สวัสดีค้า เอกับป่าน และก็คุณนายนาเมฮ์
วันนี้วันอาทิตย์ ตอนที่พิมพ์นี่ก็ 4 ทุ่มกว่าแล้ว ที่นู้ก็น่าจะ 10 โมงเช้า คงจะเป็นวันหยุดพักผ่อนสบายๆของทั้งคู่แน่เลย
ส่วนบ้านเรา ช่วงหัวค่ำคงพายุเข้า ฝนฟ้าคะนองสุดๆ กว่าจะกลับถึงบ้านได้ แทบแย่ฝนตกแบบนี้ร่มแทบจะไร้ประโยชน์
นอกจากจะช่วยให้หัวไม่เปียก ทั้งเสื้อทั้งกางเกงไม่เหลือ
วันนี้ดูละครย้อนหลังในยูทูป เรื่องวนิดา กำลังฮิตติดลมบนกันเลย พ่อพันตรีประจักษ์ และ หนูนิด ดูตอนที่พระเอกขอให้
แม่บ้านสอนทำอาหารกะให้นางเอกกิน อยู่ๆก็นึกถึงเอกับป่านขึ้นมาเลย เอผู้ชายพ่อบ้านที่ทำอาหารให้ป่าน อันไหนทำ
ไม่เป็นก็ไปเสาะหาวิธีทำมาให้ป่านหม่ำจนได้ กับป่านผู้ที่ทำกับข้าวไม่เป็น (อะ แต่ตอนนี้ทำไข่กวนเป็นแล้วนี่นา ^^)
แต่ก็พยายามเพื่อเอ พอดีตอนนี้พระเอกก็เป็นพวกทำกับข้าวไม่เป็น พอจะผัดหมูก็กลัวน้ำมันกระเด็ก ดูไปก็คิดถึงตอนที่
ป่านจะทอดปลา ทอดไปกลัวน้ำมันกระเด็นไป คิดถึงตอนที่อ่านแล้วก็มีความสุขกับเอป่านไปด้วย นึกถึงคนที่รักกันพยายาม
ทำอะไรให้กันและกัน มันรู้สึกดีจริงๆ เหมือนตอนที่ป่านทำวุ้นลำใย กับลำใยวุ้น สุดยอดมากๆ อย่าว่าแต่เอจะประทับใจเลย
ขนาดแค่เป็นคนอ่านเฉยๆยังประทับใจด้วย คิดถึงทั้งคู่ทีไรก็มีความสุข ยิ่งตอนนี้เห็นน้องชายตัวเองกำลังทำให้ครอบครัว
ที่เคยมีความสุขเป็นปัญหาแล้ว ทำให้นึกเปรียบเทียบ ทำไมน้องเราไม่ได้ซักครึ่งของเอเลย ทำไมถึงลืมนึกถึงลูก
ถึงความรักที่เคยมีให้กับภรรยาตัวเองได้นะ เฮ้อ!~ ครอบครัวก็พยายามช่วยกันทำทุกอย่างให้กลับมาเหมือนเดิม ก็หวังว่า
น้องจะคิดได้แล้วกลับมาเป็นหัวหน้าครอบครัวที่ดี
วันนี้ดูเวิ่นเว้อจริงเลย ขอโทษนะค้าที่เข้ามาบ่นอะไรก็ไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ยังคงคิดถึง และก็ขอให้ทั้งเอกับป่าน มีความสุข
สุขภาพแข็งแรง เรื่องเรียนก็ขอให้สำเร็จตามความตั้งใจนะค้า และก็คุณนายนาเมฮ์ช่วงนี้อากาศบ้านเราแปรปรวน
ยังไงก็รักษาสุขภาพ เดินทางปลอดภัยนะค้า
หัวข้อ: เรื่อง ของ .... เรา .... (เรื่องราวของเอกับป่าน) At Last P.467/ ส่งข่าวค่ะ (อ่าน 2241120 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก