ตอนพิเศษ ของ พิเศษ2
ตาร์กะข้าว
“....บอสค่ะ...มีสายจากโรงเรียนน้องเพลงค่ะ...”เลขาผม ลินคนเก่านั้นแหละครับยังทำงานได้ดี และเก่งในทุกๆด้านอยู่เช่นเคย
“ครับ”ผมตอบรับก่อนที่จะกดรับ
“สวัสดีค่ะดิฉันคุณครูประจำชั้นของเด็กชาย............นะค่ะ.”ปลายสายพูด เฮ้ย งานอย่าเข้ากรูนะเว้ยผมนึกในใจ
ร้อยวันพันปีครูที่โรงเรียนไม่เคยโทรมา วันนี้มีงานเข้ากรูแน่ๆ
“ครับผมพ่อเพลงพูดอยู่ครับ”ผมบอกให้เป็นกันเอง
“ค่ะ..พ่อน้องเพลงค่ะ..ตอนนี้น้องเพลงอยู่ในห้องปกครองนะค่ะ..พ่อน้องเพลงพอจะว่างไหมค่ะตอนนี้”ปลายสายพูด
“มีอะไรครับ.เกิดอะไรขึ้น”ผมรีบถามอย่างตกใจ
“คือน้องเพลงมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับเพื่อนๆนะค่ะ..คุณพ่อจะมาเองหรือว่า......”ก่อนที่ครูจะพูดจบ
“ครับๆ..ผมจะไปเดี๋ยวนี้”ผมรีบบอก ก่อนที่คุณครูจะพูดอะไรจบผมก็ลาแล้ววางไป ผมรีบเดินออกมาสั่งงานกับลินอีกครั้ง และโทรหาไอ้ตาร์
“ครับ”
“หลานชายมึงอะอยู่ห้องปกครอง”ผมกรอกสายไปบอก
“เฮ้ยยย.”ตกใจมากกว่าผมอีกครับ
“เออ..จะไปกับกรูไหม.”ผมถามมันที่จริงผมไปคนเดียวก็ได้นะครับ แต่ผมเคยไปเจอพ่อแม่เพื่อนไอ้เพลงมันแต่ละคนตอแหลใช้ได้เลยครับ ผมเกือบระเบิดหลายครั้งแล้วแต่ว่าบางครั้งไอ้ตาร์อยู่ด้วยมันก็ห้ามๆไว้
“ครับ..เดี๋ยวไงเจอที่โรงเรียนเลยแล้วกัน.พี่อยู่ข้างนอกพอดีเดี๋ยวไปครับ”มันบอก
“อืม..โอเคแค่นี้นะ”ผมบอกก่อนที่จะวางไป
แล้วขับรถไปที่โรงเรียนทันที ประมาณสามสิบนาทีก็ถึง...
ผมโทรบอกไอ้ตาร์อีกครั้งว่าถึงแล้ว ส่วนไอ้ตาร์กำลังหาที่จอดรถผมก็เลยรอมันอยู่หน้าตึกสักพัก ประมาณสิบหน้านาทีมันก็รีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งมา
“ไปครับ...ลูกทำเรื่องซะงั้น”มันแซว ผมเลยถลึงตาให้มันทีไปแบบปรามๆมันยิ้มแหยๆแล้วเดินตามผมมา
เมื่อผมเดินมาถึงหน้าห้องปกครองก่อนที่จะเอื้อมมือเคาะประตู ประตูก็เปิดผางออกมา
“เชิญค่ะ”ไม่ต้องรีบก็ได้ครับครู ผมยกมือไหว้พยักหน้าให้ยิ้มๆ แล้วเดินตามเข้าไป
ผมหันไปมองรอบห้องแอร์เย็นฉ่ำ เงินพวกกรูทั้งนั้น(ส่วนตัวละเบบี้) ผมหันไปเห็นเด็กนักเรียนป.5 ที่ยืนหันหลังอยู่เก้าคน มันแบ่งเป็นสองฝั่งอย่างเห็นได้ชัด อีกฝั่งหนึ่งหกคน อีกฝั่งหนึ่งสามคน ผมมองไปอีกด้านของห้อง ผู้ปกครองที่ยืนหน้าตาเกรี้ยวโกรธอยู่ บึ้งตึง เครียด เป็นหน้าแทบจะพิมพ์เดียวกันยืนอยู่มองหน้าผมกับไอ้ตาร์ที่เดินเข้ามา ครูหัวหน้าฝ่ายปกครองที่พอจะรู้จักผมเป็นอย่างดียืนแล้วยิ้มให้ผม ก่อนที่ผมจะยกมือไหว้อย่านอบน้อมแล้วยิ้มตอบ
“เชิญค่ะคุณ..............”เธอพูดแล้วยกมือรับไหว้ผม จะให้ผมนั่งก็คงไม่ได้เพราะตอนนี้ผู้ปกครองแต่ละคนยืนหน้าโหดไม่ยอมนั่งกันสักคน
ผมเดินเข้าไปใกล้มากขึ้น เห็นแค่หลังก็รู้แล้วว่ามันอยู่ตรงไหน ไอ้เพลงหันหน้ามาหาผมเมื่อได้ยินชื่อผมจากปากอาจารย์ฝ่ายปกครอง หน้ามันมีรอยช้ำที่ปาก ตอนนี้หน้ามันเหมือนคนจะร้องไห้เมื่อเห็นหน้าผมที่มองมันอย่างดุๆ แต่แล้วมันก็หันกลับไปก้มหน้าอยู่ท่าเดิมคือหันหลังให้ผม
“คุณพ่อค่ะ..ทางเราจะแจ้งให้ทราบก่อนว่า.เมื่อกี้เราได้สอบถามเด็กแล้ว..ฝ่ายที่ลงมือก่อนคือเด็กชาย............ค่ะ”ชื่อลูกกรูเต็มๆ สายตาทั้งห้องหันมาจับจ้องผม กรูหน้าเสียละตอนนี้แต่ด้วยความที่หน้าด้านมาตั้งแต่เกิด และโดยส่วนตัวผู้ปกครองบางคนในห้องนี้ผมก็ไม่ชอบขี้หน้า ผมก็เลยยิ้มตอบรับทุกคน
“ครับ...”ผมตอบรับ
“และเด็กชาย......................ก็ยอมรับผิดด้วย”อาจารย์ฝ่ายปกครองพูด
“อ่าว..แล้วเรื่องมันเป็นยังไงละครับ”ผมถามก่อน
“คือ..เรื่องมันเป็นอย่างนี้ค่ะ...”เสียงหนึ่งพูดอย่างโมโห ผมหันไปมองหน้า หน้าคุณเธอโกรธจัดมากเลยครับ
“เออคุณกมลชนกค่ะ..เดี๋ยวทางเราจะจัดการเองค่ะ”อาจารย์ฝ่ายปกครองปราม
“....................”และคุณเธอก็เงียบในที่สุดครับ ก่อนที่จะสะบัดหน้าหนีผม ไอ้ตาร์เสือกยืนอมยิ้มอยู่ข้างๆ ไอ้ห่ากรูให้มาช่วยเสือกมาขำซะงั้นอะ
“น้องเพลงไปชกหน้าน้องจับโบ้ก่อน.เพราะเหตุที่ว่าน้องเพลงไปล้อชื่อแม่น้องจับโบ้นะค่ะ”อาจารย์พูดปัญญาอ่อนสิ้นดี กรูคิดในใจ
“ไม่จริงนะฮะ”เสียงลูกกรูเองครับมันโผลงพูดขึ้น
“พ่อไม่จริงนะ...”มันรีบวิ่งมาเกาะขากางเกงผม ผมมองหน้ามันก่อนที่จะจ้องกับสายตามันสักพัก เอาไงละกรู
“เพลงต่อยจับโบ้ก่อนก็จริง..แต่จับโบ้มาล้อว่าเพลงไม่มีแม่ก่อนนี่ฮะ..แถมจับโบ้ยังแกล้งเปิดกระโปรงจีจี้ด้วยนะฮะ”ไอ้เพลงรีบพูด
“ไม่จริงนะฮะ.”เสียงไอ้จับโบ้พูดขึ้น
“ใช่ค่ะลูกชั้นไม่ได้มีนิสัยอันธพาลแบบนั้น”เสียงแม่มันพูด ก็ต้องรู้แหละครับว่าแม่มัน เหอะๆ
“เฮ้ยยย...”ผมร้องออกมาเมื่อไอ้จับโบ้มันหันหน้ามา หน้าเหี้ยๆอยู่แล้วเละอีกนะมึง
“เพลง”ผมหันไปดุไอ้เพลง ไอ้เพลงหน้าเสียทันที
“เพลงขอโทษ..เพลง...พ่อเชื่อเพลงนะฮะ”มันรีบพูดแล้วเกาะขากางเกงผมไปมา จะไม่ให้ผมตกใจได้ไงละครับ ก็หน้าไอ้จับโบ้นะ เละอย่างกับทุเรียนเน่าเลยครับ ฮ่าๆๆ ฮาโคตรๆอะ ไอ้ตาร์เสือกยืนขำอีกครับผมเชื่อมันเลยอะ หน้าไอ้เด็กนั้นปากช้ำบวม แถมยังคิ้วแตกอีก หน้าก็มีรอยด้วยครับ เสื้อก็เลอะขาดด้วย
“ดิฉันไม่ยอมนะค่ะ.ดูหน้าลูกดิฉัน”เธอพูด
“ใจเย็นๆนะค่ะคุณกมลชนก”อาจารย์รีบบอกไว้ก่อนที่คุณเธอจะระงับอารมณ์ไม่อยู่
“ใช่ลูกผมหน้าก็เป็นอย่างนี้คุณต้องรับผิดชอบ”ไอ้ผู้ชายอีกคนที่ยืนอยู่ใส่แว่น ดูแล้วเป็นนักธุรกิจภูมิฐานเชียวครับ มันจับตัวลูกมันหันมาทางผม สภาพไม่แตกต่างจากไอ้จับโบ้ ผมอึ้งแดกไปเลยครับ..
“โจ้..ไอซ์”ผมเรียกไอ้เด็กสองคนที่ยืนนิ่ง มันเป็นเพื่อนสนิทไอ้เพลงนะครับ มันหันหน้ามาช้าๆ
“อ่าว..ทำไมไม่เป็นไรเลยละ”ผมถามมันสองคน มันสองคนยิ้มแหยๆ แล้วชี้มาที่ไอ้เพลง
“โจ้กับไอซ์แค่ช่วยนิดหน่อยเองอะครับพ่อ..นอกนั้น.......อย่างที่เห็น”ไอ้โจ้พูดอย่างหวาดๆ นี่อย่าบอกนะว่าฝีมือลูกกรูคนเดียว กรูจะเป็นลม ผมหันไปมองไอ้ตาร์ ไอ้ห่านี่ก็งงไม่แพ้ผมครับ
“โทษพี่ไม่ได้นะ..ข้าวก็ผิด”มันพูด เออ กรูรู้ ตอกย้ำกรูจริง.. ก็เล่นสอนทั้งมวย สอนทั้งเทควันโด วันเว้นวันเลยนิครับ แถมอาหารก็ครบห้าหมู่ซะ แถมยังให้กินกล้วยทุกวันอีก ไหนจะบังคับให้ว่ายน้ำอีก มันไม่แข็งแรงกว่าเด็กธรรมดาได้ไง กรูไม่ได้ตั้งใจให้มันจริงจังมากขนาดนั้นนะ แต่แค่คิดว่าออกกำลังกาย แต่เสือกได้ผลเกินคาดวะ
“เอออาจารย์ครับ.ผมขอคุยกับลูกผมเป็นการส่วนตัวหน่อยได้ไหมครับ”ผมพูดบอก เธอพยักหน้าแล้วชี้บอกอาจารย์อีกท่านให้พาผมไปอีกห้อง ไอ้เพลงเดินตามมาต้อยๆ
“ไหนเล่ามาสิ”ผมทำเสียงเข้ม
“พ่อ..เพลงไม่ผิดนะ.พวกนั้นมาว่าเพลงว่าไม่มีแม่..”มันรีบพูด
“แล้วเพลงก็ไปโกรธเค้า”ผมดุ
“เค้าแกล้งเพลงมาตลอดเลยนะฮะพ่อ..แล้วเค้าก็เปิดกระโปรงจีจี้ด้วย..”มันรีบพูด
“พ่อเคยสอนให้ใช้กำลังหรอเพลง”ผมดุอีกรอบแทบตะคอก ถ้ามองตัวเองแต่ก่อนไม่เคยใช้สมองด้วยซ้ำ เหอะๆ
“เพลง..อึก..เพลงต่อยไปนิดเดียวเอง...”มันพูดเหมือนจะร้องไห้แล้วครับ ผมทำหน้าดุอยู่
“ทำใครไปบ้าง”ผมถามเสียงแข็ง
“เพลง..เพลง..อึก.พ่ออย่าโกรธเพลงนะ..อะไรก็ได้พ่ออย่าโกรธเพลงนะฮะ...เพลงขอโทษ....อือออ...พ่อ”มันร้องไห้ออกมาแล้วครับแล้วกอดขาผมแน่นหน้าจะชนเป้ากรูละไอ้ลูกเวรที่จริงหน้ามันเลยเป้าผมนะครับ แต่ว่ามันซุกหน้านะ หิหิ.
“พ่อถามว่าทำอะไรไปบ้าง”ผมถามเสียงแข็ง
“เพลงไม่รู้อะ..พวกนั้นรุมเพลง...อึก...มันรุมเพลงก่อนนะฮะพ่อ...อือออออออออออ”มันพูดไปแล้วก็ต้องร้องโฮออกมาอีกครั้งเมื่อเงยหน้ามาเห็นสายตาอาฆาตจากผม
“ต่อยจับโบ้ไป...แล้วก็ต่อยไอ้น๊อตไปด้วย..แต่ว่าๆ...เพลงไม่ได้ตั้งใจนะฮะพ่อ..เพลงไม่ได้ตั้งใจ”มันพูด
“เพลงอย่าโกหกพ่อนะ”ผมเน้นเสียง
“ก็เพลงไม่ได้ตั้งใจ...อึก.แต่เพลงตั้งใจ..คือ....พะ..เพลง...เพลงไม่ได้ตั้งใจ”มันพูด เออกรูเลยงงละว่ามึงตั้งใจรึเปล่า
“ตกลงตั้งใจหรือไม่ตั้งใจกันแน่”ผมถาม
“เพลง..ไม่ได้ตั้งใจ..แต่ว่าเพลงก็ตั้งใจ”เออ กรูจะกระทืบลูกตัวเองละ
“เพลง”ผมตะคอกนิดๆ
“อือออ..ก็เพลงไม่ได้ตั้งใจจะมีเรื่องอะ.ไม่ได้ตั้งใจอยากทำด้วย..แต่พอทำแล้วมันก็เลยตั้งใจ..ฮืออออ”เออ ลูกกรู
“เฮ้อออออ”ผมถอนหายใจเหนื่อยๆ ผมนั่งยองๆลงจับไอ้เพลงให้มองหน้า
“บอกพ่อมาโกหกพ่อรึเปล่า”ผมถามมันพร้อมกับจ้องตา
“เพลงรู้ใช่ไหมว่าพ่อไม่ชอบคนโกหก.ใครเริ่มก่อน”ผมถามอย่างหนักแน่น
“อึก....โบ้มาล้อเพลงก่อน..แล้วโบ้ก็แกล้งเปิดกระโปรงของจี้..บอกว่าเพลงไม่แน่ที่ไม่กล้ามีเรื่องกับโบ้..แล้วเพลงก็เลย..เพลงก็เลย.......”เออ กรูพอจะเข้าใจละ
“เพลงขอโทษพ่ออย่าโกรธเพลงนะ..เพลงยอมโดนตีก็ได้แต่พ่ออย่างโกรธเพลงนะ”มันรีบพูดเขย่าแขนผม
“แต่เพลงไปทำเค้าก่อนมันผิดนะ”ผมบอก
“แต่โบ้แกล้งเพลงก่อนนะ”มันรีบแย้ง
“แต่เค้าไม่ได้ลงมือกับเพลงก่อน การที่เค้าล้อเพลงๆก็ห้ามลงมือก่อน.มันผิดรู้ไหมครับ”ผมบอก
“..ตะ....แต่ว่า...”มันพยายามจะพูดอะไรแต่ก็เงียบอีกเหมือนคิดได้
“วันหลังถ้าเค้าพูดอะไรก็เงียบๆฟังไว้..ไม่ต้องรับรู้เข้าใจไหมครับ..แต่ถ้าเค้าลงมือก่อนมันก็อีกเรื่องหนึ่ง..เออ...ประมาณว่า.....”ผมพยายามจะอธิบายให้มันง่าย แต่มันยากนะครับ เมื่อไอ้เพลงเพ่งความสนใจมาทางผมเรียบร้อย
“ประมาณว่า....คือ..พ่อหมายถึง...เพลงปกป้องผู้หญิงมันเป็นเรื่องที่ดี..ปกป้องคนอ่อนแอกว่ามันเป็นเรื่องที่น่ายกย่อง...แต่บางทีเราก็ต้องระงับสติอารมณ์รู้ไหมครับ..ถ้าพ่อเชื่อน้องเพลง..นั้นก็หมายความว่าพ่อแม่คนอื่นเค้าก็เชื่อลูกเค้าด้วยเหมือนกัน...คือ.จะว่าไงดีละ...ตอนนี้เพลงยังคงไม่เข้าใจหรอก..เอาเป็นว่าวันนี้พ่อจะยกโทษให้..”ผมพูด ไอ้เพลงยิ้มแก้มปริ
“แต่ว่าห้ามให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก...พ่อสอนให้เพลงหลายๆอย่าง..และเพลงต้องเป็นลูกผู้ชายพอนะครับ..ต้องอดทน..ส่วนเออ.....”ผมพยายามจะพูดอีก ไอ้เพลงทำหน้างง มันคงเห็นหน้าพ่อมันเหี้ยมากนะครับ เพราะในหัวผมตอนนี้ปลื้มลูกตัวเองสุดๆ ต่อยไอ้ห่าพวกนั้นซะเละแม่ง ไม่เสียแรงกลับบ้านมาสอนเกือบทุกวัน
“เอาเป็นว่า..เพลงต้องไปขอโทษเพื่อนๆพวกนั้น”ผมบอก
“เรื่องอะไรละพ่อ..ไม่เอามันก็ผิด”มันพูด
“ถ้าเพลงลูกผู้ชายพอ..เพลงยอมรับว่าตัวเองผิดเพลงก็ต้องขอโทษนะครับ.ไม่ว่ากรณีใดๆ”ผมบอก ไอ้เพลงก้มหน้า
“ก็ได้ครับ”มันตอบ ผมยิ้มให้มันที่ก้มหน้าอยู่ แล้วกรูจะเอาไงกับอีกห้องหนึ่งวะเนี้ย
“เดี๋ยวจะให้เข้าคอร์สเรียนเทควันโดกับครู.................”ผมกระซิบ
“จริงนะพ่ออออ”มันตะโกนซะลั่น ผมพยักหน้า
“เย้ๆๆ...ได้เรียนแล้ว”มันกระโดนย่องๆ เพราะว่าครูคนนี้มันปลื้มเค้ามากๆนะครับ แล้วก็รู้จักกับผมด้วยผมเคยไปติดต่อไว้เงียบๆ ไม่ได้กะให้เรียนจริงจังหรอกครับ แต่พอมาเจอแบบนี้เอาเพิ่มไว้ก็ไม่เสียหายนี่หว่า ไม่เสียแรงเหมือนกัน ไม่งั้นไอ้ตาร์มันไม่ขำอยู่ในห้องอย่างนั้นหรอก
ผมเดินออกมานอกห้อง สายตาหลายคู่จับจ้อง ผมยิ้มให้เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น
“น้องเพลงขอโทษเพื่อนสิ...แล้วขอโทษพ่อแม่เพื่อนด้วย”ผมบอก แล้วหันไปยิ้มให้อาจารย์ที่ยืนยิ้มอยู่ เพลงมองหน้าไอ้โจ้กับไอ้ไอซ์ มันสองคนก็หันมองหน้าผม ก่อนที่จะพูดว่าขอโทษแล้วมองหน้าไอ้หกตัวนั้น ไอ้หกตัวนั้นหันหน้ามา สรุปคือไอ้จับโบ้กับลูกไอ้นักธุรกิจนั้นโดนหนักสุดแหละครับ ส่วนนอกนั้นก็ปากบวมเสื้อขาดนิดหน่อยแค่นั้นเอง
“ขอโทษครับ”มันยกมือไหว้แม่ไอ้จับโบ้เมื่อขอโทษพวกเพื่อนมันเสร็จ แม่ไอ้จับโบ้หน้าเชิดหนี
“ลูกพวกคุณก็ต้องขอโทษลูกผมเหมือนกัน”ผมบอก
“ได้ยังไงกันค่ะ”เธอรีบสวน ไอ้เพลงมองหน้าผมงงๆประมาณว่าผมมาอารมณ์ไหน
“อ่าวคุณ..ลูกคุณผิดนะครับมาล้อลูกผมไม่มีแม่ก่อน”ผมพูด
“คุณรู้ได้ยังไงว่าลูกดิฉันผิด..ลูกคุณนั้นแหละที่ผิดมาต่อยลูกดิฉันก่อน”เธอพูด
“ลูกผมก็ขอโทษทั้งลูกคุณแล้วก็คุณแล้ว..ลูกคุณต้องขอโทษลูกผมด้วย”ผมบอก
“หึ...เรื่องอะไรต้องให้คนอย่างลูกดิฉันลดระดับไปขอโทษ”
“ตลกไปหน่อยมั้งครับคุณนาย..”ผมเรียกเธอย่างประชด เธอมองหน้าผมอย่างโมโห รวมถึงพวกพ่อๆแม่ๆไอ้เด็กคู่อริไอ้เพลงที่ยืนนิ่งอยู่
“ผมฟังลูกผม ลูกผมบอกว่าลูกคุณมาล้อว่าลูกผมไม่มีแม่ก่อน แถมยังไปเปิดกระโปรงน้องจีจี้อีก..แน่จริงไปเอาจีจี้มาคุยเลยดีไหมละครับ”ผมพูด เธอหน้าเสีย
“แล้วการที่คุณเชื่อลูกคุณว่าลูกผมไม่ผิดลูกผมไปต่อยลูกคุณก่อนคุณรู้ได้ไงว่าเป็นอย่างนั้น..หรือว่าคุณอยู่ในเหตุการณ์กันครับ”ผมย้อน
“นี่คุณ....”เธอพยายามจะพูดอะไร
“คุณมาบอกว่าลูกชายผมล้อชื่อคุณ..แล้วลูกชายผมบอกว่าลูกชายคุณล้อลูกผมว่าไม่มีแม่..มันก็ผิดทั้งคู่เพราะผมกับคุณไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์..ประเด็นคือลูกผมยอมรับผิดที่ต่อยก่อนและขอโทษแล้ว..อีกประเด็นคือลูกคุณก็ต้องผิดเช่นกันถ้าลูกผมไม่ได้โกหกผม”ผมบอกอย่างหนักแน่น
“นี่คุณ....”เสียงอีกเสียงหนึ่งพูดขึ้น ไอ้พ่อผู้ชายอีกคนแหละครับ
“พวกคุณคิดว่าพวกคุณเป็นใครไม่ทราบ... อย่ามาทำวางอำนาจกับผมและลูกของผม.. ผิดก็ว่าไปตามผิดเรื่องของเด็กๆผู้ใหญ่กลับมาให้ท้ายลูกตัวเองผิดๆ..ดูหน้าลูกตัวเองสินะ..โกงแต่เด็กเชียว..น่าสงสารวะเกิดมาก็หน้าคล้ายเต้าหูเลยนะอาเพิ่งเคยเห็นนี่แหละ”แม่ง ลืมตัวครับ คิดว่าตัวเองไม่ได้เป็นพ่อคน คิดว่าเป็นวัยรุ่นอายุสิบเจ็ด
“นี่คุณ...มาว่าลูกฉันได้ยังไง..อาจารย์ดูสิค่ะ”เธอรีบฟ้อง
“โอ้..คุณแม่ขี้ฟ้องอย่างนี้นี่เองลูกถึงเป็นอย่างนี้”ผมพูด แม่ของไอ้โจ้ยืนหัวเราะผมอยู่เงียบๆ
“พ่อน้องเพลงค่ะ..เออช่วย...........”อาจารย์กำลังจะพูด
“จะเอาเท่าไหร่ก็พูดมาไม่ต้องลีลาหรอกครับคุณนาย...ส่วนทันบนก็ทำได้เลยครับ ลูกผมผิดก็ต้องยอมรับผิด..ลูกผู้ชายพอ.ไม่ใช่ลูกตุ๊ด”ผมพูดใส่หน้าไอ้เด็กพวกนั้นที่ยืนหน้าแหยๆอยู่
“เอ๊ะ...หรือว่าเป็นตุ๊ด”ผมพูดแล้วทำหน้าทำตา
“เอ๊ะ..ตุ๊ดยังกล้ายอมรับมากกว่าลูกคุณอีกนะครับ.หรือว่าลูกพวกคุณเป็น...โคตรตุ๊ด”ผมพูด ไอ้เหี้ยตาร์ยืนกลั้นขำหน้าดำหน้าแดง ไอ้ห่านี่นิ..
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด”นั้นแหละครับ กลางห้องปกครองเลยครับ
“อายเด็กบ้างเถอะครับ”ผมบอกเธอหยุดแล้วหอบทันที
“ตกลงจะขอโทษรึเปล่า”ผมหันไปค้อนไอ้เด็กพวกนั้น
“ขะ..ขอโทษครับ”ไอ้จับโบ้รีบพูด แล้วไอ้พวกนั้นก็รีบพูดกันกราว
“แล้วก็พูดความจริงมาด้วย.ว่าตกลงใครเริ่มก่อน”ผมพูดเสียงหนักแน่น
“พูด..”ผมตะคอกเสียงดัง จนมันสะดุ้งกันตามๆกัน
“แม่...โบ้..อึก...ฮือออออ..โบ้ทำก่อน....โบ้ไปล้อชื่อแม่เพลงก่อนแล้วก็เปิดกระโปรงจีจี้ด้วย”มันรีบพูดแล้วเข้าไปเกาะแม่มัน แต่ดันโดนแม่มันผลักออก ไอ้เด็กพวกนั้นก็โดนพ่อแม่กระชากกันระนาว
แล้วเสียงโวยวายก็ตามมาติดๆ ไอ้เพลงมันเงยหน้ายิ้มให้ผมอย่างดีใจ ผมยักคิ้วให้มันแล้วยิ้มให้
“ถ้าเลี้ยงลูกแล้วไม่รู้นิสัยลูกก็อย่าเลี้ยงเลยครับ..ถ้าคุณหลอกตัวเองก็หมายถึงคุณหลอกตัวลูกคุณด้วย..แกต้องโตอีก อนาคตอีกไกล.แค่นี้ยังโกหกแล้วๆต่อไปละครับ”ผมบอกนิ่งๆ เธอมองหน้าผม
“แล้วคุณรู้ได้ไงว่าลูกคุณไม่โกหก”เธอย้อนอย่างไม่ยอม
“คุณใส่ใจเค้าพอรึเปล่าละครับ.ให้ความรักมากพอไหม.ความรักที่มาแต่เงินทองไม่ให้การเอาใจใส่.ก็ไม่ได้เรียกว่าความรักหรอกนะครับ..เด็กจะดีได้ก็ขึ้นอยู่กับคนปลูกฝัง.คุณเคยถามตัวคุณรึเปล่าว่าบางสิ่งบางอย่างที่คุณทำนะมันถูกไหม สิ่งที่คุณคิดว่าดีสำหรับลูกคุณที่สุดแล้วมันดันกลับรังแกลูกคุณเองรึเปล่า..ผมเชื่อใจลูกผม เพราะผมเชื่อใจเค้า.เค้าเชื่อใจผม.เราสองคนเรียนรู้และรู้จักกันดีพอ.มากกว่าที่คุณจะเข้าใจ”ผมบอกเธอนิ่งๆ เธอเงียบไปสนิท
“กลับบ้าน.”เธอกระชากไอ้จับโบ้
“แล้วเค้าชอบไหมละครับนะกับสิ่งที่คุณทำ..อารมณ์เสียไม่มีเหตุผล..ลองมองตัวเองตอนนี้ในกระจกก่อนดีไหมครับ”ผมบอก เธอนิ่งอึ้งไปทันที พร้อมกับพ่อแม่ของไอ้เด็กเหล่านั้น ส่วนพ่อแม่ไอ้โจ้กับไอ้ไอซ์นี่ไม่ได้มีบทบาท ปล่อยผมลูกเดียวเลยครับ
“ผมขอโทษแทนลูกผมด้วยที่ทำให้ลูกคุณเจ็บ..และบอกอีกอย่างไว้ก่อนเลยว่า..เค้าจะทำให้ลูกคุณเจ็บมากกว่านี่ได้แน่นอน..ถ้าลูกคุณยังไม่หยุดนิสัยแบบนี้”ผมพูดบอก
“จะคิดว่าเป็นคำขู่ก็ได้..แต่สำหรับผม.เป็นคำเตือนนะครับ...เพราะผมไม่อยากให้เกิดเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกมันจะเป็นผลดีทั้งลูกผมและลูกคุณเองเช่นกัน”ผมบอกเธอ ก่อนที่เธอจะเดินหนีจากไป
และจากนั้นก็ต้องขอโทษขอโพยพวกพ่อแม่เพื่อนไอ้เพลงที่ไปทำเค้าไว้ บางคนก็ยอมขอโทษผมโดยตรงบางคนก็ยังถือในศักดิ์ศรีอยู่ ส่วนอาจารย์คราวนี้ก็ไม่เอาเรื่องเพราะว่าเธอเข้าใจดีและก็ชมผมอีกครับว่าผมปราบคุณกมลชนกอะไรนั้นได้ถือว่าสุดยอด เพราะเธอไม่เคยยอมใครเลย
“ไงไอ้แสบ”ไอ้ตาร์ลูบหัวหลานตัวเอง
“อาทิตย์นี้โดนหักค่าขนมวันละสิบบาท..เข้านอนก่อนเวลาสองชั่วโมง..ห้ามเล่นคอมหนึ่งอาทิตย์ตั้งแต่นี้ไป..ห้ามไปบ้านโจ้หรือไอซ์หรือเพื่อนทุกคนภายในศุกร์เสาร์อาทิตย์นี้..และข้าวเย็นต้มจืดไก่กับข้าวเท่านั้น”ผมพูดเรียงยาว
“พ่ออออออออ”ไอ้เพลงร้องออกมามันทั้งอ้าปากอึ้ง และค้าง ส่วนเพื่อนมันสองคนก็อึ้งเช่นกันมองหน้าผม
“ทำโทษที่ไร้สติ.ขาดความอดทน..ทำเพื่อนเจ็บตัว.และทำให้พ่อต้องลางานครึ่งวัน”ผมบอก
“แต่ว่า.....”มันกำลังจะพูด
“หรือว่ามีปัญหา”ผมบอก
“ไม่มีครับ”มันพูดอ่อยๆ
“โชคดีวะสหาย”ไอ้โจ้ตบไหล่มันเบาๆ
“ยุ่งเลยไอ้โจ้”ไอ้เพลงหันไปปัดมือไอ้โจ้อย่างหงุดหงิด
“ขอโทษด้วยนะครับที่ทำให้เสียเวลา”ผมบอกแม่ไอ้โจ้กับไอ้ไอซ์ที่ยืนอยู่ หลังจากนั้นก็ขอโทษกันอีกยาวนาน
เหตุผลหนึ่งที่ผมไม่ค่อยอยากมาประชุมผู้ปกครองก็คือ เบื่อผู้ปกครองนี่แหละครับ แล้วผมผ่าเหล่าปากหมา โอ้ย เข้าไม่ค่อยได้ครับตามตรง แล้วยิ่งสังคมไอ้ไฮโซเนี้ยผมละเบื่อจริงๆเลยครับ
.............
โคร้ง เคร้งง เพล้ง..
“เชี้ยไรเนี้ย”ผมบ่นกับตัวเอง
“ข้าวทำไรอะ”ไอ้ตาร์รีบวิ่งมาดู
“เหอะๆ...”ผมหัวเราะให้มัน ลูบหัวตัวเองแก้เก้อ
“ก็หาหม้อจะอุ่นกับข้าวอะ”ผมบอกมัน ไอ้ตาร์ยืนอมยิ้มให้
“หึหึ..บอกพี่ดิเดี๋ยวทำให้”มันบอก
“กรูทำเองได้เว้ย.แค่เมื่อกี้จับแล้วพลาดไปหน่อยแค่นั้นเอง”ผมบอกมัน ก็มันพลาดจริงๆอะ
“พ่ออย่าทำเหอะ.เดี๋ยวอุ่นไหม้อีก”ไอ้เพลงเดินมาพูดลอยๆ
“อ่าว..ไอ้ลูกเวร. เดี๋ยวกรูเตะก้านคอ”ผมบอกมัน ไอ้เพลงมีการตั้งการ์ดรอด้วยนะครับ
“พ่ออาทิตย์หน้าเพลงเข้าค่ายศิลปะนะ”มันบอก
“อืม..ไปนานๆเลยกรูรำคาญ”ผมบอกมัน
“โห..ไรอะพ่อ..ไปแค่สามวันเอง”มันบ่นงุบงิบ จะชอบอะไรนักหนาวะไอ้เข้าค่ายเนี้ย กรูไม่เห็นชอบตรงไหนนอกจากตอนม.ต้นได้อึบหญิงแค่นั้นเอง
“หึหึ...หึหึ.. เอิ้กกก....หึหึ”
“พ่อออ..อาเป็นไรอะ”ไอ้เพลงรีบร้องแล้วเข้ามาเกาะผม ผมหันไปมองหน้าไอ้ตาร์
“เป็นส้นตีนไรมึงอะ” ไอ้ตาร์หันมามองแล้วอมยิ้มให้แทนคำตอบ
“สองหนึ่ง”ผมบอกลอยๆ
“เฮ้ย...ได้ไงอะ”มันรีบท้วง
“..มึงวันกลาง..”ผมบอกอีกรอบ
“เฮ้ยย..โคตรเอาเปรียบอะ..ไม่เอาอะ.จับฉลากเลย”มันรีบท้วง
“อ้าว..ก็เมื่อคืนมึงก็....แล้วนะเชี้ยนี่..”ผมบอกมัน
“กว่าจะอาทิตย์หน้า..งดเลย.จนกว่าจะอาทิตย์หน้าแล้วค่อยจับฉลากๆ.เจ้าเล่ห์ดีนักนะมึง”ผมบอกมัน
“โหห.ไรวะ..”มันบ่น
“อะไรกันอะพ่อ”ไอ้เพลงเขย่าด้วยความอยากรู้
“ไอ้ตาร์มันโกงคอมพ่อ..พ่อจะเล่นบ้างมันไม่ให้”ผมโกหกไป เหอะๆ
“หรออ..แล้วทำไมอาต้องหงุดหงิดด้วยอ่า”มันทำท่าคิด
กว่าไอ้เพลงจะงงมากไปกว่านี้ ไอ้ตาร์มันก็เดินหัวเสียเข้าห้องนั่งเล่นไปแล้วละครับ ผมได้แต่ส่ายหัว ห่า นี่แม่ง ใต้สะดือตลอดอะ
“พ่อ..เพลงพาข้าวแกงไปเดินเล่นนะฮะ”มันพูดจบยังไม่ทันฟังคำอนุญาตจากปากผมมันก็วิ่งจู๊ดออกไปแล้วครับ
“เมื่อย”แค่นี้ทำบ่น ผมนั่งลงระหว่างขามันแล้วพิงหลังชนหน้าอกมันนะสิครับ งอนกรูอยู่แหง. คิดดูนะครับเมื่อคืนผมก็โดนมัน แต่อีสองคืนหน้านั้นมันโดนผม แล้วพอจะมีโอกาสไอ้เพลงไม่อยู่บ้านผมแค่จะจองสองวันมันเอาไปวันเดียวเสือกงอนซะงั้นอะ(สมควรงอนละ)
“ไม่เอา”รู้ละว่างอนเรื่องมากจริงนะมึง ผมยื่นองุ่นใส่ปากให้ก็ไม่เอา ถ้าไม่งอนมันคงแย่งผมกินหมดไปแล้ว
“อือออ....”ผมเลยยัดเข้าปากแม่งเลย
“งอนไรข้าวอะครับ”ผมแกล้งหันไปถามแล้วเอามือขวากอดคอมัน
“หึ....มึง...”เล่นเองเสือกหลุดขำเองซะงั้นนะกรู ผมจูบลงที่ซอกคอมันเบาๆ ก่อนที่จะกัดเบาๆอีกครั้ง ไล่ปากไปเรื่อยๆจนถึงใบหู ผมใช้ลิ้นตะวัดอยู่ตรงติ่งหูมันเบาๆก่อนค่อยๆปล่อยลมหายใจรดต้นคอมัน
“ข้าว..อย่าดิ”มันจับข้อมือผมที่ล๊อกคอมันอยู่
“อือออ..เดี๋ยวดิ”มันร้องห้าม เมื่อผมเลื่อนมือจากหน้าอกมันลงมาที่ระหว่างขามันแทน
“หายงอนนะ”ผมกระซิบเบาๆ ไอ้ตาร์เหมือนจะหลุดยิ้มออกมา
“ดะ..เดี๋ยวเพลงละ..”มันพูดตะกุกตะกัก
“บอกมาก่อนดิ..หายงอนข้าวยังครับ”ผมกระซิบถามอีกครั้งแล้วแกะกระดุมกางเกงมันออก ชันเข่าตัวเองขึ้นหันหน้าเข้าหามัน แล้วจับหน้ามันสองมือให้มองมาที่ผม
“อือออ...ซีดดด”ผมร้องออกมาเมื่อไอ้ห่าตาร์เสือกลูบเข้าเป้าผมที่มันแข็งรอแล้วเต็มๆ ไอ้ตาร์ยิ้มอย่างได้ใจ
“บอกก่อนว่าหายงอนรึยัง”ผมยังเล่นไม่เลิก ไอ้ตาร์หันไปมองด้านหลังตัวเองประมาณว่าปลอดภัยรึเปล่า
“ยังไม่หาย...ไปทำให้หายกันนะครับ”มันบอกแล้วยิ้มให้ก่อนที่จะจูบบนหน้าผากผมอย่างหมันเขี้ยว
แล้วผมกับมันก็หัวเราะออกมากับพฤติกรรมของเราสองคน ไอ้เพลงก็กลับช้าเหมือนเป็นใจ ห่า โดนไปสองดอกติดกันเลยครับ
...