไม่เคยคิดจะเล่นมากกว่า”
“คนโปรดมีความเป็นเด็กในตัวสูงครับ พี่รหัสเรียกแฟนว่าเด็กตลอด เด็กดื้อบ้าง เด็กบ้าบ้าง เด็กโข่งบ้าง วันไหนทนไม่ไหวก็เรียกไอ้เด็กเวร” ตะวันหัวเราะน้อยๆ พูดถึงเพื่อนด้วยเอ็นดู เขากล้าพูดเพราะมั่นใจว่าเด็กชายดลไม่ได้ยิน
“น่ารักดีครับ ผมไม่แปลกใจเลยว่าทำไมรหัสถึงชอบคนโปรด”
“นั่นสิครับ” ตะวันมองเพื่อน “เห็นอย่างนี้พี่รหัสไมได้ชอบผู้ชายตั้งแต่แรกนะครับ ชอบผู้หญิงมาตลอด มาชอบคนโปรดเป็นคนแรก” ตะวันกล้าเล่าเพราะคิดว่าไม่ได้ทำให้รหัสเสียหาย
“ผมเคยได้ยินว่าความรักไม่มีรูปแบบ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับเพศแต่ขึ้นอยู่กับว่าเป็นใคร เพิ่งเห็นภาพชัดก็วันนี้”
“ครับ”
“ถ้าเป็นตะวัน คิดว่าจะชอบได้ไหม ถ้าอีกฝ่ายเป็นผู้ชาย”
“ผม..” ตะวันอึกอัก เมื่อก่อนเขาคงตอบว่าไม่ได้ แต่ตอนนี้เขากลับไม่แน่ใจ
“ผมไม่รู้ครับ คงต้องรอให้เจอคนที่ว่าก่อน” หน้าของตะวันร้อนผ่าว เพราะเขาดันไพล่ไปคิดถึงคนถามเข้าให้
“นั่นสิ เมื่อไหร่ที่เจอเราคงรู้เอง”
“ครับ” ตะวันเบือนสายตาไปมองเด็กชายดล เขาไม่อาจสบตากับเมธได้ เพราะใจที่เต้นผิดจังหวะ
“วันนี้สนุกไหมลูก” เมธถามลูกชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง “สนุก”
“อยากมาอีกไหมครับ”
“อยากมา”
“ถ้าอย่างนั้นวันหลังเราไปเที่ยวกันใหม่ ถ้าไปผมฝากชวนเพื่อนๆ ของตะวันด้วยนะครับ”
“ได้ครับ” ตะวันตอบรับ
“พ่อ” เสียงเรียกมาจากลูกชายตัวเล็ก
“ครับ” เมธมองลูกชายผ่านกระจกมองหลัง
“ดลชอบที่สุดเลย” เสียงของหนูน้อยสดใส เด็กชายดลไม่เคยพูดความรู้สึกของตัวเองออกมา เมธต้องคอยซักคอยถามถึงจะยอมบอกสักครั้ง เขาหันไปยิ้มให้กับตะวัน มันเป็นวันที่คุ้มค่ามาก แค่นี้เมธก็หายเหนื่อยแล้ว
“ตะวัน”
“ครับ”
“ผมมีเบอร์ของตะวันแล้ว”
“ครับ ผมก็มีเบอร์ของคุณเมธแล้ว” ตะวันหัวเราะออกมา สีหน้าของเมธเองก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มขำเช่นกัน
“เราเป็นคนคุ้นเคยกันแล้วใช่ไหม”
“ผมว่าใช่นะครับ”
“ถ้าอย่างนั้นตะวันเรียกผมว่าพี่แทนคำว่าคุณได้ไหม” ตะวันหันไปมองใบหน้าด้านข้างของเมธ เป็นจังหวะที่อีกฝ่ายหันมามองพอดี ดวงตาสองคู่ประสานกัน
“พี่เองก็จะเรียกตัวองแบบนี้แทน ตกลงไหมครับ”
“ครับ” ตะวันตอบตกลง เขาหันกลับมานั่งตัวตรง คำว่าพี่ทำให้หัวใจของเขาอบอุ่น
ตะวันยังไม่แน่ใจว่าเขารู้สึกอย่างไรกับเมธ และเมธรู้สึกอย่างไรกับเขา แต่สิ่งหนึ่งที่เขาแน่ใจคือเมธเป็นผู้ชายทื่ดีมาก และถ้าหากเป็นคนๆ นี้ บางทีความรักก็ไม่มีเพศสำหรับเขาเช่นกัน
✪✣✤✥✦TBC✤✥✦✧✪
.
Darin ♥ FANPAGE Twitter :
primdarin
หัวข้อ: ♥ ทฤษฎีโลกกลม เขาว่าคือพรหมลิขิต ♥ [ตอนที่ 24 End ] ❀ 19/03/2018✿ P:33 (อ่าน 317888 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก