หัวข้อ: อกหัก 2 ครั้งของผู้ชายที่กลายเป็นเกย์

[nimmy]

มันเป็นเรื่องเศร้าที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงของผม
ผมอกหักจากคนที่รักถึง สองครั้ง
ครั้งแรก  ในความสัมพันธ์ แบบ ชาย รัก หญิง ในรั้วมัธยม
และครั้งที่ สอง  ในความสัมพันธ์ แบบ ชาย รัก ชาย ในรั้วมหาลัย
ซึ่งทั้งสองครั้ง มันเจ็บทั้งคู่ และไม่มีทางจะลืม

....ครั้งสมัยเรียนมัธยมต้น  ผมสอบเข้าโรงเรียนรัฐแห่งหนึ่งได้ ซึ่งเป็นโรงเรียนสหะ
มีนักเรียนชายหญิงคละกันครึ่งต่อครึ่ง  วันแรกของการเปิดเรียน  ผมจำได้แม่นว่าทุกอย่างชุลมุน วุ่นวายเหลือเกิน  ทั้งหาห้องเรียน ทั้งไม่คุ้นสถานที่ ทุกอย่างดูน่ากลัว  แปลกตาไปหมด ไม่รู้จะเดินไปในทิศทางไหน  ผมไปโรงเรียนแต่เช้าเพื่อจะมีเวลาเดินดูอะไรๆใหม่ๆภายในโรงเรียนเพื่อความคุ้นเคย    บังเอิญผมเจอกับเด็ก3คนซึ่งมาเช้านั่งจับกลุ่มกัน เขาเพิ่งเข้า ม.1 มาเหมือนกัน ...มันน่าประหลาดใจมาก ที่ว่าคุยไปคุยมาเราอยู่ห้องเดียวกัน
....ผมขอแทนตัวผมว่า N และเพื่อนๆอีก 3คน รวมเป็น 4(กลุ่ม ช2 ญ2) ทุกวันพวกเราจะมาโรงเรียนแต่เช้า เพื่อมานั่งจับกลุ่มคุยกันตั้งแต่ 6 โมงครึ่ง   กลุ่มเราไม่เคยมาสาย เราจับหลุ่มคุยกันทุกวันก่อนเข้าเรียน ส่วนตัวผมเองคุยไม่เก่ง เป็นพูดน้อยขี้อาย  ในกลุ่มได้แต่เป็นเพียงคนรับฟังเท่านั้น  เพื่อนๆทั้งสามล้วนแต่คุยเก่ง ผมพยายามจะปรับตัวให้เข้ากับคนในกลุ่ม
สิ่งที่เค้าคุยกันทุกวัน คือการร้องเพลงต่างประเทศ ช่วงนั้นนี่ฮิต Britney Spear  I did it agian ผมพยายาร้องจนได้ ทั้งๆที่ไม่รู้ความหายของมัน
ผมเข้ากับคนในกลุ่มได้ดี ความสนิทเกิดเป็นความรักอย่างรวดเร็วจนไม่ทันได้ตั้งตัว  วันนึงพวกเราเผยความในใจ....
...โอ้วพระเจ้า!!! คุณเชื่อไหม ความรักมันเป็นวงกลม มันเป็นรัก 4 เศร้า
แต่มันยังเด็กมากเกินกว่าที่จะเสียใจนาน  คู่ที่เหลือรอดมาได้ คือผม N และ S(ญ) เราคบกัน...แต่ในฐานะอะไรไม่รู้  ไม่เคยบอกรัก แต่เอาใจใส่  ไม่เคยหวง แต่เป็นห่วง  กลับบ้านด้วยกัน ทำอะไรหลายๆอย่างด้วยกัน   วันนึงผมเจียดเงินอันน้อยนิดที่ทางบ้านให้มาใช้แต่ละวัน (วันละ50บาทเองอ่ะ T-T) ซื้อข้าวเหนียวหมูปิ้งไปฝากเธอ S ^^
เธอไม่กิน  เธอบอกผม เธอเป็นอิสลาม  ผมเด็กมากเกินกว่าที่จะรู้ว่าเหตุผลของการที่อิสลามไม่กินหมูคืออะไร แต่....
เธอไม่กิน  ผมก็ไม่กิน...เราคบกันแบบไม่บอกรักกัน แต่คนอื่นรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน...ผมสนใจศาสนาอิสลามเพราะเธอ  ครั้งนึงผมกลับไปที่บ้านถามพ่อแม่ ถ้าผมชอบคนอิสลาม ผมจะไปนับถือศาสนาตามแฟนได้ไหม(ม.2เองนะเนียะ???)
พ่อกะแม่ โอเคและเปิดใจให้เราสนิทกันในขอบเขตที่ผู้ใหญ่ดูแลเพราะทั้งสองฝ่ายยังเด็ก....เวลาแห่งความสุขเดินไปไวมากกกกกกกกกกกกกก
....พริบตาเดียว เราจบ ม.3 กัน เราขึ้น ม.4 ด้วยการคัดห้องตามเกรดเฉลี่ยของม.ต้น  ผมซึ่งเรียนดีกว่า ต้องแยกจากเธอ
ผมวิ่งไปหาเธอทุกเช้าผ่านบันไดทางลงที่คั่นกลางแบ่งสองฝากชั้นเรียน...ทุกอย่างดำเนินไปได้ด้วยดี  ผมคิดแบบนั้น  ผมเจอเธอ  ก็ยังมือไม้จับมือ ชวนไปกินข้าว เหมือนปกติทุกที...จนกระทั่งผมไปลงเป็นนักกีฬากลางแจ้งชนิดหนึ่ง ผมเป็นหนึ่งในตัวแทนของโรงเรียนที่จะไปแข่ง
กีฬาสีโรงเรียน และ แข่งกระชับมิตรกับโรงเรียนอื่น...ผมซ้อมหนัก ไม่เว้นกระทั่งวันสงกรานต์...เพื่อแข่งขัน...
....จนวันกีฬาสีมาถึง....ผมรู้ว่าเธอ S จะต้องมานั่งเชียร์ผมแน่  ผมคิดอย่างนั้น..ขณะแข่งผมมองไปรอบๆหาเธอ..ผมเห็นเธอ...แต่.............เธอมากับผู้ชายที่ผมไม่เคยเห็นหน้า...ผมไม่มีจิตใจที่แข่งต่อ...ผมเล่นจนจบแมชต์...และผมก็แพ้......
ผมรีบวิ่งออกมาหาเธอ ซึ่งเธอหลบหน้าผม  เหมือนเธอจะบอกอะไรผ่านสิ่งที่เธอแสดง  และฝากชายที่ไม่คุ้นหน้ามาเครียร์กับผม
....เค้าพูดกับผมว่า "ผมเป็นประธานนักเรียน รร.นึง ซึ่งกำลังคบกับ S และไม่ต้องการให้ ผม N เข้ามายุ่งวุ่นวายกับ S อีก เพราะ S  ไม่ต้องการคุยกับผม เพราะ S ไม่มีอะไรจะพูด เราไม่ได้เป็นอะไรกันอยู่แล้ว"  ผมอึ้ง ผมอยากจะต่อยหน้าไอ้ผู้ชายคนนั้น แต่ทำไงได้ สุดท้าย S ก็ไม่เลือกผม เขาเลือกชายคนนั้น ...ผมนั่งคิด  วันนี้ ผมแพ้ทั้ง"กีฬา" และ "ความรัก" เลยนี่หว่า

....รุ่งขึ้นผมมาแต่เช้าเหมือนทุกๆวัน มารอเพื่อที่จะคุยกับ S ถึงเรื่องราวทั้งหมด เค้าให้คำตอบผมว่า "เพราะเธอไม่ดูแลตัวเอง  Nเธอซ้อมหนักจนผิวไหม้เกรียมหมดแล้ว ผอมก็ผอม หน้าก็เป็นสิว ฉันไม่กล้าเดินกับเธอแบบนี้หรอกนะ"คำตอบนั้นทำให้ผมเรียนไม่รู้เรื่องทั้งวัน  กลับบ้านผมร้องไห้ มาเรียนผมก็ร้องไห้ เพื่อนถามว่าผมเป็นไร ผมนึกอะไรไม่ออกเลยพูดว่า "หมาที่บ้านเราตาย" ชีวิตม.ปลายผมไร้ซึ่ง S มันเหงาเหลือเกิน แต่ก็มีผู้หญิงชื่อ F เข้ามาในชีวิตผม
ผมต้องขอโทด F มากๆเพราะที่คบกันนั้นไม่ใช่ความรัก  แต่ควงกันหน้าเสียเฉยๆ
เราดำเนินชีวิตแบบนั้นจนจบ ม.6 อ่านหนังสือเตรียมเอ็นเข้ามหาลัย...และนั่นเราก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย...(มีต่อนะ)

[nimmy]

"สวัสดี ว้อยยยย" ผมตะโกนรับชีวิตใหม่ที่กำลังจะมา หลังสอบเข้า ม.รัฐ ได้
ไม่มันแตกต่างจาก ม.1ที่ผ่านมาเลย   ทุกอย่างวุ่นวายเหมือนก่อน  ดูมันจะวุ่นวายกว่าเก่า  เพราะผมไม่ได้มาปฐมนิเทศ
นั่นทำให้ ผมรู้จักกับคนในภาคเดียวกันเท่านั้น
สาวFยังคงตามติดผม เธอไม่รังเกียจผมที่ผมหน้าดำ สิวเยอะ เดินหลังคร่อม ผมหยาบฟุไม่เป็นทรง....แต่หลังจากผมอกหักจากสาว S ผมก็ไม่เคยชอบผู้หญิงคนไหนอีก

............คุณคิดเหมือนผมไหม  ผมกำลังจะกลายเป็นเกย์...........

...เดือนนึงผ่านไป ผมได้เพื่อนในภาคกลุ่มนึง มีคนอ้วนๆตุ้ยนุ้ยๆคนนึง  ผมชอบเดินไปกับเขา เขาชื่อ P นะ....ผมชอบ Pแฮะ  เขาดูเป็นคนเย็นชา ไม่ค่อยจะแคร์อะไร  ไม่มีความรู้สึก เป็นคนเย็นยะเยือกเหมือนเราไม่สามารถจะหยั่งรู้ความคิดจากเขาได้
แต่เหมือนผมจะคิดไปเอง ว่าเค้าแคร์ผม เวลาทำอะไร ไปไหนเขาจะชวนผม  Pชอบตะคอกใส่ผม  ชอบว่าผม แต่ผมก็ยินดีที่จะให้เค้าว่า
เรารู้จักกันในฐานะเพื่อน ผมNซึ่งยังเป็นไอ้ผอม หน้าสิว คิ้วบาง หลังคร่อม กับ Pหนุ่มตุ้ยนุ้ย ไม่อินเทรน และ แสนเย็นชา....

....ปี 2 ผมเรียนห่วยแฮะ  ที่ทำให้ตารางเวลาไม่ตรงกับ P แล้ว ...P นั้นเรียนเก่ง และปีนี้เค้าแต่งตัวดีขึ้นด้วย ผอมลง หุ่นดี ตัดผมเกาหลี มีเสน่ห์ แต่ไม่ยักมีแฟนญ
ถึงตารางส่วนน้อยไม่ตรงกัน แต่ตารางส่วนใหญ่ตรงกัน ทำให้เรามีโอกาที่จะเจอกัน และเล่นด้วยกันบ่อยๆ พูดตามตรง ตอนนี้ผมรัก P เข้าแล้ว  ผมไม่ได้หลงรูปP เพราะใครก็บอกว่า P ไม่หล่อ   ถึง P จะอ้วนผมก็ยังชอบเหมือนเดิม มันไม่ใช่ความรักที่หลงรูปลักษณ์ภายนอก
เราสนิทกันในระดับนึง  ผมไม่กล้าจะสนิทมาก  ผมกลัวจะทำอะไรเกินเลย กลัวP จะรู้ว่าผมรักมัน

....ปี 3 จัดทริปรับน้องปี 1 ที่ชะอำ...ทั้งคณะรุ่นน้องรุ่นพี่ โดยสารรถทัวร์ไปชะอำ เพื่อจัดงานรับน้องใหม่
ทายสิว่าผม นั่งกับใคร ...ผมนั่งกับ Pคับ นอนหัวชนกันเลยล่ะ หัวเราโขกกันหลายที ก่อนจะถึงชะอำ...ว้าว  อากาศริมทะเลนี่มันดีจังเลย  พวกเราขนสัมภาระลงจากรถ เข้าไปในห้องพักที่จัดไว้  ห้องนอนนั้นแน่นกันยังกะปลากระป๋อง ร่วม 10-15 คน
คืนแรก ไปถึงก็เย็นแล้วจะทำไรกันล่ะ  นอกจากเล่นไพ่ กับ กินเหล้าห้องเพื่อน ยกโขยงกันไปหมดห้องเลย

...คืนแรก ซัดเอาผมเมาเป็นหมา  อ้วกแตกอ้วกแตน  เมาแล้วออกอาละวาดทำลายข้าวของ เละเทะไปหมด สุดท้ายโดนจับขังห้องน้ำจนนิ่งไป(อันนี้เขาเล่ามา เพราะตอนเมาจำไรไม่ได้เลย)แล้ว P ก็พามาส่งที่ห้อง...ผมเริ่มจำได้เพราะสร่างเมาแล้ว Pมาส่งถึงห้อง  จิงเรานอนห้องเดียวกัน แต่ P จะไปเล่นไพ่ต่อ...ผมยื้อให้Pนอนเป็นเพื่อน  เป็นครั้งแรกที่ ผมได้กอดP
เป็นเวลาไม่กี่นาที ที่ผมจำได้แม่นจนวันนี้  ผมไม่ได้ฝันไป ผมได้กอดPรึเนียะ...แล้วผมก็เสือกผล่อยหลับไป...Pหนีออกไปตั้งแต่ไม่ไหร่ไม่รู้...คืนนั้นผมมีความสุขที่สุด

....เช้าวันที่ 2 เตรียมงานรับน้อง   บอกๆตรงเลยขี้เกียจอ่ะ  คนก็เยอะ  จะไปยืนมุงๆก็ไงๆอยู่  เลยชวน P ออกไปเดินริมทะเล   เราทั้งคู่เดินออกมาไกลจากกลุ่มเตรียมงานไกลพอสมควร ลิบตาเลย...แล้วหาที่นั่งบนสันขอบถนนที่คั่นระหว่างหาดกับถนน   ผมจำเรื่องเมื่อคืนได้...ผมเขิน...แต่P ไม่รู้สึกอะไร ...ผมขอรองเท้าแตะPใส่  เราแลกรองเท้ากัน เดินริมหาด
ในใจผม  อยากบอกรัก P เหลือเกิน เหตุการณ์ที่ไม่ทันคาดคิดเกิดขึ้น  P ร้องเพลงให้ผมฟัง  "ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย  ในความคุ้นเคยกันอยู่ มันแฝงอะไรบางอย่างที่มากกว่านั้น" p ร้อง
ผมทั้งตกใจและ ดีใจแทบอยากจะกระโดดกอด เหมือนถูกรางวัลล็อตเตอรี่ที่ 1....แต่หยั่งใจ...ถามไปว่า   แกร้องเพลงนี้ทำไม..."มันกำลังดังนะ อยากร้องให้ฟังน่ะ" P บอกผม

....ขากลับเรานอนหัวโขกกันเหมือนขามา คืนนั้นผมผมรวบรวมความกล้าโทรหา P และสารภาพรักทันที  ผมบอกอ้อมๆว่า ถ้าผมชอบใครสักคน แล้วผมอยากบอกรักเค้าอ่ะ  Pว่าเขาจะปฏิเสธผมไหม ผมกัว   กัวว่าจะออกมาไม่เหมือนที่หวังไว้ ผมกัวเสียใจอีก  ผมไม่กล้าจิงๆ....มึงก็บอกเข้าไปสิ  มึงออกจะนิสัยดี  ไม่มีใครที่เค้าไม่ชอบมึงหรอก  เค้าชอบมึงอยู่แล้วล่ะ(เสียงตวาดสไต P เค้าบอกผมเหมือนเคย)

...เหรอ  ผมลังเลครู่นึง.....

....ก่อนจะบอก...กูชอบมึงว่ะP...สิ้นเสียงเอ่ยคำนั้นไป ในใจคิดจะออก หัว หรือ ก้อย ...แต่กลับไม่...เค้ากลับถามคำถามนึงก่อน "มีใครรู้ไหม ว่า N เป็นอ่ะ"...จะว่าผมโง่ก้ได้  ผมบอกมี เป็นเพื่อนในคณะ....แล้ว P ก็ปฏิเสธ ผมทันที...แนะนำให้ผมไปหาจิตแพทย์
ถ้าย้อนเวลาได้ ผมจะบอกไม่มีใครรู้ว่าผมเป็น...ผมไม่รู้ว่าบทสรุปจะเปลี่ยนไปรึไม่ แต่ผมแค่อยากลอง...คืนนั้นผมร้องไห้อีกแล้ว   มันเทียบไม่ได้ว่าเศร้ากว่าหรือน้อยกว่าที่เคยร้องไห้ให้ S เพราะผมโศกสุดๆ ผมร้องไห้แบบเต็มที่ที่จะร้องทำได้...ผมนอนร้องไห้ทั้งคืน...ปวดตาไปหมด
เช้าวันต่อมา  ตาผมบวม  ไปมหาลัยเพื่อนๆทักผมมากมายว่าเป็นไร มากไหม...ทำไมตาบวมแบบนี้   ทุกคนห่วงใยผมพยายามที่จะถามสาเหตุว่าทำไมถึงตาบวม

...."หมาที่บ้านเราตายน่ะ"...ผมคิดไรไม่ออก บอกประโยคนี้ออกไปเป็นครั้งที่ 2...ผมพยายามหลบหน้า P

...ผมทนไม่ได้ ผมแอบร้องไห้ทุกครั้งที่เห็นหน้าP...ความรู้สึกมันยาวนาน 2 ปี จนจบ ปี 4 จนต่างคนต่างแยกย้ายกันไป.....

.......ตัวผมทำงาน.........
.......ส่วน P เรียนต่อ......

....ทุกอย่างเปลี่ยนแปลง  ผมพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเอง ทั้งหมด
บุลคลิกเก่าๆนั้นหายไป  ผมไม่หลังคร่อมแล้ว  ไม่มีสิวแล้ว(จัดได้ว่าเป็นคนหน้าใสคนนึงเลยล่ะ)พยายามแต่งตัวตามเทรนบ้าง เส้นผมก็ไม่หยิกหยอกหงอก เหมือนดั่งเคย 
 ผมอ้วนขึ้น ใครๆก็บอกว่าผมดูดีกว่าเก่ามาก เหมือนเป็นคนละคนเลย
ที่ทำทั้งหมด คุณๆเชื่อกันไหม เพราะผมคิดว่า P เป็นเกย์แต่ปฏิเสธผมเพราะว่ามีคุณรู้ว่าผมเป็น
....แต่ตอนนี้ผมทำงานแล้ว  มันไม่มีปัญหาช่ายไหม ถ้าเราจะมาคบกันใหม่ แบบที่ P ต้องการ
....ผมไม่มีปัญหา  ผมรักเขา  จะออกมารูปแบบไหนก็ได้    ถ้า Pไม่อยากให้ใครรู้  ผมก็ยอม
สิ่งที่ทำให้ผมรอ P มีอย่างเดียว คือ ความรัก แต่ดูเหมือนจะเป็นความหวังล้มแล้งๆ ซึ่งนับจากที่เขาปฏิเสธผมไปถึงวันนี้  ร่วม 3 ปีแล้ว...แต่ผมก็ยังรออยู่  4ปีในรั้วมหาลัย Pไม่เคยมีสาวมาติดพัน มีแต่เกย์ ตุ๊ด แต๋ว มาติดพัน ไม่มีแฟนสาวเป็นตัวเป็นตนเลย
นั่นทำให้ผมมั่นใจว่าP นั้นเป็นแบบที่ผมคิด..ทุกวันนี้ผมพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้นเรื่อยๆ เพื่อที่รอเขากลับมา

....เมื่อเช้าผมเห็นเขา Online Msn ในเมล์ที่ผมแอบ add ไป  เพราะเมล์จิงของผม เขาบล็อคผมผมทักเขาไม่ได้ เพราะเขาไม่ยอมคุยกับคนแปลกหน้า ถ้าเขารู้ว่าเป็นผม ก็กัวว่าจะโดนบล็อคอีก....
...ผมแค่เห็นเขาเข้ามาอัพเดท รูป hi5...
ผมแอบเข้าไปดู...ได้แต่มองดูอยู่ห่างๆ ไม่เข้าไปทักทาย กลัวเขารำคาญ...รูปที่ได้มาผมเก็บไว้ทุกรูป....รูปสมัยที่Pตุ้ยนุ้ยที่ผม แอบถ่ายไว้  ซึ่งเจ้าตัวไม่เคยรู้ว่าโดนแอบถ่าย ผมก็มี...เขาคงแปลกใจถ้าผมเอาให้ดู รูปมันเก่ามาก 5 ปีเห็นจะได้
เมื่อวานนี้ ผมดูหนังเรื่อง รักแห่งสยาม ผมยังแอบน้ำตาไหล ...ทุกวันนี้ผมก็ยังน้ำตาซึมๆให้ผู้ชายคนนึงที่ผมรักมาก...ให้กับเพื่อนสนิทที่ไม่เคยสนใจความรักที่ผมมีให้....
แต่...ผมก็ยังจะรักเขา...และรอเขา...ตราบเท่าที่เขายังไม่แต่งงาน...คิดดูอีกที่  ผมนี่มันควายจิงๆๆๆๆๆ 55 5

[MyLoveMyBabe]

อืมมม มันเป็นแบบนี้นี่เอง  ไงพี่ก็เป็นกำลังใจให้นะค้าบบ สู้ต่อไป 

[pajaa]

ความรักบางครั้งมันก็น่ากลัว

บางคนมองไม่เห็นอนาคตว่าจะเป็นงัย สุข ทุกข์ เศร้า.......
บางคนมองเห็นอนาคตแล้ว มีแววว่าจะสมหวัง ....ยินดีด้วย
บางคนมองเห็นอนาคตแล้ว มีแววว่าจะเจ็บซ้ำอีก....แต่ก็ยังอยากที่จะเสี่ยง


เขาอาจจะรู้ก็ได้ว่าพี่คอยดูเขาอยู่
จะรอนิ่งๆ รึคับ ไม่ลองเสี่ยงอีกครั้งรึคับ
พี่รอเขา   เขาก็อาจจะรอพี่เช่นกัน...

เป็นกำลังใจให้คับ

[ไอ้หัวแห้ว]

 

เป็นกำลังใจให้นะครับ


อิอิ



ยิ้มไว้คร้าบพี่

 

[bowjung]

เป็นกำลังใจให้นะคะ


คิดในแง่ดีไว้ เขาอาจจะแสดงออกมาไม่ได้ แต่ความจริงแล้วเขาก็คงรับรู้ถึงความรู้สึกดีๆที่ส่งถึง

รอค่ะ  รอวันที่เข้ากล้าเผชิญกับความจริงเท่านั้น

แต่จะรอหรือไม่รอก็ขึ้นอยู่กับคุณ N แล้วล่ะค่ะ


ส่วนเราก็ขอเป็นกำลังใจให้ต่อไปนะคะ 

[Message_coke]

ความรักบางที่ก็ไม้ได้เป็นไปตามอย่างที่ใจเราปรารถนาหรอกครับ

 

[Siri_nan]

แวะมาให้กำลังใจจ้า
 ความรัก ไม่ว่า 
- ชาย-หญิง
- ชาย-ชาย
- หญิง-หญิง (ประสบการณ์ตรง อิ อิ)
ลองมาหมดแล้ว ยกเว้น ชาย-ชาย เพราะเราเป็นผู้หญิง 

เมื่อไม่สมหว้งก็เจ็บปวดทั้งนั้น ยังไงลองใหม่นะจ๊ะ อาจสมหวังก็ได้ สู้ สู้

[nana]

สู้ๆ 

[อิง]

เศร้าอะ 

เป็นกำลังใจให้นะคะ สักวันต้องเป็นวันของเราค่ะ สู้ ๆ 

[kny]

แล้วตอนนี้ละเป็นไงบ้างแล้ว อยากให้มีความสุขนะ

[dekba428]

 
สู้ต่อไปทาเคชิ

[DasHimmel]

คุณnimmy สู้สู้นะค๊า!!!