เรื่องจบแล้ว จบลงแล้ว ของคุณสำหรับทุกกำลังใจที่มีให้มาตลอดนะค่ะ
ตอนเริ่มแรกที่เริ่มเขียน คิดชื่อเรื่องไม่ได้หรอกค่ะ แต่คิดพล๊อตเรื่องออกแล้ว เราเคยแต่งอยู่เรื่องหนึ่งแต่แต่งไม่จบ อยู่อีกบอร์ด แต่เข้าบอร์ดไม่ได้แล้วตอนนี้
เลยบอกกับตัวเองว่า เรื่องนี้จะต่อแต่งให้จบให้ได้ และแล้วเมื่อเริ่ม โดนคำติชมต่างๆนาๆ แต่ก็รับได้ เพราะว่าปกติเป็นคนหน้าด้านอยู่แล้ว
แล้วก็คิดมาตลอดว่าถ้าไม่มีคนมาติ เรื่องก็คงจะออกมาไม่ได้ ต้องขอบคุณพี่กระต๊อบ
ที่ทำให้เบบี้เขียนหนังสือถุกมากขึ้น และปรับปรุงตัวเองในหลายๆเรื่อง
ซึ้ง
คำชมที่มีให้ตลอดไม่ว่าอะไร อ่านซึ้งแล้วซ้ำอีก เชื่อป่ะ เบบี้เปิดอ่านเรื่องของตัวเอง ก็เขินตัวเอง
กรูแต่งไปได้ไงวะ ไอ้ชิหาย
ด่าตัวเอง กร๊ากก
จนถึงวันนี้ มีแค่คำชมมาตลอด ไม่ว่าใครจะเม้นเยอะ เม้นน้อย เบบี้ก็รู้สึกดีแล้วก็ปลื้มที่ได้อ่านทุกครั้ง โดยเฉพาะอีเม้นยายๆเนี้ย ของชอบบบบบ
ตอนแรกไม่รู้ว่าจะจบเรื่องยังไงเลยด้วยซ้ำ เชื่อรึเปล่าว่าพิมพ์เสร็จเมื่อคืน ก่อนไปเรียนมาแก้อีกที แล้วก็เอามาลงให้ตอนบ่าย หัวไม่ออก คิดไม่ออกว่าเอาจบแบบไหนดีให้ซึ้งกินใจ แต่เคยได้รับคำแนะนำจากพี่ๆตอนที่แต่งเรื่องแรกๆว่า "เขียนให้เป็นตัวของตัวเองมากที่สุด" เบบี้ก็เลยจบในแบบที่เป็นตัวของเบบี้มากที่สุด
ได้แค่นี้อะ
ตลอดเวลาแปดเดือนที่ผ่านมา เรื่องนี้จบลงอย่างสวยงาม
ทำให้เบบี้คิดได้ว่าการที่เบบี้เริ่มเรื่องใหม่ ต้องเหนื่อยชิบหายแน่ๆ
แต่ว่าก็อยากลงเรื่องใหม่ เพราะไม่ว่าเบบี้เหนื่อยแค่ไหน กลับจากเที่ยวดึกขนาดไหน ก็ยังอยากที่จะเปิดเข้ามาดูบอร์ด มาดูว่าใครเม้นว่าอะไรบ้าง อ่านที่ไรชื่นใจทุกที เลยคิดว่ารอสอบเสร็จก่อน หรือไม่ก็ตั้งหลักได้ก่อนจะลงเรื่องใหม่ ส่วนตอนพิเศษ ไม่ต้องกลัว มาต่อให้แน่นอนแบบไม่ขี้เกียจ ถ้าติดสอบก็ไม่ว่ากันนะค่ะคนอ่าน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจทุกท่าน เวลาเบบี้มีเรื่องไม่สบายใจ เบบี้ก็จะเข้าบอร์ดมาระบายให้คนอ่านได้รับฟัง บางทีเรื่องบางเรื่องไม่สามารถปรึกษาใครได้ แต่เบบี้ก็สามารถมาปรึกษาที่บอร์ดนี้ได้
ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
ที่วันนี้เบบี้ฮึดมาต่อได้ เพราะว่าคนอ่านทุกคน ที่ให้กำลังใจเบบี้เมื่อวาน ขอบคุณจริงๆค่ะ ขอบคุณมากๆ ที่ทำให้วันนี้เบบี้ตัดสินใจอะไรได้เด็ดขาด และ ไม่ได้นั่งร้องไห้ไปด้วยเรียนไปด้วย ทุกอย่างเริ่มลงตัวแล้ว ทั้งเรื่องเรียน เรื่องความรัก และเรื่องครอบครัว ถ้าไม่มีพี่ๆน้องๆเพื่อนๆที่มาให้กำลังใจ เบบี้คงต้องนั่งร้องไห้ทั้งวันแน่เลย ฮ่าๆๆ
ขอบคุณจากใจจริง ไม่รู้จะกลั่นกรองออกมาเป็นคำพูดได้ยังไง แต่รู้สึกผูกพันธ์กับบอร์ดนี้มาก
"ที่แห่งนี้มีความรักอยู่ คอยรับรู้และคอยเข้าใจ
แม้ข้างนอกจะเป็นอย่างไร จะร้อนหรือหนาวแค่ไหน ก็ไม่สำคัญ
จะเตรียมความรักไว้ให้เธอพักผ่อน ลืมความร้อนเรื่องราวที่ไหวหวั่น
และรอยยิ้มที่มาจากใจ เพื่อเพิ่มเติมความสดใส เมื่อไหร่ที่พบกัน
ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน จะเป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี
เป็นที่พักที่ให้ความเข้าใจ นานเท่าไรก็จะมี ให้กับเธอ อยู่ตรงนี้
แม้วันนี้เธอยังไม่รู้จัก แม้ความรักฉันเธอไม่เห็นค่า
แต่ฉันก็รู้ดีว่าสักวัน คู่แล้วคงไม่คลาดกัน ฉันขอสัญญา
ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน จะเป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี
เป็นที่พักที่ให้ความเข้าใจ นานเท่าไรก็จะมี ให้กับเธอ คนนี้
ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน จะเป็นกำลังใจให้เธอได้รู้สึกดี
เป็นที่พักที่ให้ความเข้าใจ นานเท่าไรก็จะมี ให้กับเธอ อยู่ตรงนี้
ไม่ว่าวันเวลาจะหมุนจะเวียนเปลี่ยนไปแค่ไหน ไม่มีวันที่ใจที่ฉันจะลืมตามสักที
จะคงรอแต่เธอเสมอไป รอให้ใจได้ใกล้สักที ฉันจะบอกเธอ คำๆนี้ "
ขอบคุณสำหรับคำติชมที่มีมาให้ตั้งแต่เริ่มต้น ถ้าไม่มีทั้งคำติและคำชม เบบี้คงไม่แต่งมาได้จนถึงวันนี้ คงท้อไปนานแล้ว
ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจที่มีให้เสมอมา
และขอบคุณที่เสียสละเวลาเข้ามาให้โอกาสเรื่องของเบบี้ ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจนะค่ะ
อยากจะบอกว่ารักคนอ่านทุกคน
ขอให้ทุกๆท่านมีความสุข มากๆ ในทุกๆเรื่อง เบบี้ก็ไม่รู้จะบอกอะไรดี
ขอแค่ติดตามผลงานเบบี้ต่อไปนะค่ะ
ขอบพระคุณอย่างสูง
ถ้ากราบได้จะก้มกราบงามๆเลยนะเนี้ย
เวอร์.... กร๊ากก
ไปละค่ะ
สุขสันต์วันหรรษา ถ้าใครเบื่อๆ ก็กลับไปอ่านตอนแรก แล้วก็กลับมาตอนจบใหม่ก็ได้เน้อ กร๊ากกก
บับบายค่ะ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2496281 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก