หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ)

[เบบี้]

ตอนที่103 พิเศษ ปานกะแสบ<บอกนะ>
เมื่อกลับมาถึงรีสอร์ท ผมก็เดินเข้าบ้านไปเก็บของก่อนครับ ก่อนที่จะอาบน้ำใหม่อีกรอบ
พอทำใจออกมาได้ก็แต่งตัวแล้วเดินออกมานอกบ้านตรงริมระเบียงด้วยความสดใสร่าเริมเช่นเดิม เพราะไม่อยากให้ใครเห็นว่าผิดปกติ แล้วก็ไม่ต้องการให้ทุกคนมาเที่ยวไม่สนุกด้วยครับ
“วันนี้กินอะไรดีครับเด็กน้อย”พี่ข้าวเดินมาถามแล้วจับหัวผม
“บาร์บีคิว...แล้วก็เอากุ้งเผาตัวใหญ่ๆอีกนะฮะ”ผมพูดไปแล้วทำท่าทำทาง พี่แสบมันนั่งสูบบุหรี่อยู่ตรงระเบียงอีกด้าน แต่ว่าผมนั่งอยู่กับพี่ข้าวตรงโต๊ะกับข้าวติดระเบียงครับ
“คราบๆ...เดี๋ยวออกไปซื้อกันนะครับ”พี่ข้าวบอก
“ฮะ...”ผมบอกไป
ที่จริงในรีสอร์ท มีทั้งเซเว่น ทั้งร้านมินิมาร์ค แล้วก็ร้านกาแฟติดริมทะเล ร้านไอศกรีมด้วยครับ แบบชมวิวสวยๆ แต่ใครต้องการหรูหน่อย ก็ต้องเข้าไปในตัวโรงแรม ซึ่งหรู ก็คงจ่ายไม่ไหวสำหรับผมอะครับ ประมาณว่า กินตรงไหนก็เหมือนกันแหละวะ เปลืองเงิน
ผมเดินไปหยิบขนมปังมากิน แล้วนั่งหันหลังให้พี่แสบ นั่งไปตัวก็แข็งไปครับ ไม่รู้ตัวจะแข็งทำไม กรูไม่ได้ทำไรผิดสักหน่อย โกรธและเคืองโว้ย น้อยใจด้วย ทำกับเราได้ ผมนั่งเงียบ ไม่พูดไม่จา แต่ก็ยังคงรักษาอาการยิ้มให้ทุกคนไว้ครับ ผมหยิบไอพอตมาฟัง เป็นของพี่ตาร์นะครับ
“เพลงเพราะจัง..”ผมหันไปบอกพี่ข้าวที่นั่งกินไก่ย่างอยู่
“ไอ้ตาร์มันเอาลงให้นะครับ”พี่ข้าวหันมาบอก ผมถึงกับจุก
“พี่ตาร์อ่อนโยนจังเลยนะฮะ..”ผมพูด แล้วยิ้มเผื่อนๆ
“หรอครับ..”พี่ข้าวหันมาตอบแบบเสียไม่ได้นะครับ
“พี่ข้าวโชคดีจัง..ปานอยากให้ไอ้เวรนั้นเป็นแบบพี่ตาร์บ้างจัง..ทำไมมันถึงเป็นคนแบบนี้น้า..”ผมพูด แล้วเอาหัวซบลงที่ไหล่พี่ข้าว มือพี่ข้าวเปื้อนอยู่นะครับ
“มันก็อ่อนโยนนะครับ.แค่แสดงออกไม่เป็นก็เท่านั้น”พี่ข้าวบอก
“หึ... หวังว่านะฮะ.. แต่ว่าไม่น่าใช่ คบกันมาตั้งนาน ก็ไม่เห็นจะเปลี่ยนไปในทางที่ดี”ผมบอก แล้วกลับมานั่งในท่าเดิม
“อย่าคิดมากเลยครับ..มันอาจไม่ได้เป็นอย่างที่ปานคิดหรอนะครับ..”พี่ข้าวพูดปลอบ
“อาจ..จะไงฮะ. มันอาจจะเกิดขึ้นเมื่อไหร่ก็ได้..นานวันยิ่งคบกัน ฝั่งตรงข้ามเค้าก็คงเบื่อปาน..”ผมพูดแล้วก้มหน้ามองไอพอต
“ฝั่งผู้ชายที่สามารถมีอารมณ์ทางเพศกับคนอื่นได้มากมาย มันไม่เหมือนกับคนที่โดนกระทำหรอกฮะพี่ข้าว..เราต้องเป็นฝ่ายที่ยอมรับความเจ็บอยู่ฝ้ายเดียว..ถ้าเกิดเค้าเลือกเดินที่จะไป”ผมพูดบอก แล้วหันไปยิ้มให้พี่ข้าว พี่ข้าวหยุดค้างทันทีกับคำพูดของผม
น้ำตาผมไหลออกมา แต่ว่าก็ยังยิ้มอยู่
“ปาน...”พี่ข้าวเรียกชื่อผมเบาๆ
“ปานไม่ได้เป็นไรหรอกฮะ..มันไหลเองนะ..ไม่ต้องห่วง.ไม่ต้องบอกมันด้วย...ปานไม่อยากให้คนอย่างมันรู้”ผมพูดบอก
พี่ข้าวเอาหัวผมเข้าไปซบอกพี่ข้าวอีกครั้ง พี่แสบมันก็ไม่ได้ยินหรอกครับ เพราะว่ามันก็ห่างกันพอสมควร แล้วมันก็คงสนใจอย่างอื่นมากกว่าผมตอนนี้ด้วย
ไอ้บ้าแสบ มันก็รู้ว่าผมขี้น้อยใจ แล้วก็มากๆด้วย ทำไมต้องทำอะไรให้ผมรู้สึกว่าผมไม่มีค่าสำหรับมัน และต้องระแวงอยู่ตลอดเวลา
ผมกับพี่ข้าว พี่ตาร์ แล้วก็พี่ป๊อดกับพี่เนต ออกมาซื้อกับข้าวที่ตลาด พี่ข้าวโทรสั่งอาหารจากทางรีสอร์ทอีกห้าอย่าง เพราะว่าวันนี้คงทำอาหารแบบบริการตนเอง เลยต้องสั่งอาหารที่ทำเสร็จแล้วจากทางรีสอร์ทบ้างนะครับ
ผมเดินไปเดินมาเหม่ออยู่คนเดียว เพราะว่าพี่ข้าวก็ช่วยพี่ตาร์ถือของ พี่ตาร์กับพี่เนตก็เลือกของอยู่ ส่วนพี่ป๊อดก็ต้อนหน้าต้อนหลังพี่เนตอยู่เช่นเคย ก็เค้ารักกันนิ ใครจะเหมือนกรูวะ มีแฟนปากหมา
ผมเดินไป เหลือบไปเห็นดอกกุหลาบสีขาว ที่วางขายอยู่ บางดอกถูกจัดเข้าไว้ด้วยกันในแจกัน และกระเช้า สวยมากเลยครับ ดอกกุหลาบสีขาว เป็นอะไรที่ผมชอบมากๆเลยครับ วันวาเลนไทน์ ผมจะเอาดอกกุหลาบสีขาวให้พ่อกับแม่หนึ่งกระเช้า แล้วก็พี่ปอยอีกหนึ่งช่อ แต่ผมนะ อยากได้แค่ดอกเดียวแหละครับ มันโรแมนติกดีอะ  ผมยืนมองอยู่นานจนแม่ค้าเดินออกมาถามเลยครับ
“ต้องการดอกอะไรค่ะ”แม่ค้าเดินยิ้มเข้ามาถามผม
“อ่อ..เปล่าครับ..ขอโทษครับ.เห็นว่ามันสวยดีนะครับ”ผมยิ้มแล้วผงกหัวให้นิดหน่อย
“อยากได้หรอครับ..”พี่ข้าวเดินมาจากด้านหลัง
“ไม่หรอกฮะ..ไปกันเถอะ..ปานอยากกินขนมรังผึ้งอะ”ผมเปลี่ยนเรื่อง แล้วจับแขนพี่ข้าวเดินออกมาจากตรงนั้น
ผมเดินไปซื้อขนมรังผึ้งกับพี่ข้าว แล้วก็ขนมหวานอีกครับ ผมนี่สงสัยจะเป็นเบาหวานตาย เพราะของกินอะไรหวานๆมากๆเลยครับ และก็นะ พี่ข้าวกับพี่ตาร์นี่เหมือนผมเลยครับ อะไรหวานๆเนี้ย ของโปรดเลย
เราเลือกซื้อของอยู่นาน จนเกือบทุ่ม ก็เสร็จ แล้วกลับมาที่รีสอร์ท
ผมเห็นพวกพี่เค้าตั้งวงกันอีกแล้วครับ ผมก็ไม่รู้จะนั่งตรงไหน เลยช่วยพี่ตาร์จัดของในครัว ทำไมกรูต้องทำตัวไม่ถูกด้วยวะ แล้วคืนนี้กรูจะนอนหลับยังไงเนี้ย ห้องเดียวกันด้วย แม่ง
ผมใช้เวลาอยู่ในครัวเป็นชั่วโมงกับการช่วยพี่เนต พี่ตาร์ แล้วก็พี่ทศ ทำกับข้าวครับ วันนี้เปลี่ยนลูกมือนิดหน่อย
เสียงข้างนอกเฮฮาปาร์ตี้กันสุดๆ โหวกเหวกโวยวาย ทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายนั่นแหละครับ เมื่อทุกอย่างเสร็จพร้อมหมดแล้ว ผมก็ยกออกมาข้างนอก
สายตาผมกับไอ้พี่แสบดันไปเจอกันพอดีครับ ผมรีบหลบตามัน ก่อนที่จัดอาหารตรงหน้า
“เดี๋ยวพี่นั่งด้วยนะ..”พี่ข้าวเดินมาตรงที่ปิ้งบาร์บีคิว ผมหันไปยิ้ม
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ..ปานนั่งกับพี่ฝ้าย พี่ป่าน ข้างล่างก็ได้ฮะ”ผมบอก
“ไม่เป็นไรหรอก..วันนี้พี่กะจะพักกระเพาะสักหน่อย..ดื่มหนักมาหลายวันแล้ว”พี่ข้าวบอก ผมยิ้มให้ แล้วปิ้งบาร์บีคิวต่อ เมื่อปิ้งครบประมาณสิบไม้ กับกุ้งเผา แล้วก็ปลาหมึก ผมก็จัดมานั่งลงข้างล่าง พร้อมกับอาหารที่จัดจากรีสอร์ทอีก ทำเอาอยากกินมาตงิดอย่างเร็วไวครับ
“น้องปานเรียนสายวิทย์หรอค่ะ”พี่ป่านถามขึ้น ตอนนี้ในวง มีผม พี่ข้าว พี่ป่าน พี่ฝ้าย แล้วก็พี่ตาร์กับพี่เอ็มครับ
“ฮะ..”ผมตอบ แล้วกินบาร์บีคิวต่อ
“แล้วอยากเป็นอะไรค่ะ..”พี่ป่านถามต่ออีก
“หมอฮะ..”ผมยิ้มตอบ
“หมอแบบไหนอะ..”พี่ป่านถามต่อ
“หมอหมาดีป่ะฮะ..หึหึ.”.ผมตอบแล้วยิ้มให้ ตอนนี้คืออยากเป็นหมอ แต่ยังไม่รู้ว่าหมออะไรดีนะครับ
“ดีค่ะ.ผ่าหมาออกจากปากไอ้แสบก่อนคนแรกเลยดีมั้ยค่ะ”พี่ป่านพูดบอก
“โห..อันนั้นคงแก้ไม่หายหรอกฮะพี่ป่าน..เป็นที่สันดารนะฮะ”ผมพูดบอก พาเอาทั้งวงยิ้ม เราคุยกันไปกินกันไปครับ ก็สนุกดี กุ้งที่ผมแกะไม่เป็น ไอ้พี่แสบจะคอยแกะให้ตลอด ก็ต้องมานั่งแกะเอง ส่วนปู ผมไม่กินอยู่แล้วครับ กินก็ลำบาก เนื้อก็น้อย เชอะ ไม่ง้อหรอกครับ
จนกินอิ่มเรียบร้อย ผมก็เบื่ออะครับ ไม่มีอะไรทำ เลยเดินออกไปหลังบ้าน พอดีตรงครัว มันมีทางออกด้านหลังอีกนะครับ พร้อมกับมือถือ ไอพอต แล้วก็กระเป๋าตัง
ผมเดินไปเรื่อยๆ ทั่วรีสอร์ท คนก็ยังสังสรรค์กันอยู่เลยครับ ชาวต่างชาตินั่งอยู่ตรงสระว่ายน้ำ มีร้านอาหารติดกระจกรอบๆ เดินเข้าไปเป็นซอยๆ จะเข้าถึงตัวโรงแรม ห่างออกไปก็เป็นบ้านพักอีก แล้วก็เซเว่น แล้วก็ร้านอาหารอีกมากมายเลยครับ ผมเห็นร้านไอศกรีมอยู่ไกลๆ ผมเลยรีบเดินไปเลยครับ
“เอาสตอร์เบอร์รี่ซันเดย์..กับเค้กช๊อกโกแล๊ตมูสครับ”ผมบอก พนักงานเสริฟทีเดินมารับออเดอร์ ร้านเป็นแบบนั่งแบบต่างอากาศและห้องแอร์ครับ ผมนั่งอยู่ในข้างนอกห้อง แล้วฟังเพลงคนเดียว คนเดินผ่านไปผ่านมาบ้างเป็นระยะ ต้นไม้ร่มรื่น ข้างในร้านมีคนอยู่สองสามโต๊ะ ข้างนอกมีแค่โต๊ะผมโต๊ะเดียวแหละครับ ร้านจัดแต่งดูน่านั่งมากๆ แบบเป็นกันเองนะครับ ซึ่งแตกต่างจากรีสอร์ทที่ดูหรูหรา
“สตอร์เบอร์รี่ซันเดย์กับเค้กช๊อกโกแลตมูสที่สั่งได้แล้วค่ะ”พนักนักงานเสริฟที่ดูน่ารักและอัธยาศัยดี เดินมาเสริฟอาหารที่ผมสั่ง
“ขอบคุณครับ..”ผมพยักหน้าให้นิดหน่อย ก่อนที่จะลงมือสุขสรรค์หรรษากับไอศกรีมตรงหน้า หิหิ มีความสุขจังนะ
ผมนั่งกินไป ฟังเพลง มองทะเล คุยคนเดียวเป็นระยะๆ ท่าจะบ้าวะกรู เมื่อชุดแรกเสร็จ ผมก็สั่ง บันนาน่าสปีชอีกครับ ชุดนี้หมด ผมถึงลุกออกมา แฮะๆ เอาซะอิ่มเลยนิ
ผมเดินลัดเลาะเดินเล่นไปช้าๆตลอดทางเดิน แล้วเดินย้อนกลับไปที่สระว่ายน้ำ ผมยืนอยู่ตรงนั้นสักพัก ก็เหลือบไปเห็นสิ่งที่ไม่ควรจะเห็นครับ
“พี่แสบ...”ผมพูดบอกตัวเองเบาๆ พี่แสบนั่งอยู่กับผู้หญิงเมื่อกลางวันนี่ ใช่คนเมื่อกลางวันจริงๆด้วย แล้วทำไมเค้าถึงมาอยู่ที่นี่ละ ทำไมเค้าถึงมานั่งอยู่ตรงนี้ แล้วทำไมพี่แสบมานั่งด้วยละ ทำไม ผมยืนนิ่งอยู่กับที่ สายตาที่จับจ้องไปที่ทั้งคู่ที่ไม่ได้รู้ตัวเลยครับ พี่แสบกับผู้หญิงคนนั้นคุยอะไรกันนะ ทำไมดูสนิทสนมกันจัง แล้วหัวเราะเรื่องอะไร ตอนนี้ผมอยากรู้แล้วก็สับสนไปหมด กรูไม่น่ากลับมาทางนี้เลย ไม่น่ามาเห็นอะไรที่ไม่ควรจะเห็นเลย ไม่ๆ มันอาจไม่เป็นอย่างที่มึงคิดก็ได้ไอ้ปาน ใจเย็นๆสิ
“งั้นก็ไปเปิดโรงแรมเอากันซะเลยสิ”
“หึ..ได้ก็ไม่บอก”คำพูดของผมกับพี่แสบ สลับไปมาในหัว ไม่สิ พี่แสบแค่พูดประชดไม่ใช่หรอ แล้วทำไมต้อง ไม่ใช่ เค้ายังไม่ได้เปิดห้องเอากันสักหน่อย มึงอย่าคิดมากสิวะ
ผมก้าวขาที่หนักอึ้งอยู่ตรงนั้นให้เดินต่อไป ผมเดินทำเป็นไม่เห็น เลาะไปด้านหลัง แล้วกลับมาที่บ้าน เข้าบ้านทางด้านหลังนะครับ แล้วก็กลับมานั่งตรงโต๊ะเล็กที่พวกพี่ป่านพี่ฝ้ายนั่งอยู่ ผมนั่งลงเงียบๆ
“ไปไหนมาจ๊ะ..ไอ้แสบมันออกไปตามหานะ”พี่ปานทักผม ตามหาหรอ ตามหาผมหรือตามหาใครกันแน่
“อ่อ..เดินเล่นนะฮะ..ไปกินไอติมมา”ผมบอก
“จริงอะ..อยากกินบ้างจัง..แหม.ไปไม่ชวนเลยนะจ๊ะ”พี่ป่านพูดบอก เล่นๆ ผมยิ้มให้ ผมนั่งเงียบๆ ฟังบทสนทาตรงหน้า สักพัก พี่แสบมันก็เดินกลับมาครับ  ผมเหลือบไปเจอกับสายตาพี่แสบอีกครั้ง สายตาเฉยๆของพี่แสบ ทำเอาผมต้องหลบตา แล้วหันไปที่อื่น
“ปานขอตัวก่อนนะฮะ..”ผมบอก แล้วลุกออกมา เข้าห้อง แล้วกลับไปห้องน้ำ อาบน้ำอีกรอบ ไม่อาบอีกรอบไม่ได้จริงๆครับ ไหนจะไปตลาดมา ไหนจะไปเดินนู้นี่มา อาบจนตัวมันจะเปื่อยไปเลยครับ ผมใช้เวลาอยู่ในห้องน้ำนานมากๆ เท่าที่รู้ เปิดเพลงแล้วอาบน้ำไปด้วย นั่งเครียดไปคนเดียว จนอาบน้ำเสร็จ ออกมาทิ้งตัวลงนอนเอาไอพอตเสียบหู เผื่อว่ามันจะได้หลับง่ายขึ้นบ้าง
ฟังเพลงจนหูชาหมดแหละครับ กว่าจะพร้อยหลับไปในที่สุด
ผมตื่นลุกขึ้นมาอีกที ก็ต้องตกใจ ด้วยภาพตรงหน้า ไม่มีพี่แสบนอนอยู่ข้างกาย ผมรีบลุกขึ้น แล้วดูนาฬิกา หกโมงเช้าอยู่เลยครับ ผมลุกเปิดประตูออกไปจะออกไปหาพี่แสบแหละครับ ก็พบว่าพี่แสบมันนอนหลับอยู่ตรงโซฟา หน้าห้องนั่งเล่น ผมเลยกลับเข้ามาในห้องแล้วล้างหน้าแปรงฟัน พร้อมกับ เอาเสื้อกันหนาวออกมาใส่ แล้วหยิบกล้องกับไอพอตเดินออกมานอกบ้านอย่างเงียบๆ เหมือนโจรเลยกรู
ผมเดินเลาะไปตามชายหาดคนเดียว ยังไม่มีคนเลยครับ มีแค่บางคน จนนับคนได้เลยครับ ที่เดินออกมาถ่ายรูป หรือไม่ก็นั่งดูทะเล
ผมทิ้งตัวลงนั่งกับพื้นทราย ตรงที่ห่างไกลผู้คน แล้วก็ห่างจากบ้านพอสมควรครับ จะว่าไกลก็ว่าได้
เพราะผมไม่มีจุดหมายนะครับ เดินมาเรื่อยๆ นั่งคิดถึงเรื่องเมื่อคืนคนเดียวเงียบๆ ทะเล มันเหมาะกับคนอกหักจริงนะครับผมว่า มาทะเลกับคนที่รัก ก็โรแมนติก แต่ถ้ามาทะเลแล้วอกหักมา ผมว่าน่าจะฆ่าตัวตายได้ง่ายๆ ผมเคยมาทะเลกับครอบครัวอยู่ครั้งนึง แล้วได้พักโรงแรม แล้วพักชั้นที่สูงที่สุดของโรงแรม มองลงมา ทะเลไกลสุดลูกหูลูกตา เสียวสันหลังวาบเลยครับ ผมเป็นคนกลัวความสูงอยู่แล้วด้วย คนนี่ตัวเท่ามดเลยครับ ทะเลมองออกไปรู้สึกว้าเหว่แล้วก็น่ากลัวพิลึก น่ากลัวมากจนไม่กล้ามองนานๆ ตอนนี้ผมนั่งมองทะเล พระอาทิตย์กำลังขึ้น เสียงทะเลกระทบฝั่ง มันเหมือนกับเราอยู่ตรงนี้คนเดียว แล้วมันรู้สึกว่าเหว่นะครับ ไหนจะมองออกไปได้ไกลอีก น่ากลัวมากอะผมว่า ผมเป็นคนกลัวน้ำนะครับ ทั้งๆที่ว่ายน้ำเก่งมากๆ แต่ยิ่งลึกเท่าไหร่ ถึงผมจะว่ายได้ดี แต่ว่าในใจลึกๆกลับกลัว กลัวว่ามันจะมีอะไรเกิดขึ้นกับตัวผม
“โฮ๊งๆ...”ผมหันไปตามเสียงที่ทำให้ผมลุกจากคำพูดที่พูดอยู่ในหัวคนเดียว
“ปุกปุย..”ผมดีใจ ยืนขึ้น ไอ้ปุกปุยวิ่งมากระดิกหางดิกๆ
ไอ้ปุกปุยมันวิ่งมาที่ขาผม พร้อมดักขาผมไปมา
“มาได้ไงเนี้ย..”ผมพูดกับมัน แล้วนั่งลงไอ้ปุกปุยมันเหมือนดีใจมากๆอะครับ มันเลียหน้าผมใหญ่ แล้วตะกายด้วย
“มากับพี่นะครับ..”เสียงนั่นทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไป พี่สุดหล่อ ผมยิ้มให้ พี่เค้าก็ยิ้มให้นะครับ
“อรุณสวัสดิ์ครับ..”พี่เค้าบอก
“เช่นกันฮะ.”ผมบอก แล้วลงไปเล่นกับไอ้ปุกปุยต่อ
“น้องชื่ออะไรหรอครับ.บังเอิญจังเลยนะ”พี่สุดหล่อถาม
“ชื่อปานนะฮะ..พี่ละ.”ผมถามกลับ
“พี่ชื่อ..ลิฟนะครับ.”พี่สุดหล่อพูด
“พอดีปานมาเที่ยวแล้วพักที่รีสอร์ทนี้นะฮะ.”ผมบอก
“อ่าวหรอครับ..บังเอิญจังนะครับเจอตั้งสองรอบ”พี่ลิฟบอก
“ฮะ..”ผมตอบรับ แล้วนั่งลงกับพื้น พี่ลิฟนั่งตาม
“มากับใครละครับน้องปาน”พี่ลิฟถาม
“พี่ๆนะฮะ...ปิดเทอมเลยมาเที่ยวหน่อย”ผมบอก แต่ตายังจ้องที่ไอ้ปุกปุยอยู่ครับ
“แล้วพี่ละฮะ..”ผมถามกลับ
“ก็......อยู่นี่นะครับ”พี่ลิฟพูดบอก
“ยังไงอะฮะ..เกิดที่นี่หรอ”ผมถาม
“ป่าวครับ...มาดูแลแทนพ่อแม่นะครับ”พี่ลิฟบอก เอาผมงง และอึ้ง นี่กรูคุยอยู่กับเจ้าของรีสอร์ทหรอเนี้ย
“แฮะๆ...”ผมได้แต่ยิ้มแหยๆ
“น้องปานเรียนอยู่ที่ไหนครับเนี้ย”พี่ลิฟถาม
“อ่อ..ปานมาจาก.......................นะฮะ.เรียนม.สี่”ผมบอก
“อืม..แล้วทำไมมาเดินเล่นคนเดียวแต่เช้าละ..เพื่อนไปไหนหมด”พี่ลิฟถามอีกครับ
“ก็เมาหลับตายกันอยู่ในบ้านแหละฮะ..”ผมบอกแล้วยิ้ม
“โอ้ย..ปุกปุย”ผมเรียกไอ้ปุกปุย เพราะว่ามันกัดนิ้วผม แต่ฟันมันนะ มีน้อยนิดครับ กัดก็ไม่ลึกหรอกครับ
“ไอ้ไข่เจียว..เดี๋ยวจะไม่ได้กินข้าวเช้านะ”พี่ลิฟรีบขู่ ไอ้ไข่เจียวปล่อยทันที มันคงเล่นนะครับ ไม่ได้อะไรหรอก
“มันติดน้องปานนะ..”พี่ลิฟบอก
“หรอฮะ..ปานว่ามันเข้ากับคนง่ายมากกว่า”ผมบอก แล้วลูบหัวมัน ไอ้ปุกปุยนอนหนุนตักผม
ผมนั่งคุยกับพี่ลิฟอยู่นาน พี่เค้าคุยเก่งมากเลยครับ เฮฮาดี ตลกดีด้วย พี่เค้าคุยถึงเรื่องแฟนที่โดนทิ้งบ้างอะไรบ้างให้ผมฟัง ตลกดีเหมือนกันครับ ที่พี่เค้าเล่าแบบเปิดเผยกับผมแบบนี้ ซึ่งเพิ่งเคยรู้จักกัน
“แล้วแฟนปานละ”พี่ลิฟหันมาถาม
“กวนส้นตีน.ไร้ซึ่งความอ่อนโยน.ห่าม บ้าเลือด ดีเดือด ปากหมา ไม่เอาใจ..น่าไม่อาย หื่นอีกต่างหาก”ผมบอกเป็นชุด
“เฮ้ย..จริงอะ..มีผู้หญิงแบบนั้นด้วยหรอ”พี่ลิฟรีบเงยหน้ามาถาม เพราะว่าพี่ลิฟนอนอยู่นะครับ
“ผู้ชายนะ...”ผมบอกหน้าตาเฉย พี่ลิฟเงียบไปทันที
“ว่าไงนะครับ..”พี่ลิฟถามย้ำ
“ปานเป็นเกย์นะฮะ..”ผมยิ้มตอบให้ พี่ลิฟมองหน้าผมเหวอๆนิดนึง
“อ่อครับ...”แล้วพี่ลิฟก็นอนต่อ
“แล้วนี่มากับแฟนด้วยรึป่าวครับเนี้ย”พี่ลิฟถาม
“มาครับ..แต่ว่าทะเลาะกัน..”ผมบอกพี่ลิฟ
“เรื่องอะไร..”พี่ลิฟหันมาถามผม
“ไม่รู้สิครับ.. ปานขี้น้อยใจมั้ง แล้วเค้าก็ไม่ค่อยรับรู้ มันรู้นะ แต่มันก็แค่รู้ หลายครั้งแล้ว แต่ว่าปานเก็บไว้คนเดียวนะไม่อยากพูดเดียวมันเหมือนปานเอาแต่ใจมากๆ.. แต่ว่าบางอย่างถ้ามันอัดอั้นมานานก็คงทนไม่ได้เหมือนกันมั้งฮะ”ผมบอกแล้วยิ้ม
“ก็อย่าน้อยใจบ่อยสิครับ”พี่ลิฟบอก
“ทำได้ง่ายเมื่อไหร่ละ..ปานน้อยใจบ่อยก็จริงแต่ปานไม่เคยแสดงออกมานะ..แค่เก็บไว้ในใจ แต่เมื่อวานมันเสือกไปจีบสาวอื่นต่อหน้าต่อตาปาน..ก็เลยทะเลาะกัน”ผมบอก
“อ่าว.ไหงงั้นอะ..”พี่ลิฟพูด
“อย่างนี้แหละครับ.คนดีมันจะคู่กับคนเลว หึหึ ส่วนคนเลวก็จะไปเจอคนดี ไม่มีอะไรสมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่างหรอก”พี่ลิฟบอก ใช่ครับ ไม่มีชีวิตใครที่จะได้แฟนสมบูรณ์แบบไปซะทุกอย่างหรอก
แต่ก็น่าแปลก ผมกับพี่ลิฟนั่งคุยกันนานมากอะครับ แบบเรื่องส่วนตัวด้วย เล่าแบบไม่อายกันเลยครับ แต่ก็ดีครับ สบายใจดี มันแตกต่างจากพี่ข้าว ถ้าสมมุตเล่าไปพี่เค้าอาจเอาไปเล่าให้พี่แสบฟังก็ได้ เพราะอยากให้คืนดีกัน แล้วพี่เค้าก็อ่อนโยนต่อผม แต่กับพี่ลิฟมันเหมือนคุยกับเพื่อน เค้าไม่สามารถเอาเรื่องของเราไปพูด แต่ถึงพูด ผมก็คงไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว แล้วเค้าจะเอาไปพูดให้ใครฟังละ
“ปานว่าปานกลับดีกว่านะฮะ..นี่ก็เกือบแปดโมงแล้ว”ผมบอก
“ครับ..ให้พี่เดินไปส่งมั้ยครับ”พี่ลิฟหันมาถาม
“ไม่เป็นไรหรอกฮะ..ปานกลับเองได้ พี่ลิฟพาไอ้ปุกปุยไปเดินเล่นเถอะฮะ”ผมบอก
“ครับ..แล้วเจอกันใหม่นะครับ..น้องปาน”พี่ลิฟบอก พร้อมกับโบกมือบ้ายบาย ผมล่ำลากับไอ้ปุกปุยสักพักก็เดินออกมา หันกลับไป ไอ้ปุกปุยมันยืนมองผมใหญ่เลยครับ น่ารักดี
ผมเดินกลับมาเกือบถึงบ้าน ก็เห็นพี่แสบมันนั่งอยู่ตรงบันไดทางขึ้นบ้านเลยครับ ผมหยุดยืนนิ่งสักพัก พี่แสบมันหันมาเห็นผม มันก็รีบเดินมาทันที
“ไปไหนมา..”คำแรกที่ถาม พร้อมกับหน้าตาโหดๆ แบบฉบับของมันครับ
“เดินเล่น..”ผมเก็บเสียงให้เบาที่สุดเรียบที่สุด
“ทำไมไม่บอก..รู้มั้ยว่าเป็นห่วง”พี่แสบมันพูด แต่ไม่ได้ทำให้อาการโกรธ น้อยใจ สงสัย หลายๆอย่างของผมหายไปหรอกครับ
“หรอ...”ผมตอบได้แค่นั้น
“มึงเป็นเหี้ยไรเนี้ย..ยังไม่หายโกรธกรูอีก”พี่แสบมันเริ่มหัวเสียอีกแล้วครับ ความอดทนมันมีบ้างมั้ยเนี้ย
“พี่แสบ...”ผมเรียกชื่อ พี่แสบหันมามองหน้าผม ผมจ้องหน้าอยู่นาน พี่แสบมันก็จ้องกลับ ในผมเต้นตึกตัก ตึกตัก ปากหนักอึ้ง หน้าชา
และรวบรวมความกล้า ที่อยากจะพูดออกไป มันพูดออกไปเอง ด้วยความรู้สึกน้อยใจ





“อยากเลิกเมื่อไหร่ก็บอกปานนะ”ผมพูดบอก พร้อมกับจ้องหน้าพี่แสบ น้ำตาที่แทบจะไหล แต่ว่าถูกควบคุมเอาไว้   หน้าพี่แสบนิ่งไป ผมรู้ว่ามันไม่ได้เป็นคำพูดที่ดีนัก แต่แค่อยากให้มันรู้ไว้ว่าผมเสียใจนะแค่นั้น แค่อยากให้มันรู้บ้าง

เสียงคลื่นกระทบฝั่ง กับความเงียบข้างหน้าของผมสองคน พี่แสบจ้องหน้าผมไม่พูดอะไร จนผมต้องหลบตาหนี


...

มาต่ออีกแระ เมื่อวานไม่ได้มาต่อ ขอโทษด้วยนะค่ะ
พอดีติดหนังใหม่อยู่อะ
หิหิ
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นทุกคอมเม้นนะค่ะ
รักคนอ่านทุกคนค่ะ
จุ๊บๆน้า

บับบายค่ะ

[ben~ya]

ชะอุ๋ย
ได้แปะ เบบี้ด้วยละ

[benxine]

“อยากเลิกเมื่อไหร่ก็บอกปานนะ"


อยากพูดแบบนี้ได้มั้งจัง!!!~

[ranny]

เอาเลยปาน ดัดนิสัย อิพี่แสบซะบ้าง

หึ... 

ข้าวอีกคน ชอบข่ม ตาร์

เดี๋ยวยุให้ ตาร์ แข็งข้อ ซะเลย

 

[chee]

  มาทำเค้าน้ำตาร่วง

โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ

 เครียดอ่ะ 

[[€]ŝĊörŦ]

มันไม่ใช่เรื่องสนุกเลยที่ชอบมาแกล้งกันให้เสียใจ

ยิ่งคนที่รักมากเท่าไหร่ พยายามเอ่ยคำแบบนั้นออกมา

มันโคตรทรมานใจเล้ย  “อยากเลิกเมื่อไหร่ก็บอกปานนะ”

อ่านแล้วสะเทิอนใจโคตรๆ

          

+1 ให้นะครับ      

[dekchin]

 

saddddddddddddddddddddddd

[RN]

ไอปี้แสบบบบบบบบ  

[yunjaelover]

 เชียร์น้องปาน เอา ให้ แสบ รู้ซะบ้าง รักกันแล้วไม่แสดงออก
 ไม่หวาน บ้าง เนี่ย มันจะดูเหมือนไม่รักนะ ตอนนี้อ่านแล้วสะใจ (สงสัยตรูจะบ้า) 

[Jeremy_F]

  เจ็บทั้งคู่ ได้อะไรบ้างไม๊   

 

[SANDSEAME]

สงสารน้องปานจัง

ถ้ารักใครแล้ว ให้ไปเท่าไหร่ ก็เหมือนไม่ได้คืนมา
บางที มันก็ท้อนะ

[boboaje]

  

  ....... อย่าปู้ดดดด แบบนี้ น้องปาน  เศร้าเลยมั้ยทีนี้   ....... เข้าใจเน้อ  คนเค้าขี้น้อยใจ ยังจะทำ

 ... หวานหน่อยก็ไม่ได้  ..... เตือนสติ   ตื่นๆ .....ไอ้แสบ

[pongsj]

ไอ้แสบ เอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[a_tapha]

อารมณ์นี้ต้อง 

[Ryze]

อ๊ากกก อย่าปล่อยเป็ดน้อยตาดำๆให้ค้างคากันแบบเน้~

กลับมาต่อเร้วว

[Amamiya]

คู่แสบกะปานเนี่ยรักรันทดตลอดเยย..

ขอแบบหวานฉ่ำชื่นใจมั่งจิ...

น๊าๆๆๆๆ

[||WiTHOuT_YoU||]

ตอนนู้นว่าค้างแล้ว ตอนนี้ยิ่งกว่า ฆ่าช้านให้ตายดีกว่า เบบี้ใจร้ายอ่ะ
 

[poom]

 ...เจ็บ..อึดอัด...อยากร้องไห้..


***อย่าทำร้ายกันแบบนี้เลย...***

หนังวันหน้าค่อยดู มาต่อให้หาเจ็บที่ใจ...ด่วน...

[yee]

 ....มาต่อด่วน

[abcd]

  คู่นี้กินกันไม่ลงจริงๆ

[Ugly-TheBeast]

บอกนงบอกนะอะไร...ม่ายยบอกกก 

[kurugmin]

ปานคิดมากกกกกก

เศร้าจายแทน

[watermoonj]

น้องปานกลั้นน้ำตาได้
แต่คนอ่านกลั้นไม่ได้อ่ะ 

มาต่อไวๆ เน้อ

[OHmeza019]

ว๊ากกกกก ค้างงง
ต่อดิ๊ ฮือออ เศร้าใจจัง *

[Ferfa]

  ปานจ๋า มามะพี่ฟะอยู่เป็๋นเพื่อนน้าาา

[torto]

เก็บความน้อยใจไว้นาน   ก็เลยต้องแสดงออก   

เอาเลย  ปาน    ทำให้ไอ้พี่แสบรู้สึกบ้าง   รักนะแต่ไม่แสดงออกของมันน่ะ ไม่ควรทำกับน้องปาน

ปล.เรื่องเข็มกะเป้ยังไม่เคลียร์จริงด้วย


วันนี้เบบี้จะดูหนังอีกป่ะ   เรารออ่านต่ออยู่นะ

[tagloveX-Mark]

โอยยยยย เบบี๋ค้าบบบบบบบบบ บีบใจ แถมค้างคา ใจร้าว ฮือ ๆๆๆๆๆ อยากอ่านตอนต่อไปไว ๆ จังเลยอ่าาาาา
สงสารน้องปานจับใจ

[loveorlike]

 :laugh:อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ไม่ได้แวะมาแป๊บเดี๋ยวสองตอนเลยเหรอเนี้ย

ทำไมเบบี้ใจร้ายอย่างงั้นอ่ะ

ดูสิอย่างงี้ต้องมาแก้ด่วนอ่านแล้ว

ลุ้นใจระทึกมากๆเลย

ทั้งแสบทั้งปานเลยทำอะไรกันอยุ่เนี้ย

น่าเอ็นดูทั้งคู่เลย....คนเขียนใจร้ายยยย

แต่ว่าเรื่องกุหลาบเราเป็นเหมือนกันเลยปาน

ชอบเหมือนกันเลย...

....แต่ไอ่ประโยคบอกนะนั้นอ่ะ...มันร้ายกาจไปมั้ยอ่ะ

อยากรุ้เลยว่าแสบจะทำยังไงต่อ

แสดงออกว่าอ่อนโยนบ้าง อะไรบ้างนะแสบ

แต่ก็เขาใจปานนะเพราะว่ารารักไง

เราก็ย่อมคิดมาก...คิดมากเรื่องคนที่เรารักมันไม่ผิดนะ

แต่บอกเขาบ้างก็ดีนะอย่าเก็บไว้คนเดียวเลย

แต่คงบอกช้าไปมันเลยเป็นแบบนี้ไง

อย่างงี้ต้องส่งกำลังไปให้แสบ...ง้อกันดีนะจ้า

อยากเห้นแสบมุมอ่อนโยนนนนนนนนนนน

เบบี้จัดมาให้หน่อยนะจ้า

แต่ว่าตาร์ของเจ๊รก็ยังน่ารักเสมอเลยนะจ้า

อยากจะยื่นไอพ๊อดผ่านคอมไปให้ตาร์ลงเพลงให้มั้งจัง

คริๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

.........รอตอนต่อไป

 :กอด1:รัดเบบี้

[omelordkung]

"อยากเลิกเมื่อไรก้อบอกปานนะ"

ทำไม ๆ ๆ  ๆ

ทำไมเราไม่พูดได้อย่างงี้บ้างฟระ

กลัวมันทิ้งจริง ๆ 

[alive]