หัวข้อ: IN CONTROL ... ในปกครอง : Special Chapter : NubNab : July 17, 18 : P.115

[พัดลม]

กูจะบ้า

[nutty2554]

ลุงหยางไปหายากินแน่นอนค่ะ 55555

[Dee^daY]

ตามมาอ่าน ทีละนิด ..

[Yundori]

เข้าใจลุงหยางเลยอะ ความแบบ เฮ้ออ 
เลี้ยงลูกกันมายังไงให้ลูกโตในโลกแคบๆแบบนี้
ดีแล้วล่ะเนี่ย เห็นกันชัดๆไปเลย เจออะไรก็เครียด
ไม่ยอมให้จันทร์เจ็บอะไรเลย ก็จะเจ็บเพราะตัวเองนี่แหละ
เจิ้นรู้นี่ตายๆๆ เก็บจันทร์กลับบ้านด่วน
จริงๆจันทร์ไม่ต้องเรียนหนังสือเลยก็ได้นะแบบนี้อะ ถ้าจะเลี้ยงแบบนี้ 

[onlyplease]

 มูนนี่ ขี้มโนมากกกกกกกกกก
 แต่ก็เข้าแหละ โดนเลี้ยงมาแบบใสๆ(ไสยศาสตร์)จากเจิ้น  เจิ้นงานเข้าแล้ววววววววว 
มูนนี่จะมีแฟนนนนนนนน อิอิ 

[wanirahot]

ลุงหยางสะดุ้งเลย ลำดับท้ายๆของพ่อตอง 555

[mrsnikiforov]

อ่านรวดเดียวจบภาคแรก งื้ออ เอ็นดูมูนนี่ ชอบการบรรยายพระจันทร์กลิ่นนม

น้องยีสิบหรือเพิ่งหย่านมกันแน่ ฟิลเต้อเด็กอ่อนฝุดๆ

ชอบมาดของเจิ้นมากด้วย รวย เก่ง หล่อ รักเดียวใจเดียว มีแบบนี้อีกไหมคะ อยากกล้ายย

[Tiffany]

เจอแผนของเจ้าจันทร์ งานนี้ไม่รู้ว่าจะสงสารเจิ้นหรือลุงหยางดี

[minneemint]

เจิ้นมาเคลียร์ด่วน

[evilheart]

สงสารลุงหยาง 

[jimmyjimmy]

เจิ้น.. รีบ จัดการ เคลียร์.. กับ จันทร์.. ก่อนจันทร์จะอัด เวล การ มโน ไป มากกว่า นี้555

[full]

เรื่องของมูนนี่ไม่เท่าไหร่รู้ๆกันอยู่แล้วว้ายังไงเจิ้นก็ตายรังกับมูนนี่แค่หนูมูนยังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่คิวนี่สิมาทำให้อยากแล้วก็จากไปอีกแล้วววว

[Pam_ban]

ความที่พี่เอ็มบอกให้เจิ้นพูดน้อย ๆ เพราะจะทำให้คนฟังงงได้ถ้าต้องมีเรื่องให้อธิบายโดยเจิ้น  แต่นั่นก็ทำให้เจ้าจันทร์ความคิดปั่นป่วนหนักเลยคราวนี้ แค่คำว่าแฟนก็ทำน้องตาปูดได้ขนาดนี้ ขนาดเข้าใจว่าตัวเองอัพเลเวล  แถมยังสูงกว่าลุงหยางแล้ว  ก็ยังจะวางแผนหาตัวแฟนของเจิ้นอีก โอ้ย!!!  ไม่ใช่แค่คุณซันจะปวดศีรษะ อิชั้นนี่ก็ปวดไปถึงท้ายทอยเลยจ้ะ กับการวางแผนของมูนนี่ 


ส่วนเรื่องคิวก็เห็นเค้าอยู่ว่าจะมีเบื้องลึกเบื้องหลัง  แต่คิดไม่ถึงว่าจะมีมุมดราม่ามากมายจนปวดใจขนาดนี้ ขอบคุณอ้อมกอดของเจ้าจันทร์ที่คอยปลอบหนูคิวนะจ๊ะ 


รอตอนต่อไปนะคะ


 

[labelle]

5555 ส่งเจ้าจันทร์ไปเข้าคอร์สเรียนรู้โลกกว้างไหม

โอยยย น่าสงสาร คนอะไรหึงตัวเอง เจ้าจันทร์นกน้อยของพี่
แล้วดูคิดแต่ละอย่าง ลุงหยางไม่ใช่แค่แฟนนะ ลุงไม่ได้โกรธด้วย
แค่ปวดหัว ไม่อยากพูดต่อ ของจะขึ้นได้

เจ้าจันทร์จะเอาวิจัยกลับมาปัดฝุ่นหรอ อย่าพึ่งเลย
หนูต้องเข้าใจก่อนว่าแฟนกับคนรักคือความหมายเดียวกัน
และหนูต้องเข้าใจด้วยว่า ไนท์แคร์แบบลึกซึ้งนี้ เค้าไม่ทำกับพี่น้อง

ปวดหัวแทนลุงหยาง เจ้าจันทร์เอ้ยยย 

แล้วดูพ่อสิ กระต่ายตัวโตห่วงลูกแต่ยังงงอยู่ว่าจะทำให้ลูกเข้าใจได้ยังไง

คิวมีความลับอะไรหรอ อะไรที่เปิดเผยไม่ได้ แต่คิดว่าไม่ใช่เรื่องเจ้าจันทร์

[primrose1]

อยากเห็นเจ้าจันทร์ติดพี่หมื่นจังค่ะ ออเจิ้นจะทำยังไงนะ 

[bambooiihallo]

Chapter VIII Definition



   จริงๆคำว่าแฟนมันก็ได้ยินกันมาตลอดนั่นแหละ ตอนเรียนมัธยมเพื่อนผมก็มีแฟน แต่ผมแค่ใส่ใจอะไรพวกนี้น้อยไปหน่อย ก็จำได้แค่แฟนก็คือสนิทกันมาก อยู่ด้วยกันตลอดเวลา



   พอต้องมาคิดเรื่องของแฟนอย่างจริงจังก็ทำเอาผมสับสนไปเหมือนกัน แล้วเจิ้นยังเพิ่มคำว่า คนรัก เข้ามาในพจนานุกรมของผมอีก... โอยสับสนจัง ผมคิดว่าจริงๆแล้วมันไม่ได้ยากขนาดนั้นแค่ผมต้องแก้สมการนี้ให้ออก
การตามหาแฟนเจิ้นผมคิดว่ามันต้องเริ่มจากผมต้องแยกให้ออกอย่างชัดเจนก่อนว่า ‘แฟน’ กับ ‘คนรัก’ ต่างกันยังไง ถ้ามันอยู่คนละเลเวลมันก็ต้องมีลักษณะที่แตกต่างกัน เหมือนเวลากินข้าวของแพงกว่าก็จะอร่อยกว่า ผมเลยเริ่มการค้นคว้าของผมจากการสัมภาษณ์



“แฟนกับคนรักต่างกันยังไงครับ”



   ผมเริ่มจากการถามหลายๆคนแทนที่จะหาข้อมูลจากอินเตอร์เน็ต ผมไม่อยากเสิร์ชกูเกิ้ลเพราะเคยเสิร์ชทำการบ้านแล้วแต่ละเว็บมันก็ให้ข้อมูลสวนทางกันก็มี สู้ผมขยันถามเองดีกว่า



ขั้นตอนของผมก็ไม่มีอะไรมาก...สอบถาม บันทึก วิเคราะห์ สรุปผล พอมานั่งทำชาร์จจริงๆแล้วปรากฏว่าทั้งลุงหยางกับคิวดูจะมีความเห็นคล้ายๆกันว่า แฟนก็คือคนรัก ต่างกับผม ที่แฟนกับคนรัก คนละคน มันอาจจะเป็นเรื่องของทัศนคติมากกว่ามีกฎเกณฑ์ที่ตายตัว ดังนั้นผมควรต้องหาความเห็นซัพพอร์ตเพิ่ม คนที่ผมเลือกถามคนต่อไปก็คือพี่เอ็ม



   “ก็เหมือนกันครับ สมมุติพี่มีคนรักแล้วพาคนรักไปแนะนำให้เพื่อนๆรู้จักก็คงประมาณ...คนนี้แฟนพี่ บางทีมันก็เหมือนภาษาพูดกับภาษาทางการมั้งครับ”



   โอเค...คะแนนเข้าข้างทางลุงหยางกับคิวอีกหนึ่งคะแนน



   ผมเริ่มตระเวนถามเพื่อนในมหาวิทยาลัย รุ่นพี่ที่ชมรมวิจัยกระต่าย คุณยามหน้าหอ คุณแม่บ้านที่หอ โทรไปถามคุณพ่อคุณแม่เจิ้น ถามทุกคน ถามให้หมด



   ผมถามทั้งหมดห้าสิบคนแล้ว คะแนนฝั่งผมก็ยังคงมีผมคนเดียว....สาเหตุของปัญหาคือผมเอง ทำไมผมไม่สามารถแยกแยะคำว่าแฟน กับ คนรักออกจากกันได้นะ



   ทำไมผมถึงเข้าใจว่าการมีแฟนมันคือความสัมพันธ์ที่ต่างระดับกับคนรัก งั้นที่เจิ้นให้สัมภาษณ์ว่ามีแฟนก็คือผม? หัวใจผมเต้นรัวขึ้นมาดื้อๆ แต่...คิดอีกที ถ้าเจิ้นสับสนเหมือนผมล่ะ?



   จะว่าไปมายเซ็ตเรื่องนี้ผมก็เข้าใจมาจากเจิ้น งั้นแสดงว่าเจิ้นก็เข้าใจผิดเหมือนผม? ตกลงคือเจิ้นมีแฟนใช่ไหม? แฟนที่เป็นคนละคนกันกับผม



   ผมต้องไปถามเจิ้นจริงๆจังๆอีกสักครั้ง หลายปีก่อนผมอาจจะเข้าใจคำพูดเจิ้นผิดแบบว่าฟังไม่เข้าใจเอง แต่ถ้าเกิดเจิ้นเข้าใจเหมือนผมงั้นมันก็แสดงว่า



   เจิ้นมีแฟนอยู่อีกคน







   ผมจะตะล่อมถามเจิ้นยังไงไม่ให้เขาสงสัยกันนะ ? นี่ล่ะขั้นตอนที่ยากที่สุด แต่ผมก็มีเวลาเตรียมตัวเพราะช่วงนี้เจิ้นยุ่งมาก ส่วนผมก็ต้องไปเดทกับพ่อ



   แต่การเดทมันก็เหมือนไปเที่ยวกับพ่อมากกว่าอ่ะ พ่อจะมารับผมไปกินข้าวตอนเย็น หรือมากินด้วยที่มหาลัย มาดูน้องนุ่มกับหลานๆ



   เจ้าตัวเล็กๆน่ารักกันมาก ผมเริ่มอัพไดอารี่ตัวเองอาทิตย์ละหนึ่งครั้ง พี่เอ็มยังคงช่วยไกด์การใช้ภาษาของผม คิวก็เริ่มมาถ่ายรูปด้วย แล้วก็ช่วยโพสในอินสตาแกรม ตอนนี้เพื่อนที่คณะก็ช่วยเข้ามากดไลค์



   ผมมีแฟนเพจทั้งหมดหกสิบกว่าคนแล้ว มีพ่อเป็นแฟนคลับหนุบหนับกับลุงหยางที่จะมาคอมเม้นท์ตลอด แต่ลุงหยางพิมพ์ภาษาจีนอ่ะ ผมลองก้อปไปแปลในกูเกิ้ลได้คำว่า กระต่ายอ้วน พิมพ์ตั้งเยอะดันบอกกระต่ายอ้วน นึกว่าจะมีคอมเม้นท์ซึ้งๆแบบพ่ออ่ะ ที่แบบว่าผมเก่งจังเลี้ยงกระต่ายเองได้ ลุงหยางนี่ไม่เข้าใจฟิลลิ่งเลย



   น้องนุ่มของผมตัวอ้วนตุ้บป่องเหมือนมีลมอยู่ในตัว เพราะเป็นคุณแม่กระต่ายมาหมาดๆ น้องนุ่มถูกห้อมล้อมไปด้วยลูกๆตัวเล็กที่นอนพิงตัวน้องนุ่ม กระต่ายชอบนอนทับกัน ศรรามกลับมาอยู่รวมกับแฟมิลี่กระต่ายแล้ว และก็ยังชอบไปนอนทับน้องนุ่มเหมือนเดิม



   ผมชอบเวลาเจ้าตัวเล็กๆดูดนมน้องนุ่ม มันเหมือนน้องนุ่มจะทำหน้าดุลูกๆว่าอย่าแย่งกันนะ น่ารักจัง... ศรรามก็ชอบเนียนไปยุบยิบพุงน้องนุ่มด้วย



   “ห้ามแย่งลูกๆกินนมนะศรราม”



   “ลูกพ่อเลี้ยงกระต่ายจนกระต่ายคลอดลูก เก่งจริงๆ”



   “งื้ออออ เจ้าตัวเล็กๆน่ารักมากเลยอ่ะพ่อ”



   ไม่รู้ทำไมใครมาหาผม ผมก็ต้องพามาอวดกระต่ายสงสัยผมจะเป็น ปะป๊าจันทร์เห่อลูก แล้วก็พัฒนามาเป็น คุณตาจันทร์เห่อหลาน



   เจิ้นบังคับให้ผมกลับบ้านในวันหยุดต่อมาเพราะเขาเริ่มงอแงว่าผมติดพ่อ ก็ผมหัดเดทกับพ่อนี่นา พ่อบอกตั้งแต่ต้องหยิบช้อนให้คู่เดท การโอบไหล่ จูงมือ เยอะแยะไปหมดเลย เหล่านี้พ่อบอกว่าเป็นแฟนก็ทำได้



   ทำไมเจิ้นไม่เคยโอบไหล่ผมเลยอ่ะ โอบแต่เอว...



   จูงมือกันเจิ้นก็ไม่เคยทำ เพราะพอโอบเอวผมก็จูงมือเจิ้นไม่ได้แล้วสิ?



   พ่อบอกว่าพอรักกันมากๆผมก็จะอยากจูบแฟนไปเอง เป็นเรื่องธรรมชาติ แต่ผมก็จูบเจิ้นเหมือนกัน หรือว่าการจูบก็คือรอยต่อของระดับขั้น?



   “พ่อจูบลุงหยางหรือยังอ่ะ”



   “แค่กๆๆๆ ยะ...ยัง”



   ลุงหยางนี่....อยู่เลเวลต่ำเตี้ยเรี่ยดินมากเลย ผมอาจจะคิดมากไปว่าลุงหยางจะแย่งพ่อ เรื่องสินสอดที่จะไปเก็บกับลุงหยางอาจจะต้องปิดตาทำเป็นมองไม่เห็นไปก่อน เพราะไม่รู้พ่อจะทิ้งลุงหยางวันไหน เดี๋ยวลุงหยางมาทวงคืน



   “เหม่ออะไรหืม?”



   “ก็คิดอะไรนิดหน่อย เจิ้น...จันทร์สระผมให้ไหม คิดถึงเจิ้นจัง”



   “คิดถึงแต่ก็ไม่กลับมาหาพี่”



   เจิ้นรั้งผมเข้าไปกอด...เหมือนหนวดปลาหมึกที่งอส่วนปลายเป็นตะขอเกี่ยวผมเข้าไปหา เอ...หรือที่เจิ้นไม่จับมือแต่โอบเอวเพราะมือเขาเป็นหนวดหนุบหนับ คิกคิก...



   “ก็กลับมาแล้วนี่ไง ไปอาบน้ำกันนะ”



   ผมชอบอาบน้ำกับเจิ้นแบบตัวเป็นๆมากกว่าวิดิโอคอลตอนอาบน้ำอีก สองแขนปลาหมึกเจิ้นโอบเอวผมไว้จากด้านหลัง ส่วนผมก็นั่งเกยอยู่บนตักเขา...ผมชอบแช่น้ำกับเจิ้นแบบนี้ มีฟองสบู่นุ่มๆอยู่รอบตัว



   “ยกขามา พี่ถูสบู่ให้”



   “อื้อ”



   ผมยกขาขึ้น มือเจิ้นก็ช้อนเขาให้มันพาดขอบอ่าง ท่อนขาผมโผล่พ้นน้ำขึ้นมาให้เจิ้นได้ลูบไล้สบู่ บางทีมือเขาก็เลื่อนต่ำลงมาที่ต้นขาด้านใน



   มันแปลกๆ...แต่ผมก็ชอบให้เจิ้นสัมผัสตัวผม เสียงทุ้มกระซิบให้ผมยกขาอีกข้างขึ้นบ้าง ความร้อนแผ่ไปทั่วหน้าผมเพราะท่าแบบนี้มันมักจะเป็นตอนเขา...ยุบยิบ



   แต่ผมก็อยากให้เจิ้นยุบยิบ...อยากให้เขาแตะต้อง...ตลอดสองอาทิตย์ที่ไม่เจอกันผมคิดถึงเจิ้นมาก คิดถึงจนร่างกายมันปวดหน่วงต้องมอนิ่งแคร์กับไนท์แคร์ตัวเอง...ซึ่งมันไม่เหมือนที่เจิ้นทำให้...



   ตัวผมร้อนผ่าว ลมหายเริ่มติดขัดเมื่อสองมือเขาเลื่อนลงมาถูสบู่ตรงจุดกลางลำตัว ผมเรียกชื่อเจิ้นอยากให้เขาหยุดก่อน แต่มันกลับเป็นเสียงแผ่วเบาและตะกุกตะกัก



   “มูนนี่เด็กดี...ขอพี่เข้าไปนะ”



   “อื้อ...”





   สองมือผมยันกำแพงไว้ เพราะเจิ้นเข้ามาในตัวผม... หลังจากที่เราถูสบู่กันและเขาขอเข้ามาผมก็ถูกจับเอวให้เขยิบไปสุดขอบอ่างอีกฝั่งแล้วมือเกาะกำแพงไว้



   สบู่ทำให้เจิ้นเข้ามาในตัวผมได้ง่าย...ตั้งแต่เข้ามครั้งแรกจนครั้งนี้ มันเหมือนร่างกายผมปรับตัวไปกับเจิ้น...มันไม่เจ็บมากเหมือนครั้งแรก...มันเป็นแค่ความอึดอัดและ...สุดท้ายก็หวามไหว



   ลมหายใจเจิ้นเป่ารดใบหู...เสียงเขาพึมพำเรียกชื่อผม และมือเขาก็บีบเคล้นก้นผมอย่างแรง มันเจ็บแต่ผมกลับชอบ...ผมเป็นคนชอบความรุนแรงไปแล้ว แต่เป็นแค่กับเจิ้น



ผมเรียกร้องให้เจิ้นกัด กัดเยอะๆ... กัดอีก กัดให้มันทั้งตัว ผมอยากให้เจิ้นกัดผมทั้งตัว




ตัวผมถูกเติมเต็มด้วยน้ำอุ่นๆ แล้วเขาก็ยกเอวผมขึ้นนั่งบนขอบอ่าง รั้งขาผมขึ้นจนเท้าแตะขอบอ่างสองด้าน ให้เขาได้เคลื่อนตัวเข้ามาตรงกลางเพื่อ...กัดนมผม



เสียงผมดังลั่นห้องน้ำยามฟันคมขบกัด...ผมชอบ ชอบมากจนน่าอายที่ตัวเองชอบอะไรแบบนี้ ยิ่งผมเห็นเจิ้นใช้ลิ้นตวัดเลียนมที่มันแดงก่ำเพราะเขากัด...ทำให้ผมแทบจะทนไม่ไหว



ร่างกายผมแอ่นเข้าหาเจิ้นเอง...มันเป็นไปเอง เหมือน...เหมือนป้อนตัวเองให้เจิ้นกิน แล้วเจิ้นก็กินผม...เขารู้ว่าผมชอบ ชอบมาก แววตาคมฉายร่องรอยแห่งความหยอกล้อจนผมเขิน



เจิ้นผละออกในที่สุด แต่มือเขาขยับมาหยอกล้อกับนมแดงก่ำของผมแทน...เขาบีบ...ขยำ...ราวกับผมมีหน้าอกเหมือนผู้หญิง และสุดท้ายก็รั้งเอวผมลงมาในอ่างขึ้นคร่อมตัวเขา



“ขยับให้พี่...”



“อ๊า...”



เจิ้นเข้ามาเติมเต็มผมอีกครั้ง






ออกจากห้องน้ำเจิ้นก็ยังไม่เลิกยุบยิบ...ผมในชุดคลุมอาบน้ำถูกเจิ้นอุ้มวางลงบนเตียง ผมนึกว่าเราจะเข้านอนกันแล้วแต่ไม่... เขาแหวกชุดคลุมผมออกแล้วก้มต่ำลงไปที่ตรงกลาง...



“เจิ้น...อย่า อื้อออ”



สองมือผมยกปิดปากเมื่อลิ้นอุ่นๆสัมผัสลงไปที่ตรงนั้น...เขาจูบผม เหมือนที่ผมเคยจูบของเขา มันรู้สึกดีมากจนผมร้องไห้ มือเลื่อนไปขยุ้มหัวเขาเพื่อดันออกแต่สุดท้ายมันก็เหลือเพียงแค่ขยำกลุ่มผมยาวของเจิ้นไว้แก้เสียว...



ใช่...มันเสียว...เสียวไปหมด เสียวจนผมดิ้นไปมาเพราะมันเหมือนผมกำลังปีนเขาขึ้นไปบนที่สูง และสุดท้ายก็หล่นลงมาอย่างรวดเร็วในปากเจิ้น...



เขากลืนน้ำของผมไปหมด...เหมือนที่เขาชอบให้ผมกลืนของเขา มุมปากของเจิ้นเลอะเทอะตอนเขาดันตัวขึ้นมานั่งดีๆ ผมอาย...อายมากจนยกมือปิดหน้าอีกครั้ง



“อร่อย...”



เสียงของเจิ้นกระซิบดังข้างหู แล้วผมก็ถูกจับพลิกตัวไปนอนเกยบนตัวเจิ้น ชุดคลุมของเจิ้นก็หลุดลุ่ยไม่ต่างกัน จนเห็นนม แผ่นอก...หน้าท้อง...และของเจิ้นที่ผมเคยจูบ



เจิ้นมีไรขนไล่ไปตั้งแต่สะดือจนไปถึงต้นนั้น มันดูเซ็กซี่ เพราะผมเป็นมนุษย์ขนน้อย แต่ของเจิ้นใหญ่จัง...มันใหญ่และแข็งจนแหวกแนวเสื้อคลุมออกมา



“มองอะไรหืม”



“เจิ้นเซ็กซี่จัง...”



ผมยืนมือไปลูบไล้แผ่นท้องที่มีไรขนใต้สะดือของเจิ้น ขนนุ่มๆมันยุบยิบแทงมือผมจนจักจี้ แต่ก็เหมือนลูบขนกระต่าย แต่มันไม่เหมือนขนกระต่ายเท่าไหร่



“หึหึ...ซนแล้วมูนนี่”



“จันทร์อยากซน...ขอซนไม่ได้หรอ”



“จับสิ...ลองจับ”



เจิ้นดึงมือผมไปแตะของเขา...แข็งจัง...เขาจับมือผมให้ขยับไปตามจังหวะเขา สักพักก็ปล่อยมือให้ผมทำด้วยตัวเอง เสียงเจิ้นเรียกผมอยู่ข้างหูมันแหบพร่าลงเรื่อยๆตามจังหวะมือ



“เร็วอีก...”



ยิ่งขยับเร็วเท่าไหร่ เจิ้นก็ยังหลุดเสียงครางออกมา ผมรู้ว่าเจิ้นกำลังปีนเขา...สูงขึ้นเรื่อยๆ แต่ภูเขาของเจิ้นคงสูงกว่าผมเพราะมันใช้เวลานานมากกว่าที่ผมปีน



แต่ยังไม่ทันที่ผมจะดึงเขาลงมาเขาก็ดึงมือผมออกแล้วกดตัวผมลงนอนบนเตียง เจิ้นขยับคร่อมอยู่ตรงช่วงอกของผม และ พอผมเรียกชื่อเขา... น้ำอุ่นๆของเลอะเทอะไปทั้งหน้า



“เจิ้น...อื้อออออ”



มือเจิ้นลูบน้ำของเขาไปทั่วหน้าผม ผมครางประท้วงแต่เขากลับหัวเราะแล้วบอกว่ารดน้ำเยอะๆผมจะได้โตไวๆ ฮึ่ย...คนอะไรน่าหมั่นไส้ชะมัด



เจิ้นพาผมไปอาบน้ำอีกรอบคราวนี้เขาไม่ยุบยิบแล้วเพราะผมเริ่มฮัดชิ่ว เขาจับผมแต่งตัวเรียบร้อยมากเป็นชุดนอนสำหรับไปเที่ยวประเทศที่มีหิมะเลยทีเดียว



“เดี๋ยวพี่อดใจไม่ไหว”



ฮึ่ยยยย น่าหมั่นไส้ที่สุดเลย!







ผมใช้วันหยุดจมไปกับการมีเจิ้นเอาอกเอาใจ ผมอ้อนเจิ้นได้เยอะแยะตามที่ผมต้องการ ได้จูบเยอะด้วย จูบเยอะๆแล้วแฮปปี้จัง ถึงผมจะมีความกังวลโผล่มาเรื่อยๆว่าแฟนเจิ้นจะปรากฏตัวตอนไหน?



มันยังเป็นเปอร์เซ็นต์ห้าสิบห้าสิบว่าเจิ้นมีแฟนหรือไม่มีและผมก็ยังตะล่อมถามไม่ได้ มันไม่มีจังหวะดีๆเลย แล้วผมก็มัวแต่สนใจกับการยุบยิบกับเจิ้นด้วย



เรายุบยิบหนุบหนับกันทั้งวัน เสื้อผ้านี่ไม่ต้องใส่ก็ได้เพราะเจิ้นเอะอะเป็นถอด...ถึงเขาจะไม่ได้เข้ามาทุกครั้งแต่ผมก็เหนื่อยหมดแรงนอนอยู่บนตัวเจิ้นนั่นแหละ



หลังมื้ออาหารเจิ้นก็มานั่งดูข่าว มีผมเป็นตัวแถมหนุบหนับมานอนอ่านการ์ตูนบนตักเจิ้น ข่าวที่เจิ้นดูมักเป็นการเมืองกับเศรษฐกิจที่ค่อนข้างมีผลต่อหุ้นและการลงทุน



ผมก็เริ่มดูพอร์ตหุ้นเป็นเหมือนกัน อ่านการ์ตูนจบมันก็เข้าสู่รายการแนววิเคราะห์หุ้นพอดี ผมถามเจิ้นในจุดที่ผมสงสัย เจิ้นก็ตอบมา เป็นครั้งแรก...ที่เจิ้นอธิบายอะไรยากๆแล้วผมไม่งง



เหมือนเราเริ่มจะคุยภาษาเดียวกัน...ผมอาจจะเก่งขึ้นเลยฟังเจิ้นเข้าใจ! แบบว่าตั้งใจเรียนด้วยเลยตามเจิ้นทัน แต่ในอีกแง่คือผมเริ่มจะพูดไม่รู้เรื่องเหมือนกัน คนประเภทเดียวกันมันจะคุยกันเข้าใจใช่ไหมล่ะ?



ก่อนนอนหลังจากเจิ้นยุบยิบกับผมอีกรอบจนผมง่วงตาแทบปิด ผมก็คิดได้ว่าอาจจะอาศัยจังหวะง่วงๆงุนๆแอบถามเจิ้นดีกว่า...เพราะก็ไม่รู้จะใช้โอกาสไหนแล้ว การวิจัยของผมต้องไปต่อสักที ผมจะไม่ล้มเลิก ผมจะต้องมุ่งมั่นและตั้งใจ



“เจิ้น...แฟน กับ คนรัก มันเหมือนกันไหม? จันทร์จำได้ว่าตอนพี่ธามมาจีบ มันดูโรคจิตยังไงไม่รู้ที่เขาอยากมาเป็นแฟนจันทร์”



“หืม ถามทำไมล่ะ?”



“ก็มีคนมาขอจันทร์เป็นแฟนอีกแล้ว...เขาบอกว่าจะจีบ”



ผมโกหก...ผมแค่คิดว่าถ้าอ้างสถานการณ์ไปมั่วๆเจิ้นอาจจะไม่สงสัยว่าผมกำลังสืบเรื่องเขา เขาจะได้ไหวตัวไม่ทันแล้วตอบความจริงออกมา



“ไม่มีคนปกติที่ไหนมาขอเป็นแฟนตั้งแต่เจอกันครั้งแรกหรอก”



“แล้วแบบไหนถึงเป็นแฟนได้ล่ะ ฮ้าว...”



“ก็ต้องรักก่อน พอรักก็เป็นแฟนได้”



“แล้วคนรักเป็นได้ตอนไหนหรอ แบบที่เจิ้นกับจันทร์เป็น”



“ก็พอเป็นแฟน รักมาก ค่อยมาเป็นคนรัก”



“ถ้ารักไม่มากก็เป็นแฟนเฉยๆใช่ไหม”



“อืม...นอนเถอะจันทร์ อย่าสนใจเรื่องพวกนี้เลย ไร้สาระ”



ไร้สาระ...ไม่หรอก ไม่ไร้สาระเลย... เพราะมันพิสูจน์แล้วว่าเจิ้นหลอกผม เจิ้นสัมภาษณ์ว่าเจิ้นมีแฟน เจิ้นเข้าใจเหมือนผมคือมีแฟนก่อน แล้วค่อยมีคนรัก คนรักกับแฟนไม่เหมือนกัน



คนที่เจิ้นบอกในคลิปสัมภาษณ์ไม่ใช่ผม... เพราะผมไม่ใช่แฟนเจิ้นสักหน่อย....








“ฮือออออออ”



ผมอึดอัดมากตลอดวันอาทิตย์ที่อยู่กับเจิ้น ผมยิ้มแทบไม่ออกเลยอ้างไปว่าปวดหัวแล้วก็ร้องไห้ เจิ้นคิดว่ามันเป็นเพราะผมปวดหัว แต่จริงๆแล้วผมเสียใจ



เป็นครั้งแรกที่เจิ้นโกหก เจิ้นไม่พูดความจริง ผมไม่โกรธหรอกนะถ้าเจิ้นทำผมเข้าใจผิดคิดไม่เหมือนคนอื่นเรื่องคนรักกับแฟน แต่เจิ้นมีแฟน แล้วเจิ้นไม่บอก



เจิ้นไม่อยากให้ผมรู้เรื่องแฟนเจิ้น คนๆนั้น คนที่อาจจะเป็นคนรักของเจิ้น แล้วก็อาจจะแต่งงานกันก็ได้แบบผม หรือว่าผมไม่ดี? ผมเป็นผู้ชาย



ก็อาจจะเหมือนที่คิวบอกไว้ถ้าอยู่กับผมก็บอกใครไม่ได้ว่าเรารักกัน เจิ้นก็เลยต้องมีแฟนอีกคน คนที่เป็นผู้หญิง คนที่เจิ้นจะบอกใครต่อใครก็ได้ว่าเป็นแฟนกัน



แล้วผมก็จะเป็นความลับของเจิ้นตลอดกาล






ความเสียใจทำให้ผมอยากหนีจากตรงนี้ไปไกลๆ มันจะมีวิธีไหนที่จะหนีจากความเสียใจได้บ้างอ่ะ...โลกผมก็มีแต่เจิ้น บ้านพ่อกับแม่ที่ตอนนี้ไม่มีแล้ว เปลี่ยนเป็นบ้านพ่อกับลุงหยาง บ้านปู่ บ้านพ่อกับแม่เจิ้น มีแค่นี้เอง... แต่ผมอยากไปในที่ๆเจิ้นอาจจะตามหาผมไม่เจอสักพัก ให้ผมทำใจก่อนกับเรื่องแฟนของเขา



ผมรักเจิ้นนะ แล้วผมก็จะใจกว้างๆกับเจิ้นด้วย แต่ตอนนี้เสียใจอยู่ที่เจิ้นโกหกต้องขอหลบไปทำใจ ผมเลยปรึกษาคิวว่าผมต้องระยะทำใจ คิวเลยแนะนำให้ผมทำแบบนางเอกในละคร คือหนีไปเรียนเมืองนอก



คิวบอกว่าไปเมืองนอกก็ดี ดรอปเรียนไว้ก่อนก็ได้ไปลองเรียนภาษาก่อน จะได้ไปเจอสังคมใหม่ๆ คนใหม่ๆ ผมอาจจะเข้าใจเรื่องความรักมากขึ้น ผมอาจจะไปเจอคนมากขึ้นแล้วเปิดโอกาสให้ตัวเอง ไม่ใช่จมกับเจิ้นไปตลอดชีวิต คนที่กลับจากการไปอยู่เมืองนอกนานๆมักจะโตขึ้น เหมือนที่ผมก็เป็นหัวหน้ากลุ่มตอนไปสิงคโปร์



ไอเดียการไปเรียนเมืองนอกมันดีมากเลย...แต่คิวอาจจะลืมไปว่าผมไม่น่าจะสอบชิงทุนอะไรได้ แค่จะผ่านมีนยังยากเลย จะไปเองเจิ้นก็ต้องรู้สิ แต่เจิ้นก็เคยให้ผมไปสิงคโปร์นะ...เขาอาจจะยอมให้ผมไปอีกรอบ



แต่...ผมไม่อยากให้เจิ้นรู้นี่นา... จะไปเมืองนอกยังไงดี จะมีแหล่งเงินทุนที่ไหนที่จะส่งผมไปได้แล้วก็เจิ้นไม่รู้ คนที่รวยๆ คนที่มีเงิน คนที่แบบว่าถึงผมจะเรียนไม่เข้าหัว เสียเงินค่าเรียนเปล่าๆก็ไม่เสียดาย



จะว่าไปก็มีอยู่หนึ่งคน...



ลุงหยาง


========

อ่านตอนนี้แล้วงงกันไหม 5555 ขออนุญาตอธิบายแล้วกันนะคะ ในตอนนี้จะเป็นฟีลมูนนี่สับสน

พอคนอื่นบอกว่าแฟนกับคนรักเหมือนกัน ก็ไม่โทษเจิ้นด้วยนะ เป็นไงความรักต่อเจิ้นยิ่งใหญ่มาก แต่กลับให้เหตุผลว่าเจิ้นก็คงมีทัศนคติแบบนี้ แสดงว่าเจิ้นมองว่าแตกต่างกัน เลยหลอกถามอีกกก ว่าตกลงเจิ้นมีแฟนไหม

เจิ้นก็หลอกน้องไว้ไง พอน้องต้อนมาจะบอกว่าตัวเองโกหกก็พูดยากเนอะ เลยตอบส่งๆไป มูนนี่แกทเชื่อมโยงเรียบร้อย

หวยเลยไปออกที่ลุงหยาง 5555555+

ขอโทษที่มาดึกนะคะ มาในเวลานอนเลย อิอิ

[Petit.K]

พ่อตองงงง หลอกเด็กแบบนี้ไม่ดีนะคะ แหมๆๆ ยังไม่เคยจูบกับลุงหยางจริงหรอระ5555555

ลุงหยางคือพระเอกที่แท้จริงงง เป็นที่พึ่งของลูกกระต่ายอ้วนได้ตลอด คราวนี้ละเจ้าปลาหมึกเจิ้น ดิ้นพล่านแน่

[donut4top]

โถลูกจันทร์ คนทีเจิ้นหมายถึงก็คือหนูแหละลูก อย่าเข้าใจพี่เค้าผิดไปเลยนะ ปล. ลุงหยางช่างเป็นที่พึ่งที่ยิ่งใหญ่เสมอ หวยออกที่ลุงตลอด555

[Ashita]

ทำไมสงสารเจิ้นอยู่ดีๆ ก็มีแฟน อยู่ดีๆ ก็เป็นคนโกหก 55555+

[mamacub]

งง.... งงกับความคิดมูนนี่ไปไกลมากลูก

[mild-dy]

 

[เป็ดอนุบาล]

  สงสารใครดีค่ะ
สงสารคนโกหกแบบเจิ้นดีไหมนะค่ะ555
หรือจะสงสารคนที่จะต้องสงจัทร์ไปเรียนดีค่ะ555ลุงหยาผู้ขาดทุน

[catka12]

  เป็นไงหละเจิ้น..งานหยาบเข้าไม่รู้ตัวเลยยย 

[klaew]

ยังยืนยัน
ลุงหยางเป็นโจ๊กเกอร์ที่น่ากลัวมากกกกก

[B52]

วุ่นวายดีเนอะ

[O-RA DUNGPRANG]

เราเชียร์ให้เจ้าจันทร์ได้ไปเมืองนอก

[labelle]

โธ่เอ้ย เจ้าจันทร์ เสียใจมากเลยลูก
ก็ยังคงงงและสับสน อยากรู้ว่าแฟนเจิ้นเป็นใคร

เจิ้นก็นะ ตอบปัดน้องไปแบบนั้น เป็นไงล่ะ ได้เรื่องเลย
เจ้าจันทร์จะหนีไปตั้งหลักที่แสนไกลแล้วนะ

เจ้าจันทร์น่ารักมาก บางเรื่องน้องก็ก้าวหน้า
แต่ที่พ่อตองบอกวิธีแล้วเทียบกับที่เจิ้นทำ ไม่ตรงกันนี่สิ
น้องชอบยุบยิบยุบยับมาก รุนแรงก็ยอม ฮึยยยยย มูนนี่

พ่อตองไม่จูบแล้วเจ้าจันทร์ พ่อตองล้ำกว่านั้นอีก

ลุงหยางเตรียมเปย์หนักด้วยนะคะ และเตรียมขนกระต่ายหนีด้วยนะ

[twinmonkey0311]

ดีเหมือนกันที่จันทร์จะหนีเจิ้นไป หลอกน้องดีนักเอาให้หัวหมุนเลย

[fullfinale]

เดวมาอ่านนะคะ ฮือออ สอบ 9วิชาสามัญก่อนนน 

[snoopy]

ลุงหยางรับเป็นผู้สนับสนุนกองทุน หนีเจิ้นไปต่างแดน แน่เลยอ่ะ
สะใจ เจิ้นต้องอยู่คนเดียวโดดเดี่ยว เหงาหงอย  คริคริ