ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจกับเรื่องคุโระด้วยนะคะพี่เอพี่ป่าน
ยังไงคุโระก็จะยังอยู่ในใจของพี่ๆและพวกเราเสมอค่ะ

ณัฐเคยเจอเหตุการณ์คล้ายๆกันค่ะ
แต่เป็นสุนัขที่บ้านคุณยายโดนวางยาเบื่อ
เหตุการณ์ตอนนั้นก็เหมือนปกติเลิกเรียนแล้วก็กลับบ้านแต่พิเศษขึ้นมาอีกนิดก็เพราะเป็นวันเกิดณัฐค่ะ
วันนั้นกลับถึงบ้านก็ไม่เจอใครเห็นแต่น้องหมาที่เลี้ยงไว้เดินมาหาแล้วก็ล้มลงตอนนั้นตกใจมากค่ะ
แต่ก็เดินเข้าไปจับเค้า พอจับเค้าเท่านั้น เลือดก็ออกมาจากทุกทวารถึงกับทำอะไรไม่ถูกเลยค่ะ
ตะโกนเรียกใครมาช่วยก็ไม่ได้เพราะไม่มีคนอยู่ ได้แต่มองเค้าแล้วก็ร้องไห้
รู้สึกผิดที่ช่วยเค้าไม่ได้ และทำไมต้องมาเป็นวันเกิดด้วย(คิดแบบเด็กๆอ่ะค่ะ)วันเกิดปีนั้นก็เลยเศร้าไปเลย
แต่มาคิดอีกทีว่าเค้าไปสบายเพราะอย่างน้อยเราก็ยังได้อยู่กับเค้าในช่วงเวลาที่ทรมาณที่สุดของเค้า
เค้าไม่ได้ไปอย่างโดดเดี่ยวเป็นสิ่งเดียวที่เราจะทำให้เค้าได้
เป็นกำลังใจให้พี่เอพี่ป่านนะคะ คิดเรื่องจะถามไม่ออกเลยค่ะขออ่านแทนดีกว่านะคะ