เฮียพากย์ ขอให้หายไวๆ นะ ทั้งความบอบช้ำทางจิตใจจากรถขนผัก ที่ดูจะเกินเยียวยา
และก็จากความบอบช้ำทางกายจากการโดนเหล่าสาวกรุมรัก
โอ้ เว่อร์ปายมั๊ย
มาพูดถึงตอนอวสาน...
จบได้แบบสมควรจบ และก็จบแบบสุดยอด แบบที่เรียกว่า [Park]'s Peak
เป็นเวลานานมั่กๆ ที่ผมตามอ่านมาจากอีกบอร์ดนึง จนมาเจอคนแต่ง ซันกะมาร์ช ตัวจริงได้บอร์ดนี้
และก็ทำให้ได้รู้จักบอร์ดนี้ครั้งแรกด้วย (ตรูมัวไปทำไรอยู่ไหนเนี่ย)
รู้สึกว่านานจริงๆ แต่ว่าคุ้มค่า...จะบอกว่าเกินคุ้มน่ะ ที่เฝ้ารอ ความรักที่เพาะบ่ม ของซันกะมาร์ช
แต่กว่าจะเจอความรัก ก็ต้องผ่านมาทุกบทโฉดจากคนแต่ง...อ้าวๆ...ทั้ง โหด ซาดิสม์ เศร้า เหงา บู๊ ตบจูบ
(มีป่าวหว่า) และหื่น...
ถือว่า วัน เวลา นำพาให้เหล่าแฟนคลับ มาตั้งตารอดูตอนต่อไปของอาเฮีย ที่มักจะดวงจู๋ ขอให้อาเฮียพากย์ไปทำบุญเยอะๆนะ
วันเวลาแห่งความสุขเศร้าเหงาหื่น...ผ่านพ้นไปแล้ว
แต่มันประทับลงไว้ในความทรงจำอันแสนดี ผ่านทุกถ้อยตัวอักษรที่ตั้งใจร้อยเรียงของคนแต่ง ถึง คนอ่าน
เรารู้นะ กว่าจะแค่นออกมาได้ทีละย่อหน้า ใช่ง่ายซะที่ไหน ถ้าเขียนแบบสั่วๆ ก็ได้
แต่จะให้มี [Park]'s Peak นี่สิยาก
ความรักของซันกะมาร์ชสมหวังแระ
ตอนพิเศษนี่จามีลูกกานมั๊ยน๊า ลูกบุญธรรมก็ได้นะ อิอิ
อาเฮีย...ขอบคุณมั่กๆ ที่แต่งเรื่องนี้ให้พวกเราได้อ่าน ประทับใจอันดับหนึ่งเรยยย ขอบอก
: bye2: