<< ต่อจากข้างบนค่ะ >>
“พูดจริง”
“บะ... บอกเลยนะว่าไม่ตลก”
“ก็ไม่ตลกเหมือนกัน ว่ายังไงล่ะ ตกลงไหม”
“.......”
“ถ้าไม่ตอบ พี่ก็จะยืนแบกนายอยู่แบบนี้”
“ปะ... ปะ... ปล่อยลงก่อนสิ แล้วจะตอบ”
พีทปล่อยเบฟให้ลงยืนกับพื้นตามคำขอ และทันทีที่ปลายเท้าสัมผัสพื้นก็ราวกับว่าได้ติดจรวดเอาไว้ เบฟวิ่งกลับเข้าร้านไปอย่างไม่คิดชีวิตแต่ก็ยังไม่วายหันกลับมาตอบคำถามด้วยท่าทางเขอะเขินอยู่เล็กน้อย “คำตอบน่ะ รอไปก่อนนะ แต่เมื่อไรไม่รู้!”
พีทไม่รีบร้อนเดินตามไป เขาปล่อยให้เบฟกลับเข้าร้านไปได้สักพักแล้วจึงเข้าตามไปทีหลัง ให้เบฟได้มีเวลาอยู่กับตัวเองสักนาทีสองนาทีเพื่อค้นหาคำตอบให้กับคำถามที่เขาได้ถามไป แต่พอเข้าไปในร้าน เบฟกลับทำเป็นเหมือนเรื่องเมื่อครู่มันไม่เคยได้เกิดขึ้น
“กูโทรไปสั่งแล้วนะ พิซซ่าอ่ะ”
“อืม”
พีทตอบรับเสียงเบา แต่ในสายตาของเบฟแล้วนั่นเป็นการกระทำที่แสนเย็นชา
“พีท มึงโกรธกูจริงๆ ใช่ไหมเนี่ย”
“เปล่า ลืมที่พี่ถามไปเลยก็ได้นะ”
“พีท~”
“ไวน์อยู่ข้างบนกับพี่อุ่นใช่ไหม พี่จะขึ้นไปหาเขาหน่อย”
แค่เพียงพีทก้าวเท้าจะเกินจากไปก็ถูกอีกฝ่ายคว้าข้อมือเอาไว้ เขาไม่หันกลับไปเผชิญหน้าแต่ยืนนิ่งรอฟังสิ่งที่เบฟจะพูดออกมาอยู่ตรงนั้น อันที่จริงแล้วเขาไม่ควรจะเริ่มต้นพูดเรื่องนั้นด้วยซ้ำ เพราะคำตอบนั้นไม่จำเป็นต้องตอบ เขาเองก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่ามันคืออะไร
“พีท... มึงชอบกูเหรอ”
“อืม”
“ตั้งแต่เมื่อไร”
“ตั้งแต่เมื่อไรมันไม่สำคัญหรอก มันสำคัญที่ว่าอีกฝ่ายจะตอบรับความรู้สึกของเราหรือเปล่า”
เบฟปล่อยมือจากพีทแล้วเดินอ้อมไปข้างหน้า ท่าทางของเขาดูจริงจังขึ้นมากกว่าปกติ นี่เป็นเรื่องของความรู้สึกที่ไม่ใช่ใครจะเอามาพูดกันเล่นๆ และดูแล้วพีทเองก็ไม่ได้พูดเล่นด้วยเช่นกัน
“พีท... ถ้ามึงถามกูหลังจากนี้ คำตอบมันอาจจะเปลี่ยนไปเพราะตอนนี้กูก็ไม่รู้ว่ากูควรทำยังไง กูยอมรับนะว่ากูปล่อยอุ่นให้ไวน์ไปแล้วแต่ก็ยังรักอยู่ ความรักที่กูมีให้เขามันไม่ใช่แค่วันสองวันหรือเดือนสองเดือนก็จางหายไป อย่างที่มึงบอกนั่นแหละว่ากูรักเขามาทั้งชีวิตแล้วจะให้เลิกรักเลยมันคงทำไม่ได้ และที่กูปล่อยเขาไปก็เพราะอยากเห็นเขามีความสุข อยากเห็นเขาทำอะไรเพื่อตัวเองบ้าง ขอเวลาให้กูสักพักนะ พีท ให้ความรู้สึกของกูมันคงที่กว่านี้หน่อยแล้วกูจะตอบคำถามนั้นของมึง รอกูหน่อยนะ”
“อืม จะรอจนกว่าจะตอบรับ”
“เฮ้ย! ไม่ได้บอกว่าจะตอบรับ แค่จะตอบคำถามเฉยๆ”
พีทยกยิ้มเล็กน้อยก่อนจะเอื้อมมือขึ้นลูบหัวกลมๆ ที่ไม่ได้สูงไปกว่าเขาด้วยความเบามือและอ่อนโยนจนเบฟสัมผัสถึงมันได้ ทั้งที่เมื่อก่อนก็ถูกพีทลูบหัวอยู่หลายครั้งแต่ไม่เคยรู้สึกได้เหมือนกับวันนี้
“คำตอบที่เบฟจะให้พี่ได้ก็มีแต่คำว่าตกลง”
“เฮ้ย! มัดมือชกเหรอ!”
“พี่เสียเวลารอได้แล้วทำไมถึงตอบตกลงไม่ได้ล่ะ”
“เดี๋ยว! อะไรคือรอ เพิ่งพูดจบไปยังไม่ถึงสิบนาที จะให้ตอบตกลงได้ยังไง ขอเวลาสักปีสองปีไม่ได้เหรอไง ให้ได้ทำใจให้มันคงที่ก่อนไม่ได้เหรอ อย่าขี้โกงไปหน่อยเลย”
เบฟชี้หน้าพูดปาวๆ ท่าทางไม่ยอมความกันง่ายๆ เขารู้สึกเหมือนกำลังถูกเอาเปรียบอยู่
“ถ้าคำตอบคือตกลงอยู่แล้ว จะตกลงตอนนี้หรืออีกปีสองปีข้างหน้ามันก็ยังคือคำว่าตกลงไม่ใช่เหรอ แล้วจะรอไปทำไม เสียเวลาเปล่าๆ”
“พีท! ถ้ากูรู้ว่ามึงเป็นคนแบบนี้นะ กู... กูขึ้นไปหาอุ่นดีกว่า”
เบฟหันหลังให้ รีบสาวเท้าก้าวจากไปแต่เมื่อเดินไปได้ไม่กี่ก้าว ไวน์ก็ลงมาจากข้างบนพอดี เห็นพีทยืนอยู่จึงเข้าไปทักทายตามมารยาท พีทจึงคว้าตัวเบฟเข้ามากอดคอเอาไว้และแนะนำสถานะใหม่ให้รู้จักเสียเลย “ไวน์ ผมกับเบฟคบกันแล้วนะ จากนี้ไปก็ไม่ต้องเป็นห่วงแล้วว่าเด็กคนนี้จะไปเป็นมารขวางความรักอีกแล้ว”
“พีท! ปล่อยสิโว้ย! ใครคบใคร! กูไม่ได้คบมึง! อย่าเพิ่งมโน!”
พีทหัวเราะหึๆ พร้อมกับส่งยิ้มให้ไวน์ เป็นอันว่าเข้าใจตรงกันแต่ที่จะเข้าใจไม่ตรงกันก็เห็นจะมีแค่เบฟเท่านั้น เบฟยังแสดงอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยง พอเห็นว่าพิซซ่าที่สั่งเอาไว้มาส่งแล้วก็รีบแกะมือที่ล็อคคอตัวเองออก หมุนตัวพริ้วไปรับของจากพนักงานโดยปล่อยพีทกับไวน์เอาไว้ตรงนั้น
ไวน์เดินแทรกออกมาพร้อมกับจ่ายเงินให้พนักงานส่งพิซซ่าแล้วขอตัวกลับในทันที
เบฟรับพิซซ่าที่สั่งเอาไว้ วางมันลงบนโต๊ะว่างๆ เปิดฝาถาดออกมา หนึ่งถาดเป็นหน้าฮาวายเอี้ยน ส่วนอีกหนึ่งถาดเป็นหน้าซีฟู๊ดค็อกเทล ขอบชีสด้วยกันทั้งคู่ ชิ้นแรกที่เขาหยิบมาเป็นหน้าซีฟู๊ดค็อกเทลแล้วจึงเดินไปนั่งบนม้านั่งเพียงตัวเดียวในร้าน จ้องมองพีทที่เลือกหยิบหน้าฮาวายเอี้ยนออกมา “ตั้งแต่เมื่อไร มึงชอบกูตั้งแต่เมื่อไร”
“ตั้งแต่ที่พี่อุ่นฝากให้พี่ดูแลนายแทนเขา”
“แล้วมึงไม่ได้ชอบอุ่นแล้วเหรอ”
“ชอบสิ แต่พี่รู้ว่าพี่ควรอยู่ตรงไหน ความรักของพี่มันไม่สมหวังตั้งแต่เริ่มคิดแล้ว เพราะฉะนั้นที่ผ่านมาพี่จึงพยายามตัดใจจากเขามาตลอดแล้วยืนอยู่ในที่ที่เป็นของตัวเอง”
“พีท...”
เบฟเดินไปหยุดอยู่ตรงหน้า จ้องมองพิซซ่าชิ้นหนึ่งที่อยู่ในมือของอีกฝ่ายก่อนจะงับตรงปลายชิ้นที่มีสัปปะรดอยู่
“มึงไม่กินสัปปะรดแล้วทำไมถึงหยิบหน้านี้”
“ก็เพราะนายชอบกินหน้าซีฟู๊ดค็อกเทลไง พี่ไม่อยากไปแย่ง”
“แล้วมึงชอบกินหน้าอะไร”
“ซีฟู๊ดค็อกเทล แต่ไม่เป็นไร พี่กินหน้านี้ได้”
เบฟยื่นพิซซ่าหน้าซีฟู๊ดค็อกเทลที่ตัวเองกัดไปแล้วเกินครึ่งไปตรงหน้าพีทจนมันแทบจะเข้าปาก พีทจึงต้องกัดอย่างเลี่ยงไม่ได้ เบฟเห็นแบบนั้นจึงยกยิ้มเล็กน้อยแล้วรีบหันไปทางอื่นก่อนจะพูดอ๋อมแอ้มเสียงเบา “คราวหน้า ถ้าสั่งพิซซ่าอีก กูจะสั่งซีฟู๊ดค็อกเทลมาสองถาด ของมึงถาดนึง ของกูถาดนึงนะ”
พีทยกยิ้มเล็กน้อย แล้วจึงทิ้งตัวลงนั่งบนม้านั่งก่อนที่จะตบลงบนพื้นที่ว่างข้างตัว เรียกให้เบฟลงมานั่งข้างกัน เบฟเดินมานั่งลงข้างๆ ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเรียบเรื่อย “เรื่องที่มึงขอน่ะ รอก่อนนะ กูยังให้คำตอบตอนนี้ไม่ได้”
“อืม พี่รู้อยู่แล้วว่ามันอาจต้องใช้เวลา แต่อยากให้เข้าใจว่าบางทีเวลามันก็ไม่ได้ช่วยอะไรหรอกนะ ถ้าใจของนายมันไม่คิดจะตัดใจจากเขาจริงๆ วันเวลามันไม่ได้ช่วยเยียวยาอะไรแค่มันอาจทำให้นายลืมแต่ความจริงแล้วมันไม่ได้หายไปไหนเลย”
“แล้วกูต้องทำไง”
“มารักกับพี่ไง”
“.......”
เบฟทำหน้าเหวอ พิซซ่าที่ถืออยู่ในมือเกือบจะร่วงตกพื้น แล้วเขาก็ได้ยินเสียงหัวเราะของพีทที่ไม่ได้ดังมากและไม่ได้เบามาก แต่น้ำเสียงนั้นทำให้เขารู้ได้เลยว่าคนหัวเราะนั้นอารมณ์ดีแค่ไหน
“กูบอกว่าขอเวลา!! You know? I need time. Ok?”
“ไม่โอเค”
“ไอ้พี่พีท!! โอ๊ย!! นี่กูต้องพูดกับมึงภาษาไหนเนี่ยถึงจะเข้าใจ jikan ga hoshii! wakatta?”
“พูดภาษาญี่ปุ่นใส่พี่ พี่ก็ไม่เข้าใจหรอก”
“งั้นกูไม่พูดแล้ว มึงก็ไม่ต้องมาแย่งซีฟู๊ดค็อกเทลของกูด้วยล่ะ”
เบฟย้ายที่ไปยืนอยู่หน้าถาดพิซซ่า หยิบขึ้นมาอีกชิ้นแล้วยัดใส่ปาก ระบายความโมโหที่เริ่มจะสุมเป็นไฟกองโตอยู่ในใจ เขาได้ยินเสียงหัวเราะของพีทดังอยู่ข้างหลัง ไม่ต้องบอกว่าฝ่ายนั้นคงกำลังยิ้มน่าระรื่นอยู่แน่ ยิ่งคิดก็ยิ่งโมโห พอโมโหเข้าก็รีบกินจนจุก แต่เสียงหัวเราะนั่นก็ยังดังมาให้ได้ยินอยู่เป็นระรอก
“รอให้อุ่นฟื้นก่อนเถอะ!! กูจะไปฟ้องให้หมดเลย!!”
** ติดตามตอนต่อไป **
สำหรับตอนนี้เบฟก็คิดได้ คิดตกแล้วนะคะ
ใกล้แล้ว... ใกล้ความจริงแล้วค่ะ ใกล้จะได้ซ่อมไออุ่นแล้วนะคะ
++++++++++++++++++++++++++++++++++
areenart1984, sirin_chadada, rockiidixon666, Nekosama
ขอบคุณนะคะ ขอตอบรวมกันเลยนะคะ ว่า... เราคว่ำเรือไวน์เบฟเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ คว่ำกันง่ายๆ งี้เลยค่ะ ฮ่าๆๆๆ
คือ... ยังอยากให้ไวน์ได้คู่กับไออุ่นอยู่นะ เลยไม่อยากให้ไวน์ปันใจไปให้ใคร
แต่ตอนนี้ก้าวขึ้นเรือพีทเบฟยังทันนะคะ เรือกำลังจะออกจากท่าแล้วค่ะ
alternative
ขอบคุณนะคะ ใช่แล้วค่ะ เบฟสูญเสียเวลาที่อยู่กับไออุ่นไป เขาถึงได้ยังโกรธไวน์ แต่ตอนนี้เคลียร์กันแล้วน๊าาาาา
หัวข้อ: || THE MACHANICAL DOLL ตุ๊กตาไขลาน || ตอนที่ 18 (END) ** 2018.01.14 ** (อ่าน 18924 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก