ตอนที่125 ง้อหึง
“ข้าวอ่า..”เสียงไอ้ตาร์
“ข้าวครับ..”เสียงพี่เจ้า
“อะไรเรียกกันอยู่ได้”ผมหันไปค้อนใส่ หลังจากที่กินข้าวเสร็จเรียบร้อย ผมเป็นคนอาสาจะขับรถกลับให้พ่อกับแม่
พี่เจ้ากับไอ้ตาร์ถึงกับชะงัก ผมเลยเดินต่อไปที่รถ นั่งกันไปสองคนนั่นแหละ เล่นบ้าอะไร ต้อนรับสมาชิกใหม่ ถ้าคืนนี้กรูนอนแล้วกรูแสบตานะ จะโดนอีกไม่ใช่น้อย
เมื่อมาถึงบ้าน ไอ้พี่เจ้ากับไอตาร์ก็รีบกุรีกุจอวิ่งมาทางผมทันที หน้าไอ้ตาร์มุมปากเริ่มบวมนิดๆ คิ้วมันปิดผ้าพันแผลไว้เล็กๆเท่านั้นแหละครับ ถึกอย่างกับควายไม่เป็นห่าไรมากหรอกครับ
“กลับบ้านไปพักผ่อนป่ะมึง”ผมหันไปบอกไอ้ตาร์ แต่ที่จริงพ่อกับแม่มันวางแผนกันจะกินเหล้าบ้านผมเสร็จสรรพ ตอนนี้แม่ผมกับแม่ไอ้ตาร์นี่จับเข่าคุยให้แม่บ้านไปซื้อกับข้าวจะทำอาหารเย็นนี้แล้วเรียบร้อย ส่วนพ่อผมกับพ่อไอ้ตาร์นี่จิบเหล้านิดๆรอกันเป็นที่เรียบร้อยแล้วครับ
“ไม่เอา..”ไอ้ตาร์มันบอก
“เรื่องของมึง..”ผมบอกมันแล้วเดินขึ้นห้องทันทีครับ และนั่นแหละสองตัวมันก็เดินตามขึ้นมาด้วย จะอะไรกับกรูนัก
“หยุดเลย..ข้าวจะนอน”ผมบอกก่อนที่สองตัวจะเข้าห้อง
“ไม่อะ.ข้าวยังไม่หายโกรธพี่เลย”พี่เจ้าพูด ผมยืนนิ่งมองหน้าพี่เจ้า
“ทีหลังถ้าเล่นแบบนี้อีกข้าวจะโกรธกว่าเดินจริงๆด้วย”ผมบอก เพราะไม่อยากโกรธพี่เจ้านานนะครับ สงสารอะ ก็เค้ารักของเค้าอะ พี่เจ้ายิ้มแป้นให้ผม
“ครับ..”
“เดี๋ยว หอมแก้มก่อน”พี่เจ้ารีบบอกก่อนผมจะปิดประตู ผมหันไปมองหน้าไอ้ตาร์ ที่ยืนเป็นหมาหงอยอยู่ เอาทีละคนแล้วกัน ผมเดินไปใกล้พี่เจ้าแล้วหอมแก้มลงบนแก้มซ้าย พี่เจ้ายิ้มอีกครั้งพร้อมกับหอมแก้มผมกลับ
“ขอโทษนะครับ.”พี่เจ้าพูด ผมพยักหน้าให้
“จัดการเอง”พี่เจ้าหันไปบอกไอ้ตาร์แล้วตบไหล่เบาๆ แล้วเดินลงไป ไอ้ตาร์ยิ้มเฝื่อนๆให้ผม ที่มุมปาก
“พี่ เออ. เข้าไปได้มั้ยครับ”ไอ้ตาร์ถาม ผมมองหน้ามันนิดนึง แล้วพยักหน้าให้ ผมเดินเข้ามาในห้องพร้อมกับถอดเสื้อออก ถอดกางเกงเหลือแต่บ๊อกเซอร์ตัวเดียว เข้าไปล้างหน้าล้างแล้ว เตรียมตัวนอนอีกครา เพราะว่าเมื่อคืนนอนดึกครับ มันเหมือนนอนไม่พอ
ผมล้มตัวลงนอน ไอ้ตาร์รีบถอดเสื้อผ้าตามเข้ามานอนกับผม มันนอนซะห่างเลยครับ เกือบตกเตียงแนะ ผมหันไปเห็น ก็นึกสงสารมัน ไม่คิดว่าจะกลัวผมขนาดนี้
ตื้ดๆ ๆ ๆ ๆ
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้น
“เป็นไงบ้างวะ ไม่โทรบอกกรูเลยนะมึง โกรธกรูเปล่าวะเนี้ย”เสียงไอ้ป๊อดพูดยาวกรอกมาในสาย
“คิดได้นะมึง.”ผมบอก
“ก็ราบรื่นดีไม่มีอะไร.”ผมบอกมัน
“จริงดิมึง”ไอ้ป๊อดพูดด้วยอาการตกใจ
“ฝากบอกพวกมันแทนด้วยไม่ต้องห่วง”ผมบอก
“อยู่ห้องกรูหมดทุกตัวเลยเนี้ย”ไอ้ป๊อดพูด
“จริงดิ ไปอยู่กันทำไมวะ”ผมถาม
“กะว่าจะไปหามึงที่บ้านถ้าเหตุการณ์ไม่สู้ดี”ไอ้ป๊อดมันพูด
“ปัญญาอ่อนแล้วพวกมึง..กรูบอกว่าจะโทรไปบอกพวกมึงจะมากันทำไม”ผมบอกมัน
“อ่าว.พวกกรูก็เป็นห่วงนิ..สาดนี่”ไอ้ป๊อดด่าให้
“เออๆ..ฝากขอบใจเว้ย.แม่กับพ่อไอ้ตาร์ก็รู้แล้ว ไม่ได้มีปัญหาอะไร ไม่ต้องห่วงไม่พรุ่งนี้ก็วันรืนอาจกลับไป”ผมบอก
“รีบๆมานะมึง ไปก๊งกัน”เสียงนี่น่าจะเป็นเสียงไอ้ห่าเอ็มครับ
“หึหึ..เออๆ.”ผมบอก
“งั้นไม่มีไรก็แค่นี้ละ..”ไอ้ป๊อดบอก
“อืม ขอบใจ บาย”ผมบอกก่อนที่จะวางไป
ผมเหลือบหันไปเห็นไอ้ตาร์มันนอนหันหลังให้ กล้าดียังไงหันหลังให้กรูวะ ผมนั่งนึกเหตุการณ์วันนี้ กรูคงไม่ได้ฝันไปจริงๆใช่มั้ยวะ ทำไมมันจะง่ายขนาดนี้ รู้งี้กรูบอกพ่อกับแม่ตั้งนานและ จะได้ไม่ต้องมาอ้างนู้อ้างนี่หลบๆซ่อนๆ นึกแล้วก็ดีใจ หัวใจผองโตขึ้นมาเลยครับ ในเมื่อเรื่องมันก็มาได้ด้วยดีแล้ว แค่ปัญหาพ่อกับแม่จบ ทุกอย่างก็ไม่มีอะไรต้องมีปัญหาอีกต่อไป
ผมหันไปหาไอ้ตาร์ พร้อมกับขยับกายให้เข้าไปใกล้ แล้วลูบหลังไอ้ตาร์เบาๆ ไอ้ตาร์สะดุ้ง แต่ว่าไม่ยอมหันหน้ามามองหน้าผม ผมเอาปากแตะลงที่ไหล่ๆเบาๆแล้วถอนออก ไอ้ตาร์เหมือนจะขนลุกขึ้นมานิดๆจนรู้สึกได้ ผมไล่นิ้วระหว่างเอวมันไปจนถึงสะโพก แล้วชันตัวเองขึ้น จูบที่เอวไอ้ตาร์เบาๆอีกครั้ง พร้อมกับนอนลงแล้วเอาแขนขวาซุกตรงเอวเข้าไปกอดมันไว้
“กล้าดียังไงนอนหันหลังให้กรู ห๊ะ”ผมถามเบาๆ แล้วกอดมันกระชับมากขึ้น
“ก็ข้าวโกรธพี่”ไอ้ตาร์มันตอบ
ผมยิ้มในใจกรูโกรธแทนที่จะง้อกรู กลับทำเหี้ยไรแล้วมาให้กรูง้ออีกเนี้ย
“กรูโมโหนี่หว่า”ผมบอก
“แต่พี่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วยสักหน่อย”ไอ้ตาร์พูดแกมน้อยใจ
“รู้แล้ว ขอโทษ”ผมบอกมัน
ตื้ดๆ ๆ ๆ
“อันจะกึดจะอิอีนัง เตมิกานะอึอีนู ตึนตะเกเมโกะดามึกกากึนเตโมมม”เสียงโทรศัพท์ไอ้ตาร์ดังขึ้น ไม่ต้องแปลกใจครับ ทีคนโตอย่างกับควายอย่างมันนั้น ใช้เสียงโดราเอมอนเป็นเสียงเรียกเข้า
ไอ้ตาร์ลุกขึ้น เพราะว่าโทรศัพท์มันอยู่ในกางเกงที่มันวางพาดอยู่ตรงโซฟา
“ครับ.”ไอ้ตาร์รับ ผมนอนตะแคงมองหน้ามัน
“อยู่บ้านครับ.”ไอ้ตาร์มันพูดเหมือนไม่ค่อยเต็มเสียงเท่าไหร่ มองหน้าผมเลิกหลัก แล้วเหมือนกันไม่รู้จะนั่งตรงไหนดี แฟนคลับมึงอีกอะสิ ผมนึกในใจ ระหว่างบทสนทนาของไอ้ตาร์ ผมพยายามทำเป็นไม่ได้ยิน เพราะว่ากลัวมันจะเกร็งตอนคุย แล้วแทนที่ผมจะหลับกลับกลายเป็นว่า เดินไปหยิบบุหรี่ที่กระเป๋าเป้ใบเล็กที่พกติดตัว ออกมานั่งสูบบนเตียง
ห้านาทีผ่านไป
ติ๊กต๊อก
สิบนาทีผ่านไป
ติ๊กต๊อก
สิบห้านาทีผ่านไป
ติ๊กต๊อก
ยี่สิบนาทีผ่านไป
“อ่อ..พี่ยังไม่รู้อะครับ..คงต้องรอกลับไปก่อน”ไอ้ตาร์มันพูดแล้วยิ้มเฝื่อนๆ แล้วมองมาที่หน้าผม กรูหมดไปสามมัวแล้ว ผมพยายามหยุดไว้ ขยี้ขี้บุหรี่ แล้วเอนตัวนอนลง
“หรอครับ..หึหึ..ครับ รู้จักครับ น้องจ๋าดาวคณะศิลปกรรม รู้จักครับ”ไอ้ตาร์มันพูด
อย่าๆ อยู่เฉยๆ
“ไอ้เหี้ยตาร์ ถ้าอีกยี่สิบวินาทีมึงยังไม่วางนะ กรูจะกระทืบมึง”ผมนึกในใจ
“ครับ...อ่อ ฮ่าๆๆ.”นั่น มีหัวเราะอีก เมื่อกี้ยังเป็นหมาหงอยในอ้อมกอดกรูอยู่เลย
“กรูให้เวลาอีกห้าวินาที”ผมนึกในใจ
“ห้า.”
“สี่.”
“สาม.” ยังไม่ทันหมดวิ ผมลุกขึ้นนั่ง พร้อมกับลงจากเตียง
“อะ..เออ ไปไหนครับ”เสียงไอ้ตาร์รีบร้องทัก เพราะมันเห็นผมลงจากเตียง ผมเดินไปล๊อกประตู แล้วเดินกลับมาหาไอ้ตาร์ ที่ลุกขึ้นยืน เพราะงงเมื่อเห็นผมจะออกจากห้อง ผมผลักมันลงที่เตียง
“ไหนกรูจะดูสิ..ว่ามึงจะคุยได้อีกนานมั้ย”ผมพูดบอกมัน ไอ้ตาร์ทำหน้างง ผมถอดบ๊อกเซอร์มันออกโดยเร็ว พร้อมกับงับเข้าที่คอมันอย่างแรง มือไอ้ตาร์ยังถือโทรศัพท์แนบหู มันสะอึกนิดนึง แล้วหลับตาปี๋เหมือนเก็บความเจ็บ
ผมหยิบโทรศัพท์มันขึ้นมาฟัง
“พี่ตาร์ค่ะ. แล้วตกลงว่าพี่ตาร์จะไปกับพวกเราได้มั้ยค่ะ”เสียงผู้หญิงคนนึงถามเสียงใส
“ไม่ได้หรอกครับ.มันคงไม่ว่าง”ผมตอบ ปลายสายเงียบไปนิด เหมือนกับรู้ว่าไม่ใช่เสียงไอ้ตาร์
“แล้วพี่เป็นใครอะค่ะ”เสียงผู้หญิงคนนี้ถามผมกลับ
“แฟนครับ..แล้วคุณมีปัญหาอะไรหรอครับมาโทรหาไอ้ตาร์”ผมถามเสียงเรียบที่สุด
“อะเออ..คือแค่อยากให้พี่ตาร์ไปกินข้าวด้วยกันนะค่ะ..ขะ ขอโทษค่ะ งั้นเออ ไม่มีอะไรแล้ว แค่นี้นะค่ะ”เสียงผู้หญิงคนนี้รีบพูด พร้อมกับรีบวางไป ไม่ได้ให้ผมถามอะไรต่อ ผมหันไปมองหน้าไอ้ตาร์ ที่นอนมองหน้าผมอยู่
“ใคร.”ผมถามมัน พร้อมกับวางมือถือไว้ข้างๆ
“รุ่นน้องนะ..ไม่มีอะไรหรอกครับ”ไอ้ตาร์รีบตอบ พร้อมกับยิ้มเจ้าเล่ห์ ที่มันรู้ว่าผมหึงมัน
“ยิ้มเหี้ยไรของมึง”ผมถามสีหน้ากวนส้นตีน
“ก็ข้าวหึง”ไอ้ตาร์ตอบ
“นั่นมันเรื่องของกรู”ผมตอบ
“แล้วคุยอะไรกันอีก”ผมรีบถาม พร้อมกับเอาน้องชายตัวเองถูกับน้องชายมันเบาๆ
“มะ ไม่มีอะไรแล้ว แค่น้องเค้าจะนักไปกินข้าว”ไอ้ตาร์พูด
“กับใครบ้าง”ผมถาม พร้อมกับซุกหน้าไปที่ซอกคอมัน แล้วกัดติ่งหูมันอย่างแรง
“น้องจ๋า ดาวคณะศิลปกรรมปีนี้นะ.”ไอ้ตาร์พูด เสียงเริ่มสั่น
“แล้วทำไมเค้าต้องมาแดกข้าวกับมึงด้วย แล้วไปรู้จักกันได้ไง”ผมถามอีก พร้อมกับกัดที่ปลายคางมันอย่างแรง
“โอ้ย...เจ็บ..เจ็บ ปล่อย”ไอ้ตาร์มันร้องออกมา
“กรูถามว่ารู้จักกันได้ยังไง”ผมพูดเสียงแข็ง
“คือน้องเค้ามาจีบเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรนะครับ..น้องเค้าก็รู้ว่าพี่คบกับข้าว”ไอ้ตาร์มันพูด
“มันรู้แล้วมันจะมาจีบมึงทำเหี้ยไร แล้วอีเด็กเมื่อกี้มันเป็นใคร ทำไมคนชื่อจ๋าไม่โทรมาเอง”ผมถามเป็นชุด
“เค้าไม่กล้าโทรนะครับ..คราวก่อนเค้าโทรมาแล้วไง ที่ข้าวรับ เค้าก็ไม่กล้าโทรมาอีก”ไอ้ตาร์พูด อ่อผมนึกได้และ แต่ว่าตอนนั้นผมรับผมก็ไม่ได้เอะใจอะไรนะครับ
“อ่อ..นี่มึงแอบมีกิ๊กลับหลังกรูใช่มั้ยไอ้ตาร์”ผมพูดพร้อมกับสงสายตาอาฆาตไปอย่างโมโห
“เปล่านะครับ พี่แค่ไม่อยากบอกเพราะเห็นว่ามันไม่สำคัญ เราสองคนมีเรื่องให้คิดเยอะมากกว่าจะมาคิดเรื่องนี้”ไอ้ตาร์รีบพูดแก้ตัว
“แต่กรูเคยบอกมึงว่ายังไง”ผมถามมันกลับ เสียงเริ่มเย็นลง
“อืม..ขอโทษ”ไอ้ตาร์มันเหมือนนึกได้ แล้วทำหน้าเป็นหมาหงอยอีกครั้ง
“ห้ามรับอีก เข้าใจมั้ย”ผมบอกมันพร้อมกับเอาปากไปใกล้ปากมันมากขึ้น
“อืม.”ไอ้ตาร์ตอบ
ผมกัดริมฝีปากมันเบาๆ แล้วเลียขอบปากมัน ไอ้ตาร์ถึงกับหอบออกมาเล็กน้อย
“ข้าว ไม่ไหว ทำเถอะ”ไอ้ตาร์ร้องบอกออกมา ในเมื่อมึงขอ ก็จัดไปครับ ผมประเคนความสุขให้มันถึงขีดสุด จนไอ้ตาร์ครางไม่เป็นส่ำ หลายวันมันมีแต่เสียบผมครับ ผมก็ไม่ค่อยได้ห้ามแล้ว วันนี้กรูขอบ้างแล้วกัน จัดให้ครบต้นครบดอกเลยมึง
ผมเร่งสะโพก ทั้งควง ทั้งหมุนต่างๆนาๆ ช้าบ้างเร็วบ้างจนไอ้ตาร์มันครางไม่หยุด ผมกัดมันตามตัวอย่างกับคนซาดิส เพื่อจะให้มันรู้ว่ามีผมคนเดียวเท่านั้นที่ทำกับมันแบบนี้ได้ ไอ้ตาร์ดึงคอผมลงไปจูบอย่างดูดดื่ม พร้อมกับเอวผมที่ทำงานไม่หยุด กระแทกกระทั้น จนไอ้ตาร์มันตัวสะเทือน หน้ามันส่ายไปมา ไม่รู้ว่ารู้สึกดีหรือว่าเจ็บกันแน่
“อาซซซซ โอ๊ะ อะ โอ้ยย ข้าวว..”ไอ้ตาร์ครางพร้อมกับจับขาตัวเองไว้แน่น เหมือนคายความเจ็บ มือผมสองข้าง บีบหัวนมไอ้ตาร์ อย่างกับของเล่น ไอ้ตาร์ยิ่งครางกระเส่าเหมือนได้ใจ
“มะ ไม่ไหวแล้ว..อือออ อา”ไอ้ตาร์ครางออกมา ผมรีบหยุดเอวผมในการขยับ
“หยุดทำไม”ไอ้ตาร์รีบถาม เพราะว่ามันยังไม่เสร็จครับ
“ทำเอง.ลงโทษที่มึงไม่บอกกรู”ผมบอก แล้วนอนลง ไอ้ตาร์ทำหน้านอย์นิดๆ ก่อนที่จะลุกขึ้นอย่างว่าง่าย แล้วจับน้องชายผมจ่อที่ประตูมัน หน้าตาไอ้ตาร์เหยเก ทั้งๆที่เมื่อกี้มันก็เพิ่งโดนไป ทำอย่างกับว่าไม่ชิน
“โอ้ยยยย..”ไอ้ตาร์ร้องเสียงดัง เพราะผมช่วยมันแทงทีเดียวมิดเลยครับ ไอ้ตาร์หลับตาปี๋ ตัวเกร็ง ผมบดน้องชายตัวเองเน้นๆ เข้าที่ประตูอีกครั้ง แล้วจับคอไอ้ตาร์เหนี่ยวลงมาจูบ
“เจ็บมั้ย..”ผมกระซิบถาม ไอ้ตาร์เงียบไม่ตอบ
“ที่หลังอย่าทำแบบนี้อีกนะครับ เข้าใจมั้ย”ผมกระซิบบอกอีก ไอ้ตาร์พยักหน้า
“ห้ามคุยกับคนอื่นอีกนะครับ ถ้ารู้ว่ามาจีบ”ผมบอกอีกครั้ง กรูเพิ่งรู้นะเนี้ยว่ากรูหึงโหดขนาดนี้(เพิ่งรู้จริงๆหรอข้าว=คนเขียน) ไอ้ตาร์พยักหน้าตอบรับ ผมขยับเอวเริ่มเอง ทั้งๆที่เมื่อกี้เป็นคนบอกให้ไอ้ตาร์มันทำเอง
“มองข้าวสิ โกรธหรอ”เอวผมก็ขยับไป พร้อมกับกระซิบถาม ไอ้ตาร์ส่ายหน้า แล้วมองหน้าผม
“ข้าวแม่ง น่ากลัววะ อึก.”ไอ้ตาร์พูดออกมา พร้อมกับมือที่สองข้างจิกผ้าปูที่นอนแน่น ผมเริ่มขยับเอวแรงขึ้น ไอ้ตาร์เกร็งตัว น้องชายมันตั้งชี้หน้าผม น้ำเยิ้มๆออกมาจากปลายหัว สะลัดไปมากตามแรงกระแทก น้องมันยาวเกินไปแล้วครับ ผมว่า ทั้งยาวทั้งใหญ่ กรูเห็นแล้วไม่อยากมองเลย สงสารของตัวเอง ก็ไม่ได้ยาวเท่ามันนิครับ
“อึก.....ข้าว จะ จะออกแล้ว ซี๊ดดดด อะ อา ฮะ โอยย”ไอ้ตาร์ครางไม่หยุด ผมจับมันโน้มตัวลงมา กระแทกแรงมาก มีแรงเท่าไหร่ใสไม่ยั้งเลยครับ
“ซี๊ดดดดด ตาร์ เร็วสิ...อะ”ผมเร่งมันแค่นั้นแหละครับ ไอ้ตาร์พุ่งน้ำจากน้องชายมันเต็มหน้าท้องผมทันที ผมเห็นการว่ามันจะจบแล้ว เลยรีบเร่งเอวแรงมากขึ้น พร้อมกับเสียงครางของไอ้ตาร์ทำให้ผมหยุดไม่อยู่
“โอะ....อา อะ อือออออออออออ”ผมเกร็งตัวเองอย่างแรง กระแทกน้องชายจนสุด สามสี่ที น้ำพุ่งเข้าตัวไอ้ตาร์อย่างกระฉุดอย่างลืมตัว เพราะว่าผมเอาออกไม่ทันครับ ไอ้ตาร์นอนซบที่อกผมอย่างเหนื่อยๆ เสียงหายใจหอบถี่อยู่อย่างนั้นสักครู่
แล้วก็ลากสังขารตัวเองเข้าไปอาบน้ำพร้อมกันครับ ออกมาถึงทิ้งตัวนอนด้วยความเหนื่อย ผมตั้งนาฬิกาปลุกไว้เวลาที่แน่นอนจะได้ไม่นอนเลยเวลาจนดึก
ตื่นขึ้นมาก็อาบน้ำแต่งตัว ลงมาข้างล่าง ไอ้ตาร์เข้าไปช่วยแม่ผมทำอาหารในครัว ผมไปนั่งๆนอนๆอยู่กับพี่ตัง พี่เจ้า สักพักพี่เลขก็มาถึง พร้อมกับแฟนคนล่าสุด ไม่รู้ใครเหมือนกันครับ
สองวันที่ใช้ชีวิตอยู่กับไอ้ตาร์ คืนก่อนผมนอนห้องผม อีกคืนไปนอนบ้านมันสลับกันครับ แล้วก็กลับมาเรียนตามปกติ ผมก็เรียนเรื่อยๆเหมือนทุกๆวัน อาศัยเข้าเรียนสม่ำเสมอ ตั้งใจฟังอาจารย์ จดแล๊กเชอร์อย่างละเอียดตามความเข้าใจ กลับมาบ้านให้เวลาอ่านหนังสือสักสี่ห้าชั่วโมง ก่อนที่จะทำกิจกรรมอื่นตามใจชอบ
ส่วนเรื่องเพื่อนๆก็ไม่ทิ้งท้าย สองอาทิตย์เจอกันที ที่อยู่ใกล้ๆกันก็กินข้าวไปมาหาสู่กัน ถ้าช่วงสองก็หนึ่งเดือนเจอกันที ผมกับไอ้ตาร์ทะเลาะกันบ้างบางครั้ง บางครั้งก็น้อยใจกัน บางทีมันก็งอนบ้าๆบอๆของมัน จนผมต้องตามคอยง้อ นิดหน่อยมันก็งอนแล้วครับ มีอยู่วันผมเล่นบาสที่อยู่ที่สนามบาสมหาลัย ก็มีกลุ่มเกย์เข้ามาเอาผ้าเช็ดให้ แล้วใครจะไปห้ามละครับ ขนาดอยู่กับเพื่อนๆเป็นฝูงนะครับ แล้วไอ้ตาร์เสือกมาเห็นพอดี ไม่รู้ว่าจะประจวบเหมาะอะไรขนาดนี้ มันก็เป็นคนขี้หึงง่ายอยู่แล้วใช่ป่ะครับ เห็นแบบนั้นงอนไปใหญ่เลยครับ กว่าจะง้อเสร็จ ต้องอ้างต่างๆนาๆ เฮ้อ
.............................หนึ่งปีผ่านไป ไวเหมือนโกหก.................................
เหลือเวลาอีกไม่กี่เดือนผมก็ต้องเดินทางแล้ว เรื่องทุกอย่างทำเสร็จเรียบร้อย ตกลงพี่ตังไปพร้อมกับผมด้วย
ผมย้ายข้าวของที่สำคัญลงกล่องพลาสติก แล้วย้ายของไปไว้ห้องไอ้ตาร์ ส่วนห้องผมก็ต้องยกเลิกการเช่าอยู่ไป ของบางอย่างก็ต้องขายให้ตามคนที่อยู่ห้องติดๆกัน ไอ้ตาร์เรียนจบแล้ว งานทุกอย่างมันทำเสร็จเรียบร้อย ไม่เหลืออะไรให้ต้องห่วง สอบก็เสร็จหมดแล้ว เหลือรอรับปริญญาแค่นั้น ถ้าไอ้ตาร์ได้งานมันคงต้องย้ายคอนโดอีก แล้วผมก็ได้สะสางกับมันแล้วว่า ตอนที่มันย้ายคอนโดนะ ให้เอาของผมเก็บไปด้วย ทุกครั้ง ที่จริงถึงผมไม่บอกมันก็ทำอยู่แล้วละครับ ผมขี้เกียจขนของกลับบ้านนะครับ ผมเก็บไว้เฉพาะของสำคัญเท่านั้นเอง แล้วตอนนี้ผมก็อยู่คอนโดไอ้ตาร์อย่างเต็มตัว เพราะว่าได้ย้ายออกจากคอนโดตัวเองแล้วเป็นที่เรียบร้อย
ระหว่างนี้การสอบของนักศึกษาปีสองก็ได้เสร็จสิ้นแล้ว ระหว่างปิดเทอมนี้ เหลืออีกแค่เดือนเดียวผมก็ต้องไปแล้ว ผมตกลงกับไอ้ตาร์ว่าจะขึ้นเหนือไปเชียงใหม่ไปเที่ยวกัน แต่แล้วการเดินทางกันสองคนก็ต้องสิ้นสุดลง เพราะว่าไอ้พวกตัวเหี้ยกลับมาได้ยิน ไปกันหมดอีกแล้วครับ ไอ้ตาร์นี้งอนมากเลยครับ เพราะว่าอยากไปกันสองคน ผมบอกให้มันไม่ต้องพูดห้ามเอง เพราะว่าเพื่อนมันอยากไปแล้วอีกไม่นานผมกับพวกมันก็จะไม่ได้เจอกันแล้วตั้งนาน ก็เลยตามใจพวกมันแล้วก็ต้องมานั่งง้อไอ้ตาร์แทน
“เป็นเวรเป็นกรรมกรูอีก”ไอ้ทศบ่นงุบงิบ รวมคนไปทั้งหมดยี่สิบคน ลองนับดูครับว่าในเรื่องใครเป็นคนสำคัญบ้าง
ที่ไอ้ทศต้องมานั่งบ่นแบบนี้ เพร่าว่ารถที่ต้องเอาไปนะ ประหยัดค่าน้ำรถเช่าไปอีก ก็รถตู้บ้านไอ้ทศนั่นแหละ แหม จะมองการไกลไปทำไมละครับ รถตู้มีตั้งหลายคันเอาไปแค่สองคันจะเป็นไรไปกัน พร้อมกับรถเก๋งไอ้ทศอีกคัน เพื่ออำนวยความสะดวก คนขับรถขอพ่อไอ้ทศสามคน โอ้ย สบายอีกหลายยก แค่จ่ายค่าน้ำมัน ตอนแรกพ่อไอ้ทศจะจ่ายให้นะครับ แต่ว่าเกรงใจ พวกผมก็ออกค่าน้ำมันเอง พร้อมกับค่าคนขับรถที่จะทำให้ผมสะดวกสบายขึ้นเยอะ
“พ่อมึงก็เหมือนพ่อกรู”ผมบอก พร้อมกับฮากันครับ แค่ขอพ่อไอ้ทศนะครับ ยินดีทุกอย่างอะ
“มึงนะมึง..รู้ว่าพ่อกรูใจง่ายละเอาใหญ่”ไอ้ทศบ่นอีก
“ฮ่าๆๆ..มีพ่อดีก็งี้แหละมึง”ไอ้นิลบอก
พวกผมวางแผนกันไปเชียงใหม่ แต่ว่ายังดูอยู่ว่าจะไปเชียงรายต่อรึเปล่า เพราะว่าปิดเทอมใหญ่และยาว เลยเป็นการพักผ่อนไปด้วย และช่วงเวลาสุดท้ายที่ผมจะได้อยู่กับเพื่อนๆและไอ้ตาร์ และต้องจากไปอีกหลายปี เลยต้องไปสังสรรค์เฮฮาต่างพื้นที่กันหน่อย ผมเคยไปแล้วนะครับเชียงใหม่ แต่ว่าไปกับครอบครัว ไม่เคยไปกับเพื่อนๆสักที ไปก็ไปกางเตนท์นอน ไม่ได้ไปแบบนี้กะว่าจะไปเค้านารีสักหน่อย เออ หมายถึงคนอื่นนะครับ ไม่ใช่ผม ผมคงเค้าไม่ได้แล้วละนารีนะ เพราะมีอยู่ข้างกายแล้ว เอิ้กๆ
...
มาต่อให้แล้ว พอดีเพิ่งพิมพ์เสร็จ เพราะว่าวันนี้เนตเป็นเหี้ยไรก็ไม่รู้เล่นไม่ได้ทั้งวัน วันนี้ตื่นสายด้วย บ่ายโมงครึ่ง เหอะๆ เกือบเย็นอีกรอบแล้วใช่ป่ะละ
มีคนถามหลายคนมากว่า ไอ้ข้าวนะ ตัวเบบี้รึเปล่า กร๊ากกก เบบี้ก็เคยบอกไปแล้วนิ ว่านายเอกนะ ถอดแบบเบบี้มาเลย
:a5:ทุกอย่าง
เรื่องนิสัยก็ด้วย
มันเลยทำให้คนเขียนๆได้ง่ายขึ้นเยอะ
กิ้วๆ คราวนี้ก็หายสงสัยแล้วใช่ป่ะ
มีคนมาบอกรักด้วยอ่า
เขินนนน
maxtorpis พี่เค้าคงคิดว่าเบบี้บ้าไปแล้ว
:laugh:เอิ้กๆ
โทษทีที่มาต่อให้ช้านะค่ะ ไปแระ
บับบาย
คิดถึงพี่ไต๋เน้อ
ป.ล.คนอ่านอย่างงอนไป ก็คิดถึงทุกคน :man1:นั่นแหละ จุ๊บๆ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2644976 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก