หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[poom]

 ...ไล่อ่าน 8 ตอนรวด ...


ข้าว ชนะใจตัวเองเก่งมาเลย...อดทนเพื่อตาร์ได้สุดยอดมาก..

แอบกลับมาโดยไม่บอกให้รู้...ยังมาแอบตามดูตาร์สะงั้น

***รอคับรออ่านคู่ต่อไป***



poom_โอ๋

[loveorlike]

 :mc1:เบบี้ยังไม่มา ลักพาตัวตาร์ไป กุ๊กกิ๊ก เล่นดีกว่า

 

[^ - ^A s A v I n * o *]

55555 รอต่อไป

 

[เบบี้]

 


กร๊ากกกก


คนมารอเต็มเลย



หิหิ

จะมาต่อดีป่าววะกรู


เสียคำพูดหมดเลย

เวรกรรม


 

[Mint]

^
^

เข้ามา ลูบหัว ตบไหล่ เบบี้ เบาๆ

 

[loveorlike]

 

จิ้มพี่มิ้นท์ กระทุ้งไปถึงเบบี้

  เขารออยู่นะ ตัวเองงงงงงงงงงงงงงงงงงง

กอดดดดดดดดดดดด มาเถอะนะๆๆๆ

[เบบี้]

วันนี้มาต่อไม่ได้แล้วอะ


ไม่ว่างจิงๆอะค่ะ

ขอโทษด้วยนะค่ะ


นะนะ อย่างอนน้า

นะนะ

มาจุ๊บทีนะ

ไม่เอาไม่งอนนะค่ะ

เดี๋ยวมาต่อพรุ่งนี้

พรุ่งนี้จริงๆนะ
ไปแระ

ฝานดีกันทั่วหน้าค่ะ

[loveorlike]

 :กอด1:รับทราบก๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

แต่ว่างอนไปแล้ว ฮืออออออออออออออออ

พรุ่งนี้ต้องมาจริงๆนะ ........

 :กอด1:ฝันหวานๆเหมือนกันนะจ้า เบบี้ จ๊วบบบบบบบบบบ

 

[nbee]

 

และแล้วก็ถึงวัน

วันที่เธอจะมาต่อ  ~~~~

เป้-เข็ม แสบ-ปาน

รอด้วย :กอด1:น๊า

[Ferfa]

 

รออย่างใจเย็น

ปานแสบ

เป้เข็ม

[anna1234]

มีแต่คนมารอเบบี๋
เบบี๋มีเรียนแล้วยังมีสอบอีกกใช่ป่ะเบบี๋

พวกลุงๆป้าๆก็รอกันต่อไปนะ
เรารอได้นะเบบี๋ไม่รีบ 3 ปีก็รอ

[เบบี้]

 


miss you so much.j j j uu bbb


คิดถึงพี่ไต๋คุงมากเลยอะ

วันนี้มีเรียนอะ ไปเรียนก่อนนะค่ะ

บับบายนะ

จุ๊บๆทีดิ พี่ไต๋



หวานแหวววว บ้าบอคอแตก แต่เค้าก็รักน้าาาาา



 

ตบพี่มิ้น

เอ้ยไม่ใช่

ลูบหัว

กร๊ากกก

[boboaje]

  ^

  ^


  ^


 น้องปานไอ่แสบอ่ะ  . . . . เป้เข็มด้วย  . . .. อยู่ด้วยกันที่บ้านแสนรักเป็นไงบ้างน้า  . .. .ต้าร์ข้าว  . . .

[loveorlike]

 :กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดเบบี้ วันนี้มามั้ยตัวเอง

 :z2:เต้นรอเบบี้ ...โย่วๆๆๆๆ

[เบบี้]

ตอนที่138 พิเศษ ปานแสบ<1>

“พี่แสบ..วันนี้ปานเข้าเวรนะ.”ผมบอกพี่แสบ หลังจากที่กินอาหารเช้ากันเสร็จ วันนี้ไอ้พี่แสบมันจะไปส่งผมที่โรงพยาบาลครับ  ผมเป็นหมอเต็มตัวมาได้สองปีแล้ว แล้วก็ได้ย้ายมาอยู่บ้านเดียวกับพี่แสบที่มันซื้อไว้ในกรุงเทพ
“อืม..แล้วออกกี่โมง.”
“พรุ่งนี้สิบโมงเช้า”ผมบอก ก่อนที่จะจัดของเรียบร้อย
“ไม่ใช่ไปหว่านเสน่ห์อีกละ.”มันแขวะให้ เพราะว่าก็ไม่น้อยที่มีหมอๆทั้งหลายมาตามจีบหรอกครับ
“เออนะ..”ผมบอกปัดๆ อย่างกับตัวเองไม่มีงั้นแหละ อาจารย์คณะนิติศาสตร์ หล่อ และหนุ่มขนาดนี้อย่างมัน ผมละไม่อยากไว้ใจคนอย่างไอ้พี่แสบเลยครับ
“ตัวเองแหละ ระวังไว้เหอะ.”ผมพูดลอยๆ
“หึ.....นั่นมันเรื่องของกรู”ดูมันครับ เกลียดมันจริงๆ ผมหยิบของได้ ก็เดินนำหน้าไปเลยครับ แล้วก็ไปรอมันที่รถ
แล้วมันก็ขับรถมาส่งผมที่โรงพยาบาล ไม่วายครับ จะต้องขึ้นไปส่งผมที่ห้องพัก ทุกครั้งไปแหละ เพราะว่ามันไม่ไว้ใจผม ผมเนี้ยแหละครับ ไม่ไว้ใจมัน มันกล้ามากครับที่จะไม่ไว้ใจผม
วันนี้ผมก็เข้าเวรทั้งวันทั้งคืน ไม่ได้หลับไม่ได้นอนไปครับ เอาเหอะมันเป็นหน้าที่ๆต้องทำอยู่แล้ว
เช้ามาไอ้พี่แสบมันก็มารับแหละครับ สงสัยมันยังไม่มีสอน
“ชักช้า..เห็นก็เดินให้มันเร็วๆหน่อยได้มั้ย..”คำทักทายคำแรก มันจอดรถรอผมหน้าตึกนะครับ แล้วผมเดินลงมาช้าๆก็ไม่รู้จะรีบทำไมในเมื่อมันก็นั่งรออะ
“ทีหลังรอไม่ได้ก็ไม่ต้องรอ..เดี๋ยวขึ้นรถกลับเองก็ได้.”ผมพูดเสียงเรียบๆ บวกกับอารมณ์ไม่พอใจกับคำพูดเมื่อกี้นิดๆ ว่าจะอะไรกันนักหนา รอหน่อยไม่ได้รึไง
“.....................................”เงียบครับ มันคงรู้ว่าผมโกรธ
แล้วมันก็ขับไปแบบเงียบๆแหละครับ
“เย็นนี้จะกินอะไร.”พี่แสบมันถามขึ้น
“แล้วแต่.”ผมบอกส่งๆ เหนื่อยนะครับ เหนื่อยจริงๆนะ
“เอาดีๆ อย่างอนไร้สาระหน่า.”มันทำเสียงแบบเหนื่อยๆเช่นกันกลับมา
“ก็บอกว่าแล้วแต่..”ผมหันไปใส่อารมณ์นิดๆ เดี๋ยวนี้เป็นแบบนี้ตลอดแหละครับ ตั้งแต่อยู่ด้วยกันมา ทะเลาะกันบ้างเป็นระยะๆ เซ็งสุดๆ ต่างคนต่างไม่ค่อยไว้ใจกันเท่าไหร่ มันก็เลยทำให้เป็นแบบนี้
“บอกแล้วแต่เองนะ.”มันเหมือนกับประชดผม ขับรถไปแถวตลาด แล้วมันก็จอด พร้อมกับเดินลงไปไม่ชวนผมสักคำ ผมก็เดินลงไปอย่างเหนื่อยๆนั้นแหละครับ ทำไมนะ เย็นๆเจอกัน จะพูดให้มันหวานหูหน่อยไม่ได้เลยรึไง เราจะได้รู้สึกดีบ้าง  ผมเดินตามไป พี่แสบมันเดินเร็วมาก ไม่รู้ว่าปกติหรือว่าขามันยาวกันแน่ละครับ  พี่แสบเดินไปหยุดอยู่ร้านก๋วยเตี๋ยวราดหน้า ซึ้งตอนนี้ผมไม่ได้รู้สึกอยากกินเลยแม้แต่น้อย อยากให้ข้าวตกถึงท้องมากกว่า ผมเดินไปเรื่อยๆ มองไปหลายร้าน ก็ไปกินข้าวหน้าเป็ด เดินเข้าไปในร้านคนเดียว หวังลึกๆให้มันเดินมาง้อ แต่เปล่า จนข้าวหมดไปนั้นแหละครับ ผมเดินออกมาตามหาที่ร้านก็ไม่อยู่แล้ว ก็เลยเดินไปที่รถ มันก็ไม่อยู่ที่รถ รออยู่นาน สักพักก็โผล่หัวออกมา หน้าบึ้งเหมือนเดิม ผมมองไปที่ถุงที่พี่แสบมันถือมา มันไปซื้อขนมหวานมา
“อะ..”พี่แสบยื่นถุงขนมให้ พี่แสบมันรู้นะครับว่าผมชอบกินสังขยา กับขนมชั้น
“ขอบคุณสักคำอะเป็นมั้ย.”เมื่อผมรับมาแล้ว พี่แสบมันก็ว่ากลับมาแข็งๆ
“ขอบคุณ..”ผมพูดแล้วทำเสียงประชด
ก่อนที่ต่างคนต่างจะขึ้นรถไป มันก็ยังดี ที่ยังคิดง้อผมอยู่บ้าง เหอะๆ
“พรุ่งนี้..ลูกศิษย์กรูจะมาบ้านนะ..”พี่แสบมันพูดขึ้น หลังจากที่ต่างคนต่างเงียบ
“อืมม..มาทำไมอะ..”ผมถามกลับ
“ก็ใกล้สอบแล้ว แค่อยากให้มาสอนให้ แล้วก็คุยเรื่องงานคณะด้วย.”พี่แสบบอก
“อืมม...”ผมตอบแค่นั้น เพราะไม่มีความเห็นอะไร ยังไงก็บ้านมันนิ ไม่ใช่บ้านผมสักหน่อย
........................................


“ตื่นแล้วหรอมากินข้าวสิ”วันนี้วันหยุดของผมนะครับ ก็ตื่นสายหน่อย ไอ้พี่แสบมันชอบทำกับข้าวไว้ตอนเช้าเสมอแหละ ผมเดินเข้าไป ยังคงใส่ชุดนอนอยู่เลยครับ แต่ว่าแปรงฟันล้างหน้าแล้วนะ
ผมลงไปกินอาหารเช้า ต้มจืดปลาหมึกยัดไส้ที่ผมชอบ กับไข่เจียวหมูสับใส่หัวหอมที่มันต้องทำเป็นประจำ กับผัดถั่วฝักยาวกับหมูสับใส่แครอทด้วย เป็นอะไรที่ผมชอบเป็นที่สุดอะครับ
แล้วพี่แสบมันก็ตักข้าวนั่งลงกินข้างๆผม
“แล้ววันนี้จะไปไหนรึเปล่า.”พี่แสบมันเหลือบมามองผม ที่นั่งซึมๆ ไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ แค่เหนื่อยๆ จากเมื่อวาน ก็ไม่ค่อยได้พูดอะไร มันล้าทั้งตัวไปเลยอะครับ แล้วพูดเดี๋ยวก็ทะเลาะกันอีก พี่แสบมันก็คงรู้แหละครับว่าผมไม่ค่อยมีอารมณ์
“ไม่อะฮะ..”ผมตอบ
“เป็นอะไรไป..กรูเห็นมึงซึมๆตั้งแต่เมื่อวานแล้ว”ก็ยังมีกะจิตกะใจถามกรู
“เปล่า..แค่เหนื่อยๆอะ..”ผมตอบ แล้วตักข้าวใส่ปาก
“เดี๋ยวไปอาบน้ำแล้วกัน..พักผ่อน..เดี๋ยวพวกเด็กๆก็มาแล้ว”ไอ้แสบบอก
“อืม...”ผมตอบ
“หั่นให้กรูหน่อย.”พี่แสบมันเอาปลาหมึกตัวโตมาวางจานผม
“อะไรละ..หั่นเองสิ”ผมบอกมันแล้วทำหน้างอ
“อ่าว..ก็หั่นให้ผัวหน่อยไม่ได้รึไงวะ.”พี่แสบมันพูดยิ้มๆผมทำหน้างอกลับใส่
“ไอ้บ้า....”ผมบ่นพึมพำ
ผมกับไอ้พี่แสบนั่งกินข้าวกันอยู่สักพัก ผมก็ไปนอนเล่นตรงห้องนั่งเล่น ปล่อยให้พี่แสบมันล้างจานไปครับ ผมเป็นคุณชาย กร๊ากก
“ติ๊งต๊อง”ผมลุกขึ้นเหลือไปดูกระจกที่สามารถมองผ่านเห็นหน้าบ้านได้
“พี่แสบใครมาไม่รู้อะ.”ผมเลือกที่จะบอกพี่แสบแทนเพราะว่าผมไม่รู้จัก พี่แสบเดินออกมาจากครัว
“เดี๋ยวกรูไปเอง”พี่แสบบอก พร้อมกับเดินออกไปรับ ผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา ไม่ได้ดูวัยรุ่น ดูรุ่นราวคราวเดียวกับพี่แสบมากกกว่า แต่ดูดีจัง ผมคิดในใจ
“สวัสดีค่ะ.”เสียงเล็กเห็นผมก็พูดขึ้น
“ดีครับ.”ผมยกมือไหว้
“นี่กุมพ์..เพื่อนที่เป็นอาจารย์สอนด้วยกันนะ..นี่ปานครับ..”กุมพ์ยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร ผมยิ้มตอบเช่นกัน
“เดี๋ยวกุมพ์รอแสบตรงนี้ก่อนแล้วกันนะ..เดี๋ยวไปเอาแผนงานมาให้ดู ไม่รู้พวกไอ้หอยมากันรึยัง.ชักช้า”พี่แสบมันพูดไปบ่นไป
“อืม..”กุมพ์ตอบรับแค่นั้น ผมเริ่มรู้สึกเขินเมื่อยังไม่ได้อาบน้ำ ยังใส่ชุดนอนลายหมีอยู่เลยอะ
“งั้นเดี๋ยวผมขอตัวก่อนนะครับ น้ำยังไม่ได้อาบเลยน่าอายจัง”ผมเกาหัวแก้เขิน
“เชิญค่ะ..”กุมพ์บอกผม ผมเดินขึ้นไปอาบน้ำ มันมีสองห้องนะครับ มีห้องทำงาน เอาไว้เฉพาะทำงานเลยครับ เป็นห้องของพี่แสบ แล้วก็ห้องนอนที่ผมนอนกับพี่แสบ แล้วก็ห้องผม ที่เป็นห้องทำงาน แต่ผมก็ทำเป็นห้องนอนเล็กๆไปด้วย เพราะว่าเพื่อทะเลาะกับพี่แสบ จะได้หนีไปนอนได้นะครับ ฉลาดอ่ะป่ะ
ผมขึ้นไปอาบน้ำก็ไม่ได้เดินลงไปข้างล่างหรอกครับ ไม่รู้จะไปทำอะไรอะ เพราะว่าได้ยินเสียงลูกศิษย์มันแล้ว นี่คือการมาบ้านครั้งแรกของไอ้พวกนี้มั้งครับผมลงไปเดี๋ยวก็จะดูขัดๆเขิน ไม่รู้จะไปทำอะไรด้วย ก็เลยนั่งดูโทรทัศน์อยู่บนห้องดีกว่า

แอ๊ดดดด

“เด็กมันเอาเค้กมาฝากนะ ลงไปกินสิ.”พี่แสบเดินขึ้นมาบอกผม มองผมที่นอนอยู่บนเตียง
“ไม่อะฮะ..ปานอยู่นี่ดีกว่า..พี่กินไปเหอะ”ผมบอก
“เป็นไรของมึงวะ..แม่งซึมๆ กรูไม่ชอบ.”พี่แสบมันพูดหัวเสียๆ แล้วเดินมาหาผม
“ไหนบอกมาสิ.”พี่แสบมันเท้าเข้าที่เตียงโอบผมไว้เต็มๆ
“เปล่า..ก็บอกว่าเหนื่อย.”ผมผลักตัวพี่แสบออกเพราะว่าบังรายการโปรดผมอยู่
“ไม่เชื่อ.”อ่าว เชี้ยนี่ก็กรูเหนื่อยจริงๆนี่หว่า.นึกในใจ พูดไม่ได้
“ถ้าไม่บอก..เดี๋ยวให้ครางให้เด็กมันฟังเลยดีมั้ย.ว่าอาจารย์มันลีลาเด็ดขนาดไหน”ดูมันครับ ไอ้หน้าด้าน
“ไอ้โรคจิต..ออกไปเลยไป..ทุเรด.”ผมด่าอย่างอายๆ พี่แสบยิ้มอย่างพอใจ เริ่มก้มหน้ามาใกล้ละ ไอ้นี่นิดหน่อยไม่ได้ ตลอดอะมันอะครับ
“อืมมมม....”ไม่ทันละ เต็มๆปาก มือผมทุกไหล่มันเบาๆ ไม่แรงมาก กลัวมันเจ็บ ซะงั้นอะ แล้วพี่แสบมันก็ล๊อกแขนผมทั้งสองข้างทันที
“ฮา.....อึ....”เมื่อไอ้พี่แสบมันเผยปากออกแค่นั้น ผมต้องรีบหายใจทันที ก่อนที่มันจะประกบปากอีกครั้ง พี่แสบเอามือซ้ายจับข้อมือผมไว้ทั้งสองข้าง ก่อนที่มือขวา จะถลกเสื้อยืดของผมขึ้น ผมพยายามดิ้นให้หลุด เพราะว่ามันมากเกินไปแล้วครับ  พี่แสบเริ่มขยับตัวเองให้ง่ายต่อการที่จะทำอะไรมากกว่านี้ พร้อมกับมือที่ยังจับหน้าอกผมไปมาไม่หยุด
“อืออ.อืมม.”.ผมร้องในลำคอ
“อยู่เฉยๆ..”พี่แสบมันพูดเสียงหอบ
“จะบ้ารึไง..”ผมรีบดันหน้าหื่นๆของมันออก ตอนนี้หน้ามันไม่สนโลกเลยครับ
“แป๊บนะ..แป๊บเดียว.”มันรีบพูดเสียงแหบพร่า
พี่แสบก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง พร้อมกับทิ้งตัวลงกึ่งนั่งกึ่งนอนทาบกับระหว่างอกผม
“อาจารย์.....”เสียงตะโกนอย่างดังจากข้างล่าง
“จารย์...อยู่ไหนเนี้ย..”เสียงมันบ่นนิดๆ
“แม่ง...”พี่แสบชะงัก แล้วสบถเบาๆ ก่อนจะทำหน้าหัวเสียสุดๆ
“เออ..เดี๋ยวกรูลงไป..”เออนี่ ลูกศิษย์กับอาจารย์มหาลัยนี้เค้าคุยกันอย่างนี้หรอ ไอ้พี่แสบบ้า
“คราบบบ..เร็วๆละครับ..”เสียงมันพูดเหมือนอยู่ใกล้ๆห้อง นี่อย่าบอกนะว่าขึ้นมาตามถึงข้างบนเลยอะ เมิงเป็นใครวะ ริอาจมาขึ้นบ้านคนอื่นเค้าสุ่มสี่สุ่มห้า

จุ๊บ
พี่แสบมันจุ๊บปากผมเบาๆ
“เย็นนี้ค่อยต่อแล้วกันนะ..”มันยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
“ไปเลย ไอ้บ้า.”ผมผลักหน้าพี่แสบที่ยิ้มระรื่นเบาๆ ก่อนที่จะซุกหน้าตัวเองลงที่หอม ด้วยความอาย ไม่ชินกับมันสักทีอะครับ
พี่แสบมันหัวเราะเบาๆ ก่อนที่จะเดินออกไป
ผมล้มตัวลงนอน หลับดีกว่าครับ พักผ่อน เหนื่อย ปวดหัวด้วยอะ เดี๋ยวจะได้มีแรงกลับไปอ้อนพี่แสบได้สักที
หลับไปกี่ชั่วโมงไม่รู้ครับ หันไปดูนาฬิกา บ่ายสองโมงครึ่งแล้ว
ผมเดินไปล้างหน้าล้างตาอย่างงัวเงีย ก่อนที่จะเดินลงไปข้างล่าง
“เราว่าน่าจะเปลี่ยนจากซุ้มนี้เป็นซุ้มที่หอยมันคิดดีกว่านะแสบ”เสียงพี่กุมพ์พูด ผมเดินลงจากบันไดอย่างเงียบๆ ไม่รู้ทำไมว่าต้องเงียบด้วยเหมือนกันครับ เคยมั้ยครับ มันเหมือยกับว่าเกรงๆไปเองอะ
“ก็ดีนะครับ.แต่เดี๋ยวต้องไปคุยกับอาจารย์ปัดอีกที”พี่แสบพูด เพราะเชียวนะมึงนะ
“อืม...ทำไมพวกนั้นยังไม่มาอีกนะ”นานเท่าไหร่ไม่รู้ที่ผมไม่กล้าเดินออกไป ยืนมันอยู่ตรงบันไดขั้นสุดท้ายนั้นแหละครับ ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ว่าเพราะอะไร ทำให้ผมหยุดยืน ไม่กล้าก้าวขาต่อ เคยมั้ยครับ ตอนจะออกไป เมื่อรู้ว่าข้างนอกมีใครบ้าง เราจะไม่กล้าออก กล้าๆกลัวๆอยู่อย่างนั้น อย่างไม่มีสาเหตุ
“อ่าว..มึงมายืนทำอะไรตรงนี้”เสียงพี่แสบทำเอาผมสะดุ้งหันไปมอง
“อะ..เอ่อ.เปล่าอะ.ว่าจะลงมาหาไรกินหน่อย”ผมพูดบอก
“เดี๋ยวกำลังให้ไอ้พวกนั้นออกไปซื้อกับข้าว เดี๋ยวมันก็มากันแล้ว รอหน่อยแล้วกัน”พี่แสบพูด ผมพยักหน้าให้ ก่อนที่จะเดินไปหลังบ้าน ที่พี่แสบจัดไว้เป็นอ่างปลาขนาดใหญ่ รอบๆเป็นกระจก เป็นห้องนั่งเล่น ดูหนังอะไรพวกนี้แหละครับ ฝีมือพี่ๆน้องๆกันทั้งนั้น พี่ป๊อดอีกนั้นแหละครับ คนออกแบบ
ตรงที่ผมนั่งอยู่ มันกั้นแค่กระจกระหว่างห้องครัวที่ดูแล้วโล่งมาก มันอยู่หลังบ้าน เพราะว่าเป็นสวน แต่ว่าหลังบ้านตรงห้องครัวเอาไว้สำหรับ ซักผ้าอะไรพวกนี้ ห้องครัวแต่งให้ดูโล่งสะอาดตาไว้ เพราะพี่แสบมันชอบแบบนี้ ห้องรับแขก ที่ผมนั่งอยู่ตรงห้องนั่นเล่น สามารถมองเห็นได้หมดเลยแหละครับ พี่แสบนั่งคุยกับพี่กุมพ์
“สนิทกันเกินไปและ.”ผมบ่นคนเดียว
สักพักพวกนักศึกษาพี่แสบมันก็มากันครับ พี่แสบเดินเข้ามาหาผม
“ออกมากินสิ.”พี่แสบบอก ผมพยักหน้าให้ ก่อนที่จะเดินออกไป ผู้หญิงสี่คน ผู้ชายห้าคน มองห้าผมงงๆ ว่าไอ้นี่ใครครับอาจารย์ นี่กรูแก่กว่าพวกมึงนะ แค่กรูตัวเล็กกับหน้าเด็ก ไอ้สาด
“สวัสดีค่ะ.”นักศึกษาคนหนึ่งยกมือไหว้ผม ผมยกมือรับไหว้แล้วยิ้มๆ
“นี่ลูกศิษย์กรูเอง..นี่ปาน.ไหว้ด้วยเพราะว่ามันแก่กว่าพวกมึง ถึงหน้าพวกมึงจะแก่กว่าก็เหอะ”พี่แสบมันพูดส่งๆ แล้วทุกคนก็ยกมือไหว้ยิ้มๆ ผมเดินไปหยิบถ้วยชาม เด็กๆมันมองกันใหญ่
“ตามสบายนะครับ..นู้ช้อนอยู่ตรงนู้..ถ้วยชามก็หยิบได้เลย”ผมบอกยิ้มๆ พวกมันพยักหน้า แบบยังงงกับสถานะผมอยู่
“เออพี่ชื่ออะไรหรอค่ะ.”ผู้หญิง หน้าตาจิ้มลิ้มตัวเล็กๆถามผม
“ปานครับ..”ผมตอบ
“อ่อค่ะ...”น้องมันก็ตอบงงๆ อีกนั้นแหละครับ
“แล้วพี่ทำงานอะไรหรอค่ะ..เป็นอะไรกับพี่แสบอะค่ะ”.โอโห น้องอยากรู้ขนาดนี้เลย
“เป็นหมอครับ.เออ เป็นแค่เพื่อนนะครับ”ผมตอบยิ้มๆ ก่อนที่เทก๋วยเตี๋ยวเสร็จ
“ไปกินด้วยกันมั้ยครับ.ตรงนั้นบรรยากาศดีนะ”ผมบอก ชวนไปงั้นๆแหละ
“อ่อ..ไม่รบกวนดีกว่าค่ะ.”น้องผู้หญิงบอก ก่อนที่ผมจะเดินออกมา หางตาก็เห็นว่าซุบซิบกัน ซุบซิบไรนักหนาครับพี่น้องคราบ



...



มาต่อแค่นี้แหละ

ม่ายมีอารมณ์อะ

ไปอ่านหนังสือก่อนแล้ว

เดี๋ยวมีสอบแล้วอะ
คงไม่รับปากว่าจะมาต่อได้อีกเมื่อไหร่นะค่ะ
ไปแระค่ะ..ปับบาย

ป.ล.ขอบคุณสำหรับคอมเม้นทุกคอมเม้นนะค่ะ.

[LIZZ]

จิ้มก่อนอ่าน

แอบมีงอลๆกันแต่ก็ยังน่ารักอยู่ดีอ่ะคู่นี้ 

แต่ดูท่าเหมือนจะมีคู่แข่งมาปรากฎ

แหม...จิงๆปานไม่น่าบอกแค่เพื่อนเลย555

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

เข้าเส้นชัยอันดับสองงงงงงงงงงง

อยากจะบอกว่า

ความจริงแล้วน่าจะอยุ่ห้องเดิมนะครับ

เพราะว่ามันยังเหมือนมามีต่อเรื่อยๆ

(ต่อนะค้าบบบบบบ... อิอิ )

มาอยุ่นี่แล้วเปล่าเปลี่ยวอ่ะคับ

แล้วก้อ...

มันค้างค้าบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ พี่น้องงงงงง

[loveorlike]

 :กอด1:กอดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดเบบี้ให้กำลังใจในการอ่านหนังสือ

ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เริ่มมาก็เอาเลยนะแสบกับปาน มาคุกันใหญ่เชี่ยว
แต่ว่าชอบที่อย่างน้อยก็ใส่ใจเรื่องเล็กๆน้อยๆ
แต่ว่าเย็นชากันไปมั้ยอ่ะ อย่างงี้ต้องเครียร์อีกรอบใช่มั้ย
แต่ไม่อยากให้งอนกันเลยสงสารทั้งคู่ ชอบตอนแสบขึ้นไปหาบนห้องอ่ะ
เวลาน้อยนิดก็ไม่ได้จริงเลยนะ ตลอดจริงๆ น่ารักทั้งคู่เลย
เล่นเอาปานอายม้วนไปเลย ลูกศิษย์พวกนั้นก็น่าจับฆ่าทิ้งจริง
มาบ้านเขาครั้งแรกแล้วยังกล้า เดินไปทั่วอีกนะ ไม่พอใจเป้นเพื่อนปาน
ไม่พอใจกุมภ์ด้วยอะไรจะสนิทกันอย่างงั้น พูดเพราะอีกต่างหาก งอนๆๆ
ไหนจะเด็กผู้หญิงพวกนั้นอีก บอกได้คำเดียวว่า เจือกกกกกกก อย่างแรง
เขาจะเป็นอะไรกันแล้วทำไม แมร่งรู้งี้ปานบอกไปเลยดีกว่าว่าเป็นแฟน มองซุบซิบอีกต่างหาก

 :fire:ตอนหน้า รอตอนหน้า ไม่ไหวแล้วววววววววววววอยากรู้

เบบี้อย่าใจร้ายกับคนอ่านแล้ว แสบปานมากเกินไปนะจ้า
ถ้าจะงอนกันขอแบบพองานนะ เดี๋ยวเขาร้องไห้ตามเหมือนตอนทะเลาะที่ทะเลอีก ฮึกๆๆ

[nbee]

เป็นแค่เพื่อนเองเหรอ

แสบจะบอกว่าไงต่ออ่ะนี่

แล้วกุมภ์เป็นคร๊ายยยยย

 โผล่มาแบบนี้จะสร้างปัญหารึป่าว

[aimaim]

งานนี้ปานลำบากจิต เหอๆๆ จะบอกว่าเป็นแฟนก็ไม่ได้ เดี๋ยวภาพพจน์ที่ดีของอาจารย์แสบ ( มันมีภาพพจน์ที่ดีด้วยเรอะ ) เสียหาย อิอิ

[Salim021]

เย้

มาต่อแว้วววววววววว



จริงๆน่าจะให้อยู่ห้องเดิมก่อนเนาะ เพราะมันยังมีตอนพิเศษอะ


กอดที 

[NuPaTT]

อาาาาาาาาา



ม่ายมีรมซะงั้นอะ





 

[dekchin]

 

มาแล้ว..มาแล้ว...คู่นี้

มีเรื่องงอนกันตลอดซิน่าาาา

สู้นะคะ

 

[Mint]

 


 


เอาชะนีเข้าบ้าน!!!


  ลูบหัวเบบี้

[the_pooh9]

ค้างมากมาย 
 

[nOn†ღ]

ดีจายน้องเบบี้มาต่อตอนพิเศษแล้ว

ถึงจะค้างก็เถอะ   


ตั้งใจอ่านหนังสือสอบก่อนกะได้จ้า มีรมณ์มะไหร่ค่อยมาต่อน้า

เป็นกำลังใจให้เหมือนเดิม 

[anna1234]

 
ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้

[[H]a[N]m[E]i[I]]

มวร๊ากกกพี่เบบี้
ค้างอย่างรุนแรง
แต่บรรยากาศมันดูแปลกๆๆยังไงเนี่ย
จินตนาการปานใส่ชุดนอนลายหมีแล้วน่ารักอ่ะ
แสบยังคงห้วนๆคงเส้นคงวา
ตอนต่อไปจะเป็นยังไงน้า
ลุ้นๆๆๆ
กอดๆพี่เบบี้

[K2KARN]

  เบบี๋จ๋า ~



ดีใจจังเลยที่มีสเป ~
เอาล่ะสิ เริ่มสงสัยกันแล้วไง
แล้วจะเป็นไงต่อไปเนี่ย 

[namtaan]

ทำไมตอนพิเศษตอนนี้ เหมือนจะมีงานเข้าปานกะแสบซะยังงั้นเนอะ

ขอบคุณเบบี้นะจ๊ะ ขยันนะเราน่ะ

ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ฮวดใช้ ทั้งหนูเบบี้และคนอ่านนะจ๊ะ