เรื่องสั้นตอนเดียวจบ : กะเทยสาวสวยกับนายโอเมก้ามาดแมน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เรื่องสั้นตอนเดียวจบ : กะเทยสาวสวยกับนายโอเมก้ามาดแมน  (อ่าน 2408 ครั้ง)

ออฟไลน์ Fuji

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 21
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-07-2017 15:19:39 โดย Fuji »

ออฟไลน์ Fuji

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 21
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
แนะนำตัวละคร(ชุดแรก)
ชื่อ : อลิซ

เพศ : ชาย-เบต้า
อายุ : 19 ปี
สูง : 173 ซม.

สวัสดีครับ เห็นสวยๆแบบนี้ จริงๆผมเป็นผู้ชายนะ แต่แค่มีรสนิยมชอบแต่งตัวเป็นผู้หญิง เรียกง่ายๆว่ากะเทยนั่นแหละ แต่จริงๆผมเองก็อยากแสดงความเท่ห์สักอย่างน้อยครั้งหนึ่งในชีวิตบ้าง

ชื่อ : เตอร์


เพศ : ชาย-โอเมก้า
อายุ : 24 ปี
สูง : 167 ซม.

โย่ว์ สวัสดีผู้อ่านทุกคน ผมชื่อเตอร์นะ เห็นหล่อๆมีกล้ามแบบนี้ แต่จริงๆผมมีความลับอย่างนึง ผมเป็นโอเมก้า ก็คือผู้ชายที่ท้องได้และมีช่วงฮีทของเดือน แน่นอนว่ามันเป็นอะไรที่ค่อนข้างลำบากสำหรับคนเป็นโอเมก้า ผมเลยต้องการทดแทนการที่จะต้องอยู่ในฐานะนี้โดยการเล่นกีฬาเพื่อมีกล้ามเนื้อ แต่จริงๆผมก็อยากให้มีใครสักคนเอ็นดูผมอยู่นะ

คำเตือน : เรื่องนี้จะมีการใช้ศัพท์เฉพาะ ถ้าไม่เก็ท อ่านข้อมูลเพิ่มเติมได้ที่นี่ http://aboth-info.wixsite.com/whatisabo
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-07-2017 14:09:43 โดย Fuji »

ออฟไลน์ Fuji

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 21
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
ผมชื่ออลิซ หรือมีชื่อจริงว่าอธิป ชื่อเล่นค่อนข้างดูเป็นผู้หญิงใช่มั้ยล่ะ เพราะว่าผมเป็นกะเทยยังไงล่ะ แต่ก็ไม่ใช่กะเทยที่มีจริตสาวสวยมากนัก แม้ว่าผมจะชอบแต่งตัวแบบผู้หญิง แต่จริงๆแล้วผมยังคงวางตัวและมีบุคลิคแบบผู้ชายอยู่ คือไม่ใช้สรรพนามแบบผู้หญิง มีการเรียกแทนตัวเองว่าผม ลงท้ายด้วยครับแบบผู้ชายปกติ

ตอนนี้ผมในชุดเสื้อกระโปรงสีฟ้า วิกผมสีทองสั้นระดับติ่งหูกำลังอยู่ที่สนามบาสของชุมชน ซึ่งเหตุผลก็ไม่ได้ลึกซึ้งอะไรมาก ก็แค่มาดูนักกีฬาหล่อๆหุ่นล่ำๆ 5555 ล้อเล่นครับ จริงๆก็มาเพื่อทำหน้าที่เป็นคนจัดเตรียมอาหารและเครื่องดื่มให้นักกีฬา ซึ่งมันเป็นงานพิเศษของผมเอง ที่ต้องการหารายได้เสริมแบ่งเบาพ่อแม่ ซึ่งงานนี้ก็มีแอบๆน่าเบื่ออยู่บ้าง แต่ก็สนุกดีที่ได้ดีอาหารตา คือนักกีฬาทั้งหลาย(สุดท้ายก็วกเข้าเรื่องนี้ซะได้เนาะเรา โว้ยยยย แต่ก็อิ่มไปได้หลายมื้ออยู่5555+)

"โย่ว์ หวัดดีอลิซ วันนี้ดูขยันจริงนะมึง" เป็นเสียงของ ดิน ซึ่งเป็นเพื่อนผมเอง ดินเองก็เป็นนักกีฬาบาสที่มักจะมาเล่นกีฬาที่นี่เป็นประจำ หุ่นจึงดูค่อนข้างล่ำ ตัวสูงและมีผิวสีแทน ซึ่งก็นับว่าหล่อใช้ได้ทีเดียว แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดที่ผมจะเอามาเป็นคู่หรอกครับ เพราะผมจะเป็นพวกแยกโซนเพื่อนกับคนรัก ไม่เอามาเป็นคนคนเดียวกันเด็ดขาด
"กูจะหาตังค์น่ะสิ เมื่อวันก่อนพอดีกูเที่ยวเพลินไปหน่อย เลยหลับยาวจนมาไม่ทัน"
"เออ ดีๆ ทีหลังก็อย่าเที่ยวบ่อยล่ะ เดี๋ยวจะขาดงานบ่อยตังค์หมุนไม่ทันเอา"
"รู้แล้วๆ กูก็พึ่งขาดครั้งแรก ว่าแต่มึงจะไปไหนต่อมั้ย"
"กูจะรีบกลับบ้านน่ะสิ กลับช้าเดี๋ยวโดนพี่แบร์ซักไซร้อีก กูขี้เกียจตอบคำถาม เพลียสัส"
"โห...นี่พี่หรือแม่วะ อะไรจะขนาดน้านนน มึงก็โตแล้วพี่มึงน่าจะปล่อยๆได้แล้วมั้ง" ผมประหลาดใจเล็กน้อย ที่ว่าสมัยนี้จะยังมีพี่ที่ห่วงน้องมากๆขนาดนี้อีกหรอ เพราะถ้าเทียบกับพี่ชาย(แต่งหญิง)ของผมนั้นเรียกได้ว่าคนละชนชั้นกันเลยทีเดียว รายนั้นยิ่งตัวกลับดึกเลย นัดเจอผู้ชายไม่เว้นวันวันละคนได้จนผมต้องพึ่งตัวเองแบบทุกวันนี้
"กูก็ไม่รู้ว่ะ แต่น่าจะเพราะกูไม่มีพ่อแม่ด้วยมั้ง แล้วก็อยู่กันกับพี่กูแค่ 2 คน ก็เลยอย่างที่เห็น" คำตอบของดินตรงนี้ทำเอาผมรู้สึกผิดเล็กน้อย เพราะผมเองก็ลืมไป ว่าพ่อแม่ของไอ้ดินตายตั้งแต่มันยังจำความไม่ได้ แล้วอยู่กับพี่มัน พี่มันเลยต้องรักแบบเป็นพิเศษทดแทนกันการที่ไม่มีพ่อแม่ด้วย
"โทษทีๆ ไปเถอะ เดี๋ยวพี่มึงรอนาน"

จากนั้นผมก็เตรียมเก็บของ เพราะหมดเวลางานของผมแล้ว แต่ทันใดนั้นเอง!!! ก็มีนักบาสหนุ่มคนหนึ่งวิ่งเข้ามาทางผมอย่างรีบร้อน
"น้อง...อย่าพึ่งไป พี่ขอน้ำด้วย" นักบาสคนนั้นตะโกนเรียกผมด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ ผมจึงหยิบน้ำให้เขาไปขวดหนึ่ง เขารีบคว้าน้ำขวดนั้นไปอย่างรีบร้อนแล้วหยิบแผงยาแผงหนึ่งขึ้นมา แสดงว่าคงเขาคงต้องกินยาให้ตรงเวลา ก็นะ นักกีฬาก็คงแบบนี้แหละ เคร่งเรื่องดูแลสุขภาพ แต่คงมีก็เจ็บป่วยกันบ้าง เลยต้องกินยาตรงเวลาให้หายไวๆ

"ขอบคุณมากครับ ถ้าไม่ได้น้องพี่คงแย่ไปแล้ว" จู่ๆเขาก็พูดขอบคุณผม แรกๆผมก็ยังงงๆว่าทำไมเขาต้องพูดขนาดนี้ แต่ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เขามีลักษณะ คือผิวออกเหลืองๆ ผมรองทรงย้อมเป็นสีเหลือง ตัวเตี้ยกว่าผมเล็กน้อย แต่ก็มีหุ่นรูปร่างที่ค่อนข้างล่ำแบบนักกีฬา กล้ามแขนที่ใหญ่พอสมควร ซึ่งดูๆแล้วถ้ากอดคอใครแรงๆแล้วก็คงจะสามารถทำให้หัวของคนโดนกอดหัวหลุดจากบ่าได้เลยทีเดียว
"พี่ชื่อเตอร์นะ เป็นนักบาส มาเล่นบาสที่นี่ประจำตอนว่างๆ ยินดีที่ได้รู้จัก" เขาทักทายผม ซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่มีนักกีฬาคนอื่นที่นอกเหนือจากดินเพื่อนผมมาทักทาย
"ผมชื่ออลิซครับ เป็นเด็กฝึกงาน มาทำงานพิเศษช่วงปิดเทอม ยินดีที่ได้รู้จักเช่นกันครับ" ผมทักทายเขาไปเช่นกัน แน่นอนว่าเขาดูจะอึ้งๆกับสรรพนามและน้ำเสียงที่ผมใช้เล็กน้อย ซึ่งค่อนข้างสวนทางกับหน้าตาและการแต่งกายของตัวเอง
"น้องไม่ใช่ผู้หญิงหรอ" พี่เตอร์ถามผมอย่างสงสัย มาถึงตรงนี้ผมคงต้องพยักหน้าและลุ้นในใจว่าจะเจอคำพูดทำร้ายจิตใจมั้ย แต่คำตอบเขาต่อจากนี้กลับไม่ได้เป็นอย่างที่ผมนึกกลัว
"ไม่ต้องกลัวหรอก พี่ไม่รังเกียจ เพราะพี่ก็...เอ่อ...พี่เคยอยู่จุดเดียวกับเธอ...เอ้ย...นายมาแล้ว แถมตอนนี้พี่ยังต้องเผชิญกับมันอีก" แม้ว่าจะทำให้ผมอุ่นใจ แต่ก็ยังคงสงสัยประโยคตอนท้าย
"เผชิญ...กับอะไรครับ???" ผมถามพี่เตอร์ด้วยความรู้สึกสงสัย
"ไม่มีอะไรหรอก พี่ก็พูดไปเรื่อย แต่พี่ก็รู้สึกดีนะ ที่ได้เจอกับนาย เดี๋ยวพี่กลับก่อนนะ เจอกันอีกทีวันพรุ่งนี้"
แล้วพี่เตอร์ก็เดินจากผมไป แม้ว่าผมจะยังคงสงสัยสิ่งที่เขาพูด แต่ผมก็รู้สึกดีมากๆแม้จะพึ่งคุยกันได้เพียงแค่ไม่กี่ประโยค

โดยวันนี้มีของเหลือไม่มาก ตามกฏแล้วถ้าเหลือคือต้องทิ้ง ให้นักกีฬาได้เพียงแค่วันต่อวัน เลยค่อนข้างเสียดายจึงต้องกินเอง ตอนนี้มีครัวซองประมาณ 4-5 อันที่เริ่มเย็นชืดแล้ว กับ M150 ประมาณ 2 ขวด และข้าวกระเพราไข่ดาว 1 กล่อง ผมกินข้าวกระเพราไข่ดาวก่อน ตามด้วยครัวซองนั้น มันยังคงอร่อยเสมอ(ความหิวก็เป็นส่วนหนึ่งที่เพิ่มความอร่อยเช่นกัน) และกระดก M150 ไปหมดนั้นถึง 2 ขวด ซึ่งเมื่อกินอิ่มแล้วผมก็รู้สึกว่าพลังเหมือนโดนดูดหายไปอย่างรวดเร็ว หนังตาผมเริ่มหนักอึ้ง ผมจึงหลับไป

เมื่อผมตึ่นขึ้น พบว่ารอบๆนั้นมืดแล้ว มีเพียงหลอดไฟส่องสว่างเพียงแค่ 3-4 ดวงเท่านั้น ผมพยายามรวบรวมพลังในการตื่นขึ้นเพื่อจะเดินทางกลับบ้าน ตอนนี้ผมดูนาฬิกาก็พบว่าเป็นเวลาเกือบ 2 ทุ่มแล้ว ผมรีบรวบรวมสัมภาระเพื่อที่จะออกจากที่นี่ให้ไวที่สุด เพราะช่วงดึกๆ ที่นีมักจะเป็นแหล่งชุมนุมของพวกอันธพาลซะด้วย

ทว่าจู่ๆ!!! ผมก็เห็นพี่เตอร์เข้ามาที่สนามฟุตบอลอีกครั้ง โดยรอบนี้พี่เตอร์ใส่ชุดเสื้อกั๊กสีดำขอบซิปสีเหลือง กางเกงยีนส์ขายาวสีน้ำเงินคาดเข็มขัดสีขาว และรองเท้าผ้าใบสีขาว-เหลือง และผมก็ยังยังได้กลิ่นหอมฉุยจากตัวพี่เตอร์อีกด้วย
"พี่เตอร์ มาทำอะไรที่นี่ตอนดึกๆน่ะ" ผมไม่รอช้าทีจะถามสิ่งที่สงสัย
"พี่มาเอาของที่ลืมไว้น่ะ น่าจะอยู่ในห้องเปลี่ยนชุด อลิซ ว่าแต่นายบ้านอยู่ไหนนี่ ถ้าบ้านนายอยู่ทางเดียวกับบ้านพี่จะได้กลับด้วยกัน"
"บ้านผมอยู่แถวหาดสโนว์ไวท์น่ะ"
"ทางเดียวกันเลย บ้านพี่อยู่แถวๆมหาลัยสัตว์โลกอมตีนน่ะ เดี๋ยวรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่ไปเอาของก่อน"

ซึ่งผมก็ได้รอพี่เตอร์ออกมา โดยระหว่างรอผมก็ได้เล่นเน็ตดูเว็ปต่างๆไปด้วย แต่แล้วผมก็ไปสะดุดตากับข้อมูลหนึ่ง คือเรื่องเกี่ยวกับโอเมก้าเวิลด์ ซึ่งพอผมเปิดเข้าไปดู ก็ได้เห็นข้อมูลต่างๆเต็มไปหมด ทั้งเกี่ยวกับอัลฟ่า เกี่ยวกับเบต้า และโอเมก้า โดยส่วนที่ผมจับใจความได้นั้น คือโอเมก้าจะมีช่วงฮีท ซึ่งจะมาเมื่อไหร่ก็ไม่อาจทราบได้ บางคนก็ฮีทตอนอายุเยอะๆก็มี แถมถ้าโดนอัลฟ่า XXX แล้วจะไม่สามารถไปมีคู่อื่นได้ ซึ่งผมก็เริ่มจิตตกแทนคนเป็นโอเมก้า ว่าถ้าไปเจออัลฟ่าแย่ๆก็จะไปมีคนใหม่ไม่ได้เลยหรอ ต้องอยู่กับอัลฟ่าที่XXX คนแรกไปตลอดชีวิตแม้จะเลวแค่ไหนก็ตามยังงั้นหรอ ผมรู้สึกจิตตกแทนโอเมก้าอยู่พอสมควร

แต่ทันใดนั้นเอง!!! ผมก็ได้ยินเสียงปึงปังมาทางห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าชาย ผมจึงรีบวิ่งเข้าไปดูในห้องเปลี่ยนชุดด้วยความเปนห่วงว่าพี่เตอร์จะเป็นอะไรรึเปล่า เพราะจากการที่ผมก็นึกได้ว่าพี่เตอร์มีท่าทีรีบร้อนจะกินยาเมื่อตอนเย็น คงจะมีปัญหาเรื่องสุภาพ จึงน่าจะเป็นไปได้ที่อาการคงจะกำเริบขึ้นมา

เมื่อมาถึงห้องเปลี่ยนชุดชาย ผมเห็นพี่เตอร์กำลังคลานอยู่บนพึ้นในอาการที่ตัวสั่น มีเหงื่อไหลออกมาตามตัวมาก และที่พึ่นเปียกไปด้วยน้ำจำนวนหนึ่ง และยังมีรอยเปียกตรงก้นกางเกงกับเป้ากางเกงค่อนข้างเยอะพลางหอบจากอาการที่ผมไม่อาจทราบได้ แต่ที่แปลกนั้น คือผมได้กลิ่นหอมๆกลิ่นเดียวกับที่ผมได้กลิ่นเมื่อตอนที่พี่เตอร์เข้ามาครั้งแรก แต่คราวนี้มันแรงจนฉุนมาก ผมได้แต่ปัดจมูกตนเองแล้วเดินเข้าไปหาพี่เตอร์
"พี่เตอร์ พี่เป็นอะไรไปน่ะ ทำไมถึงได้..." ผมพูดไม่ทันขาดคำ พีเตอร์ก็ลุกเข้ามากอดผมแบบรัดแน่น
"อลิซ....ช่วยพี่หน่อย...พี่...จริงๆแล้ว....พี่เป็น....เป็นโอเมก้า และตอนนี้....ตอนนี้ก็...ก็กำลังอยู่....อยู่ในช่วงฮีทด้วย ช่วยพี่หน่อยนะ" พี่เตอร์พูดด้วยน้ำเสียงที่หื่นกระหายผิดกับน้ำเสียงที่สนทนากับผมเมื่อครั้งที่แล้ว ซ้ำยังมีการถูไถตามตัวผมอีก
"เฮ้ย พี่ ผมกับพี่ยังพึ่งรู้จักกันแปปเดียวนะ ทำแบบนี้มันจะดีหรอ" ผมเจรจากับพี่เตอร์ ด้วยว่าผมค่อนข้างอึดอัดจากการที่ถูกแขนที่มีกล้ามเป็นมัดๆของพี่เตอร์กอดรัดแน่น และกลิ่นหอมที่ยิ่งอยู่ใกล้พี่เตอร์นั้นฉุนแรงมากจนผมเริ่มคลื่นไส้
"ขะ...ขอร้องล่ะ...ก่อนที่...ก่อนที่จะมี...มีอัลฟ่ามาเห็นเข้า...พี่ยังไม่พร้อมตกเป็นของอัลฟ่าตอนนี้" พี่เตอร์ขอร้องผมด้วยน้ำเสียงที่ทั้งหื่นกระหายและดูเป็นกังวล ผมจึงเสียไม่ได้ที่จะต้องช่วยเขา
"เอาล่ะ ผมจะช่วยพี่เอง พี่ปล่อยผมก่อนนะ ผมอึดอัดสุดๆแล้วตอนนี้" พูดจบ พี่เตอร์พยายามรวบรวมสติในการปล่อยตัวผมออก ผมจึงทำการช่วยพี่เตอร์ด้วยวิธีที่ผมเรียนรู้มาจากหนังเกี่ยวกับเพศศึกษาภาคปฎิบัติที่ผมเคยดูตอนเหงาๆโดยการต้องเป็นสามีแสนสวยของพี่เตอร์ ณ ช่วงเวลานั้น โดยการแก้ผ้าแล้วใส่ของตัวเองเข้าไปในช่องทางหลังตองพี่เตอร์ แล้วซอยเข้าออกด้วยความพยายามที่จะทำให้พี่เตอร์มีความสุข

ผ่านไปประมาณ 1 ชั่วโมงผมก็ได้เสร็จภาระกิจ ผมนั่งพักสักครู่ ส่วนพี่เตอร์ก็นั่นหอบจากความเหนื่อยจากภารกิจเมื่อกี้นี้เช่นกัน
"ขอบใจมากนะ อลิซ ที่ไม่ปล่อยให้พี่ต้องทรมานและเสี่ยงต่อการตกเป็นของอัลฟ่าแบบไม่พร้อม และขอโทษนะ ที่ทำท่าทีที่ไม่ดีไม่งามเมื่อกี้ใส่" พี่เตอร์พูดพลางสวมเสื้อผ้ากลับเข้าแบบเดิม แน่นอนว่าตอนนี้ผมกำลังชอคจากเหตุการณ์เมื่อสักครู่ ทั้งเรื่องที่พี่เตอร์เป็นโอเมก้า และเรื่องที่ผมช่วยพี่เตอร์ด้วยวิธีที่ติดเรท "ถ้าพี่ไม่เป็นโอเมก้า นายคงไม่ต้องทำอะไรแบบนี้ พี่ขอโทษนะ ที่จู่ๆก็มาฮีทแตกแบบนี้ ทั้งๆที่ก่อนหน้าพี่ก็กินยาแก้ฮีทมาแล้ว พี่ผิดเอง ที่เกิดมาเป็นโอเมก้า" ประโยคท้ายๆพี่เตอร์พูดด้วยเสียงสั่นๆแล้วหลบหน้าไปทางอื่น ผมพยายามรวบรวมสติได้ก็เริ่มต้นพูดกับพี่เตอร์อีกครั้ง
"ไม่ใช่ความผิดพี่หรอกที่เป็นโอเมก้า เป็นโอเมก้าแล้วไงล่ะ...ก็คนไม่ใช่หรอ ก็มีชีวิตจิตใจ มีความรู้สึกเหมือนกัน" ผมพูดตามที่ผมคิดออกมา ผมเองก็เหลือเชื่อตัวเองเหมือนกัน เพราะปกติผมจะไม่ค่อยใช้ประโยคซึ้งๆเท่าไหร่นัก ที่จริง อาจเพราะว่าผมเองก็เป็นกะเทย ซึ่งหลายๆคนมักมองว่าผมเป็นคนแปลกแยกทำตัวไม่สมกับเพศกำเนิด บางคนก็เหยียดผมราวกับว่าผมไม่ใช่คน ทั้งที่มันเป็นเพียงแค่รสนิยมอย่างหนึ่ง แต่ก็ยังมีทางแก้ คือทำตัวแมนๆแนบเนียนไปกับผู้ชายปกติ ซึ่งมันไม่ใช่แนวทางของผม ผมยังคิดว่ามันอึดอัดสุดๆ แต่นี่ เขาเป็นโอเมก้า ซึ่งเจอหนักกว่าผมมาก  ไหนจะช่วงฮีทที่ไม่รู้จะมาเมื่อไหร่อีก ผมว่าคงจริงอย่างที่เขาว่า "ผมว่าพี่สุดยอดมากเลยนะ เพราะที่ผมเคยอ่าน โอเมก้าจะมีรูปร่างบอบบาง แต่พี่ไม่ใช่ยังงั้น พี่เป็นโอเมก้าที่แข็งแรงมากนะ ทั้งมีกล้าม ทั้งหล่อ ทั้งพูดเพราะ แถมไม่เหยียดคนที่ดูด้อยกว่า จะเป็นอัลฟ่า เบต้า โอเมก้ามันไม่เกี่ยวหรอกนะ ใจล้วนๆ พี่ ใจล้วนๆ"

ทันใดนั้นเอง พี่เตอร์ก็เข้ามากอดผมอีกครั้ง แล้วระเบิดร้องไห้ออกเสียงดังมาก นี่คงเป็นความรู้สึกในใจของเขาในช่วงเวลาที่ผ่านมาสินะ ตอนนี้เขาร้องไห้พลางตัวสั่นระรัวราวกับเด็กน้อย ทำให้ผมนึกถึงตัวเองสมัยเด็กๆที่เคยโดยเพื่อนผู้ชายรังแกจากการที่ผมมักจะทำตัวแบบผู้หญิง แล้วผมจะเข้าไปร้องไห้กับพี่ผมเป็นประจำ ทำให้ผมไม่กล้าที่จะทำตัวตุ้งติ้งแบบผู้หญิงได้เพราะปมในใจคราวนั้น  จึงเปลี่ยนมาวางบุคลิคแบบแมนๆ แต่ในขณะเดียวกัน ความที่ผมไม่แมนนั้นก็ถูกแทนที่ด้วยการที่ผมมีรสนิยมชอบแต่งหญิงแทน เลยกลายเป็นชายแต่งหญิงแทน(แต่ก็โดนเหมารวมว่าเป็นกะเทยอยู่ดี) ผมลูบแผ่นหลังแกร่งๆของพี่เตอร์อย่างถนุถนอมเป็นการปลอบโยน พี่เตอร์ยังคงร้องไห้ด้วยอารมณ์อัดอั้นไม่หยุด ผมจำเป็นต้องปล่อยให้เขาร้องไห้ต่อไปเพราะเขาคงมีเรื่องที่อยากระบายด้วยการร้องไห้เยอะจนไม่อาจประเมินด้วยจินตนาการของตนเองได้

กินเวลานานร่วมๆ 5 นาที พี่เตอร์เริ่มร้องไห้เบาลงแล้วเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมอก ใบหน้าน้ำตาอาบแก้มและปากที่กัดฟันเล็กน้อยจ้องมาทางผม แล้วเริ่มต้นพูดกับผมอีกครั้งหนึ่ง
"ขอบคุณนะ ขอบคุณที่ไม่ดูถูกโอเมก้าแบบพี่ ที่ผ่านมานี้พี่ยังไม่เคยเห็นใครที่จะเห็นว่าโอเมก้าก็เป็นคนคนหนึ่งแบบจริงๆซะที ส่วนใหญ่ก็เป็นพวกยอมรับแต่ปาก แต่ลับหลังก็เอาไปดูถูกต่างๆนาๆ พี่ทนกับมันมานานมากจริงๆ พี่เหงาเหลือเกิน ถ้าไม่มากเกินไป พี่ขออยู่ใกล้ๆนายอีกสักพักได้มั้ย พี่รู้สึกดีนะ ที่อย่างน้อยก็เจอคนที่คิดดีแบบนี้สักครั้งในชีวิต"
"อืม...ก็ได้นะ ถ้าไม่รังเกียจ วันนี้พี่มาค้างบ้านผมสักคืนก็ได้นะ"

พี่เตอร์ใช้แขนปาดน้ำตาของตัวเองแล้วหยิบกระดาษในกระเป๋ากางเกงของตัวเองมาสั่งน้ำมูกที่คั่งอยู่ในจมูกจากการที่ได้ร้องไห้อย่างหนักไปเมื่อสักครู่นี้
"พี่ไม่เอาของที่ลืมไว้แล้วหรอ"
"ไม่หรอก" พี่เตอร์พูดสั้นๆพลางเดินไปเปิดล็อกเกอร์เบอร์ 92 แล้วหยิบของบางอย่างออกมา มันคือปลอกคออันใหญ่สีดำ ซึ่งถ้าจำไม่ผิด ก็น่าจะไว้ใช้สวมป้องกันอัลฟ่าข่มขืนขณะเกิดฮีทในที่สาธารณะ
"นี่มัน...ปลอกคอนี่"
"ใช่แล้ว พี่มักจะใส่ไว้ตลอด เพราะเผื่อเกิดฮีทจะได้ไม่ต้องเป็นของให้ เพราะถ้าโดนซั่มแล้วไม่โดนกัดคอ ก็จะยังคงไม่หมดสิทธิหาคนใหม่ แต่ทีนี้ วันนี้พี่ลืมใส่ แถมพอฮีททีก็กินยาตลอด รอบนี้ไม่รู้เพราะอะไร เพราะพี่ก็กินยาแก้ฮีทตามเวลา แต่ก็ฮีทแตกซะงั้น เลยอย่างที่เห็นนี่แหละ"
จากนั้นพี่เตอร์ก็สวมปลอกคอสีดำนั้น ซึ้งก็ดูเท่ห์ไปอีกแบบ และที่สำคัญ ผมได้มอบความเป็นสามีให้พี่เตอร์เขาไปเมื่อสักครู่นี้ มันเป็นเรื่องที่น่าประหลาดใจอย่างมากที่ผมได้ภรรยาที่แมนและหุ่นดีแบบนี้
ทันใดนั้นเอง!!! พี่เตอร์ก็มายืนข้างหน้าผมแล้วใช้มือทั้งสองข้างยื่นมาแตะไหล่ผม พี่เตอร์ตัวเตี้ยกว่าผมอยู่พอสมควรจนผมต้องก้มลงจ้องหน้าพี่เตอร์ ผมงงเล็กน้อย แต่ไม่ทันได้ตั้งตัว.....พี่เตอร์ก็ดึงให้หน้าผมเข้าไปใกล้ๆ แล้ว....

จุ๊บ!!! ผมจูบปากกับพี่เตอร์ จูบกันได้ประมาณ 2-3 วินาทีก็ถอนจูบออก ผมรู้สึกเขินและตกใจในเวลาเดียวกัน
"พี่รักนายนะ อลิซ" พี่เตอร์สารภาพรักกับผม
"แหมพี่ ขนาดนี้แล้วคงเกลียดละมั้ง รักเหมือนกันๆ" ผมเล่นมุขเล็กน้อย แล้วก็ลงไปจุ๊บแก้มของพี่เตอร์ทั้งสองข้าง แน่นอนว่านี่เป็นรักแรกของผม คุณค่าของคนเรานั้นไม่ได้วัดกันว่าใครจะเป็นอะไร จะเป็นอัลฟ่า เบต้า หรือโอเมก้า หรือเบต้าประเภทย่อยเช่นกะเทยอย่างผม ทุกคนมีคุณค่า สมควรจะมีสิทธิขั้นพื้นฐานทุกคน ความรักนั้นไม่ใช่จะต้องอาศัยแค่เรื่องอย่างว่านั้นเพียงอย่างเดียว ความเข้าใจ และการเห็นคุณค่าของกันและกันก็สำคัญด้วย สำหรับเรื่องนี้ก็ขอ จบ ไปแต่เพียงเท่านี้ก่อน เดี๋ยวจะมีเรื่องต่อๆไป จะเป็นเรื่องราวชีวิตของไอ้ดินเพื่อนผม ซึ่งผมกับพี่เตอร์ก็อาจจะไปร่วมแจมเป็นสีสันของเรื่องด้วย สำหรับครั้งนี้ สวัสดีครับ

ออฟไลน์ ืniyataan

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-1

ออฟไลน์ kun

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3592
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +122/-10

ออฟไลน์ aoihimeko

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3132
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +155/-9
อ่า...อยากมีตอนพิเศษจังเลยยยยยย

ออฟไลน์ azure

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 772
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-2
พี่เตอร์โอเมก้าแสนล่ำ :hao7:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด