หัวข้อ: {นิยาย} ...เสร็จกูแน่ ไอ้หน้าหล่อ!!...

[menano]

 

น่าสงสารอ่ะ

 

แต่ว่าเสียงกุกกักกุกกัก หรือว่า...

จะมีผีสิง   

[ben~ya]

 

[loveorlike]

 













ฝนตก.....

[Haney]

 




















โดดงาน...

[TARO]

^^

[Namehoto]

...


















หนาวเฟ้ย

[loveorlike]

 













.....เล่นอะไรกันค่ะ

[Resonance]

มาต่อโดยด่วน คาใจอย่างแรง 

[K2KARN]

 




แสบตาอยู่ ยังมาน้ำตาซึมอี๊ก โฮกกก

[nam-nueng]

จงลงจงลงจงลง 






โดดงาน ..... ก็ควรแต่งฟิคบ้างอะไรบ้าง 




มาร์ชเอ๊ย ทิ้งเค้าแล้วเสียใจนี่ ขอสมน้ำหน้าเล็กน้อย เค้าสงสารพี่ซันตอนถูกทิ้งมากกว่า


ถึงเวลาดีกันซะที ก่อนที่เรื่องนี้จะกลายเป็นดราม่าปนโศกนาฎกรรม  (ของแฟนฟิค)

[dokjarn]

^
^
^
เห็นด้วยกะ Re ก่อนหน้านี้(คุณ nam-nueng )ที่สุดเลยกั๊บ..

คนเรา..หยุดงานแล้ว มีอารมณ์ขึ้นมาบ้าง  (ต้องบอกมั๊ยเนี่ยว่าทำไงถึงมีอารมณ์อ่ะ)

ควรอย่างยิ่งที่จะสร้างความสุขให้แฟน ๆ ต่อไป
โดยเปลี่ยน..โหมด....จากเรื่อง ..เศร้า..มาเป็นเรื่อง.. เสี้ยน..ด่วน...ก๊าก..ก๊าก
ขอบคุณค๊าฟฟฟฟ....

[nopkar]

 

[Bg LoVe NT]

โดดงาน...

ไม่กล้าเอาหน้าหล่อๆ(รึป่าว??) ไปให้ใครเห็นอะดิ๊ กร๊ากกกกก







ตื่นนานแล้วสิยะ แหมมม ใครจะนอนกินประเทศขนาดนั้น (ถ้าไม่ใช่ชั้น กรั่กๆๆ)

ชิ!! ต่อให้เปลี่ยนซักกี่ มน ยังไงซะ ชั้นก็ยัง สทส

ไม่เชื่อถามเพ่พากย์ดูก็ได้ กร๊ากกกกกกกกกกก

v
v
v
v

[power**]

โดดงาน...

ไม่กล้าเอาหน้าหล่อๆ(รึป่าว??) ไปให้ใครเห็นอะดิ๊ กร๊ากกกกก

เพิ่งตื่นเหรอป้า...เหอะๆๆๆๆๆๆ มน ลล เหมาะกับป้าม๊ากกกกกกกก

กร๊ากกกกกกกกกกกกก

*****

อ้าวป้ารีล่างอะ ยังไม่ไปทำงานเหรอ

หรือยังม่ายหายมาววววว

จิ้มทะลุปายถึงดาวววว บีตื่นยัง

กร๊ากกกกกกก

v
vv

vvv

[ranny]

โดดงาน...

ไม่กล้าเอาหน้าหล่อๆ(รึป่าว??) ไปให้ใครเห็นอะดิ๊ กร๊ากกกกก

เพิ่งตื่นเหรอป้า...เหอะๆๆๆๆๆๆ มน ลล เหมาะกับป้าม๊ากกกกกกกก

กร๊ากกกกกกกกกกกกก

ได้ข่าวว่า สองป้ารีบน  น่ากลัวมาก

 

[Millet]

 อะไรกันๆๆ



อ้าวว เวง เรื่องนี้มีอีกภาคเหรอ...นึกว่าจบไปซะแระ..หึหึหึ



เชิ่ดดดดดด!!!
V
V
V

[Haney]

^
^

ขออนุญาตโบกไอ้รีบนหน่อย หมั่นไส้ว่ะ 





รักเช่นกันครับ 

V
V

[SunLoveMoon]

กลับมาแล้ว
แต่เรื่อองนี้
ยังไม่อ่านตอนนี้
ไหนๆก็ไหนแระ
ขออ่านตอนกลางคืน
ยามวิกาล
อากาศเย็นๆ
ฟังเพลงเศร้าๆ เคล้าน้ำตา
ไหนๆก็ไหนๆแระ
อ่านจากรี บนๆ
(ถ้าไม่รวมป้าๆบ้าๆเหล่านั้น)
คาดว่าอ่านแล้วคง

พีเอส.รักพากย์นะครับ

[sodamini]

 


พี่พากย์โบกMillet เส็ดแล้ว


ลงตอนต่อไปเลยน๊าาาาา


 


ต้องการเครื่องเซ่นมั้ยเนี่ย

[loveorlike]

ฝนยังตกอยู่









..... 









ว่างมากก็มาต่อเลย




...อีกที




 

[Haney]

ลิงค์ตอนก่อนๆ ครับ

Intro - Part 2 ครับ


Part 3...    คืน (เปิดเพลงด้วยครับพี่น้อง)


http://www.ijigg.com/jiggPlayer.swf?songID=V24A00AAPD&Autoplay=0



…ก๊อกๆ…

ผมสะดุ้ง รีบลุกขึ้นหันไปตามเสียง…ตอนแรกตกใจนึกว่าผี  แต่ที่ไหนได้  ทำไมผีมันหน้าเหมือนไอ้คนในรูปจังวะ … สงสัยตาจะพร่าเลือนเพราะมันเอ่อล้นไปด้วยน้ำสีใส  ผมตกใจเมื่อรู้ว่าตัวเองไม่ได้ฝันไป  รีบหันหน้ากลับมา เช็ดหน้าเช็ดตา…. ซัน  ทำไม…


‘มาไม่บอกไม่กล่าวกันเลยนะ’  เสียงนั่นทำให้ดีใจและใจหายในเวลาเดียวกัน…


เตียงยุบลง….ทำให้ผมรู้ตัวว่ามีคนมานั่งลงข้างๆ  แต่ตอนนี้ยังไม่พร้อม…ไม่พร้อมที่จะหันไปเผชิญหน้า  และไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เจอกันเร็วขนาดนี้…. ในที่แบบนี้

‘อ๋อ… โทษทีครับ ลืมไปว่าไม่รู้จักกัน’

ปวด…ปวดใจมันเป็นแบบนี้นี่เอง  สมใจแล้วมั้ย สะใจแล้วมั้ยไอ้มาร์ช…  แล้วเจ็บทำไม


‘…ขอโทษ’  นั่นเป็นสิ่งแรก…และเป็นสิ่งเดียวที่ผมนึกออก

‘หึ  ไม่เป็นไร’

‘ล…แล้วก็ยินดีด้วย’  อย่าทำเสียงแบบนั้นสิ…มันทำให้จุกอีกแล้ว…ผมเริ่มปวดหน้าอกอย่างบอกไม่ถูก

‘เรื่อง?’

‘..แต่งงาน’

‘หมั้น ไม่ใช่แต่งงาน’ 

‘นั่นแหล่ะ  หมั้น…แล้วก็แต่งงาน’

‘ขอบคุณ’



หลังจากนั้นบทสนทนาก็หยุดลง…บรรยากาศภายในห้องและระหว่างเรามันเหมือนหยุดไปชั่วขณะ  จะบอกว่าตายก็ไม่แปลก…เพราะตอนนี้ ความรู้สึกมันเหมือนตายไปแล้ว…ไม่ไหวอีกแล้ว  ความเฉยชา นี่มันคืออะไร…  ไม่ .. มันต้องเป็นแบบนี้แหล่ะ ถูกแล้ว  ไม่เป็นไร… เข้มแข็งไว้ไอ้มาร์ช…เข้มแข็งไว้…

‘ขอโทษที่เข้ามาโดยไม่ได้รับอนุญาต… ’

ผมลุกขึ้น โดยที่ยังไม่หันไปมองอีกฝ่าย… วางกุญแจไว้บนเตียงข้างๆ  แล้วรีบเก็บรูปในมือเข้ากระเป๋าอย่างรวดเร็ว…


‘เดี๋ยว’    เสียงนั่นทำให้ขาทั้งคู่ของผมหยุดกึก…

‘เข้ามาทำอะไรในนี้’ 

‘อ…เอ่อ…’    ไม่ทันคิดคำตอบไว้ในหัว  เลยทำให้เก้ๆ กังๆ     ‘พอดี..ลืมของเอาไว้’

‘หึ  งั้นเหรอ  แล้วได้คืนหรือยัง’

‘ด…ได้แล้ว’




พูดเสร็จก็ยืนรอพักหนึ่ง…นี่เรารออะไร?  เหมือนจะรู้ตัวจึงรีบก้าวขาเดินออกมาจากจุดนั้น  …. เสียงฝีเท้าเบาๆ ไออุ่น และ กลิ่นกายที่คุ้นเคย…ทำให้รู้ว่าคนๆ นั้นเดินตามหลังมา   … อยากเห็นหน้า  อยากมอง… อยาก…  แต่ไม่กล้า  ไม่กล้าหันกลับไป  ไม่รู้จะพูดอะไร  ทุกอย่างมันจุกขึ้นมาถึงคอ  ….  แค่รู้ว่าคนๆ นั้นอยู่ข้างหลัง  ห่างกันไม่กี่ก้าว… หัวใจก็เหมือนจะกลับมาเต้นถี่รัวอีกครั้ง  … หัวใจที่เกือบจะด้านชา…




‘เอาไปทำไม…’  ผมหยุดเท้าและมือที่กำลังจะคว้าไปจับลูกบิดประตู…. 

‘อ..อะไร’    ไม่จริง ไม่เห็นใช่มั้ย…

‘รูป เอาไปทำไม’   

‘…รูปอะไร’


มาถึงตอนนี้สมองผมเริ่มปรวนแปร…  นี่มันมาตอนไหน  มาตั้งแต่เมื่อไหร่  ทำไมถึงรู้ว่าเราอยู่ที่นี่… แก้วเหรอ แก้วแน่ๆ  บอกมันทำไม…พูดแล้วว่าไม่ให้บอก…ทำไม  แล้วเมื่อกี้มันเห็นรึเปล่า…  ไม่ ไม่ ไม่…


‘หึ’   ไม่ทันได้พูดอะไร นอกจากเสียงแค่นหัวเราะในลำคอของอีกฝ่าย  ผมโดนกระชากเสื้อให้หันไปทางมัน…  ช่วงวินาทีนั้นผมได้แต่อึ้ง…  เพราะยามหันมา… สองตาเราประสานกันเป็นครั้งแรก… ครั้งแรกที่ได้จ้องมองกันแบบเต็มๆ  จนไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังถูกล้วงกระเป๋าเสื้อ

‘แล้วนี่อะไร!’  อีกฝ่ายหยิบรูปสองใบขึ้นมาชู  ด้วยใบหน้าโกรธเกรี้ยว…

‘น..นั่น’   

ก่อนที่จะได้ทันคิดหาคำอธิบาย… ซันก็คว้าสองรูปนั่นไปฉีกทิ้ง… ฉีกทิ้ง! ต่อหน้าต่อตาผม

‘ไม่! ทำอะไรน่ะ …เฮ้ย หยุดนะ!’   

ผมพยายามเข้าไปแย่งรูปจากในมือมัน… แต่ก็สายเกินไปแล้ว  … เศษกระดาษหลากสีค่อยๆ หล่นลงสู้พื้นเบื้องล่าง…  ไม่นะ  สิ่งที่เหลือสุดท้าย … ไม่มีอีกแล้ว  สองขาทรุดลงอย่างไร้เรี่ยวแรง  มือสั่นเมื่อไหร่ไม่รู้…รู้ตัวอีกทีเมื่อเห็นมือตัวเองยื่นออกไปรวบรวมเศษรูปที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น…  ผมก้มลงมองเท้าคนข้างหน้าที่ยืนนิ่ง…   น้ำตา… ไหลอีกแล้ว   


‘โธ่เว้ยยยย!’   ผมได้ยินเสียงมันจิ๊จ๊ะในปากอย่างขัดใจ  แล้วตัวก็ถูกยกขึ้นมาจากพื้นอย่างรวดเร็ว…ดันเข้ากระแทกกับกำแพงดังอั่ก…  จุก  เจ็บ… 

‘มึงต้องการอะไรมาร์ช! บอกกูมามึงต้องการอะไร! กลับมาทำไม….  มาทำไม’  ผมจ้องมองกลับไปในดวงตาอีกฝ่าย…  อย่า  … เอาอีกแล้ว  ใจจะหยุดเต้นอีกแล้ว…  ไม่ อย่ามอง…

‘ทำหน้าแบบนั้นทำไม! มึงสนุกมากมั้ย…ฮึก … สนุกกับความรู้สึกกูมากเลยใช่มั้ย’   เจ็บแขนจัง…ผมรู้สึกถึงแรงบีบที่มากขึ้นเรื่อยๆ …  ปากอยากจะบอกว่าไม่…  ไม่เคยรู้สึกแบบนั้นเลย  แต่พอจ้องเข้าไปในตาที่ดุดันของอีกฝ่าย ก็รู้ตัวว่าควรปิดปากเงียบ 

‘ป..เปล่า’

‘แล้วมึงทำหน้าแบบนั้นทำไม! ไปงานหมั้นกูทำไม!...  กลับมาที่นี่อีกทำไม….  มาร์ช’ 


เสียงปลายประโยคแผ่วเบาลง…กลายเป็นเสียงสะอื้น …. เอาอีกแล้ว  ผมทำมันเจ็บอีกแล้ว… ไม่น่ามาเลย  ไม่น่าเลย  ไอ้โง่มาร์ช  ไอ้เชี้ยมาร์ช  มึงมันงี่เง่า…  มาทำไม  นั่นสิ มาทำไม…


‘…ขอโทษ ฮึก..’   

‘พอเถอะ…  พอเถอะมาร์ช  ทำไมต้องกลับมา  ทำไมต้องกลับมาเหมือนให้ความหวังกันแบบนี้ด้วย  … มึงรู้บ้างมั้ย  กว่ากูจะตัดใจได้ กว่ากูจะกลับมาใช้ชีวิตแบบปกติได้  … มันนานขนาดไหน  แต่เพียงวันเดียวที่มึงมา  วันเดียวที่เห็นหน้ามึง  ทุกอย่างมันก็สูญเปล่า!’ 



ไม่ทันที่ผมจะได้ปรับความคิดให้ทันไปกับคำพูดของอีกฝ่าย… ก็โดนกระชากคอเสื้อเข้าไปประกบริมฝีปากกับคนตรงหน้า… ด้วยความตกใจ ผมเบิกตาโพลง  มือสองข้างใช้ยันที่ตัวอีกฝ่ายไว้เพราะแรงดึง…  แต่ก็ขยับไปไหนไม่ได้เพราะโดนมือใหญ่ทาบต้นคอและล็อกไว้แน่น  ภายในปากถูกสวนเข้ามาด้วยลิ้นอุ่น..ดุนดันอย่างรุนแรงจนต้องขมวดคิ้ว 

‘อื้ออ! …’ 

นั่นเป็นเพียงเสียงเดียวของผมหลังจากที่ช่วงชิงริมฝีปากไป…  เราจูบกันไม่นานมาก  มืออุ่นของอีกฝ่ายก็ค่อยๆ คลายออก…  พร้อมกับปากที่ละถอยออกไป…

‘..ขอโทษ’ 







ผมยืนงง…ยกมือขึ้นลูบปากตัวเอง  มองแผ่นหลังกว้างที่กำลังเดินหันหลังให้ไปอีกทาง… ทำไม…  อย่าไป  …ที่เค้าว่าการกระทำมักเร็วกว่าความคิดคงจะเป็นเรื่องจริง  เพราะผมมารู้ตัวอีกทีก็กอดร่างตรงหน้าเอาไว้เสียแล้ว 

‘…ซัน  … ซัน  ฮึก ซัน…’

ได้แต่ก้มหน้าซุกเข้าที่หลังอีกฝ่าย…   เรียกหาคนตรงหน้าราวกับเด็กน้อย  ไม่เอา  ทนไม่ไหวอีกแล้ว… อยากกอด  อยากได้คืน  อยากได้คนๆ นี้คืน…   



***TBC

 

[juuuno99]

ตูไม่น่าตื่นมาอ่านเล้ยยยยยยยยยยยย 


 





เค้าร้องไห้อีกแล้วนะ   

[sodamini]

 


อุตส่าห์รีบมาอ่านอ่ะ


พี่พากย์ช้ำจัยและบาดจัยอีกแล้ว


เห้อๆๆๆๆ  น้ำตาท่วมจอ



(อยากได้ซันคืนมาให้มาร์ชเร็วๆๆ)


 

[ไอ้หัวแห้ว]

^
^
^
^

^



กระซวกทะลุถึง รีฯ เจ้าของเรื่อง


 





อ่านจบแล้วก็ กระซวกต่อ!


หงุหงิด!

[yasm]

อู๊ยยยยยย  มาไม่ทัน

อดจิ้มพี่พาก  โว้ยยยยยย


ชอบตอนนี้มาก อู้วววว!!  ซันมาร์ช

อย่าไป   กรี๊ดดดดดดด
 

[Haney]

^
^

ฮ่าๆๆๆๆๆ กระซวกมาเลยยยย หันตรูดให้ 



อะไร...ตอนนี้ดีขึ้นแล้วนะ ร้องกันทำม้ายยย 

[benxine]

ใจร้าย!!!~

[yasm]

^
^
^
กระซวกไปให้ถึงพี่พาก


ขอจิ้มพี่กูลิโกะด้วยไปป่าวววอ่า พี่พาก?
 

[dahlia]

3 ตอนแล้ว ยังอ่านไม่ทันเลย  

[K2KARN]

ทำม๊ายยยยยยยยยยยยยย  


แสบตาจนน้ำตาซึม