ตอนที่ 5 : ซีรีส์ตอนแรกกับการเปิดตัว 100%
หลังจากนั้นสามวันก็ได้ฤกษ์เข้ากองของผม
เดิมที บทของซีเคร็ทถูกวางให้เริ่มแสดงตั้งแต่ตอนที่สิบเป็นต้นไป เพราะทางกองถ่ายทำตุนไว้แล้วถึงเจ็ดตอนสำหรับพร้อมฉาย แต่เนื่องจากคนเขียนบทขอแก้กะทันหัน สืบเนื่องจากนิมิตลงในวันที่ผมลองชุด ทำให้มีการระดมคนถ่ายใหม่โดยด่วนในตอนที่หก แต่จะเรียกว่าแก้ก็ไม่ถูก ควรเรียกว่าถ่ายเพิ่มอีกประมาณห้านาที เพิ่มความน่าตื่นเต้นและชวนติดตาม
“ว้าว...จิ เท่บาดใจมากเลย” อัครเดชเอ่ยชมทันทีที่ผมเดินออกมาจากห้องแต่งตัว ด้วยสรีระผอมบางและผิวขาวซีด ทำให้การใส่เสื้อสีดำคอเต่าแขนยาวขับรูปร่างดูโดดเด่นสะโอดสะองเป็นที่สุด ผมสวมแว่นดำเตรียมเข้าฉาก ไม่วายแอบกระเถิบห่างจากพระเอกของเรื่อง
คำพูดของจิตรินยังวนเวียน อัครเดชเคยตัดใจ แต่ใครจะไปรู้ว่าเขาจะหวนกลับมาหลงผิดอีกรึเปล่า!
ก็ยังดีที่วันนี้ไม่มีคิวของธนัท
เพราะนี่เป็นฉากเผชิญหน้ากันครั้งแรกของมิสเตอร์เอส...ไม่สิ ซีเคร็ทและพระเอก โลเคชั่นคือลานจอดรถในบริษัท กันพื้นที่ได้สะดวกสบาย
ส่วนบทของผมที่เพิ่มเข้ามานั้นจะแทรกในตอนจบของตอนที่หก กำหนดฉากคร่าวๆ คือเมื่อพระเอกคลี่คลายคดีเสร็จแล้วจึงรีบโทรบอกธนัทด้วยความดีใจ เดินคุยไปยิ้มไปที่สามารถเอาชนะองค์กรใต้ดินอีกครั้ง แต่ระหว่างเดินไปที่รถนั้น...เด็กหนุ่มในชุดสีดำลึกลับสวมแว่นปกปิดใบหน้าพลันเดินสวนเฉียดไหล่ แม้จะเกิดเพียงเสี้ยววินาที แต่พระเอกหยุดชะงักทันควัน รีบคว้าแขนของคนคนนั้น แต่กลับเอื้อมจับได้เพียงความว่างเปล่า
ซีเคร็ทเบี่ยงตัวหลบอย่างไม่ยากเย็นก่อนจะเดินทิ้งห่างไปด้วยจังหวะไม่ช้าไม่เร็ว
พระเอกเหม่อมองแผ่นหลังนั้นด้วยสายตาสับสน ก่อนธนัทจะเอ่ยเรียกผ่านโทรศัพท์จนได้สติ จึงเร่งฝีเท้าขึ้นรถโดยไม่ได้หันไปมองเด็กหนุ่มปริศนา แม้จะยังติดค้างในใจก็ตาม
ภาพสุดท้ายก่อนที่จะตัดจบ คือซีเคร็ทที่หยุดเดิน และเป็นฝ่ายหันกลับไปมองแผ่นหลังของพระเอก
แว่นตาสีดำที่ปกปิดแววตานั้นทำให้ยากคาดเดาอารมณ์ กล้องจงใจถ่ายแค่เสี้ยวหน้า ไม่ได้ซูมชัดทั้งตัวหวังให้ผู้ชมสับสนระคนสงสัย ก่อนที่เด็กหนุ่มจะเอ่ยออกมาเสียงเบาปานกระซิบ โดยที่ไม่ละสายตาไปจากพระเอก
“เช็กเมท”
“คัต!”
ผมถอดแว่นตาทันทีด้วยความร้อน ลานจอดรถไม่มีพัดลมไม่มีแอร์ ทำเอาคนใส่เสื้อคอเต่าแขนยาวอย่างผมเหงื่อออกจนท่วมตัว เพราะกว่าจะได้ฉากที่ต้องการ ผมต้องเดินสวนกับอัครเดชเกือบสิบครั้งเพื่อให้ได้หลากหลายมุมมอง แม้ถูกตัดต่อแค่ห้านาที แต่พวกเราถ่ายทำกันร่วมชั่วโมง
“จิระ น้ำจ้า” พี่ช่างแต่งหน้ารีบส่งน้ำเย็นๆ ให้ผมทันควัน “หน้าแดงก่ำไปหมดเลย จิไม่ถูกกับอากาศร้อนสินะ”
ผมพยักหน้าหงึกๆ ขณะเจาะหลอดดูด ตอนเป็นจิตรินแสนสบาย ได้ถ่ายแต่ฉากที่เซ็ทไว้ในสตูดิโอ เพราะมิสเตอร์เอสตัวติดกับคอมพิวเตอร์ กลิ้งเล่นนอนเล่นอยู่ในห้อง แต่พอเป็นจิระดันถูกลากให้ออกกองนอกสถานที่ซะงั้น ยังดีที่เป็นที่ส่วนตัวของบริษัท ถ้าต้องถ่ายทำข้างนอกแล้วเจอแอนตี้แฟนขึ้นมาคงทำตัวไม่ถูก
ก็จิระคนนี้น่าจะมีแอนตี้แฟนเยอะกว่าแฟนคลับเนี่ยสิ!
แค่นึกผมก็เบะปากแล้ว ก่อนจะเดินไปดูจอมอนิเตอร์ว่าต้องเทคใหม่หรือไม่ ผลคือภาพออกมาสวยมาก บรรยากาศในลานจอดรถให้อารมณ์วังเวง แถมแสงไฟยังสลัวแลลึกลับ ทำให้การปรากฏตัวของซีเคร็ทมีมนตร์ขลังยากละสายตาอย่างน่าประหลาด บางมุมดูคล้ายมิสเตอร์เอส แต่ในบางมุมก็แฝงความเป็นตัวร้ายจนชวนไขว้เขว ถ้าตอนนี้ออกฉายเชื่อสิว่าต้องเป็นที่ถกเถียงกันมากแน่
ผมทั้งดีใจและหนักใจในคราวเดียวกัน หวิวๆ ในอกยังไงไม่รู้สิน่า
“จิ”
ผมสะดุ้งโหยงเมื่อจู่ๆ อัครเดชก็พาดแขนบ่าผมอย่างสนิทสนมกลมเกลียว แต๊ะอั๋งกันไม่พอยังลากให้ออกไปยืนหลบมุมสองต่อสอง ห่างจากทีมงานอีกต่างหาก
สังหรณ์ใจไม่ดีชอบกล
“เดี๋ยวจิมีถ่ายต่อใช่มั้ย”
“ใช่ เป็นฉากแทรกในตอนที่เจ็ด...” ผมเอ่ยแกมผวา พยายามผละห่างจากอัครเดช แต่พอเขยิบตัวหนี อัครเดชก็กระเทิบตามซะงั้น ไปๆ มาๆ แทบจะไล่กันจนไปชนกำแพงอยู่แล้ว ผมตัดสินใจหยุดยืนตรง ยังไม่อยากแสดงหนังอินเดียในลานจอดรถนะเฮ้ย
“เสียดายจัง วันนี้พี่กะจะเลี้ยงข้าวจิสักหน่อย พอพี่ว่างเราก็ไม่ว่าง คลาดกันตลอดเลยเนอะ”
ผมแสร้งมองพื้นพร้อมกับนับจำนวนมดที่เดินผ่านเป็นขบวนพาเหรดอย่างตั้งอกตั้งใจ
“จิเงียบจัง ไม่อยากคุยกับพี่เหรอ”
“ถ้าบอกว่าใช่ล่ะ” ผมถามลองเชิง ผลคือโดนอัครเดชถามกลับในทันที
“จิอกหักแล้วเปลี่ยนไปนะ”
“อกหักก็ต้องเปลี่ยนสิ จิระก็เป็นคนมีความรู้สึกนะ” ผมเชิดหน้าตอบอย่างหงุดหงิด เหล่มองหาตัวช่วยในกองถ่าย แต่ทุกคนชุลมุนกับการเก็บของเตรียมเปลี่ยนสถานที่ในการถ่ายทำฉากต่อไป
“พี่ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น แต่ที่เปลี่ยน คือจิเหมือนไม่ใช่คนเดิม”
ผมใจหายวาบ เพิ่งสำนึกว่าเมื่อครู่ชักสีหน้าใส่อัครเดช เป็นสิ่งที่จิตรินไม่เคยทำมาก่อน คนมองโลกในแง่ดีแถมยังฝอยน้ำลายแตกฟองคนนั้นถ้าเจอคำถามแบบนี้ต้องเล่นมุกชวนขำกลับแน่ๆ
งั้น...ผมควรจะตบมุกอะไรดีมั้ย แต่คิดไม่ออกเลยนี่สิ ไม่ใช่คนมีอารมณ์ขันก็ซวยแบบนี้
“คนอกหักก็ต้องเงียบขรึมขึ้น อารมณ์แปรปรวนไม่อยากปฏิสัมพันธ์กับใคร...ไม่ใช่เหรอพี่อัค” ผมพยายามทำใจดีสู้เสือ ยกข้ออ้างที่ใช้มาตลอดนับตั้งแต่เข้ากองหวังให้อีกฝ่ายเชื่อแถมยังเรียกชื่ออย่างสนิทสนมแบบที่จิตรินเคยเรียกอีกฝ่าย แต่อัครเดชเป็นคนฉลาด อย่างน้อยการที่เขาอยู่ในวงการได้นานขนาดนี้ก็บ่งบอกอย่างดีถึงการฉลาดพูด ฉลาดทำ ฉลาดวางตัว รวมทั้งฉลาดในการเข้าหาผู้คนด้วย
“เวลาพี่ชวนคุยเลยไม่ค่อยอยากตอบเหรอ”
“ใช่” ผมรีบพยักหน้ารับ
“หรือกลัวว่าพอจิโสดแล้วพี่จะตามจีบต่อ”
คนคนนี้...ไม่ธรรมดาเลยจริงๆ“ใช่ครับ” ผมตอบสุภาพ นึกเกรงใจดารามากประสบการณ์ตรงหน้า
“โธ่ จิ พี่ไม่ตามจีบคนที่ไม่เล่นด้วยหรอกนะ เราชนหมัดกันแล้วจะมาระแวงอะไร มาจิ ชนหมัดกัน”
ผมได้แต่เออออยอมยกหมัดชนกับอัครเดช รู้สึกโล่งใจไม่น้อยที่เขาเป็นคนใจๆ กว่าที่คิด สงสัยที่ลากผมมาคุยสองต่อสองก็เพื่อปรับความเข้าใจ เวลาเข้าฉากด้วยกันจะได้ไม่ต้องมาเว้นระยะชวนอึดอัด มานึกดูดีๆ...เมื่อกี้ผมก็ทำท่าทางเสียมารยาทกับเขามากๆ เลยนะเนี่ย อัครเดชจะรู้สึกแย่ก็ไม่แปลก
“ว่าแต่จิไปอัพเกรดการแสดงจากที่ไหน ใช่กับครูชะม้อยที่เคยบอกพี่รึเปล่า แนะนำกันบ้างสิ”
“พี่อัคแสดงเก่งอยู่แล้วจะกลัวอะไรล่ะ” ผมแกล้งแซวเขา พอชนหมัดกันก็รู้สึกสนิทใจมากขึ้น “พี่อัค?”
อัครเดชสะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะคลี่ยิ้มบาง
“ไม่มีอะไร จิไปเตรียมตัวเถอะ มีคนเรียกแล้วนั่น”
“ครับ...” ผมมองเขาอย่างสงสัย ท่าทางของอัครเดชดูคล้ายกำลังทดสอบอะไรผมอยู่อย่างนั้นล่ะ
หรือว่าเมื่อกี้ผมตอบอะไรผิดไป
หรือว่าจิตรินไม่เคยบอกเรื่องเรียนการแสดงกับอัครเดชมาก่อน!?
“พี่อัค ผมประสบอุบัติเหตุนอนเป็นเจ้าชายนิทรานับเดือน ความจำเลยออกจะเลอะเลือนไปบ้าง ถ้าผมพูดอะไรประหลาดไปพี่ก็อย่าถือสาเลยนะ” ผมรีบหันไปบอกอัครเดชทันที ตีหน้าราวคนป่วยหนักน่าสงสารที่แสนจะใสซื่อไร้พิษภัย สายตากึ่งจะออดอ้อนอยู่ในที
“นั่นสินะ” อัครเดชพยักหน้ารับ สีหน้าดูคลายกังวล ผมเลยพอหายใจโล่งขึ้นบ้าง “พี่ก็คิดว่าจิจะรู้จักครูชะม้อยได้ไง นั่นครูสอนการแสดงของพี่ต่างหาก”
ผมลอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อก อย่าริทำตัวเป็นนักสืบตามรอยตัวละครที่รับบทในเรื่องเช็กเมทสิอัครเดช!
“พี่ไม่ถือสาจิ จิก็อย่าถือสาพี่เลย พี่ลืมไปว่าเรานอนเป็นเจ้าชายนิทราตั้งเดือน จะนิสัยเปลี่ยนไปบ้างก็ไม่แปลก เฮ้อ...ตั้งข้อสงสัยกับจิแบบนี้รู้สึกผิดชะมัด ไปเถอะ แล้ววันหลังมากินข้าวด้วยกันนะ พี่จะเลี้ยงฉลองออกจากโรงบาลให้เราย้อนหลังเอง”
“ครับ พี่อัค” ผมคลี่ยิ้มเด็กน้อยอย่างดีใจ พอลับหลังก็หุบยิ้มฉับ หัวใจเต้นรัวแรง
คนคนนี้...อันตรายที่สุดในกองเลยมั้งเนี่ย!
-----
มิวสิกวีดีโอเพลง ‘เวลา’ เปิดตัวหนึ่งอาทิตย์หลังจากนั้น
เพียงวันแรกยอดวิวก็แตะเลขเจ็ดหลักอย่างรวดเร็ว ยอดแชร์ยอดไลค์กระจายจนขึ้นเทรนอันดับหนึ่ง ไม่เพียงเนื้อเพลงซึ้งกินใจและเสียงร้องบาดอารมณ์ของเตโช แต่เพราะมีผม...จิระ ดาราตกอับที่ถูกถอดจากซีรีส์เพราะโดนข้อหาซื้อขายยาเสพติดมาก่อน แม้หลังจากนั้นจะมีข้อพิสูจน์ว่าผมเลิกยามานานแล้วแต่ภาพหลุดสมัยตอนเป็นวัยรุ่นทำตัวเหลวแหลกก็ทำให้เกิดภาพลักษณ์ในด้านลบ แถมยังถูกเรียกว่า ‘เด็กเลี้ยงแกะ’ จากการปฏิเสธเสียงแข็งในเรื่องนี้อีกต่างหาก แม้กระแสวิพากษ์วิจารณ์จะเริ่มซาลงหลังผมถูกรถชนจนกลายเป็นเจ้าชายนิทรานานนับเดือน...หรือช่วงที่สลับร่างคืนกับจิตริน แต่เมื่อปรากฏตัวอีกครั้งในวงการ แถมยังเป็นการนำแสดงด้วยตัวคนเดียว คุมอารมณ์คุมโทนในมิวสิกวีดีโอทั้งหมด กระแสด้านบวกก็เริ่มมากกว่าด้านลบ
หลายคนที่ไม่ได้ติดตามซีรีส์เช็กเมทและไม่รู้จักจิระ ถึงกับแคปภาพถามถึงผมอย่างใคร่รู้สงสัย ประวัติมากมายถูกขุดขึ้นมาทันที กลายเป็นที่ถกเถียงในโซเชียล แต่ข่าวฉาวก็ไม่อาจกลบการแสดงของผมได้ อย่างที่เคยบอกไปว่ามิวสิกวีดีโอของเตโชนั้นมีแค่ห้องสีขาว เน้นการซูมเข้าซูมออกบีบเค้นอารมณ์จากตัวนักแสดงหลัก ใบหน้าของจิระโดดเด่นสวยงามขนาดไหน เมื่อทำสีหน้าปานหัวใจสลายจึงไม่ต่างกับการขยี้หัวใจคนดูให้แหลกเหลวเช่นเดียวกัน ทุกการเคลื่อนไหวล้วนตรึงสายตาไม่อาจละจาก เข้ากับเสียงร้องของเตโชอย่างพอดิบพอดี ทั้งที่เป็นมิวสิกวีดีโอที่งบน้อยสุดขีด แต่กลับดึงอารมณ์ร่วมได้อย่างยอดเยี่ยม โดยเฉพาะในท่อนสุดท้ายของเพลง...แทนที่จะเป็นทำนองคลอจนจบ เสียงดนตรีกลับหยุดลง
ภาพของชายคนหนึ่งที่ยกมือปิดตาและขยับริมฝีปากเชื่องช้า เสียงนั้นเบาจนแทบไม่ได้ยิน แต่ผู้ชมกลับคล้ายรู้สึกเหมือนได้ยินคำบอกรักสลักชัดในใจ อ่านริมฝีปากบางที่กระซิบแผ่วด้วยความรวดร้าวปานใจสลายราวผู้สูญเสียตามเนื้อเพลง
เพลง...ที่แต่งเพื่อไว้อาลัยแก่แชมปิญองแค่นึกอารมณ์ก็หดแล้ว เอาเป็นว่าแค่ภาพนั้นภาพเดียวของผมถูกแคปกระจายแพร่อย่างกับไวรัส ไม่ว่าจะเลื่อนไปทางไหน หนีเข้าเวปอะไรก็เจอแต่ภาพนี้เด้งขึ้นมาซ้ำๆ จนหลอน ข่าวด้านลบยังมีอยู่ แต่เสียงชื่นชมก็มาก แฟนคลับของเตโชเลือกที่จะสนับสนุนผมมากกว่าต่อต้าน เพราะพวกเขายินดีอย่างยิ่งที่ผมสามารถถ่ายทอดอารมณ์เพลงได้อย่างไร้ที่ติ แต่ถ้าลองอ่านคอมเม้นท์ดีๆ จะพบว่าพวกเธอหลงใหลในหน้าตาของผมเข้าอย่างจังจนพร้อมใจกันมองเมินเรื่องในอดีต
‘ข่าวฉาวน่ะปล่อยให้ฉาวไปเถอะ แต่เชื่อสิว่าไม่มีใครละสายตาไปจากจิตอนนี้ได้แน่ๆ! ไม่มีทาง!!’ไอ้ที่ควรจะดีใจก็ดีใจไม่สุด ผมถอนหายใจเฮือก ยกมือลูบแก้มตัวเองก่อนจะเผยยิ้มจาง
หน้าตาที่ได้รับมาจากแม่คือสมบัติล้ำค่าที่แม้ผมจะเกลียดขนาดไหนก็มักทำให้พ้นรอดพ้นทุกข์ภัยราวปาฏิหาริย์
ว่ากันว่าคนหน้าตาดีทำอะไรก็ไม่ผิด
จิตรินเคยบอกว่าต่อให้ผมตดในที่สาธารณะก็ไม่มีใครกล้าว่าแถมยังถูกชมอีกต่างหาก
นี่สินะ...อิทธิพลของรูปลักษณ์ภายนอก ถ้าเปลี่ยนผมเป็นจิตริน ต่อให้เขาแสดงดีเท่าผม หรือแสดงได้ดีกว่าผม ผลลัพธ์ก็คงไม่ออกมาแบบนี้แน่นอน!
แต่ผมเกลียดใบหน้านี้ เพราะทำให้นึกถึงแม่ และเกลียดอาชีพดารา เพราะแม่เลือกสิ่งนั้นแล้วทิ้งผมไป
มือที่ลูบแก้มเปลี่ยนเป็นกำแน่น เกือบจะเผลอจิกเล็บจนเป็นการทำร้ายตัวเองเข้าซะแล้วหากไม่เพราะนึกถึงคำพูดของใครบางคนที่ช่วยเตือนสติมาตลอด ผมส่ายศีรษะ สลัดความคิดร้ายๆ ของตัวเองโยนทิ้งไป ก่อนหยิบยาดมมาสูดเฮือกใหญ่ อา...ค่อยยังชั่ว
เมื่ออารมณ์เริ่มกลับเป็นปกติผมก็มองยาดมในมือก่อนจะแค่นยิ้มหึหึ ปฏิญาณกับตัวเองว่าต่อให้ย่ำแย่แค่ไหนก็อย่าหวังว่าจะทำผิดเหมือนเมื่อก่อน ไม่มีวัน!! ไม่มีทาง!! ฉะนั้น...ขอฝากชีวิตไว้กับเจ้านะเจ้ายาดม ฟืดดด...
พลันเสียงกริ่งดังขึ้น ผมวางยาดม ก่อนจะเดินไปเปิดประตู
“กลับมาแล้วเหรอเจ้าตูบ”
จะเป็นใครไปได้ถ้าไม่ใช่เตโชในชุดไปรเวท สะพายกระเป๋ากีต้าร์เหมือนเพิ่งกลับจากทำงาน อาทิตย์นี้ผมวุ่นๆ กับกองเช็กเมท เตโชเองก็ถูกเรียกตัวเข้าบริษัทบ่อยครั้งเพื่อดูงานเรื่องมิวสิกวีดีโอก่อนจะถูกปล่อยออกมาในวันนี้ ทำให้ผมไม่ต้องทำข้าวเที่ยงเผื่อเขา ส่วนเรื่องรับส่ง...ก็ยังดีที่ทางค่ายเพลงรู้แล้วว่าการปล่อยเตโชออกท่องโลกกว้างคนเดียวนั้นอันตรายแค่ไหน จึงมีรถมารออยู่ด้านล่างตลอด ไม่ต้องลำบากผม เพราะบริษัทของเขากับของผมน่ะคนละที่กัน หลังมิวสิกวีดีโอตัดต่อเสร็จเตโชก็ไม่มีธุระกับเอ็มเอชเอ็น เอนเตอร์เทนเมนต์แล้ว
“เต้าหู้ทรงเครื่อง ไก่ทอดเกลือ ยำไข่ดาว...”
ดูเจ้าตูบนี่สิ เจอหน้ากันทักทายไม่เคยมี พูดแต่ชื่อเมนูอาหารอยู่นั่นแหละ
“ฉันทำแล้วน่า” ผมบ่นก่อนจะเปิดประตูเชื้อเชิญผู้หิวโหยที่แทบจะปราดไปนั่งประจำตรงโต๊ะอาหารทันที วันนี้ผมกลับบ้านเร็วหน่อยเลยเตรียมอาหารไว ผิดกับเตโชที่หลังจากนี้คงงานเข้า เพราะกระแสตอบรับออกมาดีเกินคาด งานโชว์ตัวงานดนตรีตามร้านต่างๆ ต้องดึงตัวเขาไปแน่ๆ
“เล่าเรื่องแชมปิญองให้ฟังหน่อยสิ” ผมคงจะเสียสติไปแล้วที่ถามเรื่องนี้ขึ้นมา แต่มันก็ค้างคาในอกชะมัด ตอนแสดงน่ะไม่อยากฟังกลัวเสียอารมณ์ แต่ในเมื่องานออกมาดี ผมก็ชักอยากรู้เบื้องลึกเบื้องหลังการแต่งเพลงนี้ของเตโชเหมือนกัน
คนหน้ามึนที่เคี้ยวข้าวแก้มตุ่ยมองผมอย่างประหลาดใจ ก่อนจะหยิบสมุดจดสำหรับฉีกได้ขึ้นมาเขียนยุกยิก เตโชมักพกสมุดตลอดเวลา สำหรับจดเพลงและฉีกทิ้งทันทีหากไม่พอใจ และแน่นอน...ว่าลายเซ็นผมก็อยู่ในนั้นด้วย
“นี่แชมปิญอง” เตโชชี้วงรีเรียวเล็กเหมือนเม็ดข้าวที่มีเส้นแฉกขีดออกมาเหมือนขาสี่ขา ถ้าไม่รู้มาก่อนผมคงเดาไม่ออกว่านั่นคือ...จิ้งจก “นี่คือเข็มทอง”
ผมถึงกับหยิบยาดมมาถือเมื่อเห็นว่าข้างๆ แชมปิญองมีวงรีคล้ายๆ กันถูกวาดพร้อมกับรูปหัวใจระหว่างทั้งคู่
“แชมปิญองกับเข็มทองคือคู่รักกัน?”
เตโชพยักหน้ารับ ผมอยากจะถามออกไปชะมัดแล้วเขาไปรู้เรื่องความรักของจิ้งจกได้ยังไง แต่เตโชตั้งอกตั้งใจวาดอย่างมุ่งมั่นจนต้องกลืนความสงสัยลงคอ
“เข็มทองตาย?” ผมคาดคะเนจากภาพวาดที่จู่ๆ ข้างกายเข็มทองก็มีรูปไม้กางเขนเหมือนหลุมฝังศพ
“โดนเหยียบตาย”
“ใครเหยียบ”
เตโชชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
โด่ ไอ้ฆาตกร!!“แล้วแชมปิญองล่ะ ตายเพราะอะไร” ผมถามเตโชเมื่อเขาก้มหน้าก้มตาวาดหลุมฝังศพข้างๆ แชมปิญอง นี่มันโศกนาฏกรรมความรักชัดๆ!
“ตรอมใจ” เตโชเอ่ยเสียงเรียบ แต่แววตาเผยประกายหม่นเศร้า
จิ้งจกตรอมใจตาย? เกิดมาผมไม่เคยได้ยิน...
“นายรู้สึกผิดที่เหยียบเข็มทองตาย จนแชมปิญองตรอมใจ ก็เลยแต่งเพลงนี้เป็นอนุสรณ์ความรักของทั้งคู่เหรอ”
“ใช่” เตโชพยักหน้ารับ ก่อนจะมองผมอย่างชื่นชมศรัทธา คาดว่านี่คงจะเป็นครั้งแรกที่มีคนเข้าใจความหมายแสนลึกซึ้งในเพลงของเขา...ถุย! ถ้าแฟนคลับรู้เข้าไม่ร้องไห้น้ำตานองเลยเหรอ เพ้อเป็นบ้าเลยเตโช แชมปิญองอาจจะหมดอายุขัยพอดีก็ได้ นายมโนเอาเองใช่มั้ยว่าสองตัวนี้รักกัน และแชมปิญองเศร้าจนตรอมใจน่ะ!
เห็นแก่ประเทศชาติ เห็นแก่พรสวรรค์ที่แต่งเพลงจนโด่งดังด้วยจิ้งจกสองตัว จิระคนดีจึงเลือกเก็บคำด่าทอไว้ในใจแม้จะรู้สึกสมเพชเวทนามากก็ตาม
“ส่วนเพลงก่อนหน้านี้...”
“โอ๊ย พอเถอะ ฉันขอรู้แค่เพลงนี้ก็พอแล้ว!” ผมรีบยกมือห้ามเตโชที่พลิกกระดาษเตรียมวาดต่อ เขาเองก็ว่าง่าย เก็บสมุดแล้วกินข้าวต่อจนหมดเกลี้ยงตามประสาเด็กหนุ่มผู้หิวโหย มองเตโชที่เก็บจานเข้าครัวไปผมก็ทรุดนั่งตรงโซฟา หมดเรี่ยวแรงราวพลังงานเหือดหาย
ก็ยังดีที่ช่วงเข้ากองในอาทิตย์ค่อนข้างราบรื่นมาก เพราะอัครเดชไม่ได้ติดใจสงสัยผมอีกตามที่พูด เขาเป็นคนที่ใจแมนมากคนหนึ่งสมแล้วที่จิตรินยกย่องนับถือ พูดจริงทำจริง ผมเลยพอหมดกังวลไปบ้าง จะติดก็แต่ธนัทที่ยังตามไล้ตามขื่ออย่างน่ากลัวอยู่ไม่น้อย แต่รายนี้ยังพอรับมือไหว ที่น่ากลัวน่ะคือพาย...ที่จนตอนนี้ผมก็ยังอ่านท่าทางเขาไม่ออก!
จิตรินทำอะไรพาย
แล้วพายคิดยังไงกับจิตรินในร่างของผมตอนนั้น
ปวดขมองชะมัด!
พลันเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ผมสูดหายใจเฮือกเมื่อเห็นชื่อปลายสาย รู้สึกได้ถึงลางวิบัติอยู่รำไร
“มีอะไร”
(( ยินดีด้วยครับคุณจิ เพลงของเตโชประสบความสำเร็จมาก มีรายการติดต่อขอสัมภาษณ์พวกคุณสองคนหลายรายการ แต่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมต้องคัดพิเศษให้รายการของบริษัทเรามาก่อน ยิ่งเร็วยิ่งดี แต่พรุ่งนี้คิวเตโชกับคุณไม่ว่าง ถ้ายังไง มะรืนนี้.... ))
“ไม่รับ ฉันไม่รับ!” ผมโวยวาย ถูกเชิญไปนั่งคุยเรื่องแชมปิญองกับเข็มทองน่ะเหรอ ไม่เอาโว้ย!
(( ผมรับปากทางนั้นไปแล้ว ถ้าคุณอยากปฏิเสธ ก็โทรไปคุยกับรายการเองแล้วกันครับ ))
“งั้นเอาเบอร์มา” อย่าคิดว่าครั้งนี้ผมจะยอมถอยให้เขาง่ายๆ อย่าหวังเลยคมสัน!
(( หาเองสิครับ ))
ผมแทบหน้าทิ่มพื้น เดี๋ยวก่อน เล่นแบบนี้ก็ได้เหรอ!?
(( ถ้าทำไม่ได้ วันมะรืนนี้ตอนสิบโมงตรง คุณกับเตโชมาพร้อมกันที่เอ็มเอชเอ็นเลยแล้วกัน จริงสิ เตโชไม่เคยให้สัมภาษณ์มาก่อน คุณคงรู้ว่าเพราะอะไร ตอนแรกบริษัทของเตโชไม่ยอม แต่ผมยืนยันว่าคุณจะทำให้ทุกอย่างราบรื่นด้วยดี ทางนั้นเลยไม่มีปัญหา ))
“ฉันไง ฉันไงที่มีปัญหา!”
(( แล้วเจอกันครับคุณจิระ ))
ปลายสายวางไปแล้ว แต่สติผมยังรั้งกลับมาไม่ทัน นี่มันอะไรกัน มัดมือชกอีกแล้วใช่มั้ย ผมจะปฏิเสธก็ทำไม่ได้เหรอ ไม่สิ ทำได้ แต่ต้องไปหาเบอร์ติดต่อเองเนี่ยนะ ชื่อรายการอะไรก็ไม่บอก นี่มันจงใจโยนให้ผมงมเข็มในมหาสมุทรชัดๆ!
พ่ายแพ้ครั้งที่ N
ยาดมจ๋า ช่วยจิระด้วย
-------
คมสันลาสบอส คิลออลอีกเช่นเคยค่ะ #เมื่อไหร่จิระจะชนะ #จิระผู้เกรี้ยวกราด
ตอนหน้ามาเจอกับการสัมภาษณ์ที่วายป่วงที่สุดในปฐพี พร้อมแฮชแทค #เตโชจิระ ที่จะเกิดขึ้นจริง!
ปล.เบิ้มที่ออกมาในตอนนี้คือสามีทางพฤตินัยของคมสันค่ะ สองคนนี้คบกันลับๆ ไม่มีใครรู้ จิตรินก็ไม่รู้เสี่ยก็ไม่รู้ จะได้ไม่เข้าใจผิดว่าคมสันเป็นพระเอกค่ะ 555
เพจนักเขียนที่ขออุทิศตอนนี้ไว้อาลัยแก่แชมปิญองและเข็มทองขอให้ทุกคนร่วมยืนไว้อาลัยให้ความรักของทั้งคู่ เป็นเวลา 0.01 วินาทีค่ะ
หัวข้อ: {{ He's Not Me }} ผมไม่อยากเป็นดารา - ตอนพิเศษวันแม่ - P.39 - [12/08/61] (อ่าน 174161 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก