... Z'TRONG 's WiND .. สายลมของตรอง *
.
.
.
... ตึ๊ด ตะลึดตึ๊ดๆ ...
.
.
... ตะละลึ๊ด ตะลึ๊ด ตึ๊ดๆ ...
.
.
.
... ตะลึ๊ด ตึ๊ดๆลึ๊ดๆ ตะลึ๊ดๆๆๆๆ ....
.
.
.
.
เสียงโทรศัพท์จากโทรศัพท์สักเครื่องในสามเครื่องที่วางอยู่ข้างเตียงส่งเสียงร้องอย่างต่อเนื่องและเอาเป็นเอาตาย ... การขยับตัวเคลื่อนไหวของคนข้างๆทำให้ผมตื่นแม้จะไม่เต็มตาก็ตาม ได้ยินเสียงสนทนาทางโทรศัพท์กับเสียงเปิดประตู ... ผมหลับตาลงอีกครั้งพร้อมกับเสียงประตูปิดลง ชั่วครู่คนที่ลุกไปรับโทรศัพท์ก็ทิ้งตัวลงนอนเช่นเดิม
" กี่โมงแล้วครับ ? " ผมลุกขึ้นมานั่งขยี้ตาถามที่เพิ่งคุยโทรศัพท์ (กับใครก็ไม่รู้ เชอะเชอะ ! ) เสร็จ
" จะบ่ายโมงแล้วครับ "
" ลงไปกินข้าวกัน ตรองหิวแล้ว "
" แต่พี่วินด์เพิ่งได้นอนเองอะครับ " คนที่นอนอยู่เริ่มงอแง
" ได้นอนตอนกี่โมงครับเนี่ย "
" ตอนเก้าโมงเช้า .. ได้นอนแค่สามชั่วโมงเอง "
" งั้นพี่วินด์ก็นอนต่อไปดิ ตรองลงไปกินข้าวคนเดียวก็ได้ " ผมบอกก่อนจะกระโดดลงจากเตียงแล้วเปิดประตูห้องนอนเดินลงมาชั้นล่าง ...
.
.
ผมออกมาจากห้องน้ำก็เห็นคนที่บ่นว่าง่วงนอนกำลังง่วนอยู่กับการอุ่นกับข้าวที่ซื้อมาเมื่อตอนเช้าอยู่ในครัว ... อยากช่วยอยู่หรอกแต่ตรองก็ทำอะไรไม่ค่อยจะเป็นซะด้วยสิ แฮ่ๆ =P
" น้องตรองกินได้ป่าวกับข้าวอะ " คนที่ยกกับข้าวออกจากไมโครเวฟมาวางบนโต๊ะถาม
" อยากกินไข่เจียว "
" ก็ทำดิครับ "
" พี่วินด์ทำให้หน่อยดิครับ " ไม่มีคำตอบรับ ... แต่ก็เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบไข่ออกมาตอกใส่ถ้วย ฮี่ๆ ... ใจดีจัง : )
" ฝากดูแป๊บเดี๋ยวพี่วินด์มา " พี่วินด์บอกก่อนจะเดินจากไปทิ้งตรองให้เผชิญหน้ากับไข่เจียวในกระทะเพียงลำพัง กาซิก กาซิก ~T^T~
" อ่อ .. ระวังมันกระเด็นล่ะ ! " โผล่หน้ามาบอกคำเตือนก่อนจะหายกลับออกไปอีกรอบ เชอะเชอะ ~! ... ไอ้ที่ตรองคิดว่าจะกลับด้านไข่เจียวเลยไม่กล้าทำเลย กลัวมันกระเด็นใส่อ่า >o<
กับข้าวเมื่อเช้าที่พี่วินด์แวะซื้อมาตรองกินไม่ได้สักอย่าง ... งี้แหละคนเราตอนจะซื้อก็ไม่เคยจะถามอะ ( พี่วินด์ >> ก็ตอนพี่วินด์ซื้อน้องตรองเอาแต่นอนหลับอยู่ในรถนี่หน่า ! ) สรุปบ่ายนี้ตรองเลยกินข้าวกับไข่เจียวอย่างเดียวแถมยังไหม้อีกต่างหาก TwT ส่วนอีกคนน่ะเหรอกับข้าวตั้งสี่ห้าอย่าง ไม่พูดไม่จาสักคำ กินเอาๆ ... เชอะเชอะ ! กินข้าวเสร็จปวดท้อง ตรองเลยไปเข้าห้องน้ำ ... ออกมาอีกทีพี่วินด์นอนหลับคร่อกฟรี้ ~* อยู่หน้าทีวีห้องนั่งเล่นข้างล่างแล้ว ตรองเลยหยิบโคนันมานอนอ่านข้างๆ
" ขี้นไปข้างบนกัน " ประโยคชักชวน หรือ เชิญชวนหว่า ? จากคนที่ (คิดว่า) หลับบอก
" เฮ้ยเดี๋ยว เอ่อ ... " ไม่ทันแล้วล่ะ โดนจับแขนลากขึ้นบันไดมาแล้วววว o>_________<o ดูจากสายตาที่มองมาเมื่อกี้ อ๊าาา ... ไม่รอดแน่ตรองตรองเอ๊ย !!
.
.
.
[[ ฉาก NC ... อย่าไปรับรู้มันเลยเนอะ เดี๋ยวเลือดจะหมดตัวซะเปล่าๆ มะแนว มะแนว ~* ( -______-; ) ]] 
" ถามจริงๆเหอะครับ เมื่อกี้เป็นไร อะไรเข้าสิงครับ " ผมถามพี่วินด์หลังจากที่เราทำความสะอาดร่างกายเรียบร้อยแล้ว
" ก็ตรองอะแหละ "
" เฮ้ย ! ตรองอ่านการ์ตูนอยู่ .. ทีวีก็เปิด Majung ทิ้งไว้เหอะ ... อะไรส่วนไหนมันไปกระตุ้นต่อมพี่วินด์ล่ะครับ "
" ไม่รู้ล่ะก็ตรองเริ่มก่อน " โบ้ยกันเห็นๆอะครับ ! ท่าทางฟีโรโมนก็รุนแรงเกินไปแล้วแฮะสงสัยต้องลดลงมั่งแล้ว เหอๆ
ตอนเย็นแวะซื้อกาแฟก่อนจะขับรถกลับมานอนบ้านอีกหลังที่ศาลายา ...
" ตกลงนี่ใครเป็นเจ้านายใครเป็นลูกน้องกันแน่เนี่ย " พี่วินด์บ่นไปขับรถไป
" ก็พี่วินด์ไงเจ้านาย ... ส่วนตรองก็เป็นลูกน้อง .... ลูกน้องนั่งรถให้เจ้านายขับให้ เห็นป่ะแนวจะตาย ... " ผมบอกก่อนจะขดตัวนอนบนเบาะข้างๆคนขับต่อ ความจริงกะจะขอนอนเบาะหลังด้วยเหอะ แต่หันไปมองดูแล้วก็เอิ่มนะ ... ไม่มีช่องว่างที่พอจะซุกกายนอนได้เลย เต็มไปด้วย ของ ของ ของ และก็ของ !!! ขับ TOYOTA WISH แต่บรรจุผู้โดยสารได้แค่สองคน .. เหอะๆ ทำหยั่งกะรถสปอร์ต ! ไหนเค้าบอกว่าคนเป็นเกย์จะเจ้าระเบียบเนี้ยบทุกอย่างไงวะ ... เถียงสุดใจขาดดิ้นเลยว่ะครับเนี่ย หลักฐานทนโท่อยู่เห็นๆ !!!! ( ใครนึกเรื่องสนธิสัญญาระหว่าง 'ว่าที่เจ้านาย' กับ 'ว่าที่ลูกน้อง' ไม่ออก ต้องย้อนกลับไปอ่านตอนเก่าๆเอาละกันนะครับ ... แฮ่ๆ ! )
" อยากกินร้านนี้ๆ " ผมชี้ร้านขายข้าวต้มที่อยู่ก่อนถึงบ้านศาลายา เป็นร้านข้าวต้มที่พี่วินด์เคยพูดให้ฟังบ่อยๆ ฮิฮิ ... สั่งกับข้าวมาสามสี่อย่างพี่วินด์กินข้าวต้มถ้วยเดียวเอง อิ่มได้ไงก็ไม่รู้
... ตรองกินข้าวต้มด้วย ข้าวธรรมดาด้วย .. ยังไม่ค่อยจะอิ่มเลยอะ
กินอิ่มเรียกพนักงานมาเก็บเงิน ..
" สองหมื่นสี่ค่ะ " พนักงาน (เคย) สาวพูดด้วยสีหน้าเฉยชา ... ตรองนั่งอึ้งอยู่ .. ส่วนพี่วินด์นั่งหัวเราะร่า ... ช่างมันๆๆ ไม่ใช่ตังค์ตรอง ... เป็นเจ้านายก็ต้องเลี้ยงข้าวลูกน้องสิเนอะ ฮุฮุ ~* พี่วินด์หยิบแบงค์ห้าร้อยจ่ายไปได้เงินทอนมาสองร้อยหกสิบ ! ยัยพนักงานนี่มันใช้หน่วยในการคิดเงินเป็นสตางค์แหงๆ ! เชอะ .. หลอกเรา พี่วินด์คุยโม้ใหญ่ว่าเลี้ยงข้าวตรองมื้อนึงตั้งสองหมื่นกว่า เชอะเชอะ ~!
.
.
" แหม .. คนคุยเอ็มด้วยเยอะจังนะ เสียงดังตลอด " เสียงพี่วินด์ที่นั่งตัดกระดาษอยู่กับพื้นห้องออฟฟิศตะโกนแซว
" มีอะไรให้ช่วยป่าวครับ " ผมละความสนใจจากโปรแกรมสนทนาบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ลุกจากเก้าอี้มานั่งคุยกับเจ้านายที่นั่งทำงานอยู่งกๆ
" ตัดกระดาษได้มั๊ยล่ะครับ "
" พี่วินด์ได้ปริ๊นซ์งานมาเผื่อหรือเปล่าล่ะ "
" เหอะๆ งั้นน้องตรองกลับไปเล่นคอมพ์ต่อเถอะ " พี่วินด์รีบปฏิเสธก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำงานอย่างขะมักเขม้นต่อไป สู้ๆ ^^v
จะตีหนึ่งแล้วแต่พี่วินด์ยังทำงานไม่เสร็จ ผมก็นั่งเปิดเพลงไป เล่นโน่นเล่นนี่รอพี่วินด์ไป ... เริ่มไม่อยากทำงานแล้วสิ รู้สึกว่าทำงานแล้วมันวุ่นวาย มันดูเหนื่อยเกิ๊น ! งานของผู้ใหญ่นี่เค้าวุ่นวายกันอย่างนี้ทุกคนรึเปล่านะ หรือว่าเฉพาะพี่วินด์คนเดียวหว่า ?
" พี่วินด์ไม่เหนื่อยเหรอครับ เห็นเดินผ่านตรองหลายรอบแล้วเนี่ย "
" ไม่นี่ " พี่วินด์บอกก่อนจะหยิบกระดาษสองสามแผ่นแล้วเดินหายเข้าไปอีกห้องนึง .. ไม่ถึงห้านาที เดินกลับมาอีกแล้ว
" ทำไมพี่วินด์ไม่หยิบไปทีเดียวเลยล่ะครับ จะได้ไม่ต้องเดินหลายรอบ " ผมนั่งพิงเก้าอี้กอดอกถาม
" ก็อยากเดินผ่านน้องตรองนี่ จะได้มีกำลังใจ " .... O_o;
.
.
" ไปกันเถอะน้องตรอง " พี่วินด์เดินยิ้มออกจากห้องที่หายเข้าไปทำงานเมื่อหลายชั่วโมงที่แล้ว
" ทำงานเสร็จแล้วเหรอครับ "
" ยัง .. แต่เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยทำต่อ "
" แล้วไม่ทำให้เสร็จไปเลยล่ะครับ "
" ง่วงแล้ว " ผมปิดคอมพิวเตอร์เตรียมตัวออกจากออฟฟิศเพื่อกลับบ้าน ... มองนาฬิกา ตีหนึ่งกว่าเกือบตีสอง ... พี่วินด์เก็บของใส่กระเป๋าก่อนจะล็อคประตูออฟฟิศ ... เราเดินกันจากออฟฟิศเพื่อกลับบ้านโดยใช้เวลาไม่ถึงสามสิบวินาที ... อ่านถูกแล้วครับ วินาที !!! เพราะออฟฟิศน่ะอยู่ข้างๆบ้านพี่วินด์เลยครับ รั้วเดียวกันแค่อยู่คนละตึก !
ใต้ผ้าห่มผืนสีน้ำตาลเข้มผมกำลังนอนกอดพี่วินด์ หรือ พี่วินด์กำลังนอนกอดผม ... เรากำลังนอนกอดกันอยู่ : ) คืนวันพรุ่งนี้ผมคงต้องกลับไปนอนคนเดียวเมื่อที่เคยเป็นมา ... เจ้าหมอนข้าง แกจะอุ่นเหมือนหมอนข้างที่ฉันกอดอยู่ตอนนี้มั๊ยนะ ? ?? ลมหายใจของอีกคนที่เป่าใส่บริเวณแก้มเป็นสิ่งยืนยันได้ดีว่านี่ไม่ใช่ความฝัน ... แต่หากนี่จะเป็นเพียงแค่ความฝัน มันก็คงจะเป็นฝันดีหลังจากที่ผมฝันร้ายมานานแสนนาน ... วันพรุ่งนี้ที่ผมลืมตาตื่นขึ้นยังไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นอีกบ้าง ขอแค่คนที่นอนอยู่ข้างๆไม่หายไปก็เพียงพอแล้ว ....
... หากแต่เมื่อผมรู้สึกตัวขึ้นมาอีกครั้ง เพราะแสงของพระอาทิตย์ที่สาดส่องเข้ามาในห้อง .... ข้างกายผมกลับมีเพียงแค่ความว่างเปล่า ....
.
.
.
เพราะพี่วินด์ตื่นไปทำงานที่ออฟฟิศตั้งแต่ก่อนตรองตื่น แฮ่ๆ : )
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
