อืมยังดีล่ะ....รอบนี้ก็เหมือนทุกครั้งจะเม้นต์ 4ตอน รวดเลยแล้วกัน 18-21 เลย
มันอาจจะยาวจนขี้เกียจอ่าน หรือว่าสั้นใจหายก็มาดูกัน(แต่อนุญาติให้มองข้ามไปได้เพราะว่าอยากง๊องแง๊ง)
+++++++
เปิดมาตอน18 ก็เล่นเอาเสียวไปเลยเหมือนกันตอนที่แม่ซันบอกให้ซันเงียบ สถานะการณ์แบบนั้นมันสงสารมาร์ชของเขาเป้นที่สุดคงจะตกใจทำอะไรไม่ถูกสินะ กอดดดดดดดดดดปลอบมาร์ช
ตอนที่ซันเล่าเรื่องให้แม่ฟังแล้วพูดเรื่องมาร์ชทิ้งไปเขาก็เจ็บเหมือนกันนะ(ไปเกี่ยวอะไรกับเขา)แบบใช่มันเจ็บจี๊ดเลยที่ยอมจะแต่งกับแนทเพื่อลืมมาร์ช โอ้โหถ้าเป็นลูกได้ยินแบบนี้นะป๊าคงน้ำตาไหลไม่รู้ตัวเลย
ส่วนแนทก็เป็นผู้หญิงที่ดีมากคนหนึ่งเลยนะ ซันมันเป็นคนโชคดีจริงเลยมีแต่คนดีๆอยู่รอบตัวสมแล้วที่มาร์ชมันชอบประเมินตัวเองว่าใช่แน่เหรอเป้นมันจริงๆเหรอที่จะได้อยู่ข้างคนๆนี้ สว่างมากๆเลยนะซัน
น่ารักตอนแม่ถามมาร์ชว่ารักซันมั้ยแล้วซันมันก็ตอบด้วยว่ารักมาร์ชแบบว่ามันคงปลื้มกับคำตอบของมาร์ชมากอ่ะ ยิ้มเยิ้มซะอย่างงั้น น่ารักดีชอบบ
“แม่ฝากเจ้าลูกชายคนเดียวของแม่ด้วยนะ… ตาซันน่ะเป็นคนหัวรั้น อยากได้อะไรก็ต้องได้ (ผมแอบพยักหน้าเห็นด้วย)…แต่ก็เป็นคนจริงจังและจริงใจ … ยังไงก็รักกันชอบกันดีๆ อย่าชักชวนกันออกนอกลู่นอกทาง เป็นกำลังใจให้กันและกันเมื่อยามอีกฝ่ายล้ม เพียงแค่นี้แม่ก็ดีใจแล้ว”ชอบที่แม่พูดนะ สมแล้วที่เป็นแม่ซัน สาดแสงสว่างพอกันกับลุกเลยนะ ฝากลูกสะใภ้น่าร๊ากกกกคนนี้ด้วยนะคุณแม่
เรื่องของพ่อมาร์ชอันนี้ขอบอกตามตรงว่าแอบไม่ชอบใจ ถึงจะมีจุดที่เชื่อมต่อกันให้เป็นเหมือนเดิมยาก แบบว่าแก้วแตกแล้วต่อติดยังไงมันก็เป็นรอยร้าวให้มองเห็นอยู่ดี แต่ที่จริงอันนี้ก็อยากรู้(ส่วนตัวนะป๊าไม่ต้องคิดมาก)เพราะตั้งแต่อ่านมาจนถึงตอนจบ เหมือนพ่อมาร์ชเก็บงำความรู้สึกเอาไว้ เหมือนมีเหตุผลที่ต้องทำซึ่งเขาก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร อย่างตอนในโรงพยาบาลวันถอดเครื่องช่วยหายใจของแม่มาร์ช สิ่งที่ซันเห็นมันทำให้เขารู้สึกดีนะอยากให้มาร์ชได้เห็นมุมแบบนั้นด้วย ถึงสองคนพ่อลูกนี้จะมาไกลเกินไป สำหรับคำว่าเหมือนเดิมแต่ก็ดีใจที่ยังไงมันก็เป็นเหมือนที่ป๊าว่านั้นแหละพ่อลูกกันมันก็ตัดกันไม่ขาด ทางออกมันมีมากมาย สำหรับสองคนนี้สักวันมันก็ต้องดีขึ้นเรื่อยๆแน่ แต่ก็ไม่ชอบใจนะที่ตัดความสัมพันธ์กันไปเลยอย่างงี้ ทิ้งทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับพ่อแล้วมาสร้างด้วยตัวเองใหม่ถึงมันจะเป็นความคิดของผู้ชาย แต่ก็ไม่ชอบใจอยู่นิดๆอยู่ดี แต่โดยรวมเขาเข้าใจนะว่าทำไมต้องทำ อาจเพราะว่าคิดมาตลอดว่าในตอนพิเศษที่ผ่านๆมา ที่มาร์ชไปนอก เพราะว่าไปทำงานให้บริษัทที่รับช่วงต่อจากพ่อ ไม่คิดว่าไปเพื่อจัดการทุกอย่างคืนให้พ่อตัวเอง พูดง่ายๆอึ้งไปเหมือนกัน หักความคิดกันดื้อๆเลยนะป๊าเราอุตสาห์จะดูว่าพ่อมาร์ชจะยอมรับยังไง แต่เล่นเอากันอย่างงี้เลย ถอนกันกางอากาศเลย ...ร้ายจริงๆป๊าช้านน
อีกนิดกับเรื่องพ่อลูกคู่นี้
“ผม…ไม่เคยเกลียดคุณ แต่ผมเกลียดสิ่งที่ทำให้คุณเป็นแบบนี้”
ภายในโล่งว่างเปล่า… มีเพียงเศษอะลูมิเนียมสีฟ้า และ ขาวที่ถูกกาวต่อเชื่อมกันเอาไว้อย่างดี… ถ้ามองดีๆ จะรู้ว่ามันคือเศษเครื่องบินบังคับที่ตอนนี้ไม่สามารถบินต่อไปได้อีกแล้ว มันถูกวางผนึกยึดไว้ในลิ้นชักโต๊ะทำงานเรือนโต สองมือที่เต็มไปด้วยรอยเหี่ยวย่นบ่งบอกถึงอายุที่ใกล้เข้าฝั่งเต็มทีลูบไล้ไปมาบนตัวเครื่องร้าว…
ที่ไม่ว่าจะจะพยายามประกอบกลับเท่าไหร่ รอยร้าวเพียงเล็กน้อย…ก็ไม่สามารถทำให้เครื่องบินลำนี้บินต่อไปได้อีกแล้วชอบมากเลยนะน้ำตาตกเลย จุดเริ่มมันยาวนานเกินไปจริงๆ ก็รักกันเหมือนคนทั่วไปแต่ก็รักแบบที่มองกระจกสะท้อนหาตัวเองฝ่ายเดียว ไม่ได้ส่งไปให้อีกคนรับรู้เลยมันเลยเป็นแบบนี้ เศร้านะสงสารพ่อมาร์ช สงสารสิ่งที่ทำให้พ่อมาร์ชเป็นแบบนี้
สำหรับซันมาร์ชคงไม่ต้องพูดอะไรมากมายแล้วมั้งรักกันหายห่วงอยู่แล้ว โดยเฉพาะซันของเราทั้งรักทั้งหวง อิจฉานะมาร์ช อิจฉามากๆเลยที่ไม่ว่าจะหายหลบไปอยู่ที่ไหนก็สามารถมั่นใจได้เลยว่ายังมีคนๆหนึ่งเฝ้าคอยตามหาเรา และจะตามเราไปทุกๆที่ เมื่อเราเดินอยู่ด้านหน้าหันมาก็เจอเขาอีกคนอยู่ข้างๆ และคอยให้กำลังใจแบกรับทั้งความทุกข์แล้วความสุขไปพร้อมกับเรา แค่นี้ยังจะต้องการอะไรอีกล่ะเน๊าะ รักกันดูแลกันตลอดไปนะ เดี๋ยวจะรออ่านความรักของทั้งสองคนในตอนพิเศษต่อนะจ้าปะป๊า
จบแล้ว :mc4:ทั้งดีใจแล้วใจหายเพราะว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เริ่มต้นหลายๆอย่างเหมือนกันสำหรับเขา ดีใจที่ได้อ่านเรื่องนี้ ได้ยิ้มได้หัวเราะ ร้องไห้ มีความสุขร่วมไปกับทุกคนที่อ่านเรื่องนี้ อ่านจนได้ปะป๊ามาคนหนึ่งเลยที่เดียว..หึหึ
พยายามต่อไปนะค่ะป๊า ลูกค่อยให้กำลังใจอยู่เสมอนะ แล้วไม่ต้องรอสักวันหรอกเพราะว่าวันนี้เขาก็ได้รับความสุขเหมือนที่ป๊าได้รับแล้วเหมือนกัน เพราะป๊านั้นแหละ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่พระเอกพาเคลิ้มได้ตลอดตั้งแต่ต้นจนจบแบบนี้นะ ตอนพิเศษมาให้ว่องเลย อยากอ่านลงให้ถี่ๆด้วยเข้าใจมั้ย
กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดปะป๊า
กอดเหวี่ยงคนที่บ้านให้ด้วยเอาแน่นๆนะ
รักป๊ามากมาย รักม๊ามากมายกว่า สรุปรักทั้งคู่สุดหัวใจเลย จ๊วบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!... (อ่าน 2768577 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก