-12-
You are mine and I am yours
“พอแล้วไหมครับ แก้มแดงหมดแล้ว”
“ทำไมล่ะ นายจะกลับแล้วหรอ” ผมหันไปถามเขาแทน แก้วในมือก็ไม่ได้ยื่นไปให้คนข้างๆที่ยื่นมือมาขอคืนหรอก..ผมยกขึ้นจิบแทน เซนเองก็ไม่ได้ว่าอะไรนอกจากยื่นบาบีคิวในมือตัวเองมาให้ผมกัดไปอีกคำ
“ไม่ใช่..ผมแค่เห็นคุณหมอดื่มเยอะแล้ว จะนอนไม่สบายตัวเอา แล้วพรุ่งนี้เช้าตื่นมาจะรู้สึกไม่ดีด้วย” ตอนแรกผมนึกว่าเซนจะแกล้งมอมให้ผมเมาเสียอีก แต่เขาคอยดูแลดีขนาดนี้คงไม่ใช่อย่างนั้นแล้วละมั้ง..ผมคิดว่าผมไว้ใจเขาได้
“อยู่ต่ออีกหน่อยสิ ผมยังไม่เมาหรอก”
“ตามใจคุณแล้วกัน ถ้าทุกคนเริ่มกลับ เราจะกลับกัน โอเคนะครับ”
“ครับ” ผมยิ้มกว้างให้เขา รับคำอย่างว่าง่าย หรือว่าผมจะเริ่มเมาแล้วนะ
เรานั่งข้างกันเงียบๆไปเรื่อยๆ มีบ้างที่คนข้างกายหันมามองผมเป็นระยะแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา ผมยังคงยกแก้วในมือขึ้นดื่มต่อ ถึงอย่างนั้นก็ยังมีสติดี..ไม่ได้เมา ผมไม่ได้คอแข็งหรืออะไรหรอก แต่พอดีว่าไม่ได้ดื่มแต่เบียร์เปล่าๆกินนู่นกินนี่ไม่ได้หยุดมันก็เลยดื่มได้เรื่อยๆ
อยู่ดีๆผมก็คิดอะไรสนุกๆขึ้นมาได้..ผมจะลองใจเขา“เซนน..” ผมเรียกเขาเสียงยานคาง เจ้าของชื่อหันมาแทบจะทันที
“ครับ” เขาขานรับ
“ผม..ผมอยากเข้าห้องน้ำ”
“งั้นเรากลับกันเลยแล้วกัน” เขาดึงแก้วในมือผมออกไปวางไว้ แล้วดึงให้ผมลุกขึ้นไปยืนข้างกัน
“แต่ผมยังไม่อยากกลับเลย”
“ที่นี่ไม่มีตรงไหนให้คุณหมอปลดทุกข์ได้เลยนะ” เขาว่าอย่างกังวล
“ผมยังไม่อยากกลับนี่หน่า”
“ไม่ดื้อสิครับ เปื้อนมาตรงนี้ยุ่งเลยนะ” ไม่ปล่อยให้ผมได้ทันต่อลองอะไรอีกเซนก็ลากแขนให้ผมเดินตามเขาแล้ว ทำเอาผมไม่ทันตั้งตัวเกือบสะดุดขาตัวเองล้มลงไปกองกับพื้นดีว่าเขารั้งผมไว้ได้ทัน
เขาจัดแจงให้ผมกอดคอเขาเอาไว้แล้วส่งผมขึ้นหลังเขาอย่างง่ายดายทั้งๆที่ผมว่าตัวผมก็ไม่ได้เล็กขนาดนั้นนะ..ผมไม่ได้ขัดขืนอะไร ปล่อยเขาแบกตัวเองเดินไปตามทางที่เราเดินมาเรื่อยๆ ดีเหมือนกัน ผมเองก็ขี้เกียจเดินเองให้เมื่อย
“อืมม..” ผมส่งเสียงในลำคอออกมาเบาๆ กระชับแขนรอบลำคอของเขาให้แน่นขึ้น ฝังหน้าเข้ากับไหล่ลาดของเขา ขอพักสายตาหน่อยแล้วกัน
“หึ..คุณมันตัวยุ่ง” คิ้วผมขมวดเข้าหากัน นี่เขาคงคิดว่าผมเมาหลับไปแล้วสินะถึงได้กล้าพูดออกมาอย่างนี้
ใช้เวลาไม่นานเราก็กลับมาที่ห้องของเขา ผมอุตส่าห์รอฟังว่าเขาจะบ่นอะไรผมอีกไหมแต่เขาก็ไม่ เซนแบกผมเดินมาเงียบจนผมเกือบเผลอหลับน้ำลายไหลเปื้อนเสื้อเขาไปแล้ว
เซนจัดการวางผมลงบนที่นอนอย่างเบามือก่อนจะตามมาถอดรองเท้าออกให้ ผมก็ได้แต่นอนมองเขา..เขาก็รู้นะว่าผมตื่นแล้วแต่ก็ยังทำให้อยู่ดี
“ปวดฉี่ไม่ใช่หรอครับ ปล่อยราดที่นอนไม่ได้นะ” เขาตามมานั่งข้างๆแล้วดึงแขนให้ผมลุกขึ้นนั่งเหมือนกัน
“ไม่ปวดแล้ว” ผมบอก
“อ่าว..ไปฝืนเอาหน่อยไหมเดี๋ยวนอนแล้วต้องตื่นขึ้นมาเข้ากลางดึกอีกนะ”
“ก็ได้..” ผมลุกขึ้นยืนเซจนเกือบล้มเพราะรีบลุกไปหน่อย เท่านั้นเซนก็ไม่ไว้ใจผมเขาตามเข้ามาถึงในห้องน้ำเลยทีเดียว
“อย่าแอบดูผมสิ” ผมโวยวาย
“ไม่แอบดูหรอก ผมแค่กลัวว่าคุณจะเป็นอะไร” เขาหันหน้าไปทางอื่นให้ผมเชื่อว่าจะไม่แอบดูผมจริงๆผมถึงได้ปลดกางเกงแล้วปลดทุกข์อย่างรวดเร็ว
--
“มีคนแถวนี้บอกผมว่าจะไม่เมา” เสียงเซนแซวขึ้นหลังจากผมกลับมานอนที่เตียงเรียบร้อยแล้วเขาตามมาทิ้งตัวนอนลงข้างๆกัน
“ไม่เมา..” ผมยิ้มหวานใส่เขา
“ถ้าไม่เมาคุณไม่ยิ้มให้ผมน่ารักขนาดนี้หรอก”
“ผมไม่เมา” เถียงออกมาเสียงเบา
“ครับไม่เมาก็ไม่เมา..เลิกเกาได้แล้ว เดี๋ยวแดงเป็นรอยหมด” เซนจับมือผมออกแต่พอเขาปล่อยผมก็เกาต่ออยู่ดี
“..มันร้อน..”
“อยู่เฉยๆ เดี๋ยวผมไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้” เขาถอนหายใจออกมาอย่างอ่อนใจก่อนจะลุกออกไปเตรียมของอย่างที่เขาว่า
เสื้อยืดผมถูกเขาถอดออกอย่างเชี่ยวชาญ สัมผัสเย็นๆจากผ้าขนหนูที่ลากผ่านทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นมากจริงๆ
“อย่ามองผมด้วยสายตาอย่างนั้น ผมยังไม่อยากปล้นจูบคุณตอนนี้หรอกนะ”เขาพูดขึ้น รอยยิ้มเล็กๆยังคงมีให้เห็นที่มุมปากของเขา ผมไม่รู้หรอกว่าตัวเองมองเขาด้วยสายตาแบบไหนเขาถึงได้พูดออกมาแบบนั้น
“ผมไม่ห้ามหรอก..” ผมต่อปากต่อคำ อาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ที่ไหนเวียนอยู่ในตัว ผมถึงได้กล้าพูดออกไปอย่างนั้น
“หึ..เมาแล้วเป็นอย่างนี้หรอ” ผ้าในมือถูกเขาโยนทิ้งไป นิ้วเรียวของเขาไล้ตามโครงหน้าผมช้าๆ สายตาเราสองคนผสานกัน ก่อนที่ริมฝีปากสีสดของเขาจะปิดทับลงมา
ผมเผยอปากตอบรับจูบจากเขา ลิ้นร้อนล่วงล้ำเข้ามาในโพรงปากเลาะเล็มไปตามแนวฟันอย่างเอาแต่ใจ เขาดูดดึงปลายลิ้นผมไม่เบานักก่อนจะเปลี่ยนเป้าหมายเป็นริมฝีปากล่างของผมแทน
“อ่ะ..เซน” ผมดันอกเขาออกเพื่อกอบโกยอากาศเข้าปอดก่อนจะโดนเจ้าของชื่อปัดมือผมทิ้งแล้วประกบปากลงมาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
เขาไม่ปราณีผมแล้ว..เขาตะโบมบดจูบลงมาราวกับสัญชาติญาณดิบเขาถูกปลุกขึ้นมา ผมไม่เคยจูบกับใครแล้วเหมือนโดนสูบวิญญาณขนาดนี้..รวมทั้งครั้งก่อนหน้ากับคนด้านบนมันก็ไม่ขนาดนี้
“คุณควรจะเบรกผม” เซนพูดขึ้นหลังจากสงครามแลกเปลี่ยนเอนไซม์ระหว่างเรายุติลงแล้ว แขนข้างหนึ่งเขาใช้รับน้ำหนักตัวที่คร่อมทับผมเอาไว้ส่วนมืออีกข้างยื่นมาเช็ดคราบสีใสให้ผมเหมือนทุกที ตอนนี้ผมตอบอะไรเขาไม่ได้หรอก..ลมหายใจผมยังไม่ปกติเลย
“..ดูสิปากแดงหมดแล้ว”
“...” ทั้งหมดนั่นมันก็เพราะเขานั่นล่ะ
“ถ้าคุณยังน่ารักแบบนี้ผมกลัวว่าผมจะเผลอเอาเปรียบคุณ”
“ผม..ยังไม่อยากหยุด..ผมตามใจนายนะ”
“ไม่หรอก..ถ้าคุณไม่เมา ปกติคุณจะไม่พูดอย่างนี้”
“...” เขาดูสับสน ลังเล ผมเองก็ได้แต่เงียบเพื่อรอดูว่าเซนจะว่ายังไงต่อไป
“ผมทำไม่ได้ ผมเห็นแก่ตัวอย่างนั้นไม่ได้...นอนซะนะครับ” เขาเลิกผมที่ปรกหน้าผากผมออกก่อนจะเช็ดเหงื่อที่ซึมออกให้แล้วแตะริมฝีผากลงมาเบาๆ
นั่นทำให้ผมรู้สึกดี..รู้สึกดีที่เขาตัดสินใจทำแบบนี้ รู้สึกดีที่ตัดสินใจให้โอกาสเขา..เลือกเขา เซนเป็นคนดีผมรู้ แต่นี่มัน..เขาน่ารักกว่าที่ผมคิด เขาทำให้ผมรู้ว่าผมไว้ใจเขาได้..พึ่งพาเขาได้ เขาให้ผมมาตั้งมากมาย..บางทีผมคิดว่าผมจะให้สิ่งที่เขาต้องการบ้าง
“ขอบคุณนะ” ผมบอกเขา
“หืม..ขอบคุณเรื่องอะไรครับ”
“ทุกเรื่อง..”
“ขอร้องเถอะครับ อย่าน่ารักไปมากกว่านี้เลย” เขาโอดครวญจนผมหลุดหัวเราะออกมา
“รักผมไหม” ผมถามเขา
“มาก..” คนตรงหน้าตอบอย่างไม่ลังเล
“ผมก็รักนายเหมือนกัน ในเมื่อเรารักกัน ถ้านายต้องการ..” ผมเว้นวรรคไป จากสีหน้าเขาที่เบิกตาค้างอย่างนั้นเซนเองก็คงเข้าใจได้เองแล้วล่ะว่าผมหมายถึงอะไร
“คุณ..คุณหมอเมามากแล้วแน่ๆ..” เขาพูดอย่างไม่อยากจะเชื่อ
“ผมดูเหมือนคนเมาหรอ”
“แต่ก่อนหน้านั้น..” เขาแย้ง
“ก็นายเข้าใจไปเองว่าผมเมา ผมก็แค่ตามน้ำไปเพราะอยากทดสอบอะไรบางอย่าง จะพูดอีกอย่างคือผมอยากลองใจนาย”
“คุณมัน..เจ้าเล่ห์..ร้ายกาจที่สุด”
“มันทำให้ผมรู้จักนายมากขึ้นนะ” ผมพูดยิ้มๆ
“คุณรู้จักผมดีอยู่แล้ว คุณแค่อยากแกล้งผม” เขาว่าอย่างรู้ทัน นั่นก็ใช่แต่ไม่ทั้งหมดหรอก เพราะผมอยากสร้างความมั่นใจให้กับตัวเองต่างหาก ครั้งแรกของผมเชียวนะ..จะไม่ให้กังวลอะไรได้ยังไง
“นายมันซื่อบื้อ” เท่านั้นผมก็โดนเขาลงโทษด้วยการฟัดไปทั้งตัวจนผมหลุดหัวเราะลั่นเพราะความบ้าจี้ จนผมหายใจจะไม่ทันนั่นละเขาถึงได้หยุดแกล้งผมสักที
“คุณพูดจริงไหม เรื่องนั้น?..” เซนถามอย่างไม่มั่นใจ
“ผมเชื่อว่าผมไว้ใจนายได้..มันโอเคถ้าครั้งแรกจะเป็นนาย” ผมบอกไปอย่างที่คิด แม้มันจะยังเร็วกับผมสำหรับเรื่องนี้ และแม้ว่าผมจะกลัวแต่ผมไม่อยากให้เวลามาทำให้ผมเสียใจทีหลัง ผมเหลือเวลาอีกแค่เดือนเดียวก็ต้องกลับไปแล้ว จนถึงตอนนั้นผมอยากมีความสุขกับเขา..รักเขาให้เต็มที่อย่างที่เขารักผม ผมเชื่อว่าพอเวลานั้นมาถึงระยะทางมันจะไม่ใช่ปัญหาสำหรับเรา
“คุณคิดดีแล้ว?..”
“ครับ..ผมคิดดีแล้ว”
“ผมจะไม่ทำให้คุณผิดหวัง”
แล้วเขาก็ไม่ทำให้ผมผิดหวังจริงๆ
Zayn’s Partพอเขาอนุญาตออกมาอย่างนั้นมันก็ยากสำหรับผมที่จะหักห้ามใจต่อไป
เขาน่ารักมาก..ไม่รู้ว่าผมพูดคำนี้ไปกี่ครั้งแล้ว ถึงคุณหมอจะตัดสินใจอย่างนั้นแต่เขาก็ยังประหม่าอย่างเห็นได้ชัด เขาเกร็งจนผมต้องก้มลงไปป้อนจูบอีกครั้ง
“รีแล็กซ์..ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้คุณเจ็บ” ผมบอกเขา
“ไม่ต้องมาหลอกผมเลย ผมเป็นหมอนะ..ผมรู้ว่ามันเจ็บอยู่แล้ว” ผมหลุดยิ้มออกมา..ผมละมันเขี้ยวเขาจริงๆ
“งั้นผมจะไม่ทำให้คุณเจ็บมากก็แล้วกัน” ไม่ปล่อยให้ทุกอย่างมันยืดเยื้อไปมากกว่านี้ ผมประกบปากป้อนจูบเขาอีกครั้ง คนตัวขาวก็เปิดทางให้ผมลุกล้ำอย่างง่ายดาย ความหอมหวานจากเขา..ที่ผมเคยได้ลิ้มลองก็ติดใจ และดูเหมือนว่าผมจะหาทางออกไม่ได้เลย
“อืออ..เซนน” เสียงหวานๆของขาเล็ดลอดออกมาก่อนจะดูดผมดูดกลืนลงไปอย่างรวดเร็ว เพราะเป็นเขา..เท่าไรมันก็ไม่เคยพอ
ผมละริมฝีปากออกปล่อยให้คนตัวขาวใต้ร่างได้หอบหายใจ พรมจูบไปที่หน้าผากเกลี้ยง ก่อนจะไล่ลงมาแตะริมฝีปากลงเบาๆบนเปลือกตาที่ปิดรับสัมผัสจากผมอย่างน่ารัก ผมสูดหายใจเข้าเต็มปอดตรงข้างแก้มเขาก่อนจะละความสนใจมาที่ซอกคอของเจาแทน
“ผมทำรอยได้ไหม” ผมขออนุญาตเขา ความจริงผมจะเอาแต่ใจตัวเองก็ย่อมได้ แต่ผมอยากให้เจ้าตัวเป็นคนเอ่ยปากเองมากกว่า
คุณหมอไม่ได้พูดอะไร เขาเพียงแค่จับหน้าผมให้ลดลงต่ำกว่าเดิม ซึ่งผมจะถือว่านั่นคือคำอนุญาตจากเขาก็แล้วกัน
ผมแตะจูบเบาๆไปที่แผ่นอกที่เปลือยเปล่าของเขา ยอดอกของเขาสีตัดชัดเจนกับผิวของเขา..และผมคงปล่อยผ่านไปไม่ได้
“พะ..พอแล้ว” ไม่รู้ว่าตัวเองเผลอตระกะตระกามดูดกลืนเขามากขนาดนั้นถ้าอีกคนไม่ห้ามออกมา คุณหมอยื่นมือมาถอดเสื้อให้ผมบ้างซึ่งผมเองก็ยกแขนให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
ผมถูกดันให้นอนลงแทนที่เขาแล้วขึ้นคร่อมผมแทน เขาทำมันทุกอย่างแบบเดียวกับที่ผมทำให้เขา แม้มันจะไม่ได้เชี่ยวชาญจนผมแทบขาดใจ แต่มันก็ทำให้ผมรู้สึกดีจนตื่นตัวคับแน่นไปหมดแล้ว และคนต้นเรื่องต้องรู้สึกถึงมันแล้วแน่ๆ ถึงได้จงใจบดสะโพกลงมาแบบนั้น
ผมรั้งใบหน้าที่กำลังสนุกกับเรือนร่างของผมให้มาตอบรับจูบอีกครั้ง อาศัยจังหวะที่คนด้านบนเผลอรั้งกางเกงที่เกะกะของเขาออกไปอย่างรวดเร็ว ตามด้วยชั้นในที่ผมเป็นคนเตรียมไว้ให้เขาเอง
คนตัวขาวทำท่าจะผละออกไปแต่ผมรีบใช้แขนอีกข้างขังเขาเอาไว้ในอ้อมกอด ก่อนจะจับเจ้าหนูของเขาเอาไว้เป็นตัวประกัน
“อะ..ฮึกก” แค่ผมขยับข้อมือเบาๆอีกคนก็ครางฮือทรุดตัวลงบนแผ่นอกผมแล้ว เขาน่ารักมากจนผมกดจูบลงที่ขมับเขาอย่างเอาใจ
ทำยังไงดี..ถ้าผมเผลอทำรุนแรงกับเขาไป
Patt’s Partไม่รู้ว่าอีกคนมือไวหรือผมสติไม่อยู่กับตัว รู้สึกตัวอีกทีผมก็เปลือยเปล่าแล้ว ส่วนร้อนผมโดนผมจับกุมไว้ก่อนจะรูดรั้งอย่างเอาแต่ใจ อารมณ์ผมพุ่งสูงอย่างง่ายดาย ไม่ช้าส่วนร้อนมันก็ตื่นตัวอย่างน่าอายอยู่ในมือเขาแล้ว
“อ่า..อืมม” ผมโดนรั้งให้ขยับขึ้นไปตอบรับจูบจากเขาอีกครั้ง บั้นท้ายถูกมือใหญ่ๆของเขากอบกุมแล้วบีบคลึงอย่างไม่อาจห้ามปราม นิ้วเรียวที่กรีดลากยาวไปตามร่องหลังสร้างความกระสันและเรียกความสันใจผมได้เป็นอย่างดี..แต่ทำได้ไม่นาน ความสนใจผมก็โดนดึงกลับมาอยู่ที่ปลายลิ้นที่กำลังทำสงครามกับอีกคนอย่างดุดันแล้ว
ร่างทั้งร่างผมโดนเขาพลิกให้กลับมาอยู่ใต้ร่างเขาเหมือนเดิมอย่างง่ายดาย เซนผละออกไปหาอะไรบางอย่างที่ลิ้นชักโต๊ะข้างเตียงอย่างรีบร้อนก่อนจะกลับมาประกบปากป้อนจูบผมอีกครั้ง
“อย่าเกร็งนะ..” เขาบอกผม..แค่บอก เขาไม่ได้ให้เวลาผมเลย รู้สึกตัวอีกทีก็สัมผัสได้ถึงความเย็นที่ไม่คุ้นเคยทางช่องทางด้านหลัง มันคือเจลหล่อลื่นไม่ผิดแน่..ที่ผมสงสัยคือเขามีมันได้ยังไงกัน ยังไม่ทันได้มีโอกาสซักถามอะไรก็รู้สึกได้ถึงปลายนิ้วแข็งกดแทรกเข้ามาแล้ว
“อึกกก..อ่าา” ผมกัดฟันแน่นซุกหน้าลงกับต้นคอของคนด้านบนก่อนจะผ่อนลมหายใจยาวออกมาตอนที่รู้สึกว่านิ้วอีกคนแทรกเข้ามาจนสุด
ความจุกเจ็บเสียดวิ่งพล่านเข้ามาจนเหงื่อผมซึมไปหมด ผมว่าผมเริ่มเข้าใจความรู้สึกของคนไข้เวลาโดนสวนทวารแล้วสิ..แล้วถ้าเป็นริดสีดวงมันจะเจ็บขนาดไหนวะ ขนาดนี่พึ่งแค่นิ้วเดียว..ผมไม่อยากจะคิดถึงขั้นตอนนั้นเลย
“โอเคไหมครับ” เซนถามขึ้นหลังจากปล่อยให้ผมปรับตัวอยู่สักพัก อยากจะตอบอยู่หรอกนะ แต่ตอนนี้ผมยังพูดไม่ออกเลย ได้แต่ซุกหน้าเขาหาอีกคนมากขึ้นแล้วพนักหน้ารับเบาๆ
เซนกดจูบตรงขมับผมก่อนที่นิ้วที่สองจะแทรกเข้ามา จากสองกลายเป็นสามภายในเวลาไม่นาน มันแน่นจนตาผมพร่าไปหมดแล้ว
“อ่า..เซน..ผะ..ผม” ผมเรียกเขาเสียงพร่าเมื่ออีกคนขยับนิ้วเข้าออกให้ผมปรับตัว ผมรู้ว่ามันจำเป็นต้องเตรียมช่องทางซะก่อนเพราะมันสร้างเพื่อเอ็กซ์เซิร์ทไม่ใช่อินเซิร์ท ไม่งั้นผมคงไม่อาจรับตัวตนของเขาเข้ามาได้ แต่นี่มันมากเกินไป..ผมเสียดไปหมดแล้ว
“ครับ..” เขาขานรับก่อนจะแตะจูบลงมาบนริมฝีปากเขาเบาๆ
“พอแล้ว..” ผมบอกเขา
“แต่คุณจะเจ็บ” เขาว่าอย่างกังวล แต่ผมจับข้อมือเขาให้ขยับออกไปเขาถึงยอม ไม่ต้องกลัวว่าผมจะเจ็บหรอกเพราะนี่ผมก็เจ็บจนเริ่มชาไปหมดแล้วถึงจะรู้สึกเสียดเสียวอยู่บ้างก็เถอะ
“เอาของนายเลย”
“คุณมันดื้อ!” จมูกผมโดนเขากัดเบาๆ เซนปลดกางเกงตัวเองอย่างรีบร้อน ตาผมเหลือบลงมองต่ำเองอย่างไม่รู้ตัว ยังไม่ทันจะได้เห็นอะไรผมก็โดนคนด้านบนจับคางให้เงยหน้ามองเขา
“eyes on me” เขาว่าอย่างเอาแต่ใจ
“ที่นายยังเห็นของผมเลย” จับแล้วด้วย ผมเถียง
“เดี๋ยวคุณกลัว แล้วจะเกร็ง..” ไม่ปล่อยโอกาสให้ผมได้พูดไปมากกว่านี้เขาก็ปิดปากผมด้วยจูบของเขาอีกแล้ว เขาใช้มันหลอกล่อให้ผมหลงใหลมัวเมาไปกับเขาแทนที่จะเป็นข้างล่าง เขาจัดการตัวเองอยู่สักพักก่อนที่จะรู้สึกได้ถึงปลายของส่วนร้อนค่อยๆกดเข้ามา
“อึก..อืออ!!” เสียงผมเล็ดลอดออกมาได้เพียงเท่านี้ จิกเล็บลงกับบ่าเขาแน่น สาบานว่าตั้งแต่เกิดมาผมไม่เคยเจ็บเท่านี้มาก่อน
ผมไม่รู้หรอกว่าเขาใหญ่โตมากแค่ไหน ขึ้นชื่อว่าชาวยุโรปผมก็ประหมาดไม่ได้แล้ว..และนั่นมันทำผมเจ็บชิบหายเลย
“อืออ..อ”
“ขอโทษนะครับ มันเข้าไปหมดแล้ว เดี๋ยวจะไม่เจ็บแล้วนะครับ” หูผมอื้อจนแทบจะจับไม่ได้เลยว่าเขาพูดว่าอะไร เขาเช็ดน้ำสีใสที่หางตาผมให้อย่างอ่อนโยน..นี่ผมเจ็บจนร้องไห้เลยหรอวะ
เขาคลอเคลียผมไม่ห่าง ยื่นมือไปกอบกุมส่วนนั้นของผมที่อ่อนตัวเพราะความเจ็บแล้วขยับสร้างอารมณ์ร่วมให้ผมอีกครั้ง
“ดีขึ้นไหม”
“อืม” พอเขายอมอยู่นิ่งให้ผมได้ปรับตัวกับส่วนนั้นของเขาอยู่สักพักความเจ็บเสียดก็เริ่มลดลง เหลือเพียงความหน่วงและความรู้สึกแปลกๆที่ผมว่าผมทนได้แล้ว
“งั้นผมขยับนะ”
“อืม” รู้ว่าเขากลัวผมเจ็บมาก แต่เล่นถามกันทุกขั้นตอนแบบนี้มันก็น่าอายเหมือนกันนะ
พอเขาเริ่มกดสะโพกเข้ามาช้าๆก่อนจะถอดถอนออกไปแล้วกดเข้ามาอีกครั้งอย่างค่อยเป็นค่อยไปความรู้สึกบางอย่างก็แทรกเข้ามา
ความกระสันวิ่งพล่านไปตามแนวสันหลังจนหน้าผมเชิดขึ้น เขาเบาแรงกับผมได้ไม่นานพอสัญชาตญาณดิบเขาเริ่มทำงานเกมรักระหว่างเราก็รุนแรงขึ้นจนผมหายใจแทบไม่ทัน
“อืมม..เซน.. อ๊ะ..เซน” ผมครางเรียกชื่อเขากระท่อนกระแท่นไปตามจังหวะที่อีกคนกดแทรกกระแทกเข้ามา
“อืม..ดีไหมครับ” เขาถามก่อนจะกดจูบลงมาอีกครั้งแต่จังหวะข้างล่างก็ไม่ได้ลดลงเลย
“ดี..อึก แต่ อ๊า..เบาหน่อย..อือ..ผม..ผมจุก” ผมร้องบอก เขาไม่เห็นใจว่ามันเป็นครั้งแรกของผมเลย ทั้งๆที่ก็รู้ว่าของตัวเองไม่ได้เล็กน้อยเลยสักนิด
“อย่างนั้นคุณหมอควบคุมเองเลยแล้วกัน” รู้ตัวอีกทีผมก็โดนเขาพลิกให้ขึ้นมานั่งทับช่วงกลางลำตัวเขาแทนแล้ว..แน่นอนว่าส่วนนั้นของเขายังคงตื่นตัวคับแน่นอยู่ในตัวผมไม่หลุดออกมา
“ไม่เอา” มันโคตรน่าอายเลยให้ตายสิ
“ขยับเร็ว..” ไม่ว่าเปล่าเขายังจับสะโพกผมให้กดลงไปรับเขาที่กระแทกสวนขึ้นมา นั่นมันจุกกว่าเดิมอีกนะ..ก็มันแทรกเข้ามาได้ลึกกว่าที่เคย
“ขยับสิครับ..ไม่งั้นเราจะค้างกันอย่างนี้ยันเช้าเลยนะ” ผมยอมต้องทำตามที่เขาต้องการอย่างจำยอม ขยับสะโพกสอดประสานกับเซนโดยมีเขาคอยจับเอวควบคุมอีกที ส่วนหน้าผมโดนเขารูดรั้งไปในจังหวะเดียวกัน..ผมรู้สึกว่ามันใกล้เข้ามาแล้ว
“อ๊ะ..อ่า..อ่ะ..อืม” ผมปลดปล่อยเสียงครางไปตามอารมณ์ สะโพกขยับเร็วขึ้นอย่างไม่รู้ตัว..ผมรู้แค่ว่าผมจะถึงแล้ว และมันก็เสียวมากด้วย..มากจนผมแยกไม่ออกว่าความเสียดเสียวที่มากขนาดนั้นมาจากข้างหลังหรือด้านหน้ากันแน่
“อืมม..อย่างนั้น”
“อือออ” ผมร้องออกมาก่อนเจ้าหนูของผมจะโดนเขาเร่งมือรูดรั้งจนผมปลดปล่อยออกมาเลอะเทอะทั้งผมและเขาไปหมด..สมองผมขาวโพลน ได้แต่นั่งหอบหายใจอย่างอ่อนแรงทั้งที่ของเซนยังค้างคา
“อีกนิดแปบหนึ่งนะ” สมองผมยังไม่ไม่ทันรับรู้ได้ว่าเขาพูดว่าอะไรเขาก็พลิกผมลงไปอยู่ด้านล่างแล้วกระแทกกระทั้นเข้ามารัวเร็ว
“อ๊ะ..อ่า..เซนนน” ผมร้องเสียงหลัง นี่มันมากเกินไปแล้ว
“อืมมมมมมมม!!” เขาคำรามในลำคอก่อนจะรู้สึกได้ถึงความอุ่นร้อนที่ฉีดเข้ามา มันเยอะมากจนไหลย้อนออกมาตอนที่อีกคนขยับตัวทั้งที่ยังไม่ได้ถอนออกมา
เดี๋ยวนะ..ความอุ่นร้อนข้างในอย่างนั้นหรอ“เซน..ถุงยาง” ผมว่าผมเห็นเขาหยิบออกมานะ
“ผมไม่ใช้ผมกับคุณหรอก”
“นายต้องใช้สิ!” ผมฟาดเขาไม่แรงนัก
“โอเคๆ ครั้งต่อๆไปผมจะใช้มันกับคุณ” เขายอมก่อนจะค่อยๆถอดถอนออกมา ผมโล่งวาบจนต้องรีบหุบขาเข้าหากัน
เซนทิ้งตัวลงนอนข้างๆก่อนจะรั้งให้ผมขยับเข้าไปนอนใกล้กันแล้วกดจูบลงมาอีกครั้ง
“คุณหมอมีความสุขไหม”
“อืม..มันรู้สึกดี” ผมตอบอย่างที่คิด ถึงมันจะเจ็บมากก็เถอะ
“ผมก็เหมือนกัน..ถ้าอย่างนั้นผมขออีกได้ไหม”
“ขอผมพักอีกแปบแล้วกัน” ผมคิดไว้อยู่แล้วว่าเซนคงไม่จบแค่ครั้งเดียวแน่ๆแล้วก็เป็นอย่างนั้น เขายิ้มกว้างก่อนจะก้มลงมาหอมแก้มผมแรงๆ
“ผมหลงคุณแทบบ้าแล้ว”
"ดี..หลงผมให้มากๆ" คำพูดผมทำเอาอีกคนหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง
"แน่นอน.."
Finally, you are mine and I am yours.
..
...
หัวข้อ: ►► AFTERSHOCK | วิกฤติรัก ◄◄ [UP!! ตอนที่17] 12/07/2017 P.2 (อ่าน 10515 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก