ความสุขที่ได้รับจากการอ่านนิยายเรื่องนี้ มันไม่ได้มีแต่เพียงความสนุกในอรรถรสของเนื้อเรื่อง
แต่มันโยงให้ได้ถึงความรู้สึกของตัวละคร ที่โลดแล่นอยู่ในเรื่อง ทำให้เหมือนหนึ่งว่าเราเป็นส่วนหนึ่ง
ของเรื่องราวที่ได้อ่านอยู่ เอาเป็นว่าอ่านแล้วมีความสุขก็แล้วกันนะตาพากษ์ ( เล่นซะแก่เลย )
งั้นต่อไปนี้ก็มาคอย รอ ตอนพิเศษก็แล้วกันนะ ท่านรอง ฯ ขอบคุณมากนะครับ
ที่ทำให้เล้า ( บ้าน ) หลังนี้มีสีสัน ไม่เงียบเหงา แม้ผมจะไม่คุ้นเคยเป็นการส่วนตัว แต่ก็รู้สึกเหมือน
ผูกพันกันอยู่ดี ฝากความคิดถึง และฝาก
คนข้างกายของ ท่าน รอง ฯ ด้วย
ปล. หวังว่าสักวัน อำนาจมืออาจสว่าง จนทำให้ได้อ่าน เรื่องของ กูลิโก๊ะ กับท่านรอง ฯ นะครับ
+1 ให้เป็นการขอบคุณอีกครั้ง