ตอนที่81 พิเศษ ปานกะแสบ<ไม่ง้อแล้วยังมาโกรธกรูอีก>
“ปานเอา บันนานาสปีช นะฮะ..เอาวนิลลากับสตอเบอร์รี่..ราดคาราเมลนะครับ”ผมหันไปบอกพี่โน้ต แต่ก็บอกเด็กเสริพด้วยครับ ร้านนี้เป็นร้านที่นักศึกษาจะมานั่งกินกันเยอะ ร้านไอศกรีม กับนมอะไรพวกนี้นะครับ ผมชอบเพราะว่าร้านดูนั่งสบาย มีทั้งแบบตากอากาศแล้วก็แอร์ ราคาก็ไม่แพงมาก ที่สำคัญหนักเครื่อง เจ้าของร้านก็อัธยาศัยดีด้วยครับ
“โห..เรื่องมากเนอะ”พี่โน้ตพูดเริ่มสนิทก็เริ่มแซวเริ่มแขวะกันแล้วครับ
“งะ...ปานชอบแบบนี้นิ”ผมบอก
“งั้นพี่เอาด้วย..สองที่เลยครับ”พี่โน้ตบอก
“คิดเองไม่เป็นหรอ”ผมแซวกลับ แต่พี่โน้ตหัวเราะให้กับคำแซวของผมครับ
ตื้ด ๆ ๆ
ผมเหลือบดูโทรศัพท์ “พี่แสบ” เอาไงดีวะกรู รับไม่รับดีๆ คิดนานจะสายตัดไปครับ จนพี่แสบโทรมาอีกครั้ง
“เออ..พี่โน้ตปานขอตัวแป๊บนึงนะฮะ”ผมพูดบอกแล้วหยิบโทรศัพท์ออกมานอกร้าน
“มึงอยู่ไหน”พอรับแค่นั้นเองครับ พี่แสบพูดมาเสียงแข็ง
“จะทำไม”ผมกรอกเสียงแข็งบ้างครับ
“กรูถามว่ามึงอยู่ไหน”พี่แสบตอคอกกลับมาทันทีครับ
“ปานจะอยู่ไหนมันก็เรื่องของปาน..พี่ก็ไปคอยประคบประหงมแฟนเก่าพี่สิ”ผมพูด
“มึงจะหาเรื่องอะไรกรูอีกวะ..กรูรออยู่หน้าโรงเรียนมึงรีบมาเลย”พี่แสบพูด
“ปานคงไปไม่ได้หรอก..ทำไมไม่ไปส่งแฟนเก่าพี่ละ...”ผมพูดอีก
“มึงอย่ามาประชดกรูได้มั้ย..มึงอยู่ไหนเดี๋ยวกรูไปรับ”พี่แสบพูด
“ไม่ต้อง..ปานติดธุระ.แค่นี้นะ”ผมบอก แล้ววางเลยครับ ทำอย่างนี้อาจไม่ถูก แต่คนมีแฟนบางคนคงเข้าใจความรู้สึกผม แล้วก็อยากทำแบบนี้บ้าง ผมไม่ยอมเป็นเบี้ยล่างมันหรอก เชอะๆ
ครับหลังจากนั้นก็เดินเข้ามาในร้าน ไอศกรีมถูกเสริฟลงบนโต๊ะแล้ว พี่โน้ตยังรอผมอยู่ครับ
“ทำไมไม่กินไปก่อนเลยอะ”ผมถาม
“ไม่เอาหรอก..กินพร้อมกันดิ”พี่โน้ตพูดแล้วยิ้ม หล่อชิบหายเลยครับพี่คราบ
ผมกับพี่โน้ตนั่งกินกันสักพักก็หมดครับ
“เอาอีกอะ”ผมพูดขึ้น พี่โน้ตตาเหลือกเลยครับ
“ไมอะ”ผมยิ้มให้พี่โน้ตที่นั่งยิ้มอยู่
“น้องครับ”พี่โน้ตเรียกเด็กเสริฟ
“เอาช๊อกโกแล๊ตชิบ.ซันเดย์ครับ..ราด..สตอเบอร์รี่นะครับ”ผมบอก แล้วพนักงานก็หันไปมองพี่โน้ตประมาณว่าเอาอีกคนป่ะ
“ครับ..สองที่”พี่โน้ตบอกพนักงาน
“เออพี่โน้ต..ปานจะคุยเรื่องเรียนนะ..พี่โน้ตจะคิดเป็นชั่วโมงรึป่าวฮะ”ผมหลังจากที่คุยเรื่องไร้สาระมานานแล้วครับ เรื่องเรียนของผมก็ยังไม่ได้มุ่งไปสักที ที่จริงเรื่องนี้สำหรับผมมันเหมือนเสียมารยาทแต่ไงก็ต้องถามอ่ะ
“คิดอะไร..พี่ไม่คิดหรอก”พี่โน้ตพูด มองหน้าผม
“แฮะๆ...ล้อเล่นใช่ป่ะฮะ”ผมพูด
“ไม่ได้ล้อเล่น..พี่สอนให้ฟรีๆ..จะเอาเงินทำไมครับ”พี่โน้ตพูดอีก
“ไม่ได้หรอกฮะ.พี่โน้ตเสียเวลามาสอนให้ปานนะ..แล้วจะให้มาสอนฟรีๆได้ยังไงกัน”ผมพูด
“ได้สิ...ไม่เห็นต้องคิดมากเลย”พี่โน้ตบอก
“ไม่ได้ฮะ..ถ้าพี่โน้ตไม่คิดเงินปานก็ไม่เรียนนะ”ผมพูด
“อ่าว..ไหงงั้นอะ”พี่โน้ตยิ้ม ผมก็หน้างองิกแล้วครับ
“พี่ก็พอมีเวลาหลังเลิกเรียนพอดี..บางทีอาจเรียนหนักแต่ว่าก็วันไหนพี่ว่างแล้วปานไม่เข้าใจอะไรก็มาให้พี่สอนมาถามพี่ได้นิครับ..อย่าคิดมากสิครับ”พี่โน้ตเอาหน้ามาเกยบนโต๊ะมองหน้าผม เขินดิครับ ผมหันไปแต่ไม่กล้าสบตา
“แต่ว่า..มันไม่ดีมั้งฮะ..ปานไม่ค่อยสบายใจเท่าไหร่”ผมพูดตรงๆไป
“ดีครับ..อย่างนี้ดีที่สุดแล้ว..”พี่โน้ตบอก
“..ปานมีแฟนรึยังครับ..”อยู่ๆพี่โน้ตก็ถามขึ้น ผมเงียบสักพักหันไปมองหน้าพี่โน้ต ถามไรกรูตรงขนาดนี้วะ
“มีแล้วฮะ..ผู้ชาย”ผมตอบตรงๆ มึงตรงมากรูก็ตรงไปอะ
“หึหึ..พี่รู้แล้วแหละครับว่าผู้ชาย..เออ.แล้วแฟนเป็นยังไงครับ”พี่โน้ตถามแล้วเอนตัวพิงพนักพิง
“ก็เพิ่งทะเลาะกันไปเมื่อวานก่อน..แต่ปานรักเค้านะ”ผมพูดครับ เพราะว่าเริ่มจับไต๋พี่โน้ตได้ว่าพี่เค้าจะมาไม้ไหน ก็เลยบอกพี่เค้าไปตรงๆ ดีกว่าเหมือนเราไปให้ความหวังอะ
“อืมครับ..พี่ชอบปานนะ”นั่นไงครับ เอาซะกรูงงเลย มึงจะตรงไปไหน ผมกับพี่โน้ตมองหน้ากันแล้วผมก็ยิ้ม
“ปานก็ชอบพี่โน้ตครับ”ผมตอบ
พี่โน้ตก็ยังยิ้มอยู่
“แต่แบบพี่น้องนะฮะ..เพราะปานมีคนที่รักอยู่แล้ว”ผมพูด
“ฮ่าๆๆๆ..”งะ อยู่ดีๆพี่โน้ตก็หัวเราะครับ
“อะไรอะฮะ”ผมรีบถาม
“ป่าว..ปานพูดตรงดีนะ..พี่ชอบ..ไม่เป็นไรหรอก.พี่ก็ชอบปานแบบที่ปานเป็นแบบนี้..ปานมีแฟนแล้วพี่ก็จะไม่ข้ามเส้นของความเป็นพี่ชาย.เรามาคุยกันแฟร์ๆ..เหมือนพี่เหมือนน้องแล้วกัน”พี่โน้ตพูด
“งั้นตกลงให้เข้าใจไว้นะครับ..เดี๋ยวจะเข้าใจพี่ผิด..”พี่โน้ตทำหน้าจริงจัง
“พี่จะสอนให้ปานไม่ใช่ว่าพี่ชอบปานแล้วหวังว่าสักวันที่จะจีบปานติด..แต่ว่าพี่อยากสอนให้ปานจริงๆ เพราะว่าพี่ก็ชอบปานในหลายๆฐานะ..แล้วตอนนี้ก็เป็นพี่เป็นน้องกัน..พี่ไม่อยากให้ปานลำบากใจนะครับ..แต่ว่าพี่จะสอนให้ฟรี..เอางี้นะครับ”พี่โน้ตพูดเอาผมคิดตามแทบไม่ทันครับ พี่เค้าปรับอารมณ์บ่อยมากครับ
“ฮะ”ผมก็ตอบได้แค่นั้น
“แล้วก็..เรื่องเรียนตอนนี้ปานอยู่แค่ม.สามอยู่เลย..พี่จะติววิชาหลักๆให้ที่ปานไม่เข้าใจ..แล้วถ้าวันไหนเราว่างตรงกันก็นัดเจอกันนะครับ..พอขึ้นม.สี่..พี่จะเอาข้อสอบเก่าๆที่พี่เคยทำมาให้..เริ่มทำไปไม่ต้องรีบร้อน..เรียนไปเรื่อยๆนะครับ..เข้าใจมั้ยครับที่พูดเนี้ย”พี่โน้ตทำหน้าทำตาแกล้งผม พี่คนนี้เดาอารมณ์ไม่ถูกจริงๆครับ
“เออ..ฮะ”ผมก็งงๆอยู่ครับ
“โอเค..งั้นตามนี้นะครับ..เริ่มตั้งแต่จันทร์หน้า..วิชาไหนไม่เข้าใจโทรถามพี่นะ..แล้วก็ถ้าวันไหนว่างเราจะนัดเจอกันดีมั้ยครับ..แล้วก็เรื่องตอนม.สี่เอาไว้ที่หลัง..เอาให้ปานเข้าห้องท๊อปที่อยากจะเข้าให้ได้ก่อนแล้วกัน”พี่โน้ตพูด
“ฮะ..ขอบคุณนะฮะ..แต่ว่าจะเอาแบบนี้จริงๆหรอฮะ”ผมยังไม่ค่อยแน่ใจ
“อืม..เอางี้แหละ..แต่ต้องเป็นเด็กดีรู้มั้ยครับ..ตั้งใจเรียนด้วย..พี่ไม่ใช่สอนใครง่ายๆนะจะบอกให้”แล้วพี่โน้ตก็ทำท่าแหย่ผมครับ
“อ่านะ..ฮะๆ..งั้นพี่ชายก็ช่วยออกค่าไอติมทุกครั้งที่อยากกินเลยได้มั้ยละ”ผมบอก
“หึหึ..ได้สิ..มีน้องน่ารักขนาดนี้ใครไม่เลี้ยงก็โง่แล้ว”พี่โน้ตบอก ที่จริงผมยังงงๆกับคำพูดที่บอกว่าชอบผมเมื่อกี้อยู่แหละครับ ชอบง่ายเลิกง่ายจังวะ แต่ที่จริงพี่เค้าคงไม่ได้จริงจังอะไรกับผมหรอกครับ ผมคิดว่า คงแค่เห็นว่าผมเป็นอย่างนี้พอเห็นผมสารภาพว่ามีแฟนแล้วก็จบไม่ได้คิดไรมาก สงสัยเล่นๆ เหอะๆ
แล้วไอศกรีมถ้วยใหม่ก็มาเสริฟครับ จนทานหมดแล้ว ก็ไปดูหนังต่อที่โรงหนังที่ห้างดัง ดูกันเสร็จเดินออกมาก็ไปช๊อปปิ้งก่อนครับ กลายเป็นว่าผมเลือกเสื้อให้พี่โน้ตได้สองตัวครับ ส่วนผมได้หนึ่งตัว ออกคนละครึ่งกับพี่โน้ต ที่จริงผมจะซื้อเอง แต่พี่โน้ตก็ไม่ยอมครับจะซื้อให้ ยืนเถียงกันอยู่นาน ก็เลยบอกว่าคนละครึ่งครับ ว่าไปว่ามาคิดไปคิดมา ผมยังไม่เคยได้อะไรจากไอ้พี่แสบเลยครับ ไม่เคยพามาเดินเที่ยวด้วย วันๆก็พาไปกินข้าวนอกบ้าน กลับมาบ้านพี่แสบ บ้านผม ก็แค่นี้ ถ้าไม่บอกว่าอยากออกไปนั้นนี่พี่แสบก็ไม่คิดอยากที่จะพาออกไปหรอกครับ
“หิวแล้วอะ”ผมลูบท้องไม่อายเลยครับ ทำท่าแอ่นท้องด้วย ทำปากจู๋ด้วยครับ
“ฮ่าๆๆ..”พี่โน้ตหัวเราะแล้วเกาะไหล่ผม
“ไปครับ..”พี่โน้ตพูดรู้แหละครับว่าต้องการกินMK ผมกับพี่โน้ตเดินมาถึงหน้าร้าน
แล้วก็สั่งๆๆๆ จนพี่โน้ตพูดว่า
“โห..กินจุจังวะ..แล้วทำไมตัวผอมแค่นี้เอง”พี่โน้ตพูด
“ไม่รู้ฮะ..เรียนหมอนิตอบให้ฟังหน่อยสิ”ผมถามพี่โน้ต
“ไม่รู้สิ..ปีนี้ติดเอฟทุกตัวอะ..”พี่โน้ตบอก แล้วยิ้ม ผมก็หัวเราะครับ ก็พี่แกเล่นมุขนี้ก็ไปไม่ถูกเลย ผมนั่งรออาหารที่สั่งมาก็หยิบมือถือออกมาดูครับ สิบห้าสายไม่ได้รับ ล่าสุด ครึ่งชั่วโมงที่แล้ว กดดูมีข้อความด้วยครับ เป็นชื่อพี่แสบด้วย รีบกดดูแทบไม่ทัน
“มึงอยู่ไหน...อย่าให้กรูต้องโมโหไปมากกว่านี้นะ..” พี่แสบส่งมา แค่ข้อความเดียวเมื่อสิบห้านาทีที่แล้ว เชอะ เรื่องของกรูโว้ย แม่ง
ผมกับพี่โน้ตนั่งกินกันไปคุยกันไปประมาณเกือบชั่วโมงครับ พี่ปอยก็โทรมาตามว่าถึงไหนกันแล้วยะ ทำไมกลับช้า ผมเลยสาธยายต่อหน้าพี่โน้ตเลยว่ากำลังกินของฟรีอยู่ พี่โน้ตก็หัวเราะชอบใจใหญ่ครับ
“พี่โน้ตเดี๋ยวปานช่วยหารนะ”ผมพูด
“ไม่ต้องครับ..”พี่โน้ตพูดแล้วรีบหยิบแบงค์พันออกมาแล้วรีบวางไว้บนสมุดแล้วยื่นให้พนักงาน
“เชอะ..ทำมาเป็นอวดรวย”ผมพูดแล้วทำปากจู๋
“ฮ่าๆๆ..เรานี่นะ..”พี่โน้ตหัวเราะ
“เดี๋ยวไปไหนต่อรึป่าวครับ”พี่โน้ตถาม
“ปานอยากไปดูหนังสือะ..ปานจะซื้อหนังสือพิมพ์ด้วย..แล้วก็นิยายนิดหน่อย”ผมบอก
“ครับ..งั้นเดี๋ยวไปดูหนังสือที่...............กันนะครับ”พี่โน้ตบอก
“ฮะ..”พอได้เงินทอน ก็จ่ายทิปเรียบร้อย ก็เดินตรงเดินขึ้น กันไปเจอร้านหนังสือชื่อดังแหละครับ เงียบมากๆเลย มีแต่เสียงเพลง
ผมหยิบหนังสือพิมพ์ออกมาสองเล่ม กับคู่สร้างคู่สมที่ออกใหม่เอาไปให้แม่ครับ เพราะว่าแม่ชอบอ่าน แล้วก็ไปตรวจตาดูหนังสือนิยาย พี่โน้ตเดินเข้าไปตรงหนังสือเตรียมสอบ ผมก็ยืนอยู่อีกที่นึงไกลพอสมควรครับ พอผมได้หนังสือแล้ว ก็กำลังเดินไปที่พี่โน้ต
“แสบว่าเล่มนี้น่าอ่านมั้ย”ผมได้ยินเสียงแค่นั้นแหละครับ ทั้งตกใจ ทั้งสะดุ้ง ทั้งงง ทั้งตื่นเต้น มันปะปนกันไปหมด ขออย่าให้เป็นพี่แสบเราเลยนะ ผมรีบเดินไปตามเสียง แต่ก่อนจะได้เจอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นหูครับ
“แสบว่าเล่มนี้ดีกว่านะครับ”นั่นแหละครับใช่เลย ผมได้ยินเต็มสองรูหู ตอนคุยกับกรูพูดมึงพูดกรู ไม่เคยพูดเพราะๆกับกรู ตอนคุยกับผู้หญิงละครับสุภาพเชียว ผมเดินถอยหลังไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่ตรงระหว่างช่องพอดี ผมยืนมองพี่แสบกับพี่แยมที่เลือกหนังสือเรียนกันอยู่ครับ สองคนนั้นไม่ได้สังเกตเห็นผมเลย
จน...................
“น้องปานครับ..ได้รึยังครับ”เสียงพี่โน้ตเรียกให้ผมหันหน้าไป พร้อมกับพี่แสบที่ยืนอยู่ตรงนั้นก็ได้ยิน
“ฮะ..ได้แล้ว..เราไปคิดเงินกันเลยแล้วกันนะฮะ.”ผมตอบแล้วยิ้ม หันไปมองหน้าพี่แสบที่ยืนอึ้งมองหน้าผมอยู่ ผมยืนมองหน้าพี่แสบสักพัก มองด้วยสายตาที่บอกไม่ถูกเหมือนกัน สายตาพี่แสบที่มองผมมาผมก็ไม่อาจเดาได้เหมือนกันครับ ผมเดินออกมาจาตรงนั้นไปที่เคาท์เตอร์คิดเงิน หนังสือนิยายก็ไม่ได้ สัดเอ้ย ต้องมาเจออะไรอีกก็ไม่รู้
ผมเดินออกมากับพี่โน้ต
“มึงจะไปไหน”นั่นแหละครับ ตัวดีของเรื่อง พี่แสบมากระชากแขนผมไว้ ผมหันไปมองหน้า ไม่มีคำพูดใดๆ มีแต่สายตาที่โกรธ และโกรธมากถึงมากที่สุด
“แล้วไอ้เหี้ยนี่ใคร”พี่แสบถามอีกแล้วหันไปมองหน้าพี่โน้ต พี่โน้ตแกก็ดูงงๆอึ้งๆแหละครับ
“เรารู้จักกันหรอครับ”ผมพูด สายตานิ่ง พี่แสบถอดสีหน้าไปนิดนึงก่อนที่จะกลับมาเป็นคนเดิม
“มึงกำลังเข้าใจผิดนะ..”พี่แสบบอก ผมเงียบไม่ตอบไม่พูดใดๆครับ
“แสบ..เออ..คนรู้จักหรอ..”พี่แยมเดินมาเห็นสถานการณ์ก็ทำหน้างงๆครับ
“ไม่หรอกครับ..พี่เค้าคงทักคนผิด”ผมพูดแล้วเอามืออีกมือแกะมือพี่แสบออก
แล้วเดินออกมาไม่สนใจใครเลยครับ ผมได้ยินเสียงฝีเท้าพี่แสบที่เดินตามมาอย่างรวดเร็ว
“โอ้ย..”พี่แสบกระชากแขนผมแล้วเหวี่ยงให้เดินตาม กลายเป็นว่าผมต้องเดินตามเลยครับ เพราะว่ามือพี่แสบที่กำแขนผมแรงมากๆ จนเจ็บไปหมดเลยครับ ผมต้องเดินไปตามแรงนั่น
พี่แสบลากผมมาในที่ลับคน แล้วเหวี่ยงตัวผมกระเด็น
“มึงทำเหี้ยอะไร”พี่แสบพูด มันเหมือนจะเป็นตะคอกมากกว่านะครับ
“กรูถาม..ว่ามึงกำลังทำเหี้ยอะไร..ห๊ะ”พี่แสบตะคอกเสียงดัง ผมมองหน้าพี่แสบ ในตาเริ่มเอ่อล้นแล้วครับ แต่มันยังไม่ไหลออกมา
“ปานไม่ได้ทำอะไร..แต่พี่แสบนะกำลังทำอะไร”ผมตอบด้วยเสียงเรียบ คำพูดที่พูดเหมือนไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ย่อมทำให้คนข้างหน้าโมโหมากขึ้น
“กรูทำเหี้ยไร..ห๊ะ...มึงแม่ง...”พี่แสบพูดแล้วเท้าเอว พี่แสบเป็นคนชอบเท้าเอวมากเลยครับ ไม่รู้ทำไม เท้าแบบผู้ชายนะครับ ไม่ใช่สาวแตก
“..ฮึก...........”น้ำตาผมเริ่มไหลออกมา ผมก้มหน้า แต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงออกไป
“กลับบ้านกับกรู”พี่แสบพูดแล้วจับข้อมือผม แต่ผมรั้งข้อมือตัวเองไว้
“ไอ้ปาน...มึงอยากให้กรูไปกระทืบไอ้เหี้ยนั่นก่อนใช่มั้ย”พี่แสบหันมาตะคอก
“ปานไม่กลับ..”ผมพูดแล้วหันไปมองหน้าพี่แสบ น้ำตาผมไหล ทำให้พี่แสบหน้างอ
“มึงร้องไห้ทำไม”พี่แสบถาม ตกลงมึงเคยใส่ใจอะไรกรูมั้ยไอ้พี่แสบ
“ทำไม..อยากอยู่กับมันจนร้องไห้เลยรึไง”นั่นไงครับ หาเรื่องเข้าไป ผมจ้องหน้าพี่แสบ
“ปานจะกลับกับพี่โน้ต..ปล่อยปาน”ผมพูดพร้อมกับจะชักมือกลับ แต่ก็ไม่หลุด
“กรูไม่ให้ไปมึงจะทำไม”พี่แสบพูด
“หึ...พี่แสบก็ไปหาแฟนพี่แสบสิ..มาหาปานทำไม”ผมพูด
“มึงเป็นเหี้ยไรชอบประชดจังวะ..”พี่แสบบอก แล้วลูบหัวตัวเองเหมือนจะลดอาการโมโห
“น้องปานเป็นอะไรรึป่าวครับ”ผมก็รีบหันไปตามเสียงทันทีครับ นี่โน้ตเดินเข้ามาพอดี สงสัยคงตามหาผมจากเมื่อกี้
“ไม่ได้เป็นอะไร..มึงไม่ต้องมาเสือก”พี่แสบหันไปพูดเชิงด่า
“น้องที่จริงพี่ก็ไม่ได้อยากเสือกหรอกนะ..แน่น้องปานมากับพี่..พี่ก็ต้องเสือก”พี่โน้ตไม่ยอมลดละ
“ทำไม..ชู้ใหม่มึงรึไงห๊ะ..เหี้ยปาน”พี่แสบหันมาด่า ทำให้ผมน้ำตาไหลมากขึ้น
“อึก.....ฮืออ...”ผมก็ยืนร้องไห้ไปเช็ดน้ำตาไปครับ
“ไปครับ..กลับบ้านกันนะครับ”พี่โน้ตเดินอ้อมมาจะจับแขนผม แต่ว่าพี่แสบสะบัดตัวผมให้ไปอยู่ด้านหลังทันที
“มึงอย่ามายุ่ง.”พี่แสบผลักอกพี่โน้ตจนถอยเซออกไป
“แสบ...เออ..แยมไปรอตรงนั้นนะ”พี่แยมเดินมาด้วยท่าทีกลัวๆครับ เมื่อเห็นสถานการณ์
“ไม่ต้องหรอกแยม..เดี๋ยวกลับพร้อมกันเลย”พี่แสบหันไปบอก ทำให้ผมรู้ว่าถ้าต้องกลับกับพี่แยมผมก็คงทำไม่ได้แน่ๆ
“ปล่อยปาน”ผมบอก แล้วดึงแขนตัวเองออก พี่แสบเกร็งจับข้อมือผมไว้แน่
“บอกให้ปล่อย”ผมเริ่มขึ้นเสียงแล้วครับ
“กรูไม่ปล่อย..มึงต้องกลับบ้านกับกรู”พี่แสบพูด
“กรูบอกให้ปล่อยกรู”ผมตะคอกเสียงดัง พร้อมกับร้องไห้ไปด้วย ผมผลักพี่แสบตรงอกถึงมันจะไม่รู้สึกสะทกสะท้าน แต่มันก็ทำให้พี่แสบปล่อยข้อมือผม
“ไปครับพี่โน้ต”ผมหันไปบอกพี่โน้ต
“กรูไม่ให้ไป..มึงจะไปไหนไม่ได้”พี่แสบยังไม่ยอม
“ปานจะไปไหนมันก็เรื่องของปาน..แล้วพี่อยากจะทำอะไรมันก็เรื่องของพี่..ไปเลย..อยากไปไหนก็ไปเลย..เชิญ”ผมพูดแล้วหันไปมองหน้าพี่แยมที่หน้าเสียยืนอยู่ แล้วผมก็เดินออกมาเลยครับ พี่โน้ตเดินออกมาติดๆ แล้วจับมือผมไว้ ผมก็ปล่อยให้พี่แกจับแหละครับ แล้วเดินมาที่รถ
ผมเงียบตลอดทาง พี่โน้ตไม่พูดไม่ได้ถามอะไรเลยจนถึงบ้าน
“ขอบคุณมากเลยนะฮะ..สำหรับวันนี้”ผมหันไปยิ้มทั้งคราบน้ำตา
“ไม่เป็นไรหรอกครับ..พี่ยินดีรับใช้”พี่โน้ตยิ้ม
“มีอะไรโทรหาพี่ได้เลยนะครับ..เด็กน้อย”พี่โน้ตพูดทำให้ผมนึกถึงพี่ข้าวที่ชอบเรียกผมว่าเด็กน้อย
“ฮะ...ฝันดีนะฮะ.”ผมบอกพร้อมกับก้าวเดินลงจากรถ พี่โน้ตโบกมือบ้ายบายก่อนที่จะขับรถไป ผมก็รีบเดินเข้าบ้าน แต่ไม่ทันไรครับ เสียงรถอีกคันก็มาเทียบท่าหน้าบ้านผมแล้ว
...
มาต่อให้แล้วนะค่ะ
พอดีว่าวันนี้ไม่ว่างเลยทั้งวันค่ะ
ขอโทษด้วยที่มาต่อช้า
เพิ่งได้กินข้าวเมื่อกี้เองค่ะ
คนอ่านเป็นไงบ้างค่ะสบายดีใช่มั้ย รักษาสุขภาพนะค่ะ
รักและห่วงใยเสมอ เดี๋ยวคืนนี้มาต่อให้อีก แต่ไม่รู้จะดึกรึป่าว
ไปก่อนนะค่ะ
ขอบคุณทุกคอมเม้นเลยนะค่ะ
รักทุกคนค่ะ
จุ๊บๆ
หัวข้อ: [นิยาย]สุดท้ายกรูก็รักมึงจนได้..ไอ้โรคจิต (ไม่อนุญาตให้นำนิยายไปโพสเวปอื่นค่ะ) (อ่าน 2647160 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก