พิเศษนอกรอบ3
เป้กะเข็ม
(เคอร์ฟิวเหล้า)
“ประกาศจากศอฉ.”เสียงในโทรทัศน์แจ้งเตือนอีกครั้ง
“เฮ้อออออออออออ”ไอ้เมียนอนกระดิกตีนถอนหายใจอย่างเซ็งๆ
“ป๋า ม๊า ข้างนอกวุ่นวายมากเลยอ่ะ”ไอ้แฟงวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาหาผม
“เออ เรื่องของมันเหอะ อยู่แต่ในบ้านนี่แหละไปเสือกห่าไรล่ะ”ผมว่าให้
“แต่แฟงอยากรู้เรื่องนี่”มันพูดหน้างอแล้วนั่งลงตรงโซฟา
กริ๊งงงงงงงงงง~~~~~~
“..............”ไอ้แฟงหันมามองหน้าผมประมาณว่าให้ผมเดินไปรับเอง เพราะว่าโทรศัพท์มันอยู่อีกมุมที่มันคงขี้เกียจจะเดินไป
“เออ”ผมกระแทกเสียงตอบแล้วเดินไปรับแทน
“ประกาศจากสดห.”เสียงปลายสายพูด
“เหี้ยไรมึงเนี่ย”ผมย้อนอย่างเซ็งๆ เพราะว่าวันนี้ก็เซ็งๆไม่มีอะไรจะทำ เบื่อแม่งออกไปไหนก็ไม่ได้ เส้นนู้นก็กัน เส้นนี้ก็กันไปหมด ต้องย้อนไปอีกทาง เฮ้อ..อยู่มันแต่ในบ้านเนี่ยแหละสบายสุด
“ประกาศจากสำนักงานแดกเหล้าแห่งชาติไงมึง”ไอ้แมนพูดเสียงร่าเริง
“แล้วมาบอกกูทำไม”ผมย้อน
“แฮะๆ”มันหัวเราะเสียงมีเล่ห์นัยเชียว
“อะไรของมึง”ผมพูดดัก
“เรียบร้อยแล้วนะ”ไอ้แมนพูด
“อะไร”ผมถามอีก
“นัดเพื่อนเรียนร้อยแล้ว เจอกันที่บ้านมึงก่อนเวลาสิบเจ็ดนาฬิกา”ไอ้แมนพูด
“เหี้ยไรบ้านกู”ผมพูดย้อนอย่างงงๆ
“ก็บ้านมึงนั่นแหละง่ายแก่การเคอร์ฟิว”มันบอก
“แล้วมาเคอร์ฟิวเหี้ยอะไรที่บ้านกู”ผมรีบบ่น แม่ง
“ก็บอกว่าบ้านมึงเหมาะสุดแล้ว”มันย้อน
“เค้าให้อยู่ในบ้านเว้ย ไม่ต้องเสือกมากันเลยนะ”ผมพูดบอก
“ก็อยู่ในบ้านมึงไง”มันย้อนกลับอีก
“เชี่ย เค้าให้อยู่ในบ้าน มึงไม่ห่วงบ้านตัวเองกันรึไง”ผมพูด
“ไม่อ่ะ บ้านกูไม่ใช่จุดเสี่ยง เหอะๆ”มันพูด ผมก็นึกตาม..เออ ใช่
“ไอ้ข้าวล่ะ”ผมพูด
“เรียบร้อยแล้วกำลังเตรียมเสื้อผ้าไปบ้านมึงเลย เหอะๆ”ไอ้แมนพูด
“ไอ้แสบล่ะ”ผมพูดอีกเพราะสมองกำลังประมวลตามอย่างงงๆ
“โอ้ย ขานั้นกำลังซื้อเหล้าเลยมึง”ไอ้แมนพูดเสียงสูง
“ไอ้เหี้ยป๊อดล่ะ”ผมถามอีก
“เออ เสียงดายไอ้เหี้ยป๊อดว่ะมาไม่ได้ เมียไม่ให้มา”ไอ้แมนพูดเสียงเซ็งๆ
“ห่า”ผมกระแทกเสียง
“ห๊ะ..หาอะไรไม่เจอวะมึง”มันย้อนแบบไม่สนใจแถมเปลี่ยนเรื่องอีกต่างหาก
“กูด่าว่า ห่า..ไอ้สัตว์”ผมด่ามันกลับ
“เหอะๆ”ไอ้แมนหัวเราะแบบไม่สนใจ
“แล้วนี่มีใครอีกไหมเนี่ย”ผมพูดถามเสียงเซ็งๆ
“ชวนหมดเท่าที่เคยมีนั่นแหละ”มันพูด
“มึงนี่นะ เคยคิดจะถามเจ้าของบ้านก่อนไหม”ผมว่า
“ไม่เคยอ่ะ ถ้าเคยกูจะทำหรอวะ”มันย้อน
“ไอ้เหี้ย”ผมด่าอีกทั้งๆที่รู้ว่ามันไม่ได้เจ็บอะไรหรอก
“มึงไม่ห่วงบ้านมึงกันรึไงวะ”ผมบ่นอีก
“ไม่อ่ะ”มันย้อน
“เพราะไม่มีบ้านใครเสี่ยงเท่าบ้านมึงแล้วแหละ”มันบอก
“เออ เสี่ยงแล้วมาหาเหี้ยไรล่ะ”ผมย้อนถามแกมประชด
“เอ้า..บ้านมึงเสี่ยง เพื่อนที่ดีแบบพวกกูก็ต้องมาช่วยสอดส่องดูแลไงวะ จะได้เป็นหูเป็นตา เกิดมีอะไรขึ้นมาจะได้ช่วยกันทันไง”มันพูดทันที สงสัยแม่งคิดข้ออ้างมาก่อนนานแล้ว เอาซะคล่องเชียว
“ห่า ไม่จำเป็น”ผมย้อน
“จำเป็นเด้..ไว้เจอกันเพื่อน กูว่ามันคงถึงกันเร็วแน่อ่ะ เพราะกูโทรไปชวนตั้งแต่เช้าละ”ไอ้แมนพูดเสียงร่าเริง
“มึงนี่นะ แดกห่าแต่เหล้า วันๆไม่ทำเหี้ยไรแล้วละ”ผมบ่น
“โอ้ย บ่นมากจริงเหี้ยนี่นิ..ไว้เจอกัน บายๆ”มันพูดเสร็จมันก็วางโทรศัพท์ใส่หูผมเลยทันที
“มีไร”เมียที่รักหันมาถาม
“พวกมันจะมากินเหล้าที่บ้านเรา”ผมบอก
“...............”ไอ้เข็มหันมาจ้องหน้าผมนิ่งๆ เหมือนกำลังมึนๆ งงๆ
“ดี..กูเหงา”มันพูดขึ้นหน้านิ่ง
“เหงาไร”ผมถามกลับทันที
“ก็เหงา”มันตอบแล้วลุกขึ้นเดินเอาหนังสือไปเก็บที่ชั้นวาง
“มีกูอยู่แล้วเสือกเหงาห่าไร”ผมพูดอีก
“คนละเรื่อง”มันตอบแล้วกลับลงไปนอนเหมือนเดิม
“เรื่องเดียวกันดิ มีกูแล้วมึงเหงาได้ไงอ่ะ”ผมรีบเดินไปนั่งตรงปลายเท้ามันแบบเบียดๆ
“เมื่อย”มันพูดหน้าตายพร้อมกับเอาขาขยับเอามาวางบนตักผม ผมได้แต่มองอย่างหน่ายๆแล้วจับขามันนวดให้
“แรงๆดิ”มันพูดอีกพร้อมกับตาก็จ้องนิ่งๆประมาณว่าถ้ามึงไม่แรงเดี๋ยวกูถีบ
“เหอะๆ”ไอ้แฟงหัวเราะแหยๆมองมาที่ผม
“ไปไหนก็ไปเลยป่ะ”ผมว่ามัน
“ไม่ไปหรอ”ผมถามหน้ากวนๆมองหน้าไอ้แฟง มันเบะปากส่ายหัวตอบ ผมเลยคร่อมตัวไอ้เข็มแล้วก้มลงไปจูบไอ้เข็มทั้งๆที่มันขัดขืนนั่นแหละ
“ทำได้ก็ทำไปดิ”ไอ้แฟงพูด
“หึ..ได้”ผมยิ้มบอก แล้วก้มลงไปหอมแก้มไอ้เข็มอีกรอบ
“ไอ้ห่าเป้..จิ้”ไอ้เข็มดิ้นพยายามเอามือปัดหน้าผมไม่ยอมให้ผมก้มลงไปใกล้ แต่ผมจับล๊อกแขนมันไว้แล้วก้มลงไปจูบที่ต้นคอมัน
“โรคจิต”ไอ้เข็มพูดเบาๆ มันได้แต่หันหน้าหนีแต่ก็หยุดดิ้นแล้วเรียบร้อย ผมเล่นละครต่อแกล้งไอ้แฟงมันเล่น จูบต้นคอไอ้เข็มอยู่อย่างนั้น
“ป๊าบ้า ลามก”ไอ้แฟงพูดเสียงดัง ผมหันไปดูมันอีกทีมันก็เดินหนีออกนอกบ้านไปแล้ว
“มึงก็ไปแกล้งมัน”ไอ้เข็มพูดเสียงหน่ายๆ
“ไม่แกล้งแล้ว ทำจริงเหอะ”ผมบอกแล้วก้มลงไปใกล้อีกครั้ง
“พอเลย”มันห้าม
“อื้ออออออ”ผมร้องอย่างไม่ยอม เอาหน้าซุกกลับไปที่เดิม และหลังจากนั้น “บะ บะ โอ้ บะ บะ โอ้ บะ บะ โอ้ บะ” กร๊ากกก
...........
...........
“อ่ะ ชนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน”เฮ้อ เรียบร้อย มากันครบเรียบร้อย แม่ง นี่บ้านกูหรือโรงเหล้าวะเนี้ย
“ชนเพื่อนชน”ไอ้แสบตาปรือหันมามองผมอย่างเมาๆ ยื่นแก้วให้ผมชน ผมก็เลยต้องเอาแก้วไปชนแก้วมันอย่างช่วยไม่ได้ แม่ง แดกกันอย่างกับบ้านมันผลิตเหล้าอ่ะ เล่นกันตั้งแต่ห้าโมงเย็นอ่ะคิดดู นี่ปาเข้าไปสี่ทุ่มละ
“ห่า มึงนี่นะ แล้วไม่คิดจะไปง้อมันบ้างรึไง นั่งหน้างอเป็นสากกะเบือขนาดนั้น กูล่ะเมื่อยแทน”ผมบอกไอ้แสบที่นั่งไม่สนใจน้องปาน ที่นั่งงอนอยู่บนโซฟา หน้านี่งอมาร่วมสองชั่วโมงกว่าได้แล้ว แต่หน้าก็ไม่เคยเปลี่ยนรูปทรงเลยหลังจากนั้นมา ผมล่ะเมื่อยแทนจริงๆอ่ะครับ
“ช่างแม่งมัน เสือกงี่เง่าเอง”ไอ้แสบบ่นแบบไม่สนใจที่จะหันไปมอง สาเหตุจากที่ผมรู้คร่าวๆคือ น้องปานไม่อยากมาบ้านผมเพราะว่าเป็นห่วงบ้าน แต่ไอ้แสบอยากมาเพราะว่านานๆรวมเพื่อนได้เยอะขนาดนี้ เพราะแม่งเล่นหยุดงานกันหมดขนาดนี้ไม่เจอกันได้ยังไงล่ะครับว่าไหม และน้องบ้านจะเฝ้าบ้าน แต่ไอ้เหี้ยแสบก็ไม่ยอมปล่อยให้อยู่เฝ้าบ้านอีกนั่นแหละ บังคับมาก็หน้าเป็นแบบนี้ตั้งแต่เดินเข้าบ้านผมมาแล้วนั่นแหละ
“ไม่แคร์เลย”ผมถามอย่างสงสัย
“ไม่เคยแคร์”มันตอบแล้วยักคิ้วให้
“เหอะๆ”ผมหัวเราะแค่นั้นหันไปมองหน้าไอ้ข้าวที่นั่งฟังอยู่ด้วย มันพยักหน้าให้ผมประมาณว่า “อย่าไปเอาอะไรกับไอ้เหี้ยแสบเลย” ฮ่าๆๆ เป็นที่รู้กันดี
“บักหำเข็ม เล่นเหี้ยไรอีกเนี้ย”ไอ้พี่ไม้พูดด้วยเสียงที่เมามากมาย ไอ้เข็มมันเอาแมลงทอดใส่ไปในแก้วเหล้าเยอะมากๆ
“เหอะๆ”ไอ้เข็มหัวเราะแค่นั้น มันก็เมาไม่แพ้กัน ก็เล่นกันตั้งแต่เย็นแล้วนี่นะ แล้วไอ้เข็มมันก็ยกแก้วเหล้ากระดกเข้าปาก พร้อมกับแมลงพวกนั้นด้วย ดูเมียกู ดูมันทำ
“เหี้ยเป้ ดูเมียมึงอ่ะ”ไอ้พี่ปองฟ้อง
“หึหึ”ผมเลยได้แต่หัวเราะไม่รู้จะทำยังไงกับมัน เวลามันเมาอย่างไปยุ่งนะ ขนาดปกติยังยุ่งไม่ค่อยจะได้เลย เมาๆเดี๋ยวได้โดนถีบออกมาหรอก
“แหวะ”พวกมันประสานเสียงกันอย่างขยะแขยง แต่ดูเมียผมมันจะไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย กลับนั่งเคี้ยวซะเฉยๆ
“เน้..”เสียงไอ้แมนพูดด้วยความเมาแล้วมันก็ลุกขึ้นยืน
“กูมีเกมส์ให้เล่น”มันพูดตาปรือ พวกผมก็ได้แต่เงยหน้าแหงนมองมัน
“เล่นด้วยๆ”เสียงไอ้เพลงเจี้ยวจ๊าวมาแต่ไกล
“เด็กเล่นไม่ได้เว้ย ไปไกลๆ”ไอ้แมนหันไปผลักหัวหลานตัวเองซะกระเดน ทำเอาพ่อมันนั่งขำ เอ่อ..นั่นลูกมึงนะห่าข้าว ส่วนไอ้เพลงได้แต่ยืนมองงงๆตาละห้อยกันเลยทีเดียว
“ไปเล่นกับพี่ดีกว่าเนอะ”ไอ้แฟงมันหันเหความสนใจของไอ้เพลงได้มันก็จูงกันไปนั่งเล่นกันตรงโต๊ะกินข้าว
“แบ่งออกเป็นสามทีม หนึ่งทีมมีแค่คนเดียว”ไอ้แมนพูด ตัวก็เอนไปเอนมา
“ทีมเหี้ยไรมีคนเดียว”พี่ตาร์พูดขำๆ มีพี่แกนี่แหละมั้งเป็นผู้เป็นคนสุดแล้ว
“เฮียนี่เอ้ออ...หนวกหูจริง”ไอ้แมนว่าให้อย่างหัวเสีย พี่ตาร์ก็ได้แต่นั่งหัวเราะแบบไม่ถือสาอะไรกับมัน
“สามคนที่ลงแข่ง จะได้ไวน์จากร้านกูไปเลยฟรีๆ สามขวด..เลือกยี่ห้อไปได้เลยคร้าบบบบบ”ไอ้แมนพูด
“เฮ้ย กูลง”พี่ตาร์รีบยกมือทันทีเมื่อได้ยินเรื่องไวน์
“มึงทำเพื่ออะไรวะ”ผมถามด้วยความอยากรู้ ผมรู้ดีว่าไอ้เหี้ยแมนมันใช้เงินเป็นเบี้ยอยู่ละ แต่นี่ไปอารมณ์ดีที่ไหนมา นึกครึ้มมาแจกไวน์ร้านตัวเอง
“อารมณ์ดีเพราะมีความสุข ไม่มีทุกข์จะไม่มีสุขได้อย่างไร”มันร้องเพลงตอบให้ซะงั้น ผมเลยได้แต่ส่ายหัว เงียบๆไปก่อนดีกว่า เหอะๆ
“ขอรางวัลชิ้นที่สองคือ แดกข้าวร้านไอ้เป้ฟรี ฟรี ฟรี ฟรี”แม่งไม่พูดเปล่า เสือกทำเสียงแอ๊คโค่ซะด้วย
“ส้นตีนเหอะ”ผมรีบบอกก่อน
“ไม่สนจายยยยยยยยยย”มันตอบได้เสียงลั่นล้ามากมาย
“เอาเลยใครจะเล่น”ไอ้แมนถาม
“กูอ่ะ”พี่ตาร์ยังคงยกมือค้างอยู่
“กูจะเล่นอ่า”ไอ้ข้าวปัดแขนพี่ตาร์อย่างเอาแต่ใจทันที
“กูเล่นๆ”พี่ไม้แย่งอีกคน
“กูเล่นด้วยยยย”ไอ้เหี้ยเข็มก็ตอบด้วยน้ำเสียงที่แบบว่าไม่ไหวแล้ว
“กูก็จะเล่น เอิ้กกกกกกกกก”ไอ้สัตว์แสบไม่ตอบธรรมดา แม่ง เสือกเรอตอบให้กูอีก เชี่ย
“โอลาน้อยออกดิ”ผมเสนอ รู้สึกว่าถ้าคัดกันตอนนี้ ได้มีหวังตีกันตายแน่ๆอ่ะครับ
------- เวลาผ่านไปร่วมยี่สิบนาที -_- กว่ามันจะโอลาน้อยออกกันเสร็จ ผมที่เป็นตัวกลางนี่เกือบตาย เฮ้ออ
และแล้วเราก็ได้ผู้เข้าแข่งขัน คือ ไอ้ข้าว ไอ้แสบ และ ไอ้เข็มเมียกระผมเอง สรุปแล้วตัวดีทั้งนั้นเลย ตายห่าเหอะ
“กฎมีตามนี้คือ”ไอ้แมนพูดขึ้น
“ทุกคนจะได้เบียร์คนละสี่ขวด เอิ้กกกกกกก”พูดไปแม่งเสือกเรออีก
“ใครกินได้หมดก่อน ชนะ”มันพูด
“จิ๊บๆ”ไอ้ข้าวบอกยิ้มๆ
“ฝิ่นไปเอาเบียร์ออกมาดิ”ไอ้แมนสั่งไอ้ฝิ่นซะงั้น ไอ้ห่าฝิ่นก็เสือกทำซะด้วยนะ มันลุกขึ้นไปหยิบเบียร์มาเรียงกันหน้ากระดาน ก่อนที่พวกผมจะบอกให้ไอ้สามตัวนั่งประจำที่
“บอกไว้ก่อนเลยนะ ปานไม่มีทางเช็ดขี้เช็ดเยี่ยวเด็ดขาด”น้องปานพูดขึ้นเสียงดัง
“เฮอะ เช็ดขี้เช็ดเยี่ยวผัวชาวบ้านได้ เช็ดผัวตัวเองไม่ได้รึไง”ไอ้เหี้ยแสบแม่งก็ปากหมาซะอีกดูมัน
“เอาละนะ”ผมให้สัญญาณหลังจากที่พวกมันตั้งท่ากับแก้วเบียร์ของตัวเอง กฎกติกาคือต้องรินเบียร์ใส่แก้วทุกครั้งแบบไม่มีน้ำแข็ง ให้หมดสี่ขวดหน้าหกเด็ดขาด และใครหมดก่อนก็ชนะไปแค่นั้นเอง
“ข้าว เอาให้ได้นะ..อยากได้ไวน์อ่ะ”พี่ตาร์พูดแบบหน้าอ้อนวอนได้อีก อะไรจะอยากได้ขนาดน้าน ไอ้ของฟรีเนี่ย
“เริ่มได้!!”ขณะที่ผมกำลังจะอ้าปากบอก ไอ้เหี้ยแมนเสือกให้คำสั่งแบบไม่ทันที่ใครได้ตั้งตัว เฮ้อ เอากันมัน
แต่ไอ้พวกเหี้ยนั่นก็น้อยซะเมื่อไหร่ เค้าให้สั่งให้แดกได้มันก็เล่นกันซะทันทีกันเลยทีเดียว
“เอิ้กกกกกกกก~~~”ไอ้เข็มผะอืดผะอมกับแก้วที่สองไปแล้วเรียบร้อย ส่วนไอ้เหี้ยข้าวยังอยู่ดีมีสุขอยู่ มันล่อไปสามแก้วแล้ว ส่วนไอ้เหี้ยแสบหมดขวดไปแล้วเรียบร้อย และด้วยความสนุกสนานจากเสียงเชียร์ บวกกับมือมันไอ้แสบมันสั่น ทำเอาเบียร์หกออกมานอกแก้วด้วย ทำเอาพวกผมฮากระจายกันเลยทีเดียว
“อ่อนๆ”ไอ้ข้าวว่าแล้วเอามือไปผลักหัวไอ้แสบให้มันเสียการทรงตัวเล่น
“ไอ้เชี่ยยยยย”ไอ้แสบด่าพร้อมกับผลักคืนอย่างแรงจนไอ้ข้าวที่ก็ดูไม่ค่อยจะมีแรงอยู่แล้วล้มลงไป แต่มันก็รีบกลับมารินเบียร์ได้ใหม่อีกครั้ง
“เร็วดิเมิง”พวกผมก็ส่งเสียงเชียร์กันเป็นระยะ ไอ้เข็มปาเข้าไปสองขวดแล้ว ไอ้ข้าวสองขวดครึ่งแล้ว แต่ไอ้เหี้ยแสบนี่ดิปาไปสามขวดแล้ว
“อึก เอิ้กกกกกกกกกกกกกกกก~~~~”ไอ้แสบสะอึกในลำคอ มันก้มหน้านิ่ง พวกผมได้แต่เงียบรอดูว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับมัน
“ไม่ไหวแล้วมั้ง”พี่ตาร์พูดส่งสัญญาณบอกผม ผมเลยรีบเอาถุงก๊อบแก๊บอย่างดีไปคล้องเข้าที่หูไอ้แสบทั้งสองข้าง ส่วนไอ้เหี้ยเอ็มแม่งนั่งถ่ายรูปไปขำไปจนหน้าแดงไปหมดแล้ว
พรวดดดดดดดดดดดดดดด!! .. กูว่าแล้วไง เต็มสตรีมกันเลยทีเดียว
“หยึ้ยยยยยยยยยยยยย”พวกผมส่งเสียงกันอย่างขยะแขยง
“แหวะ กูจะอ้วก”ไอ้ทศบ่นแล้วรีบหันหน้าหนี ผมหันไปมองไอ้เข็มกับไอ้ข้าวที่ยังคงตั้งหน้าตั้งตาซดแบบไม่รอใคร
“เพื่อที่รักเลยนะ”ไอ้ข้าวพูดพร้อมกับอีกมือก็ชูแก้วเบียร์ อีกมือก็ชูขวดเบียร์ หน้าตาแดงก่ำไปหมด
“ฮะ..อึกกกกกกกก!!”เสียงไอ้ข้าวสะอึก ทำเอาพวกผมลุ้นกันอีกรอบ ไอ้ข้าวตัวเกร็งไปทันที มันกำขวดเบียร์แน่น
“กลืนลงไปข้าว”พี่ตาร์สั่ง ทำเอาพวกผมฮากันชักดิ้นชักงอกันไปหมดแล้ว
“..........อา”เสียงไอ้ข้าวบ่งบอกความมีชัย มันเงยหน้ายิ้มให้พวกผมตาปรือ ลูกกระเดือกมันขยับเหมือนกับว่ามันได้กลืนทุกสิ่งอย่างลงไปหมดแล้ว เหอะๆ
“มึงไม่มีทางชนะกูหรอกไอ้เหี้ยเข็ม”ไอ้ข้าวพูดไม่พูดเปล่า มันเอื้อมตัวเองมาผลักเพื่อนรักตัวเองอย่างแรงจนไอ้เข็มเซตัวล้มไปอย่างง่ายดาย ส่วนไอ้แสบไม่ต้องพูดถึง ยังนั่งนิ่งคาถุงอยู่เลย กร๊าก
“อึก อึก อึก”เสียงไอ้ข้าวซดเบียร์อย่างดัง แบบว่าไม่อยากให้ไอ้เข็มตามทัน มันกระดกเบียร์อย่างรวดเร็วจนเหลือเพียงแค่ครึ่งขวดเท่านั้น
“ฮะ อึก”ผมหันไปเห็นเมียตัวเองที่ยังนั่งสะอึก มองไปที่แก้วที่เต็มไปด้วยเบียร์เต็มแก้ว ก่อนที่มันจะยกซดจะเต็มที่
“เอิ้กกกกกกกกกกกกกกกกก”สัตว์หมา เอาซะดังเลยนะไอ้ห่าข้าว มันเล่นเร่อเหมือนกับบอกให้พวกผมรับรู้ว่ามันแดกไปหมดแล้ว
“ไอ้ข้าวชนะ”ไอ้แมนบอกยิ้มๆส่วนตัวไอ้ข้าวนั้นไซร์ ลงไปนอนกับพื้นแล้วเรียบร้อย
“มันชนะมึงแล้ว”ผมเดินเข้าไปบอกไอ้เข็มแล้วดึงแก้วเหล้าออกจากมือมัน
“กูชนะ”มันพูดตาปรือบอกผม
“มันชนะไปแล้ว มึงก็หยุดกินดิ”ผมบอกพร้อมกับเอาแก้วไปวางไกลๆ
“กูชนะอ่ะ มันผลักกู”ไอ้เข็มพูดหน้าตาเหมือนเด็กไม่ได้อะไรสักอย่าง มาแนวไหนวะเมียกู
“เอาน่า ช่างมันเหอะ”ผมบอกแล้วลูบหน้ามันเบาๆก่อนที่จะเอากระดาษทิชชู่มาเช็ดปากให้มัน
“พ่อขี้เมาอีกแล้วอ่ะ”เสียงไอ้เพลงโวยวายซะดังลั่นบ้าน มันเดินไปเขย่าตัวพ่อมันที่นอนคล้ายๆกับศพอยู่
“เหอะๆ ฮ่าๆๆ”ไอ้ข้าวหัวเราะตอบให้ลูกตัวเองอย่างไม่รู้สึกรู้สา
“ไอ้พี่แสบ น่าเกลียดอ่ะ”น้องปานเดินมาหาไอ้แสบ ไหนบอกว่าจะไม่ดูแล แต่ดูหน้าตาดิ เหมือนจะหงุดหงิดแต่สุดท้ายก็มาดูล่ะนะ
“หื้มมมมมมมมมม แหวะ”น้องปานทำหน้าบูดหน้าเบี้ยวเมื่อหยิบถุงออกจากหูไอ้แสบแล้วจับด้วยท่าทีที่ขยะแขยงสุดๆ
“ขยะอยู่ไหนเนี่ยพี่เป้”น้องปานถามด้วยน้ำเสียงโวยวาย
“แฟงพาปานเอาออกไปทิ้งข้างนอก”ผมตะโกนบอกไอ้แฟง ไอ้แฟงเลยจัดแจงฟาน้องปานเดินออกไปทิ้งข้างนอก
“จะอ้วกกกกกกกกก”ไอ้ข้าวพูดเสียงเบาๆงัวเงีย พี่ตาร์เลยเดินเอาถุงไปให้ไอ้ข้าว
“พ่อจะอ้วกกกกกกกกกกกกกก เอิ้กกกกกกก”ไอ้ข้าวพูดโวยวายใส่ไอ้เพลงแล้วแถมยังปัดถุงจากมือพี่ตาร์ออกอีกต่างหาก
“อือ..พ่อจะอ้วกหรอ ถุงอ่ะ”ไอ้เพลงด้วยความที่เป็นห่วงพ่ออย่างเห็นได้ชัด มันหน้านิ่วคิ้วขมวดด้วยความเป็นห่วง รีบหยิบถุงจากที่ไอ้ข้าวปัดเมื่อกี้มารอตรงหน้าพ่อมัน
“ไม่เอา จะอ้วก”ไอ้ข้าวปัดออกอีกแล้วก็พูดประโยคเดิม
“อะไรของพ่อเล่า ก็อ้วกออกมาสิ”ไอ้เพลงพูดอย่างหงุดหงิดกระทืบเท้าด้วยความโมโหกับพ่อตัวเอง
“เป็นไร”ผมถามไอ้คนข้างๆที่มันเอาหัวมาหนุนตรงไหล่ผมเหมือนจะอ้อนๆซะอย่างนั้น
“ห๊ะ อึก”มันสะอึกตัวก็สะดุ้งด้วย ผมเลยได้แต่ลูบหลังมันเบาๆแล้วกอดนั่งนิ่งๆไว้ ถ้าเคลื่อนไหวมาก อ้วกรดกูอีกล่ะซวยเลย
“เพลงงงงงงงงงงง~~ พ่อจะอ้วกกกกกกกกกก”ไอ้ข้าวตะโกนเสียงดัง ตัวก็ดิ้นไปมาเหมือนเรียกร้องความสนใจ
“อะไรของพ่อเล่า เพลงไม่ชอบพ่อเมา ไม่ชอบๆ ไม่ชอบบบบบบบบบบ!!”ไอ้เพลงมันพูดตะโกนใส่หูพ่อมันเสียงดังเหมือนกำลังอยากระบาย
“โว้ยยยยยยยยยยยยยยย”ไอ้ข้าวตะโกนตอบตาก็ยังหลับอยู่
“เฮ้อ..เออไอ้แมน อย่าลืมไวน์กูนะมึง”พี่ตาร์นั่งถอนหายใจกับไอ้ข้าวเซ็งๆ แต่ก็ไม่วายหันมาสั่งไอ้แมนเรื่องไวน์ซะอีก
“โอ้ยยยยยยยยยยยยย”น้องปานร้องเสียงหลง ผมได้แต่นั่งขำเมื่อเห็นน้องปานที่กำลังจะอุ้มอยู่ตรงหลังไอ้แสบ แต่ก็อุ้มไม่ไหว ไอ้แสบเอนตัวเองลงไปทับน้องปานที่ตัวเล็กกว่ามากๆจนก้นจ้ำเบ้าไป
“เดี๋ยว..เดี๋ยวแฟงช่วย”ไอ้แฟงรีบกุรีกุจอจะดึงตัวไอ้แสบ แต่ดูเหมือนตัวไอ้แฟงกับตัวน้องปานจะเล็กทั้งคู่ ทำเอาไอ้แสบที่เมาไม่รู้เรื่องนั้นไม่สามารถช่วยอะไรได้เลย
“ปล่อยมันนอนอย่างนั้นแหละน้องปาน”ผมบอก
“แต่ว่าพื้นมันเย็นนะพี่เป้”น้องปานพูดหน้างอ
“เดี๋ยวเอาเสื้อมาปูแล้วเอาตัวมันกลิ้งๆไปแล้วกัน”ผมบอก ถ้าขืนเอาผ้ามาปู เกิดมันอ้วกขึ้นมา ก็ซวยดิ
“เข็มเดี๋ยวกูเอาของให้น้องปานก่อนนะ”ผมบอกอีกคนที่ยังนั่งนิ่งพิงผมอยู่
“ไปด้วย”มันบอกงัวเงีย
“อยู่นี่แหละ เดี๋ยวเอาที่นอนให้ไง จะได้นอน”ผมบอกมันแล้วจับตัวมันให้ออกจากตัวผม มันก็ได้แต่อ่อนเปี้ย เพลียแรงนั่งนิ่งๆ
“เร็วๆนะ”มันบอกมองหน้าผมตาปรือ แหมะ..ถ้ามึงเป็นอย่างนี้ตอนมึงปกติก็ดีดิ กูคงคลั่งตาย นี่เป็นตอนเมาที่คนเต็มบ้าน อีกทั้งนานๆเป็นทีซะด้วย ห่า..เอาใจไม่ถูกวุ้ย
ผมเดินขึ้นไปที่ห้องเก็บผ้าห่มที่นอนกับไอ้แฟง แล้วหยิบมาเท่าที่คนจะนอนได้ ไอ้ที่เมามากๆก็นอนเสื่อไปแล้วกัน กร๊าก
“พี่แสบ..ไอ้บ้า ไอ้เวร ไอ้เฮงซวย”น้องปานด่าใส่หน้าไอ้แสบเสียงดัง แต่ไอ้แสบกลับนิ่งไม่ไหวติงใดๆ ก็แน่ล่ะ เมาเป็นหมาซะขนาดนั้น
“แม่ง เฮงซวยยยยยยยยย !!”น้องปานตะโกนด่าอีกรอบอย่างหัวเสียแล้วลุกขึ้นยืน
“อื้อออ ปาน..รถกับข้าวมาแล้วหรอวะ”ไอ้แสบพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย
“ฮ่าๆๆๆ”ผมกับไอ้พวกที่พอยังมีสติฮากร๊ากกันเลยทีเดียว เมื่อไอ้แสบมันตอบกลับด้วยประโยคนั้น
“กับข้าวพ่อมึงดิ ไอ้เวร”น้องปานยืนเท้าเอวด่าอย่างหงุดหงิด แล้วหยิบเสื่อออกไปจากมือผม ก่อนที่จะเอาไปปูแล้วผมกับไอ้แฟงแล้วก็น้องปานก็ช่วยๆกันดันตัวไอ้แสบให้ไปนอนบนเสื่อสำเร็จ พร้อมกับเอาที่นอนปูให้น้องปาน ผ้าห่มๆให้มันเรียบร้อย
“อ่ะ..น้องเพลงปูให้พ่อสิ”ผมยื่นเสื่อให้น้องเพลงที่มันนั่งมองพ่อมันอย่างอนาถๆ ไอ้น้องเพลงรับไปแล้วกระพือเสื่ออย่างแรง แล้วเอาครอบตัวไอ้ข้าวแม่งเลย
“เฮ้ย..หึหึ”ผมกับพี่ตาร์หัวเราะกันสองคน
“พ่อบ้า”ไอ้เพลงมันด่าพ่อตัวเอง
“ทำอย่างนี้ไม่ได้นะครับน้องเพลง เค้าไม่ทำกันรู้ไหม”พี่ตาร์บอกพร้อมกับดึงเสื่อออก ก่อนที่จะปูให้ใหม่แล้วอุ้มส่วนบนไอ้ข้าวที่เหมือนร่างไร้วิญญาณขึ้น ผมก็เลยรีบไปช่วยจับตรงขาแล้วเอามันไปวางไว้บนเสื่อ
“พ่อจะตายไหม”ไอ้เพลงยืนถามเหมือนเป็นห่วง
“พ่อไม่เป็นอะไรหรอกครับ แค่หลับนะ”พี่ตาร์บอกแล้วลูบหัวไอ้เพลงเบาๆ ผมยื่นผ้าห่มให้ไอ้เพลง มันรับไปแล้วกระพือห่มให้พ่อมัน มันจับผ้าห่มๆให้ไอ้ข้าวซะหาตัวไอ้ข้าวไม่เจอเลย
“เดี๋ยวพ่อก็อึดอัดตายหรอกครับ”ผมบอก
“เดี๋ยวพ่อหนาว”มันพูดแล้วไปขยับหมอนให้พ่อมันอีก
“เพลงก็จะนอนแล้ว..เพลงง่วง”มันนั่งบอกหน้างอๆเหมือนกับง่วงจริงๆ
“ให้เพลงนอนบนห้องก็ได้พี่ ตรงนี้ก็มียุงเหมือนกัน”ผมบอกพี่ตาร์ พี่ตาร์พยักหน้า
“เพลงไม่นอนคนเดียวอ่ะ”มันบอก
“งั้นนอนกับพี่แฟงไหม”ผมถาม เพราะว่ายังไงผมก็ต้องนอนกับไอ้เข็มข้างล่างอยู่แล้ว ไอ้ครั้นจะอุ้มมันขึ้นห้องคงไม่ไหวแน่ เอากันตาย ผมก็ไม่ได้มีแรงมากขนาดนั้น มึนๆเหมือนกัน
“ก็ได้ครับ”ไอ้เพลงตอบ ผมเลยเรียกให้ไอ้แฟงมันขึ้นไปนอนบนห้องผมพร้อมกับไอ้เพลง
เมื่อจัดการทุกอย่างเสร็จ ก็หันกลับไปมองที่เมียตัวเอง
“เอ้า”ผมร้องเมื่อเห็นไอ้เข็มมันหยิบขวดเบียร์ขึ้นกระดกอย่างเมามัน
“ไอ้เข็มมึงนี่นะ”ผมบ่นแล้วเดินไปนั่งข้างมันอย่างเซ็งๆ
“อึก...อึก...........”กูว่าจัดหนักเลยแหละคราวนี้
“จะอ้วก”มันบอกแล้วลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล ก่อนที่จะเดินก้าวหน้าสอง ก้าวหลังสามไปที่ห้องน้ำ
พรวดดดดดดดดดดดดดดดด!!!
“อึก พรวดดดดดดดดดดดดดด”ผมยืนลูบหลังให้มันที่เอาแขนพยุงไว้ตรงพนังห้องน้ำ โถส้วมนี่ไม่ต้องเอ่ย ผมเอื้อมเอามือไปกดชักโครกให้ทุกสิ่งมันลงไปให้หมด ครั้งเดียวคงไม่พอ ต้องกดถึงสองครั้งกันเลยทีเดียว เหอะๆ
“เอ้า..มึงนี่นะ”ผมบ่นอีก เมื่อไอ้เข็มมันทิ้งตัวเองลงกับพื้นห้องน้ำอย่างหมดแรง
“จะนอนนี่”มันบอกทั้งๆที่หลับตา เอากันเข้าไป..มันวันเหี้ยอะไรวะเนี้ย เอากันเข้าไว้โว้ยยยยยยยย
“เข็มมันนอนไม่ได้ ลุกดีๆน่า”ผมบอกแล้วก้มลงไปพยุงตัวมัน แต่มันไม่ให้ความร่วมมือเลยอ่ะสิ พวกคุณเลยอุ้มคนเมาก็จะรู้ดี บางทีมันเซ็งมากๆอ่ะ เฮ้อ..
“อื้อ ไม่อาวววววว”มันร้องแล้วสะบัดมือออก
“พี่ตาร์ !..ไอ้ทศศศศศศ..พี่ตาร์”ผมตะโกนเสียงดัง
“มีไรวะ”พี่ตาร์กับไอ้ทศวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“ช่วยกูที”ผมบอกมันอย่างเซ็งๆกับคนที่นอนอยู่นี่ กลายเป็นว่าผม พี่ตาร์ ไอ้ทศต้องช่วยกันอุ้มไอ้เข็มออกไปนอกห้องน้ำ แล้วจัดแจงที่นอนให้มันนอน
ส่วนน้องปานนอนกับไอ้แสบไปแล้วเรียบร้อย หลับปุ๋ยไปเลยทั้งๆที่พวกผมก็นั่งกินเหล้ากันต่อด้วยเสียงที่ดังมากๆ ส่วนศพไอ้ข้าวนั้นไม่ได้พื้นอีกเลย ผม พี่ตาร์ ไอ้ทศ พี่ไม้ พี่ปอง ไอ้แมน ไอ้เอ็ม ไอ้นิล ยังนั่งดื่มกันต่อเกือบเช้าจนจะหมดช่วงเคอร์ฟิวนั่นแหละ กร๊าก
นิทานเคอร์ฟิวครั้งนี้สอนให้รู้ว่า..”มึงไม่สมควรจัดเคอร์ฟิวที่บ้านตัวเอง”..กร๊ากกกกก กูเตือนพวกมึงแล้วนะ..อย่าหาว่ากูไม่เตือนล่ะ
..............................................................
ต่อไปก็ต่อเรื่อง "เมตรกับสลิ่ม" เหมือนเดิม 
ส่วนเรื่องนี้หลังจากนี้ไม่รู้จะต่อเมื่อไหร่อีก
ติดตามความคืบหน้าท้ายเรื่องเมตรกับสลิ่ม
ปล.แค่นี้แหละ หุหุ 
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2645971 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก