หัวข้อ: •:*´¨`*:•ღ ตรวจสอบหัวใจ ღ•:*´¨`*:• แจ้งเลขพัสดุ หน้า51

[shiawase]

พี่ฟางงงงงงงงงงงงงงงงง

โหหหหห  ถ้าเมาแล้วพี่ต่ายเป็นแบบนี้

เมาบ่อยๆไม่ได้หรอ  น้องชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ 

หวานกันเหมือนมีไร่อ้อยอยู่ข้างๆนะตอนอ่านเยี่ย

[M@nfaNG]

^
^
^รายงานเสร็จรึยังล่ะ กร๊ากกกกก

มาอ่านต่อให้สบายใจกันดีกว่าเนอะ
*************************************
“อืมมม...ใช่ แต่เบ็ตตี้รู้ไม๊ว่าเบ็ตตี้เป็นรักแรกของผมนะ”ผมพูดไปก็เขินไป แต่มันคือความจริงครับ ความจริงที่ผมไม่เคยพูด ผมหันไปยิ้มให้เบ็ตตี้อายๆ

“เหรอ ...แต่แปลกนะโอม ตอนนั้นโอมไม่เห็นเคยบอกเบ็ตเลยว่าโอมรักเบ็ต”
“จริง....ทำไมก็ไม่รู้ซิ แหะๆ”นั่นซินะ แต่ผมไม่ใช่คนที่บอกรักใครได้ง่ายๆถ้าผมไม่คิดแบบนั้นจริงๆ

เบ็ตตี้นั่งคิดถึงความหลัง แล้วก็ถอนหายใจ“ตอนนั้นเหมือนคบๆกัน แล้วก็เออๆออๆเองว่าเราเป็นแฟนกันแต่ไม่ได้พูดเรื่องรักอะไรเลยเนอะ”
“หรือเพราะว่านั่นไม่ใช่รักล่ะโอม....อาจจะเป็นแค่ถูกใจก็ได้นะ” ผมเองก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้จริงๆจังๆ บางครั้งเวลาเราทำอะไร  ก็คงเป็นเพราะอารมณ์ในตอนนั้นที่มันมักจะมามาก่อนเหตุผลเสมอๆ

“ผมก็ไม่รู้นะเบ็ต แต่เราจะวัดจากตรงไหนล่ะ ดีกรีความเข้มข้นของการคิดถึงเหรอ หรือว่าอะไรกันที่แบ่งระหว่างรักกับชอบ” เบ็ตตี้เงียบไปชั่วขณะใช้ความคิดก่อนที่จะตอบผม

“เบ็ตว่ามันไม่มีอะไรกำหนดตายตัวหรอกโอม เบ็ตก็ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญของเรื่องความรัก เบ็ตรู้แต่ว่ารักครั้งแรก หรือรักครั้งไหนก็ไม่สำคัญ แต่ขอให้รักมันเป็นรักที่ยั่งยืน เป็นความสุขที่ทำให้เรายิ้มได้เสมอๆไม่ว่าจะมีเรื่องดีหรือร้าย นั่นก็น่าจะพอแล้วนี่โอม”

พอเบ็ตพูดจบผมหันไปมองคนที่นั่งหลับอยู่ข้างๆครับเหมือนๆจะเห็นรอยยิ้มติดอยู่ที่ริมฝีปากของพี่ต่าย คนเรา....จะหลับยังยิ้มอีกนะ

ผมก็อดแซวเบ็ตตี้ไม่ได้“เบ็ตตี้ก็มีคำพูดดีๆเนอะ ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญจริงเหรอ อิอิ”เบ็ตตี้หัวเราะแล้วมาตีแขนผม
“อย่ามาแซวนะ ทิ้งเค้าไปมีความสุขก่อน ต้องไปช่วยหามาเลยเอาแบบพี่ต่ายเนี่ย หามาให้ด้วยอย่าลืมล่ะ คริคริ”

 ผมละขำครับ พี่ต่ายก็ยังเนื้อหอมสม่ำเสมอสำหรับทุกคน หวงห่วงก็เป็นนะครับ ผมก็พอรู้ว่ามีคนชอบพี่ต่ายเยอะแต่ทำยังไงได้ที่ความจำเป็นทำให้เราต้องแยกกันทำงาน ก็ต้องใช้ความเชื่อใจกันอย่างเดียวล่ะครับ

“ได้เลยเบ็ต รับรองว่าถ้าเจอคนดีๆผมจะปักป้ายจองไว้ให้เบ็ตตี้ก่อนใครเลย  แต่ตอนนี้ถึงบ้านสาวสวยแล้ว ไว้ว่างๆโทรคุยกันนะครับ คืนนี้ฝันดีนะที่ร๊าก”ผมจอดรถที่หน้าบ้านเบ็ตพอดีครับ

“โอเค แล้วเจอกันฝากโอมลาพี่ต่ายให้ด้วยนะ บอกว่าเบ็ตยินดีต้อนรับเพื่อนเขยคนนี้มากๆเลย ไปแล้วบายค่ะโอม”ผมรอจนเบ็ตเข้าบ้านไปเรียบร้อยแล้วผมถึงออกรถครับ

หันไปดูพี่ต่ายก็ยังคงหลับอยู่ จากบ้านเบ็ตตี้ไปบ้านผมไม่ไกลมากครับแต่เนื่องจากเป็นเวลาดึกมากแล้ว ถนนหนทางก็เงียบมาก ผมเลยเปิดเพลงฟังแก้เหงาครับ แล้ววิทยุก็เปิดเพลงนี้ขึ้นมาพอดี เพลงที่ผมร้องในคาราโอเกะน่ะครับ เพลงหยุด ผมก็ร้องคลอตามไปเรื่อยๆ แล้วอยู่ดีๆพี่ต่ายก็ปลดเข็มขัดนิรภัยครับ ผมก็ตกใจซิ หรือว่าแกละเมอ วันนี่พี่จะรั่วให้หมดรูปเลยใช่ไม๊พี่ต่ายของผม

พี่ต่ายมองหน้าผมตาปรือๆเหมือนคนสลึมสลือ “อ้าวพี่ต่ายตื่นมาทำไม...แล้วเอาเข็มขัดออกทำไมล่ะเดี๋ยวตำรวจจับนะ”
“พี่อึดอัดโอม ขอพี่นอนหน่อยนะ”ผมยังไม่ทันพูดอะไรออกไป แต่พี่ต่ายก็ล้มตัวลงนอนแล้วครับ ล้มตัวลงเอาหัวมาหนุนขาผมน่ะซิ เอิกซ์ซซซซ
“เจ้ยยยพี่ต่ายทำอะไร....นั่งดีๆซิเดี๋ยวก็ถึงบ้านแล้วนะ”

“น่านะ...แป๊ปเดียวก็ยังดี พี่มาวนะโอม”พูดเสียงยานๆเสร็จก็เอาแขนมาโอบเอวผมครับ  ศรีษะกระดุ๊กกระดิ๊กไปมาทำเอาผมแทบอยู่ไม่สุข มันใกล้จุดยุทธศาสตร์ของผมมากเลยครับ  แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะขับรถอยู่
พอรถจอดติดไฟแดงพี่ต่ายก็ซนดึงมือซ้ายผมมาจูบครับ

“พี่รักโอมจริงๆนะ”

ผมเผลอเอามือลูบหน้าพี่ต่ายที่หลับตาพริ้มอยู่“ครับผมรู้...”
 ที่นี่เป็นไฟแดงเดิมที่เป็นจุดเกิดเหตุเสมอๆน่ะครับใกล้ๆบ้านเรา
ปากพี่ต่ายเริ่มจูบมือผมอีกครั้งแล้วก็ซุกซนอมนิ้วของผมเข้าไปด้วย  สร้างความรู้สึกสั่นไหวให้ผม
“พี่ต่ายไม่เอาครับอย่าแกล้งผมซิ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วนะ”
“คร๊าบบบ..จะถึงบ้านแล้ว”แล้วพี่ต่ายก็ยอมปล่อยมือผมให้ผมได้ขับรถต่อ พอมาถึงบ้านผมต้องปลุกพี่ต่ายให้ลุกขึ้นนั่งก่อน เพราะผมต้องลงไปเปิดปิดประตู

ผมเอารถเข้าบ้านเรียบร้อยแล้วพี่ต่ายยังนั่งเฉยอยู่บนรถเลยครับ เหมือนจะหลับไปแล้ว ผมเลยต้องไปพยุงให้พี่ต่ายลงมา  กว่าจะเดินโซซัดโซเซเข้าบ้านขึ้นห้องชั้นสองได้ทำเอาผมแทบหมดแรง  ถ้าจำไม่ผิดผมไม่เคยต้องทำแบบนี้เลย นี่คงเป็นครั้งแรกจริงๆที่มาดูแลตอนพี่ต่ายเมา เล่นเอาต้องปาดเหงื่อ

ผมพาพี่ต่ายไปนอนแล้วก็จัดการถอดเสื้อผ้าให้พี่ต่าย  เพราะมันเหม็นบุหรี่มากเลยครับ ผมตัดสินใจที่จะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้พี่ต่าย ส่วนผมทนกลิ่นบุหรี่ไม่ไหวขออาบน้ำสระผมก่อนนอนดีกว่า ผมค่อยๆถอดเสื้อให้พี่ต่ายที่ตอนนี้นอนหลับสบายเลยครับไม่รู้เรื่องอะไรเลย เอาผ้าเช็ดตัวให้พี่ต่ายไปก็เขินๆ แอบไปคิดถึงเมื่อคืนที่อัมพวา ยังเห็นร่องรอยที่ผมทำกับพี่ต่ายไว้เลย อิอิ

ผมค่อยๆเช็ดหน้าพี่ต่ายที่ยังเป็นสีชมพูระเรื่อจากพิษของแอลกอฮอล์ พี่ต่ายขยับส่ายหน้าเบาๆหนีผ้าในมือผมแต่ก็ยังคงหลับสนิท เปล่งเพียงเสียงครางงึมงำที่ไม่มีความหมายอะไร “อื้อ...”
ผมเปลี่ยนน้ำใหม่แล้วเริ่มต้นเช็ดตัวต่อ โดยเริ่มที่กลางลำตัวพอผ้าชุบน้ำเย็นๆไปโดนเจ้าตุ่มสีชมพูบนหน้าอกมันแข็งเป็นไตเลยครับผมเลยได้โอกาสแกล้งพี่ต่าย หยิกไปทีนึงให้หายหมั่นเขี้ยว ฮ่าๆๆๆ “อื้อ....”พี่ต่ายขมวดคิ้วแล้วปัดเอามือผมออก อิอิ

  พี่ต่ายยังคงมีรูปร่างที่น่าดึงดูดใจสำหรับผมเสมอ ผมอดใจไม่ไหวต้องก้มหน้าลงสัมผัสปากแดงๆของพี่ต่ายเบาๆด้วยความรัก
พอผมเช็ดไปโดนส่วนอ่อนไหวกลางลำตัวของพี่ต่าย พี่ต่ายก็ส่งเสียงออกมาเลยครับ สงสัยเพราะน้ำมันเย็น ฮ่าๆๆๆ “อือ...อาาา” ท่าทางเจ้าส่วนนั้นมันคงไม่หลับเหมือนกับเจ้าของมัน ผมเลยต้องรีบจบการทำความสะอาดพี่ต่ายไว้แต่เพียงแค่นั้นเมื่องูมันหลับก็อย่าไปปลุกมันเลยจริงไม๊ครับ เดี๋ยวจะไม่ปลอดภัยต่อชีวิต

พอจัดการอาบน้ำทาแป้งให้พี่ต่ายเรียบร้อยผมก็จัดการตัวเองบ้าง ไปอาบน้ำ สระผม แล้วก็เข้านอนง่วงมากๆเลยครับกว่าจะทำนู่นนี่เสร็จก็เกือบตี1 ผมเลยตัดสินใจไม่เป่าผมให้แห้งก่อนนอนเลยดีกว่า ล้มตัวลงนอนก็เห็นพี่ต่ายหลับสนิทไปแล้วครับผมเลยขโมยหอมแก้มไปหนึ่งทีแล้วผมก็หลับสนิทไปในเวลาไม่กี่นาทีครับ โดยมีพี่ต่ายที่นอนหลับสนิทอยู่ข้างๆผม

ผมมารู้สึกตัวอีกมีเมื่อรู้สึกว่าอากาศมันเย็นจังผ้าห่มหลุดไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้  มือต้องความหาผ้าห่มก็หาไม่เจอหรือว่าที่ผมตั้งเวลาปิดแอร์ไว้มันไม่ทำงานกันแน่ ผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันกี่โมงรู้แต่ว่ายังไม่เช้าแน่ๆผมเลยยังไ่ม่ลืมตา  เมื่อหาไม่เจอผมก็เลยได้แต่กอดตัวเองครับแล้วก็นอนตัวขดเป็นกุ้ง

แต่สักพักหนึ่งก็เหมือนมีมือของคนที่รู้ว่าใครมาแกะมือผมออก แล้วพลิกตัวให้ผมนอนหงาย ผมเลยต้องบ่นพึมพำๆไปว่า “มันหนาวอ่ะพี่ต่าย ไปปิดแอร์ให้โอมหน่อยซิ”  ผมพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้พี่ต่าย เสียงพี่ต่ายเบาๆลอยมาว่า

“แอร์ไม่ได้เปิด โอมหนาวเหรองั้นพี่กอดนะ”

แต่มือของพี่ต่ายไม่ได้กอดผมอย่างเดียวน่ะซิ กลับเริ่มมาลูบไล้ตัวผม มือร้อนๆสอดเข้ามาใต้เสื้อตามลำตัวผม แล้วก็มาหยอกเล่นกับตุ่มไวความรู้สึกบนหน้าอกผม ที่ตอนนี้มันก็เล่นด้วยไปแล้ว เสื้อผมถลกมาอยู่เกือบถึงที่คอตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เหมือนสวมพวงมาลัยยังไงไม่รู้

“อื้อ...ไม่เอา...โอมง่วงงง”ผมพยายามปฎิเสธโดยดึงมือพี่ต่ายออกจากตัวผม แล้วก็ดึงเสื้อลง ทั้งที่ความรู้สึกง่วงเริ่มถูกทดแทนด้วยความรู้สึกอย่างอื่นเข้ามาแทนที่
“อืมมม...โอมอยู่เฉยๆนะพี่เองนะครับ”พี่ต่ายไม่พูดอย่างเดียวครับ ตอนนี้เสื้อด้านหลังของผมมันก็ถลกขึ้นไปแล้วครับ มือของพี่ต่ายลูบไล้ไปตามแนวสันหลังของผม แล้วตามด้วยจูบร้อนๆไล่เรื่อยลงไปตามตัวผม มือด้านหน้าก็ยังคงทำงานของมันไปอย่างต่อเนื่อง  ผมบิดกายด้วยความรู้สึกที่มันแปลกๆ หนาวๆร้อนๆ
“อื้อออ...”มือพี่ต่ายเริ่มดึงเสื้อผมหลุดออกจากหัวไปแล้วครับ คราวนี้ผมเริ่มหนาวจริงๆอีกครั้งเลยเอามือมากอดตัวเองอีกหน

“ไม่หนาวแล้วนะให้พี่กอดเอง.....”ตัวของพี่ต่ายที่ร้อนระอุขยับเข้ามาแนบกับหลังผม ผมรู้สึกได้ถึงไอร้อนๆจากตัวพี่ต่ายทำให้ผมรู้ว่าพี่ต่ายไม่ได้สวมอะไรเลย ทั้งที่ก่อนที่จะนอนผมจำได้ว่าใส่ให้หมดแล้วนี่

มือซุกซนของพี่ต่ายเริ่มเลื่อนลงมาข้างล่างแล้วครับ มันเข้าไปจับจองจุดยุทธศาสตร์ของผม มือของพี่ต่ายลูบไล้ผ่านกางเกงขาสั้นของผม มันก่อให้เกิดความรู้สึกแปลกๆครับ แต่อย่างหนึ่งที่รู้สึกได้คือมันรู้สึกอบอุ่นมากๆครับ มือของพี่ต่ายยังคงขยับต่อไปสร้างความรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วร่างกายผม มือของผมที่จับอยู่ที่มือพี่ต่ายกดลงไปโดยผมไม่รู้ตัว

“อาร์รรรร.....อืมมมม...”
ความรู้สึกของผมมันเหมือนกับว่าอีกนิดเดียวก็จะไปแล้วครับแต่พี่ต่ายก็หยุด แล้วดึงกางเกงผมลงมาคราวนี้มือของพี่ต่ายจับเข้าไปที่น้องชายผมเต็มๆ แล้วเริ่มทำต่อไปจนในที่สุดผมก็ปลดปล่อยความอัดอั้นออกมาจนหมดเต็มมือพี่ต่าย ท่าทางวันนี้ผมคงไม่ต้องทำอะไรจริงๆครับ มือพี่ต่ายจัดการให้เรียบร้อยไปแล้ว

แก้มพี่ต่ายเคลียคลออยู่ที่แก้มผม พี่ต่ายหอมแก้มผมเบาๆ “ชอบไม๊ครับ...??”
มาถามแบบนี้ได้ยังไงเนี่ย แล้วถามแบบนี้จะให้ผมตอบไปได้ยังไงกัน ไอ้ชอบน่ะชอบ แต่จะให้บอกว่าชอบเหรอ ไม่มีทางหรอกผมเลยไม่ตอบได้แต่ก้มหน้างุด กรูเขินนนน......

รู้สึกเหมือนไอ้น้องชายพี่ต่ายมันเริ่มมาป้วนเปี้ยนที่ด้านหลังผมแล้วครับ ผมเริ่มทำใจคืนนี้คงไม่แคล้วต้องได้เจอกับมันอีกหลายยกแน่ๆ ได้ยินเสียงพี่ต่ายฉีกถุงเบาๆ แล้วก็รู้สึกเย็นวาบๆจากมือพี่ต่ายก็คงเอาของผมเมื่อกี้นี่แหล่ะครับมาใช้ประโยชน์ต่อ เสียงพี่ต่ายกระซิบสั่นพร่าที่ริมหูผม
“ขอพี่นะครับ”ผมหันหน้าหาพี่ต่ายเพื่อรับจูบจากพี่ต่าย ก่อนที่จะรู้สึกถึงความเคลื่อนไหวเบื้องหลัง  วงแขนของพี่ต่ายกอดเอวผมไว้แน่น

“อืมมม.....โอมมม”พี่ต่ายจูบไปที่ซอกคอผมหลังใบหู  พี่ต่ายเม้มที่หูผมเบาๆเป่าลมใส่หูผม พร้อมๆกับความเคลื่อนไหวที่แรงขึ้นไปเรื่อยๆ มือผมจับแขนที่ต่ายไว้แน่น “อึ๊กกก.....อื๋อออ” ผมไม่รู้ว่าใครไปถึงไหนก่อนกันแต่สุดท้ายเราทั้งคู่ก็ปลดปล่อยไปจนหมด 



“พี่ต่ายเอาออกไปได้แล้ว”ผมต้องบอกพี่ต่ายที่ทำท่าจะหลับทั้งๆที่คาๆอยู่แบบนั้น
“............”
 เงียบ......พี่ต่ายหลับไปแล้วม๊างงง หรือผมจะขยับเอาออกเองดี ขณะที่ผมรู้สึกว่าพี่ต่ายเงียบไป  มือของพี่ต่ายขยับมาจับเอวผมอีกครั้ง
“เดี๋ยวซิ ต่ออีกหน่อย”เสียงพี่ต่ายงัวเงียตอบผมมา
“ต่ออะไรพี่ พอแล้ว...ง่วงนอน..เหนื่อยด้วย”
“พี่เมา...เลยช้าไปหน่อย...”พี่ต่ายหัวเราะเบาๆ

“ช้าอะไรล่ะพี่..เมื่อกี้ทั้งแรงทั้งเร็วจะตายไม่เห็นเหมือนคนเมาเลย”จุกจะตายเมื้อกี้นี้ ยังจะมาบอกว่าตัวเองช้าอีกนะคนเรา
“อ้าว....เหรอ พี่ว่าพี่เมานะ แสดงว่าประสิทธิภาพไม่ได้ลดลงซิ หึหึ”ยังมาฮาได้อีกนะ

“ไอ้พี่ต่ายบร้า....เอาออกไปเลย  ไม่น่าเช็ดตัวให้เลย น่าจะปล่อยให้นอนทั้งตัวเหม็นๆซะให้เข็ด กินเข้าไปตั้งมากมายเหล้าน่ะ” พี่ต่ายหัวเราะดังลั่นเลยครับพอผมพูดจบ
“ขำอะไร...ยังจะมาขำอีกนะพี่”ผมเลยเอามือตีแขนที่พี่ต่ายที่โอบเอวผมอยู่
“ก็ขำโอมน่ะซิ....บ่นเป็นเมียเลย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”

คราวนี้ผมเห็นว่าตีคงไม่สะเทือนเลยหยิกอีกครั้งครับ “โอ๊ยยยย....เจ็บนะโอม ใจร้ายกับพี่ได้ไง”
“ก็มันน่าไม๊ล่ะ....วันนี้ทำผมอายตั้งกี่ครั้งกี่หน”ผมนึกแล้วก็ยังเขินไม่หายถ้าเจอเพื่อนๆกันคราวหน้าผมคงทำหน้าไม่ถูกแน่ๆ
“อายอะไรมีแต่เพื่อนๆกันทั้งนั้น...พี่เห็นแต่เค้าชอบกัน เค้าออกจะเฮฮาดี”

“น่ารักดีนะเพื่อนๆของโอม มีแต่เด็กดี” พี่ต่ายโอบกอดผมแน่นขึ้น
“พี่ดีใจนะที่พี่ไปกับโอมวันนี้”เสียงพี่ต่ายมีความสุขมากครับ  พี่ต่ายหอมแก้มผมอีกครั้งก่อนที่จะพูดต่อ “พี่มีความรู้สึกเชื่อมั่นมากขึ้นว่าเราจะต้องไปกันได้ดีแน่ๆ แล้วโอมเองก็จัดการกับสถานการณ์ได้ดี”
“โอมเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นเลยนะ”พี่ต่ายซุกหน้าลงที่คอผม แล้วกระซิบที่ข้างๆหูผมอีกครัง “พี่รักโอมจริงๆ”
ผมเกลือบจะเคลิ้มไปกับคำพูดของพี่ต่ายถ้าไม่บังเอิญนึกถึงเรื่องที่ยังค้างใจอยู่

“พี่ต่ายลืมบอกอะไรผมรึเปล่า??”
****************************************************

ไปดีกว่าตอนหน้าคงจะจบซะทีมั๊ง 
ปล.ร๊ากกกกกคนอ่านทุกคน อิอิ

[kurugmin]

แกว๊กก..ซ้อนท้ายคนแต่งอีกหละ

โฮ่ยย..หลับเอาแรงก่อนอ่ะดิพี่ต่าย  ตื่นมาก็เล่น  แบบ ช้าาาา  ๆๆๆ 2 รอบ

 

มีความสุขจัง  อิ่มๆกับความรักของสองคนนี้

แต่ว่า  ไรอ่ะ  จะจะจะ..จะจบแล้วเหรอ
ไม่ยอมๆๆๆๆๆๆ

ต่ออีกซัก  สองร้อยกว่าตอนอ่ะ..
เอาแบบสองคนแต่งงานฮันนีมูน  ผลิตลูกซักสามโหล..ก๊ากก..

อิมินโดน...



ออกจากทู้

[PoP~Pu]

ไม่เอาอะไม่อยากให้จบ ยังไม่จบได้ปะ

ภาคเล่าสู่กันฟังนี่พี่ต่ายหื่นขึ้นเป็นกองเลย สงสัยจะหื่นตามอารมณ์คนแต่ง กร๊ากกกกกก

[tawada_j]

พี่ต่ายหื่นมากมาย   

จะจบแล้วเหรอค่ะ อย่าเพิ่งจบเลยนะค่ะ

[broncho]

“พี่ต่ายลืมบอกอะไรผมรึเปล่า??”

ลืมบอกอะไรน่ะ ไม่เท่าไหร่นะโอม

ว่าแต่พี่ต่ายลืมเอาออกหรือเปล่านี่ซิ   อะฮี่ๆๆๆๆๆๆๆ  

[pongsj]

อะไรกัน ไม่ยอมให้จบน่ะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[madamkung]

หุหุ เมาแล้วก๊ะยังสามารถประสิทธิภาพไม่ตกหล่น
กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

[[€]ŝĊörŦ]

เหอะๆ...

เลือดสาดกระทู้อีกแว้ววววว

       

ปล. แล้วเรื่องเจเน็ทเขียวว่าไงอ่า...

[jannie]

ฮาที่ว่า

ภาคเล่าสู่กันฟังนี่พี่ต่ายหื่นขึ้นเป็นกองเลย สงสัยจะหื่นตามอารมณ์คนแต่ง กร๊ากกกกกก

นานๆ ? เจอที ต้องเอาให้คุ้มม๊างง??!!

พี่ต่ายไม่ได้ทำเนียนลืมใช่ม่ะคะ?

[nirun4]

รีบเคลียร์เลยนะครับ พี่ต่าย รอฟังอยู่เหมือนกัน 

[sun]

พี่ต่ายเมาจริง หรือเมาดิบ เอิ้กๆ
ท่าจะทั้งสองอย่าง  แต่ที่แน่ๆ  เมาโอมแน่ๆ  ชิมิพี่ต่าย 
ค้างได้อีกๆ  คนเรา   

[marchmenlo]

งานเข้าพี่ต่ายมั่งแล๊วว 

[boboaje]

  ...... เหมือนยังค้างๆ คา ๆ เน้อ    .... จริงด้วยคุยกันทั้งอย่างนั้นอ่ะ  ...... พี่กระต่ายน่ารัก .....




.... โอมก็น่าฟัดค่ะ ........

[mist]

ลืมไรหว่า 

[maabbdo]

พี่ต่ายน่ารักจังเลย

 

[AidinEiEi]

ได้อีกพี่ฟาง.....ได้อีกกกกกกกกกกกกกกก

[krappom]

แล้วพี่ต่ายลืมอะไรอ่ะ
อยากรู้ด้วยคน

[sodamini]

พี่ฟางไม่เอาน๊า


ตอนหน้าไม่ให้จบ


ขออีกซัก100ตอนก้อได้คร่า


อิอิ (รักพี่ต่าย+น้องโอม)


 

[น้ำค้าง]

เห็นด้วยกะรีบนอ้ะ  ฟางอย่าเพิ่งจบเลย คิดถึงพี่ต่ายกะโอม แต่งต่อไปเรื่อยๆ ดีกว่า อ่านเพลินดี   หลังจากเครียดเรื่องงานได้มาอ่านเรื่องนี้ หายเครียดไปตั้งแยะ ทำให้คนอ่านมีความสุขเนี่ยได้บุญนะจ๊ะ 

[PRINCE1975]

ชอบเรื่องนี้เหมือนกันครับ ติดตามอ่านมานานแล้ว อย่าเพิ่งรีบจบเลย

[M@nfaNG]

มาถึงตอนนี้แล้วขอให้คนอ่านยิ้มสักนิดเดียว คนเขียนก็แสนจะปลื้มใจแล้วค่ะ 
***************************************************
“พี่ต่ายลืมบอกอะไรผมรึเปล่า??”

“หืมมม...ลืมอะไรเหรอ”
“ลืมต่ออีกรอบใช่ไม๊ หึหึ งั้นต่อกันเลยนะครับ”พี่ต่ายเอามือจับเอวผมแน่น ผมรีบเอามือปัดมือพี่ต่ายออก
“ไม่ใช่....เปิดช่องไม่ได้เลยนะหาทางเข้าเรื่องนี้ได้ตลอดเลยพี่ต่ายอ่ะ นี่โอมซีเรียสนะ จริงจังด้วย ไม่ตอบมาล่ะน่าดู”

ผมพยายามเอาบั้นท้ายผมขยับออกจากพี่ต่าย  แต่พี่ต่ายซิครับก็เอามือมาจับกดสะโพกผมไว้ คนบร้าอะไรไม่รู้เอาของตัวเองมาฝากไว้กับคนอื่นไม่ยอมเอาคืนไป นี่ไม่ใช่ฝากตังค์นะ ดอกเบี้ยก็ไม่ได้มีแต่เสียยยย
“ก็พี่ต่ายยังไม่บอกผมเลยว่ากระซิบอะไรกับสาวเขียว เอ๊ย น้องป๋อม”พี่ต่ายทำหน้างงๆคิดอยู่ชั่วขณะก่อนที่จะนึกออกแล้วยิ้มออกมา
“โอเค...งั้นมานั่งคุยกันดีกว่านะโอมนะ”
ผมก็นึกว่าเราจะนั่งคุยกันดีๆเป็นกิจจะลักษณะ แต่วันนี้พี่ต่ายแกเหมือนเก็บกดอะไรมาไม่รู้

พี่ต่ายขยับตัวจะนั่งขึ้นครับ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยผมสักที รั้งตัวเกี่ยวเอวให้ผมขึ้นมานั่งด้วยเลยกลายเป็นว่าตอนนี้ผมนั่งตักพี่ต่ายอยู่โดยที่ยังค้างคาอยู่แบบนั้น....... พี่ต่ายนะพี่ต่ายมันอึดอัดมากกกกกเลยครับ
“พี่ตายเอาออกก่อนไม่ได้เหรอ โอมอึดอัด”ผมหันหน้ายุ่งๆไปมองหน้าพี่ต่าย   
 
พี่่ต่ายส่ายหน้ายิ้มกริ่ม แววตายังเจ้าเล่ห์อยู่เลยครับ ส่ายหัวตอบผม
“ไม่ต้องหรอกแบบนี้แหล่ะ คุยเสร็จจะได้ไม่ต้องเสียเวลาต่อกันไปได้เลย”
ผมได้แต่ถอนหายใจระอากับความดื้อของพี่ต่าย

“คนอะไรลามกขึ้นทุกวัน....เอ้า...งั้นก็บอกผมได้หรือยัง เรื่องน้องป๋อม คุยอะไรกันครับตอนที่จะแยกจากกันน่ะ”


“หึหึ ก็..ไม่มีอะไรมาก เจ้าหญิงเค้าบอกว่า ถ้าเป็นโอมเค้ายอมคืนสัญญาให้พี่”
คำตอบของพี่ต่ายไม่ชัดเจนครับ อย่ามาทำพูดขาดๆให้เอาไปคิดเองต่อ ผมชอบแบบชัดเจน
ผมก็เลยต้องถามต่ออีก “สัญญาอะไร สัญญาเมื่อสายัณฑ์ เหรอ ฮ่าๆๆๆๆ”ผมยังหัวเราะไม่หยุดพี่ต่ายเลยเขกหัวผมครับ
“ไหนบอกว่าจริงจังไงล่ะ พาออกนอกเรื่องอีกแล้วนะเรา แล้วจะคุยต่อไม๊หรือจะฮาอย่างเดียว”พี่ต่ายเขย่าหัวผมแล้วขยี้เบาๆ

ทีแรกผมก็ไม่คิดอะไร  แต่เดี๋ยวก่อนเมื่อกี้มือพี่ต่ายทำ...กับน้องชายผม..อึ๋ย..สงสัยพรุ่งนี้ผมต้องสระผมใหม่อีกรอบแน่ๆ
“พี่เคยสัญญากับเจ้าหญิงไว้ว่าโตขึ้นพี่จะเป็นเจ้าบ่าวให้เค้า ก็ขำๆน่ะแบบเด็กๆ”
เหอๆๆๆ ทำยังกะนิยายทมยันตีเล่มละสิบบาทสมัยก่อน คำมั่นสัญญา พี่รินกับน้องดา เง้อมีด้วยเหรอเนี่ย
 “พี่ต่ายกับน้องป๋อม”ชิส์

“เด็กๆที่ว่าน่ะกี่ขวบพี่ต่าย” จะจับให้มั่นต้องคั้นให้ตายครับ รู้เขารู้เรารบกี่ครั้งก็ชนะทุกครั้ง
“ก็ซัก 15 ได้มั๊ง แล้วเราก็แยกย้ายกันไป”พี่ต่ายทำเสียงมีความสุขเมื่อคิดถึงความหลัง
“15เนี่ยนะ ไม่เด็กแล้วพี่กำลังวัยรุ่นเลย พี่อย่าบอกนะว่าน้องป๋อมนี่เป็นรักแรกของพี่ที่บอกกับเบ็ตตี้น่ะ”ผมชักจะจับจุดถูกแล้วครับ มิน่าเวลาที่พี่ต่ายคุยกะน้องป๋อมถึงได้ทำสีหน้าชื่นบาน เริงร่าขนาดนั้น ชักอารมณ์ปริ๊ดส์สสสขึ้นไม่รู้ตัว 

“เอ้ย...เบ็ตตี้มาบอกอะไรโอมเหรอ??”พี่ต่ายจับหน้าผมให้หันหน้ามามอง พี่ต่ายทำหน้าตกใจเลยครับ
“พี่ว่าพี่ไม่ได้พูดอะไรเลยนะ...หรือว่าเมาแล้วพูดอะไรไป”พี่ต่ายทำหน้าขมวดคิ้วนึกสงสัย  ผมว่าท่าทางพี่ต่ายมีพิรุธนะเนี่ยคำพูดผมคงจะยิงตรงเป้าพอดี
“ไม่มีนะ...ไม่มี...บอกแค่ว่าโอมจะเป็นรักสุดท้ายของพี่ไง” ทำเสียงละล่ำละลัก รีบโบกไม้โบกมือปฎิเสธใหญ่เลยครับ

“แล้วใครเป็นรักแรก...น้องป๋อมเหรอ??”ผมหันหน้าไปมองหน้าพี่ต่ายเอามือจับหน้าพี่ต่ายไว้ พี่ต่ายหลบตาผมแล้วอมยิ้ม กลั้นหัวเราะ
“ขำอะไร..บอกมานะใช่ไม๊”ผมถามย้ำไปอีกครั้ง น้ำเสียงเริ่มเข้มขึ้น อารมณ์เมียสิงอีกแล้วครับ
“............เฮ้อ...”ทำเป็นมาถอนหายใจนะพี่ต่าย

ผมพยายามแกะมือพี่ต่ายออกจะลุกขึ้น เมื่อพี่ต่ายไม่ตอบคำถามผมชักงอน ทั้งที่ไม่รู้จะงอนไปทำไมในเมื่อตอนนี้พี่ต่ายก็มีผมอยู่ในอ้อมแขนคนเดียวแล้วนี่

ผมพยายามจะลุกแต่พี่ต่ายก็ไม่ยอมปล่อยตัวผม มันเลยทำให้ไอ้ของพี่ต่ายที่ยังคาราคาซังอยู่ที่ช่วงล่างผมมันเสียดสีครับ แล้วรู้สึกว่าเสียดไปสีมามันจะแปลงร่างแล้วครับ พี่ต่ายเริ่มส่งเสียงอีกครั้ง
 “โอมมม....เบาๆหน่อยครับ..พี่...อึกกก”
“พี่ต่ายยย...เอาออกไป..อื้ออ...”
มันชักจะส่งผลถึงระบบหายใจของผมด้วยซิครับ ผมเริ่มหายใจขัดๆ ผมจะลุกขึ้นพี่่ต่ายก็กดลง พอผมจะลุกอีกพี่ต่ายก็ดันลงอีก คราวนี้เลยยิ่งทำให้ความรู้สึกว่าจะทนไม่ไหวมันมาเอง มันเลยกลายเป็นว่าเราสองคนกำลังยักแย่ยักยัน...กันอยู่...มันเป็นแบบนี้ได้ยังไงกันเนี่ยยยยย 

“พี่.......ไม่มีใครรร...จริงงงงนะ....โอมมม.....อือ....เชื่อ.....อืมมม”
“ใคร....ก็ไม่สำคัญเท่าโอม....นะครับบบ”
“อาาา......ไม่เชื่อออ......” ผมว่าผมก็เริ่มพูดไม่เป็นภาษาแล้วครับ

ไม่รู้จะเถียงกันไปทำไมไม่รู้นะครับในเวลาแบบนี้ กร๊ากกกกก  แต่พี่ต่ายก็พยายามอธิบายครับเพราะผมทำท่าจะลุกออกท่าเดียว แต่พี่ต่ายก็ดึงลงท่าเดียวเหมือนกัน ไปๆมาๆท่าเดียวของพี่ต่ายกับผมเลยกลายเป็นท่าเดียวกัน อิอิ

สุดท้ายต่างคนเลยต่างหมดคำพูดที่ฟังรู้เรื่อง มีแต่เสียงที่ไม่มีความหมายใดๆนอกจากเป็นเสียงที่แสดงความรู้สึกระหว่างกัน เมื่อช่วงเวลานั้นผ่านไป ผมกับพี่ต่ายถึงกับเหงื่อท่วม นอนหมดแรงเคียงข้างกันอยู่ พี่ต่ายเอามือมาลูบเหงื่อที่หน้าผากผม ผมเลยเอามือปัดมือพี่ต่ายออก
“อย่านะ....”
“อะไรครับ...อย่าอะไร เราเพิ่งฉลองแต่งงานกันวันนี้เองจะอย่าแล้วเหรอ หึหึ”
กวนไม๊ครับ ขนาดว่าออกกำลังไปขนาดนั้น เมาก็เมายังมีอารมณ์มาฮาอีก ผมเลยถองข้อศอกเข้าไปอีกหน

“โอ๊ย....โอมอ่ะพี่เจ็บนะ ถ้าศอกแรงกว่านี้หรือต่ำกว่านี้ ของพี่ใช้งานไม่ได้จะทำยังไงล่ะ”
“ไม่ทำยังไง...ใช้ไม่ได้ก็ของของพี่  ไม่ใช่ของผมซักหน่อย หึหึ”
“โอมน่ะแหล่ะจะเสียใจที่สุด..เชื่อพี่ ก็โอมน่ะแหล่ะใช้มากที่สุด”

“บร้า....พี่ต่ายอ่ะ” พี่ต่ายเมาไม่เลิกจริงๆครับ เมาแล้วต๊องไม่ไหว พี่ต่ายได้แต่หัวเราะถูกใจ
“ตกลงเราคุยต่อไม๊   ถ้าไม่คุยพี่นอนแล้วนะโอม ชักเพลีย” จะไม่เพลียยังไงล่ะสองรอบแล้วนะ
“คุยซิ พี่ยังไม่บอกผมเลยว่าตกลงใช่น้องป๋อมไม๊รักแรกของพี่น่ะ”
“..........”

 เงียบครับ คนเราถ้าใจไม่คิดอะไรทำไมจะบอกไม่ได้ ทีแรกผมก็ถามไปอย่างนั้นเอง แต่พอพี่ต่ายมาทำอมพะนำ อ้ำๆอึ้งๆ เลยทำให้ผมหงุดหงิด อยากรู้ให้ได้แล้วล่ะตอนนี้ ผมกำลังจะโวยต่อ เสียงของพี่ต่ายก็แทรกขึ้นมา


“ใช่ครับ”

พอพี่ต่ายตอบออกมา ผมกลับไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปได้อีก เหมือนมีคำถามร้อยพันที่มันอยู่ลึกๆในใจ แต่ไม่รู้ว่าจะถามอะไรดี
“แล้วโอมสงสัยอะไรต่อครับ ถามพี่มาได้เลยนะ พี่ตอบหมด”

“พี่ต่ายพูดเองดีกว่า ผมไม่ถาม”ผมเองก็อยากให้เค้าพูดเมื่อเค้าเต็มใจดีกว่าครับ “ผมไม่อยากฝืนใจใคร”
(ทั้งที่เพิ่งคาดคั้นเค๊าจะเป็นจะตายเมื่อกี๊อ่ะนะ  ทำเป็นคนดีนะไอ้โอมเอ๊ย ฮ่าๆๆ) 
 
พี่ต่ายถอนหายใจเบาๆ ก่อนที่จะค่อยๆเล่าเรื่องของพี่ต่ายกับน้องป๋อม “ก็อย่างที่เล่าให้โอมฟังว่าบ้านเราอยู่ใกล้ๆกัน แล้วตอนนั้นพี่ไม่มีเพื่อนผู้หญิงเลยสักคนเดียว แล้วเจ้าหญิงเค้าก็น่ารักขาวๆเหมือนตุ๊กตา พี่ก็แค่ชอบเค้าตามประสาเด็กๆน่ะ” พี่ต่ายลูบหัวผมเบาๆ

“พี่ต่ายรักเค้ามากไม๊”
ผมถามไปค่อยๆเหมือนกับว่ามันยากที่จะเอ่ยปาก แล้วก็ปวดใจนิดๆ ออกจะกลัวคำตอบของพี่ต่ายเหมือนกัน แต่ปากก็ถามไปแล้ว
“ตอนนั้นพี่ก็คิดว่าพี่รักนะ พี่ไม่เข้าใจหรอกว่าความรักสำหรับเด็กอายุ15เป็นยังไง”
“หรือว่าเป็นแค่ชอบละมั๊ง....ไม่แน่ใจมันนานมากเลยนะโอม”

“แต่คนที่ทำให้ใจพี่สั่นเวลามองตา คนที่ทำให้พี่ร้อนรนเวลาทะเลาะกัน หรือคนที่ทำให้พี่ไม่เป็นตัวของตัวเองเลยเวลาเค้างอนอะไรพี่ ก็มีเพียงคนเดียวเท่านั้นนะ”
“มีโอมคนเดียวเท่านั้นนะ”
พี่ต่ายจูบที่หน้าผากผมเบาๆแล้วกอดผมไว้แน่น ทำเอาผมปลื้มใจ ถึงแม้ว่าฟังดูมันแปลกๆเหมือนพี่ต่ายหลอกด่าผมไม๊เนี่ย ว่าผมชอบชวนทะเลาะบ่อยๆแล้วก็ชอบงอน 

“แล้วพี่ต่ายเลิกกับเค้าได้ไง”ยังอยากรู้ต่อครับไหนๆก็เล่ามาแล้วก็ขอรู้ให้หมด ไม่อยากต้องไปมีภาคสองอีก
“เลิกเหรอ จะเลิกได้ไง ไม่ได้เริ่มเลย สัญญากันตอนเจ้าหญิงเค้าจะย้ายบ้านน่ะ แล้วช่วงนั้นเจ้าหญิงเค้างอแงร้องติดพี่ไม่ยอมไป พี่เลยสัญญาไปแบบนั้น”

“อ้าวเหรอ...”แค่เนี้ยเอง.....ว้าตำนานรักพี่ต่ายเชยๆ ไม่เร้าใจเลย ไม่สนุกอย่างที่คิด
“ก็โอมจะให้มีอะไรละครับ  พี่ก็บอกแล้วว่าเป็นเรื่องเด็กๆโอมก็ไม่เชื่อพี่”
“ก็ผมไม่รู้นี่...”แค่ได้ยินว่ามีรักแรกก็แทบตาลุกแล้วล่ะครับ อยากรู้ไว้ก่อน

พี่ต่ายหัวเราะเยาะผมเสียงดัง  เมื่อรู้ว่าผมคงผิดหวังว่าเรื่องน้องป๋อมมันไม่มีอะไรในกอไผ่เลย
“โอมน่ะ งอแง งอนพี่ เด็กขี้งอนเอ๊ย พี่ว่าจะพักก่อนยังไม่ต่อก็เลยต้องต่อเลย หึหึ”
ผมสะบัดตัวลุกขึ้นยืนบนเตียงเลยครับนาทีนี้ จะมาล้อกันมากไปแล้วนะ ถ้าผมทำร้ายพี่ต่ายนี่ผมจะผิดไม๊  พี่ต่ายยังคงเกาะแขนผมไว้แน่น แต่ผมก็ดิ้นหลุดขึ้นมายืนจนได้

“พี่ต่ายทำแบบนี้อีกแล้วนะ ชอบล้อผม ก็พี่ต่ายน่ะแหล่ะที่หื่น ขนาดเมาๆนะเนี่ย อย่าหวังเลยวันหลัง...งดไปเลยสองเืดือน”
 “พี่ต่ายไม่ต้องคิดว่าผมจะให้อภัย หรือว่าผมจะหายโกรธไวๆนะ ไม่ต้องไปหาผมเลยสองเดือน”ผมเหลือบตามองพี่ต่ายที่นอนยิ้มกริ่มอยู่บนเตียง ไม่เห็นสะทกสะท้านกับคำขู่ผมเลยครับ อะไรกันเนี่ยหรือว่าเสียงไม่ดุพอ

“โอมอย่าชี้หน้าพี่ซิพี่กลัวแล้ว” เสียงพี่ต่ายสั่นๆหรือว่ากลัวผมตัดสิทธิจริงๆ ที่จริงก็พูดไปส่งๆน่ะครับ จะได้รู้ว่าเราโกรธมั่ง ล้อกันหลายหนแล้วเหมือนผมเป็นเด็กๆ ต้องขู่บ้าง
“ผมไปชี้หน้าพี่ตรงไหนกัน ผมกอดอกอยู่พี่ไม่เห็นเหรอ อย่ามาใส่ความกันนะ”ผมไม่เคยชี้หน้าใครเพราะรู้สึกว่ามันเป็นการไม่สุภาพ  ก็เลยงงว่าพี่ต่ายบอกว่าผมชี้หน้าได้ไง

พี่ต่ายไม่ตอบผมแต่ชี้นิ้วขึ้นมาครับ ผมมองตามนิ้วพี่ต่ายแล้วก็พบว่า ผมลืมตัวลุกขึ้นยืนกอดอก พอพี่ต่ายชี้นิ้วมาผมก็เพิ่งขึ้นได้ว่าผมยังไม่ได้ใส่อะไรเลย ตัวผมน่ะยืนกอดอกก็จริงแต่อย่างอื่นมันชี้หน้าพี่ต่ายที่นอนอยู่ครับ  กรูอายยย............ยืนเป็นชีเปลือยล่อนจ้อนอยู่แบบนี้ 

ผมขาอ่อนลงไปโดยอัตโนมัติเลยครับ ทรุดตัวลงไปบนเตียงแล้วก็
 “โอ๊ยยยย....มาทุบพี่ทำไม”พี่ต่ายรวบมือของผมที่รัวทุบไปตามตัวพี่ต่ายแต่ก็ยังคงหัวเราะไม่หยุดอยู่ดี แววตาพราวระยับล้อเลียนผม
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“พี่ต่ายมาล้อผมอีกแล้วนะ เพิ่งจะหมดเรื่องนึงก็มาล้อเรื่องใหม่อีก วันนี้กินยาบ้ามารึไง กวนจริงๆเลย”
พี่ต่ายรวบมือผมไปได้แล้วแล้วก็กอดผมแน่น แล้วก็หอมแก้มผม ทำให้ผมดิ้นไม่ถนัด พี่ต่ายพูดเสียงแหบพร่า

“พี่ไม่ต้องกินพี่ก็บ้าอยู่แล้วล่ะโอม”พี่ต่ายค่อยๆจูบปากผมเนิ่นนาน ก่อนที่จะถอนริมฝีปากออกแล้วสบตาหวามหวานกับผม
 “พี่บ้ารักโอมคนเดียวไงครับ”
“อ่ะ.......” :-[ผมไม่ทันได้พูดอะไรเลยครับเพราะ พี่ต่ายไม่ปล่อยเวลาให้ผมได้ประท้วงโวยวายอีกต่อไป

พี่ต่ายประกบปากจูบผมอีกครั้งแล้วก็ไม่ปล่อยให้ผมหลุดจากอ้อมแขนอีกเป็นครั้งที่สาม ผมก็ยังคงพลิกตัวหนีไม่ทันมือแข็งแรงของพี่ต่ายที่จับผมไว้แน่นอีกจนได้ แล้วคืนนี้ก็คงเป็นคืนของพี่ต่ายอีกตามเคย
+
+
+
+
+
+
ผมลองบอกให้พี่ต่ายหยุดเผื่อพี่ต่ายจะเชื่อผมบ้าง..........ผมเพลียแล้วนะเนี่ย   
 “พี่ต่ายยย...พอเถอะนะ....เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไปทำงานไม่ไหวนะครับ”
“พี่ลางานได้..อืมมมมม”พี่ต่ายยังคงซุกไซร้ไปตามตัวผมไม่หยุดนิ่ง
“ลาอะไรอ่ะ วันจันทร์นะ....อื้อออ..พี่อ่ะ”ผมเองก็ชักจะควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ไหวแล้วครับ 

“หืมมมม....ลาได้เหรอพี่...”




“ก็ลา......ฮันนีมูนไง.....โอมครับพี่ขออีกทีนะ.......”
“โอววว.....ม่ายยยย......อาาาาาาา”

***********************************************************************
จบแล้วค่ะ  ขอบคุณเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ที่ติดตามอ่านกันมาทั้งที่อ่านตั้งแต่ภาคแรกจนมาถึงภาคนี้นะค่ะ ขอขอบคุณจากใจจริงๆ ถ้าไม่มีคนอ่านก็คงจะไม่สามารถเขียนมาได้ยาวขนาดนี้ ยอมรับว่าครั้งแรกที่จะเขียนภาคนี้ก็แค่คิดเล่นๆว่าเขียนพอหายคิดถึงก็คงพอ กะว่าจะลงซัก 5-6 ตอนก็คงจบ แล้วก็ปรากฏว่าดันเตลิดเปิดเปิง เลยเถิดเรื่อยเปื่อยไปได้จนนานขนาดนี้ ตกใจในความเพ้อของตัวเองเหมือนกันว่าทำไปได้  อิอิ 

ต้องขออภัยหากในภาคนี้อาจจะมีแฟนๆพี่ต่ายคิดว่าพี่ต่ายเปลี่ยนไป (หรือเป็นที่คนแต่งก็ไม่รู้ที่ธาตุไฟแตก ฮ่าๆๆๆๆ) แต่อยากจะบอกว่าเป็นเพราะเรารู้จักพี่ต่ายมากขึ้นต่างหากล่ะ ก็เหมือนกับเพื่อนที่เราคบใหม่ๆเราก็ไม่รู้ว่าเป็นคนแบบไหน แต่พอเราคบกันไปเรื่อยๆ เราก็รู้จักเค้าเพิ่มขึ้น  ก็ได้แต่หวังว่าเมื่อรู้จักพี่ต่ายกับโอมเพิ่มขึ้นแล้วจะรักพี่ต่ายกับโอมเหมือนเดิมนะคะ

อีกเรื่องที่ต้องกล่าวถึงก็คือ ต้องขอขอบคุณเพื่อนๆในเล้าเป็ดที่อนุญาตให้นำชื่อมาเป็นตัวละครในนิยายเรื่องนี้ ถ้าผู้แต่งทำให้ขัดเคืองใจไปในประการใดก็ขออภัยมา ณที่นี้ด้วย แต่ถ้าหากว่าชอบก็ขอยกความดีให้กับคนอ่านทุกคนแล้วกันค่ะ 

 สุดท้ายนี้คิดว่าคงจะขอจบภาคเล่าสู่กันฟังณ.เพียงเท่านี้ ถ้าใครชอบก็ขอให้มารีพลายให้ชื่นใจหน่อยนะคะ  ทั้งคนที่ไม่เคยรีแต่แอบอ่านด้วย แสดงตัวกันหน่อยนะคะ อยากรู้จักกับทุกคนเลย  และถ้าไม่ชอบยังไงก็น้อมรับคำติทุกประการค่ะ  เขียนบอกกันได้เลย (จะแอบอ่านไม่โวยวายเลย)

ขอบคุณค่ะที่รักพี่ต่ายรักโอม ขอบคุณจริงๆค่ะ
M@nfaNG

http://media.imeem.com/m/NmfeYRcnNu/aus=false/
เสีงฟางห้าวไปหน่อยนะ กร๊ากกกกกกก แต่นั่นคือที่อยากบอกค่ะ

[karenoo]

ไม่จริงจะจบแล้วเหรอคะ....คงคิดถึงพี่ต่ายกับโอมแย่เลย 

ขอตอนพิเศษอีกได้เปล่า

[pongsj]

จบได้น่ารักน่าหยิกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อิอิ

หวังว่าจะได้ติดตามผลงาน สนุกๆแบบนี้อีกน่ะค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

[น้ำค้าง]

ฟางจ๋า ไม่อยากให้จบเลย  คิดถึงพี่ต่ายกับโอมแย่

พี่ต่ายน่ารักเสมอละ มีแต่น่ารักขึ้นทุกวัน ๆ ๆๆๆๆๆๆๆๆ

อิจฉาโอมที่สุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เรื่องนี้ไม่แต่งต่อ ก็แต่งเรื่องใหม่ละกันนะฟางนะ

จะเก็บพี่ต่ายไว้ในห้องนึงของหัวใจตลอดปาย รักฟางจัง จุ๊บๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[sodamini]

จบแล้วจิงหรอคะพี่ฟาง

น่ารักได้อีกอ่ะค่ะทั้งพี่ต่ายและก็โอมเลย

 

ขอบคุณนะคะพี่ฟางสำหรับเรื่องราวดีดีที่สนุกสนานแบบนี้

ยังไงก็แวะมาลงตอนพิเศษอีกนะคะหรือไม่ก็ขอเรื่องใหม่เลย....อิอิ

 

จะรอๆๆๆค่ะพี่สาว

 

[sakura]

  อะจบแล้วเหรอ....
      สนุกมากๆๆเลยค่ะ....ต้องคิดถึงเรื่องนี้แน่ๆๆเลย

[สาวตัวกลม]

ยังไม่อยากให้จบเลยอ่ะ

[madamkung]

อ่านภาคแรก(ไม่จบ) มาตามอ่านภาคเ่ล่าสู่กันฟัง แอบถามคนแต่งว่าอ่านภาคแรกไม่จบแล้วมาอ่านภาคพิเศษ มาดามจะเอ๋อป่าว ก็ได้คำตอบว่า อ่านโลด กั๊กๆๆๆๆๆๆ

เนื้้อเรื่องในภาคนี้น่ารัก อ่านแล้วก็ยิ้มออกจากทู้ไปทุกครั้ง

   

ขอบคุณมากนะคะ  

ว่างเมื่อไร ก็หาเรื่องใส่หัวแล้วเขียนมาลงอีกนะคะ  

[ranny]

 

ขอบคุณเน้อ

ว่างๆ ก็มาเขียนตอนพิเศษอีกน๊า

จะได้หายคิดถึง