หัวข้อ: IN CONTROL ... ในปกครอง : Special Chapter : NubNab : July 17, 18 : P.115

[gackmanas]

มันกร๊าววว ใจ..
ฮิ้วๆๆ.. 

[musiclove]

โธ่ต้องแยกจากกันแล้ว

[jing_sng]

เห็นเรื่องนี้โฆษณาในเฟส ไม่กล้าอ่านกลัวดราม่าแบบ จันทร์เป็นทาสในเรือนเบี้ยถูกกดขี่ข่มเหงทำร้ายร่างกายจิตใจอะไรแบบนั้น พออ่านตอนแรกๆ เอ้ยมันไม่ใช่เลย ทุกคนในบ้านใหญ่รักและเอ็นดู แถมพนักงานและคนงานในบ้านเรียกคุณจันทร์ ก็เอ น้องถูกเลี้ยงอย่างดีเลยนะเนี้ย ยิ่งอ่านๆ ไป มันไม่ใช่แหละ ไม่ใช่แค่เจ้านายคนหนึ่งแล้ว แต่เป็นคนที่อยู่ยอดของปิรามิดเลยต่างหาก  จำตอนแรกๆ ที่เจิ้นโกรธอะไรไม่รู้ไม่พูดกะน้อง พอน้องน้ำตาแตก เจิ้นเลยต้องบอกยอมแล้ว จ๊ะ ชะตาชีวิตที่ซินแซไม่ได้ดูให้นี่ คงเป็น พ่อบ้านใจกล้าแง่มๆ ยิ่งน้องโตน้องยิ่งรู้ว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่า พ่อก็รัก แฟนพ่อก็ห่วง ปู่กะพ่อแม่เจิ้นก็เอ็นดู นางพญาชัดๆ ฮาา

ในส่วนที่คนอื่นติติงเรื่องแฟนกะคนรัก เข้าใจนะ ก็สังคมที่เจิ้นเลือกให้จันทร์มันไม่มีเรื่องอะไรแบบนั้น ถ้าจำกันได้เจิ้นไม่ติดโทรศัพท์จันทร์ซึ่งติดเจิ้นก็เลยพลอยไม่อัพเดทโซเซียลไปด้วย ถามว่าผ่านวิชาสุขศึกษามาได้ไง แหม ถ้าเด็กทุกคนเข้าใจประเทศเทศไทยจะติดท็อปท้องก่อนวัยอันควรไหมคร้า
ดูเจิ้นและทุกคนในส่วนที่เกี่ยวข้องสิ ไม่พูดคำหยาบเพราะกลัวเจ้าตัวเล็กจะติด ไม่งั้นเค้าจะจ่ายเงินแพงๆ เอาลูกเข้าเรียนโรงเรียนท็อปๆ กันเหรอ นอกจากให้ได้การศึกษาที่ดีแล้ว ที่เค้าต้องการคือสังคมที่ดี เพื่อต่อยอดในอนาคตด้วย

[tae1234]

สนุกมากครับ เซอร์ไพรส์มาก 5555

[bambooiihallo]

Chapter XIII Amphawa



   “อื้ออออ”



   ผมตื่นมาแบบงงๆ ร่างกายเหมือนไม่ใช่ของตัวเอง มันปวดเมื่อยไปหมดเลย แถมกระดุกกระดิกไม่ได้ด้วย เป็นเพราะเมื่อคืนผมกับเจิ้น...โอยตายแล้วววววว ขวดไวน์หล่นไปในสระเลยนะ!



   “มอนิ่ง”



   “อ้ะ เจิ้นไม่ไปทำงานหรอ”



   ที่ผมดุ๊กดิ๊กไม่ได้ก็เพราะ...ผมถูกเจิ้นกอดอยู่ แผ่นหลังแนบสนิทกับแผ่นอกเจิ้น แต่ขาทีเสียดสีกันมันบอกว่าอย่างน้อยผมก็ใส่กางเกงอ่ะ จะว่าไปผมแต่งตัวมิดชิดมากเลย



   “พี่ว่างสองอาทิตย์ จะอยู่กับจันทร์ทั้งวัน”



   “ทั้งวันจริงอ่ะ อยู่กับจันทร์จริงๆนะ แต่ไม่ต้องทำงานจริงๆหรอ”



   ผมหันไปมองหน้าเจิ้นแต่มันก็ไม่ค่อยถนัดแล้วโลกก็หมุนเพราะผมถูกเจิ้นพลิกตัวลงนอนใต้ร่างเขา ท่านี้มันคุ้นๆมันเหมือนที่เจิ้นทำเมื่อวาน แต่ตอนนี้ไม่ได้นะผมยังปวดก้นอยู่แล้ว



   “ห้ามนะ ห้ามมม จันทร์เจ็บเยอะแล้ว”



   มือผมยกขึ้นดันเจิ้นออกแต่เขากลับหัวเราะแล้วรวบมือผมไว้บนหัว แววตาเจิ้นมันวิบวับไว้ใจไม่ได้สุดๆ



   “มอนิ่งแคร์พี่ล่ะ?”



   “เจิ้นอ่ะเอาเปรียบ...มอนิ่งแคร์ไม่ได้เช็คสุขภาพสักหน่อย”



   “สุขภาพใจ”



   “งื้ออออ”



   เจิ้นจูบผม โอ้ยยยขนาดถูกจับได้แล้วนะว่าแกล้งยุบยิบผมมาตั้งหลายปีเขายังกล้าเล่นมุกเสี่ยวอีก พ่อปลาหมึกยุบยิบจริงๆเลย เป็นปลาหมึกที่อยากจะเป็นกระต่าย!



   เจิ้น เดอะ แรบบิทอะไรนี่ไม่มีจริงในโลกหรอก กลับทะเลไปเลย!



   กว่าเจิ้นจะจูบผมจนพอใจ ผมก็หน้ามืดไปหมดแต่เขายอมเลิกยุบยิบในตอนที่เสื้อผ้าผมหลุดลุ่ยไปหมดแล้ว แต่นิ้วเจิ้นยังวนเวียนบีบนมบวมๆของผม



   “เจ็บนะ”



   “หึหึ...อาบน้ำป่ะ พี่อาบให้”



   “เดี๋ยวเจิ้นยุบยิบจันทร์อีก ไม่ต้องเลย”



   “ไม่ทำหรอก”



   “ไม่ทำอะไร มือยังบีบนมจันทร์อยู่เนี่ย คนทะลึ่ง”



   “มันเขี้ยวจริงๆ”



   “งื้อออออออ ห้ามงับจมูกจันทร์นะ”



   แล้วเจิ้นก็กลับมายุบยับเป็นแมงยุบยิบใส่ผมอีก! กว่าผมจะได้ลุกจากเตียงก็ตอนที่ต้องช่วยเจิ้นปลอดปล่อยเพราะร่างกายผมมันไม่ไหวแล้วก็เลยต้องใช้ปากช่วยเจิ้น



   อันนี้ก็อีก! ทำมาพูดว่าให้ผมจุ๊บตรงนี้ ที่ไหนได้มันก็คือการเมคเลิฟอย่างหนึ่ง พอมานั่งคิดๆว่าเจิ้นกับผมเมคเลิฟกันยังไงบ้างแล้วมันก็แบบ...



   เจิ้นหื่น! หื่นมากด้วย



   แต่...ผมก็ชอบอ่ะ หรือผมก็หื่นเหมือนเจิ้น? งื้ออออ ผมเป็นคนหื่นไปแล้ว แล้วผมก็ชอบให้เจิ้นกัดด้วย การเมคเลิฟที่รุนแรงมันเรียกว่า ซาดิส..กับมาโซคิส อันนี้เพื่อนบอก หรือผมเสพติดความรุนแรง?



   “ขมวดคิ้วอะไร”



   “เจิ้น จันทร์เป็นพวกเสพติดความรุนแรงไหมอ่ะ”



   “จันทร์ชอบความรุนแรงหรือเปล่าล่ะ?”



   “จันทร์ชอบให้เจิ้นกัด”



   “พี่ก็ชอบกัดจันทร์”



   “งั้นเจิ้นก็ซาดิส แล้วจันทร์ก็เป็นมาโซคิสหรอ?”



   เจิ้นชะงักแล้วก็ขำ เขาบอกว่าแค่นี้ไม่ถึงกับเป็นหรอก ถ้าเป็นจริงๆต้องมีโซ่ แส้ กุญแจมือ น้ำตาเทียน คือผมพอจะจินตนาการออกเลย แต่มันดูทรมานมากกว่าจะเจ็บอ่ะ



   “เลิกคิดมากได้แล้ว ไปอาบน้ำกันป่ะ”



   เราออกจากห้องกันตอนสิบเอ็ดโมงกว่า แน่นอนว่าผมเดินไม่ไหวเป็นเจิ้นที่อุ้มออกมา คุณป้าแม่บ้านต้มโจ๊กเป่าฮื้อให้ผม ส่วนของเจิ้นมีไข่ลวกสองฟอง ปกติเจิ้นไม่ได้กินไข่ลวกตอนเช้านะ? อาจจะ...เปลี่ยนสไตล์แล้ว



   เราใช้เวลาช่วงบ่ายด้วยกันจริงๆ เจิ้นไม่ไปไหน ไม่ทำงาน ไม่มีโทรศัพท์แบบที่เขาบอก แต่พอมันว่างกลายเป็นว่าเราก็ไม่ได้ทำอะไรเป็นพิเศษ เจิ้นเลยชวนผมไปอัมพวา เพราะห้องนอนกับห้องน้ำเราเละเทะมาก ตอนไปดูกระต่ายก็มองเห็นสภาพสระโต๊ะริมสระที่เลอะเทอะไปหมด คุณป้าแม่บ้านจัดการไม่ไหวแน่ๆเจิ้นเลยให้คุณป้ากลับไปค้างบ้านใหญ่ก่อน แล้วเรียกพี่เอ็มให้ตามบริษัททำความสะอาดมา ถือโอกาสบิ๊กคลีนนิ่งเดย์บ้านไปเลย



   เพราะมันคงต้องเปลี่ยนน้ำในสระด้วย จากขวดไวน์แตกๆที่ลอยอยู่เหนือน้ำเจิ้นกับผมมองหน้ากันแล้วก็หัวเราะ เราจัดกระเป๋าสำหรับสองคืน คืนแรกจะไปนอนอัมพวา ส่วนคืนที่สองเจิ้นจะพาผมไปกาญจนบุรี



   มันไม่มีจุดหมายอะไรเป็นพิเศษแค่เราอยากจะใช้ช่วงวันหยุดด้วยกัน ช่วงบ่ายรถในกรุงเทพไม่ค่อยติดนัก ผมนั่งจับมือเจิ้นชวนเขาคุยเรื่องที่ผมไปอยู่อเมริกา



   “ห่มผ้าดีๆ เดี๋ยวหนาว”



   ผมไม่ได้เอาสินเชื่อมาด้วยแต่เรามีหมอนผ้าห่มติดรถอยู่แล้วเพราะผมชอบหนาวแอร์



   “ก็เจิ้นอ่ะให้จันทร์ใส่ขาสั้นทำไมล่ะ ปกติไม่ชอบให้ใส่นี่”



   “ถนัดมือดี”



   เขาดึงมือออกจากมือผมแล้วสอดเข้ามาใต้ผ้าห่มมาลูบขา...กางเกงขาสั้นพอมันนั่งก็รั้งขึ้นไปอีกแล้วกางเกงตัวนี้ก็ไม่ได้ใส่นานแล้วเพราะเจิ้นบอกมันสั้นไป อยู่ๆก็บอกอยากให้ใส่เพราะจะยุบยิบแบบนี้ใช่ไหม?



   “เจิ้นอย่าซนนะ”



   “หวงกับพี่?”



   “ก็เจิ้นอ่ะ...ยุบยิบ”



   เจิ้นยุบยิบจริงๆนะ...ลูบขาไม่พอยังแกล้งบีบตรงเนื้อขาด้านในอีก แล้วพอรถติดก็ดึงผมไปจูบจนผมเกือบหายใจไม่ออก มันน่าอายมากเลย ดีนะที่ฟิล์มรถเราหนา มาทำอะไรกลางถนนเล่า...



   “หึหึ...”



   “พอเลยห้ามจับแล้วนะ”



   “แต่จูบได้ใช่ไหม?”



   “เจิ้นนน ทำไมยุบยิบแบบนี้อ้ะ”



   แล้วดูทำมาหัวเราะใส่ แต่สุดท้ายหนวดปลาหมึกก็ยังวางแหมะอยู่บนขาผมนั่นแหละ เหมือนเจิ้นจะเพลินที่ได้ลูบขาผมเล่น ผมเลยลูบขาเจิ้นกลับมั่ง ลูบสูงกว่าที่เจิ้นลูบด้วยจะได้รู้มั่งว่าผมรู้สึกยังไง



   ปรากฏว่าผมสู้เจิ้นไม่ได้เพราะเขาเล่นตบไฟจอดข้างทางแล้วกัดผม! เจิ้นเหมือนตัวร้ายในละครมากจับผมดันติดเบาะแล้วเลิกเสื้อขึ้นกัดนม ตะ แต่นี่มันกลางถนนนะ



   “งื้อออ เจิ้น...”



   “เด็กซนต้องโดนกัด”



   นมผมมันบวมแล้วก็แดงจากเมื่อคืนอยู่แล้ว พอเจิ้นแตะนิดหน่อยมันก็รู้สึกแปลกๆ นี่เขาเล่นกัด...แล้วก็ดูด หัวผมหมุนวนไปหมด กว่าเจิ้นจะเลิกกัดผมก็นอนหมดแรงเสื้อมากองอยู่ตรงคอ เบาะรถนี่ก็เอนลงมาตอนไหนไม่รู้ ตั้งสติได้ก็เห็นแวบบตาวิบวับของเจิ้นที่คร่อมอยู่บนตัวผม



   “ห้ามยุบยิบแล้วนะ!”



   “ก็จันทร์น่ากัด”



   “จันทร์โกรธจริงๆด้วย มันกลางถนนนะเจิ้น!”



   “จันทร์เลิกทำตัวน่ากัดสิ”



   “มันความผิดของจันทร์ที่ไหนเล่า ไม่ได้ทำอะไรเลย!”



   “ทุกอย่างที่รวมเป็นจันทร์...ผิดทั้งหมด เพราะทำให้พี่อยากกินจันทร์ทั้งตัว”
   






   กว่าเราจะมาถึงอัมพวาผมก็แทบจะต้องแก้ผ้าอยู่บนรถเพราะเจิ้นซนตลอดทาง ที่พักของเราเป็นบ้านชั้นเดียวหลังคาสามเหลี่ยมริมน้ำค่อนข้างเป็นส่วนตัว ผมอยากไปนั่งเอาขาแช่น้ำมากแต่เจิ้นกลับซนต่อ!



   ผมสงสัยมากว่าเจิ้นเอาพลังมหาศาลแบบนี้มาจากไหน เขาไม่เหนื่อยมั่งหรอนี่เขาเพิ่งเดินทางกลับจากอเมริกาแล้วนะ แล้วเมื่อคืนเราก็เพิ่งยุบยิบ เช้าก็ยุบยิบ ระหว่างทางก็ยุบยิบ แล้วเย็นแบบนี้ก็ยังจะยุบยิบ!



   ถึงเขาจะไม่ได้เข้ามาแต่...แต่มันก็เหนื่อยอยู่ดีนั่นแหละ! พอเขาเลิกยุบยิบผมก็บ่นๆๆๆ ต้องบ่นบ้างล่ะเพราะว่าตามใจจนชินแล้วก็ดื้อ! แต่เจิ้นกลับหัวเราะแล้วก็จูบ



   ฮึ่ยยยยยยยย เอาไปขายที่ลาซาด้าเดี๋ยวนี้เลย ไม่เอาแล้วคนยุบยิบ! ส่งฟรีอีเอ็มเอสด้วย เก็บเงินปลายทางก็ได้ เวิร์ลไวล์ด้วยอ่ะ!





   ผมงอนเจิ้นจริงๆนะ เขาก็ดูจะรู้ตัวเลยเอาใจผมด้วยไอติมกะทิ กว่าเราจะออกมาเดินตลาดก็ทุ่มนิดๆแล้ว แต่ร้านก็ยังคนแน่น เจิ้นไม่ชอบคนแน่นๆเดินได้สักพักเขาก็หน้าบูด เราเลยไปลงเรือดูหิ่งห้อยกันแทน ผมคิดว่าเจิ้นเดินได้เกือบสี่สิบนาทีก็เก่งแล้วอ่ะ



   ปรากฏว่าเจิ้นไม่อินกับการดูหิ่งห้อยเพราะเราไปกันวันที่ไม่มีลมเลย พอเรือจอดก็เลยมีแต่ยุง แถมเจิ้นยังหงุดหงิดเพราะผมนั่งเกาแขน ยุงกัดผมเป็นตุ่มแดงๆ เท่านั้นล่ะทริปจบทันที



   กลายเป็นกลับมาผมก็โดนเจิ้นบ่นว่าไม่รู้จักพกผ้าคลุม ก็เคยซื้อให้ตั้งหลายผืนก็เอามาใช้บ้างไปให้ยุงกัดทำไม ผมเกือบงอนแล้วอ่ะ แต่...มันดูตลกมากกว่า เจิ้นเหมือนปลาหมึกคิ้วขมวดกำลังพ่นหมึกยุบยับๆออกมามากเลย



   “โอ๋ ไม่หงุดหงิดนะ คราวหน้าจันทร์จะระวัง”



   คนแก่ก็จะขี้บ่นแบบนี้ใช่ไหม ผมรับมือการบ่นของเจิ้นโดยการกอดเขาแทน พอกอดเจิ้นก็ชะงัก แล้วเขาก็ถอนหายใจแล้วก็เลิกบ่น



   “ดีกันเนอะ หงุดหงิดแล้วไม่ได้ยุบยิบนะ”



   “เฮ้อ... คนร้ายกาจ”
   



   ปลายจมูกแตะลงที่กลุ่มผมนิ่ม ตั้งแต่กลับจากอเมริกามูนนี่กลิ่นนมของเขาก็ชักจะร้ายขึ้น ทั้งแววตา คำพูด แล้วก็...ความนุ่มนิ่ม การไปอยู่อเมริกาทำให้น้องอ้วนขึ้นมาแต่มันกลับพอดีมือเหลือเกิน



   แล้วท่าทางซุกซนแววตาระยิบระยับที่ชอบมองกัน มันจะอดใจไหวได้ยังไง? อาจจะเพราะกลุ่มเพื่อน การไปปาร์ตี้ และสังคมทำให้มูนนี่โตขึ้น แต่มันโตในคนละแบบกับที่เขาคิดไว้ เขาอยากให้น้องโตเป็นผู้ใหญ่ มีความรับผิดชอบ โฟกัสกับเรื่องเรียน แต่สิ่งที่ได้...กลับเป็นความเย้ายวนแบบที่เมื่อก่อนไม่เคยเป็น



   แต่มูนนี่ก็ยังเป็นมูนนี่ไม่ได้มีจริตแบบคนแพรวพราวแต่เป็นความซุกซนเหมือนลูกแมว ก็เพิ่งรู้ว่ากระต่ายที่เลี้ยงโตมาแล้วจะกลายเป็นลูกแมวช่างยั่ว



   ปากเล็กที่อ้อนให้หายโกรธก็แดงระเรื่อเหมือนลูกเชอร์รี่ ผิวขาวกลิ่นนมก็เหมือนกับครีมนมสดนุ่มๆของเค้ก ไม่ชอบของหวานแต่ๆอยู่ก็อยากกินเค้กนมสมตรงหน้าขึ้นมา



   “หายโกรธจันทร์น้า”



   นิ้วซนนี่อีก ใครสั่งให้สอนให้มาจิ้มวนเวียนแถวหน้าอกเขาแบบนี้ แล้วตาที่ช้อนขึ้นมามองต้องยั่วอารมณ์กันขนาดนี้ไหม? ยังไม่ทันตอบก็กลายเป็นสองแขนเล็กที่ยกขึ้นมาโอบรอบลำคอ



   “นะครับ...”



   เหมือนมีคนโยนไฟลงมาใส่ตัว แขนขยับรวบเอวบางขึ้นนั่งบนโต๊ะเครื่องแป้ง ดันคนตัวเล็กไปพิงกับบานกระจก พระจันทร์ตัวแสบจะได้รู้บ้างว่าอย่ายั่ว...เพราะถึงไม่ยั่วเขาก็พร้อมจะขย้ำน้องตลอดเวลาอยู่แล้ว



   “อ้ะ เจิ้น...งื้ออออ”



   เสียงครางหวานทำให้ยิ่งได้ใจ เจ้าจันทร์ซุกซ่อนใบหน้าแดงๆไว้กับไหล่ของเขา ซึ่งมันผิด...เพราะทำให้น้องต้องโน้มตัวมาข้างหน้า ภาพบนกระจกจึงสะท้อนสะโพกนิ่มใต้กางเกงขาสั้นที่ยกขึ้นเล็กน้อย



   “ยกก้นหน่อย”



   กางเกงถูกถอดออกไปอย่างง่ายดาย...เจ้าก้อนซาลาเปานุ่มนิ่มจึงถูกบีบจนขึ้นรอบแดงทั้งสองข้าง เสียงครางเรียกชื่อข้างหูยิ่งทำให้จังหวะบีบมันแรงขึ้น



   เจ้าจันทร์ชอบให้กอด...ให้กัด ให้บีบ...ให้ฟาด



   เพี้ยะ!



   “อ๊า...”



   สองมือแกร่งเลื่อนขึ้นไล้มาตามเอวบาง จับชายเสื้อดึงทีเดียวพระจันทร์รสนมก็เปลือยเปล่า ร่างขาวนิ่มมีแต่ร่องรอยรักที่ถูกตีตราไปทั้งตัว



   “เจิ้น อื้อ....อยะ ...อย่า”



   ปลายลิ้นขยับสะกิดยอดอกสีแดงก่ำ...เนื้อนิ่มหอมกลิ่นนมไปทั้งตัว จนต้องจูบ ต้องกัด ยิ่งกัดก็ยิ่งได้ยินเสียงหวานดังออกมา กระทั่งปากขยับไปถึงต้นขาที่ลูบไล้มาทั้งวัน



   “จันทร์ จันทร์ไม่ไหวแล้ว...”



   “ไม่เป็นไร พี่ไหว”

   ทริปกาญจนบุรีล้มเลิกไปทันทีเพราะผมไข้ขึ้น เมื่อคืนเจิ้นยุบยิบกับผมอีกแล้ว ทำไมโกรธอยู่ดีๆกลายเป็นหื่นก็ไม่รู้อ่ะ แล้ว...ข้างในตัวผมก็มีแต่น้ำของเจิ้น งื้อออ เขาโทรไปแจ้งรูมเซอวิสว่าขอจองเพิ่มอีกคืน โชคดีที่ไม่ใช่ช่วงเทศกาลห้องเลยยังว่าง
   


เจิ้นเตรียมยามาด้วยแต่เขาก็ไม่ยอมให้ผมใส่เสื้อผ้าอยู่ดี เขายังคงเอาตรงนั้นมาถูไถกับก้นผม แล้วก็กอดให้ผมจมไปในอ้อมกอดของเขา มันก็...สบายดีจัง



   “เจิ้น ไม่เอาแล้วนะ...”



   นอนได้แป๊ปเดียวตรงนั้นมันก็แข็งอีกแล้วอ้ะ! แต่สองรอบแล้วนะ ผมไม่ไหวแล้ว จากเมื่อคืนที่ช่อฟ้ามันก็ยังไม่ดีขึ้นเลย ไม่ใช่เครื่องสูบน้ำนะไม่ต้องเอาน้ำมาให้เยอะแบบนี้ก็ได้!



   “ข้างนอก...ได้ไหม?”



   เฮ้อ...เจิ้นต้องกินอะไรผิดสำแดงมาแน่ๆเลย แล้วกว่าผมจะได้นอนก็เลอะเทอะไปหมด เจิ้นเอาแต่ใจมากแล้วก็เรียกร้องให้ผมตามใจ แล้วท่านอนก็เปลี่ยนเป็นเจิ้มซุกหน้าอยู่ในอ้อมกอดของผม เพราะ...เขาขอกินนม



   ผมคิดว่าเลเวลการเมคเลิฟของเรามันเกินปกติไปแล้ว แต่ผมกลับชอบ ซึ่งมันย้อนแย้งมากเลยทำไมกลายเป็นแบบนี้ล่ะ ผมกลับชอบให้เขานอนดูดนมผมเหมือนหลานๆดูดนมน้องนุ่ม มันตัวเบาๆ...เคลิ้มๆ...หรือน้องนุ่มมีลูกเยอะเพราะว่ามันสบายแบบนี้?



   เวลาที่ฟันคมมันกัดลงมานิดหน่อย ก็... ก็รู้สึกดีมากเลย



   “แดงไปหมด”



   “ก็เจิ้นอ้ะ บวมหมดแล้ว”



   “พี่ชอบ...”



   “งื้ออออ”



   เขาบีบ ขย้ำ สลับกัด จนผมจมน้ำ...แล้วก็โบยบิน...ผมเพิ่งรู้ว่าตัวเองสามารถโบยบินได้เพียงแค่ถูกเจิ้นกัดนม




   วันที่สองในอัมพวาผมก็ยังคงถูกเจิ้นกัด...เขาไม่ได้เข้ามาแล้วเพราะผมมีไข้อ่อนๆแต่เขาก็ยังชอบมากัด บริเวณบ้านพักเราค่อนข้างเป็นส่วนตัว มีสระว่ายน้ำเล็กๆ มีต้นไม้บังสายตา เจิ้นก็เลยไม่ยอมให้ผมใส่อะไรนอกจากชุดคลุมสีดำของเขาที่ตัวใหญ่เมื่อมาอยู่บนตัวผม และก็ยังชอบมาแหวกเสื้อผมออกแล้วก็กัด...



   ผมแทบจะไม่ได้ลุกจากตักเจิ้นเพราะเขายึดผมไว้ เดี๋ยวก็จูบ เดี๋ยวก็ดูด เดี๋ยวก็กัด มือปลาหมึกของเจิ้นยุบยิบผมไปหมด แต่ที่เขาชอบก็คือการกัดนมผม บางรอยจูบมันสีเข้มขึ้นจนเป็นรอยช้ำม่วงๆไปแล้ว



   แต่...ผมก็ยังชอบให้เจิ้นกัด เขาว่ายน้ำขึ้นมาหาผมที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ริมสระก็เป็นผมเองที่แหวกเสื้อให้เขาดูด ผมก็แค่อยากเอาใจเจิ้น...ผมชอบลูบแก้มที่ตอบลงเพราะการดูดเม้มร่างกายผม



   มันเหมือน...ผมหลงใหลในตัวเจิ้นไปแล้ว ผมขอให้เจิ้นเข้ามาอีกครั้งในตอนกลางคืน แต่เจิ้นไม่อยากทำแล้วเพราะกลัวผมไม่ไหว แต่...ผมก็แค่อยากให้เจิ้นเข้ามา



   กลายเป็นผมงอแงและเรียกร้อง...จนกระทั่งเจิ้นตามใจ เรานอนหมดแรงกันทั้งคู่ ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นยกสุดท้ายแล้วเพราะผมอ่อนล้าเต็มที เจิ้นเองก็ดูเหนื่อย...
   







   “หมอขอย้ำอย่างจริงจังนะครับ ต้องหักห้ามบ้างเพราะคุณจันทร์จะรับไม่ไหวเอานะครับ ดีที่ไม่ช็อค ไข้ขึ้นสูงแบบนี้สามารถช็อคได้นะครับเจิ้น”



   “ครับ”



   การไปอัมพวาสามวันสองคืนทำให้เจ้าจันทร์ป่วย...ป่วยเพราะบางอย่างมัน ‘มากเกินไป’ แล้วอะไรที่มากเกินไปก็ทำให้ร่างกายรับไม่ไหว ขนาดตัวเขาเองยังเพลีย...แล้วน้องที่ถูกเอาแต่ใจจะเหลืออะไร



   เจิ้นนั่งมองคนป่วยหลับสนิทบนเตียง มีกระต่ายหูยาวอยู่ในอ้อมแขน กลับมาก็ปวดหัวไข้ขึ้นสูงจนต้องตามหมอ พระจันทร์กลิ่นนมทำให้เขาเสพติดจนขาดห้ามตัวเองไม่ไหว



   “เจิ้นครับ ยาที่คุณหมอสั่งไว้ครับ”



   เลขาคนสนิทที่ไปส่งหมอพร้อมกับซื้อยากลับมาให้เดินเข้ามาหา ก็เป็นเอ็มเหมือนเดิมที่ดูแลให้ทุกอย่างจนคิดว่าปีนี้คงต้องเงินเดือนถึงแสนได้แล้ว ภาระที่เอ็มแบกมันเยอะไป



   แต่ไล่ออกก็ไม่ยอมออก หน้าด้านหน้าทนทั้งๆที่เป็นผู้บริหารได้ก็ยังรั้งตำแหน่งเลขา เลขาอะไร...เงินเดือนสูงกว่าหัวหน้าฝ่ายบางฝ่ายด้วยซ้ำ



   “ลาออกไปซะ”



   “ค่ายาไม่จ่ายยังกล้าไล่ผมออกอีกหรอครับ?”



   “ไปหางานดีๆทำไป”



   “เจิ้นหาคนถูกใจเท่าผมไม่ได้หรอกครับ ยอมจ่ายเงินเดือนแพงๆไปเถอะ รับคนใหม่มาก็อยู่ไม่ทนหรอก”



   ทำไมจะไม่รู้ว่าเงินเดือนตัวเองมันสูงขึ้นทุกปี แล้วก็โดนไล่ออกมาหลายครั้งเพราะเจิ้นรู้สึกผิด แต่ดันเคยชินกับการดูแลเจิ้นไปแล้ว และไม่วางใจให้คนอื่นมาทำแทน



   “ไม่อยากไปมีแฟนบ้างหรือไง?”



   “รอเจิ้นแต่งงานก่อน ผมค่อยลาออกไปใช้ชีวิตส่วนตัว”



   “ตกลงยังไง?”



   “ผมถูกจีบอยู่ครับ”



   “ตอแหล”



   “ไม่อิจฉาสิครับ อย่าสนใจเรื่องของผมเลย ตั้งใจจีบคุณจันทร์ให้ติดดีกว่า เรื่องอยากกอดคุณจันทร์นี่ผมเข้าใจนะครับว่าแก่แล้วก็ตันหากลับ แต่คุณจันทร์เขาจะไม่ไหวเอานะเจิ้น อย่างงี้ดีกว่าผมซื้อกระบอกมหาสนุกให้ พอมีอารมณ์ก็ช่วยตัวเองเอา เอาแบบ VR ด้วยดีไหมครับ? ใส่แว่นแล้วมีภาพสาวน้อยอยู่บนตัวเราด้วย โลลิคอนแบบนี้เหมาะกับเจิ้นแน่ๆ อ๊ะๆ อย่าด่าผมครับ เสียงดังคุณจันทร์ตื่นนะ ผมขอตัวดีกว่าครับ”



   ไม่มีเสียงด่า...มีแต่หมอนอิงหลังที่ถูกปากระแทกหน้าคนกวนประสาทจนเกือบล้ม




===



มูนนี่ใครให้ทำตัวแบบนี้ ไปให้พี่เขากัดนมได้ยังไงลูกกก！

คูมแม่ลูกคูมแม่ๆโตแล้วนะคะ 555+

เจิ้นก็นะ เป็นปลาหมึกกามจริงๆ

[Minty]

จันทร์จะอ่อยเจิ้นเรี่ยราดไม่ได้นะลูกกกกก
เอ็นดูเด็กน้อย พอเจิ้นอ้อนหน่อยก็ยอมคล้อยตาม

[Ashita]

ตลกพี่เอ็ม จะมีใครกล้าต่อปากต่อคำกับเจิ้นได้เท่าคนนี้ 

[O-RA DUNGPRANG]

ไม่อิจฉาพี่เอ็มนะเจิ้น

[TheWanFah]

พี่เอ็มเป็นคนร้ายๆ
ชอบการต่อปากต่อคำของเจิ้นกับพี่เอ็ม

[onlyplease]

เจิ้น กลับทะเลไปเลยยยยย ~~ #คนหื่น2018 

[mybear_sr]

เจิ้นเอ็มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คือมันใช่ เคมีพุ่งๆๆๆๆๆๆ  จันทร์ก็นั่นแหละ หนูยั่วเขาเอง6555555

[พิศตะวัน]

 

[B52]

 

[ืniyataan]

อื้อหือ..อู้หูว..อ้าห๋า.. 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

 

[IamLonelygirl]

 
เปิดมาก้อผ่าม
ผ่าม
ผ่ามมมมมมมมมมมมมมมมมมม
มูนนี่เอาเลยยยยั่วพี่เค้าเลยลูกกกก
เอาให้เตมที่
ผ่ามมมมม
เจิ้นต้องหลงน้องตายแน่ๆ
หนีไม่พ้น
เอ็มมมตลกกกกก ตลกเสมอต้นเสมอปลาย
ฮ่าาาา

[พิรุณสีเงิน]

เจิ้นนี้แบบยุบยับ ยุบยิบน้องตลอดเลยนะคะ
ส่วนมูนนี่ ก็ยอมพี่เค้าซะเหลือเกิน 5555

ยิ่งพี่เอ็มมีบทเท่าไหร่ ยิ่งอยากอ่านเรื่องพี่เอ็มค่ะ ช่วงพูดเหลือเกิ๊น คนอะไร

[Sky]

มูนนี่ลูกกกก หนูเห็นฟ้าเป็นสีอะไรคะ น่าตีจริงๆ
ชอบที่พี่เอ็มแซะเจิ้น ตลก555555555

[ก้มหน้าก้มตา]

เจ้าจันทร์ลูกกกกกก

ทำให้เจิ้นคลั่งขนาดนี้

จะยั่วขนาดไหนนนนนนนนนน

[todiefor]

น้องจั๊นนนนนทร์ เดี๋ยวแม่ตีตาย ไปเปิดนมให้พี่เค้าดูดแบบนี้ได้เหรอลูกกกกก

[05th_of_06th]

มูนนี่ลู๊กกกกกกกก ไปเปิดนมให้พี่เค้าดูดได้ยังไงโอ้ยยยย จิเป็นลม อะไรทำให้ลูกโซแดมฮอตขนาดนี้  ส่วนพี่เอ็มนี่โคตรมิติใหม่แห่งการเป็นเลขามากๆค่า5555555 ทั้งเงินเดือนที่จะเป็นแสน แล้วก็การด่าเจ้านายว่าแก่ตัณหากลับ โอ้ยยยยย 

[monalism]

ทุกคนอาจจะสงสัยว่าใครมาจีบพี่เอ็ม แต่เราว่าเรารู้นะ เราเป็นคนจีบพี่เค้าเองแหละ -///-

เดี๋ยวขอตัวไปซื้อยาสลายมโนก่อนนะคะ ไม่ลืมซื่อมาเผื่อน้องจันทร์แน่นอน แบ่งๆกันกินตามอาการ

[มนุษย์บิน]

มูนนี่ลูกมี๊เลี้ยงมาตั้งแต่อ้อนแต่ออดจนตอนนี้เลิกเสื้อเปิดเสื้อเอานมให้คนอื่นดูดตายๆๆๆอิแม่จะเป็นลมเจิ้นมันร้ายยยยยยน้องช้ำหมดแต่ชอบบบบ ฮือออออออชอบสุดในตอนนี้คือเอ็ม อยากอ่านเรื่องของเลขาเอ็มแล้วนะเนี่ยแบบเนี้ยร้ายแบบนี้ใครจะเอาอยู่กันนะ

[donut4top]

ฮื่อ น้องไล่พี่ไปลงทะเลบ้าง จะเอาไปขายที่ลาซาด้าบ้าง ถือว่ามีการพัฒนา555 และความ..ดุของเจิ้นนี้ก็ทำน้องป่วยจนได้ แต่โทษเจิ้นคนเดียวก็ไม่ได้เพราะใครกันหน้าแหวกเสื้อให้พี่เขาทำอะไรต่อมิอะไร
ปล. ตลกพี่เอ็ม หน้าด้านหน้าทนไล่ก็ไม่ยอมออกจนเจิ้นต้องเพิ่มเงินเดือนให้แทน แต่อย่าไลให้พี่เอ็มไปไหนเลย คงไม่มีลูกน้องคนไหนกล้าพูดเล่นกับเจิ้นได้เท่าพี่เอ็มแล้ว ไม่งั้นเหงาแย่เลยนะเจิ้น ปกติก็ไม่มีคนคบละ5555555

[คุณซี]

อ่านเจอแต่คำว่ายุบยิบยุบยิบ ฮื้อออใจแม่ไม่ดีเลย

[twinmonkey0311]

หื่นพอๆกัน

[adoralula]

ใครติดใครกันแน่นะ

[namaquaru]

พี่เอ็มมาวินตลอดดดดด
 

[klaew]

เจิ้นจะรู้ตัวมั้ยเนี่ยว่ากำลังจะถูกเทขาย

อเมริกาทำให้กระต่ายกลายเป็นแมว
จริตไม่ต้อง เนื้อนมไข่ล้วนๆ

[Pam_ban]

เพิ่งรู้วันนี้่  ว่าการเป็นปลาหมึก คือความร้ายกาจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้     ขอเลือดด่วนค่ะ    ส่วนแมงกระพรุนน้อยอย่างเจ้าจันทร์ผู้ตกเป็นเหยื่อนั้น  ถึงกับสิ้นฤทธิ์กันเลยทีเดียว  ว้อย  สงสารน้อง  แต่พี่เอ็มก็ได้ทำการหาทางแก้ไขให้เจิ้นแล้ว  ถึงแม้จะได้ค่าตอบแทนโดยการปาหมอนใส่หน้าก็ตาม    ทำไมชอบเวลาสองคนนี้คุยกัน


รอตอนต่อไปค่ะ