ตอนที่121 จากแม่
“งานกีฬามหาลัยปีนี้ท่าจะสนุกอยู่วะ”ไอ้นิลมันพูด
“กีฬาเชี้ยไรอีกละ..แค่รับน้องนี่ไม่เหนื่อยพอรึไง”ผมพูดบอก ใช่ครับ ผมไม่ใช่นักกิจกรรมตัวยง ที่จริงไม่ค่อยชอบด้วยซ้ำ ถ้าให้ช่วยบ้างอะไรงี้ช่วยได้นะครับ แต่จะให้มารับผิดชอบผมไม่ค่อนชอบสักเท่าไหร่ เพราะว่ามันขี้เกียจ ถ้างานวิชาการหรือว่าอะไรทำนองที่ต้องใช้ความรู้เห็นเป็นรูปธรรมผมถึงจะร่วมด้วย ถ้าคุมนักกีฬาอะไรแบบนี้ได้ครับ ของชอบ กดดันคนอื่น หรือว่าปากหมาเนี้ย พึ่งขึ้นปีสอง เลยกลายเป็นว่ากำลังต้องมาช่วยรุ่นพี่รับน้องใหม่ด้วย ไอ้คณะวิศวะกับไอ้คณะสถาปัต ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องสวมบทโหดทุกทีเวลารับน้อง รับน้องแบบ หวานๆไรงี้ไม่ได้หรอครับ ต้องมาแหกปาก แต่ก็อย่างว่าแหละครับ พวกเด็กที่มาเรียนประเพศนี้ก็ต้องดื้อด้านเป็นธรรมดาเลยทำให้ต้องโหดหน่อย มันเหมือนเก๊กด่ามากกว่าในความรู้สึกผม ตอนที่พวกรุ่นพี่รับน้องรุ่นผม ผมไม่ได้รู้สึกกลัวอะไรเลยครับ เหมือนเค้าแกล้งทำอะ เลยรู้ว่าเค้าคิดไรอยู่ ไม่รู้ดิผมคิดงี้นะ ว่าไม่กลัว ไม่เห็นมีอะไรต้องกลัว
“ปีนี้มึงก็คุมนักกีฬาเทควันโดรึเปล่าวะ”ไอ้นิลถาม
“คงงั้นวะ..เห็นพี่เป็ดบอกจะให้กรูคุม”ผมพูด พี่เป็ด ประธานนักศึกษาของกีฬาสีคณะผม
“จัดเด็กมาให้กรูคนดิวะ.กรูว่านะนักเทควันโดมันท้าทายดีวะ..โหดๆแต่น่ารัก.กรูว่าตอนโดนเอาต้องแบบเซ็กซี่สุดๆอะ”ดูมันครับ ไอ้เชี้ยทศ ดูมันทำท่า
“อืมหืม..หื่นชิบหาย..กรูอยากยกกระจกให้มึงดูหนังหน้าตัวเองเมื่อกี้จริงๆ”ไอ้เอ็มกัด
“อ่าว..หรือไม่จริง”ไอ้ทศมันพูดบอก ไอ้เชี้ยนี่เสือกเป็นไบทไปแล้วครับ อยู่กับผมนานไป ฮ่าๆๆ
“เออจริง.แต่กรูก็ไม่ได้หื่นขนาดมึง”ไอ้เอ็มย้อนกลับ
“กรูหื่นแล้วไปหื่นบนหัวป๊ามึงรึไงวะไอ้เอ็ม”ไอ้ทศสวน แต่แม่งเสือกยิ้มครับ ด่ากันแต่เสือกยิ้ม
“ข้าว..ดูตรงนี้ให้เปนหน่อยสิ..เปนไม่เข้าใจอะ”เปนเดินเข้ามา ช่วงนี้เป็นช่วงพักนะครับ
“เอาสมุดให้กรูหน่อยดิ.อยู่ไหน”ผมทวงสมุดเล็กเชอร์ของผมตรงพวกมันครับ โดยที่ไม่รู้เลยครับว่าใครเอาไป
“เอาไป..เร็วๆด้วยกรูจะลอก”ดูมันครับ จะลอกยังจะบังคับผมอีก ไอ้เหี้ยรงค์เพื่อนในคณะผมที่นั่งอยู่ตรงนั้นด้วยนั่นแหละครับ
“เปนลอกตรงนี้ของข้าวไปก่อนนะครับ.แล้วเดี๋ยวข้าวจะจดคำอธิบายให้แล้วจะอธิบายให้เข้าใจอีกที”ผมแนะนำหน้าที่ผมจดตอนเข้าเรียนเมื่อกี้ พร้อมกับหยิบกระดาษเอสี่เพื่อที่จะเขียนคำอธิบายให้เปนไปอ่านให้เข้าใจมากขึ้น ก่อนที่จะรอให้เปนจดเสร็จเพื่อที่ผมจะอธิบายอีกครั้ง
“ที่กับผู้หญิงละพูดเพราะ.ไอ้เชี้ยเอ้ย”ไอ้ทศพูดทำเสียงเหนื่อยๆ
“อ่าว..จะให้กรูพูดเพราะกับคุณหรือไงครับคุณทศ..กรูว่าคุณหุบปากไปเลยดีกว่านะครับไม่งั้นเดี๋ยวผมจะถีบมึง เอ้ยคุณ ให้ล่วงจากเก้าอี้”ผมบอกมัน เปนนั่งยิ้มมองหน้าผม
“วันนี้ไปผับกรูมั้ย..”ดูครับนึกจะเปลี่ยนเรื่องก็เปลี่ยนครับ ห่านี่นิ
“พ่อมึงเลี้ยงเปล่าละ”ไอ้นิลถามหน้าตายมากเลยครับ
“โห.บาร์กรูหรูระดับไฮโซ ยังให้กรูเลี้ยงอีก”ไอ้ทศมันบอก ก็จริงของมันแหละครับ หรูจริงๆ บางผับอยู่ในย่านการควบคุมของพ่อมัน หรือไม่ก็เป็นหุ้นส่วนใหญ่ บางร้านพ่อมันเป็นเจ้าของร้านเองเลยครับ ผมเคยไปสี่ห้าครั้ง พร้อมกับเพื่อนๆแหละครับ เข้าฟรีตลอดแหละ มีเพื่อนรวยก็งี้
“ถุย..”ไอ้เอ็มมันสบถ
“เหี้ยเอ็ม.ถุยขนาดนี้ถีบหน้ากรูเลยดีกว่ามั้ย”ไอ้ทศทำหน้าโหด ที่จริงหน้ามันก็โหดอยู่แล้วนะครับเพราะว่าหน้ามันหล่อแบบไทยๆ ไทยมากเลยอะ เคยเห็นพระเอกเรื่องเพื่อนกรูรักมึงวะ เปล่าครับ หน้าอย่างนั้นเลยครับ ดำดีสีไม่ตก ไม่รู้เป็นลูกคนรวยได้ไง
“รวยจริงก็เลี้ยงด้วยสิวะ.อย่าดีแต่ปาก”ไอ้เอ็มพูด เป็นงี้ทีไรนะครับ พวกผมพลอยได้กินเหล้าฟรีตลอดแหละครับ แต่บางทีก็เกรงใจมันนะครับ เลยต้องออกกันเองบ้างอะไรบ้าง ไหนๆก็ได้เข้าฟรีแล้ว ก็ออกเองบ้างดีกว่าไม่ได้หน้าด้านพอนะครับ
“ถุย..”ไอ้ทศถุยบ้างแล้วครับ มันจะไม่ทะเลาะกันสักวันได้มั้ยครับเนี้ย
“คราวนี้กรูไม่หลงกลมึงหรอก..กะจะหลอกแดกกรูอะดิ..กรูรู้ทันหรอกไอ้เหยิน”ไอ้ทศมันพูดบอกความหัวไว แต่ที่จริงช้าไปแล้วครับ พร้อมกับว่าไอ้เอ็มที่มันดัดฟันด้วยนะครับ พวกผมจะเรียนมันว่าไอ้เหยินบ้างบางที
“อ่าวไอ้เหี้ยทศ..กรูเตะลูกมาเฟียซะดีมั้ง”ไอ้เอ็มทำท่าลุกขึ้น สีหน้าจริงจัง แต่ที่จริงผมรู้ครับว่ามันเล่นกัน เพราะว่าไอ้เอ็มนะตอนมันเล่นมันจะทำหน้าตายเก่งมาก ทำให้พวกผมหลุดยิ้มออกมาไม่ได้ แล้วไอ้ทศก็ตีบทแตกบ่อยๆเล่นเป็นเพื่อนไอ้เอ็มมันครับ
“เอาดี้..มึงเตะเดี๋ยวกรูสอยอะ”ไอ้ทศบอก แล้วยักคิ้วหลิ่วตา
“สอยเหี้ยไรวะไอ้ทศ”ไอ้รงค์มันถามหน้างงๆ
“สอยตูดดดดดดดไง...ฮ่าๆๆ”ไอ้ทศพูด แล้วหัวเราะ ส่วนไอ้เอ็มหรอครับ มันอายที่ไหนหันก้นให้ไอ้ทศ แล้วทำท่าลูบก้นอีก แล้วยิ้มนะ หน้าแม่งโคตรตลกอะ ผู้หญิงที่อยู่แถวนั้นนะครับ ฮากันไปครับ เพราะรู้ว่าพวกมันเล่นกันอีกแล้วครับ คราวก่อนแม่งเล่นไรกันรู้มั้ยครับ ไอ้เอ็มหันหลัง แล้วไอ้ทศทำท่าเอาไอ้เอ็ม ถอดเสื้อทั้งคู่นะครับ แต่ว่าใส่กางเกงนักศึกษาอยู่เพราะว่าเล่นบาสกันเสร็จ
“อะอย่าทศ.อย่า..อะ ฮา” เสียงไอ้เอ็ม
“อะ..ฮ่า...เอ็ม..เมียจ๋า”ดูมันครับ ไอ้เหี้ยทศ ทำเอาฮากันไปทั้งสนามบาสอะครับ กระเทยที่พบเห็นนี้วี๊ดว้ายกันใหญ่เลยครับ
“ดูสนิทกันดีนะข้าวไม่เสแสร้งดี”เปนพูดขึ้นแล้วยิ้ม
“อืม..”ผมตอบรับ
“อะ..เสร็จแล้ว.”เปนบอกผมเป็นเชิงว่าลอกเสร็จแล้วนะครับ ผมหยิบกระดาษเอสี่วางไว้ตรงหน้า พร้อมกับอธิบายให้เปนฟังกับวิชาคณิตคิดเหี้ยๆแบบผม แต่เสือกสอบได้คะแนนดีซะงั้น
“ตกลงไงวะเย็นนี้”ไอ้นิลถามเพื่อความแน่ใจเพราะว่าจะแยกย้ายกันกลับแล้วครับ หลังจากที่เคลียร์งานกันเสร็จ
“เจอกันที่ร้าน.................ติดกับ..........นะเว้ย.ที่ใหม่ พ่อกรูเพิ่งฉลองไปไม่กี่วัน”ไอ้ทศบอก
“สาวแจ่มมั้ยวะ”ไอ้เอ็มทำหน้าตื่นตาตื่นใจ
“แจ่มสิวะ..แต่ละคนนะลูกคุณหญิงคุณนายทั้งนั้น..”ไอ้ทศบอก
“เออ..งั้นสองทุ่มเจอกัน”ไอ้เอ็มนัดแทนเลยครับ
“ได้สองทุ่ม..ถ้าไปถึงก่อนก็บอกว่าจองไว้แล้วชื่อกรูเลยละกัน.เดี๋ยวเย็นนี้กรูโทรไปบอกที่ร้านให้”ไอ้ทศพูดบอกกับความยิ่งใหญ่อลังการจากบารมีพ่อมัน
“อย่าลืมนะไอ้ข้าวชวนไปกันเยอะๆ..เดี๋ยวกรูโทรชวนพวกพี่ๆก็ได้”ไอ้ทศบอก
“เออ..”ผมตอบรับแค่นั้น แล้วเก็บของใส่กระเป๋า
ตื้ด ..... ๆ .......... ๆ
“ครับแม่.”ผมรับโทรศัพท์ หลังจากที่กำลังเดินออกมาพร้อมกับพวกเพื่อนๆที่หน้าตึกคณะ เพื่อที่จะเดินรอตึกไอ้ตาร์ เพราะว่ามันจะมารับนะครับ
“ข้าวหรอลูก..”แม่พูดกรอกสายมา เสียงแปลกๆ เหมือนเหนื่อยๆชอบกล
“มีอะไรรึเปล่าแม่เสียงแม่แปลกๆ”ผมถามแม่ด้วยความเป็นห่วงปนอยากรู้
“พรุ่งนี้มาหาแม่ที่บ้านได้มั้ย.”แม่ผมพูด ตอนนี้ใจผมหายแล้วครับ เพราะผมไม่ชอบความรู้สึกแบบนี้เลยครับ พอมีประโยคแบบนี้แล้ว ผมจะคิดไปทันทีว่าจะต้องมีอะไรเลวร้ายแน่นอนครับ
“แม่เป็นอะไรรึเปล่า.ทำไมรีบจัง”ผมถามกลับอีกด้วยความสงสัย
“แม่มีเรื่องจะคุยด้วย..คุยกับข้าวแล้วก็กับตาร์ด้วย”แม่ผมพูดจบประโยคปุ๊บ ใจผมหล่นไปตะตุ่มปั๊บเลยครับ เคยมั้ยครับ เวลาคุณเคยทำความผิดไว้สักอย่าง หรือไม่ก็เป็นความลับที่เปิดเผยไม่ได้ หรือว่ายังไม่พร้อมที่จะเปิดเผยนั้นนะ คุณจะรู้สึกกังวล แต่สำหรับผมแล้วผมจะกังวลกับเรื่องไอ้ตาร์เป็นระยะ ว่าพ่อกับแม่แล้วก็พี่ๆทั้งของผมแล้วก็ไอ้ตาร์จะรู้เมื่อไหร่นะ แต่ว่าก็เตรียมใจพร้อมที่จะอธิบายเรื่องราวต่างๆให้ฟัง แต่ว่าบางทีพอมาเจอจริงๆแล้วเรากลับอึ้ง พูดไม่ออก เราไม่รู้ว่าแม่พูดถึงเรื่องอะไร ใช่แม่อาจจะรู้แล้ว เพราะว่าแม่ผมเป็นคนฉลาดมากครับ ฉลาดจริงๆผมยอมรับเลยครับ แต่ถ้าเราจะมองในเรื่องที่ดี แม่ผมอาจจะยังไม่รู้ก็ได้
“ครับ..”ผมตอบรับอย่างเสียไม่ได้ เพราะเราไม่รู้จะแก้ตัวยังไง เพราะว่าผมไม่รู้ว่าแม่รู้เรื่องอะไรมา หรือว่าแม่ต้องการสื่ออะไร
“พรุ่งนี้นะมาหาแม่กับพ่อที่บ้าน”แม่ผมย้ำอีกครั้ง
“ครับ.”ผมตอบรับ ก่อนที่แม่ผมจะวางไปแบบไม่ได้ล่ำรา
ผมยืนอึ้งหน้าเสียอยู่ตรงนั้น จนทำให้เพื่อนๆอีกสามคนรู้สึกว่าคงมีเรื่องอะไรเกิดขึ้น หลังจากฟังบทสนทนาจบ
“ข้าว.มีไรรึเปล่าวะ”ไอ้นิลรีบถาม
“แม่กรู....เหมือนรู้เรื่องกรูกับไอ้ตาร์เลย”ผมพูดสีหน้าที่ยังคงอึ้งก็ยังอึ้งอยู่ครับ สามตาลอยไปด้านหน้า
“เฮ้ย..”มันสามคนอึ้งไปตามๆกันครับ พร้อมกับมองหน้าผมตาโต ผมกับพวกมันยืนอยู่ตรงนั้นนานเท่าไหร่ไม่รู้ครับ รู้อีกที ไอ้ตาร์ก็มาถึงหน้าตึกซะแล้ว พวกมันสามคนลุกขึ้นยืน เหมือนกันอยากให้รู้ว่ามีเรื่องอยู่ ผมนั่งจูมปุ๊กอยู่ตรงบันได พร้อมกับเงยหน้ามองไอ้ตาร์ที่เดินยิ้มมาที่ผม
“เป็นอะไรรึเปล่าสีหน้าไม่ดีเลย”ไอ้ตาร์เดินเข้ามาทัก พร้อมกับเอามือแตะหน้าผากผมด้วยความเป็นห่วง ผมจับมือมันแล้วกำไว้
“แม่คงรู้เรื่องของเราแล้ว”ผมพูด ไอ้ตาร์มองหน้าผมด้วยสีหน้าตกใจกับประโยคเมื่อกี้
“เกิดอะไรขึ้นครับ”ไอ้ตาร์มันยังคงทำโทนเสียงเช่นเดิม เหมือนปรับได้กับความตกใจเมื่อกี้แล้ว มันกุมมือผมแทน พร้อมกับนั่งลงข้างๆผม
“งั้นเดี๋ยวพวกกรูไปก่อนนะ..ใจเย็นๆนะอย่าคิดมากมีอะไรโทรมานะ”ไอ้ทศมันพูด พร้อมกับตบบ่าผมเบาๆ มันคงอยากให้เป็นเวลาส่วนตัวระหว่างผมกับไอ้ตาร์นะครับ
“เย็นนี้นอนพักผ่อนก็ได้นะมึง..แต่ถ้าอยากเมาก็มานะ”ไอ้เอ็มยังทิ้งทวนให้ผมครับ ผมพยักหน้าให้มัน ก่อนที่พวกมันจะยิ้มให้ผม แล้วพยักหน้าให้เป็นการตอบรับเหมือนกับว่าให้ดูแลตัวเองนะ แล้วเดินจากไป
ผมหันหน้าไปมองหน้าไอ้ตาร์
“แม่โทรมาเมื่อกี้บอกว่ามีเรื่องจะคุยกับมึงแล้วก็กรู.พรุ่งนี้”ผมเล่าก่อนที่ไอ้ตาร์จะถาม
“อืม..”ไอ้ตาร์มันตอบรับ แล้วมองไปที่ถนนหน้าตึก
“มึงไม่ตกใจเลยหรอ”ผมถามมันเพราะมันดูนิ่งมากเลยครับ
“ตกใจครับ แต่ก็คิดว่านานแล้วนะครับสี่ปีก็นานพอเหมือนกันที่เราปิดบังกันมานาน.สมควรแล้วละครับที่พวกเค้าจะรู้สักที”ไอ้ตาร์มันพูดบอกแล้วยิ้มหันหน้ามามองผม ใช่มันก็คงนานไป อย่างว่าความลับไม่มีในโลกครับ
“มึงว่าเค้าจะยอมรับเราสองคนได้มั้ย..แม่กรู กับพ่อกรู รวมทั้งพ่อแม่มึงด้วย”ผมถามมัน เพราะผมกลับรู้สึกเริ่มกลัวขึ้นมานิดๆ
“ได้สิ.”ไอ้ตาร์มันปลอบ พร้อมกับลูบหัวผมเบาๆ
“งั้นเดี๋ยวเรากลับไปนอนกันดีกว่าเนอะ.แล้วไปหาอะไรกินกันแล้วค่อยไปเมา”ไอ้ตาร์มันพูดเหมือนรู้แกวกับประโยคบอกเล่าที่ไอ้เอ็มบอกเมื่อกี้ว่าเย็นนี้จะเกิดอะไรขึ้น ไอ้ตาร์จับหัวผมให้ซบที่ไหล่มัน พร้อมกับลูบอย่างกับลูกหมา
“อย่าเครียดไปเลยครับ..เดี๋ยวมันก็จะผ่านไป”ไอ้ตาร์บอก
“อืม...”ผมตอบรับ แล้วลุกขึ้นทันที ไอ้ตาร์ทำหน้าตกใจว่าทำไมผมรีบลุกขึ้น
“ไปด้วยกันนะ”ผมแบมือให้มัน แล้วยิ้ม ไอ้ตาร์มองหน้าผมงงๆ ก่อนที่จะยิ้มออกมา แล้วจับมือผม
“เฮ้ย..มึงนิ.กรูจะเอาซึ้งนะ”ผมรีบด่ามัน แล้วจะชักมือออกด้วยความอาย แต่ไม่ทันแล้วครับ เพราะไอ้ตาร์ได้ยิ้มเล่าเล่ห์ก่อนที่จะจูบลงที่มือผมเบาๆ แล้วกำมือผมแน่นไม่ยอมปล่อย
“ไปด้วยกันนะครับเจ้าสาวของพี่”ดูมันพูดครับ ไอ้ตาร์ลุกขึ้น แล้วลากผมไปที่รถมอร์ไซด์คันโปรดของมัน
ผมนั่งซ้อนรถกลับมาคอนโดผมพร้อมกัน ผมยิ้มมาตลอดทางทั้งๆที่ผมมีเรื่องเศร้าใจอยู่ในอก แต่ว่าทำไงได้ มันเป็นเรื่องของพรุ่งนี้ ส่วนเรื่องของวันนี้คือการนอน กิน และเที่ยว เรื่องของพรุ่งนี้ผมจะคิดพรุ่งนี้ ดังนั้นผมจะไม่คิดมาก เพราะว่าผมมีไอ้คนอ่อนโยนคนนี้ให้ผมได้กอดอยู่ข้างหน้าแล้ว เดี๋ยวมันก็ต้องผ่านไปด้วยดีเอง ผมพยายามคิดแบบนั้น แล้วไม่ทำตัวให้เศร้าไปกับสถานการณ์
ผมกับไอ้ตาร์มาถึงคอนโด ก็ทิ้งตัวลงนอน ก่อนที่จะตื่นมาอีกที แล้วอาบน้ำแต่งตัว เตรียมพร้อมก่อนออกจากคอนโด แล้วไปเมาราตรีกันครับ
“เก็บของแล้วใช่มั้ยครับ”ไอ้ตาร์ถาม หลังจากที่ผมเก็บหนังสือเรียนเสร็จ เพราะรู้ว่าพรุ่งนี้ต้องไม่อยู่ พร้อมกับพับเสื้อผ้าที่เพิ่งซักเสร็จเมื่อวานเสร็จแล้ว ก็หยิบของสำคัญติดมือไว้
“อืม.ไปกินข้าวก่อนนะ.”ผมบอกมัน
“ครับ..”ไอ้ตาร์ตอบรับ ก่อนที่จะเดินเข้ามาหาผม
“ซื้อน้ำหอมใหม่เมื่อไหร่ทำไมไม่รอไปซื้อพร้อมพี่”ไอ้ตาร์เดินเข้ามาพร้อมกับดมที่แถวปกเสื้อผม
“วันนั้นไปเดินกับไอ้ป๊อดนะ.พอดีขวดมันสวยดีเลยเอามาลองใช้”ผมบอกมัน
“พี่ชอบกลิ่นเก่ามากว่า”มันหมายถึงกลิ่นที่มันใช้กับผมนะครับ ไปซื้อก็พร้อมกับ ใช้ก็ใช้ด้วยกันแหละครับ
“อย่า..”ผมรีบทักท้วง เพราะว่าไอ้ตาร์เริ่มไม่อยู่สุข มันกอดเอวผม แล้วเอาหน้าซุกที่ซอกคอผมทันที แต่ว่าไม่ทันแล้วครับ
“อืออ...”ผมร้องออกมาเบาๆ เพราะว่าไอ้ตาร์มันดูดคอผมแรงมากเลยครับ ผมพยายามจะผลักมันเบาๆ เพราะว่าต้องเป็นรอยแน่ๆละครับ
“หึ.”ไอ้ตาร์มันยิ้มให้ผม พร้อมกับเลียริมฝีปากตัวเอง ไอ้เชี้ย
“ไอ้เหี้ยนี่นิ..”ผมขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยอาการอารมณ์เสียนิดๆ เพราะผมไม่ชอบให้เป็นรอยนะครับ
“จะได้รู้ไว้ว่ามีเจ้าของแล้ว”ไอ้ตาร์มันพูดบอก
“ดี.แม่จะได้เห็นพรุ่งนี้..คิดบ้างมั้ยหัวสมองมึงนะ”ผมด่ามัน
“เออ.ลืม.”มันทำหน้านึกขึ้นได้อย่างตกใจ
“แต่เดี๋ยวก็หายครับ..เนอะๆ”ไอ้ตาร์มันยังอารมณ์ดี
“ไปหยิบกุญแจรถเลยก่อนที่กรูจะมีน้ำโหกว่านี้..หิวแล้ว”ผมบอกมัน พร้อมกับลูบคอเหมือนกับจะให้รอยมันลบไปนะครับ
ผมนั่งคิดไปมาเงียบๆคนเดียว คิดว่าทำไมแม่ถึงรู้เรื่องได้ ทำไมกัน ทำไมถึงรู้ ทั้งๆที่สี่ปีก็ปิดมาได้ตลอดนิ
คิดอีกทีก็ถึงร้านอาหารร้านประจำ ผมกับไอ้ตาร์เข้าไปกินข้าวรองท้อง ก่อนที่จะเดินทางไปผับของพ่อไอ้ทศ
“ไอ้ทศ..กรูกำลังจะไปนะ”ผมโทรไปบอกเพื่อนผมก่อนที่กำลังคิดเงิน เพราะว่ากลัวมันคิดว่าผมจะไม่ไปนะครับ
“อ่าว.มาได้หรอวะ..”ไอ้ทศถาม
“อืม..ไปดิ.แล้วนี่มีใครไปแล้วบ้าง”ผมถามมันด้วยความอยากรู้
“ก็พวกเรานี่แหละ พี่ไม้ พี่ปอง แล้วก็เพื่อนๆมากันหมดกรูชวนเองแหละ.เพื่อนในคณะกับเพื่อนสมัยเรียนกรูด้วย.. เยอะชิบหายบอกไม่หมด.มึงรีบมาละเดี๋ยวกรูแนะนำให้รู้จัก”ไอ้ทศบอกผม
“เออ..กำลังไปละ”ผมบอกมัน
“แค่นี้ก่อนนะมึง..แขกเข้าร้าน”ไอ้ทศรีบพูด
“เออๆ.”ผมบอกก่อนที่จะวางโทรศัพท์ไป
ผมกับไอ้ตาร์ออกเดินทางจากร้านอาหาร ไปที่ย่านผับชื่อดัง รถติดมากมายมหาศาล เซ็งสุดตรีน กะว่าจะทำให้ชินนะครับ แต่ไม่เคยชินสักที สงสัยเป็นเพราะว่าผมใจร้อนเกินไป แต่ผิดกับไอ้ตาร์เลยครับ รถติดขนาดไหน ไอ้นี่ไม่เคยอารมณ์เสียเลยครับ เย็นมากๆอะ
ผมเดินเข้ามาในร้าน พร้อมกับไอ้ทศเดินออกมารับพอดี มันเดินมากอดคอผมทันที
“เป็นไงบ้างวะ”ไอ้ทศถามผม
“ก็ดี..”ผมบอกมัน แค่นี้เพราะรู้ว่ามันหมายถึงอะไร
“จะเอาอะไรสั่งได้เลยนะมึงกรูจ่ายเอง”มันบอกผม
“เออดีกรูชอบของฟรี”ผมยิ้มให้มันเป็นการหยอกล้อ
ผมมองไปรอบๆร้าน แต่ได้หรูมากๆอะครับ คนมีเงินทั่วไปคงเข้าไม่ได้ง่ายๆ แขกวีไอพีมากมาย พร้อมกับนักศึกษาบางคนที่อยู่ในมหาลัยผมยังมีเลยครับ ก็ลูกคนมีเงินแต่ใจแตกนั่นแหละครับ
“คนเยอะชิบหาย”ผมพูดกับตัวเองเบาๆ
“เฮ้ย.นี่เพื่อนกรูชื่อข้าว ส่วนนี่เฮียกรูเอง ชื่อตาร์”ไอ้ทศมันตะโกนบอกเพื่อนๆมันที่ผมไม่รู้จัก นอกจากพวกเพื่อนๆ แล้วก็พี่ๆ
ผมพยักหน้ายิ้มๆให้ พร้อมกับมองไปที่พวกไอ้ป๊อด มันสีหน้าไม่ดีนัก
“เป็นไงบ้าง”ไอ้ป๊อดถามผมคนแรก พร้อมกับสายตาเพื่อนสนิทผมที่มองมา
“ไม่เป็นไง ไม่ต้องเป็นห่วง”ผมยิ้มให้มัน รู้สึกดีมากเลยนะครับ ที่มีคนเป็นห่วงเราแบบนี้ ผมจะได้รับรู้ว่าไอ้พวกนี้มันไม่มีวันทิ้งผมแน่นอน
“มีไรบอกได้เลยนะมึง..”ไอ้แสบบอกผม พร้อมกับตบไหล่ผมเบาๆ มันจัดเก้าอี้ให้นั่งลงข้างๆมัน พร้อมกับไอ้ตาร์ที่นั่งลงข้างพี่ไม้ เพื่อนๆไอ้ทศรู้จักกันดีกับพวกไอ้แสบแล้วครับ คุยกันสนุกสนาน นับดูแล้วก็สิบคนพอดีเป๊ะ สงสัยก็คงเป็นเพื่อนสมัยมัธยมของไอ้ทศมันนั่นแหละครับ
พวกผมนั่งสังสรรค์เฮฮากันอยู่อย่างนั้น วงดนตรียังคงเล่นดนตรีอยู่ เพราะว่ายังไม่ดึกมาก ผลัดกับดีเจที่มาจัดเพลงบ้างเป็นระยะ
คนเริ่มทยอยเข้ามามากหน้าหลายตา แต่ไอ้ทศบอกว่าถ้าโต๊ะเต็มจะไม่มีการรับลูกค้าเพิ่ม เพราะต้องการคุณภาพมากกว่าเงินที่จะได้รับ ลูกค้าที่เข้ามาเราได้สืบประวัติไว้บ้างแล้ว ใครขาประจำ ใครเป็นยังไง อยู่ในกระบวนการของพ่อมันหมด มันไม่ต้องการให้ผับของมันเป็นผับที่นักศึกษา หรือว่านักเรียนมัธยมเข้ามาสังสรรค์เมายากัน กฎของพ่อมันดีมากเลยครับ คุยเข้มงวดมากๆ ไม่มีนักศึกษาอายุไม่ถึง รวมทั้งเงินไม่ถึงด้วยนะครับ นอกจากเส้นมันเองครับ บางทีก็ใช้เส้นลูกคนใหญ่คนโต แต่ว่าก็ไม่ได้ๆเข้าเสมอไปหรอกนะครับ เป็นบางรายเท่านั้น
...
หวัดดีตอนเช้าของเบบี้ เพราะเพิ่งตื่น กร๊ากก
มาต่อให้อย่างใจจดจ่ออีกคนนะค่ะ
แล้วจะมาอ่านเม้น เม้นกันเยอะๆนะค่ะ
:serius2:นี่เป็นตอนเกือบสุดท้ายที่เบบี้เขียนไว้
ยังไม่ได้เขียนตอนใหม่เลย :
:มัวแต่อ่านเรื่องของคนอื่น
ถ้าอยากให้เบบี้มาต่อเร็วๆ
ก็รีบดันๆกันเน้อค่ะเน้อ o13จะได้รีบพิมพ์กร๊ากก
เหลืออีกหลายตอนด้วย เซ็งจิตมากเลยนะ
จุ๊บๆ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2650456 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก