บทที่ 7 > เรื่องเล่าจากไอ้ชีส .+
สวัสดีครับ ^___________^ ผมคือใคร ใครคือผม . ผมชื่อ 'ชีส' ครับ . ผมเป็นผู้ชายธรรมดาที่ใช้ชีวิตปกติเหมือนคนอื่นทั่วไป .
จะต่างก็ตรงที่วันนึงผมตื่นขึ้นมาแล้วพบว่าตัวเองหลงรัก 'เพื่อนสนิทที่เป็นผู้ชาย' . ผมไม่รู้ว่าจนถึงตอนนี้ผมยังเรียกตัวเองว่าผู้ชายได้อีกหรือป่าว .
แต่นอกจากเพื่อนคนนั้นผมก็ไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับผู้ชายที่ไหนนะครับ .
ต้องออกตัวไว้ก่อนว่าผมเป็นคนเขียนอะไรกับเขาไม่ค่อยเก่ง . ไม่เหมือนไอ้ตรองกับไอ้แฮมที่หลายคนเคยผ่านตาฝีมือการเขียนมามั่งแล้ว .
ไอ้ตรอง. กูเขียนให้มึงแล้วนะครับหนึ่งตอนถ้วน . ไม่ขาดไม่เกิน !.
.
ตอนเย็น ริมสระเป็ดศาลาไทย มหา'ลัยไอ้ตรอง
.
ไอ้ตรอง ...
.
ตรอง : ...
ตรอง : มึงว่าความรักคืออะไร
ผม : คือสิ่งที่กูรู้สึกกับมึง
ตรอง : ..... สัส
ผม : ..... ( เจ็บ !!)
ตรอง : ความรักของมึงรูปร่างหน้าตาเป็นไง
ผม : มึงไปส่องกระจกดิ
ตรอง : อย่ามาตลก
ผม : เอ้า! กูตลกตรงไหนวะเนี่ย
ตรอง : มึงรักกูจริงดิ ?? ?
ผม : เท่าที่จำได้ กูยังไม่เคยบอกว่ารักมึงเลยนะ
ตรอง : ทำไมมึงไม่หาเมียสักทีวะ มาวิ่งตามกูอยู่ได้
ผม : มึงรำคาญกูเหรอ
ตรอง : ป่าว กูแค่อยากใส่ชุดเพื่อนเจ้าบ่าวแล้ว
ผม : เปลี่ยนเป็นชุดเจ้าสาวแทนได้ป๊ะ
ตรอง : .... สัส !
ผม : ..... ( เจ็บอีกรอบ !!)
กลางคืน .. หอไอ้ตรอง .
.
ตรอง : พรุ่งนี้มึงกลับมหา'ลัยกี่โมง
ผม : เย็นๆ
ตรอง : ให้กูไปส่งป่าว
ผม : มึงขับรถไม่เป็น
ตรอง : กูหมายถึงส่งขึ้นแท๊กซี่
ผม : หน้าปากซอยหอเนี่ยนะ
ตรอง : เออ
ผม : ไกลเกินไปปะ สัส !!
ตรอง : คิดอยู่ . งั้นพรุ่งนี้กูส่งขึ้นหน้าตึกหอกูแทนละกัน
ผม : ครวยย !!
ตรอง : ไม่ต้องมาให้ของกูก็มี ยังไม่อยากออกงานวัด !
ผม :
.
ไอ้ตรองลุกหนีเดินเข้าห้องน้ำไป .
.
อยู่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน . ผมไม่อยากเร่งรัดอะไรมัน . ส่วนมันเองก็คงสบายใจในแบบนี้มากกว่า . ทุกคนก็ด้วยใช่มั๊ยครับ .
.
ตรองมันบอกว่าในนี้มีคนเชียร์ผมอยู่ด้วย . ยังไงก็ช่วยกล่อมมันด้วยก็ดีนะครับ . (กำลังสงสัยว่ามันจะลบที่ผมเขียนตรงนี้ออกก่อนอัพลงเว็บรึป่าว)
.
.
สำหรับตัวมันเองผมก็ยังยืนอยู่ในตำแหน่งเพื่อน . ซึ่งผมก็เต็มใจกับฐานะที่มันหยิบยื่นให้ . เพื่อนก็เพื่อนวะ .
.
แต่ถ้ามีใครมาถามผมว่าผมมีคนรักหรือยัง . คำตอบที่จะได้กลับไปก็คือมีแล้ว .
.
หากคำถามยังคงมีต่อว่าแล้วคนๆนั้นเป็นใคร . ผมก็คงชี้ไปที่ไอ้ตรอง .
.
แล้วเราเป็นอะไรกัน . มันก็วนกลับมาที่คำสั้นๆ ว่า 'เพื่อนกัน' .
.
อย่าเพิ่งงงกับความสัมพันธ์ของผมเลยนะครับ . ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะเขียนอธิบายออกมายังไงให้ทุกคนเข้าใจดี .
.
เอาเป็นว่า ' ไม่ต้องรู้ว่าเราคบกันแบบไหนก็ละกัน ' . ถึงแม้ไอ้ตรองจะชอบเถียงกลับว่า 'กูไปคบมึงตอนไหน ' บ่อยๆเวลาที่ผมพูดคำนี้ก็ตาม .
.
ตรอง : แล้วไอ้แฮมกับแฟนมันเป็นไงมั่ง
ผม : ยังไม่เลิกกันอย่างที่มึงภาวนาหรอก
ตรอง : ไอ้ห่า !
ผม : กูชื่อชีส
ตรอง :
ผม : เห็นไอ้แฮมมันบอกว่าไอ้เพียวแอบไปกิ๊กกับเด็กเซนต์คาเบรียล
ตรอง : ครั้งที่สี่แล้วอะดิ
ผม : นี่มึงจำด้วยเหรอว่ามันแอบกิ๊กกับคนอื่นกี่ครั้ง
ตรอง : คงงั้น
ผม : จำทำไมวะ
ตรอง : นั่นสิ . กูจะจำทำไมวะ !
ผม : ถามจริง . มึงลืมไอ้แฮมได้ยัง
ตรอง : ตอบตรง . มึงว่าไอ้อาร์มมันลืมไอ้ปริ๊นซ์ได้รึป่าวล่ะ
ผม : กูถามมึง
ตรอง : กูก็ตอบมึงแล้ว
ผม : ในรูปแบบประโยคคำถาม ?
ตรอง : เออ !
ตรอง : แต่ทำไม . ทำไมต้องจำเมื่อเธอไม่คิดจริงใจ . ทำไมทำไมความรักที่เธอนั้นลืมต้องเก็บมาคิดฟูมฟาย . อะไรอะไรยังย้อนเข้ามาทุกช่วงเวลานั้นยังไม่เคยจางหาย . วันที่ฉันมีเธอไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไหร่ . ฉันลืมไม่ได้จริงๆ .
ผม : วันที่ฉันมีเธอไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไหร่ . ฉันลืมไปได้จริงๆ ... ( เจ็บ !)
.
ไม่เอา .
ผมไม่อยากเจ็บแล้ว !.
.
.
ผม : ตรอง ..
ตรอง : ง่วงแล้ว !
ผม : .....
ตรอง : .....
ผม : เป็นแฟนกับกูนะ
ตรอง : .... (คิดว่าคงอึ้งอยู่ !)
ผม : นับสามไม่พูดถือว่าตกลง
ตรอง : .....
ผม : หนึ่ง !
ตรอง : .....
ผม : สอง !
ตรอง : .....
ผม : สาม !
ตรอง : .....
ผม : งั้นแสดงว่ามึงตกลงแล้วนะ .
ตรอง : zZzZZZzZ zZ (เสียงกรนเบาๆ)
ผม : ... (เจ็บ !)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
